Quaestionum criticarum de dialecto Herodotea libri quattour scripsit Ferd. Iul. Caes. Bredovius

271쪽

De dialeeto Herodotea lib. III.

Bekk. al. cum Ρ. Κ. F. a. c. ναυσί Ald. al. V. 52 νηυσὶ περη- τος vulg. ναυσὶ περητος S. V. 99 εικοσι νηυσι vulg. ναυσίν S. - νέας ναυπηγευμενοι Bekk. VI. 46. νανς vulg. VIII. 94 τας νέας Bekk. ναυς Vulg. Ae simili cum fluctuatione codicum similique cum uberratione in poeti eam et Atticam vulgaremque formam nobis est conflictandum, quum paulo accuratius inquiremus in Horodoteam foetendi rationem ea nomina in te terminata, quae tu genitivo ante terminationem nullam consonantem litteram recipiunt, sed ost Purum, quod

dicunt, habent. Omnibus autem rite perpensis, Herodotum illis in nominibus hane unam simplicsemque nexurum in ιορ. ζ ex T co tractum , ιν, Ξες, ιων, sei, H ex iας contractum secutum esse apparebit. Sic dixit: ακροπολιος I. 15. 84 κααι xoυτο τῆς ακρο πολιος, τῆ Οὐδεὶ ς ἐτέτακτο φυλακος, sic libri Herod. sed Suid. a. v. φυλακος male ἀκροπολεος. Ibid. το χωρίον τῆς ἀκροπολιος .III. 68. 79. 1 4. 146. U. 74. m. 100. VIII. I. 52. 53. - πολιος I. 26. 30. 111. 165. 178. 180. 18I. 186. 190. 191. I l. 7. 8. 9. 15. 17.

IV. 9. τάσιος IV. M. παιδευσιος Vl. I 28. παραινέσιος V. II. αποστάσιος V. 35. VI. I. 4. 11. 18. κατασeάσιος IX. 9. τάξιος VI. 14. IX. 21. 26. 27. 29. 58. 74. γενέσιος VI. 69. κατακλισιος

272쪽

De dialeeto Herodotea lib. IlI.

273쪽

τισι IV. 69. πίστισι IV. 172. Accusativos plurales in te contractos: Σαρδις I. 22. 27 ἐς Σάρδις στραtευεσθαι). 29. 30 3 . 43. 48. 69. 70 terr 73. 77 quater. 78 bis. 79. 86. 91. 1 1. 152. 153. Ib . 155 bis. 156. I 57. III. 48 bis. 49. V. IIbis. 12. 13. 23bis. 24. 31. 5 bis. 73.bis. 96. 99. 100. 103. I 05. 116. 122. VI. 1. 5. 30. 125. VII. l. 8, 2. II. 26. 31. 32.

λειποντες τας ταξις . Ab his legitimis verisque formis saepissime immerito aberratum est, et ut ab hoc accusativo plurali, quem cuSum aeque Redutivum singularem semper Herodotum contraxisse contendo, ordiamur, mox in terminationem iuc, mox in rie, neutram Herodoteam. Sic l. 15 pro recto vulgatoque Σαρδις dederunt codd. S. a. c. d.

E. P. S. I. 215 αρδις nunc vulgat. cum Suid. s. v. αρδιν - προ

274쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

iidem codices mox πολις mox πολεις, mox Ptiam πολιας vel πο λεας exhibeant, neque unus quidem in ullius quamvis mendosae formae scriptura sibi constiterit; nec tamen quisquam ad suspicandum facile inducatur, ab ipsius Herodoti manu istam varietatem esse Prosectam . quis, quaeso, dubitabit cum iis oditoribus consentire, qui illis in locis constanter accusativum pluralem in te contractum exire iusserint, quum et fiuctuatio librorum inter ις et εύς, quae mirum esset ni invenirsetur. magis hic terminationi ιe faveat. et tota alia harum vocum Herodoteu flexura; quod et ii eonfirmare vi lentur, qui in opicam termination in ιας uberrarunt; perspexerunt enim illi, nou Attice. istos accusativos formandos esse, sed in Homeri tonismum aberrarunt. Quare neminem non mecum Consentientem me habiturum esse spero, si et eos locos, qui omnibus adhuc in exemplaribus mendose scripti exstunt, sine ulla haesitatione correxoro. Sic pro notioς male vulgato I. 9l. I I. 142. 145.

I 6. 162. 170. IV. I 8. 179. V. Ib bi . M. I M. VI. 31 bis. 32 bis. 3. 48. VII. 20 πολεις S. ubique notiς revocandum esse censeo; et lX. 7 vulgat. ἐπαλξεις in ἐπαλξις vertendum, VI. 111 vulgat. ταξιας tu ταξις, VI. 86 vulgat. προφασιας in προφασις, IV. 68 Vulgat. μαντιας in μαντις, item 69 bis, et eodem capite vulgat. ηνευδομαναας in ψευδομαντις. lv. 105 vulg. οφιας in ὁφις. VI. III vvlg. πανηγυρια; in Herodoteum πανηγυρις. Sic et Pind. in aecus. κρlσις et φατις Pyth. III, 112 Boec .ὶ - Sed mirum

fortasse alicui videatur, quod aecnsativum qui dein Herodotus contraxit, neque idem in nominativo plurali fecit; verum meminerit ille velim, similiter rem sese habere in nominibus in oe exeuntibus, in voce βους aliisque, et in Attico vulgarique sermone idem sappius recurrere est Buttur. gr. gr. β 50 Vol. 6. - Quare non est eorum

ratio probanda, qui quum libri in hoc nominativo plurali scribendo saepius inter terminationes te, εἰς . ia. nuctuens, te aut Te prae'

tulerunt, aut traditam vulgatumque PerVersam scripturam retinue

275쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

ωδε. vulgat. Σαρδεις S. - V. 102 Σαρδιες vulg. cum S. Σαρδις Gss. ni. cum ceteris codd. - Bekkerus igitur ubique veram nominativi pluralis sormam in de exeuntem restituit servavitque; neque ad Herodoteam orationem pertinet quod Gregorius tradidit, d. d. Ion. P. 475 ... καὶ oφιες οφις γωνικον, quum modo supra jam viderimus o φιες tantum omnium librorum auctoritate ubique muni

Atqne in dativo singulari idem Bekkerus sere semper genuinam Herodoteamqne terminationem praebuit; nam bis tantum cum salso vulgatoque consentit II. 82 ποιήσει male retinens et III. 109 τῆ ἐκποιησει, Pro Herodoteis ποιησι et ἐκποιήσι, quum alias constanter, neglectis vitiosis formis in vel is vel ιι, hune dativum in i longum ex ta contractum recte praebuerit, etiam Κλεοβι I. 3I et ἀπολι VIII. 61, paroxytona scripserit contra quorundam grammaticorum nuctoritatem, qui ex Rceentu harum vocum, olim male in ante- penultima reposito, coneludi posse arbitrabantur, Herodotum hoc . contractum etiam corripuisse. Sed magis hac in causa valent tales formae, quales stant βάρι II. 60. ζευξι VII. 35. , neque putandus est Herodotus, non metri legibus Bdstrictus, interdum corripuisse hoc i, quod, ex ιι contruetum, ut semper penultima acuatur, efficit. es. Theod. Canones in Bekh. Αnecd. II, p. 1192 sq.) II. 110 Σεσώστρι vulgat. cum S. V. K. F. Paris. Alii Σεσωστρir. II. 162 'Ἀμάσι vulg. υμάσιι Ρ. I. 196 συνοικήσι Bekk. συνοικήσει vulg. - 192 τοδυναμι Behk. δυναμει Vulg II. 102 δυναμι nunc vulg. eum M. f. Κ. V. δυνάμει S. F. a. et olim. IV. 155 δυνάμι Bekk. δυνάμει vulg. II. I 03 φάσι vulg. φασει S. V. - ΙΙ. 141 οφι Bekk. H. eum Μ. Ρ. Κ. o m S. F. al. - Ι. 153 τῆ πρήσι Bekk. πρήσει Vulg. IV. 17 πρησι Bekk. πρήσει vulg. - IL 143 ἐν τῆ ἀριθμήσι Be λλ. ἀριθμησει Vulg. - Ι. 64 Aυγδάμι nunc vulg. cum M. AυγδαμιF. Aυγδάμη P. b. e. Aυγδάμει edd. vett. - II. 173 καταστάσι Bekh. καταστάσει vulg., item 111. 46. VIII. 83 καταστάσι vulg. καταστάσει F. - I. 173 τα στάσι Bekk. στάσει vulg. I. 60 στάσι Schaes. Behk. στασει Gs s. et codd. στάσει Ald. Borh. - 156 στάσι nunc

276쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

Vulg. στάσει F. στασεῖ olim. V. 28 στασι nunc vulg. eum F. olim

Etiam in genitivis et singularis et pluralis numeri immerito hie illi e variatur; ut I. 84 cod. S. πολεος et ἀκροπόλεος male exhibuit pro vulgatis πολιος et ακροπολιος; idem πολεος VIL I27 cod. S.,

quae formae, ut Atticis maxime poetis familiares, recte rejiciuntur. II. 122 τῆς πολιος nunc unig. eum S. V. Ρ. Κ. F. Paris. πολεος Ald. Alii πολεως. - 132 ἐκ Βουτους πολιος nunc vulg. cum Ρ. K. V. S. F. Ρaris. πολεος edd. vett. - 136 ἐξ υνυσιος πολιος nunc vulg. eum S. Κ. V. F. Paris. πόλεος Ald. - 138 πολιος nunc vulg. cum V. S. Κ. P. πολεος edd. vett. - 1μ Βουβάστιος πολιος nunc vulg. cum K. V. S. P. F. a. Alii πολεος. - 172 ἐκ τῆς πολιος nune ving. Cum S. P. V. K. F. Paris. olim πόλεος. Ibid. τῆς πολιος ὐκου κ. T. λ. nunc vulg. cum S. V. F. Paris. Olim ποιεος III. b4 πολιος vulg. πολεος S. 91 πόλιος nune vulg. cum S. V. Ρ. Κ. F. πολεος olim vulg. - V. M 'Aχιλληχυ πολιος vulg. πολεος S. - 104 στερηθεις τῆς πολιος vulg. πολεος S. - VI. IM προ

277쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

Alii οφεος, alii o ως. - 106 ἀναστάσιος vulg. nunc ἀναστάσεoe Ald. - II. 137 πολίων nunc vulg. cum K. F. Paris. ποληων olim vulg. VI. 109 τάνυ Ἐλληνίδων πολέων vulgat. πολέων F. b. - VII. 154 πολίων τουτεων vulg. πολέων F. Ρraeterea adjectiva quaedam in ἐς terminata eandem nectendi rationem sequuntur, Sic I. 144 πεντο πολιος χωρης et εξο πολιος με.

in verbis stupentes antini scribae codicum, haee mox in oι δυωδεκαπολεες mutarunt, ut eod. P., mox in οἴ δώδεκα πολεες ut cod. F., nox in οἱ δυωδεκα πολιες, ut eod. S. et edd. Vett. - απολις,

ἄπο ν VII. 10 . απολι ανδρι VIII. 61 nune recte vulg. cum b. s. Olim απολι, ἀπόλει F. ἀπόλιδι S. - τροφιες IV. s. Porro ἐνορχις, cujus genit. plur. Vt II. 105 ἐνορχίων nunc recte vulgatur cum P. M F. b. d. ivo οχέων edd. vett. cum a. c. ἐνορχιέων S. cs. Sturet. Hellanici Fragm. 4t quom ille laudavit TEerien ad Lycophr. unde patet VI. 32 pro Vulgatis ἐνόοχιας, quamvis codicum P. K. F. Paris. auctor. tale munito, Herodoteum δυορχις reponendum fuisse, ut illa minus exquisita forma ἐνόρχας, in eood. S. c. habita, merito damnata est. es. Lob. Phryn. p. 184 sqq. Paruupp. p. 242. Plers. Moer. p. 270 νῆστις Ἀττικως, νήστης 'Ελληνικως. Hae sormae ἔνορχις, ἐνορχης et ἔνορχος ad eam nos ducunt quaestionem, cui similis etiam in nominibus in ost terminatis erit instituenda, quaenam

nomina, quum in universum de uexura ipsa satis sit expositum, hane nectendi rationem sequuntur, quaenBm, si plures nominativi singularis terminationes exstent, hanc terminationem ἰς, ῶς apud Her dotum retineant. Ae primum quidem vel ex illorum exemplorum recensu satis apparuerit, Herodotum aeque ac Doricae dialecti scriptores flexuram in ioe alteri in ιδος plerumque praetulisse cf. Bekk. An ρed. II, p. 1192 sq. coli. p. 98M P. I226. Etyinol. Mag. P. M, Iri sie II. 50 Θέ Hoς solum est Herodoteum, nee quod salso Praebent codd. Ρ. Κ. F. Θέμεις. I. 207 μυριος codd. M. K. F. R. c. nec μυριδος S. b. d, e Onf. et 211. 213. I l. 42 'OσIριος eo lic. S. V. B. A. B. neque 'Oσέριδος codd. M. P. K. F. - 156 'OσIρως eodd. M. P. K. F. S. V. v. b. c. neque aliorum 'Oσέριδος. III 4Ἀμάσι nec eod. b. Muci σιδι. IlI. 155 Σεμιραμιος, nec Σεμιραμιδος F. pr. - II. 86 τω κόμμι. indecl. ut apud Hippocrat. , sed Anecd. Bekk. I, 104, 1 κόει ριδι si δοτικη. προδοτος δευτέρω, quod non est Hero loteum, sed posteriores κόμμιδος et κόμιχεως sexerunt est Lob. Phryn. p. 288. Deinde, ubi plures ejusdem nominis sint formae, eam in ieterminatam elegisse, ut genitivum in Ae innecteret; quo etium pertinet nomen χη τις, cujus dati vias χητι IX. 11. recte sic scribitur a Bekkero pro vulgato χήτει. Ut enim Attice χη τις , Piτεως, χη setc. dicuntur, ab aliis autem χητος, si omnino licet cum nostris grammaticis hune nominativum supponere, quum Homerica Tni τεi et

tum Il. 6, 463. Od. 16, 35. Hymn. Hom. in Apoll. 78 pateat ad

278쪽

De dialecto Herodotea lib. III.

χ,iri declinavit; ut ἐνόρχις, ἐνορχίων Herodotum dixisse modo vidimus, quum IIo m. Il. 23, I 7 ἔνορχα μ ια praetulerit. - Porro Ruoce θέιυς, θέμως deduxit Herodotus adjectivum θεμιτός V. 72 sine variet. scriptum cs. Eust. ad Ηοm. Od. ι p. 1618 - 34M et

ιιιστα reserendum est ad Homeri cum M aic, θέαιστος, αθέειστος, postea etiam in Atticum vulgaremque formonem propngutum, Sed Herodotea sola sunt ut θεμις, θεμιος, sic θεμιτος et αθέε τος ').Ρrueterea a voce χαριτος derivulum est adjectivum ci χαρις,οχαρι, Genit. Οχοριτος. Et αχαρι quidem neutrius gonoris habes

Herod. ἄχαρις, αχάριος dixit, ut απυλὶς, ἀπολιος; Red ἄχορις, ἀχοριτος, quo et plurulis gen. neutr. ἀχάριτα Ι. 207 est reserendus es. interpyr. ad h. loc. comparandusque cum simili plurali ἐπεIλυδα VIII. 73., et superlativus ἀχαριτ τατον VII. Ib6, ex genitivo ἀχάριτος deductus ); cujus insolitae rei aliud etiam exHippocratis scriptis assertur exemplum μελανωτερος T. I, p. 7 Ibed. Κ illin. aliud ex Xenophontis ἐπιχοριτωτερον Cyrop. VIII. 2, 2. Sympos . VII. 5. et ἐπιχαριτωτατον Oecon. VII. M. es. Suid. ἐπίχαρι, tiruab ις, ἐ-χαριτωτερος. Aristoph. Achurn. 867 ἐπιχορλως. cujus absolutum est ἐπέχαρις Cyrop. I. l. 4.) neque ἐπιχάριτος

neque ἀχαρμος fingenda sunt; nam quod in Plut . Sol an. c. 20 vulgo legitur σχάριτος, ut nominativus singularis, lueertum est cf. Henr. Steph. I hes. Gr. ling. s. v. Butim. gr. gr. I, p. 262. - ΗOm.

autem Od. 20 , 392 habet comparativum ἀχαρίστερος. - Sed ἀχαριστος, του, is eSt, qui gratiam non refert, ingratus cs. Bekk. Anecd. p. 473ὶ aie Herod. I. - ἀχαρίστοισι εἶναι, ubi quod duo

codd. R. c. ἀχαριστεῖν Praebent, pro interpretam 'Dio ost habendum

es. Lob. Phryn. p. 18) V. 91 dat μω ἀχαρι oro item Plut. de Malime. 23. . veruintamen idem Heris dolus I. 32 extr. dixit εὐχαρίστως τελευταν τον βίον item ευχαρίστως hoc ex loco Stob. Serim. 10 p. 564ὶ placide vitam finire; quum εχ χαριστος alius de eo dicitur, qui gratiam refert. cf. Boeckh. Corp. Inscript . I, 1. p. 52 b. Inter- Ppr. ad Xenoph. Cyrop. II. 2, 1. - Ηοm. Od. VII l. 236 ἀχοριμα

injucunda. Vide at Herod. t III. 37 ου θεμιτόν ἐστι sine variet. Anuati. Bekh. I, p. 99, 27 θεμιτον Ἐροδοτος τριτω. Πλάτων περὶ ψυχῆς.

') ἀνάoieci recto vulg. cum M. K. S. n. c. ἀχάριστα. d. t χαριτωτατον nunc recte vulg. eum codd. S. V. P. K. F. a. e. d. ἀχαριστότατον Ald. al. ἀχαρίτεστον b.

279쪽

De dialecto Herodotea lib. III. De aecnsativo singulari nominum in d υς terminatorum, quum haec plerumque in ιος upud Herodotum necti viderimus, patet illum plerumque e Vulgari praecepto in iv terminandum esse '); qui in

autem nomina in te exeuntia, ultima necentu notata, constanter apud eundem nostrum in ιδος nectantur ' γ, patet ex eodem praecepto horum accusativum in Iδα constanter exiisse, et IV. 74 Ald. Bekk. EI. cum codd. S. F. recte κανναβιδα paroxyto non scripsisse pro aliorum κανναβιδα, quum κανναβές, κανναβίδος vestem significet ex cannabi factam cs. Hesych. s. V. κανναβις, sic enim Pro vulgato καννααις est .reponendum in κανναβις autem proparoxytonon, cujus genitivus κανναβιος bis ui'. Herod. legitur IV. 74. 75., ipsam cannabin ). Sed restant alia nomina in barytona, quae apud nostrum non in ἰος, sed vulgari modo in ιδος flectuntur, quorum accusatiVum quum et in v et in a exire posse notum sit, et Herodotum, quem jam supra pleniorem accusativi formam praetulisse vidimus, illum ina, utpote simplicissime exeuntem, maxime vel etiam solum usurpasse exspectes, praesertim qnum alter in υ Atticis ma xime samiliaris

dicatur cs. Ρiers. Moer. p. 230 et 41η tamen in ν exeuntem apud nostrum quoque videmus. Sic υρtεμις, υρτέμιδος ll. 83. I 55. III. 48. N. M. VII. 176. 'Αρτέμιδι l. 26. II. 59. IV. 33. VI. 138. M τεμιν Il. 156. V. 7. - Μαιάιτις, Μαιήτιδος, Μαιῆτιν IV. 57. 101.

123. - ω ω τις, Φθιωτιδος, Φλωτιν I. 56. - Ἱστιαιῶτις, - ιδος, Ἱστιαιωτιν I. 56. - Θεσσαλιωτις, - ιδος, Θεσσαλιωτιν I. 57.

107. χαριτα τιθέα ενος , quamquam hanc accusativi formam appellativi nominis grammatici quidam negant apud antiquiores scriptores in usu fuisse, eamque ad proprium nomen Deae restringendam esse contendunt, tamen etiam Xenoph. in Hellen. II l. 5, 16 dixit χαριτα αποδουναι, et Euripid. Electr. 61 χαριτα τιθεμένη. Helen. 1398τω θανον τι χαριτα συνεκπονων. - Sed χαριν usurpavit nosterv. 99 Ου τήν Ἀθηναιων χαριν, non in gratiam Atheniensium . et 1. 7I. III. 21. 125. IV. 136. VII. 120. 178. IX. 60. 79. Atque αχαρις, ἀχαριτος, αχαριν Ill. 24. - Praeterea vocabulum ορνις, ορνι- I. 2. 104. VI. 8 . Κλέοβιν I. 3I. Mis II. 59. 62. 163. 69. ψιν II. 6b. 75. Tθριν II. Ibo alia. es. Choeroboscum in Bokk. Anecd. II, p. 1259 τα μέντοι εἰς is

280쪽

De dialoeto Herodotoa lib. III.

θος, cujus altera Atticis maxime accepta pluralis forma ορνεις, ορ- νεων, ορνεις et Ορνις cs. Schaec ad Greg. Cor. d. d. Ion. 66, p. 476 apud nostrum non invenitur, sed ut in singulari ορνιθος l.

II. 75. Ill. 111 ter. VII. 119.) hoc igitur is cabuluin in accusativo singulari et os νιν llectitur II. 73 et ορνιθα IV. 13l. , ita ut neque illud ex hoc, neque hoc ex illo corrigondum esse Videntur, quamquam Athen. VIII, p. 334 Α. ex Herodot. loe. IV. 13l pro oρνιθα uitulit ορνιν επεμφαν γαρ ουτοι με ν, ῶς φησιν 'Πρυδοτο , OP 'tν καὶ orστὸν καὶ βάτραχον .Quod autem ad nomina in ος terminata attinet, duo eorum sunt genera ; unum eorum, quae υ illud omnes per ensus retinoni, ita tamen, ut accusativi tantum plurulis terminationem οας cons inn- ter apud nostrum in os contrηhant; ulterum Rutem est eorum, quae

160. VII. 184. retinuerint, haud intelligo ; nisi sorte nomina propria

putas ex illa Herodotea dicondi consuetudine esse eximenda. Equidem autem, quamquam nullam scripturae varietatem e codd. Μss.

enotatam reperi, ubique illis in locis τους Αἰβυς genuinum Herodoteumque esse conjicio ; quam meam conjocturam sorias se etiam Diqiitreo by Corale