장음표시 사용
161쪽
loquendo; ergo qui illam actionem Putit per se, asi petit aliquod malum, ct consequenter illa petitio ex se , &Propi ia Datura, &eκ obiecto non ethmala, neque ex vi illius aliquis alteruad malum faciendum inducit. Consequentiae istae sunt n otae; antecedens probo, quia illa malitia solum actioni sacramentali adiungitur ex Praua voluntate operantis,& non eX Propria
actionis natura, cum optime fieri pos sit sine tali malitia; ergo ab ea est talis malitia separabilis, & consequenter non potest esse intrinsece malum, illa
actionem petere, praesertim cum ipse minister, si vellet, sine peccato eam exercere posset.EXemplo res comprobatur, quia licet a Gentili petere iuramentum , qui tamen per fallos Deos iuraturus est; Sc licet petere mutuum ab eo, qui usuras eXacturus est, quia haec non sunt intrinsece mala, possetque bene fieri. Tertia Conclusio. In casu necessitatis licite potest quis recipere Baptismum a ministro non solum tolerato, ct permisso,sed etiam non tolerato,i praeciso. Conclusionem hanc tenet Scotus ubi supra, quaest. secunda, quae videtur esse colura D. Thom. quia ut supra vidimus, absque ulla limitatione asserebat id, non licere accipere a ministro non tolerato, quia baptizandus aut est adultus, aut paruulus: si
adultus, sufficit sibi baptismus flaminis,quando non potest haberi Bapti L mus fluminis: at in proposito casu non habet sibi ministrii, quia est prohibitum sibi communicari cum illo
Praeciso,&ma Rime in actibus sacramentalibus ; ergo ille saluabitur non
recipiendo ab illo Baptismu fluminis, sed batismo flamini quia in casu , in quo no pol haberi Bapti simis, nisi dicando cum eo, cuius coicatio est ab reclesia sibi prohibita,maxime in talia-ctu; Quocirca si Baptismum ab eo reciperet, Peccaret.Si aut baptizadus,est paruulus d ct eu baptizare is, a tu volebat praeciso offerre baptizadum, quia cum Praeciso non li et ei communiciere pro paruulo suo;si vero habens paruulum Ponatur mancus, nec haberet in illa regione nisi praecisum,relinquendus est potius paruulus sine Baptismo quam cum praeciso in actu baptizandi com municare. Haec ratio cimodus dicendi no placet Scoto, ideo contra eos arguit euidentissimE conclusionem probando Primo,quia praeceptum superioris, plus obligat, i Praeceptum inferioris,
adeo ut cum simul concurrunt, nec
ambo simul obseruari Ipossunt, relicto inferioris prccepto illud superioris obseruandum sit, ut ex se patet. Vnde
August. ho m. s. in Ioan. ait: Non m- horreat columba ministeri u malom,
praesertim in necessitate, quia Praeceptum superioris est maius vinculum quam inferioris; sed Christus praec pit Baptismum suscipi, nec determianat a quibus in tempore necessitatis suscipiendus sit, Ecclesia vero quaeiln- serior e st, prohibet communicare cuil linquem praescindit; ergo magis obtemperandum est praecepto diuino quam Ecclesiae. Praeterea plus ten
tur eX communicatus, vitare alium
uam alius vitare ipsum: sed praecisus
vel e Ncommunicatus in casu illo non tenetur vitare alium, sed baptizare ;ergo nec habens paruulum tenetur
eum vitare, sed potest & debet illum bapti Eandum illi offerre. Consequentia est notissima. Probatur minor,quia Potius tenetur eum non vitare, sed
baptizare, nam si talis praecisus sciret
162쪽
De requisitis ad Baptismuna,& c. 127
paruulum aliquem non baptizatu statim moriturum, tenetur eum statim baptizare, dc ita eum non vitare in Mctu baptirandit quod sic confirmo, quia si inueniret illum eXpostu periculo vitae corporalis , tenetur necessario eum iuuare ad saluandam vitam corporalem; ergo quando paruulus expostus est periculo vitae spiritualis tenetur illi conserre necessarium remedium ad saluandam vitam spiritualem I ergo multo masis non tenetur alius eumdem praeci tum vitare in actu baptizandi, quia ut maior argu
meti habet, plus tenetur eXcomunicatus vitare alium, quam alius vitare eum. Et ratio est, qua maior argumenti probatur, quia hoc praeceptum devitando e Mommunicato non imponitur alicui , nisi propter ipsum eVc mmunicatu,taec sibi imponitur, nisi propter se ipsum. Εκ ijs vero propositum sequitur, quod adulto licet accipere Baptismum a praeciso, & non tolerato, si alius minister haberi non potest, quod videtur colligi ex Augustiq li bro 6.de Bapt. contra Donatistas,sane cito post principium, ubi sic ait. Potest tradere separatus, siue potest habere separatus,sed vitiose tradere, ille autecui tradit,potest salubriter accipere, si ipse non separatus accipiat. Sicut Ple
rumque accidit , ut Catholico animo ct corpore ab unitate pacis non alienato,aliqua necessitate mortis ingruetis ad aliquem haereticum venit,& ab eo Christi Baptismu sne omni peruersitate suscepit, & siue de iuncti,
sue liberati, neque apud eos manerent, ad quos nunquam corde transera lat. Et quamuis posset etiam non recipere, inquit Scotus, quia Baptismussa minit sibi sufficeret, si propter reuerentiam Eccles re talem vitent, prouisis tamen omnibu3,melius Sc satius videtur,quod a tali praeciso Baptismum recipiat, quam sine Bapti lino de vita hac discedat: loquendo vero de paruulo si nullus minister hab eri potest,praeter prFisum,& periculum
mortis imminet, ita ut non possit eΚ- Pectare idoneum ministrum,tenetur
necessario ille paruulum offerre praeciso ad baptizandum; nimis etaim duis tum esset dicere, quod tenetur per'
mittere paruulu suum pro patre pulliri,cum pol sit haberi, qui eum baptu
Zet,dc a quocumque baptizatur , etiasist paganus,consequetur salutem.
Iam patet responso ad rationem pro opposita opinione factam in principio huius conclusionis tertiae , quae vim faciebat in praecepto Ecclesae, illa enim prohibitio uniuersaliter intelligitur, quando praeceptum maioris non obligat,ut praeceptum legis natum, aut euangelicae quolibet, dc quoruvinculum maius est praecepto Ecclesiae; ubi ergo,inquit Scotus, Praeceptu legis naturae obligat ad saluandam vitam ProXimi corporalem, & multo magis spirituale in , Sc etiam est praeceptum diuinum de conserendo Scsuscipiendo Baptismum, magis obedie- dum est praecepto legis naturae, aut diuino, quam vitandus ocommunicatus in actibus istis Propter preceptum Ecclesiae ipsum vitantis; nullus ergo iudex in Ecclesia interpretaretur piaeceptu suum esse seruandum in eo ca-is,in quo urgeret praeceptum naturo vel diuinum. Quarta Conclusio. Loquendo de malo ministro non praeciso ab Ecclesia si talis sit occulte malus, ita ut vita eius non sit populo scandalosa, potest quis ab eo petere ela accipere sacramet una;dc si alias tenetur ab co acci Pere, qui
163쪽
quia est eius parochus, Lenetur & de
bent ab eo recipere. Prima pars hu-uius conclusionis probatur, quia pr Pter Peccatum occultum,quia no est notorium,non est aliquis vitandus in actibus notorijs, hoc tenet Scotus qo. secunda,art. 2.Sed dixi in actibus nitorijs & publicis,quod intellige,si sta'
datum oriretur, si a tali non reciperet- caeterum si absque alio scandalo, &iniuria talis ministri, potest ab alio ea accipere, lege charitatis,ne sit occasio et cadendi in peccatum, tenebitur ab eo non accipere,si ipse scit praed ctum
ministrum esse malum Sc Peccatore. Secunda pars probatur,quia iste minister, qui est malus occulte,est eius, qui recepturus est sacramentum, ParOchus, a quo debet sacramentum accipere , tum ei iniuriam irrogaret, cum alium quaereret, qui sibi sacramentum conferret; nam sicut Pastores tenetur non usurpare ius alienum,ita oues non debent nisi a suis pastoribus sacramentum petere. Praeterea,quia nullus tenetur, nec licite potest vitare proximum in actita publicis propter Peccatum occultum sergo hic tenetur accipere sacra metum a suo parocho, etsi occulte malo. Conclusio clarior fiet eκ sequentibus.
Quinta Conclusio. Si talis inmisterest publice de notorie malus, ut Potepublice fornicarius, Sc huiusmodi, Scsbi cκ ossicio competit dispensare sacramentum, quia est curatus parochialis Eccclesiae, potest hic tuus subdi.
tus vel parochi alius ab eo petere dc accipere sacramentum absque peccato, pro se dc paruulo suo,quia non peccat, quia malo debitum petit Sc acci- Pit: at ille curatus debitor est parochis suae in sacramentis ministrandi sergo
non peccat, qui ab eo esse petit vel a cipit, nec dicitur peccato eius cooperari. Vnde Scotus dist. s. quqst. a. ad δε- Iut. secundi, sic ait: Dico,quod ille,qui petit Baptismuin a malo Sacerdote, non cooperatur illi directe ad peccatum mortale,petit.nalbeo achum d bitum, Sc in hoc non delinquit, nulla enim malitia excusat eum a soluedo debitum,quo tenetur,illi etiam actus
petitus potest solui sine peccato,si baptizaturus contineretur, unde quantum est eX parte minitentis, Petens magis neceuitat eum ad enitenda quam ad peccandum actu: si autem ille non poeniteat,nihil imputandum est et,qui petit illum actuin, quia non
in quantum est peccatum petit,sed inquantum ei debetur, quem eri nat ra actus minister absque peccato P set exercere, si vellet, quia ex se bonus est, nec habet malitiam intrins cana, ut supra diximus. Nec leκcharitatis hunc obligat, ne. Lsit illi cadendi spiritualiter occasio, quia eX natura
actus potius, ut di Κit Scotus, illum ad poenitendum quam ad Peccandum inducit. SeXta Concluso. Si sacerdoti vel ministro non incumbit ex olficio dia spe illare sacramentum , sed quia lolii
est vocatus in adiutorium ProPD cu Ati,non licet ab eo recipere iacranitatuin, si est notorie malus, Sc potest haberi alius melior, quia non incumbit sibi ratione ossicij ministrare, nec Petens ratione petendi debitum eκ-culari potest, quin ei peccato cooperetur,vel sit causa Pecca di, q ita ille non obligatur ei aliquo titulo ad conseredum iacramentuin: Si vero abuῖ melior inueniri non potest, sed aeque malus cum isto,in tali casu, inquit Lotus, recipiat sacramentum a suo, scilicet ab eo,cui in adiutociuin a proprio curato vocatus
164쪽
vocatus est,si propclus abest. Sed inquiretur,inquit Scotus , an in casu, in quo non pol inueniri sacerdos nisi malus,ad conserendum Bapti sinu, psit tamen inueniri bonus laicus, sit bonus laicus sacerdoti proseredus Respondeo, quod cum officium inmistrandi in Ecclesia competit sacerdoti, dicendum, quod ad istum actum magis est eligendus sacelidos malus, quam
Septima Coci a ministro, qui licet possit de facto sacra coficere,non PO
test tamen ea secundum ius consore. vel quia prohibitus,vel suspensus,vel respectu petentis , quia videlicet non habet ius dandi,quia nec est pastor ibitus,nec facultate habet a proprio Pa store,nec ob necessitatem, vel aliam similem causam videtur illic essum tale ius,semper in talibus casibus est illicitum petere sacrameta extra necessitatis calum,in quo alius haberi non potest,qui licite possit ac rite sacrameta mi nistrare, quia quod ab alio petitur, quod sine peccato praestare non Potest, cosequenter peccatum ipsum petitur: at in talibus casi,minister cust prohibitus, licite non potest sacramenta ministrare;ergo nec licite possunt ab eo peti, nec sufficit illum esse
Paratum ad ea conserenda;etsi fingamus esse in actuali eorum dispelati ne, ut.s. Eucharistia aliis porrigat quia
eo ipso, quod minister non hut ius dandi, vel habet illud suspensum, est prohibitum fidelibus directe, ne ab
eo accipiant sacramenta: ac proinde non licet eis accipere ab eo, quantumcumq; ad ea porrigenda sit expositus. Praeterea, quia ibi est quaedam virtualis petitio sacramenti, qui .n.ad recipiendum accedit, petit illud: at petere ab eo, qui non potest dare licite, rouImri IIII. est intrinsece malu; ergo illi itu est ab
eo recipere,& etiam ibi aliqua ad malum cooperatio.
aut haereticus, qui mebrum ari dum dicitur, baptizat paruuIu in se ina ct intentione Ecclesiae, Sc me nihil obest paruulo,nec quantu ad sacrametum,nec quantu ad effectum, vere .mille sacrum de gratiae effectu confert; aut baptizat adultu, &adhuc cofert et lacium & effectu eius, siciti. adulto non est aliquis malus motus, Puta aD sensus in haeresina,vel intentio, ut fiat discipulus eius, sed potius est meo disposito ad effectum Baptismi rectis Pleiadu necessaria, Sc de tali intelligendi sunt Augustinus, ct Ain brosus,cuaiunt virtutem sacporum esse uitam, quae non manet in praecllo,cu gratia in eo esse nequit: Sed inde non requiatur, quin per iacἴum ab eo collatum detur suscipienti ipsum, non .n.opor tet ipsum vitam gratiae in se habere, ut illam conserat alteri per sacEum, unde sic accedit in corpore mystico,sicuti corpore naturali humano,in quo est una vita olum partium,& ab eis ordine quota Participatur, quia Pnino in eodem, secundu in alis , lecundum
quod propinquius se habet ad illud
principiu vitae, dc ideo ibi per unam partem non pol in alia vita deuenire, nisi ista pars derivans prius vivat ea dem vita modo suo persecto: sed non sc accidit in corpore mystico, quod est Ecclesia,quia non est in eo una vita numero, nec oportet qd illud membrum, quod ministerialiter dat vitam
alteri, ut propinquius principio uitae
165쪽
in participando vitam, sed tamen intgradu ministrandi: Exemplum esse ad propos tum cinquit Scotus si ve 'nae in corpore non viverent formali ter, essent tamen media ministiandi
vitam alijs partibus;sed ratio huius est ad propositum,quia vita, quae in sacramento consertur, non Pendet a vita
ministri, ac proinde siue uiuat ipse, siue non, dummodo sacramenta in sorma Ecclesiae conserat,& cum intentione faciendi id,quod ipla facit. Ad confirmatione dico cum D.Bonavent. qd sacramenta sunt Dei benedus iones,
non Vero malorum , neque ipsi mali mundant,sed sacramentum Dei dans gratiam, etsi ipsi ministri sint sacramera, per quae consertur, sed eorum efficaciam non impedit ministri malitia,
neque immundat suscipientes, nisi
ipsi in eadem malitia adnaereant. Ad secundum de Cypriano respondet Scotus eleganter, cuius responsionem hic de verbo ad verbum inserere placet: Dico igitur sinquit Scotus in quod alioua luat ita simpliciter de subtialia fidei, quod omnes et simplices post aliquantulum tempus
usus rationis tenentur ea explicite credere, sicut sunt articuli de Incarnati ne, Sc quod Christus est natus S mortuus, te quibus sunt solemnitates speciales in Ecclesia, Sc quos potest popuIus faciliter concipere, quia sunt de Christo homine: Alia sunt explicite requisita de substantia fidei obseruanda a maioribus Ecclesiae, ut pote quod Deus est Trinus 3c Vnus,& huiusmodi spiritualia: Alia sunt, quae necnecessaria sunt credenda ab istis, nec ab ab illis explicite, quia non adhuc illirum veritas est declarata per Ecclesia, cuiusmodi sunt multae conclusiones necessario inclusae in atticulis creditis,
sed antequam p Ecclesia sint declara
tae&eXplicatae, non oportet quem cumque eas credere, oportet tamen
circa eas sobrie opinari , ut scilicet liminio sit paratus eas tenere pro tempore, Pro quo veritas fuerit declarata rhoc modo dico, inquit Scotus, quod Baptiimum esse sacramentum nouae legis necessanu ad salutem, statim a principio erat de veritate fidei Christianae, quia hoc e Xpresse habitum est
in Evangelis , sed quod ab haeretico
poterat conserri, non se statim em pressum fuit, imo nec tempore Cy- Priam declaratum, Ppter Q circa illaveritatem Baptismi declaranda mutitu laborauit Augustinus; unde si Cyprianus ita sensit, scilicet apud haeroticos non esse Baptismum, quod tamen promptus esset sentire omnino circa hoc, quod Ecclesia determinauit, sicut re veta ita se habuisse crede- dum est, in nullo errauit, nisi sorte venialiter peccando, quia nimis asseruit illud, ad quod asserendum nec ratio
nem, nec auctoritatem cogentem habuit ;ratio enim sua non valet, scilicet
quod quis non habet, non mi est d
re, quia baptizans non dat gratiam, sed sacramen inm, quod etiam in vi tute continet propter ordinem efficacem,quem ad eum dicit.
Ad tertium dico, quod Ambrosius loquitur de suscipiente Baptisma ab haerecico, ut fiat suus discipulus,ut suae haeresi consentiat , in ijs enim B
ptismus non operatur vitam , sed occaso est mortis, & pollutionis animae propter sulcipientis S ministrantis peccatum: & ob id dicit Polluere sulcipiem
166쪽
De requistis ad Baptismum &c.' I r I
c dispositio sit ad receptionem Ba
ptismi necessaria, vel ad eius dias 'salicium.
IN hoc articulo breuissi. me asserenis
dum est de dispositione necessaria tam eκ parte coserentis Baptismu; qua eX parte recipientis: Ex parte illius, ne peccet, sed digne administret; ex Parte vero istius,ut sacramenti essectum. inratiam recipiat, & non solusacramentum cum solo charactere .
Ad cuius rei intelligentiam obserualiquidum ei se, quod minister tenetur
se ad gratia praeparare, ut digne quodlibet sacramentum exerceat, taliter Qsi sciens de prudens in peccato imita li existens sacramentum administrat Peccabit mortaliter quod ita esse tacile multis sanctorum Patrum auctoritatibus probari pol, praeterqua quod
is est omniuTheologorum sensus.
D. Augustinus lib. 2.contra Parmen. c. I O. sic ait:Omnia sacramenta cum obstit indisne tractantib. Prosunt tame Per eos digne suinciatib. Et ibidem eκPlicans, quid sit indigne sacramentu
tractare, dicit esse in Peccato mortali ea ministrare. Ite Gregorius c.vltimo, de cola ab. cler. Sc mul. dicit,quemlibet Sacerdotum pro peccato mortali, quoad seipsum esse iuspensum, non quidem censura aliqua Ecclesae, qua ob id se affectus, sed quia ratione sui status in peccato mortali e si a ministra. tione sacramentorum suspeii sus seu impeditus, quia Pro eo statu non P testea licite dispensare. Hoc confirmatur e X illo Leuit. 22 Ouinis,qui accesserit ad ea, quae consecrata sunt, in quo est immunditia, peribit ista Domino. Ex quo loco sic conficio arguimentum: Administranda illa legalia sacramenta Scim persecta erat sanctitas Sc mund:tia, saltem legalis,necessaria;ergo ad dispensanda spiritualia sacramenta vim habentia sanctificandi Per gratiam necessaria,erit vera Sc spiritualis sanctitas,quae est gratia. Oblia
gatio vero, ad sic digne tractanda s cramenta, ipse rum sacramentora Seministrorum consecratione suppo sita, ex ipsa rei natura nascitur;eo. n.ipso quod haec sacramenta sancta sunt, dc ad animas sanctificandas instituta, ct ad ea ministranda sacerdos consecratur, nascitur statim obligatio ad ea in gratia ministranda. Praeterea, quia ipso iure naturali obtento, sacerdotes
scalij obligantur ad non faciendum
ircguerentiam sacramentis: at sine d bio in sacramenta irreuerenter se habet, qui peccati mortalis immunditia insectus ea tractat & administrat,sancte enim,qitae sancta sunt,tractari debent: at re vera quantum est eκ se contaminat sacramentum tractando
illud tanquam rem profanam, qui immundus ad illud dispensandum accedens, non dijudicans, neque discernes
pretiosum a vili, tuque ministerium sacramentoru a Prosano. Hoc intelligitur non de quacumque actione sacra de bona, sed de illa, qui specialiter est consecrata & sanctificata Deo, atque speciali titulo est actio ipsius Dei, &instrumentum eius ad sanctificandos homines; quocirca de solis actionibus sacra metalibus Pr dicta intelligantur. Secundo obserua, praedictam quaestionem intelligi de adultis solum, cude suscipientibus Baptismum est se mo; infantes enim non sunt proprie dispositionis capaces, cum usurati
167쪽
nis careant; hoc per insantesintelligi
inussi grandiores sint aetatis, luminodo unquam ratione usi fuerint,peradultos vero contra intelligimus omnes,quibus aliquando usus rationis adsuit,quamuis contingat deinde etiam fieri amentes. Quaestio mouetur etiade effectu grae sanctificatis,no vero de chara te,nam de eo certum est, nullam exposcere in suscipiente dispositionem, praeter voluntatem suscipiendi sacramentum, quia ut ait Innocen. sacrametum imprimit characterem, ubi non inuenit obicem contrariae uoluntatis obsistentem, haec enim volutas ad veritatem sacramenti sufficit , quod verum esse nequit,nisi characterem imprimat; nasi dum imprimit est inualidum Screiterandum, quod
vero reiterare non dicetur,cum prima
invalide sit collatum upponimus e go in quaestione, verum suscipi sacramentum, dc per consequens hominem ad ipsum cum sui sciente voluntate suscipiendi accedere,& characte. rem suscipere; & inquirimus , an adulteriorem effectum suscipiendum, ut puta gratia sanctificantem, alia stin eo necessaria dispositio ex parte voluntatis, nam quoad intellectum inter omnes Catholicos,imo inter haereticos costat necessaria esse fidem,quia ut ait Paulus ad Hebr. i i.Sine fide impossibile est placere Deo.Et Matt.vit. Qui crediderit,& bapti Eatus suetit,
saluus erit, qui vero non crediderit condemnabitumi igitur ad receptione
gratiae per Baptismum fides in intellectu suscipientis est necessaria; non enim gratia Dei siae fide esse potest, imo necessario ex lege Dei praeiupponit in subiecto, lipta est infandei da nam cum per gratiam homo pla- eat Deo, & sine fide Placere non P test,optime sequitur, gratiam no posse esse in aliquo iubiecto, in quo hdes
non sit. In hac re immerito tribuitur
ab aliquibus Scoto, quod ipse ad suscipiendum effectum Baptismi , ut Puta gratiam, solum requirat in suscipiet te voluntatem recipiendi sacramentum sine fictione, hoc est, cum intentione recipiendi quod confert Eccle-sa, Sc sine actu vel voluntate peccati mortalis, ultra enim hoc in habente
Peccatum mortale aliam requirit dispositionem, ut puta attritionem, ut eκpresse postea in conclusionibus stendemus. Eadem sententia tribuitur Caietano,tertia Par. quaest. 86.are. secundo, in solutad primum,ubi ali erit, Baptismum no supponere actum
poenitentiae perfectum , sed illum tecum asserte cum alijs virtutibus instas, quoniam sicut Baptismus datur in remissionem peccatorum, ita qui baptizatur sulcipit illum in remissi nem Peccatorum: at per hoc in ipsa
susceptione Baptismi subijciendo se illi satetur se peccasse, & detestatur priorem vitam moriendo illi, de sub jecit se Deo, ut nouum Christi membrum. Sed quidquid sit de Ca
ietano, te quo non curo,illud falso Scoto tribuitur.Secunda sententia est Gabrielis, i. dist. .qo. Prima, Ponentisd:fferentiam inter euectum remisso
nis peccati originalis , & gratiae infusionem , ac inter talium peccatorum remissionem; ad primi effectus susceptionem asserit sufficere voluntatem suscipiendi Baptismum, ad lios vero aliquam aliam exposcit dispositionem, unde ait Quod si quis accedat non voluntate suscipendi Baptismum, & cum complacentia Peccati mortalis, consequetur remissione Peccati originalis, non vero gratiam,
168쪽
De requisitis ad Baptismum,m. I 3 3
nte actualis peccati remissionem. Prima Conclu. Qui ut minister,
ex officio incunadit, ministrat sacramento, teneriar se ad gratia praepara re.Conci .haec indictis i .notabaest sutis manifesta, nec alia indiget probνtione ;& intelligitur,quando ipse minister se in peccato elle nouit, nam sincati mortalis non sit' conscius, sed: quantum possibile sit, cognoscit esse in gratia repositum , tali Praeparatione non indigebit; nec si in petaato se esse cognoscit satisfaciet huic bligationi , ti solam attritione habeat, quia de se talis administratio exposcit ministrum in statu gratiae, ut digne sat, licet a peccato excusari non sit, inculpabiliter existimans esse illa
contritionem, quia talis ignorantia excusata culpa.Sed sorte inquies,an quando prata scientia peccati mortalis praecedit, i neatui minister ante administratio nem sacramenti consessionen praemittere a Respondeo, ad eam nullo Praecepto teneri, si sola ratio admini. strandi sacramentum interueniat absque sacramenti susceptione, quia tale praeceptum in primis non est naturale absolviat, neque eκ solasacramentorum institutione potest colligi quia moralis diligenti qua minister prae mittere tenetur,ut se ad gratia praeparet,satis adhiberi pol per contritione;
neq; est praeceptum diuinu posimau,
quia neq; eκ scriptura habetur, neq; eκ traditimne; neq; e si praeceptu eccles asilaum, quia tale non est in iure,neque ex consuetudine colligi potest,in sola Eucharistiae celebratione tale Preceptum inuenitur,sed non praecise ratione ministrationis eius, ted ratione receptionis sacramenti; e sto; peculiare prsceptum diuinum positiuum de Centros. Par1 IIII. hac re, ut suo loco dicemus. De Diacono vero &Subdiacono, an pecca
mortaliter administrando actum suorum ordinum .ed difficultas, de contrarie sunt sententiae,caeterum me ab hac re eκpediendo dico cum Sco
quaest. I.quod non peccat mortaliter, quia materia non est adeo grauis, ut ex natura sua censenda iniuria vel sacrilegiu graue limodi actione i peccato mortali exequi , contemptu diu,
noeκcluso. Id ipsum sentio de Episcopo aliqua sacramentalia exercete. ut consectiones Chrismatis, &Εcci sarum consecrationes, Sc hoc per seriquendo.Unde S.Tlio. 3. par. quaesh64.art. 6. solum de ministro sacram ii dicit, esse peccatum mortale illudeXercere in Peccato mortali; Sc in s lut.ad primum, reddit specialem cauissam, quia. s. illae actiones sunt specialiter consecratae, ita Caietanus tom. secundo,opusc.trach. i o. Idem etiam iudicium habendum e st de praelato corrigete subditum, vel pridicatore P rq
dicante, aut de iudice iudicante,cum
ipsi in statu peccati mortalis existunt,
quod scilicet, non peccant mortaliter p se loque do, de sublato conleptu;
nec Peccat mortaliter is, qui ob necessitatem priuatim administrat sacra menam , non ut minister eκ ossi .cio, sed eo modo, quo laicus potest illud administrare, ut Baptismum, etsi in peccato mortali existens illud administret, ita D.Tliom.ubi supra, in solui. ad tertium, Sc in quarto dist.
26.quaestio. Prima, art. tertio, quae
stiuncula quinta,Siluest .verbo Baptismus nume-.Richard. etiam in quarto dist. quinta, art.tertio, quaest.tertia.
Ratio esse pol, obligatio Praeparandi se ad gratia non oritur pisci se ex san-
169쪽
ctitate sacramenti, neq; eri et, quod otitistiis in illo opere est principale age in , sed pi aeter baec quae inultu adlia scobligat:on E conterant, adam mi dum est quod is, qui sacrainetum Porrigit, in ipso modo administiadi se ger at ut persona speci aliter ex ossistio deputata & cosecrata ad illud in Dus Peragenda; deputati ergo e consecrati ad sacra naenia administrandaeX speciali hac ratione ct sacramenti sanctitate,ex pi aecepto obligantur ad digne,isc in statu gratiae adininistra da sacramenta, non vero laici hoc in necessitate mercetes in ii , in quib. sibi ibcet,ut in collatione Baptismissit quamuis haec obigatio digne ad in inistrari sacramenta ex sanctitate sacramenti, de principalis agentis oriatur ,non tM me respectu cuiuscumque, sed respochia eius, qui ad hoc munus est depintatus dc consecratus,nam licet omnes teneantur debitam sacramento exhibere reuerentiana, ut auctori eius,lion tamen idem modus reueretiae ab omnibus exigitur,sed ab unoquoq; uinta capacitatem suam dc sui status. Sed obipies sorte: Ergo si laicus administrans sacramenta in statu Peccati mortalis mortaliter non peccat equitur quod contrahentes matrim nium in peccato mortali non peccent mortaliteriquia sunt laici. Res deo negado consequentia. Primo,quia linsi contrahentes sunt propri; ininistri illius sacra inenti, dc ad hoc deputati,&ideo illud in peccato mortali administrantes peccat. Secundo respodeo
cum Scoto in A. d. 2. q. . concedendo consequentiam, quia cotrahentes nosunt milii stri consecrati ad illud in nus, & ideo non peccant, eo quod inmortali illud facium administrat sed quando in mortali illud recipiunt. Sed dices secundo, ex dicti equi
sacerdote e Merectem a iam adque non est necessaria consecratio, noriscare mortaliter, ut si Euch ristianii, peccato administret infirmis, dum do illam inon recipiat, nec conficiat, quia ad ministra dum ea non videtur per se requiri aliqua cosecratio in mianistris.Resi ondeo,cosecrationem pesse dici non necessaria ad aliquem a
Gim dupliciter: primo , quia sine illa potest ille actus valide fera, A cu se in de in lioc sensu negetur ex dicti ssequi,omnem actioilem, ad qua non est simpliciter necessaria consecratim posse licite fieri a sacerdote extra statum gratiae, alioquin posset etia sacerdos loleniter baptizare in statu peccati mortalis, quin ipse Peccaret mo taliter. Alio modo dicitur coiisecratio necellaria ad aliquem actu, vel sacramenti dispositionem, quia per se i
quendo murister consecratur ad illa actum seu ministerium, quod proPterea eXerceti non Potest, tanquam a
ministro publi innis ab eo, tui est ad
illud consecratus:& hoc inodo non solum conficere, sed etiam dispensare Eucharistiam per se flaministro consectato; dc ideo si fit i n mortali, graue Peccatu erit. Hinc sequitur sacerdote etiam in necessitate lacramentum tanitentis administrantem grauiter Peccare, quia ille actus est proprius ordinis sacerdotalis,' necessitans suscipietis est impertinens adeMnsandum. Idem dicendum de administrante Vnctionem, Confirmationem, Scordinem, quae furit minoris nece: sitatis sacrameta.Sed de sacerdote ministra te sacramentum Baptismi in necessitate sitie solemnitate, poterit esse dubiatatio , an peccet mortaliter, si in stata Peccati mortalis illud administret
170쪽
De requisitis ad Baptis naum,&c. 7 3 s
rt respondeo negatio, quia re vera tunc non baptizat sicut minister eκosiicio,sed subuenit necessitatem petenti, eo modo,quo latius etiam id efficere potest. Secunda Conclusio.Qui accedit ad Baptismi uintentione suscipiendi illud cu coplacetia tamen alicuius peccati mortalis licet characterem recipiat, non tamen remissionem peccati originalis. Conclusio est contra sententiam Gabrielis supra postam,qui
asserebat in tali, casu hominem reci-Pere remissionetia peccati originalis, sibii vero gratiam . Sed prima pars
csiclusionis probatur, tum quia sacramentalis operatio imprimit characterem, vhi non inuenit obicem contrariae voluntatis obsistentem, ut diffini uit Innocenti idque nos in Praecedentibus docuimus: sed recipieris Baptis inum in hoc casu non habet obicem contrariae voluntatis, imo consensum in Baptismo; ergo recipit charactere. Pretetea quia character nullam dispositionem praerequirit in baptizando,
nisi assensum, nam sicut in facto esse
in omnibus peccatis stat, ita in fieri nullum peccatum est ei impedimentum,solum .n. eius impressionem impedit voluntatis dissensus, qui in nostro casu non inuenitur.Secunda Pars conclusionis probatur, quia ut supra docuimus, nullum Peccatum etiaoriginale deletur de potentia ordinaria sine infiisione gratiae, ut docet Sco
ta,idq; docet quali apertis verbis Coc.
Trident.liis. 6. ubi cicitur, peccatum,
in quo homo nascitur filius Adae, non remitti nisi per iustificationem, quae est translatio ab eo statu, quo homo
nascitur primo filius Adae, in statum gratiae de adoptionem filis Dei quam
translationem detit fieri in Baptisino per intusionem gratiae Sc donorum,
tanquam per formalem causam. Et sess. s.caia. a. idem docet,lc cisecunda,
concluὸit, per Christi gratiam , quς in
Baptis. cofertur reatum originalis peccati te mitti, & totum id, quod veram ac propria ronem: peccati habet, nulli ergo peccatum originali remittitur, nisi cui consertur gratiam , quae nulla Peccatu mortale secum admittit, sed omnia a subiectosin quod intrat, eκ- pellit ergo cum re mimo peccati originalis per gratia fiat, non remittitur stane ea.Pr erea sicut certum est,unum' Peccatum mortale non remitti sine a
lio, quia nullum remittitur sne infusione gratiae, cui quodlibet peccatum
mortale opponitur,ita non remittitur
peccatum originale sine mortali, quia sicut hoc non remittitur: sine gratia, ita etiam illud: at gratia quantumuis minima omnia peccata expellit a s biecto; unde selitentia Gabrielis C tholicae veritati oppugnat. Ex ijs iniectur nullum esse inconuenies, aliquem baptizati vere, quin recipiat gratiam
propter obicem,qui seli gratiae oppi
Tertia Concl. Qui ad Bapti sinum
accedit propter peccata actualia com missa,vi gratia reciPat, necessario det actualium peccatorii attritionem habere, itaque non sufficit voluntate habete suscinendi Baptismum, sed necessaria est aliqua alia volutatis dispositio, quq consistit in aliquali conuer.
sione ad Deum cu detestatione pr: tis vitae seu peccatorum actuali uinpraecedentium Baptismum, S est sumo de alijs. Concluso est certissima.&consensu omnium approbata, qua etiam Scotus aperte latetur in A. d. q. q. I. ubi asserit,fictum accedere ad sa. i cra