Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

261쪽

De dialecto Herodotea lib. III. 22 et δενδρεω IV. 23 bis. Cui somae δενδρεον, quae sola etiam in Homeri earminibus invenitur Ιl. 3, 152 δενδρε, ἐφεζόμενοι. Od. I9, 520 δενδρεων καθεζομένη. Hesioli. Otip. 583 δενδρέιν ἐφεωμε-

νος forma δένδρειον, a Nicandro usurpata, neque respondet atque Herodoteum ἀδελφεος epi eae sormae αδελ ιος; et ut nusquam vulgarem formam αδε upίς in Herodoteis libris serendam esse vidimus, sic et vulgare δενδρον vel δένδρος, sten bi temere illatum sit,

expellendum esse censeo, bene ejus legis memor, ex qua saepius recentioris Ionicae dialecti scriptores, et in iis maxime Herodotus, nomina verbave quaedam ea in sormatione constanter usurpare consueverunt, in qua illa apud epicos aliosque scriptores singulis tantum in locis, Blias alia eoriun sorma Ddmissa, occurrunt. Quare

τα δενδρεα apud nostrum I. 17 item Suid. s. v. Γυνης . 193. 202. 203. II. 32. 138. 156. 169. III. 106. 107. 114. IV. III. VII. 5.10, 5 item Stob. Serm. 22 p. 190 Gesn. . IX. 97 et των δενδρέων I. 202. lI. 32 138. III. 106. 107. IV. 19. 21 cod. S. male ειν- δροσνγ. 23. 76. VI. 37. VIII. I 15 item Suid. s. V. περιλε no ντες, quamquam eodd. S. V. salso δένδρων , recte non auditi) non ad δένδρος reserenda sunt, sed a nominativo δένδρεον derivanda; quam Herodoteam formam δένδρεον vulgatae δένδρον I. I93 et III. 107substituendam esse judico, quod priore in loco jam Sebriet D. pro vulgato δενδρον, quamvis a codd. Μ. Κ. S. F. Paris. Praebito, et pro scriptura Ald. δένδρου malebat; et quod idom haud dubie VI. 79 in vulgatis verbis αναβας ἐπι δενδρος ' sic eodd. Μ. Ρ. F. δενδρου S. u. δενδρον b. reponendum erat. - Etiam Lucian. d. d. Syr. habet δένδρεα et δενδρέων e. 28 et 49. es. Interppr. ad

Eust. ad Il. r vs. 152. ι vs. 537. - Similiterque pro Arma

φυλαξ Herodotum constanter omnes Per casus φυλακος usumasse

haec docebunt exempla: φυλακος Ι. 84 item Suid. s. V. φυλακος παρα modo τρο ' κατα τουτο τῆς ακροπολεος, τῆ Ουδεὶς ἐτέτακτοφυλακoo. III. 14. 48. 77. VI. 75. φυλακου Vl. 75. φυλακον II. 113. VI. D. VIII. 10 . IX. M. Etiam genit. plur. τυλάκων II. 121, 4 bis . huc reserendus est. φυλακους I. 89. II. 121, 4 bis. 5. ΗΙ. 4. IV. 97. 103. Quare non audiendus est cod. b. I. 113 Pro

vulgato cum codd. Μ. Κ. S. V. F. n. c. d. τυλακον substituens non Herodoteum φυλακα, neque audiendi codd. S. v. b. d. pro recte vulgat. φυλακους II. III, 3. φυλακας exhibentes; ita ut etiam iis in locis, ubi omnes nostri libri, nulla varietate enotata, in vutigaribus formis φυλακα et φυλακας I. M. M. VIII. 4I ; VII. 95

consentiunt, tamen sine haesitatione genuinae τυλακον et φυλακους rooeandae sint. Quamquam χρυσοφυλακος lv. 13 et 27 vulgatum non mutandum esse judico. - De sormis δακρυον II. 96 et oνει- ρατιον I. 120 videas Ρiers. Moer. P. 117. Butim. gr. gr. I, p. 224. p. 321. Schweigh. lex. Herod. a. V. o νειρον et o νειρος, qui quidem Schweigh. non debebat sibi fingere nominativum o νειαρ, cujus

nullum exstat exemplum.

262쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

Tertia deelinatio Herodote . Quod vitium in prima declinatione de forma taωzων ad te

tiam declinationem salso relata, et in secunda de mendosis formis, nimio Ionismi studio ortis, πυρεων, Θεσσαλέων etc. notaVimus, huic simile in nonnullis tertiae quoque declinationis nominibus codices editionesque quaedam eonceperunt. Quum enim Herodotus iis in nominibus fleetendis, quae non ad vulgarΡm eontractam declinationem pertinent, nihil a vulgari simplicissimaque ratione decedat, nullamque sine causa inserat terminationibus litteram, nullamque aliam poetis magis aliisque scriptoribus propriam rem admittat, lumen eodices nonnulli mss. et editiones nostro sormas ab ejus dicendi genere prorsus alienas, ut ἀλ-εκέων, μυριαδέων, ανδρέων ullas obtrudere studuerunt, etiam in grammaticis quibudam libris,n recentioribus doctis viris compositis, ut genuinas in nostri oratione affirmatas, quia χηνων, ἄνδρων vulgo perispomena Proser rentur, eodemque modo Atticos χιλιαδων, μυριαδῶν scripsisse V

teres grammatici tradidissent cs. Lob. ad Butim. II, p. 337 sq. . Quae causa si ad hane apud nostrum male insertam i aliquid valeret eonfirmandam, nd alia etiam exempla, a nullo unquam solli eitata, illam transferre possemus. Proserunt quidem grammatici exHippocratis, Aretaei aliorumque libris simillimas formas μενέων,

χειρέων alias es. Lob. l. l. Matth. gr. gr. I, p. 21I quae, si

sint apud hos scriptores genuinae, aeque nihil ad singulas illas in Herodoteam orationem salso illatas sormas confirmandas valere Posse mihi videntur; praesertim quum eadem nomina multis aliis in locis in eodem casu rectissime scripta recurrant. Et αλωπέκων quidem sine varietate omnes praebent II. 67. III. 102 αλωπεκων Bekk. al.

II. 45 Niνων Bekk. alii cum F. S., ubi Gais f. male χηνέων. Sed II. 37 in vulgatis verbis καὶ χηνέων καὶ βοεων κρεων πλῆθος τε

ἔκαστω γίνετο πολλον, sunt χηνέων et βοέων adjectiva, ut II. μαα χηνέων Ου πολλω μεζονα, neque eum Schweigh. lex. Herod. s. v. χήνὶ pro genitivis nominum substantivorum habenda. - VII. 187 nunc recte vulgatur ανδρῶν cum codd. S. V. F. K. sed olim male ανδρέων; omnibus aliis autem in locis sere innumeris sine u rietate omnea ἀνδρων exhibnerunt: l. 4. 7. 24. 31. 32. 35 bis. M. 66. 73. 82. 135. 155. 201. 214. II. 32. 36. 49. 53. 63. III. 115. 166 ete. etc. ete. - VII. 187 ἐουσέων τοσουτεων μυριαδέων male Vulgatum est Pro μυριάδων, quod Bekk. al. cum codd. S. V. nostro restituerunt. Item male vulgatum est VIII. 7I ἐουσέων μυ- ριαδέων πολλέων Pro μυριαδων , quod Behk. M. recte receperunt.

Sed III. 159 πέντε μυριαδων Vulg. et IX. 70 τριηκοντα μυριαδων στραxου ubi soliis cod. F. ad μυριαδέων aberravit). - Similiter Bekk. cum codd. S. V. χιλιαὁων VII. 28 restituit pro vulgato χιλιαδέων, et VII. 29, ubi quidem nihil varietatis enotatum est; et Diuitiam by Corale

263쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

VII. 103 cnm cod. Ρ., ut II. 28 omnes χιλιαδων recte exhibuerunt. - Αtque I l. 181 Ald. Bekk. al. γυναικων πασέων recte exhibent, quum Gais s. al. cum S. vitiosum γυναικέων receperint; quare non debebat Sehaeserus sola e conjectura I. 4 γυναικέων inferre in vulgata Verba αρπαζομενέων γυναικων sic edd. et codd. M. F. S. F. A. B. u. quod γυναικων aliis omnibus in locis sine seripturae discrepantia recte scriptum exstat: I. 1. 8. 35. 199. II. 3. 36. 54. 60. 64. III. 3. 68. 159 bis. IV. 3. 45. 114. Im. V. b. 18. M. M. H. 61. VII. 187 et alibi. Hanc medelam his vitiis, sortasse et aurium oculorumque eulpaeommissis, adhibitam , non ii solum, puto , critici comprobabunt, qui ex Doricae dialeeti monumentis similem aberrationem in terminationem αν nominum tertiae declinationis notarunt expuleruntque,

ut Theocriteum αἰγαν pro αἰγων V. 148. VIII. 49 Κiessi. et κρα-νιαδων I. 22 pro κρανιαδων; Pindaricum θηραν isth. III. 64, cui alii θηρων, alii θηραν substituerunt, Boeckhius θηρα. Euripideum mραν Helen. 38b, pro θηρῶν cf. Maiit. p. 179 b. sed etiam

unum omnium veterum grammaticorum longe praestantissimum, Herodianum, mecum consentientem habeo, qui ' Lenodoteum αρνέων

pro αρνων Il. 3, 273 improbans, hanc diaeresin nominibus primae tantum declinationis concessit, et talem, qualis est γεμέωσι, poeti eum appellavit pleonasmum cf. Etymol. Mag. 224, M. Lob. l. l. . Qualem ad pleonasmum et forma γεροντέων pro γεροντιον Pertinet, aliis, non Herodoto propria cf. Etymol. Mag. P. 227 , 4 S. V. γε

Nec minus poetis aliarumque dialeetorum scriptoribus reli

quendas esse existimo dativi pluralis formas in iri pro σι es. Matth. gr. gr. I, p. 212. Butim. I, p. 17M quae quidem hic illie

etiam in Herodoteam orationem irrepserunt, sed tanta contrariorum exemplorum multitudine obruuntur, ut nihil jam, quin statim in aliam Herodoteam sormain mutentur, ad resistendum valeant. Quid enim Herodotum impulisse dicas, ut in his tribus dativis fleetendis δαιτυμονεσι VI. 57. πλεονεσι VII. 224. μήνεσι IV. 43. VILI. 51 subito suam consuetudinem omitteret, constanter alias servatam Nee vero etiam consentiunt omnes libri ista in scriptura exhibenda, quamquam VI. 57 ad verba τοῖσι αλλοισι δαιτυμόνεσι nihil varietatis enotatum est. Sed 1V. 43 ἐν πολλοῖσι μησι praebent plerique codd. et edd. vett., cui recentiores cum eod. S. male μήνεσιν Sub stituerunt: et VIII. 5I μησι edd. vett. cum plurimis codd. μήνεσι S. v. et recentiores salso vide enim Interppr. ad Greg. Cor. d. d. Dor. P. 333 sqq. . VII. 224 πλέοσι Ald. al. recte, ulti πλέοισι, recentiores cum S. V. male πλεονεσιν. Sed II. M omnes sine vu-rietate πλέοσι et VIII. 69. IX. 122 alii codd. πλεέοσι). μεζοσι I. IB. ευδαιμοσι II. 78. - Nec rectius est vulgatum πατέρι III. 34Pro -τρι nostro restituendo; quum poetis tantum illis in nominibus, syncopen istam vel ex parte tantum vel per totum vulgo recipientibus, ut hanc omitterent aut aliis etiam casibus adhiberent Diqiti eo by Corale

264쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

concessum esset. Homerus enim dixit πατέρος, πατέρι, ποτριοι .ανέρος, ανερι, ἀνέρας cs. Thierach. gr. gr. p. 307 ed. teri. sed Herodoto πατρι licendum erat, ut hoc omnes recte exhibent l. 136 bis. III. 36. 52. 55. 69 ter. 13l. 135. IV. 26. I M. VI. 12l. vll. 10, 1. - πατρος I. 7. 17. 18. l I. I 2I, 5. IlI. M. II bis. 53bis. Sed πατέρα III. M. M. 50. 52. 53. VI. 103. πατερες Ill. 14. πατέρας III. 14. VII. 51. VIII. 22. - Ρra torea ἐν γαστρί III. 32. Et αν iρ, ονδρός. ανδρί, ανδρα. ανδρες. ανδρῶν, ανδρασε Vll. Io ), ἄνδρας constanter recte scripta exstant. θυγάτηρ, θυγατρος III. 50. θυγατρι III. I . θυγατέρα l. I. 2. 61. 74. 196. III. 14. 88 his. et alibi eonstanter. τῆσι θυγατράσι II. 35 recte Vulgut., ubi eod. S. male θυγατρῆσι. - μητηρ , IIl. 50. ιητρι I. 61. VI. 68. μηtερα IV. 10. II. 121, 3. - Aημητηρ II. 59. 156. Aήμητρος lL 122 bis. I 56. 171. V. 61. VII. 200. 1V. 53. IX 65. 97. lol. Λήμητρι II. 122. et II. 123 Aήμητρα nunc recte vulg. Cum e d. M. P. K. F. V. S. Paris. , ubi Ald. ni. salso Λήμητραν ex hibuerunt, quam heteroclitam formam, a recto inuiητρα deducendam cs. Matth. gr. gr. I, p. 219. Bittim. Ι, p. 203 et in quotidiano sermone ortam, ideoque u Ρlatone in Cratyl. p. 401 B. Positam, Posteaque crebrius usurpatam, omnibus aliis potius quam Herodoto illo in loco concedum. cc Phot. cod. I87, 238 ἡ Λήμνι-τρα. Plui. de Malig. c. 13 τας περὶ κνήμητραν τελετας. Eustath.

p. 96, 30: πέτρα ἐν Μεγάροις, οτι ἡ Βήμητρα καθεσθεῖσα ἐπαὐτῆς, ανεκαλεῖτο τὴν κόμην. P. 4 2, 14 θαλυσια - mi Aetὶμ τρα. Et accusativum iniuητραν vide P. 18, 36. p. 263, 14. P. 463, 24. p. 626, M. p. 820, 41. et Pans. I, 37 ibique Sytb.

Contractionem in accusativo singulari nominum in coν, ωνος exeuntium, veluti 'Anoλλω, Ποσειδω, ut Atticis inagis propriam quam Ionico scriptori Thom. Nng. P. b57 S. V. κυδεω. Koen. ad Greg. Cor. p. 70. ID) Herodotum neglexisse, jam supra ad nomen Τυφῶν vidimus, et sic e suo more eonstanter clixit 'Aπόλλωνα Ι. 87. II. I 4. I in bis. IV. 15. 59. αἰωνα IlI. M. VII. M. IX. 17. 27. Σιδωνα III. 136. II. 161. ΙΠοσειδέωνα VII. 129. VIII. M. φαρετρεωνα I. 216 Vulgati φαρετρεῶν S. - aνδρεωνα III. 78. αυλῶνα VII. I 28. 129. Κροτωνα III. 137. V. 44. Βίτωνα Ι. 31. HItωνα IV. 179. Μαραθωνα I. 62 et alibi. Βαβυλωνα Ι. a185 alibi constanter, ut alia etiam similia. Eam autem contractionem in aecusativo singulari, nominativo, necusativo et vocativo plurali comparativorum in ων , ονος exeuntium conspicuam, Herodoto aeque atque Atticis seriptoribus fami liarem fuisse, hie exemplorum recensus docebit, quibus quoque in Ioeo et ea subjungentur, in quibus Herodotus hanc contractionem

omisit; nam et Attici hae in re variant cs. Popp. Praes. Xenoph. r. p. 37. Matth. gr. gr. I, p. 292 sq. quamquam Λiticistac sormas ἀμεένονα, βελτέονας, sitnilesque rejicere consueverunt cs. Duiliaco by Corale

265쪽

256 De dialeeto Herodotea lib. III.

Plers. ad Moer. P. 34. p. 95. Thom. Mag. P. 171, l. Greg. Cor. d. d. Atti β 87. - Et accusativum quidem singularem habes eo tractum: ἐλάσσω I. M. 117. II. 134. IV. 86. VII. 8, 1. 156. Sed ἐλασσονα VII. 8, 1. - καλλέα I. 135. - αμιινω Ι. 119. IV. 195. VII. 10, 1 bis. 16, 2. IX. 71. 122. Sed IV. 158 αμείνονα χωοον. - μέζω ΙΙ. 148. IV. 43. 57. V. 64. - εσσω III. II. - κακίω IX. 107 bis. - πλω I. 133 item Athen. IV, p. 143 . III. 105. 124. IV. 130. 152. 198. VI. 28. 81. Sed πλεύνα Ιv. 114. VII. G, 2. 51. IX. 111. - κρεσσω VIII. III. Sed κρέσσονα IX. 41. - Et αἰ- σχέονα solum 1v. 144. - Nominativi pluralea generis masculini et foeminini contracti hi duo tantum exstant: αμεινους V.' 78 et πλέους II. 8. 120. Sed δμείωονες V. 118. VII. IM. VIII. 86. IX. 27; et πλευνες I. 82. 193. 19 . 199. II. 63. 106. II l. 120. IV. 68. 105.148. 195. V. 38. 101. VI. I . I9. 58. 92. 107. VII. M. 102. 103.223. VIII. 16. 32. 42. 81. 85. IM. IX. 34. 41. M. 61. 62. 118. Praeterea solum κρέσσονες l. 66. VIII. 68, 1. - ἐkασσονες lI. 20. 75. 169. III. I21. IV. 3 47. VII. 83 102. 1o3. VI. 112. VIII. 113. 66. lX. 62. - ονες II. 148. V. 66. - κακίονες VII. 104. ἔσσονες V. 86. III. 102. VIII. 113. IX. 62. - Et accusativi pluralis contracti, generis masculini vel foeminini, solum exemplum nostris in libris exstat illud vitiosum πλείους, I. 167 et II. 121, 4 pro quo jam supra vidimus vel πλέους vel πλευνας restituendum esse, ut πλευνας legitur l. 1. 106. 135. 211. IL M. ΙΙΙ. 71 bis. IV. 148. 170. V. 69. 86. VI. 15. 23. 78. VII. 49, 1. 103. 149. 186 bis.

σχίονας I. 196. μέωνας I. 26. 68. II. 46. 67. IV. 61. V. M. VII. 150. VIII. 38. - ἔσσονας III. 105. - ἐλασσονας II. 32. III. 113. VII. 186 bis. VIII. 60, 1. - ἄμείνονας VI. 137. VlI. 10, 1. VIII. 90 et V. 92, 1 γνώμας αμεένονας vulgat. ἄμεινους F. - κρέ-

σονας III. 52. - Sed nominativum plurulem neutrius generis Eo tractum habes sere constanter: ἐλασσω Ι. 19 . II. 145. 121, 2. VI.46. -- κρεσσω VIII. M. - ἀμεένω Ι. 37. - μέζω II. 137. III. 11. 106. VII. 145. Sed μέωνα VIII. 37. - πλεω ΙΙ. 35. 66. M. IV. 167. HM. VI. 98. VIII. 66. Sed lI. 145 πλέονα. - Et accusativum pluralem neutrius generis contractum: πλεω I. 137. 176.177. II. l. 35. 6l. 140. III. Ib. IV. 7. 62. 167. 168. 197. H. 103. VII. I. D. 19 . VIII. 79. 109. 117. IX. 87. - αμείνω MI. I S. 172. IX. 19. - κρεσσω VIII. M. - ἐλάσσω II. 110. 121, 2. VI.125. VII. 39. 69. Sed III. 102 ελάσσονα. - μέζω Ι. I37. II. 35. VII. 147. VIII. 5. Sed μέωνα III. 102. I. 26. II. 148. et Il. 68

ιεζονα τίκτει nunc vulg. cum codd. u. Ρ. Κ. F. b. e. με u Ald.

S. V. u.

Contractiones in tu igitur apud nostrum plerumque observatus vidimus, quum in nominativo et accusativo plurali generis masculini vel foeminini sormae non contractae Praevaluerint. - Ceterum in reliquis nominibus, vulgo ad contractam tertiam declinationem relatis, Herodotum, quibusdam exceptis, prorsus non contractum

266쪽

De dialeeto Herodotea lib. II l.

s exuram, eamque simplicissimam adhibuisse, jure merito contendere

mihi videor; quod Struvius spec. ll.) jam de nominibus in iυρ

xeuntibus ita domonstravit, ut nihil, quod de hoc quidem nominum genere addam, hubeam; quare non satis demirari possum re-eentissimos editores, qui, Bekkero excPpto, omnes Post tam luculentam verissimamque cle illis nominibus expositionem maluerint vitiosam atque illegitimam varietatem priorum sequi, quam constantem illam genuinamque recipere Scripturam.

Ac nomina in ore tertiae declinationis, in oe, in υ si simplicissimam neglecta contractione sectendi rationem apud ΗΡrodotum sequuntur in εος, εῖ, εα, - νες εα , έων, εσι , εας εα - quibus a legitimis formis nonnunquam quidam libri manuscripti et impressi in Atticam potissimum consuetudinem immerito aberrarunt, quamquam nunc quidem in dies magis contrariorum exemplorum numerus recte minuitur: I. 51 μεγέθει eod. F. μεγάθεῖ vulg't. cf.

Var. Leci. ad Ι. 70. I. 31 ἐν τελει vulgo. τέλεr recte Behh. I. 45. 5 Ἀργεῖ Ald. al. eum F. Alii Ἀργει. I. 24 πελαγει vulg. πελάγει Bekk. V. 92, 2 'κχεκρατεος vulgo. 'Eχεκρατευς Κ. F. quae contractio in F Doribus popiisque relinqueada est ) - Ι. 16 Dεα vulg. S. item IV. I. V. 32 τριqρrας vulg. τρtήρεις S. es I. 26. III. Q. VII. 177. I. 120. 56. II'. 117. 159. VII. 22. I 1 3. III. 76. Sic et III. 9 vulgatum μήκει, quamquam nihil varietatis est nil notatum, proeul dubio in si ἐκ pr mutandum est, ut μήκεῖ I. M. IV. M. 45 alibi sine varietate. Et VI. 57 vulgatum θυσίην δημοτελῆ alii δημοτελῆς in ὁημοτελέα; nam adjectiva eandem flexuram

Secuta esse, vix opus est admonere; πινταέ. εος 1. I36. cf. I. 199.

IV. 187. quo et adverbia in ωρ exeuntia, illinc progenerata, res renda sunt, quum ea ad genitivi pluralis similitudinom formata esse notum sit cf. Butim. gr. gr. II, p. 335 sqq. . τελεως I. 120. ἀτρεκέως I. 57. 1ω. 159. 160. l72. 209. προσφυέως I 27. παντελέως Iv. 43. V. D. VI l. 37. et IV. 95 παντελεως Vulg. παντελως male F. VIII. 5 παντελέως vulg. παντελῶς S. - Iω παντελέως vulg. Cum M. Ρ. Κ. παντελῶς S. - Ι. I 37 αληθέως ut stibi sic hienunc recte vulg. eum M. K. F. ἀληθιος male edd. Vett. eum n. c.

IV. 187 αλ θωρ vulg. αληθως F. - Nec serendum est male vulgatum ακριβῶς VII. 32, sed sine haesitatione in Herodotoum κριμως vertendum. Verum ἀδεῶς I. 216. III. 65. 67. IX. I M. V. 77. υπο δέους I. 85. non possunt aliter scribi e lege quadam Herodotea in prima declinatione jum exposita p. 2l8; δκλεα autem I. prooem. quamquam ab Aristid. Orat. II, p. 38I Jebb. suo dicendi genere etiam hoc in loco uso repetitum). ἐνδεῆ II. I M. καταδεα II. l2l, 2 ex eadem lege aliter seribi debebant mutarique in ἀκλεεα, ἐνδεεα et καταδεεα; ut ἐπιδεεες IV. 130. VII. 29 sine varietate scriptum exstat, περιδεέας V. ε . διφυεα IV. 9. ἄνθρωποφυέας I. I3l item Orig. eir. Ceis. VII, p. 373 . υπερφυέας cf. Malth. gr. gr. I, p. Ibo et p. 220.

267쪽

De dialecto Herodotea lib. III. II. I75. μουνοφυέας IX. 83. υγιει I. 8. III. 30 bis et 133 item

his ex locis Suid. s. v. 13 . I ide et Liaeian. de dea Syr. c. 19 υγιεα. e. 11 διφυεα. e. 29 πρηεα. de Astrol. 3 υνι εα et alios alibi. - Nam Atticam illam legem, ex qua terminationea

εα, εας, εως, quae Voeulem secutae sunt, in α, ας, ως contrahuntur, vel ex eo apparere videatur Herodotum non adhibuisse, quod omnino non usus est genitivi terminatione tu εως. - ΡOrro nomen

Ἀρης Herodotus eodem simplicissimo modo inflexit, ut genitivus constanter sit υρεος 1 I. M. M. VII. 76 item Eust. ad D P. 79M. dativus υρεῖ II. 6 . accusativus Ἀρεα II. 64. IV. 59. V. 7. quibus omnibus in locis nulla cernitur scripturae fluctuatio; etiam IV. 62 optime cod. S. utrobique 'Aρεος dedit pro epica forma Ἀρηος male nostro obtrusa; quare neque Ἀρ hi IV. 59. 62 pro genuino lassi quamvis omnibus in libris habitum, diutius serendum esse censeo. Sic Lueian. de Astrol. Ἀρεος et υρεα c. 20. 22. 27. cs. Interppr. Greg. Cor. d. d. Aeol. k 3I p. 607. Ac nomina propria in κλέης terminata, ut hanc nominativi

terminationem apud Herodotum nunquam eontraxisse contendo, sic in casibus obliquis hanc simplicissimum nexurum in κλεος, κuι,κλεα, κλεες constanter secuta esse: Μεγακλέης I. M. Vl. 127. 13l.

κλέα V1. 52. 13 l. III. 52 ubi vitium scripturae ost in cod. K. IIροκαλεα exhibente, et in codd. b. u. LIατροκλεα noto error pra 'bentibus . - Μανδροκλεα IV. 88. 89. Θεμιστοκλέα VIlI. . 57. 6 l. li 2 bis. I 25. Ab his legitimis formis omnium librorum auctoritate munitia mox in Atticam, mox in epicam aberratum est consuetudinem, nullo modo in nostri oratione serendum, recteque nunc a Bekhero sere ubique expulsam; sed II. I 5 ei iam Bekh. male consentit eum vulti

gat. Μονδροκλῆς S. V. V. 92 Σωσικλεης vulgat. cum S. et Plut.

268쪽

De dialeeto Herodotea lib. III. 25s

paulo post cum vulg. Ηρακλέος consensit. II. 42 Ηρακλέος vulg. cum V. S. B. Κ. P. F. a. b. c. d. Ηρακλεους M. VII. I 3 indeu Uesset. recte eum codd. S. V. Θεμιστοκλεος legitur, pro quo Ald. ul. cum F. d. male Θεμιστοκλέους. VIII. 43 Ηρακλεος edd. et codd. omnes praeter S., qui Nρακλέους praebuit; qui idem cod. S. VIII. 61 semel et IlI Θεμιστοκλέους habet pro Sεμιστοκλεος. IX. - Θρασυκλέος vulg. eum S. v. K. Θρασυκλέους F. I. 65 φησικλέος vulg. πιησικλέους c. I. is Μεγακλέος edd. Μεγακλέους b. c. d. - ω Μεγακλέος Bekk. recte. Μεγακλέους vulg., item 6 l. - Atque recte vulgatum Μεγακλέi M. Im depravarunt

codd. M. Ρ. Κ. F. in Μεγακλέει cs. Pors. ad Eurip. Med. 6753,

item 131 cod. Κ. pro vulgato Μεγακλέr. - Ρro vera vocativi forma Θεμιστοκλεες VIII. 59, omnibus nostris in editionibus merito aeris vata, habetur in cod. S. Θεμιστοκλεις. - Ιn epicum autem aberratum est VII. I93 ubi pro vero Ἐρακλέα a codd. F. S. praebito alii πρακλῆα exhibent. VIII. 63 Θεμιστοκλέος Be . eum RS. Θεμιστοκλῆος vulg., item VIII. 75. VIII. 79 Θεμιστοκλέα Beis.

Θεμιστοκλῆα uni g. - 92 Θεμιστοκλέα bis, cum codd. S. V. K. F.,

alii male Θεμιστοκλῆα; item VIII. 123. IX. 97 IΠασικλέος nune

vulg. eum S. F. b. Olim Πασικλῆος. - 98 Θεμιστοκλέος nunc vulg. cum F. Olim male Θεμιστοκλῆος. - - Θρασυκλέος nunc vulg. cum S. V. K. Olim Θρασυκλῆος. Θρασυκλεους F. - Ηaa igitur omnes et epicas et Atticas sorinas fore ut in posterum editores omnes a genuina Herodoteu oratione arceant summe Spero.

De nominibus in rea terminatis, plerumque eandem simplicissimam flexuram secutis, singillatim est dicendum. Et κέρας quidem in genitivo nectitur κέρεος α. 26 bis, sine ulla varietate et VI. III κέρεος cum codd. S. V. M. P. Ρaris. ubi non audiendus est cod. F. κέρεως, neque Ald. Atticum κέρως substituens. Et in dativo nunc rectissime cum eodd. M. P. K. F. Paris. IX. 102 κέρεῖ vulugatum ekt, quum Ald. S. V. κέραῖ dederint. - κέρεα ubique sine varietate legitur II. 38. 74. IV. 29 ter. 183. I9I. I92 bis. VI. M. I 13. VII. 76. 126. κερέων II. IM. IV. IM. - Sic et τέρας habet in genitivo τέρεος VIII. 37, quae forma quum hoc in loco ab omniabus libris servata sit, eandem etiam it. 82 Pro vulgato τερατος reponendam esse, persuasissimum mihi est, ut eodem loco τέρατα in τέρεα, quod VII l. 37 constat, mutandum esse. - Nominia γέρας nominativus et accusativus pluralia tantum apud nostrum inveniuntur, iique eonstanter γερεα II. 168. IlI. I 2. IV. 162. 16 VI. 56. 47. VII. 29. 104. VIII. 125. IX. 26. - Nominis κρέας genitivus κρεως II. 41 ab omnibus sic scriptus exhibetur, ab omni depravationis suspicione liberatus; et genitivus pluralis κρεων I. 59. 73. II9 ter. II. 37. 47. 168. III. 18. 99. IV. 61 ter. Et κρέα habes I. 119. 132 quater. 216. II. M. III. I8 ubi codd. S. V. male κρεατα . 23. 99. IV. 26 bis. 61 ter. - Sed III. 14 summa cum constantia ἐπὶ γηραος Ουδω retinetur, ut Schaes. Bekh. VI. 24 Pro Vulgato rηρα suo jure γήραῖ substituisse videantur. Quum

269쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

enim nostri in oratione istam Atticam formam non admittendam esse pateat, neque etiam unquam γηρε oe, γηρεῖ in usu fuisse videantur, apparet Ionicam orationem huc in dictione cum eyica conuentire debuisse, praesertim quum illud ἐπι γήραος ουδω hac ipsa in forma in proverbium quotidiani sermonis abiisset cf. Interppr. ad Plat. Remp. I, p. 328 E. et ad Herod. III. I . - Similem simplicissimamque nexuram nomeu νηυς upud nostrum habet; nam ex-eeptis dati via vetit et νηυσί. qui magis ad uomiuativi formam νηυς accesserunt, constanter Sic nectitur : νέος, νδε, νέες, νεων, νέας.es. Iuterppr. ad Greg. Cor. d. d. Ion. p. 19. Excerpta e cod. Puris. p. 677: νέες αντὶ του νῆε, . et Maiit. P. 1 3. - Et υνιυς ha bes IV. 86. 152. VI. 139. VIII. 87 παραπεσουσα νηυς Sine varietate. Ibid. si νηυς η 'Λρτε ιισιης vulg. ναυς S. . 90 bis. 92. Sed ναυπηγήσιμος V. 23 et ναυηγια et similia constunter est supra H. 125. - VII. 181 νηυς recte Bekk. ναυς Gss al. - ν η . l. 2.

Suid. E. v. προκροσσαι. προδοτος VII. I8M αἰ δὲ νῆες προκρυσ- σαι ωρμοένοντο ἐς ποντον ἐπὶ πεντηκοντα νέας, ubi hoc νέος tantum Herodoteam orationem expressit: nam nostri libri ignorant ἱ δὲ νῆες, ignorant ωρμαινοντο et πεντηκοντα. - . VII. 189. IAE. 235. VII l. I. I4. 23 item Ρliat. de Malig. e. 3 ). 25. 40. M. M. His tam multis locis, ubi nihil varietatis entitutum reperi, at

que omnes rectrim istam Herodoteamque formum praebuisse videntvr , confirmatam etiam illam et grammaticorum modo supra laudatorum testimoniis alioruuique scriptorum Herodotea afferentium,

nune illos opponam, in quibus nuctuant libri et mss. et editi, ita tamen, ut in BeLkeriana editione omnes illos jam correctos inve-Diuitiaco by Corale

270쪽

De dialoeto Herodotea lib. III.