장음표시 사용
171쪽
De dialecto Herodotea lib. II. F. σαοῆσι Gais . et alii. ἔοιας IV. 143 et ibid. των έoιέων et μιν. VII. 41 έoιας ter. De accentu hujus vocis vide Theodos. 72, 12. - Εtiam pro vulgato χλοην IV. 34 περὶ χλοην τινα εἱλίξαντες,
quo solo in loco noster hoc nomen usurpavit videndum eat, ne lonicae rationi convenientina χλοίην rpponendum sit, quum hoc Holii Ionice pro χλοη dictum fuisse tradatur, et hoc et derivata ab hoc ae eomposita in Hippocratis libris per οι scripta e tent. es. Foea. Oec. Hipp. sub vocibus χλοίη et ἐκχλοιοῖσθαι. Ut autem codicis F. scriptura III. 108 προνοι ni pro προνοίη praebentis rejicienda est, recteque codicum S. V. φλοιλὶν Pro
gleetum, sic etiam I. 74 ομοχροιIην cum cod. F. vulgatum non Herodoteum esse judico, sed e cod. d. oμοχροέην reponendum. Qua sorma ομοχροιαὶ usus est etiam Hippocrat. es. Foea. Oec. R. v.) Aeseb. Dialog. Osaoχροιας απτεται, et Lucian. Nigrin. Dμ - χροέας απτεται. Xenoph. Cyr. 5, 18 et quo in nomine sorinando quum id unum tantum i adsumi opus sit unde Callimaeh. Lav. Ρall. 28 χροων diremtis vocalibus o T dixit; ceterum cs. Lob. Ρ-erg. p. 492 et 496 neque nostro poetarum e more diphthongo os ulterum T apponere licuerit, patet formam codicis d. ὁμοχροέην solum esse verum, solamqt e reponendam. - Ab Eυβοια dicitur Ευβο-
Ευβοεικα Ald. Gaiss. al. . Quamvis enim ex analogia adjectivorum a substantivis in ευς exeuntibus derivatorum terminatio εικος legitima fuisset, ut κεραμεικός, ορεικος cs. Lob. Phryn. p. 1 7; Butim. gr. gr. Il, P. 447 Not. tamen ugus et consuetudo non nolum apud nostrum, sed etiam apud alios Thuc d. I, 87 Ευς orκά. Euripid. Ηel. 767 Eυβοῖκα πυρπολ-ατα. Strab. X, p. 4 9 Eυ- ωὶ ται ποταμοιὶ terminationem ικος hoc in nomine retinuerunt. Et, quod jam supra P. 160 tetigi, μοριον, a μοιρα deri V do, usus est noster II. I6. VII. 23. τριτημοριον IX. 34. τριτημορίς l. 2II. 212. VIl. 121 et Suid. s. v. τριτημορίς) et 13I. - I. 192 τριτημορέη sic recte codd. Κ. P. F. τριτ*ιoιρίη eod. S. quod non minus est vitiosum quam μορης codicis F. I. M pro vulgato
μοιρης. Quamquam Aeolibus maxime proprium fuisse dicitur, pro oquibusdam in vocibus υ pronuntiare, tamen etiam Herodotus IV 70 υπέατι Pro οπεατι ex codd. Uss. auctoritate dixisse censendus est: τυψαντες υπέατι si ἐπιταμ οντες κ. x. 1., ubi μεατι editiones pleraeque et cod. S. υπεατίη b. ἐπεατίri F., ex qua codicis F. scriptura noli vulgarem sormam oviari, ab. I. Vossio ud Pomp. Mel. II, 1. 112. propositam, a ReiEio aliisque immerito in ordinem receptam, nostro restituendam esse conjicere. Di iii od by Cooste
172쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
o ab Ioniblis saepe in os imprimis ante semivocales mutatum
esse, satis est notum. Sic apud nostriam constanter ουνομα scribendum est, et recte nunc constanter ale scribitur, quamquam nonnullis in locis quidam codiees aliam praebuerunt formam s. enim Var. Lecti. ad i. 5l. 122. II. 28. 50. Lib. III. 63. IV. 45. VII. 180 alibi . Plus antem ac saepius in verbi ουνοει- , ουνομαoo ete. formis constanter omnibus in tomporibus modisque per ου Seribendis, variatur, atque etiam in recontioribus editionibus nimis saepμονομασαι, ὀνομάζομαι, ονομασμjναι , ωνομασα, ulla Vulgaria, ingsenuina Herodotea oratione nullo modo serenda, inveniuntur, ut solus Bekkerus hac in re sit laudandus, quod ubique vel invitis omnibus eodd. Mas..formas per ου initiale scriptas omnibus intemPoribus recte servavit, quum nullo modo potuerit fiori ut aliter
noster dixerit. Vide Var. Lecti. ad I. T. 23. 35. 44. 72. 86. 9 .al 3. 120. lI. 50. 69. 77. 79. 86. I 25. I 28. 132. 144. 155. III. I. M. IV. 6. 27. 33. 35. 59. I97. U. 52. 7l. VI. 129. VII. 129. VIII. M. IX. 32. 44. 94. ἐπουνομάζω IR M. VII. 1I7. προσουνόμασαν
V. t M. VI. II 4. VII. 22. 59. 98. 109. 224. IX. D. VIII. 89. VI.
nostri in libris servanda sunt; et νουσος quidem sine varietate Per ου scriptum habes I. 22. 25. 105. 16 I. In bis όμoIην νουσον. ῆν τινα νουύον). 216. II. 77 οἱ νουσαι. 84 των απανέων νουσων. 42 ν ωσους. III. 33 bis. 99 bis. 100. 120. 143. V. 122. VI. 52.
75. VII. 46. M. M. Etiam tibi variatur recte nunc Herodotea scriptura praelata est: l. 19 τρῆς νου σου vulgat. sed νοσου F. u. c. e. ot ivisa eodem capite pro rΘcte vulgκto περὶ τῆς νουσου. - l. I97 περι τῆς νουσου vulgat. νοσου F. S. v. c. II. 77 τας νουσους vulg. νοσ. S. - 84 νουσου Vulgat. νοσου S. III. Iis νου σου
ac compositis Constanter apud nostriam per ου scribenda sunt. Et
μουνος quidem permultis in locis sine varietate per di, scriptumox stat veluti I. I 8 bis. 25. 38. I 0 I. I 02. 141. 1 2. 175. 183. 2l6. II. 62. 63. 68. 92. III. l. b. 8. 30. 55 et sic Greg. Cor. d. d. Ion. 9 13. 83. . l . N. I M. V. Il9. VI. I 2I VII. 220. 222. 224. VIII.
173쪽
De dialecto Herodotea lib. II. 73. IX. 87 et saepissime alibi) ut etiam ubi variatur aut nulla varietas adnotata est, tantum non ubique in Bekkeriana editione diphthongus oυ recte praelata est: I. 4 μουνας vulgui. μον. A. C. 32 μουνοισι Behk. ulli. Cum Stob. I 05, M. Alii μουνον. μονον cod. c. - 55 μουνους nunc vulg. μον. Ald. n. e. - 116 μουνον Vulg. μον. F. -- I 8 μουναι nune cum M. K. F. Olim μοναι. cf. et
Var. Lecit. nil I. 188. 200. II. 3. 12. 20. 29. 87. I04. I M. III. I 2. 38. 159. IV. IIS VI. 62. I 27. VII. 84. 205. 224. 23b. VIIl. 85. III. l37. IX. 27 et Ix. 72 ubi Bekk. al. cum cod. F. recte ου μουνον, sed Gais s. alii μονον. μονων S. Quare etiam Ου μονον II. I9 et VII. 9 adhue omnibus in editionibus male retentum sine ulla haesitatione in Herodoteum Ου μουνον mutandum est. - μου νοθεν I. II 6. - μουνόω I. 102. VI. 15. I. 116. IV. II 3. VI. 75. V1 I. I 39. VII l. 62. 123. I x. 6 I. - μουνομαχίη V. I. 8. VI. 92. μουνομαχhιν IX. 26. M. M. et VII. 104 μουνομαχέοιμι vulgat. μονομαχ. S. - μουνοφθαλμος lV. 13. 27. 32. III. II6 μουνοφθαλμους Vulgat. sed μονοφθ. S., qui quidem infra eod. e . μουνοφθαλμοι cum Vulguta. - μουνοφυής IX. 83. - μουνόκωλα I. I79. - II. 17, οἴκημα μουνόλιθον aine varietate, sed ibid. habent Ald. alii τσῆς μονολιθου pro vulgato nunc cum eodd. R. B. μουνολίθου. - μουνογενης II. 79. VII. 221. - μουναρχίη I. M. Ill. 8o bis. 82 bis. Vii. IS ubi cod. F. male μοναρχίην . μουν--χος III. 80 bis. 82 bis. V. 46. VII. 165. VI. 23. 24. μουναρχέειν V. 46. 61. - Eadem cum constantia τo ουρος, ό Ουρος, ομουρος te. Per Ου apud nostrum scribenda sunt. Raro quidem το ουρος sine varietate legitur sui I. I 31 ουρέων et sic Orig. ctr. Cella. p. 259 hoc ex loco γ , sed quum etiam ibi, ubi codd. quidam, ma xime F. et S. vulgarem praebuerunt formam, nune hi recte non auditi sint, patet Baherum recte fecisse quod ubique. etiam ubi nostrae editiones in vulgari sorma, nulla Vurietate adnotata, male consentiunt, Herodoteum Ουρος reposuit e . Var. Lecti. ad I. M. 72. M. IIo. III. II3. 117. 203. II. I 58. 28. 12. 8. 10. 75. 99. 124. III. 1. 54. 60. 97. III. 117. IV. 23. 25. 43. 49. 184. V. 17. 10I. VI. 96. VII. II1. II2. 128. 129. 130. 131. 174. 198. I99. 200. 212.213. 214. 2l6. 217. 2l8. 223. VIII. 33. 90. 116. 135. 138. IX. 93.102. -- I. 43 xo ουρος Schaec Bah. ορος Gaist et vulgo. 10 το Καυκασιον ουρος Bekh. ορος Gais s. et vulgo. - Ι75 ουρος τειφισαντες Bekk. Oρος vulgat. ορο στοιχια V. II. 6 - Εα- σιον Ουρος Bekk. Ορος vulgo. - 8 τῆς Ἀραβίης ορος et λῆγοντο ορος, et το ορος τοιουτο et ορος ἄλλο Gaiss. et vulgat. Deis. ubique Ουρος. - Ι2 ουρος τουτο Bekk. ορος vulgo. - Θ τοουρος το ψάμεεινον Bekk. ορος vulgo. - 150 παρα τo ουρος
174쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
Gaiss. et vulgo. IV. 47 Ουρος Bekk. ορος vulgo, item Vll. 22. 2. I13. II S. 176. - Et o ουρος habes I. 32 Ουρον - προτίθημι et sic Stob. Serm. 103 p. 56 ). 74. 93. 172. 216. III b. 91. III. V. 9. 49. 52 ter. IV. 33, 52. 99. 125 bis. 163. VI. 108 bis. VII. Im. VIII. 124. Etiam l. 72 o γὰρ Ουρος recte vulgatum est eum
in significatu usurpatum esse notum est. . - Praeterea Oυλυμπος constanter per oυ acriptum apud nostrum servandum est; et sieωλυμπου Ουρεος VII. 74 sine varietate exstat. I. 36 ουλυμπω nune vulgat. cum M. aliis; 'Oλυμπεμ male codd. S. F. R. h. d. e. - 43 Ουλυμπος vulgat. χλυμπ. N. S. P. F. a e. e. - - ου- λυμπον vulgat. χλυμπ. M. Ρ. F. n. b. e. d. Vll. IN Gλυμπος vulgat. Oaυμπ. S. V. P. F. M. - Ι73 ουλύμπου vulgat. 'Oλυμα S. V. F. - Sed ut his in locis jure sermam per δυ scriptam v que praetutum esse inter omnes Constat, sie nullam video jnstam causam, cur non Oλυμπον VII. 128, male adhuc vulgatum, vel invitis omnibus eodd. Uss. statim in Herodoteum Ουλυμπον mutandum sit. - Etiam Ovλυμπιηνοι VII. 74 recte est vulgatum quamquam eodd. S. V. 'Oλυμπιηνοι exhibetit et unde et vulgatum
κητ) nullus dubito in Herodoteum Ουλυμπικήν mutare. - Verum
175쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
V. 47. 71. ' Oλυμπιοδωρος IX. 2l omnes nostri libri, nulla varietate adnotata, per o scripta ubique exhibent; etsi, ut δειναγορης, T μovινος nostrum dixisse constat cs. supra p. 1503 sic etiam Ου- λυμπιόδωρος et Ουλυμπιος etc. per ου scripta exspectes CL Pinu. Olymp. III, 3 Boeckh.3 et 15 et 36. - κουριδιας γυναῖκας I. I 35 sic M. K. F. a. κουριδίους edd. vett. cum c. in omnibus in libris per ου scriptum exstat; item V. I 8 κουριδίας et VI. I 38 κουριδιέων. - Eodemque modo Λιοσκουρων Il. 50 ab omnibus recte retinetur; etiam II. 43 Aιοσκουρων vulgo si e recte scribitur, ubi non audiendus est cod. S., ab Atticista quodam, ut videtur, Perperam correctus cs. Lob. Phryn. p. 235 sq. Greg. Cor. p. 300 Λιοσκο- ρων substituonte, ut VI. l27 Λιοσκορους pro recte vulgato Bιοσκου-
ρους; et VIII. 65 τῆ Λημητρὶ καὶ τῆ Κορη pro vulgat. nunc eum codd. M. F. τῆ Μιιτοὶ καὶ τ ii Κουρη. - Ac valde miror vulgata κορας et κοραι IV. 33 et M usque ad hunc diem tolerata suisse, quae vel omnibus eo Id. Irus. invitis haud dubie in κουρας
et κουραι mutunda erant; quam formam Greg. Cor. d. d. Ion. P. 387 disertis verbis Ionibus tribuit: τω o υπερβάλλουσι το υ ' κορηκουρη, νοσος νουσος. - Ae similem in modum etiam auetor Vit. Hom. e. 30 κουροτρόφος dixit. - Nominum γονυ et doρυ casus obliquos et nominativos plurales quamquam et veteres et recentiores grammatici consentiu in Ionice per ου scriptos fuisse, eiusque causam suo more exponunt cs. Greg. Cor. d. d. Ion. p. 489. Buu-mmn. gr. gr. I, p. 229 tamen aliquoties apud nostrum Attice scripti exstant. - Λουρατα quidem omnes recte retinent I. 79.'δ
ρασι I. 172. γουνατος II. M. γουνατα I. 199. III. I03. γουνάτων IX. 7. γουνασι 1V. 152. sed I. 112 pro vulgato γουνατων exhi-sent codd. F. a. γονατ. II. 132 γουνασι vulg. γονασι Ρ. Κ. F. VII. 88 ἐν τοῖσι γουνασι απέ ocu ον vulgut. γονασιν ἀπέτεμον male S. V. 86 γουνατα nunc vulgat. Alii γουατα. - Ut his igitur in locis, ubi variatur, nemo tacite dubitabit sormas per o v scriptas Praeferre, sic male vulgata δορατα VII. 89. 224. IX. 62. δόρασι VII. 41. 135. 211, etiamsi nulla codd. uss. auctoritate adjuto mihi constat in δουρατα et δουρασι mutanda esse. Sic etiam pro vulgato βορατια I. M reponi velim δουρατια. - Sed δοριαλωτου VIII. 74 et ΙX. 4 nomo erit qui in δουριαλωτου mutet , quum δουρος,
δουρι poetis, non nostro concedenda sint. Num autem δοριαλω - του, nunc utrobique cum eodd. F. S. vulgatum, an δορυαλώτου,
Bb edd. vett. exhibitum, scribendum sit, alia est quaestio, multum quidem ac saepe illa ugitata, sed nondum ne Lobeckii quidem disputationibus Parerg. p. 683 .sqq. M. p. 159 sqq.) ad liquidum Perducta. Sed quum haec quaestio ab hoc loco aliena sit, copias meas de hac re e dicendi seriptorum genere collectas ullo loco expromere visum est. - Εtiam τον οὐδόν, limen, noster dixit I. 90
pro Attico τον οδον, et IlI. 14 Ουδφ. Sed ἡ Ουδός via, iter pro ἡ οδος semel tantum apud Hom. Od. 17, 196 obvium, vide
ad h. l. Eustath. , qui Aeolicam epenthesin illam vocat) perperam Diuiti eo by Cooste
176쪽
De dialeeto Herodotea lib. II.
hie illie in nostri orationem irrepsit; quod quidem, ultera sorma
legitima omnibus libris consentientibus tam saepe obvia, nemo jam dubitabit, quin vi pl surca sit expellendum: I. 123 των oδων φυ-
vulgabatur, pro quo nuperi editores plerique eum codd. S. K. F. u. Verum οδῶν restituerunt; eodemque modo III. 126 pro vulgato olim καt' ουδον, nunc recte cum eodd. S. V. Ρ. Κ. F. κατ' od scribitur. - De adjectivi forma πουλυς, πουλυ a nostri dialecto
aliena jam supra est dictum. Et supra jam p. 160 mentionem in-jeei Paragogi Συρηκοσιος. apud nostrum, ut apud veteres Atticos es. Poppon. Thucyd. I, p. 213. Sialib. et Schueliser. ad Plat. Rempubl. II l, p. 4M D. constanter per o scribendi, quamquam ne uno quidem in Ioeo omnes sibi constant libri, atque immerito hape acriptura interdum etiam in nomen Συρηκουσαι irrepsit. VII. 154 sς Συρηκοσίους Bevh. cum codd. Ρ. Κ. V. Συρηκουα Gaiss. alii. Σωρρηκotis. S. Ibidem Συρηκοσιους δὲ Κορίνθιοι - ἐρρυ- σαντο Bekk. cum S. Συρηκουσίους vulgo. Ibidem Συρηκοσlove Bekk. Συρρηκοσιους S. Συρηκουσ. Gaiff. et vulgo. Ibid. Συρηκοσίων δὲ ην Beta. Συρρηκοσl- S. Συρηκουσ. Vulg. VII. 155τους γαμορους των Συρηκοσέων Bekk. Συρρηκοσίων S. Συρη
Bekk. Συρηκουσ. Gaiss alii; alii aliud his in verbis mutant. Ad hane per o seribendam formam pertinet etiam Herodiani grammatici praeceptum, ex quo non solum o, sed etiam geminatum d hoe in nomine seribi voluit es. Bevh. Aneed. II, p. I421 Συρακοσσιος 'ουτω γαρ υρωδιανος ἐν τῆ καθολου δια δυο σσ καὶ δια του oγραφων το ονομα παραδέδωσις collat. Etymol. Mag. p. 80, 38. In eodem Elymol. Mag. p. 280, 16 legitur γλω3σῆ Συρακοσσιδ et, et Συρακόσιος apud Theoerit. 15, m. 16, 78. II, I. - Etiam Herod. VII. 154 pro hoe nunc recte vulgato πλῆν Συρηκουσέων eum cod. F. habet cod. S. Συρηκοσέων, edd. Vett. Συρηκουσἰων. VII. 156 απαντας ἐς τας Συρηκουσας αγανων vulgat. Συρηκοσας Κ.
quies. 157. - Behkero igitur ubique Συρηκοσιοι et Συρήκουσαι nostro restituenti assentiendum esse duco, et plures etiam, quam eod. S., hane vel similem aeripturam secutos esse conjici licet.
Alia autem hujus generis ut ψορνίαι pro Φουρν. προβολους
eodicis S. VI. 7 pro προβού λους, non Herodotea sunt. οὐ pariter ab Ionibus ae Doribus in m mutata est, quum particulam ουν solebant ων pronuntiare. Sic constanter ni ne apud Diuitiaco by Corale
177쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
nostrum forma ων est restitata, quamquam nonnullis in locis quidam codices Atticam praetulerunt formam I. 8 ων nune vulgat. ουν
Iones in quibusdam nominibus gentiliciis pro ω Pronuntia θη αὶ constat; ita ut Hermannus, hujus rationis memor, recte in Orpb. Argon. 1360 pro vulg. Μαλεωτις restituerit Μαλεῆτις sive Μαλεατις ut Xenoph. Hellen. VI, 5, 24 υπὲρ τῆς Μαλεάτιδος cf. Steph. ΗΥΣ. a. v. Μαλιευς ... λέγεται καὶ ναλεάτης. Eust. ud Hom. Il. δ' p. 468 57. ad D. Ρ. vs. 163 Bernh.) esset. ad Herod. IX. 3I. Lob. Parerg. p. 79M et Herodotus pro Μαιωτις aliisque hoe ex genere constanter Μαῆτις dixisse censendus ait. Et Μαιήτιδος I. 104 omnes exhibent. IV. 45 Tαναει τον Μαιήτην λέγουσι, sine variet., nisi quod Procop. beli. Goth. IV, 6. hae Herodotoa laudans suo e diemili genere Μαμότην posuit. - IV. 57 λίμνην Μαιῆτιν. 86 Μαιῆτις. 100 Μαιητιδος. 101 Μαιῆτιν. IIo Μαιήτιδος et 116. - Μαιῆτιν 120. 123. 133. -ι Μαιητέων IV. 123. Quibus exemplis hie Herodoteus usus extra omnem dubitationem Positus est, ut IV. 2o codd. M. Pa K. S. Μαιωτιεις pro vulgato cum cod. F. Μαιήτιδος Praebentes jure non auditi sint, et IV. 2I cod. S. vulgato τῆς Μαιήτιδος λιμνης substituens Μαιωτιδος; et jam dudum male vulgatum Μαιωτιν Iv. 3, vel invitis omnibus codd. Hss., in Herodoteum Μαιῆτιν mutandum esseti Eodem que modo etiam Ἱστιαιῆτιν et γστιαιήτιδος I. 56 et VIL 17, seribenda sunt pro vulgatia 'Iσιαιωτιν et Yστιαιωτιδος; ut est VIII. 232στιαιήτιδος recte vulgat. cum codd. S. V. - 'Aμπρακιητέων recto vulgat. IX. 28, quamquam eodd. S. v. vulgarem sormam Ἀωτρακιωτέων praebuerunt cs. Bernhardy ad Dionys. Ρ. p. 681 lX. 3IAριπρακιήτας vulgo. 'Ἀμπρακιωτ. V. d. υμβρακιωx. S. - quare et VIIl. 47 adhue male ab omnibus retentum 'A angaκιωτησι in verum 'Aμπρακιήτησι vertendum est. Sed Πελασγιωτιδας γυναῖκας Il. 17 quod foemininum IIελασγιωτις in nostris texieis graecis vulgo deest et Φλωειν I. 56. Φθιωται VII. 132. et Θεσσαλιωτιν I. 57. in nostris omnibus editionibus iae per is aeripta exstant , quae quidem verisimile est Herodotum ipsum per ῆ scripsisse, ut Schaes. I. 56 σῖθιῆτιν suo jure reposuisse videatur. Λαλιωτέων autem IV. 15 immutatum relinquendnm esse apparet. cs. Hemsterh. ad Thom. Mag. p. 793 Lob. ad Buti. II, p. 429 sq. ea in quibusdam nominum terminationibus, alias Atticam quandam flexionem secutorum, Herodoteo e more in o mutatur, ut illa pud nostram ad normam vulgaris secundae declinationis sectantur. Sic legitur VIII. 76 αμφὶ τὴν Κέον omnibus in Iibris quam ad correptionem verosimile est sormam Κεῖοι VIII. I. 46. omnium librorum auctoritate munitam reserendam esse, quum Κηων Iv. 35 et Diuitiam by Corale
178쪽
Mi υ V. 102 ad formam Κέως Κῆος revocanda sint cs. Butim. gr. gr. I, p. 103. Eust. Hom. B. p. 3I8 24I. Steph. ByE. s. v . Κῶς et Πως . Praeterea καλον II. 28. καλω II. 96 his. III. 1 καλους II. 36 sce Eust. ad Hom. Od. a' p. 222 neque immerito ab editoribus scriptura eodicum K. d. , pro κάλον recte vulgato II. 28 Atticum καλων praebentium, rejecta est. - Neque etiam Atticum λαγώς, neque Homericum λαγωος, quod etiam communis dialecti scriptoribus in usu suisse Lob. ad Phryn. p. 186 sq. ostendit, nostrum usurpasse, sed constanter Ionicum λαγος, ii jam editores reete per spexerunt, qui scripturis illis repudiatis eodicibusque eas praebentibus fide abrogata, ubique Ionicas sormas a recta λαγος deductas nostro restituerint. Et λαγος habes III. lin nunc vulgat. cum cod. S., ubi quidem codd. F. P. K. F. a. b. d. λαγως praebent, alii λαγωος. IV. 134 λαρος vulgat. λαγως d. λαγωος V. I. 123 1που. λαγον l. IN. 123 bis vulgo cum eodd. S. F. a. e. cs. Athen. IX, p. 400. c. . qui quidem ipse paulo post p. 400 E. ex Herod. III. 108 male λαγως attulit. Eust. Hom. p. 15M, 14-222, 22.3. Alii λαγών bis. - IV. 134 λανον vulgat. λαγωον S. V. VII. 57 λαγον nunc vulgaticum cod. S. λαγων F. Paris. - De πλέος, πλέη, πλεον Pro Attico πλέως et Homerico πλεῖος jam supra est dictum p. 154 sq. Hue
cs. Ill. 12. aliaque id genus reseras, caveas. Haec enim scribarum negligentiae debentur, non nostri scriptoria Ionicae dialecto. cet rum vide Priscian. libr. VI. c. 13 fine p. 266 Κrehi)ὶ. - Sed πιλεος, IX. 9 apud nostrum sic sine varietate seriptum, immutatumndhuc reliqui, quamquam ut'. Plui. le Mai. Herod. c. 41 Xείλεως et λεων, in vita Themist. e. 6. δειλεων τον Ἀρκαδα scripta exstant, et Polyaen. v. 30 AIλιος alii Μέλιος praebuit. Ρlutarehi
enim editionibus in nominibus propriis scribendis non reete eredendum est, quum haec saepius in iis corrupte scripta exstare notum sit, necdum de nominis XIλεος etymologia totaque consormatione mihi constat. - Singulare autem est nomen tari, retractoaeeentu Ionice formatum pro vulgari γγη cc Eust. ad Hom. Il. p. 41I II. et hoc Ionicum γη ubique apud nostrum retinendum est, et nunc quidem recte retinetur, quamquam alii libri sere constanter aliam praebuerunt formam es. Par. Lecti. ad Ι. 32. 38. M.
I99. II. 36. 77. 105. 143. 177. III. 22. 23. 160. IV. 112. 114. 159. 205. VI. 52. I 17. VII. 46 bis. VIII. Iob bis. Sed. I. 157 sine
179쪽
De dialecto Herodotea lib. V. Pronuntiarint vocalem, haud exigna Herodoteae dialeeti cernitur Proprietas. Herodotus enim pro vulgari forma ζῆν constanter usus est γων; sic Puειν seriptum hAbes I. 31. III. 22. Pota III. 22. ζωουσι I. II . II. 36. Ill. 22. IV. 177. ζωοντα I. 203. ζώουσαν I. 214. ζωόντων III. 119. ζωου Dativ. lII. M. ζώοντας VII. II bis. ἔγ- ΙU. 112. Sed I. M tibi Belik. recte scripsit ζωοντα κατακαυθῆναι exhibent Gaiss. alii ζωντα; et eod. cap. ζώοντα πυρὶ διδolvi nunc vulg. cum cod. F. Alii ζῶντα cs. Eust. ad II. P. 288,
15 218, II. - Εod. cap. των ζωοντων nunc vulg. eum codd. F.
IX. II9 ζωοντες. Bekh. Puireες. Gaias. alii. - Quum non paucis igitur in locis Herodotea sorma γγειν, ζωει etc. omnium librorum auctoritate muniatur, in aliis autem ita varietur, ut facile, quum magna inter utramque formam intercedat similitudo, sit cognitu, quomodo factum sit, ut haud raro emerserit altera; facileque cognitu, utra earum praeserenda sit, cum iis consentiendum esse editoribus judico, qui vel praeeunte uno aut altero cod. Ms., vel nullo praeeunte illis in locis formas verbi ζώγειν retinuerunt. Etiam ἐπί- ζωσε I, 120 quamquam in Homeri earminibus praesens tantum et imperseetum ζωειν et ἔζωον inveniuntur, solum est genuinum, quod jure mireris a quibusdam alteri ἐπέ σε posthabitum esse. Gaia- sordi autem et eo licis F. ωειν 7,μὶ tam longe a vero ζωεον recedit, quam distat Herodotea consuetudo a poetica; nam e Simonidis tantum isagm. 211, 17 Gaiff. et Theodoridae Epigr. 8, 7 ullata est forma γειν, minime nostro inculcanda. Sed F. 6 nostri libri omnes set Eust. ad Hom. Il. p. 933, 7 904, 8. ad D. P. Vs. 322 in Attieam formam ζῆν consentiunt, quod vel id, puto, nullo
modo serendum esse demonstrat, quod Herodoto non familiarem suisse Atticam contractionem in dii insta videbimns; quare, etiamsi omnibus eodd. Μss. adversantibus, is hie ut alibi scribendum esse existimo.- Ρraeterea πλωειν, πλωσαι etc. nostrum Ionesque frequentasse, satis est notum cs Greg. Cor. de d. Ιon. P. 478. τοDistiirco by Go
180쪽
De dialeelo Herodotea lib. II.
ἐωτλωσαντες) et praebent omnes libri nitimν IV. 156. VIII. 108.109. περιπλωειν IV. 43. 179. πλώοντες VIll. 14. 107. πλωουσας VIII. 22. περιπλώων IV. G. M. περιπλωοντες VIII. 14 et IV. M
item Suid. s. v. - πλω acta I. 24. ἀναπλωσαι I. 78. διεκπλῶσαι II.
11. 29. ἐκπλωσαι II. 91. VIII. 79. 8l. περ-λωσαι IV. M. ἀποπλεδσαι VI. 14. καταπλωσαι VIII. 132 bis. - πλώσας VII. 128. ἐκπλωσας I. 29. διεκπλώσας II. 29. IV. 43. 89. άναπλώσας II. 119. IV. M. καταπλώσας VII. 137. 194. προπλωσας V. 98. VI. 97. - πλώσαντα V. 36. πλώσαντες IV. 156. V. 103. VIII. 49. περιπλωσαντες IV. M. καταπλώσαντας I. 2. 166. ἐπιπλώσαντες I. 70. V. 81. VIII. I29. ἐκπλώσαντες II. 44. 93. 152 es. Greg. Cor. I ll.) V. 103. VI. 12.
παραπέπλωκε IV. 99. - Variatur autem I. 5 συνεκnλωσαι vulg. συνεκπλευσαι C. Ven. b. e. Eust. Od. I, 431ὶ - 212. ἐπαναπλώειν, sic esset. et Valch. in Notis, et recte nunc vulgatum est,
quum Eustath. ad Il. σ p. 1156, 3 1212, 12. ad Il. o p. 1241, 5 - 1330, 28. ad Od. τ' p. 1857, 37 - 685, 16. αναπλωειν hoc ex
loco altulerit; sed codd. F. a. e. cum Athen. XIV, p. 613. C. Praebent ἐπαναπλέειν, eod. f. ἐπανοπλεῖν; Ald. cum S. V. b. d. μα- ναπνέειν. - II. 97 ἀναπλώοντι vulg. ἀναπλέοντι F. - IV. 156 ἀπέπλωον nune vulg. cum S. V. απέπλεον F. B. - 157. απέπλωον μέσω nunc vulg. ἀπέπλωσαν F. ἀπέπλεον Ald. ni. - V. 108. περιέπλωον vulg. περιειλεον F. - 115 απέπλωον Vulg. αnέπλεον F. VI. 5 ἐκπλωουσας vulg. ἐκπλεουσας F. - 14. ἐπέπλωον vulg. Cum eod. Ρ. ἐπέπλεον F. a. ἐπέπλων S., squam epicam sorinam
idem eod. S. IV. 157 pro vulgato ἀπέπλεον nostro salso ineulcavites. Lob. ad Butim. II, p. II, - VI. 15 διεκπλώοντες Vulg. διεκπλέοντες cod. F. - 17 ἀπέπλωε Behk. ἀπέπλεε Gaiss. alii. Ibid.