Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

181쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

His igitur in locis quamqvam variatur et maxime eod. F., quem quidem certo scimus saepius vel peculiarem quandam vel Atticam formam pro Herodotea substituisse, eaque ex causa Saepius non audiendum esse, in aeripturam πλέειν aberravit, tamen recte nuperos editorea πλωειν, consentientibus interdum quibusdam codd.Μss., retinuisse judico. Sed superest satis magnus locorum numerus, ubi πλέειν ejusque formae tam tenaeiter communi omnium libro-rnm eonsensu retinentur, ut, quum πλέειν, ἔπλεε, etc. dissolutis vocalibus et ipsa sint Ionica, neque recte tibi persuadeas, Herodotum ipsum modo πλωω, modo πλεω eadem varietate, qua nostri libri saepe has formas alternant, dixisse, tamen non liceat nobis aut haeenui illa unam ad normam eorrigere ; quamquam IV. 1M in epica cod. S. sorma απέπλων non vulgattim ἀπέπλεον, sed ἀπέπλωον latere mihi videtur, idque ἀπέπλωον isto in loco restituendum esse

judico. Sed πλέειν sine variet. habes I. 170. 194. II. 29. 158. 179bis. III. I9. 45. IV. M. I59. V. M. VII. 24. 36. 175. IX. m. M. παραπλέειν Iv. 43. ἐκπλέειν II. 114. VI. 22. διεκπλεειν Iv. M. ἀποπλέειν I. 24. m. II. 113. 119. III. 25. IV. 110. ἐπαλεειν III. 23. V. G. IX. 98. προσπλέειν IX. 96. ἀποπλέειν VI. I. IX. 96. II . - πλεουσι II. M. περιπλέουσι VI. M. ἐκπλέει III. I 6. IM. πλέομεν VII. 147. ἀποπλέετε IV. 98. κἄταπλέουσι III. M. nuu IiI. IM. πλέοι II. II5 bis. πλέωσι VII. 10, 2. πλέων II. M. 97. IV. 76. V. M. VII. 58. 100. 123. 195. καταπλέωσι IX. m. καταπλέωαεν VIII. 109. πλέοιεν. VII. 1 7. - προσπλέων II. 5. παραπλέων VI. U. VII. 123. IX. 98. κ-απλέων VII. I95. πλέοντα II. IM. IV. 179. πλέοντες I. 168. I94. II. M. III. G. M. 137. IV. 42. 44. 145. VI. 101. 119. VII. I94. ἀποπλέοντες VI. 138. καταπλέοντες I. 185. περι πλέοντες VI. 99. ἐπιπλέοντος VIII. 87. αναπλέοντι II. Ibb. ἐσπλέοντι III. M. VI. 33. αποπλέοντας I. I. ἐπιπλέοντας V. 36. VI. M. προσπλέοντας VII. 19 . περιπλεοντων VII. II. ἐπιπλεοντων VII. M. ἐκπλεοντων VIII. 9I. - πλέουσι Dat.ὶ VII. 186. πλέουσα IV. IM. Duiliaco by Corale

182쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

πλεε VII. 100. - πλευσεσθαι III. I M. αποπλευσεσθαι Iv. 147. 149. πλευσεαι II. 29. anoniaυσεαι IX. 91. ἔπλευσα II. M. καταπλευσαντες I. 165. συμπλευσασέων V. 37. In praesenti igitur plerumque et impersecto tempore. videmus sormas verbi πλέειν nostros libros ita exhibuisse, ut alterae nullae

sint allatae e codd. Mss. , quum in uoristo eae et rarae sint et magis suspeetae, praesertim quum animadverteris, quomodo exempli gratia IV. 89 variet seriptura : πλέειν ἐς τον Ποντον - διεκροπλώσας λλεε ἰθυ του Ἱσπου. ἀναπλωσας δε ανὰ τον ποταμον. Et omnino vulgares formae, In quibus σου, pω, εοι Pro in V. ωω, ωο exstant, magis mihi suspeetae esse videntur quam ubi εε et εει.

Quo nutem jure semel πλώσεσθαι 8, O quinquies πλευσεσθω nostria in exemplaribus legatur, dissicile esse videtur explicatu, nisi si librarios in culpa posueris, statuerisque ubique πλώσεσθαι seri

bendum esse.

De solvendia et contrahendIa diphthongla et vocalibus. Quaeritur jam, quibus in vocibus ex Herodoteae distilaeti legibus diphthongi quaedam in suas simplices aut alias amnes vocales dissolvantur, et in quibus voeales quaedam vel vocalis et diphthongus.contrahantur. Quo ex genere quae Ril terminationes nominum verborumque vel dissolvendas vel contrahendas pertinent, suta loeis insta dicentur. - Et raro quidem in oratione Herodotea diphthongus quaedam ita simpliciter dissoluta invenitur, ni pro se quae que vocalis, nulla productione aut alia mutatione saeta, pronuntietur,qnum hoc Doribus magis ait proprium ae poetis, quam scriptoribus Ionica prosa oratione usis. Est autem hoc ex genere voeabulumois constanter apud nostrum divisis vocalibus scribendum vide

exompla infra in libro tertio ad genitivos plur. in ἰῶ et accusativos plur. in si tertiae declinationis Herodoteae quo modo fortasse etiam o&πη IV. 187 pro vulgato or mi legendum est cf. Koen. ad Greg. Cor. p. 543) ut Gaiss. ὀIuum V. in pro vulgato οἰέησι seripsit.

Praeteros κατωτροῖξεσθαι lII. 36. 156. V. 105. . VII. 17. cf. Lob. Ρhryn. p. 169. - οῖστος IV. 36. 70. 71. 8I. 131. or o ἰς πέντε, quo ex loco Athen. VIIl, 33 Α. orστον attulit.) 132. V. 105. Vll. 6l. 65. 69. 92. 226. VIII. 52. - Παταλοί III. 37. - Sed nul quod etiam in reeentioribus eernitur editionibus, manifestum est ex Homerico dieendi genere perperam in nostri orationem invectum Duiligod by Cooste

183쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

esse, constanter παῖς usurpantis, quod ipsum nostro niaque a Bekkero recte restitutum est: IV. 155 σταις Bekk. παῖς vulgo. 16Oγένεται παῖς Bekk. παις Vulgat. 161 ὁ παῖς Βάττος vulgo. παις Bekk. et S. V. 30 πστάσπεω παῖς vulg. παῖς BeLk. 92, 5 ὁ παῖς αυξανετο vulg. παῖς Bekk. 104 παις Vulg. παις Bevh. VI. 71 παις vulg. σταις Bekk. 127 παῖς ter Gaiff. et vulg. παις Bekk. 136 nαις vulg. παῖς Βρkk. VII. 5 ἀδελφεῆς παῖς vulg. παῖς Bekk. 61 παῖς Gais s. et vulgo. παῖς Be h. et Eust. 1 . Ρ. 1056 - Sod ceteris permultis in locis ab omnibus, sin varietate adnotata, recise seriptum παῖς retinetur, ut facile pateat, Bekkernm vel invitis omni biis cod. . Μss. recte fecisse quod ubique παῖς reposuit. - Greg. Cor. d. d. Ιon. p. 441 tradidit, Iones istam non pronuntiatam litteram ἰ, vulgo subseriptam vel adscriptam nominatam cs. Theodos. ed. Goets. p. 241. Ρors. ad Euripid. Med. 6) pronuntitisse et dixisse πατρωως, χρηι ιν. Quod ad Grogorii praeceptum Koenius conquestus est, librariorum incuria hodie apud Herodotum πατρωος, μητρωος,ήριδον, χρηγιν passim legi; quam querelam justam quidem repetere nihil nos invabit, sed emendatione. et eorreetione opus est. - Et χρηt, quidem sine varieti exstat V. IS. V. M. χρηrtus VIII. M. χρη Ito,gων VIII. 132. χομοντα lx. 6l. χοηῖζοντες IX. 87. Etiam aliis in loeis, uno excepto, omnibus Schues. et Bekk., quam quam vulgo χρ si ζω vel vel aliud quid vitiosum legebatur,

nostro suam sermam restituerunt cf. VBr. Lecti . nil I. 41. 112. 152.

IV. M. V. 11. 18. 20. 65. VII. M. 53. Vill. IV, 2. IX. 55. 110. III. Sed VII. . M omnes adhuc vitiose vel χρησας vel χρρσαις, Vel χρησας cod. S.) aut χρήσαις scribunt, quum Pateat χρηισας unice

verum reponendumque esse. IX. 62 προεξαισσοντες Omnes recte exhibent, cui eonvenienter IV. 134 δι' a reseribendum erat pro vulgato διῆξε. - Αc similiter V. 89 Pro ἐδήευν vulgato eum codd. S..F. vel pro scriptura codicum F. n. ἐδήουν reponendum erat

ἐδη&υν, quum VI. 13b sine variet. δυωσας scripsum exstet, VIII. 121 δηλόσαντες; atqne VII. 133 ἐδη qθη jam Schaes. Bekk. pro vulgato ἐδηιώθη suo jure reposuerint, et VIII. 33 ἐδη&υν nune vulg. cum eod. Ρ. et VIII. - ἐδii υ nunc eum eodem eodice pro aliorum ἐδήουν et ἐδήου recte scribantur. - 'AM qu II. 122 recte

184쪽

m dialecto Herodotea lib. II.

eum S. Μηονες. Sed l. 7 μων male vulgatum est eum codd. n. F. m. sec. Alii Μήων, Metiων F. pr. m. , sed Μηῖων rePo nendum esse patet. Vide Creua. inst. Graec. antiq. Fragment. P.

6l6. Callim. Ηγm. in Cer. IM. - Tρωαδι V. 26. Κωον. Καου. Reneti, Κωων VII. 163. IM. IX. 76. 99 . - Ρoetis quidem etiam ζώων, colou vel tu εόν es. Alben. II, p. 57. Schweigh. ad Athen. t II, p. 121 C.) seribere concessum est, sed Herodotiis constanter ζωον, ωον subscripto tota aeripsisse censendus est; ut ubicunque illa poetica scriptura in ejus libris vel mss. vel editis inveniatur, statim in legitimam mulanda ait: I. 203 ζωα ἐγγραφειν ζῶ ici P. ibid. τὰ δὲ ζωα. ΙΙ. IV us S. V. P. . II. 4. 124. I 8. 136.153. IV. 88. - ζῶos II. 123. III. 88. - ζώων II. 124. III. 47. -- ζωου II. 122 ζωών F. . - ωον II. 73 bis vulg. ωων F. bis. ω- II. 68. 73. ωων II. 93 bis. ωα Il. 68 τέκτει ωα ἐν γῆ sino varietate. Ibid. τα μὲν γαρ ωc ulg. cum S. ωεα V. cla Ρ. F. . Disitigod by Cooste

185쪽

De dialeeto Herodotea lib. II. II. 93 ἐντέκοντες ἁα vulg. ωια F. et Gies. d. dial. Aeol. P. 314.

Etymol. Mag. s. v. g ων p. 822, 40. - Etiam σώζυιν in cod. F. III. 14 seribitur pro σωζειν, et σωιυνται IX. 10 . pro σώζωνται; quod tota grammaticos verosimile est e forma σώιος σωλερος retinuisse est grammat. Augustan. post Greg. Cor. p. 673. de dial.

δονoe. Ac sic dixit etiam Euripid. Androm. 561 ου rao μιας σε κληδονος προθυμIα μαμλθον. Aesch. Ρrometh. 486 κληδονας δυσκρί ους. Soph. Oed. COL vs. 259 κλnδονος καλῆς. Callim. Epigr. I, I4 Myδονι. Quare Homericum κλεηδονι κληiδονι S. V. 72 apud nostrum male vulgatum, quum illud non Herodoteum esse vel ex iis quae jam supra p. 45 de formis ἐείκοσι similibusque ex nostri libris exstirpandis disputavimus, satis pateat, in verum legit inumque κληδονι vertendum est, quo et scriptura eodicis S. κληὶdoυι dueere nos potesti Vide Eust. ad Od. I14: κλεηδὼν δὲ ano του κλέω xo φημίζω, καθαπερ α- του κλήζω δισυλλάβου ἡ κληδών. εἰ δὲ καὶ τραπiari κατ' Drασιν ἡ κλεηδὼν ἐν xv

αρχουση. κληηδων γίνεται. es. Hom. Od. IR III. 20, 120. 4, 317. Medium autem locum inter voeabula ista, modo considerata, et ea, ubi diphthongus ti Ionice in stir transiit, verbum κλη ν albi poscit, quum Herodotum propius ad veterum Atticorum morem, κλήω pro serentium, accessisse probabilius esse videatur, et Mnevin κληῖcia mutasse, quam vulgarem sormam κλιέω in κληῖω. - Sie dixit noster I. 3I hικλημμενοι vulgis cum B. M. S. V. F. n.

loci, ubi omnes in veram Herodoteamque aeripturam consentiunt, tamen recte recentiores quosdam editores aliis in loeis sere omnibus, ubi libri inter se dissident, ac modo κληῖω, modo iapso, modo κλείω exhibuerunt, istam veram praetulisse nemo non videt: VII. in περικληῖει nunc vulg- περικλνει S. Uesset. ul. περικλιίει F. - 199 περικληιει nunc Vulg. περικληει S. Ald. al. περικλuει F. VII. 129 ἀποκληῖει nunc Vulg. αποκληει Ρ. V. esset. αποκIME S. F. a. αποκλείοι Ald. al. III. 116 περικληχυσαι vulg. περικλει- ουσ. S. III. 117 περικλη ντος nunc vulg. περικληοντ. K. περικλώοντ. F. S. IV. 7 ἀποκλη ντα vulg. dinoκλεέ. S. IV. 157 συροκληῖουσι nunc vulg. eum P. συγκλti. alii cum S. VI. ω παρα- κληῖουσι nunc vulg. cum M. Alii παρακληουσε. παρακλεουσι b. πορακλώουσι F. παρακλυουσι S. I. 182 συγκατακληtεται nunc vulg. συγκατακλπιεται Κ. F. IV. 100 ἀποκληῖεται vulg. αποκλε

186쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

εκληῖον nunc vulg. συνέκληον alii, συνέκλει- F. S. Vide et Var. Lecit. ad II. 124. I. 191. 'l I. M. 133. IV. 78. V. 104. II. 128. Ill.

58. III. 117 περικεκληῖμένον nunc Vulg. περικεκλημ. Ρ. περικεκλειμ. F. περικεκλεισ. S. et edd. Vett. περικεκλυωμ. c. Ibidem ἀποκεκληῖμένου vulg. ἀποκεκλειμ. F. -οκεκλεισμ. S. VII. 129 συγκεκληi μένην recte Behk. al. συγκεκλημ. Ρ. Κ. συγκεκλημ. M. συγκεκλειμ. F. συγκεκλ ῖσμ. S. V. c. Ald. alii. - Nec sane valde

est mirum, si nostri tam multis vitiis deformati codd. Mss. tantopere nutant, quum varias hoc verbum variis temporibus induerit sermas, ut librariis Iatissimus campus corrigendi vel potius corrumpendi apertus fuerit. Sed restat omnibus in libris vitiosa scriptura II. 121, 2 κεκλειμέώου, nunc vulg. cum codd. N. Ρ. F. d. κεκλει-ομενου S. V. K. n. b. c. κατακεκλεισμένου edd. veit., ubi quidem ex isto meo exemplorum recensu dubitaturum esse spero neminem, quin Herodoteuin κεκληῖμένου reponendum sit. - De sigmatismo

noristi passivi vide infra in libro tortio sub III. - Ρertinet hue etiam nomen substantivum κληῖς, es. I. I Κληιδες ritς Κυπρου, ubi eodd. S. V. male Κλῆδες. Aliis multis in vocibus diphthongus ti Ionice ita in suas vocales dissolvitur, ut simul vocalis . in ἐi producta sit. Hoc ex

genere est verbum Herodotenm o iambroto: Ι. 94 οἰκηχυνταt. III. 2οἰκηιευν rixi, sic Vulg. cum M. Ρ. Οἰκηιουνται Κ. F. R. IV. 148οἰκη υμενος. Quare fieri non Potest, quin I. 4 otan ευνται, quod Omnibus adhue editionibus sine varietate adhaesit, in verum Οἰκηιευνται mutandum sit. Praeterea οἰκηχς constanter apud nostrum

scribendum est: Ι. 92. 108. 153. ΙΙ. 37. III. I . 33. 45. 81. 119 bis. IV. 65 bis. 104 item Stob. Serm. 43 p. p. 2943. V. 23. 41. 47 bis. V1. 21. Vll. 10 , 3. 152. 235. VIII. 17 his. Ι. 45 Οἰκη a vulgat. οἰκείω F. I. 64 οἰκηpης nunc vulg. cum M. F. B. c. Οἰκέης edd. vett. et codd. b. d. e. VII. 39 οἰκη&υς vulgat. οἰκειους S. III.

ἀνθρωπήως apud nostrum est retinendum: I. 5 ἀνθρωπηδην ευ- δαιμονίην nune vulg. ἀνθρωπεχν Αld. b. νθρωπέην d. ἀνθρωπίνην S. V. I. 32 ανθρωπηων πρηγιι-των, item Stob. Serm. 103

attulit ἀνθρωπείην ad Il. γ p. 374 - 283: ἴστέον δὲ ora παρ'

187쪽

De dialecto Herodotea lib. II. σφαξας απέδειρε πῶσαν την ἀνθρωπειην. et Pollux, longius etiam a genuina scriptura recedens, ἀνθρωπήν Pollux. II, p. 68, 34 Sebeo II, 5: το δε του ανθρωπου ὁέρμα ανθρωπην μοδο - τος καλεῖ. cf. Lob. Paralipp. gr. gr. II, p. 336). - VII. 60, 3ἀνθρωπηως γνωμας Vulg. ανθρωπινοις γνωμαις d. Sed ανθρωπινος ut istis in locis, pro vero ἀνθρωπέιως a quibusdam falso substitutum, rejiciendum est, sic etiam aliis in duobus Iocis, ubi solum sine varietate adnotata in libris id invenitur cum Ρiersono ad Moer. p. 26 ἀνθρωπιέα φύσει ἄττικως, ἀνθρωHνη ἔλληνικως. Vide et Thom. Mag. p. l2, 1 ἀνθρωπuα φυσις, ουκ ανθρα-ίνj

damnandum et in ανθρωπηιος et ανθρωπηχν mutandum. 1. 86ἐς απαν τυ ανθρωπινον omnes praeter Schaes, qui suggerente

quamquam item a Stob. 120 Ρ. 612 repetitum, tamen in ανθροοπη-ῖος vertendum erat. In Atticorum quidem libris docti quidam philologi promiscuum esse Voeum ἀνθρωπειος et ανθρώπινος usum demonstrarunt, ac salsum esse Thomae praeceptum cf. Si alib. ad Plat. Remp. VI, p. 497 C. in sed id ad Herodoteam diale etiam non

pertinet, quem constanter ἀνθρωπι ζος usum esse satis magnus exemplornm numerus arguit et ipsa varietas scripturae. - Porro βασι

καὶ ἀνδρη v. sic nunc vulg. cum F. R. e. et Suid. s. v. Γύγης.

sed γυναικείου τε καὶ ἄνδρείου male S. - ἀνδρήιος I. II cs. Suid. l. l. et cod. S. qui ανδρΗου). II. 102. VII. 153. Hanc adjectivi formationem etiam mi α ρηlii loco substantivi nominis positum VII. 99 secutum est item hoc ex loco Suid. s. v. Aῆμα. προδοτος ' π δε Αρτεμισία υπο ληματος καὶ ανδρηλὶς ἐστρατευετο,ουδεμιῆς ἐουσης ἀναγκαιης. et Lucian. d. d. Syr. e. 26 dixit ανανδρη peti, ut Atticorum in libris saepissime eti ανδρεία inuenitur: Thucyd. II, bo ανδρεία. VI, 69. 72 ἀνδριέα; et sic saepius in Aristophanis comoediis; Ρlat. Phaed. 69 b. et c. ἄνδρHα, Apol. Socrat. c. 23 ἀνδρεία, alios Ρlatonis locos collegit Rueeheri. ad Sympos. p. 192 A. Alii substantive ανδρία et ἀνανδρία dixerunt: Euripid. Phoen. 521 ανανδρία. Aeseh. Ρers. ἀνανδρίας. es. Lob. ad Buttm. II, p. 415. Ρaralipp. gr. gr. II, p. 360. Etymol. Μ'g. 46I, 32. - Sed vulgata ἀνδρειοτερον I. 79. ανδρειοτατοι IV. 93. ἀνδρειοτατον IX. 37 nullo modo serenda sunt, sed vel invitis omnibus codd. Mss. in vera Herodoteaque ἀνδρη ότερον, ἀνδρηιώτατοι, ἀνδρηὶωτατον mutanda. - Ρraeterea ἔταιρήως I. bis. - ἀρηχς I. 155. IV. 23. 17 . VII. 37. M. IX. 33. - αρώως I. Diuitiaco by Corale

188쪽

De dialecto Herodotea lib. II. 170

ον ἐγρα νε βασιλευς, ἡ ον εγραφε τις εἰς βασιλεα. Πλατωνικον βιβλίον cf. Phavor. p. 151. Sic dixit noster II. 173 νυν δὲ ποιέεις Ουδαμῶς βασιλικα. Vide et eundem Thom. Mag. p. 62, 10 Ου μονον βαρβαρικος πολεμος, αλλα κοὶ βάρβαρος. Θουκυδέδης II, 36 βαρβαρον ἡ 'Eλληνα πολεμον. Sic noster III. 115 Ουνομα Ἐλληνικον καὶ Ου βαρβαρον Vulgat. cum S. V. Eust. D. Ρ. 1 ubi codd. M. P. Κ. male ι αρβαρικον. VIII. 19 απορραγὲν απὸ του βαρRceρου, sic recte codd. M. F. S. R. b. c. d. , sed Ald. esset. Bekk. male βαρβαρικου. I. 58 ἔθνος βαρβαρον omnes et Ι. 60. VII. 63. Similiter V. 12 Aυδικά. quod codd. S. V. vulgato Aυδια substituunt, rejiciendum est Ου τε γὰρ Περσικα ην Ουτε Aυδι- τα ποιευμενα ἐκ τῆς γυναικος . - De serma Φοινικος vide Baehr. Ctes. p. 323. - 'Aλήῖον πεδίον VI. 95, item Steph. Byz. s. v. Ἀρσος. - Αιμενηλ I. 18 cs. Suid. s. V. Γύγης .

et Κεῖοι jam supra p. 168 est dictum. - ΠοσιδNχυ πολιος III. 91. - Ἀχιλληῖον ὁρoμον IV. 55. 76. 'Aχιλληαυ πολιος V. 9 recte vulgat., ubi eodd. S. V. male Ἀχιλλείου πολιος. - Καδμενα γραμματα V. 59 omnes exhibent, eodemque modo I. 166 Καδμείη νίκη ab omnibus adhuc retinetur, quod quidem videndum est ne rectius in Καδμηιn vertendum sit. Sed Καδμεῖοι et Καδμείων I. 56. V. 57. 61. patet immutata relinquenda esse, ut 'Aργεῖοι I. 31. 61. V. 57. 61. 67. 68. 88. Ἐλεῖος Il. 160. IV. 30. V. 45. VI. I 27.

IX. 77. 'Hλείη IV. M. Alia nomina adjectiva jam supra p. 156 vidimus diphthongum 'auam ii non in si ι mutare, sed Herodotea ex ratione in i eorripuisse, quo quum etiam 'φακλεος trahendum esse demonstratum sit, huic adversari videntur VII. 106 Μασκαμείοισι ἐκγονοισι. V. 67

189쪽

De dialecto Herodotea lib. Il. Oμηρίων F. . II. 81 Πυθαγορε&Mn Πυθαγορίοισι S. V. a. c. d.

quae quidem eorum numero adscribenda sunt, quae diphthongum neque hoc neque illo modo mutarunt, sed immutatam reliquerunt; id quod pleraque omnia in αιος exeuntia nomina laciunt. Unum enim Ilaoνηλὶ Ι. 92 exeeptum est, et προ νήχυ I. 51. VIII. 37 τῆς Πρoi ιης 'A ηναίης nunc recte vulg..cum U. et Harpocrat. S. V. πρόνοια. Sed Προνοι&ὶς Ald. S. al. Προναίης M. P. K. F.

Ald. S. bis. Et vitiosis exemplaribus se decipi passus est Suidas, quum S. V. Προνοια scripserit: το,την δὲ προδοτος ἐν τῆ η Προνοίην ονομάζει. Neque enim ad νουν sed ad νηον hoc nomen reserendum esse Patet. - θεῖος autem constanter per ra scriptum exstat apud nostrum; et λειος II. 29. λειοτατον Ιχ. 69 et Vi I. 9, 2, quo posteriore in loco cod. F. λεοτατον exhibet, ad aliorum adjectivorum similitudinem corruptum. λειογένειος V. 20. Ἐρκείου VI. 68. aυλείρσι VI. 51 αυλησιν S. cs. Suid. a. v. - θερεIην I. 189. Aliis in nominibvs adjectivis ambigitur utrum in ioe an in ειυς, an ηιος terminanda sint. Et δουλιον ζυγον VII. 8, 3 omnes Sine varietate adnotata exhibent cs. Suid. s. v. cum interpyr. ut Aeschyl. Pers. 50 δουλιον ζυγον cf. Lob. Aj. vs. 499. Et sic Ill. I Bekk. cum cod. S. ἐσθῆτι δουλίη scripsit pro vulgato δουληtst. - V. III τα δε πολέμια δοκιμος nunc recte vulgat. , Sed πολε- μηλ V. Schaes. , qui quidem ea in editione, qua ReiZiannm continuavit, recte πολέμια retinuit πολέμα ἔργα δοκιμος habet S. πολέεμα παντα P.). VII. 9, 3 αριστοι τα πολέμια Bekk. alii; sed Gaiss eum codd. S. V. πολεμηια. Sed vide πολέμια sine Vari tate V. 78. VII. 111. 234. 238. IX. 58. 122. III. 4 ubi πολέμια rect nunc vulg. cum S. V. B. Alii cum codd. M. Ρ. Κ. F. a. e. πολεμικά, de quo eadem valent, quae jam supra p. 179 de βάρβαρος et βαρβαρικος etc. disputata sunt. . - πολεμηχς enim Homericum est, ut ξυνηιος et ξειν ιος, minime nostri in orationem inserenda cs. Eust. ad Il. ν vs. 338: το δὲ πολεμηλ δῆλον, ως πλεονασμον ἔχει του τὶ ἐκ του πολέμια, καὶ οὐκ ἀμφισβητεῖται, ως ἐπὶ του ξυνηῖα, - Suid. ξυνηῖα, κοινα χρηειατα ex Schol. Ηοm. Il. a I 24. - Suid. ξεινήιον, φιλικον, ξω ήιος Ζευς. - Quam ad Homericam formam vulgatum illud ξει νηῖην III. 39 pro ξεινίην, de 'pravatum fuisse videtur; quod ξεινFinis, consulto a Uesset. reten tum, non satis demirari possum, ab omnibus adhuc recentioribuNoditoribus cum codd M. Ρ. Κ. F. servatum esse, quum e eod. S. et Ald., multis aliis Herodoteis locis collatis I. 27. 69. ΙΙΙ. 39. IV. 154. V. M. VII. 11M ξεινίην retineudum fuisse cuique Herodoteae orationis haud inscio pateat. - V. 53 nune vulgatur τα βασιλ iis τα Μεμνονια. μεμνονιον S. V. F. Μεμνονεια Ald. es-s l. alii. V. 54 μ ιινονιον ἄστυ nunc vulg. eum S. V. Μεμνο-

190쪽

De dialeeto Herodotea lib. II.

νειον Ald. Wesset. al. cum F. VII. 151 ἐν Σούσοισι τοισι Μεμνο- νέοισι nunc vulg. Cum S. V. P. F. Μεμνονεέοισι Ald. al. - Quibus in locis quum Μεμνονιον epitheton sit, forma per i scripta eum recentioribus editoribus Praeserenda mihi esse videtur, quum νεμνονειον vel metusiasticis vel temenicis servandum sit; quamquam haud ignoro quam saepe horum fines, arctissime interi se cohaerentes, eaque de causa ne grammaticorum quidem multis praeceptis ac legibus satis certos constitutos, egressi sint, ac apud posteriores sere constanter Μεμνονειον scriptum exstare es. Strab.

XV, p. 725 sq. Diod. Sic. II, 22. Strab. XVII, p. 813. Steph. Bb E.

s. V. Σουσα βασίλεια - κληθέντα Μεμνονεια. - Eustath. ad D. P. vs. 1073 ἐκαλεῖτο ὁ ε καὶ το Μεμνονειον ασtυτα Σουσα. - Possessivum autem andronymicum οἱ Μεμνόνειοι

apud Ρolyaen. V, 44, 2 regulae convenienter formatum est. Vide

Ex nominibus temenicis aliisque hac affinitate conjunctis, quae et natura et origine sunt adjectiva, alia in ηιον apud Herodotum exeunt, alia vulgarem suam formam retinent ics. Lob. Phryn. p.

νέα codicis F. rejiciendum est, ut μαγοφονίαι codd. b. d. et edd. vett. - Similiter I. 51 nunc vulgatum cum codd. M. F. R. b. e. Θευφανέοισι retinendum esse iudico, pro quo olim male Θεο xνίρσι erat vulgatum. Nam Θεοφανια solum est Herodoteum, quamquam

et Θεοφανεια cs. Suid. s. v. ut Ἐπιφανεια Suid. Ἐπιφανια καὶ Ἐπιφάνεια) dictum suit; sed nunquam Θεοφανέα vel Θεοφανίαι. - Ut autem Dupωνεια, Θεοξενεια, Αἰακεια dixerunt es. Philem. lex. technol. p. 73 Osann. sic noster VII. 206 Κάρνεια, per diphthongum A scribendum, quamquam eod. S. Κάρνια exhibuit; item V1H. 72 Κάρνεια vulgat. cum Plut. de Malig. c. 43. Καρνια S. . Ex nominibus periecti eis et iis, quae vasa, instrumenta aliaque Diuitia le