Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

221쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

otiam alibi ultimam praecedentis vocis vocalem n eetam esse.

Sed VlIl. I , ubi ου δ' ἐρεις vulgatum est, Gaiss. male scripsit δὲ lo. quamquam non pauci alii sunt loci, ubi omnes ου δέ ante vocalem sequentis vocis plene scriptum exhibent: I. 2 ουδὲ ἐκεIνοι.

μηδέ apostrophum habet I. 196 μηδ' ἐς λέρην. II. 91

Et ipsum ὁ ε saepissime recepit et, postrophum, saepissime non recepit, ut sere eadem utrimque sit exemplorum copia quo ruinenumerationem quod omisi id aegre laturum puto facile neminem eademque sere constantia. Paucis enim in locia variatur, veluti I.

cum eodd. S. v. b. - VIII. 101 αυτον δ' ἐμὲ κελευει, sic Bekk. rectius quam alii, qui, Praeeuntibus fortasse quibusdam codd. mss., αυτον δέ με κελ. praetulerunt, sed in eadem Xerxis oratione paulo supra leguntur ἐμε ων - κελευει, et paulo infra συ ων ἐμοὶ συμβουλευσον. - Sed in tmesi VI. 114 omnes consentiunt: απὸ δ' εθανεῖ ut rursus ante particulam ἄν sere constanter ε illud finulea ectum est cs. I. 2. 32. 47. 82. 133. I96. 198. II. 3. 26. 62. 65.

222쪽

De dialecto Herodotea lib. II.

αν παραδεξωνται Bekk. alii: alii oz δὲ αν παρ. . 78. 81. 172. 176.195. 200. V. 9. M. I . VI. 58. 86, 1. VII. 8 . 4. 85. 180. 21 I. VIII. 136. Ix. 48. - Quamquam alibi, ut ΙΙ. 39 τοῖσι δὲ αὐ). Ιl. 92 όὶ δὲ αν - βούλωνται) eodem modo omnibus in libris δέ ante

αν plene scriptum reperitur. - Sed raro in compositis cum

autem omnibus locis sine varietate plene scriptae hae vocPs reperiuntur.

Et τε ultimam vocalem per apostrophum amittit quum in tmesi et unte αν cs. VII. 156 ανα τ' εδραμον. II. 173 τ' ἄν ἐπιστέατο. V. 3 τ' αν εἰη. VI. 30 απῆκέ τ' ἄν) tum imprimis post οἷος, oLν, o σου et similia: II. I οἷος τ' ἔσται. 19 ouς τ' ἐγε- νομην. IV. 16 OLI τ' ἐγευομεθα. 62 οσον τ' ἐαί. VI. 31 ota τ' ην. Etiam I. I 12 oue τ' εἶναι vulgatum est, ubi Galas. otiexa exhibuit. Ρraeterea IV. 23 λιθωδης τ' ἐστι. I01 απo Boρυσθενεου τ' ἐπὶ τὴν Ηρνην. v. 92, 7 τας τ' ἐλευθέρας. IV. 80συ τ' ἐμοι. Et sic etiam Ill. 1 2 quod jam olim erat vulgatum

αυτω τ' ἐμοι καὶ τοῖσι απ' ἐμευ revocandum esse judico pro eo, quod nunc vulgo editur αυτῶ τέ μοι κ τ. 1. - Sed l. 4 nunc recte vulgatur cum coit d. M. V. S. Paris. omnibus cino τουτου αἰεὶ mirrisa σθαι, sed edd. Vett. τουτου τ' αἰεί, Si ph. Marg. καποτουτου. - In aliis autem permultis locis τε sine varietate plerae seriptum reperitur, etiam ante αν I. 42 et Il. 148. - Εx compositis eum τε alia, ut ἐπειτε, τοτε, nunquam Herodotea in oratione apostrophum habent, alia saepius. ulla denique raro et singuli κ tantum in locis. Ac saepius quidem oυτε et μητε: I. 97 Ουτ' ἔτη δικαν ἔτι. II. 41 ούα ' ανήρ cs. et III. 81. 100. IV. 60. 114. I96. VI. 86, 4. VI l. 3. 8, 1. 37. 101 bis. lib. I 35 bis. VIII. 65. 75. ix. 18. 26. 100. 102. Et ante cis Ill. 21 bis. VI. 30 VII. 147. 158 his. VII l. M. 108. 12b bis. - Ρermultis autem aliis in locis ου τε ante vocalem positum integrum manet. Eademque ratio est Vocis μήτε quae his in locis ultimam vocalem per apostrophum amisit Il. 136

ἄλλο μυσαρον habet cod. S. sed nunc vulg. cum codd. M. Κ. F. Paris. Miτε αλλο μυσ. 6ιήτέ τι αλλο μυσ. Ald. al. . - vocis εἴτε haec sola apostrophi exempla inveniuntur: Il. 181 εἴτ' ἐπιθυμησας. III. 121 εἴτ' ἐκ προνοίης. IV. 96 ελ' ἐστι ). - Praeterea ευτ Ex Herod. VII. 239. Suid. g. v. καταχαίρων haec exhibet προ- Duiligod by Cooste

223쪽

De dialecto Herodotea lib. II. ἄν u. 63. Vl. 27 et sic Stob. 41 p. 242 Gesn. et VII. 193ευτ' ἐπὶ το κῶας. Dτ' ἄν III. 53. IV. 201. VII. 141. 158. VIII.

4. 61. 1 2. 143. 144. - Et ωστε semel tantum apostrophum recepit III. 104. ἄστ' ἐν υδατι. Particula γε tantum non ubique ante initialem vocalem plene scriptum invenitur, sic etiam θωνε αν I. 42; sed tribus in locis; suum per apostrophum amittit: lIl. 12 γ' ευπετέως. V. 60 ου- ός γ' ἐστι. VII. 176 τουτο γ' ἐστι. Et cisi' per apostrophum seripti duo inveniuntur exempla: IX. 27 αρ' Ου. 48 ἄρ' ην. - Ρraeterea VII. 159 μέγ' οἰμώξειε omnes exhibent, et repetiit Eust. ad Il. p. 670 540. I. 111 Bekk. M.

ediderunt πon' απειλησας, Gaiff. πολλα απ., ut semper alibi πολλα plene seribitur. - Et quum constanter alibi τουτο, ταυτα, hujusc modi alia, ante vocalem subsequentis vocis non elidant ultimam vocalem, tamen ΙΙΙ. 40 τουτ' et, omnibus in exemplaribus legitur, et IV. 62 καὶ τουτ' ἔστι. Hl. 130 τοὐτ' ἄρα. II. 92 ταῶτ' ἐπεαν. - 147 ταυτ' η ὁη. VII. 10, 5 Schaes. Gaiff. alii eum Stob. Sem. 22 p. 190 Gesn.) ediderunt καὶ δένδρεα τα τοιαυτα αποσκτὶ πτει, sed Ald. Behh. alii τοιαυτ' αποσκηπtει, quo in loco quum quid quisque eod. ms. praebuerit non sit adnotatum, difficile mihi esse videtur dijudicatu, utrum sit Verius. Pronomina autem personalia non patiuntur Herodoten in oratione apostrophum; quae enim verba, ut Herodotea, Ioh. Stob. 19 p. 17I Gesii. ex VII. 160 attulit ου μ' ἔπεισας, non genuinam reddunt scripturBm, quamquam vulgo e cod. V. ου με ἔπεισας ediderunt, et cod. S. Ουκ ἔπεισας, quod ex Ου μ' ἔπεισας ortum esse credas cs. supra p. 58ὶ exhibuit; sed Aldinae scriptura, a Bekkero

summo jure revocata: Ου με π έσεις sola est Vera. In verborum formis sere non nisi ante ἄν eernitur apud no-Strum apostrophus: U. 16 γίνοιτ' ἄν. III. 38 desζαίαι ' ἄν item Origen. ctr. Ceis. V, p. 25M. - 51 ανηλαυνετ' ἄν. IV. 1 3βουλοιτ' αν. VI. 108 γένοιτ' ἄν, item VIII. 101. - VII. 49 μέμφοιτ' αν item Stob. 52 p. 36M. - 103 ορθοιτ' ἄν et γενοματ' ἄν. Quamquam eadem cum constantia et hoιμ' ἄν V. 72 et ἔχ' ησυχος VIII. 65 scripta exstant.

Haec autem omnia sunt apostrophi exempla apud nostrum obvia. Sed alius etiam elisionis usus est intra unius vocabuli fines, cujus exempla partim sunt, partim non sunt Herodotea.

δοτος ' πάρεστι δ' εἰκαζειν ελ' ευνο η ταυτα ἐποίησε εἴτε κοὰ κατα- χαίρων. Sed nostra Herodotea exemplaria si δή ει εcia plene et explicate scripta praebent.

224쪽

De dialecto Herodotea Iib. ΙΙ.

VII. 198. VIII. 129 es. Lob. Phryn. p. 340. - Ι. 181 αμπαυστη-

νου et II. 95 αναπαυεται. II. 2 δυο νεογνα vulgat. , sed Pollux II, p. 69, 25 Seber. νεογονα hic reperisse videtur, no n Herodo-teum αμεινον δ' ciυτου το παρ δεροδοτω νεογονον. Gλλα κοὶ τουτο 'Ιωνικον) cf. Schol. Aristoph. Nub. 397. Hym. Hom. in Cer. 1 I. in Merc. 406. - Et Pollux ipse νεογνόν in fine illius articuli attulit. - Ἐπιπλα I. 150. 164. III. I35. VI. 23. VlI. 119; sed semel eadem cum constantia ἐπίπλοα I. m. cs Poll. X, p. 458 , 22 Seb. odoroς di αυτα ἐπίπλοa εἴρηκεν. Ισαῖος δὲ κατα τὴν σικὴν χρῆσιν, ἐπιπλοον εἶπε. es. Suid. S. V. B - πλα. - Ι. 133 στέγαρχος libri Herod.; sed Athen. IV, 1 B. exhibet στεγAρχος, quod nostris lex icis immerito, ut equidem Puto, vulgo deest. - II l. 157 στραταρχης vulgat. eum S. V. et sorte Paris. et sic VIII. 44 omnes στρcitαρχεω) sed codd. M. P. K. F. Praebent στρατιαρχης. - De μυγαλεας lI. 67, Pro quo alii μυο- γαλέας dicere maluerunt, et quocum pugnant ἰχθυοφαροι et similia, constanter sic scribenda apud nostrum, vide Piers. Moer. S. v. Nam IX. 120 nunc vulgata cum codd. N. Ρ. Κ. F. B. C. d. Scriptura ἰχθυες νεοαλωτοι sola est vera, ac rejicienda, quam retinuerunt Ald. al. cum S. b. et Eust. Od. 1728 νεαλωτοι. - ΙV.

46 φερέοικοι recte vulgat. sed eodd. S. V. φεροικοι cs. Lob. Phryn. p. 767 sq. . De πενταέτει ae similibus vide infra in libro tertio de nominibus numeralibus sub finem. - Iam dudum est,qunm Portus lex. Ion. s. v. Herodoteo in loco I. IS9 pro vulgato νενοσσευμένα censuerat legendum esse νενεοσσευμένα, sed

adhue retinetur illud omnibus nostris in editionibus, quamquam hoc etiam Phrynichi quodam praecepto defendi potest ses. Lob. ad Phrynich. p. 206 sq. cujus exemplis et alia et hoc Ρolyaeni addas: Strat. IV, 3, 32 νεοσσοὶ χηνῶν εκατο ν. cs. et Maiit. Stura. Ρ. 11. - , cui convenienter apud nostrum II. 68 νεοσσος vulgatum est, et IlI. 111 νεοσσιας bis, et νεοσσιέων ubi quidem cod. S.

νεοσσων. Cod. V. νεοσσιων. Ald. νοσσιεων male . Quare haud dubito quin isto in loco νενεοσσευμένα rectum Herodoteumque sit.

- Νeque etiam Herodoteum est neotior eo licis S. III. 74 pro vulgctio περιtivi; neque Παρποταμίους ejusdem codicis VIII. 33 bis, pro vulgato Παραποταμίους bis; neque ἐμαντειλαι, quod Gaiss. alii II. 142 male in ordinem receperunt, quum non solum hoc in loco cod. b. quem et Bekkerus et alii merito sunt secuti recte ἐπανατεῖλαι praebuerit, sed in aliis etiam multis ανατέλλειν et ανατεῖλαι sine varietate recte scripta exstent, veluti II. 142 τὸν ἡμιον ανατεῖλM cf. Thom. Mag. p. 147, 10 προδοτος ἐν xii δευτέρα ' τετράκις ἔλεγον ἐξ ηθεων τον ῆλιον ανατεῖλαι . lV. 40. 45. 52. III. M. VII. 223. Quare jure ac merito plerique editores recentiores ἀνατn1M II. 142 καὶ ἔνθεν νυν ανατελλει cum eodd.M. Ρ. Κ. S. P. F. Paris. receperunt Pro eo, quod edd. Vett. et Diqitigoo by Corale

225쪽

De dialecto Herodotea lib. II. Schae . exhibent αντέλλει ..- In Behh. Anecd. p. 462 haeeleguntur: Aυθεκαστα, αυτα τὰ γενομενα - Ηροδοτος δὲ δια-

λυων φθσὶν Aυτα εκαστα, οἷον αυτην την αληθειαν. Et aierecte nune quidem eum codd. M. P. K. F. b. vulgatum est apud nostrum V. 13 αυτα εκαστα, pro quo Ald. al. eum eodd. S. v. R. e. d. male ταυτα εκαστα Pruebuerunt. De poeticis formis ἁ ντολή et αντ iaco in tragieorum libris vide Thiersch. gr. gr. p. 429 ed. teri. Butim. gr. gr. II, p. 37 . Distiirco by Corale

226쪽

Declinatio prima Herodotea.

Primae declinationis genitivum singularem nominum in τῆς exeuntium Herodotus constanter per rio format, ut genitivum Plur tem omnium nominum per εων', quam Armationem ex antiquioribus ac poeticis terminationibus in αο et αι- natam esse satis est nistum. Sed ni haee poetica e genuino Herodoteo sermone secludenda est, sic et vulgares in oti et A ejiciendas esse. eenseo . I. 160 Beo. recte κριθέων; vulgo κριθων. II. 36 κριθέων Vulg.

κριθων S. I. 147 απ' Ἀθηνέων Sehaes. Bekk. 'Aθηνων vulgo. cf. et Var. Lecti. I. 31. M. 61. M. 129. 179. 180. 194. 202. 206. III. 25. 26. 155. IV. 195. V. 82. 92 , 3. VII. 35. II8; quibus omnibus in locis terminatio in .ω. nunc recte est praelata. Pra terea IV. 8 Γηρυονεω nune recte vulgat. Pro quo codd. S. V. male 'ρυονao exhibuerunt. - ΙII. 102 βορέω nunc vulg. βορέου F. IV. 51 βορέω vaeg. βορέου S. - VII. 26 Μαρσυ εω recte vulg. Μαρσυου Ρ. Κ. F. IV. 15 Ἀριστέω recte vulg. 'Αριστέ F. Vide et Var. Lecti. ad I. 6I. III. II5. IV. 36. ΗΙ. 204. Sed M. 101 et VIII. 11 omnibus in libris adhue male retinentur

genitivi Κυνέου et Αἰσχρέου, qui quum haud dubie a nominativis Κυνέης et Αἰσχρέης nuxerint es. Valek. ad Herod. VIII. II, ubi ille similia Attica nomina Xαιρέας, Amilae, Tαυρέας composuit; Sinten. ad Plui. Τhemist. p. Iob de Αἰσχρέας. Paus. VII, 415 Sytb. Κυνέου a Κυνέαρ. Etymol. Hag. p. 752, 13 s. V. φιλτέας.

ον περατ υται, παρα τῆς γαδos εἰς εω λήγει. cf. et Grammati apud

227쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

teas formas Κυνέω et Αἰσχρέω mniandi sunt. Quum enim e loge quadam, etiam ultra declinationes patente, nunquam duo εε ante ω vel o collocari liceat, etiam in genitivis illis Ionicis in iti, et εων, si ex ipsis nominativis alterum etiam i antecesserit, ut in nominibus Αἰσχρεας, Κυνεας, illud , ex terminatione eliditur; sed valde

animadvertendum cavendumque est, ne sorte haec regula etiam ad alias vocales aut diphthongos transferatur; si enim aliae litterae quam duo ia antecesserunt, aut aliae quam εο vel o sequuntur, nihil

illa valet; sie dixit Herodotus νεηνίεω III. M. VII. M. ΓορδὰωΙ. 14. 35. VIII. 138. Ἱππίεω I. 61. II. 169 bis. 172. V. 55. 62.

Μεγισtticis VII. 228. Παυσανlacis VIII. 3. IX. 10. 12. 13. 28. 55. 62. 69. 101. - Πρωτοθυεω l. 103. Μαρσυ εω VII. 26 Μαρσυου male P. K. F. . Πακτυεω I. 158. Γωβρυεω III. 78. IV. IM. VI. 43. VII. 2. 5. 7. 82. 97. IX. 41. - Κωεω V. 11. 'AetnaIεωΗΙ. . 117. 'Aλευεω VII. 130. IX. 58. Eodemque modo genitivi plurales formantur: νεηνιέων I. 31. 61. VI. 27. παιγνιέων I. M. ἐπωνυμιέων II. 17. ἱστιέων l. 176. οἰκιεων I. 180. οργυιέων II. 28. I 38. 1 9. 155. Iv. 4 l. 86 ter. θυσώων II. 124. χειρωναξιέων II. 167. λιθοτομέων II. 175. Αἰγυnτιέων II. 55, sic recte eodd. S. V. Ρ. Κ. F. cf. Theon. Prog. p. 90. Αἰγυπτίων vulgo male; nam IV. 18I sine varietate Αἰγυπτιέων. - νεοσσιέων III. 111. ἐσχατιεων III. 115. ναυμαχιεων VIII. 22. κουριδιέων γυ

140 et VII. 168, quo quidem posteriore in loco eodd. S. P. cum Eust. λησέων male exhibent. ἀντιέων VII. Io, I. aποικιέων IX. 106. δωιοσιέων VI. 57. V. M. Πλαταιέων IX. 39. ποιέων IV. M. eouων IV. 143. ἐλαιέων Iv. 195. V. M.

Μινυέων IV. 145. I46. - τετρακοσιέων VII. 190. διηκοσιέων και χιλιεων VII. IM et I. 32 διηκοσιεων καὶ εύακισχιλιεων, sie eod.

M. καὶ δισμυρὰων, ubi vulgo διηκοσίων καὶ ἔξακισχιiIων καὶ

δισμυρίων male scribitur, sed jam Behk. illam Veram scripturam nostro restituit. Sic et VI. 92 ano Σικυωνιέων νεων scribi oportebat pro vulgato, ab omnibus male retento, Σικυωνέων; et Il. 15 pro vulgato ταριχειῶν Πηλουσιακῶν, Ταριχηῖέων Πηλουσιακέων,

ut II. Il3 ἐς Ἀριτζῖας pro 'ριχεως. cf. supra P. I84. - IV. Illo in his vulgatis verbis τας δὲ δύο τῶν βασΔηῖων est pro βασιληων id, quod SchWeigh. jam conjecerat, βασιληζεων rePonen dum , ut ibidem paulo supra μια μοιρα τῆς βασιληλὶς dictum erat. - Sed alterum a elidendum est, ut in nominibus Κυνέω et Αἰσχρέω, sic in his aliis apud Herodotum obviis: Ἀριστεω IV. 14 quater item Origen. etr. Cela. IΙl, Im). 'Aυδρέαο VI. I 26. IIυθέω VII. 137. 18I. IX. 78. βορέω I. IM. II. 26. III III. IM. N. 37. 40. 51. 53. 54. I2l. 197. V. 9. VII. II3. 129. I89 cs. Eust. ad Il.

228쪽

De dialeeto Herodotea lib. III.

r 99ε - 989 to δὲ Βορέω γωνικον ἐστι, συγκοπεν ἐκ του Bootiis, καθαπερ καὶ το Ἐρμειω, quod ad Homericam etiam dictionem pertinere patet, quo et trahas Philemonia dictum cs. Lob. Paralipp. I, 6 p. 25) propter κακοτωνίαν legitimas formas δώος, σπέεος apoeta rejectas esse. . Ἐρμέω Herod. II. 51. 56. 138. 145. V. 7.- Huc pertinent et genitivi plurales: εγλέων sex Θηλεέων ortum

II. 66, sic nunc recte eum S. V. F. olim cum n. male θηλεῶνι item II. 93; sed vide III. 85. 105. IV. 2. 186. πεδέων χρυσέων III. 130. Ηρακλέων στηλέων lI. 33. lV. 8. 42. 185. 196; neque audiendi sunt, qui istis in locis Ἀρακληειν praetulerunt; tum enim Herodoto πρακληιέων dicendum erat. es. supra P. 157. - At corrigendum est quod VI. 98 omnes male retinuerunt τουτέων γενεέων, et in νενεων mutandum, quod II. 142 edd. vett. recte praebueriant Pro γενεέων nune male Vulgato cum codd. Μ. Ρ. Κ. F. S. V. Paris. Ρrimum enim dno in ante ae nullo modo apud nostrum serenda sunt; tum his in genitivis accentum, quippe quem vox γενεη statim a nominativo omnes per easus in finali syllaba retineat, retrahi non licuit. Sie dixit Herodotus τῶν αδελφειον III. 31. V. 80, ab αδελφεαὶ. Sed vulgatum Μαλειον I. 82 a Μαλέαι quod promontorium IV. 179 et VII. 168 Μαλέη dictum est cf. Steph. Byz. s. v. Eust. ad D. P. vs. 66. Suid. a. v. Μαλεας Μαλέαν) in Μαλέων est mutandum. - Et γεων IV. 198, sic perispomenon male scribitur pro vero νέων, qui genitivus ab Herodoto,

quamquam singulari in numero constanter contracta sorma reti usus est, ex Ionum more a non contracto γέαι dictus est, cujus accusativum γέας Democritus aP. Clein. Mex. Strom. I, p. 304 A. usurpavit, es. et Pindari Olymp. XlII, 81. Boeckb.) Danto. et Herodian. περὶ μον. λεξ. p. 7 Dind. Ουκ αννοω δε ora καὶ ηγος εἴρηται και νέα καὶ γαια καὶ αἶα. - Sic dixit noster III. 13Iμνέων a ιινέη, μνέοι l. 79) et I. 193 συκέων, ubi quidem codd. S. b. d. male συκων, et Athenaei Mss. XIV, p. 65I C. συκεῶν praebuerunt IV. I 89 αἰγέων. Quae enim primae declinationis

nomina vulgo statim a nominativo eontracte declinantur, ea omnia voce γῆ excepta apud Herodotum omnes per casus non contrahuntur ; quamvis hic illic eodices editionesque in diversa abeant.

βορέης Il. 26 bis. βορέη V. 33. VI. 139. βορέην I. 72. II. 28.

99. IV. κυνέας II. 151. VII. 77. κυνέην I. M. II. 151 bia. --κέη et συκέην I. 193. συκέην IV. 23. - αμφιδέας II. 69 a n minativo αμφιδεη cs. Schmeigh. lex. Herod. s. va. - cii II. 168bis. VI. 79. μνέας II. I 9. 180. III. 13. 89. κυνέην II. 152. 162. κυνέας VII. 78. M. αἰγέας IV. 189. παρδαλέας VII. 69 et 1εον-

τε . VII. 75 αλωπεκέας. . Has omnes formas quum nulla scripturae varietas nullaque editionum diversitas, quin verae Herodoteaeque sint, in dubium vocaverint, .eo facilius ea exempla, quae huic normae obnituntur, corrigi poterunt, praesertim quum raro omnium librorum consensu

229쪽

De dialecto Herodote a lib. III.

h. e. d. aed cod. S. veram seripturam βορέην exhibet. - 149 προς

μον nune vulg. eum S. V. K. Ρ. sed edd. vett. recte βορέην. ψέων προς βορῆν ανεμον nunc male eum Κ. S. βορεην edd. vett. - προς βορῆν έέοντες nunc male cum eodd. , ubi ex edd. vett.

verum βορέην recipiendum erat. - 116 βορῆν male S. V. K. P. βορέην alii. - 179 βορῆν Gaiff. al. male cum K., sed βορεην S., ubi quidem cod. F. Attice βοραν praebuit, cujus scriba, non plane indoctus es. Struv. Spee. II, p. 73, quum recte vidisset, aut βο

cendum , nulloque in usu contractam formam βορῆς, βορῆν esse, in eo tantum erravit, quod formam Atticis aliisque relinquendam no- atro scriptori obtrusit. - VII. 189 βορέης ἐπέπεσε recte codd. S.

V. pro βορῆς male vulgato. lv. 18 προς βορέην edd. vett. nunc male ρῆν. Ut his igitur in locis, ubi jam unus aut alter liber

veram aeripturam exhibuit, hanc ulteri praeserendam esse censemus,

ate iis in locis, ubi ne in uno quidem libro genuina retinetur sorma, tamen hanc restituere haud dubitabimus. Sie I. 6 tibi omnes προς

βορῆν ανεμον praebent Dionys. T. V, p. 26 Reish. προς βορέαν et Sehol. Hermog. p. 385. προς βορέην ἐκδιδοῖ Max. Tyr. 28 P. 385 , βορέην reponi velim, item I. 174. IV. 22. 31. VII. DI. Et VI. - βορέης ἄνεμος pro βορῆς male vulgato, et vll. 189 Boρέην quater Pro Boρῆν, et eodem capite pro vulgato Boρῆς ἔχει γυναικα Ἀττικην, Βορέης. Ac similiter V. 7 Ἐρμέην pro Ερμῆν male vulgato; κυνέη Κορινθίη IV. 180 pro vulgato κυνῆ, et τὴν λεοντρυ N. 8 pro vulgato λεοντῆν; et γαλέαι IV. 192 pro vulgato γαλαῖ , quod Atticum est es Th. Mag. p. 77 Rilachel, γαλῆ

γαλέας II. 67, ubi alii cum cod. a. male μυγαλας Attice scribunt es. Plera. Moer. s. v. alii set Gais aeque reiiciendum μυγαλας ἔeod. F. μυγαλας. es. Lob. Paralipp. P. 378. Suid. s. v. Bast. epist. t. p. 169. - Etiam Nicander Ther. 816 habet μυγαλέη. Sed Anaxandri des ap. Athen. VII, p. 300 Α. ἐν πολεσι νοται παρ' υμῖν μυγαλη, παρ' ἐμοὶ δέ γ' ου. - αμφιδέας II. 69 omnes recte scriptum exsibent a recti αμνιδέαa eL praeter Schweigh. I. l. etiam Cainubon. Animadverss. ad Athen. IV, 27 Fars III, p. 404 ed. Schaes . Lob. Paralipp. p. 236. Interppr. Greg. Cor. d. d. Ion.

p. 523. Suid. E. V.

Hae igitur nominum declinatione considerata, ejusque genuina restituta forma, ad genitivos, unde digressi sumus, considerandos revertamur. Quum enim omnia ad hane primam declinationem per-Diuitigod by Coo e

230쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

tinentia nomina genitivum pluralem in εωω declinent, eundemque etiam ante diphthongos et vocales sexcρpta iὶ servandum esse mo loviderimus, neque serendum si quid huic legi contrarium in Hero- doleam orationem irrepserit, eo minus, puto, ea sunt serenda vitia, quae in nominibus et adjectivis et participiis, nullam vocalem aut diphthongum ante terminationem ι- habentibus, commissa sunt. Sed sine varietate haec apud nostrum leguntur: l. 4 άρπασθεισέων

bis. 1. 32 ἐουσέων item Stob. Serm. lo3 p. 56M. - II. 175. V. M. VI. 46. VII. I 38. 149. I 84. 187. VIII. 71. παρεουσέων I. I i.

κατελκυσθεισέων 100. ομουρεουσεων ira. φρονεουοέων 172. συμλεχθεισεων VIII. 2. ταρασσομενεων νεων καὶ περιπιπτουσέων I6. μανεισέων IX. M. καταδεουσεων 70. -- variatur autem I. 4 ἄρ- παγμενέων Bekk. alii, sed αρπαγμενων b. e. d. e. et vulgo.

ωων Gais s. Ρ. M. F. III. II 3 αν τριβομενεων nunc recte Fulg. cum F. S. Olim ανατριβομένων. V. I 8 πειθομενέων γυνcακῶν vulg. πειθομένων male S. - 124 αλισκομενεων M. P. K. F. Alii cum S. άλισκομενων. VII. I6, I γνωμέων δυο προκειμενέων nunc vulg. cum M. P. Κ. Alii cum F. S προκειμένων. Ibidem τοιουτεων προκειμανέων γνωμέων Bekk. alii cum F. P. τουτέων προκειμενων γνωμέων S. Ald. alii. - Quibus in exemplis haud dubie eum Bekkero aliisque genuinam formam in ἰων Praeseremus, eandemque in iis restituendam esse judico, quae adhue omnibus in libris mendose scripta exstant: I. l23 των odων φυλασσο si ενεων restituendum est pro vulgato φυλασσομένων. II. 76 εἱλευμενέων scit. ψίων) pro ειλευριενων. III. 68 συγκοτημενέων γυνπικων Prisvulgato συγκατημένω, Ι07 των οἰκεομενεων χωρέων Pro οἰκεομένων. Sed ἐσχατη των οἰκεομενων III. I 06. 11 pro neutro haberi potest, quamquam in singulari numero οἰκεομένης ut III. I et alibi) usurpari solet. Verum οἰκημένων I. 15 I in his vulgatis

οδων in τετμημενέων. VII. 18b των νήσων των ἐπικειμένων in ἐπικειμενέων. 235 αλλας των γενομένων scit. μαχέων in γενομενέων. vi II. 49 απο των εἰρημενων πολέων in εἰρημενέων, ut II. I37 τασσομένων πολέων in τασσομενέων. Eadem ratio est adjectivorum, eademque iis dijudicatio adhibenda. Et exempla omnibus in libris emendate scripta haee habes: πασέων I. 8 bis. m. 181. 196. II. 35. 143. 18I. III. 107. 139. IV. M. M. VI. 8. 39. 64. VII. 96. απασέων I. 32 item Stob.