장음표시 사용
201쪽
192 De dialeeto Herodotea lib. II. VIII. IM . ἔαρι V. 3l. VI. M. VII. 37. VIII. IM. II 3. Etiam
contracte apud nostrum scribendum est; neque aliter seriptum ullo
in libro exhibetur I. 35. 45. II. 13l. III. M. V. 30 αεκοντων et sic etiam Suid. s. V. φερέγγυος). VI l. 222 αεκοντες et sic Plui. de Malig. e. 31 . VIII. 10. 80. IX. 111. - II. 65 ῆν μὲν εκών
- ῆν δε αέκων edd. omnes; sed eod. S. male ακων. Ibid. ῆν τε ἔκων, ῆν τε αέκων, sine varietate. - II. 162 αεκουσιον recte vulgat. rejiciendumque est eodicis S. ακουσιον. - Quare male vulgata II. IN ακοντος. IV. I 20 ακοντας. 164 ακων nullo modo nostri in oratione serenda sunt, sed, quamquam nihil e codd. Mss. adnotatum est, sine haesitatione in Herodotea αεκοντος. αέκοντας, aε- κων vertenda. - Sed αργον, tribus in locis apud nostrum obvium
3, 78 bis et 5, 63, omnibus in libris sic scriptum exstat; neque
quidquam immutem, quum quod fortasse reponi malueris αεργον, Doribus poetisque eonvenientius suisse videatur, quam Ionibus prosa oratione usis; cs. Greg. Cor. d. d. Dor. p. 323. Hesiod. Opp. 305.
tur recte nune editores veram Herodoteamque formain retinuerunt:
VIII. 26 το αεθλον ἐυν στεφ. Vulgus. τον ci λλον ἐοντα S. - IX. 33 πενταεθλον vulg. πενταθλον S. V. VI. 92 πενταεθλον vulgat. πένταθλον S. V. et Eust. ud Il. α P. I 10, 11 83, 5. - II. 66 εἰ μη κατελαμβανε τους aliλουρους, Sic nunc Vulg. cum eodd. M. Ρ. Κ. F., qua de legitima sorma in codd. S. a. d. ad Atticam αἰ- λουρους aberratum est. Ibid. καταλαμβανει τους αἰελουρους vul
115. αεικείης αεικέης alii, vide supra p. 187) III. I 60, ubi in
202쪽
De dialeeto Herodotea lib. II.
τὴν ἐπαοιδήν I. I 42 Lob. Phryn. p. 2 M. αοίδιμος II. 79. 135. Sed χρησμωδέων VII. 6 et συνωδον V. 92, 3 non aliter figurari
Potuisse videntur, ut κιθαρωδον Ι. 24, quamquam, si nostris lexicis est fides, συναοιδος non plane inusitatum fuisse videtur, nostro certe scriptori abjudicandum. - Et ἀείρω omnibus in libris recte retinetur his in locis: II. 125 αείροντες. I. 204 ἐπαείροντα. III. I ἀνταείρεται. II. 125 ῆειρον. VIII. 56 αείροντο repone ηείρ. vide insta). ἀνταειρομενοι VII. 101. VIII. 140, 1. ἀνταειρομενον VII. 209. αειρεσθαι IV. 50 ἀείρασθω S. cs. Hesych. I, p. 108 Albert. . αντα εἱρεσθαι VII. 143. - αερθεντες I. 165. IX. 52. ανταεέρασθαι Vll. 212. αειραριένους VII. 156 sic cum M. P. K. αειρομενους F. S. v. b. . αειραμενον VIII. 94. ἀνταειραμένους VI. 44. - Sed pro αερθειτας recte nunc vulgato I. 170. praebent codd. M. Κ. F. a. male ἱρεθέντας , Pro αειράμενοι VI. 14 codd. S. V. αἰραμενοι , Pro ἐιήειρε VI. 126 vulgato cum M. P. K., εξῆρε alii, ἐξῆρεν S. ἐξήγειρε F. - , pro ἀειράμενοι 7, 132 nunc
vulgato cum F. olim ἀειρομεν οι codd. P. S. αἰρόμενοι, cod. K. αράμενοι; Pro ἐπαειρας I. 87 nunc Vulgato λαηρας P.) ἐπαρας alii, ἐπάρας S. Praeterea pro vulgato cum eodd. S. F. B. ἐπα- ρας I. 90 restituit nostro Schaeserus ἐπαεέρας. cf. Etymol. Mag. P. 38, 31. Quum illis igitur in locis sere constet recte non auditos esse
quosdam libros formam quandam omnino non Herodotem substituentes, utar, ipsa Herodotea ratione cogente, simili licentia iis inloeis, ubi omnes libri in vitiosam scripturam consentire videntur,
ut pro vulgato ἐπαρας ΙI. 162 in αρας Ald. alii) απῆραν VI. 99 ἀπήραν Galas. aliiὶ ἐπαίρεις VII. 10, 7. μα ἱρωσι VIlI. 57 et sic etiam Plut. de Malig. c. 37. ἀπαίρωσι τας νεας. et VIII. 60. ἐραν IX. 59. ἐεαρας IX. 79 et 107 reponi velim 'Herodotea ἐπαείρας, άπηειραν, ἐπαείρεις, ἐπαείρωσι, ξειραν, ἐξαείρας; Porro pro vulgato ἐπῆρον to IV. 130 ἐπειρωντο S. V. Valla) ἐπηείροντο; pro vulgato ἐξηρετο VI. 133 il laxo F. b. ἐξηείρετο. Et pro vulgatis ἐπαρθείς Ι. 90. VII. 38. IX. 49. ἐπαρθῆς I. 212. ἐπαρθέντες V. 81 et sI squamquam sic ἐπαρθέντες hoc ex loco etiam Ρlut. de Malig. e. 23 repetiit) VI. 132. VII. 9, 3. 18 restitui velim ἐπαερθείς, ἐπαερ-
θηρ et ἐπαερθεντες ubique. Sie, ut alios praetermittam, Lucianus d. d. Syr. c. 36 αείρουσι dixit, c. 37 αεέροντες. 52 αειραντες. De Astrol. c. 15 αερθε Iς. - Hom. Il. π 3 1. Od. τ' b 0. Euripid. Andr. 8 8. ήερμένος Apoll. Rhod. U. 171. Quare in Herodot. libro
I. e. 186 vulgatum απαιρέεσκον aut relinquendum fuisse censeo, aut, si id displicuerit, non απαίρεσκον e codd. M. K. F. R. c. recipiendum, sed α παείρεσκον rePOnendum. Contra etiam contractiones quasdam partim nostro peeuliares partim eum vulgari Graecorum usu congruentes non Hienas suisse ab Herodotea oratione, nunc statim commemoranda exempla docebunt, et infra aliquoties viderimus. - Sic dixit noster Moς I. 18.160. H. 27. m. 132 et alibi. - ψηκα, ἴ'ρηκας, ἐρήκων II. M.
203쪽
De dialecto Herodotin lib. II. 67. III. 76. ψος eiusque formae constanter eontracto pro ἴερος repudnostrum seribenda sunt; et permultis in loeis sine ulla enotata vu-rietate sie scripta exstant, ut jure ac mirito etiam iis in locis ubi codd. quidam vel editiones qnaedam ad illam Atti eam formam salso aberraverant cs. Var. Lecu. ad I. 31. II. 28. 39. 40. 138. HI. I M. VI. 19.) nune recte Horodotea praelata sint. Quare V. M a Sehaes.
Bekk. Qiisque cum cod. S. recte ἱροτατας per o scriptum receptum esse apparet pro vulgata, etiam a Gaias. retenta aeriptura ψωτατας.
ψήλς et ιρήιον cf. locos supra P. 178. laudatos. ψευς I. I 0. H. I 10. III. 28 ter. 29 quater. 36. 37. 38. pt VI. 81 bis. ψέα II. 1 I. 142. 1 7. HI. 37. ἱρέες l. 181. II. 37. 54. 55. 65. 100. 120 etc. etc., tibique nune recte scribitur, quamquam cod. S. aliquoties, ut Il. 10 et 13 alibi Attice seriptum ἱερέες male exhibuit. - ἱρέων II 3 vulgat. ἱερέων male S., ut alibi, Eed recte non est nunc auditus ἔ cf. II. M. 63. 102. 168. II l. 28. 29. ψεὐσι II. 44. ἱρέας. Ιl. 113. IIS. 39 es. Gregor. Cor. d. d. Ion. q. 67 III. 28. 29. - αρχιρε υς v.
nunc vulg. ἀρχιερευς F. a. Seu ἀρχιερεως II. 37 nunc vulgat. cum codd. M. P. Κ..F. a. ἀρχιερευς edd. vett. et eodd. S. b. d.) mihi quidem constat Herodotum ipsum non Ρosuisse, sed αρχι ρευς. Num praeterquam quod jam supra Vidimus p. 168 sq. illam Atticam declinationem saepius Herodoteam dialectum evitasse, itemque Atticismos aretioribus circumscriptos finibus cs. p. 6 sq. et tribuitur Atticis tantum haec forma stρεως et αρχιέρεως in Bekk. Aneed. p. 4 9, 31 et p. 1197., etiam posterioribus maxime familiaris illa suisse videtur cs. Reimar. ad Dion. Cass. 53 p. 712 et multis aliis in locis
et ψευς et αρχιρευς constanter apud nostrum scriptum invenitur. - Praeterea ιρειη constanter acribendum est a. supra p. 18b.
Et ut paulo supra ἱρματος per o scribendum fuisse vidimus, sic etiam ψοσυνη exarandum est: III. 142 ἱροσυνην Bevh. alii. ψω- συνην Gaias. et vulgo vel kροσυνην. Ιεριο συνην F. S. V. IV. 61 ψοσυνας Bekk. alii. ἱρωσυνας Gaias. alii. ἰερωσυνας S. VI. seo συνας Bekk. ψωσ. Gaiff. alii. ἱερωσ. Ald. alii cum S.
ἱροφάνtεω VII. 154. - κατιρωσας I. M. κατιρῶσαι I. 161 vul gut. nunc, κατειρωσαι Ald. R. κατερω-l F. - ἱρῶται II. 35. 37. - Sed nomen proprium Ἱερονυμος IX. 33 non mutandum esse Vi detur. - Ρorro o&α, οἰκός etc. noster constanter usurpavit Pro
tur autem apud nostrum sere ubique, ubi haec voeabula apparent, ut saepissime omnes tres formae simul in libris scriptae cernantur; sed nunc quidem sormae o iaci, οἰκος, οἰκυῖα, etiam Eustathii testimonio confirmatae ut solae Herodoteae plerumque recte restitutae sunt, et a Behkero interdum etiam invitis codd. mss. cs. enim Vur.
204쪽
Lecti. ad I. 27. 42. 45. 137. 155. 174. II. 22. 24. 25. 93. 125. III. 38. 81. I08. 111. II 6. 13 . 139. I 3. IV. 31. 79. 195. 92. I98. M. V. 97. 10. VI. M. VII. 3. 5. 10. 50. 104. 150. 218. 239. 103. 167. 129. 147. VIII. 60, 2. 118. IX. 122. Sed Οἰκος sine varietate adnotnia recte scriptum habes II. 27. 56. IIl. 50. VII. 160. VIII. 68, 2. et οἰκως III. 61. VI. 125. οἰκοτα VIII. I0. 60, 3. οἰκοτως VII. 50. οἴκασι V. 106. οἴκατε P. 20. VII. 162. VIII. 144. Otan IV. 180. Unde cuique nunc quidem patebit, male vulgatum ἔοικε I. 39. IV. 31. 99. 132. VI. 6 εἰκαι S. . VII. 18 et ἔοικας III. 7I librariis non Herodoto deberi, ae statim, quamquam nihil e codd.Mss. ad hos locos adnotatum sit, in Herodotea οἶκε et o&ας mu
Imprimis autem Herodotei sermonis propria est contraetio in ω quibusdam in vocabulis; sic o γδωκοντα constanter est scribe dum I. 176 bis. 178. 189. Il. 9. III. 22. 95. VI. 8. 46. VII. 184. 202. VIlI. 8. 44. 82. I. IM Oγδώκοντα vulgat. , ubi quidem eodd. H. Κ. male ordo ηκοντα. Et ut αγνώμων et ἀγνωμοσυνη lV. 93 etiam communi in usu crebra sunt, sic in aliis etiam formis hane ex ori natam contractionem usurpavit noster: αλλογν-ας I. 85. ἐννώσας I. 68 sic recte vulgat. nunc, edd. Vett. et e. male ἐννοήσας . ἐννώσci ντα I. 86 cs. Greg. Cor. d. d. Ion. β sq. ἐννενώκασι lII. 6 vulg. ἐννενοήκασι V. νενωμενου IX. M. VII. 206ἐννένωντο, sic recte Bekk., ἐνένωντο Sehaes. ἐνενωντο Gais . ἐννέωντο Ρ. ἐννενωντο a. ἐνενοωντ o F. b., quae judice Schweighaeusero verissima fortasse scriptura li ). Mox ibidem διενένωντο Schaes. Behk. διενενέοντο Gss. διενενεων to P. διενενοωντο F. b. De accentu his insorinis in antepenultima Ponendo vide Sytb. ad Clenarii. gr. gr. p. 473. Ceterum cs. Hesych. E. V. Etymol. Mag. p. 60l, 20. Interpreti. ad Herod. IX, 53. - Eust. ud Il. p. 288 - 218 ογδώκοντα κρασιν λαθε του o καὶ si, οἱαν καὶ το ἐπιβώσομαι, καὶ τωμισυ
VI. 31. ἐβώσθη VIII. 12 ἐβοή Hi F. . Et hanc noristi passivi
Ionicam sormam βοοσει ,αι etiam apud Hippocratem Ρraenotion. Seet. I, p. 28, 2M pro vitioso βουσθην restitui velim: αἰτήσαιμι δ' ἄν θαρσαuως βωσθῆναι : peterem autem audacter ut in auxi lium vocarentur. - CL Hesych. βωθέοντες. Abyden. in Euseb. Praep. Ev. IX, 14 p. 416 νεμοι θεοῖσι βωθέοντες, et sic Herodot. ἐβωθεε IX. 23 vulgat. nune cum S. V. ἐπεβοήθεε F. a. e. alii.
205쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
VIII. I ἐπεβωθεον S. Wesset . alii. ἐπεβον θεον F. a. b. alii. VIII. 14 ἐπεβωλον S. v. Wesset . alii, ἐπεβοήθεον F. n. et edd. vett. - ἐβωθησαν V1Η. 47 nunc vulg. cum V. ἐβον θησαν M. P. Κ. S. F. βοηθησαντες edd. vett. Vill. 45 ἐπεβωθησαν nunc vulgas. eum S. V. Alii θησαν. VIII. 72 βωθήσαντες nunc vulgat. cum Eust. l. i. go ii θήσαντες Ald. S. ni. VII l. I 4 πρὶν - παρειναι - προβωθῆσαι BP . recte προβοηθῆσαι edd. vett. F. n. c. d. . προσβιοθῆ tym Schaes. Gaiss. S. V. Vall. - Sed cliuini tuain hunc Ionisinum, ut is omnes huc pertinentes verbi βοάω formas
apud Herodotum obvias est persecutus, sic etiuin omnes Verborum νοῆσαι et exspectaveris perspentum esso, tam on, si nostris
libris fides est, in illis solis exemplis fixa suisse videtur. noque in aliis permultis nilum apparet ejus vestigium, noque in libris Hss.
ἐβοηθησc ν III. 47. βοηθῆσm VI. 106. IX. 6l. βοηθησας Ι. 30. βοηθήσαντα Vll. 189. βοηθησαν των I. 120. 82. βοηθησαντος III. 54. βοηθησαντες Vi II. 71. 72. ἐκβοηθήσαντες IX. 26. βοηθους V. 77. 97. VI. 100. Plura igitur sunt exempla, ubi nostri quidem libri omnes insormas non contractas consentiunt, quam ubi in contractas, ut neque haec neque illa mutare audeas, sed Herodotus ipse hac in re variasse tibi censendus sit. Idemque de aliis non contractis verbi
νοῆσαι formis apud nostrum obviis licet judicari, ut praeeipue incomposito ἐννωσαι, cujus non inveuiuntur contraria exempla, haec
Adjectiva autem nomina in coδες finita ταραχῶδες I. 32. ακανθιυδνὶς I. 126. αυχμωδης I. 142. ἀργιλώδης II. 12. σαρκωδης Ill. 29. ψαμμώδης II. 32. IV. 191. θηριωδης I. IIo. III. II. 32. 65. IV. 174. 181. 191. VI. 44. λιθωδης IV. 23. ποιωδης IV. 4n perperam olim pro contractis ex ori δής, Οειδές habita esse
docent vel ipsae Graecae contractionis leges accentusque diversa positio, ac grammaticorum veterum testimonia, qui omnia in ωδης terminata adjectiva, exceptis quae ex verbo οδωδα Componuntur,
206쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
eia esse tradunt cs. Bekk. Anecd. p. 124M, ut pro Paragogis habenda sint, non, ut adjectiva in o ειδής exeuntia, pro compositis. Etiam significatu haec ab illis disserunt, quamquam interdum et utraque unius ejusdemque stirpis terminatio eodem significatu reperitur sγσαμωδης γαμμοειδης) et altera terminatio in alterius notionem lacile transit cf. Lob. ad But tm. II, p. 45M. Sed apud Herodotum μηνοειδής tantum invenitur Ι. 75. VIII. 16, et ανθρωποειδής II. 86. 142. τροχοειδής Il. 170. χερσονησοειδής VII. 22; quae ubique ab illis in codης desinentibus certo suo significatu distant; ut ubi apud nostrum exemplum aliquod utriusque termina tionis. eidem stirpi adhaesae, inveniatur, etiam significatio utriusque diversa sit. Sic Ul. 109 λίμνο hθυωδqς lacus piscosus), sed ἰχθυοειδνοὶς VII. 61: περὶ to σωιια Πέρσαι εδον κιθωνας χειριδωτους ποικίλους, λεπίδος Gδηρεης ὁ νιν ἰχθυοειδέος loricas municatas varii coloris ex laminis serruis consectas, quae speciem Piscium squamarum reserebant .
De erasi Herodote a. Contractio illa in ae, quam ex vocalibus quibusdam una in voce positis factam modo supra vidimus Herodoto familiarem fuisse, etiam, Si duae concurrunt voces, quarum prior in Ο ω) vel di d sinens ab altera a littera α inducta excipitur, nostri in oratione saepius cernitur, ni ei haec magis propria fuisse videatur, quam ulla alia in concursu duarum vocum ab aliis scriptoribus frequentatacs. Interppr. ad Greg. Cor. d. d. Ιon. β 29. Sehol. Apoll. Rhod. I, 998. 108I. Inte pr. ad Herod. II. I . Maiit. Sin ra) p. 136. D a in cor et coa ραιον I. 173. IX. 45. τριπό l. 199. III. 40τωπο τουδε Ald. alii. moris τουτου F. M. Ρ. Κ. Uesset . alii) τὐαπο τουτου S. V. Gaiss. alii. - τωποβαινον ΙΙ. 82. - τώγaλεια II. M μυουσι τωγαλμα omnes; sed paulo Supra eod. ect P. Tωyaλ μα ποιευσι nunc vulg. cum F. ullis, το ἄγαλμ. S.). 46. 63 bis. 138.141. 172 bis. III. 37. IV. 181. V. 71 ιζετο προς τώγαλμα Be L. το ἄγαλμ. Gaiss, alii. VI. 61 προς τἄγαλμα vulg. το αγ. S. V. . - τωληθές VI. 68 vulgat. τὸ αλ. Gaiff. et S. V. . - 69 καταιρήσεται τωληθές Vulgo. κατερησεται τολπιθες male cod. S. ταληθές Gs . ουτος ωνηρ I. 162 Bekk. alii F. ώ 'νήρ male Gais s. alii. II. 5 l.
cum P. S. V. F. B. c. ανθρωπος vulgo . - Praeterea ωυτός ex
207쪽
Is8 De dialecto Herodotea lib. II.
148 omnes vulgaro ὁ αυτος exhibent τοιχος ὁ αυτος περιέργει
quod quidem videndum ne rectius in ωυτος mutandum sit . -
25. 68. 137. IX. 11. 17. 51. 66. 70. 108 τώυto vulgo. ταυτo F. Quare et VIII. 43 pro vulgato το αυτο πλήρωμα scribendum fuisse cen- eo τωυxo πληρ. ut VIII. 45 omnes sine varietate τὼυ τὸ πλήρωμα exhibuerunt. - Tradidit Greg. Cor. d. d. Ion. I si του αυτουτώυτου λέγουσι. Sed apud nostrum unum tantum hujus craseos exemplum exstat III. 72 τώυτου περιεχόμεθα vulg. nunc cum M. Ρ. Κ. F. S. V. Paris. τρωτῶ Al l. alii. - Ceterum του αυτου dixit V. 52. IX. 101. Istam autem crasin etiam in Aristoph. Acharn. 790 usurpatum videmus: ομοματρια γάρ ἐστι κήκtώυτω πατρος. 'γ- Etiam τωυτῶ bis tantum, si nostris exemplaribus fidendum est, Horodotus usus est: I. 5 τωυeω vulg. τω αυτω S. V. . VI. 58τωυτω νόμω Bekk. alii eum S. teo αυτω Gais s. Ρ. Κ. F. . Sed omnes Ι. 36 τα αυτ o χρονω 171 τω oυνόματι τῶ aυτω item Thom. Mag. s. v. διαχρωμαι). II. I 27 τῶ Δυτῶ tρons Ill. 97 et IV. 62. -. Atque omnes ullae hujus pronominis sorinae non per erasin scriptae exstant, neque ullo modo haec vulgata mutanda
esse mihi videntur: sti αυτή IV. 38. 60. loe. V. M. VIII. 13. IX. l. τῆς αυτῆς VII. 166. IX. 10. 100. 122. τη αὐτῆ IV. I09. 147.
I. 8 enim, ubi Gais . alii cum codd. K. F. R. C. d. e. haec ..hibuerunt : τοτε δὲ δὴ ἡ αυτος τε ἀναβεsi κεε vulgo ὀ αυτ os Bevh. reeto illud o ante αυτος positum omisit.. Atticis quoquo et Doribus hane erasin usitatum fuisse et grammaticorum testimonia docent cs. Interppr. Greg. Cor. d. d. Att. S 93. Eust. Hom. p. 245, 37. Soetii. ad Hesiod. opp. vs. 559ὶ et ipsorum scriptorum exemplar Pind. Olymp. I, 45 Boeekh. τωυτ' ἐπὶ χρέος. Isthm. II. 9 Eωργειου. Theocrit. VIII, 70 ωρωες. II, 112 ωστοργος. IV, 16 σωστέα. XXI, 31 τωρνειρατα. - τῶνδρες Epist. Lacon. pud Xenoph. Hist. Graee. I, 1, 15. Laco apud Aristoph. Lysistrat. 1262. ωρχων Aristoph. Vesp. 303. ωναξ Aristoph. Plui. I 8. Soph. M. 510
208쪽
De dialecto Herodotea lib. Il.
VI. 92. VII. M. την αυτ,IM IV. III. 112. 116. V. II. vu. 62. 66. 72. 77. M. M. VIII. 113. 1 3. τον αυτον IV. 145. 147. v. 28. VI.22. 27. 69. VII. 57. 95. 15 I. IX. 66. αί αυται V. 69 et V. 68 αἱ αυταὶ Ιωσι vulg. αυται male F. . των αὐτῶν V. 65. VIII. 74. II2. τοῖσι αυτοῖσι IV. 187. VI. 75. IV M. τῆσι αυr jσι VI. 103bis. τους αυτους IV. 160. VII. I68. IX. 4. τας αυτάς VIII. 46 bis. - De ταυτα vide insta p. 202. - Quod autem hic illic quosdam εωυτός, ἐωvxol pro ωυτος, ωυτοι exhibuisse vidimus, id ex eodem errore prosectum est, ex quo saepius αυτος PerPeram scri-Ptum exstitisse cernimus, atque αυτος pro ιουτος , quibus exemplis etiam haee vitiosa addas: IX. 89 αυτος τε καὶ μx' αυτου vulgat. Sed cod. Κ. ωυτος τε και. - IX. II3 τους παῖδας αυτου uunc recte vulg. sed ωυτου Ald. vi. Putarunt enim, non crasin hic sub
se, neque, quod quidem quisque Herodoteus locus docere potest, ex o αυτος id prosectum esse, sed diphthongum civ simpliciter in ωti transiisse, ut etiam simplex αυτος in ωυτος mutaretur. Quo in errore etiam Gregor. Cor. d. d. 1on. 30 p. 419 versatus est, quum tradidit: τω - αντὶ του Ξ ἐν τI αυ διφθοπω χρῶνται, ωυτὸς λέγοντες ciντὶ του αυτος καὶ θωυμασας αντὶ του θαυμ, ασας.
Quos grammaticos aut vitiosis exemplaribus deceptos esse puto, aut quem usum vel potius abusum, ut ita dieam, apud posteriores Ionicos scriptores, velut apud Aretaeum aliosque ejusdem ordinia cf. Maitt. l. l. invenerunt, hunc praecepto suo salso ad omnes transtulisse. Alii autem veram harum formarum rationem jam permspexerunt, ut Eust. ad Il. V, vs. 396 ωττος scribe ωυτon ανηρ
τος ' κατα κρασιν του ovi εἰς ae μεγα γίνεται αυτος es. Herm. de
emend. p. 48 et 51. - Atque illius similis est error, ex quo quidam ωκινάκην, ων -ον, ωριστον Pro ακινακην, ανθρωπον, ἄριστον dicta suisse putarint: Suid. ωκινακης. Ουδ' αλλως 'Atτικον, αλλα
κης - odoroς δε δια του ω ωκινακης φησι, εἰκος ἐστι κατατροπην του α εἰς ω, εος α κη ἀκυς ώκυς, παρα τὸ ἁγιυς και τὴν ἀκήν γίνεται coκινάκης. Greg. Cor. d. d. Ion. β 29: ωνθρωποντον ἄνθρωπον λέγουσι CIωνες) καὶ τον αριστον ωριστον. Sed Herodotus neque toκινάκην neque ἁκινακης dixit, neque quidquam aliud hujus generia; quin etiam Vix, ac ne Vix quidem, οδε ωνθρωπος repud Aret. 21, 12 pro genuino habeo, sed omnia illa pro
solis grammaticorum commentis. Ac quidam ipsi erratum auum statim agnovisse videntur, unde Greg. Cor. l. I. illis verbis statim haee subjunxit: ἐγω δὲ οἶμαι ἐκ συναλοιφῆς ἐπὶ μονων των ευ θει ων τουτο ποιεῖν αὐτους καὶ ἐπὶ των κλητι ων, ως κοὶ OI Aττικοὶ ποιουσιν. Λυτέκα Ηροδοτος ἐπὶ τῆς κλητικῆς ουτω φησίν ' ωνθρωna μὴ κτεῖνε Κροῖσον , ἀντὶ του ω ανθρωπε, καὶ ἀλλαχου. - s. et Excerpta e cod. Paris. p. 679 post Greg. Cor. ed. Schaes. . Huc pertinet praeterea erasis illa Ionica in pronominibus re-
209쪽
De dialecto Herodotea lib. II.
Butimanno hoc contendenti gr. gr. I, p. 101 sq. p. 295ὶ Plane adsentio, neque id eum Struvio spee. III, p. 11 sqq. Pro eadem qua
θωυμα Pro θαυμα dicebatur, interna unius vocabuli assectione, habendum esse censeo. Attulit quidem Struvius pro sita sententia
stabilienda loeum quendam Eustathii ad Il. V, 396) in quo ἐωυτου et eollocantur; sed alibi idem Eustathius ad st. XIX, 413
ego ιστος cum Ιωυτου composuit, dixitque ἔωύτου ex erasi pro ro υτου natum esse; unde apparet Struvium Per eundem lapsum esse errorem, per quem istos grammaticos modo supra vidimus, et quem
alios jam correxisse. Crasin autem istam psso docet etiam i illud, quod ex Ionicis formis εο, ἐμεο , σέο, o finali cum prima a in oreontracta, constanter relinquitur, quum, si Struvii sententia valeret, Herodotus potius ωυτου, σωυτου, ἐμωυτου dixisset. Et quod idem objecit, si erasis illa esset, non Planum esse, quid accusa livo ἔωυτον, quippe in quo ejusmodi erasis obtinere non posset, esset faciendum , id mihi satis vulgaribus formis plurativis αυτων,
αυτους etc. explanatum esse Videtur, ex quibus contraetionem ex una sorma ad alias etiam translatam esse pateL Neque etiam id quidquam contra Bulimanni nostramque sententiam valere potest quod Struvius p. 12 l. l. attulit, ἐωυτου ne ea qui em ex causR posse e crasi ortam esse, quod, quum crasis non ubique u scribentibus poneretur, nusquam tamen apud Ilerodotum aut alios εο αυ- του hac in significatione occurreret; quum hoc non ipsum ad crasin pertinere pateat; sed, ut aliorum dicendi ratio non valet ad Herodoteum sermonem, sie Iones statim suam contractam sormam ἔωυτου- έωυτον, ἐμεωυτον etc. pronuntiasse censendi sunt, non ante quoque in loco hac crasi in suas simplices partes soluta, quamquam eas cuique illam pronuntianti vel scribenti animo obversatas esse credibile est. - Εt exempla quidem apud nostrum
obvia haec habes: ἔωυτου I. 8. 21. 45. 51. 63. 68. 75. 77. M. M. 91. 107. 113. 119. 123. 129. 137. IV. 66 ἐν τω ἔωυτου νofico vulgat. , et sic vel ἔαυτουὶ Κ. Ρ. αυτου F. - II. 8. 1 . 107. III. III. 1. 6 et alibi saepius. Sed III. 51 υπ' αυτου recte nunc vulgat. est, pro quo in codd. S V. υπo ἔωυτου male scriptum inve nitur. - έωυτῆς I. 31. 60. 6l. 146. 202 hτ' Iesuri e vulg. ἐπ' αυτης S. b. d.). 203. II. III. 1 9. V. b. 28 et alibi. έωυτῶ Ι. 28. 34 ali hi. έωυτη Ι. 11. 32. 187. II. 87. - ἔωυτον I. M.' 34. 45 ἔωυτον ἐπικαταστά ι vulgat. εἱαυτον F. . 47. 59. 82. 157. 173. 213. II. 25. 47. 113. II 6. 121, 3 προς έωυτον Vulg. αυτον S- . I 3. III. 1 et alibi. Sed l. 8b ἐς αυτον recte vulgat. eum M. K. F. a. b. c. d. ἐς Ιαυτον male S. V. ἐς Ιωυτον edd. Vett. cum Od. e. - έωυτων I. 82. 94. 102. 134. II. 32. 121, 4. 123. 178 etc. alibi saepissime es. infra in libro tertio ad declinationem secun uam Herodotem. ἔωυτοῖσι I. 74. 10b. I 52. 160. 203. II. I 19. III. M. VI. 10. VIII. 61. - έωυτους Ι. 97. 134. 173. II. Di iii co by Coi
210쪽
De dialeeto Herodotea lib. II.
2. vl. 12. ἔωυτας I. D. - ἐμεωυτου I. 35. 87. II. 18. III. 62. 155. VII. 13. 28. 29. 47. IX. 120. - ἐμεωυτφ III. 142. VI.
F. Greg. Cor. l. l. Alii ανθρωπε cum Aul. Gellio V, 9. - ων- θρωπε III. M. VIII. 125. - I. 159 ωναξ bis alii cum eodd. a. e.
. - in ov: του νομα I. 2. II4 so νομα b. . 143 του νομα Bekk. et vulgo. xo ουν. Schaes. Gais . F. c. . 188. II. 23. 42 του- νομ Bekk. το ουν. Gais . . 43 του νομα Bekk. et vulgo cum S. to ουν. Guis . et K. Ρ. F. - Ibid. τουνομα Ἀρακλέος Gais . al. Ουνομα Bekk. et vulgo eum S. - II. IIS. I35. III. 55 ουν. S. V. . VI. 103 ουν. S. V. . 105 του νομα Bekk. το ουνομα Gaiss. alii. o o in on: ουτερος I. 34. I 34 bis. τουτερου I. 32. 186. III. 78 ουτερος vulg. o Erερ. S. V. Sed II. 13 nunc vulgatum τοἐλαχιστον retinendum esse censeo, neque, quod Edd. Vett. pra buerunt, τουλάχιστον seribendum; aeque rejieiendum VIII. 137 του - δαφος edd. Vett. pro to ἔδαφος, quo i Wesset. et recentiores cum S. V. K. Ρ. F. Ρaris. praetulerunt, et VII. 229 ἐς του σχατον -- dicis s. pro ἐς το ἔσχατον eodd. K. S. P. V. F. Haec enim non Herodotene erases sunt; neque etiam θάτερα, quod IV. 157 in omnibus adhuc libris retinetur, genninum esse potest, quum aevi ratam illam pateat non Herodoteam esse se . supra p. 923 et iamni. eras in istam Atticis aliisque eonvenientiorem suisse quam Herodoto. cujus verba VlII. 101 nunc quidem cum eo Id. S. Ρ. Κ. F. Paris. sic Vulgata ἐς ἡθεα τα ἐμα pro solis genuinis habeo. e Cum
edd. veti. ταμα praeserendum. Quamquam IlI. a. IX. 37κακεῖνον omnibus in libris constant, et καλοί re --- 1. 3α H. 143. καπειτα II. 85. Atque ut ταλλα apud nos ebrem ma sic et II. 51 τἀγαλματα seriptum exstat nulla VR 'his em αταλλα autem, si e properispomenon scribem um, I. 2 - a.