Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

151쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

habet hoc ex loco notioνIσασιν vel παιανέσασιν non Herodoteum. cs. Rohnk. Tim. p. 202 sq. Thom. Mag. p. 306, 6. Blomneld. Aesch. Sept. ctr. Theb. vs. 2b . Et παιωνίγιν Aristoph. Equiti. 930.

Ut ἀ uniee in ων mutatur in voce θῶκος I. 18 I. VI. 62. IX. 94. Thom. mg. P. 430. Hesych. s. v. et θωκέειν l I. Ira similiter et πτωσσοντας IX. 48 pro πτησσοντας ce Eustath. Il. ὁ p. 369 - 484 σιτεοσσω δὲ 'Ιωνικον sic diphthongus au transit Ionie in eo quibusdam in vocibus: διαφωσκουση enim dixit Herod. III.

M. et si e codd. F. a. alii; neque debuerant Wesset . alii e codd. S. V. διαφαυσκουση recipere. Etiam pro nunc vulgato διαφαυσκουση IX. 45 nullus dubito quin Herodotus ipse διαφωσκου maeripserit. Sed υποφαυσδεν VII. 36 sic S. V. Ald. alii, alii et no-

φαυσιν non mutandum esse Videtur. - Praeterea τρωμα pro

τραυμα II. M. IlI. 29. 64. 78. IX. 18. VI. 16. I. IR IV. 16o στρωμα F . V. I2l. VII. 236. VI. 132. VII. 233 τρωματος et sieΡlut. de Malig. Herod. c. 33 Ηulten. . VIII. 27 bis. 66. IX. 18. m. 100. τρωματίης III. 79. τρωματίυιν I. 59. III. 64. 78. H. 45. IX. 72. 6I. κατατετρωματισθaι VII. 2l2. Sic et Hippocrat. Aret. alii es. Maiit. Nura p. I M. Sed τρωυματων, quod nonnulli IV. 180

pro vulgato eum codd. M. S. V. Ρ. Κ. F. u. τρωματων habent, perversum est; neque enim τρωμα earum Focum unalogiam secutum

est, in quibus αυ non simpliciter in ω sed in cisti transiit. Hujus generis sunt θωυμα et θωυμαζω, es. Greg. Cor. d. d. Ion. 9 30 θωυμασας αντὶ του θαυμάσας. Iohannes grammat. F. 3. Phavor. s. v. θ-μάσας. Struv. III, p. 2. Pauci quidem sunt Ioel Herodotei, ubi θωυμα et θααμαζω sine ulla varietate enotata sic scripta constent θωυμα I. 185. I94. II. IV. 149. III. 3. 12. 23. θωυμα- ιυ I. 68. III. 14. 22. 47. 82 bis. 119. 140. αποθαυιιάζειν l. 68 Il. 79. υπερθωυμάωντα III. 3. θωυuαστο τερον III. II1. θωυμασια

II. 175. III. II n, sed nihil nunc dubii relictum est, quin etiam ibi,

ubi variatur, vel omnes libri uss. formam quandam non Herodo-team praebuerunt, illae sormae praeserendae sint, et recte nuue

ubique a Behkero praelatae sunt vide Var. Lecti. ad I. 23. 68 bis. 93. II. 155. II l. II 3. IV. III. I 29 bis. 199. V. 92, 7. H. 43. 117. 12 i. θωύμα Bekk. al. cum Plut. de Malig. e. 27. θῶμα Gaiss. F. S. I 23. VII. M. I 28. I 35. 143. 187 θωυμα Bekk. Sed Gais . eum P. S. F. θωμα et sic Thom. Mag. s. V. προέδωκεν p. 320 , SRitsehel ubi quidem alii eodd. Α Ο θωυμα, alii δωμα, alii θαυ- μα . VII. 218. VIII. 37. 74. Ita bis. IX. II. 37. 58. 65. - I. 155. II. 121, 2, 6. 175. III. M. IV. 9. 28. M. M. M. V. 13. 49. 92, 6,

152쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

VI. 47. VII. 239. - Et vulgares quidem sormas θαυμα, θ--μαζω etc. sacile cuique apparet non serendas esse, sed θῶμα, θωμαζω sertasse non nemini blandiuntur, quum et veteres quidam grammatici ea ngnovisse videantur et tam saepe in codieibus inventa sint. Verum illi grammatici aut vitiosis jam exemplaribus in errorem inducti sunt, aut si qui revera illis formis, ad analogiam vocis τρωμα Rrmatis, usi sunt, illi nihil commune cum Herodote usu habent. Etiam auctor Vitae Hom. frequentavit θωυμα, e. 12.29. 34 et θωυμαστης c. S. 12. 25. Praeterea Arrian. Indie. Aret.

Lucian. d. d. Syr. es. Mait Stura p. 134. ii in i transit apud Iones in voee μέν, quod in formulis jurandi μὴ μέν et ἡ μέν pro μήν usurparunt os. Greg. Cor. d. d. Ion. p. 47I. - Sic dixit noster I. 68 υno δε ἀπιστίης μηγενέσθαι κ. z. λ. ubi Belskius non debebat μηδέν conjicere. II. 118 ὀμνυντας καὶ ἀνωμοτι, μη μὲν ἔχειν Ἐλένην μη F. et sic hoc ex loco Greg. Cor. l. l. προδοτος ' μὴ-hειν Euνην. cf. et II. 179. m. 66 ubi eodd. S. V. male μή mcl. III. 99 ubi

quidem non debebat Valch. adfirmare, etiam η μήν his in formulis Herodotum adhibere; nam quae hujus μήν exempla asserri Possint, ea omnia depravata esse mox viderimus . V. 106 ἐπομνυμι, μὴ μὲν προτερον ἐκδυσασθαι. - I. 196 νὶ μὲν -οικήσειν recte nostro ReiE. Schaes. Bekk. alii restituerunt pro codd. et edd. aeriptura vitiosa mi μήν. I. 212 ἐπομ-μι - η μέν σε ἐγω - αιμα τος κορέσω, sic recte Behk., sed alii cum eodd. Μsa. male ἡ μην. quod etiam Elymol. Hag. p. 416, 48 hoe ex loco attulit: ἡ μέν σ' ἐγώ ἀματα κορέσσω. Sed depravatum exemplar ante oculos illumni etorem habuisse ex quoque sere verbo satis npparet. - III. 74ἡ μεν nunc recte vulgat. cum F. a. d. ην μέν Κ.) ἡ μήν olim eum S. - 133 si efν vulgo eum S. V. P. F. R. et Suid. s. V. Λημοκήδης. - Alii si μην. - IV. 154 ἐξορκοῖ ἡ μέν Ald. al. eum K S. F. a. e. si μήν Grono v. et Wesset. sortasse M. ). - V.

ἡ μήν Wesset. M. eum S. - His igitur in locis ubique μέν est praeserendum, quod his tantum in formulis pro μην ponitur, neque etiam aliis in locutionibus; quare nego verum esse quod Seh.eigh. lex. Herod. S. V. μέν contendit, etiam γε μέν passim seribi apud

nostrum pro γε μήν, veluti VII. 152. 234. Aliud est γε μέν aliud γε μήν; aliud οὐ μὲν ουδέ IV. 205. VI. 72. 124. VIII. 25. IX. 7,

Hesiod. Theog. IbI. Hymn. in Cerer. 83. - Praeterea εσσων, ε σον et ἔσσουσθαι constanter apud nostrum per a initiale scribemia sunt, et nilne in Bekkeriana editione ubique sic recte scripta exstant.

153쪽

De diffleeto Herodotea lib. II.

Quamquam enim saepius adjectivorum sormae et in codd. vis. et in editis libris in vulgares mutatae cernuntur, tamen quum verbi sormas sere ubique omnibus in libris per a scriptas mox viderimus,

neque aliter illa adjeetiva atque illud verbum apud nostrum scribi Posse pateat, sine haesitatione Behkeri, et si qui alius etiam illam

scripturam ubique retinuit, vel contra omninm codd. Mas. auctoritatem nobis sequendum est exemplum. Et ἔσσουσθαι quidem habes: I. 66. 67 εσσουντο edd. et plures uss. εσσωντo a. et olim vulgat. . 82 ἔσσουμενους nunc vulg. cum Κ. M. V. F. n. d. εσσο-

Quibus ex locis ubi aberratum est, quum neque ἔσσαω, neque lio σαω Herodoteum esse constet, statim manifesta est depravatio. εσσον I. in Bekk. ησσον Gs . alii, e codd. Hss. nihil est adnotatum. I. 170 εσσον bis Bekk. ησσον Gs s. alii. - ΙΙ. 6 εσσον Schaos. Bekk. ησσον Gs s. alii. -- 9 . εσσον Bekk. ἰσσον Gss.

154쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

tibi is διατάμνειν ex Herod. libr. II. 139 laudavit pro vulgato δια- ταμέειν , eui praesentis temporis formae respondet etiam noristus λαμον. Sic τάμνων II. M. VII. 124. τάμνουσα II. 65. τάμνοντες III. M. IV. 201. αποτάμνειν VIII. 106. συντάμνοντος V. 41. ἐπιτάμνων VI. 75. συντάμνων VII. Ira. ἐντάμνων VIII. 22. ἐκτάμνων VIII. Isto. τάμνονται II. M. 37. ἀποτάμνουσι Π. 40. IV. 68. αποτάμνοντες II. D. IV. 62. ταμνομένων IV. R. περιτάμνονται ΙΙ.IM. IV. 71. περιταμνομενοι II. 104. lV. 159. περιτάμνουσι II. I 04. κατατάμνουσι IV. 26. ἐπιταμνει III. 8. ἀποτάμνει III. 118. IV. 25. ἀποταμνομεναι IV. M. ἀποταμνονται IV. 71. ἔταμνον II. 125. IX. 86. κατέ αμνε II. 108. απεταμνον VIII. 106. ἐξέταμνον VI. 32.

Quattuor autem restant loci, ubi contra id quod recte nune vulgatur ταμνειν alii libri male τέμνειν exhibuerunt, I. 72 αποταμνει nunc recte editur cum codd. N. F. S. a. c., alii αποτέμνει. I. 186 ἐταμνετο vulgat. ἐτέμνετο S. II. 39 αποταμνουσι nunc vulg. ἀποτέμνουσι b. IX. 89 τάμνων vulgo. τέμνων S. - Alia exempla formae

τάμνειν ex Hippo eratis et Aretaei scriptis tollata vide apud Maiit.

Major est librorum inconstantia in Herodoteo verbo τρα πω exarando ; quo accedit, quod multis in locis nescias utrum ἔτραπον sit imperfectum an noristus, quum utrumque ex Herodoteo dicendi genere ut forma idem, Sic etiam usu non valde disserat; quare utrumque hic apponam, et ἔτραπον, ἐτραπομην sive imperfectum sive a ristus constanter apud nostrum per a scribenda sunt, ut ipsa Praesentia τραπω, τράπομαι et ἐτράφωὶν. - II. 80 ἐκτρά - πονται et IV. M. - III. 81 ἐπιτρέπειν. 157 ἐπιτράπεσθαι. IV.

πετο ΙΙ. 119. 146. 159. III. 78. IV. 124. v. M. VIII. 87. 90. ἐτραποντο I. 80. 96. UI. 11. 13. 78. 1V. 125. 148. V. 11. 15. 57. VII. 139. 219. VIII. 25. M. M. M. 89. M. IX. 63. 65. 66. 67. 69.102. - ἐπετραποντο V. 95. VII. 164. - τράπη reta II. 121, 4 IV. 120. VIII. 65. - ἐπιτράπητdι IlI. 72. - τρ-εσθαι I. II. - cs. Matth. gr. gr. I, p. 663 - Etiam II. 92 τραπουσι vulgo recte editur, quamquam τρέπουσι codd. S. d. exhibuerunt. V. 86 τρα- πεσθαι vel τραπέσθαι vulgat. τρέπεσθαι F. b. VI. 26 ἐπιτράπει vulgat. ἐπιτρέπει F. b. - VII. 52 ἐπιetράπω vulgat. Βατρέπω F VIII. 19 ἐτράπονro vulgo enm S. V. Paris. ἐτρέποντο Μ. Κ. P. F. - Sed I. 105 Sehaes. solus αποτράπει reposuit pro male vulgato αποτρέπει. Omnes autem τρέπουσι exhibent I. 63. III. 21. ἐπιτρέπουσι I. M. VI. 12. κατατρέμουσι III. 2. ἐπιτρέπειν II. I 20.

VIII. 3. αποτρέπειν III. 65. ἐπίτρεπε III. M. ἐπιτρέπει V. 126. VII. 7. VIII. 118. ἀποτρεπων VII. 17. τρέποντες VII. 41. 55. τρἐπεται I. 117. II. 17. VI. II9. τρεπονται V. 61. xρεnεσκε IV.

155쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

128. προέτρεπε IX. 90. Quae omnia in formas Herodoteas per is scribendas mutari velim. Attulit quidem Greg. Cor. d. d. Ion. p. 479 ex Herodoteo loco III. 21 vulgatum τρεπουσι τον νουν και - νοουν κἄὶ τον χρουν διαλυουσι ' Ηροδοτος ' ΟΤ Ουκ ἐπὶ νοον τρε noυσιν Αἰθιοπων παισιν.) sed Praeterquam quod vel ex additis istis v finalibus concludi potest in suam dicendi rationem Gregorium Herodotea, Praeter νοον, mutasse, vel vitiosa exemplaria ud-hibuisse, patet huic loco nihil esse tribuendum, quum de νοος diremptis vocalibus scribendo agatur, non de scriptura verbi τρέnis vel τραπω. Manet igitur et hoc in loco et aliis omnibus istis sormam τραnco nostro restituendam esse. Sed latum τρεφω et τρέψοιlαι, uOriStus ἔτρεψα nunquam npud Herodotum ci reeipiunt videI. 64. I. 32 α τρε)νε sic et Stob. Sem. 103 p. 56M 97. 153. 155.186. 207. II. 2. Io7. III. 83. 130 et Suid. s. v. Armo κσὶ δηρὶ. 134. V. 106. VI. H. 12. 1 . VII. 16, 3. 31. M. I . 105. 128. Im. 156. 2II. 225. VIII. 29. 57. 62. 107. IX. 10. 16. 7M, quare sine dubio III. 155 pro ἐπιτράφονται nunc vulgato id quod codd. S. V. pra bent ἐπιτρέφονται recipiendum erat; ut jam Gais . alii cum codd. S. P. F. a. b. IV. 202 ἐπιτρεφε meis scripserunt pro ἐαhραφε. Dorica enim sunt x ψειν, τιγάφαι cf. Interrer. ad Greg. Cor. d. d. Dor. p. 30M non Herodoteu.

. M. vl. 86, 4 ἱστιη vulgat. eum S. V. F. Paris. Stob. 27. P. I96. Alii male ἔστIη. - Iaτιητορίου IV. 35 ἔστιητορ. S. e.). μίστιος es. Greg. Cor. d. d. Ion. P. 89 I. 35 aic vulgo cum F. eeorr. Suid. s. v. ἐπέστιος. - ἐπέστιος F. pr. et e. I. 'πιέσειον bis nnnc vulgat. Ἐπέστιον bis e. - V. 72 ἐπίστια et sic Suid. s. v. α νηλατεῖν et a. v. ἐπέστιον. v. 73 ἐπιστια. - Ρraeterea -- perseet. ἱστία VII. IM recte Schaes. Behk. scripserunt cum eodd. S. V. Ρ. Κ. ειστια Galas. alii cum F. Paris. Ρerseeti forma ιστιῆσθαι v. 20 recte nunc restituta est 'εστιῆσθαι S. εἱστιῆσθαι Gssul. ἡστινὶ σθαι Μ. Κ. F. , unde vulgatum adhue ἔστιαν II. 100 valde miror, evr tam diu potuerit perferri, neque jam dudum in verum Herodoteumque ἱστιαν mutatum ait, et Hilgatum συνεστ4 VI. Ire in συνιστέη ξυνεστέη F. συνέσει S. Sed cod. P. ex emend. συνεστοι.

quod non debuerat ita blandiri Schaesero, ut in ordinem reeip ret . - Praeterea Ἱστιαιευς VIII. 23 pro Ἐστιαιευς omnes libri

Sed εο εστοι I. 85 et απιστοῖ IX. 8 constant, neque ullo modo mutanda sunt CL infra in libro tertio ad tertiam deelinationem Herodo eam nominum in et ωε termia atorum et Lob. ad Phryn p. 466.

156쪽

De dialecto Herodotoa lib. II.

Herodotei, quamquam Plut. de Malig. eap. 34 hoe ex loeo Ἐστιαιευς exhibuit. Ἱστιαίην vide supra P. 129. . in ii quibusdam in vocibus mutant Ionea maxime finie vocalea et semivocales. Sie εχομαι dixit noster eL Greg. Cor. d. d.

I. 67 recte nunc vulgatur cum eod. M. ἐπειρησομένους. λερεισο 1. e. ἐπερησομ. Ald. al. sed I. Ita omnes adhuc in male vulgato ἐπερησομενους consentiunt, quod in posterum apero lare ut vero μειρησομενους eesserit. ἐπανειρεσθαι I. 91. III. 32. αντειρεσθαι III. 23. I. 129 ἄντειρετο vulgo. αντηρετο F. Buo more. εἰρωταν nunc quidem Arct ubique recte est restitutum, quamquam eod. F. solito more ad ηρωταν, ἰρωτα, ulla, saepius aberravit, et aliae editionea interdum ἐρωταν, non magis Herodoteum, Praebuerantes. I. M. M. M. 158. II. 32. II 5. I 21, 5. III. I bis. 22 ter. 62. II9. IM, I 0. 156. IV. 145 bis. V. 13. 87. VI. 3. 67. 69. VII. I01. 15l. 209. 234. VIII. 26. 68. IX. 42. m. Sed rursus una in vitiosa sorma male adhue retenta omnes eonsentiunt I. 86 ἐρ-ωμε- νον edd. ἐρωτωμενον Μ, Κ. F. S. a. b. e. d. e. sed patet εἰρω- τεομενον esse rescribendum. - Eadem ratio est verbi compositi ἐπ

VI. 67 ἐπειρωτησιν id. IX. 44 ἐπηρωτησιν F. . Praeterea δε ειρυσος II. 38. Φιρυσαι I. l 1 ubi quidem eod.

157쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

S. V. Paris. - καgερυσαντες F. κατηορυσ. edd. vett. . Sed ἐρυ- κειν dicitur, non εἰρυκειν Iv. l25. V. Ib. IX. 49. απερυκειν I. 32. lΙ. 64. - Verum ἐπείνυσθαι IV. 64 recte vulgat., ubi quidem codd. S. V. a. e. male ἐπεννυσθαι, et Wesset. Schaes. ἐμὰν νυσθω.

μένου Θησέως. Themist. c. 22 kρον εἱσαμενος - - Porro δειρουσι Il. 39 vulgat. δερουσι male S. αποδειρει IV. 64. -- De ε ο - μαι et ἐνειρμένων vide infra in libro quarto sub I. ad haec verba. - Praeterea euίσσω Herodoteum est pro ἐλίσσω. Sie κατειλIσσουσι II. 86 vulgatum est κατειλήσουσι F. . IV. 34 εuίξασαι et εωξαντες. VII. 76 κατειλιχατο et 90 εἱλίχατο cs. Eust. ad IL p. 23. - 177. - VIII. 128 περιειλιξἄντες. - Αliis in locis variat scriptura, ubi quidem haud diu haerebis, quid retinendum esse dicas ; sic Il. 95, ubi cum eodd. H. Ρ. Κ. F. ἐνελιξαμενος male vulgatum est, et Ald. a. b. ἐλιξαμενος, cod. S. εuιξαμενος Praebuerunt, ἐνειλιξαμενος rescribendum est. II. 1 8 ελιγμοι male vulgat. εἱλιγμενοι P. M F. i. e. ειλιγμοι quod nostro restituendum erat. II. 38 ειλίσσων recte vulgat. cum M. P. Κ. εἰλέσσων Gaiss. Q. eum F. ἐλέσσων S. - VII. 181 κατειλισσοντες vulgat. eum S. V. P. Κ. F. Paris. et Suid. a. v. Πλαμων τελαμιγι κατειλισσοντες , neu Steph. alii κατελέaσοντες. - Etiam vulgatum διεξελέσσου IV. 67, quamquam nihil varietatis adnotatum est, haud dubie in διεξειλισ-oουσι est mutandum. - Sic etiam εuυω, εaεω constanter apud

nostrum, ut apud alios quosdam es. Thucyd. VII. 81 ἄνειληθέν- τες per ii scribuntur, vide Herod. ΙΙ. 8. 76. I. 24. III. 13. 45. VIII. 12. Quamquam in Homeri carminibus ἐλυσθην subinde invenitur. - Greg. Cor. d. d. Ion. p. 477 haec tradidit: του ἐνεγκω πινωρουντες To γ και αντ αυτου ἐπεντε θέμενοι το ι, ἐνείκω λέγουσιν. προδοτος μυρισχου τουτω χρῆται. es. et Suid. S. V. ἐνεῖκαι. Nec tamen ἐνείκω Herodotus unquam usus est ut Hesiod.

Mut. 440 συνενεικεται sed ἐνεικαι, ἐνείκασθαι, ἐνειχθῆναι. ἐνήνει μαι cs. Lob. ad Butim. ΙΙ, p. 314. - Sie ἐνεῖκαι I. 32 bis et Stob. 103 p. 564. - ἐς ενεικαι VII. 117. IX. 5. - προσενεικa III. 86. - ῆνεικε I. 84 bis. II. I 6. - ἐξήνεικε II. 151. - συνηνεικε I. 73 συνῆκε Ald. . 74. III. 4. 14. 42. 71. 129. I M. V. 12. VI. 23. 117. VII. 4. 10, 2. I 17. 133. VIII. 87. 88 bis. m. IX. 37.

- απήνεικε III. 66. - περιηνεικε I. M. - ἐνεικαν III. M. ἐσήνεικαν IX. 70. - προσηνεικαν IX. 122. - συνδι νεικαν v. 99.

I. 18 συνδιένειμαν S. V. . α νήνεικαν I. 9 I. VI. 30. - ἐνεικειε VI. 61. - συνενείκαιεν VII. 152. - ἐν. v I. 193. IV. 198. ἔνεικας IV. 64. - διενείκας I. 25. α νενείκας II. 23. απενείκας IV. M. περιενεικας I. M. ἐπενείκας IV. 166. - ἐξενεικαντος VIII. I32. α νενείκαντος Hl. 70. IV. 62. - ἐπενείκαντες I. 68. VIlI. 10. ἐρ- Sed negant quidam ibi συνενείκεται genuinum Mae, cl. Lob. ad Butim. II, p. 3l4. Diqitig Corale

158쪽

De dialeeto Herodotea lib. II. 149ενεἰκαντας v. 79. - ἐνείκασθαι I. 56. Ira. ανενεικασθαι I. M. ἐσενείκασθαι ΙΙ. 23. ἐξενείκασθαι II. 12I, I. VI. 103. 125. - ηνεἱ-κατο V. 47 sic cod. S. . Mi νεικανro I. 5 εἰνεικαντο olim vulgat . . id. II. 180. ἐσηνείκαντο VII. 152. ἐσηνείκαντο V. 34 sic S. P. V. Olim ἐσενεικ. . α νηνεικαντο VlII. 32. 36. - ἐνεδωνται IV. 67. ἀνενεικάμενος III. 148. - συνηνειχ m III. 10. απηνειχθη usi. - ανηνεέχθησαν VIII. 31. 69. - ll. 121, 6 seripsit Behh. ανενείχθη, ubi Galas. Schaec alii ανενεῖχθαι, et codd. S. v. ci νηνελχθαι. - συνενε εχθῆναι VI. 86, I. II. III. - II. 152 απενειχθῆναι vulgo. ἀπενεῖχθαι S. - ἀπενειχθέντα I. 66. IV. 120. 164. V. 89. VII. 169. I. 158.160 ubi F. ci αενεινεχθέντα). III. 14. - ανενειχθέντων

I. I I. 213. - ανενειχθέντα IX. 98. -- περιενειχουντος I. M. - διενειχθέντων I. Ira. - Sed I 24 nune quidem vulgat. est ἐξενεῖκαις sed cod. S. male ἐξενεγκαι. - III. 155 ἀμεικε nunc vulgo cum S. V. olim eum F. b. d. λεγκεν. - N. 154 ἐπενείκασα Ald. alii tum S. v. A. B. Eust. II. p. IIM , 40 - 125o , M. ἐπενεγκουσα male M. P.

gat. απηνεγκε S. - l. 29 συνηνειχθη nunc vulg. συνεθθη V. συνηχθη S. συνη νθ F. superscripto συνέβη . I. 23 ti ενειχθεν xia vulgo. ἐξενεχθ. S. - μ ανενειχθέντα vulgo. ἀνενεχθ. S. F. II6 ανενειχθεις vulgo. ἀνανεχθεές S. ἀνενεχθείς Eust. ad Od. θ' I6M et Zon. p. 216. II. II4 απενειχθεις Ald. alii cum Ρ. F. Alii cum S. ανενεχθεst.. - - ἐξενειχθu vulgo. ἐεενεχθη F. IV. 151 α πενειχθείς vulgo. ἀπενεχθεις P. F. S. - Ib2 απηνείχθη vulgo. ἀνην χθη S. F 33 συνηνείχ Hr. συνενείχθη F. συνηνε, mi S. V. VI. 86, 1 συνηνείχθη vulgo. συνηνε, mi S. V. Stob. 27, I . VII. 229 διενειχθέντας vulgo. διενεχθεντας P. VIl . 22 ανενειχθῆ vulgo. ανενεχθη P. item cap. 65. - 96 ἐξενειχθεντα vulgo. ἐξενεχθεντα F. IX. 37 ἐσενειχθέντος vulgo. Dενεχθεντος S. V. - 71 προσηνείχθησαν Ald. alii F. S. προσενεχθησαν Ρ. - II. 12 κατενηνειγμένην vulgo eum M. Paris. κατενενειγμ. S. καzενηνεγμ. K.

κατενηνηγμ. F. vlli. 37 ἐξενηνειγμενα vulgo. ἐξενηνεγμένα Ρ. Κ F. IX. 41 ἐσενηνεῖχθαι vulgat. ἐσενηνδεθαι V. ἐσηνέχθαι S. Quibus omnibus in locis quum nihil dubii mihi relietum esse

videatur, quin recte. formas Per ei scriptus Praetulerint, etiam V. III pro προσενεχθῆ anne male vulgato in Vett. edd. verum rursusque recipiendum προσενειχθη scriptum exstet, patet non diutiusserenda esse vitiosa et ab omnibus adhue exhibita: διενεχθέντως

VII. 220. ἐπενεχθεῖσον VII. 23I. ἐξενηνεγμ ένος IX. 72, sed statim

in Herodotea διενειχθέντae, μενειχθεῖσαν, ἐξενηνειγμενος mutandu . - Praeterea ξεινος per ει constanter apud nostrum acribendum est: I. m. M. M. 68. 138. 199. ΙΙ. III. II . IIS. 160. III. II. 1 v. 65 et permultia aliis in loeis. - προξεένους VI. 57 vulgatum; sed Eustath , quum non ipsa Herodotea verba usurpaverit, habet προ-

ξενους, ad Il. p. 40b , 21 - 307, 18: Ηροδοτος Ουν γέρας εἶναι

159쪽

De dialecto Herodotea lib. II. προξtινον. IX. 85 πρόξtινον vulgat. πρῆενον S. male. VIlI. IMBekkerua recte nostro προ ινος restituit, ubi προξενος male vulgatum erat. - Π ιοξεινος VIII. 128 vulgat., aed codd. S. V. Tv-μοξενος, qui iidem infra τιμοξενον habent pro vulgato risioξεινον. - IX. 107 Ξειναγορης ter. -- ξεινοκτονων II. 115. - ζει-

Φειωια recte nunc vulgat. eum S. M. P. V. K. ξεινια. F. a. b. e.

ξενίη Ald. . V. I8 ἐπὶ lείνια καλδει nune vulgati Alii ἐπὶ ξεινια qua de varietate vide Interppr. ad Aeliani Var. Hist. III, 35 et IX, M.' - λὲ ξεινία F. λὶ ξεινιας S. V. - VI. 34. 35. VII. M. M. IM. IX. 15. 89. - ξεινίην I. 27 vulgat. ξενίην o. Suid, et Greg.

ξεινίην S. Ρ. V. F. Paris. et nunc vulgat. Olim ξενίην. - III. 43ξανιην Ald. alii cum S., sed male ac perverse ξειν=irhν Gas. Behh. vi. - ξεινίω I. M. V. 18. VI. 35. VII. 27. 29. lx. 89. I. 106 ξεινίσαντες nunc vulgat. cum F. a. Olim ξενiσ. - VI. 128 ἐξεινιγvulgo. ἐξέν. F. VII. 135 ξεινιων vulgo. ξεν. S. - γινoen M. 21. - ξεινοδοκέοντος VL 127. - εχιον noster constanter dixit I. 203. IlI. 106. IV. 162. III. 47 εἰρίοισι vulgo. ἐρίοισι f. V. - Eodemque modo εἰρένεος II. 81 ter. VII. 91. I. Ita εἰρινto. vulgat. nunc cum K. P. F. n. c. ἐρίνεον S. Alii cum b. ἡρένεον ηριναιον d. . Quam vocalem dii ipsam ad veram diphthongum is nos ducere patet. IV. 73 εἰρινλους vulg. ἐρινέους P. F. - Porro στεινος et κεινος tonstanter sunt apud nostrum per si seribenda; et στεινός quidem habes II. 8 bis. 11 στεινος nunc vulg. cum F. n. Olim στενος . 75. 99. IV. I bis. 184. 195. V. 16. VII. 123. Im.129. 176 bis. 198. 223. 225. 235. VIII. 31. 60, 2 bis. IX. 13. 34.

d. στεινοτερα Ald. Ri. cum S. V. a. c. d. στενοπωρα F. - κεινος

I. 73. V. 15 κεινῆσι vulg. γενησι S. V. . 16 κεινην vulg. κενην M. P. Κ. . VII. 131 κεινοι nunc vulgo cum S. V. Ρ. Κ. F. Ρatis. olim κενOL - VII. 239. IX. 57 et 85 κεινα nunc vulgo eum S. V. K. F. a. b. Pluti II, p. 872 F., sed edd. vetti eum c. male κοινα. - Libr. VIII. 28 variatur inter Herodoteam sormam κει- νους αμφορέας κεινους nunc vulgatam eum codd. S. V. et poeticam κενεους, immerito ab Aldo et eodd. F. a. receptam; quam quam Aretaeus hujusque similes non dubitarunt κενεος usu stre, sic κενεή Aret. 64, 35. - Quemadmodum antem poeti ea sorma κενεος expellenda erat, sic etiam Attica κεκενωμένου IV. Ira male vulgata, vel invitia omnibus codd. Mas., in veram κεκεινωμένου mutanda. Nec fides est habenda Butimanno gr. gr. I, P. 2b8 sq. , qui quorundam opinionem, etiam Atti eos sortasse στεινοτερος, κει νοτερος usurpasse, ideo rejecit, quod Iones raro tantum κεινος Diqiti Corale

160쪽

De dialeeto Herodotis lib. II.

admisissent, sed vulgo κενεος frequentassent. Sed equidem puto, ut Ionicum τέλεος etiam apud Platonem inveniri mox infra videbimus , sie olim etiam Atticorum veterum in usu κεινος et στεινός suisse, unde quamquam diphthongus ει pn vlatim in simplieem vocalem a transierit, tamen, praesertim quum liqnida illa υ melle in

Pronuntiatione geminaretur, comparativorum formae κενοτερος et στενοτερος, quarum vestigia etiam in posteriorum libris haud rara

exstant ef Baehr. Ctes. Reliqq. p. 163 sq. parumper obtinuerint,

donee prorsus eesserint unlgarib is formis κενωτερος et cui νωτερος. Hinc cognoscas, eur grammati eis formn στενωτερος κοινη, σπινο τεooe magis Attica ilicta sit. cf. Heindors ad Plat. Phaedon. p.

Ut antem iam stipra vidimus Herodotum constanter εινεκεν Pro ἔνεκεν vel ἔνεκα scripsisse, et ἀείναον I, 93. σείναος 1. I sic Bekk. gένναοιν male Gaist. αέναος F. a. pro Dorieo ἀένναος vel αένειος cs. Evst. ad D. P. us. Imb) ae constat ἐνενηκοντα l gitimam ubique esse sormam et ἐννέα, atque ἔνατος apnd untiquiores Atticos praestabilius esse quam ἔννατος, sie Herodotum SemPer εινατος dixiss8 omnibus persuasum esse debet cf. VI. 106bis. III. 94. 92 ubi quidem cod. F. Dinoo. εἰνακοσια Il. 13 nune vulgat. cum K. R. Ρ. olim ἐννακοσια. II. ID εἰνακοσια via igni. ἐννακοσur S. . - εἰνακισχίλια ΙΙΙ. D. VII. 4 I. Unde patet, nune vulgatam Atticam scripturam ἔνατου ηπιτάλαντου I. 5l sie Behh. l. F. a. ἔννατον Gais . al. εβδομον ἡπιτάλαντον R. c. cf. In

terΡpr. ad h. l. et Matth. gr. gr. I, k 14M sine haesitatione in He

IM. Sed perperam diphthongus ῆι in vocem υπειροχους V. 92, 7

ex Homerieo dicendi genere irrepsit, quam mireris a reeentioribus etiam editoribus, nimis eodicum M. Ρ. Κ. v. Paris. anctoritati obsecutis, in ordinem receptam esse, quum jam eod. S. et alii verum υπερόχους exhibuerint, neque aliter ipsum Herodotum dixisse et aliis et his confirmari possit exemplia: Τπεροχην IV. 33. υπεραιωρέεσθαι IV. 103. VI. II 6. υπερέχοντα VII. b. 10. V. M. G. υπερησθη I. 54. 90. - Nee minus perversa Schweighaenseti est opinio, qui quum pro περησομεν recte nunc vulgato III. 72 vidis-sht in edd. vett. et codd. V. S. F. ex Emend. πειρη-μtν seriptum exstare, censuit, videndum esse, ne Herodotus hoc πειρήσομεν

Ionice Posuisset pro περησομεν, sicut πείρατα pro πέρατα. Sed περήσας omnes retinuerunt IV. 43. 115. . 152. Inverso antem modo pro ει multis in voeabulis a ab Ionibus ponitur, quae permntritio, qui m voees pronuntiando extennare re tentiorum maxime proprium fuerit Ioniam, usitatissima est Herodoto. Sic eonstanter nostor dixit ἐς et Εσω pro Hς et εἴσω, εἴσωθεν aliis. Multum quidem ac saepe hae in re Πon solum in codd. Μss. sed etiam in recentio ibi is editionibus peccarnm est, sed Bekkerus ubique rectam Herodoteamque scripturam praetulit ac restituit. Vide Var. Lecti. ad 1. 12. 37. I . II 4 116. I91. 206. II. 2. I 23. 12 . Diuiti eo by Cooste