장음표시 사용
411쪽
rem actuum est tendentia, &quasi
motus in rem sue sit actus uoluntatis, siue intellectus. Ex ijs collige, absque coiitrouersa saltem l uendo de coarentis, beatitudinem principalius inessentia esse, quam ita operatione per illapsum diuinae essentiae in animam, quam supra falsam ei se ostendimus;
gnitione intuitiua, & dilectione eam nullam ergo rationem assignare pote consequente, quia non eam magis' ris, quare magis finis assequutio petuna est assequutiua obhcti,quam alia actum intellectus fiat quam volunt quam potest, quia utraque est quasi tis: si vero illam obiecti habitionein motus S tendentia in rem ipsam in praecedentem actum intellectus, finisse; ergo non magis una est apprehen- assequutionem appelles, iam vel bea- sua obiecti, quam alia. Cur vero intui titudinem in operatione consistere, tinam intellectionem obiecti magis apprehensivam vocabimus quam dilectionem, ni illa non abstrahat magis rem ad se qua ista γ vel ergo utraq;
erit obiecti consequutiva, vel neutra: sed omnes primam consequutionem obiecti vocant;ergo Sc secundam eandem vim habere lateri tenentur: Itaque intellectus assequitur finem suo actu intelligendi,& simal. ter voluntas per suam operationem circa ipsam,Scipiam finem obtineri a potentiis intellecti uis est ferri in ipsum ut praesentem dc e Mistentem in te. Si autem obi jcias, habitionem obiecti praecedere dilectionem stultiuam, quae est quietatio voluntatis , Non autem quietatur voluntas, nisi in fine
dilecto & obtento. Respondeo,quod si istino sit de dilectione finis realis
Per unionem cum Potentia, non Peroperationem Praecise,sed antecedenter ad ipsam, quod hoc modo habitio vltimi filiit, seu assequutio per moduactus primi, nec fit per intellectio. Nem,nec per volitionem, ted utrisque
suppositis: prius eniim Deus Optimus
Maximus intellectui creato unitur,
quam ipse actum aliquem circa ipSuhabeat, Scidem de voluntate dicendum . Caeterunt si beatitudinem ap. peltas hanc finis consequutionem, accedis sane ad opinionem Henrici alli:
vel et se finis cosequutionem negabis. Ne igitur in huc errorem deueniam, assero, beatitudinem in finis cole quistione vitinii & persecti consistere, illumque fieri per actum & operati nem intellectus,& voluntatis, quibus utraque potentia in obiectum beat, ficum , cui ratio finis ultimi competit, fertur ; potentiam naque beatificabilem suum finem assequi, nihil aliud est, quam circa ipsum ut in se existentem, ferri S tedere, ita quod si cognoscitiua est potentia, ipsam cognitione intuitiua attingit; si vero appetit tua, ut voluntas, qua ipsum diligat dile
chione huius notitiam consequente. Sed aduerte,quod licet utraque potentia, intellectus, dc voluntatis, fi nem ultimum suis operationibus immediate attingat immediatione eX- cludente medium eiusdem rationis, quia neutra per suum actum est alte. ri ratio attingendi illud nec media altera illum attingat, non tamen utra.
ue illud attingit immediate imme-iatione Persectionis, quae excludit ab alio attingi perfectiori modo, vel aeque perfecto, sed solum habet hoc actus voluntatis, qui est persectior actu intellectus, ut ex secundo art. Patet, & in hoc latius demonstrabimus. Vnde duplex est assequutio finis vitim:: una prima via Senerationis, altera
412쪽
ra prima vla, Sc ordine persectioinis: quam sic probat, sin s extra, qui est
illa, quae fit per actum intellei hiis, est Deus Opt.Maximus, est simpliciter prima ordine Persectionis, quae quia ptimum &summe volendum , quia fit peractum intelle illius est ob id im- est infin tum ac supremum bonum; Pe sectionilla vero,quae fit per actum ergo inter ea, quae sui ad ipsum,nuod voluntatis, est prima ordine genera- est magis sibi immediatum,est magistionis, & ob id Sc alias rationes infra volendum: Ied velle est sibi immedia
assignandus, est persectior dc purior
ordine persectionis: cosequutio finis, quae sit per actum voluntatis,praesupponit eam, quae fit per actum intellectus ordine generationis. Cum vero fit obiectio, quod actus voluntatis, & quietationis eius, sumpta etiam pro actu quietativo, Praesupponit suis Scobiecti beatifici cosequutione; distinguendu est,uel de assequutione priori, Scultima ordine Persectionis ; de ptima procedit obiectio,& conceditur,sed de secunda negatur, imo ipsa met operatio voluntatis est prima & vltima finis consequutio ordine persectionis . His positis, sit Concluso Prima. Intellectus & volantas suis operationibus,quibus circa ultimum finem praesentem OPeratur, intrinsece ac Ibeatifice quietatur, si quietatio operationem dicat. Proba tur, quia utraque potentia sua beatitudine formali de sibi intrinseca quieta. turr sed talis beatitudo sermalis & in
trinseca non est ex superioribus, nisi operatio potentiae attingentis immediate finem ultimu dc ext insecum; ergo intellectus Jc voluntas suis operationibus beatifice quietantur circa ultimum finem praesentem elicitis. Secunda Conclusio. Achus voluntatis circa ultimum fine clare visum, est optima de perfecti Isima operatio,& inter omnia ad finem ultimum ordinata maXime volenda . Conclusio haec est Sinti in quarto d.49. quaest 4. tius . quia immediate tendit in ipsum ut in fine ultimum grum finis ultimus,
ut huiusmodi, sit proprium obiectum ipsus velle; ergo i psum velle iter omnia ordinata ad finem ultimum est maxime volendum. Prima consequetia probatur, quia illud est magis v lendum voluntate libera,quod a Ppetitu naturali naturaliter est magis appetendum: sed hu: usmodi est quod Propinquius est ultimo fini,quod sim
Pliciter magis appetatur naturaliter; ergo,&c.
Sed dices, non solum ipsum velle
tendere immediate in finem vitiinu, sed etiam ipsam visionem Dei, nam ex supra dictis, sicut voluntas immediate attingit sitem ultimum sua operatione , ita Sc intellectus per suum actum. Respondeo,quod Proprie te-dete in finem sub ratione finis, Sc vllia mi ac optimi, est solius potentiae appetit tuae; via de intellectus etsi in tuum obiectum feratur, non tamen dicitur in ipsum tanqua in in finem tendere, de sub ratione finis,sed sub ratione entis; si autem velle est operatio in aXime volenda, etit persectissima ope
Secundo, voluntas pote st velle sua
operationem sicut intellectus suam, aut igitur vult suum velle propter intelligere, aut intelligere propter vel te, aut neutrum ProPter alterum , dc est sermo de velle tecto dc ordinato; non primit,quia secundum Anselmulib.lecudo, Cur Deus homo, c. primo,
413쪽
ordo peruersus esset velle amare ut intelligeres; ergo ordo rectus est intelligere ut amemus ; ergo intelligereeκ sua natura ordinatur ad actum voluntatis: hic autem ordo est perse&naturaliter, quod ubicumque inter intelligere & velle seruandus est,c teris Paribus, quocirca sicut in uia actus intelligendi Deum per se ordinatur tanquam ad finem,sub sine ad actum voluntatis, ita & in patria; dc sicut hie
esset perueritis ordo, amare Deum vi ipsum intelligeremus, ita Scin patria erit peruersus ordo, diligere Deu, ut ipsum intelligamus & videamus, quia hic ordo naturalis & per se, non variatur ibi, sed perficitur; ergo si
velle & intelligere in se habent, quod
inter se ordinantur, sic quod unum ordinetur ad aliud, rectus ordo eXPostulat, ut intelligere sit per velle, idque videtur naturam intendisse cum voluntati in intellectum, tanquam in causam sibi subsequentem,
contulerit, primamque ordine generationis voluerit esse. Nec dici potest, tertium, scilicet, quod neutrum sit volendum propter alterum, tum quia in ordinatis per se ad eundem finem est aliquis ordo inter ea tanquam ad finem sub fine : sed intelligere dc vel le ordinantur Perse ad ultimum finem extra ,s. Deum; ergo inter ipsa est necessarius aliquis ordo, dc hoc vult Anselmus ubi supra; tum et quia sicut datur unus finis extra& extrinsecus simpliciter ultimus, Sita necessarium est dari vilicum finem intra Scintrinsecuin ultimum in ratione finis intrinseci; vel igitur esset eiusdem rationis, vel alterius; si Prinium,alterum videretur esse frustra, quia per via, cum haberetur sufficie ter intentum;
si vero datur secundum, non possunt esse ultimi & optim , quia cum sint
alterius speciei, Sc species sint sicut numeri, necessum est, unum ab alio eκ- cedi in perfectione; ergo non erunt
aeque optimi illi duo fines intrinseci, nec aeque ultimi, sed unus necessario ordinabitur ad alium sicut imperfectum ad magis perfectum. Tertio,si beatitudo extra est simpliciter & maxime volenda; ergo illud
mam me est beatitudo intra,quod ii ter intrinseca est summe volendum:
sed huiusmodi est aliquid velle, dc
non aliquid intelligere; ergo beatit do intra in aliquo actu voluntatis consistit. Probatur minor,quia voluntas
plus appetit persectivum sui in vitiamo fine quam persectionem intellectus, &hoc loquendo de appetitu libero ac recto, scut naturaliter plus appetit appetitu naturali perfecito. nem Propriam quam perrectionem
intellectus, licet & haec aliquo mindo sit sua ; creterum illa est per se eius, haec autem per se illius, Sc participative voluntatis. Quarto, beatitudo intrinseca conis istit in operatione ; ergo in Opera tione maXim e volita, quia beatus e st,
qui habet quidquid vult, se d voluntas magis vult operationem sua u o peratione in intellectus, quia est ope' ratio Propria , δc unumquodquemag. appetit persectionem propria
quam illam, quae est pesse alterius,l i-cet aliquo modo sit sua; ergo beatitudo consistit magis in operatione v luntatis quam intellectus, quia beatitudo con stit in persectissima naturae intellectualis operatione, tuae est illa, quae maκime est volenda dc appetenda a natura intellectuali interea, qui extra fine in ultimum extrinsecum appetit.
414쪽
Tertἰa Conclusio. Beatitudo intriuiseca naturae intellectualis consistit in Peratione voluntatis: Probatur ex Praecedenti conclusione, operatio 1 o-iuntatis est persectissima operatio, dc inter omnes maVime volenda ι ergo in ea cosistit beatitudo , ex dictis praecedenti, art. est operatio naturae intellectualis optima & persecti mina. Et
coli firmatur , quia beatitudo consistit in operatione; ergo in operatione marii me volita maxime consis bir sed operatio voluntatis est magis volita, quam operatio intellectus vel alterius Potentiae, quia unumquodque
magis appetit perscch:onem propria quam illam , quae est per se alterius. Secundo,beatitudo eX pr cedentibus consistit in operatione, per 'clam Natura intellectualis immediatius o lecto beatifico naturae beatificabilis coniungitiir; ergo in ea consilit beati do. Cosequutia est nota; Minor probatur , quia natura intellectualis soluconiungitur immediate ultimo fini&obiecto beatifico per intellecti nem & volitionem: sed per volitione in coniungitur immediatione Persectionis, quia nulla alia coniunctio est persedior, neque aeque persecta, cum illa, quae fit perso tellectum, o dinetur ad illam,quae fit per voluntatem, sicut intelligere ordinatur ad velle; igitur beatitudo consistit in operatione voluntatis. Tettio, beatitudo consistit in persecta vitinii finis c5 sequutione: sed voluntatis operatio est persectis si ina ac vitima finis asse- 'uutio; ergo ipsa est persectissima
naturae intellectualis operatis. Maior est nota, cum consequentia: Minor Probatur, inprimis, quod sit finis assequutio ex praedictis pstet; quod vero sit ultima, eX eo constat, quia voluntas est ultima hominis potetis,
nec aliqua operatio est mnatura intellectuali, ad quam ordinetur, imo omnis alia ordinatur ad eam, victa
Praecedentibus patet ; ergo est vitima Operatio ; quod vero sit perse stis'
si maieκ Iupra notatis constat,qula ip sa est immediata immediatione virtutis ipsi fini e Nilaco. Ultimo beatitudoctastit in actu potentiae nobilioris in natura intellectuali: sed voluntas est nobilior potentia intellectu , &nulla alia est nobilior ea;ergo in actu voluntatis consistit beatitudo :.Vel aliter, beatitudo consistit in actu nobsellis mae potentiae inter eas, quae in natura intellectuali reperi uiatur, talis est voluntas eκ art. Praecedenti; igitur in actu eius consistit beatitudo : Et tandem quia ex Augustino de D chrina Christiana cap. texto, summa merces est ut ipso Perfruamur: attici est actus voluntatis, quia est amore merere; ergo in actu uoluntatis consistit lumma hominis merces: sed summa merces est beatitudo; ergo beat, ludo in actu voluntatis consistit. Ex insequitur, quod iolo actu uia luntatis natura be. atificabilis est esset tialiter beata, quia ex eo solo consisti: beatitudo essentialis eius. Sequitur secundo, quod sola visione existente in intellectu, non erit natura essentialiter beata absolute dc si upliciter . Probatur. quia beatitudo consstit essentialiter ibium in actu voluntat. isI raeterea, quia aliud est loqui de beatitudiit epotetie,aliud vero de beatitudine naturq; beatitudo intellectus consistit quidem in actu intellectus, quia per eum est sibi persocte bene, caeterum non est beatitudo ipsius naturae absolute, quia non est
per Ectum intellectus smpliciter Perfecte
415쪽
De Beatitudine. r g rfecte bene ipsi naturae , sed per actuat
nobiliorem eo, qui est actus volunta. tis, Sc unica naturae intellectualis operatio persectissima . Tettio insertur, Qbeatus non distinguitur essentialiter a non beato, nisi peractum voluntatis,
quia ipse solus est persecta & essentialis hominis beatitudo, distinctio enim essentialis fit per ea, quae rei per se primo modo iniunt, sic autem beato solium competit actus & operatio voluntatis,in quo essentialiter consistit beatitudo.
Ad argumenta in principio Articuli posita. AD primum concessa maiori, mi
norem nego ; Sc ad probatione eius concedo,quod per actum intellectus habetur & possidetur obiectum beatificum primo primitate generationis, sed non persectionis: D militer attingitur per eam immediate praedictum obiectum, non quidem immediatione persectionis, quia hoc fit peractum voluntatis, ut ex superioribus Patet. Cum vero probatur,quod peractum voluntatis non apprehenditur obiectum dico, quod illud non attingitur & assequitur per actum desideri j , sed per actum amoris, quem voluntatem habere a delectatione distinctum supra ostendimus;
unde actus desiderii cessat in patria obiecto praesente,sed non cessat quilibet actus voluntatis, quia incip:t praesentis obiecti amor, sicut bene cessat ructus crede di in Parma, qu9 intellectus in via tendebat in obiectum , sed incipit actus visioni : nec assequitur voluntas obiectum per delectatione in eo, quia delectatio supponit oblecti ai sequutionem factam Peractum intellectus & operationem riguntatis; quietatur autem voluntas in obiecto beatifico ultimate & persecte per actum amoris, qui est eX lua natura quietatiuus voluntatis, ad quem sequitur delectatio voluntatis, quia delectatio sequitur operationem. Ad simile positum in confirmatione dico , qd auarus non assequitur pecuniam magis per actum intellectus quam voluntatis, sed permanum, de aliud simile,& pecunia habita non solum in ea habet delectationem,sed etiam actum amoris, e X quo
ipsa delectatio sequitur, nam si eam
non amaret, minime in ea delectaretur , amando vero eam attingit m
do persectiori,quo potest. Ad applica'tionem vero de obiecto intelligibili dico, quod delectatio voluntati in eo pretsupponit duplicem assequutionem eius: unam per intellectum, aliam vero
Per voluntatem. Prima assequutio obiecti per operationem facta fit per c tum intellectus; secunda vero petactum voluntatis, ad quem sequiatur delectatio. Ex ijs supponitur senio intellectua cum obiecto, quae potest dici preliabitio obiecti beatifici, si
si vilio Dei cum intellectu in ratione obiecti ; sed illation est beatifica, nec beatitudo, quae necessatio est optima naturae intellectualis operatio. Ad secundum transeat maior, sed nego minorem, quia recte desiderati bus in via, non solum desideratur actus videndi Deum , sed actus seuendi
Deo, tanquam summa mercede. Ad confirmationem dico, quod intellectus non beatificatur Per unione in cuDeo praecedentem operationem eius, nisi beatitudinem alteras consistere iii
illapsu Dei ad animam,quod in praecedentibus manet impugnatum s Vnde in illa unione nou consistit beatitudo interu
416쪽
intellectus,&c5seqirenter tunc no intelligitur beatus in illo priori antecedente operationem intellectus. Praeterea d:co quid maius, s quod etsi intellectus videret diuinam essentiam , licet ipse beatus diceretur,non tamen natura ipsa intellectualis ,quae soluinnata est beatiscari in persectis sinis mPeratione voluntatis,quae est eius beatitudo si inpliciter. Ad auctoritates, ad primam dico, quod inlech:o est maius bonia, & magis sufficiens quam intellectio, quia ea habita habens minus egeti nec ibi sit sermo de visione beatifica, ac si illa sufficeret sine fruitione, sed loquitur
Philippus de ostensione fidei; postulauit .ia. Christu Philippus, ut instrueret eos de Patre, sicut erant instructi de
Filio,vt haberent plenam dc sufficientem fidem de Trinitate, quod patet per Christi responsionem ad Philip-Pum . Qui videt me, supple, per fide, videt de Patrem meum; non enim intellexit ibi, nec loquebatur de visione beatifica, quia tali visi e non videra it Apostoli Christum, sed de visio ne per fideiquod patet ex doce Christi,qui subito subiunxit: Nonne credis, quia ego in Patre, & Patet in me esti Ad secundam auctoritatem dico primo,quod no loquitur ibi Christus de visione beati fica, sed de cognitione per fide,quae pro tanto dicitur vita aeterna,quia ducit ad vita aeterna, & sic non est ad propositum auctoritas. Secundo dico, quod etsi loquatur de vita beata, Sc cognitione beatifica, nora excludit stulti ne a vita beata, sed loquitur de cognitione tang de manifestiori. Tertio dico,quod sicut cognitio Dei est vita, quia est actus vitalis, ita de amor eius erit similiter vita, & si
cognitio est aeterna , d Etur vita me ria: Si ad i. is ibi, beata, dicendo, quod cognitio Dei est vita aeterna beata, Ad non est iii Eua rigelio, ita dico tibi de amore, vel si uitione Dei, licet non sit in Evangelio, nec plus repugnat una addere quam alii Id.
Ad te mam deto, iliod visio est to
tam erces, vel summa merces, dico,
id verum ei se quoad intellectum, non tamen quoad totam naturam, ita quod ibi est tota merces intellectus non tamen totius hominis, vel itaturqintellectualis, quia hoc consistit in per se chimima eius operatione, aliter e nim contradiceret sibi Augustinus dicendo alibi, quod summa merces est, ut Deo perfruamur.
Ad ultimam est Aristotele dico, quod ipse Comment. non distin Nit intellectum a voluntate in ratione Principij operativi, siue in opera. tione ad eΚtra; unde principium dia
stinctum contra naturam riunc vocat
actum vel intellectum, nunc propositum: similiter nec distin Nit in operatione ad intra respectu sinis; unde despeculationem sapientis non distinguit a dilectione,sed magis speculatio illa includit dilectionem.
An beatitudo simplieiter consistat m, qu sfruitio. PArs nega sua probatur, quia in iulo actu consistit beatitudo, qui diastinguit beatum a non beato; sed stultio non est huiusmodi;ergo in ea non consistit beatitudo. Consequentia est bona,& maior est nota; Minor vero Probatur, quia fruitio etiam competit viatori, est enim si ui amore alicui in-2 haerere
417쪽
haerere propter seipsum,viator vero
.diligens Deum super osa,amore inhaeret ipsi Deo propter ipsummet inu. Dices sitan viatorem tantum hahere actum desiderii respectu De Uest respectis non habiti. Contra, quia non minus viator vest Deo bonum, quod sibi inest,quam comprehensor; ergo non minus habet amorem amia citiae respectu boni habiti ab amato quam comprehensonat friti est actus
amicitiae,&non concupiscentiae. Secundo omnia inferiora natura intellectuali beatificantur suo:modo in complectione actus coricupiscendi; ergo voluntas in simili actu, licet perseniori beatificabitur: sed fruitio non est actus concupiscendi,sed amiscitiae; igitur beatitudo voluntatis non consistitin actu voluntatis,qui est fruitio. Et confirmatur, quia beatitudo consistit in tentione obiecti beatifici, quae succedit spei, sed tentio non est fruitio;igitur M. Tettio, si aliquis absque charitate videret diuinam essenti am ,Posset ea frui, sed tunc non esset beatus, quia charitas ista diuidit inter filios regni& perditionis; igitur beatitudo non consistit in stultione. Quaestionem hanc tractat Scotus in εὐψ9.q. F.ad cuius intelligentiam Primo obseruandum est. quod actus voluntatis in genere est duplo,ur Puta velle, & nolle et velle autem est duplex in genere, aut propter bonum
voliti, aut propter bonum voluntatis. Primu velle dicitur amoris amicitiae. Secudu vero amoris concupiscenti rPrimum velle solum est sevi, quod est amore inhaerere alicui propter se, vel
Propter ipsum amatum: Secundum vero velle est actus concupiscendi,
quo quis sbi aliquid concupiscit. Disserunt autem maκἰme tu duo actus seu amores inter se, . quia neuter istest fieti alius, cum exobi cstis distin,
Sed contra obipies ex Augustino'.de Trinaeap. vlt. dicente,quod appetitus inhiantis fit amor si tuis: at a' petitus inhiantis ad amorem concupiscentiae pertinet. Respondeo, quod viator velle concupiscentiae vult sibi bonum,uelle aut amitatiet vultDeo bene esse:Primus appetitus respectu boni habendi fit amor conplacentiae boni habiti sibi, dc ita fit amor fluetis, non quidem ille,quo fruitur formaliter sed eius, quod fruitur; sensus est,
amor ille qui primo erat amor inhiantis & desiderantis, quo sibi bona Prae optabat dc desidem bat, fit postea Minor fruentis, quia inhiam fit fruens, no tamen ille amor inh atis fit amor,
quo iruens formaliter fluitur: simile in in contrito & attrito, attritione de
contritione a1tritus fit contritusi attri' intio tamen non fit contritio,si sertim sit de attritio in cincitione prout mobieetis distinguuntui; ita inhians fit
seuens, licet amor inhiantis Scinc Piscelitiaeno fiat amor,qui est liuitio. Secundo obterua ordine inter nolle & velle , dc inter velle amicitiae &velle concupiscentiae; nolle no potest esse primus actus voluntatio, quia ou nolle piet upponit ali id velle, a nullo .naesugimus Per actam nolendi nisi quia non pol stare cu al quoiv mcipitur tanqua conuenies;quc fi ,ut actus. quo illud volo dc accepto , p upponae actui, quo nolo, dc restigio ab aliquo discoueniente.Prperea quia nolle cui ait Ans elinus de casu Daboli) nollet, nisi in virtute alicuius uelle, nullus nim deserit iustitiam tris volendo alia
quid, quod non stat cuni iustitia; ergo
418쪽
actus voluntas in unere est actus desiderij est re ictu Dei ut habendi
volendi, velle etiam amisit est prius a me; actus vero amotis &istitionis velle alicuius concupiscentia quia οε est respectu Dei in esse complacendo velle concupiscentiae habetur in vir- in hoc, quod omne bonum in stritute alicuius velle amicitiae, ideo hoc,quod sit Deus immortala, Iani inconcupisco huic bonum, quia a- bet ergo viator amans Deum verammo hunc, cui concupisco bonum Ier- fruitionem eius, quae ut est eiusdeingo a concupiscendi praesupponix rationis cum stultione beatifica, erit amorem amicitiae. viator essentialiter beatus, de in tam Terti obserua,in voluntate dupli tum poterit eius stultio crescere in viace:n affictionem considerao,altera di quod si uitioni aequetur, dc sic erit viacitur affectio commodi stera iustitis affect o commodi est, secundum qua voluntas tendit S appetit proprium commodum: assectio vero iustitiaeest
illa , secundum quam voluntas est modelatiua dcvi egulativa sui ipsius,tor & comprehensor simul, quod i
men dici haud potest ; ideo videnda
est, quomodo istae fruitiones non sint eiusdem speciei, sed alterius. Promisius rei decisione aduerte, quod licet in distinctione obiectorum sorinalia Naatenus in proprium commodulen tet, specifica possit inserti recte ducit, ut illud appetat secundum ratim stinctio speci Maactuum, tamen eκnem, dc sicut , vel prout ratio ipsa di- viuitate specifica obiectorum non luct uerit secundum aflictionem iusti- cet inferte unitatem et ciuum specis vae rectam sem per voluntas re ap- cain, quod patet in multis. Deinde Petit: actus concupiscentiae inest vi quod notitia abstractiva,&intuiti luntati, se cuiatim et habet affectione 'disserunt specie, cum habere possint iustitiae, ius est propria voluntati,qua idem obiectum ses le&specificu, tenus libera est ut notitia abstractiva hominis &eius Quarto obserua, quod si uiso Dei intestiua cognitio. Praeterea duo mi in via, & fruitio Dei in patriast ut tus, ut circulatis de rectus, Possunt cie.est autem ibutio amoriquo ininhaeremus Deo propter se ipsum, nam
si esset inter eandem specie, tum via. tor esset ess)ntialiter Uratus,quia vera Dei haberet fruitionem.
Dicas Misitan, quod amor Dei in
habere terminos eiusdem speciei, ut duo ubi eiusdem rationis, cum tamen
ipsi motus disserant specie. Item P tentia visiva hominis & aquilae umialterius speciei. & tamen obiectum earum est idem sub eadem ratione viatque stactus desideri,dc non amo formali, eX quo modo in unitatertia espondeo,id falsum esse,nam et- . specifica obiecti non licet inferre misit Deus non sit habitus ab amatore via talem specificam actus vel potentiae atore, & ideo possit desiderari ut ha- ergo eκ eo quod stultio viato A dc iidus,tamen non diaderatur abi se comprehensoris ad idem obiectum se aliquod bonum habendum i Deo, sub ratione sermali termitietur, muquod non habetised tantum compla- licet inferre, quod sint eiusdem spe cei sibi iii finita bonitas, cui vult acce- ciei. Ptalido de complacendo inesse om- Sed inquires, unde capiemus h
ou quod sibi inest, itala actus tim activim distinctioneat,si eκ obis
419쪽
ω eam vim licetinferre, eum idem habeant obiectumat idem ut sic non posset, esse distinctioniscausa.Res deo,quod qQdo duo indiuidua,sunt eiusdem speciei, non requirunt ad sui
Eluctionem distinctas causas in
e, sed ea, qtiae potest unum Pr re, potest Scinerum,quia unum
non requirit in causa nec aliam, nec
maiorem perfectionem quam alte. rum: si autem ita se habeant, quod alterum ad sui productionem reqivrat
causam alterius rationis a causa est
rius indiuidui. tune in distinctione earum specifica, ut tali requisita possumus inferre, illa indiuidua esse ab terius speciei cluia indiuidua eiusdem Uecies non requirunt causas distimctas ad sui productionem ; at ad Pr ductionem cognitionis beatificae requiritur Perse ut causa , viso obiecti
beatifici, non vero ad stultionem eius
in via; ergo illa&ista disserunt spe.
cie causaliter,a suis causis, Grinaliter vero a propriis rationibussormalibus, quas habent. Haec ratio procedit, tenendo, quod obiectu sit causa partialis ipsius volitionis; quod si illam non tenueris, sed solum esse conditionem
sne qua non, necessario tamen , de
quas per se requisitam ad producti,nem stultionis, ob eandem quasi rationem colligetur huiusmodi fruitio 'nes specie dinerre, quia indiuidua eiusdem speciei non necessario requirunt
in causis aliqua diuersa secundum spe. cena ad eorum productionem; ergos ad prodiestionem fruitionis beatificae requititur in obiecto tanquam c&ditio necessaria, quod sit virum, de avoluntate caulati non potest nis illa conditio posita in obiecto,& fruitio in via id non requirit,imo oppositi com
luditur et quod specie distinguatur. Si instes, ob inuni esti limac sub
eadem ratione; ergo non disserunt.
Iam respondri ex unitate obiecti non inserti unitatem activam spe eificam. Sed aduerte, quod adhin iusmodi distinctionem specifica ea sanda susscit alia de alia praesentia biecti ad potentiam, si illa alia Ie aliam sentia obie a sit alterius & alterius
rationis sicuti cognitione abstractiva deintuitiua accidit, alia.α dc alia prsentia obiecti ad intellectum causatearum specificam distilictionem, de similiter distinctionem specificam .ctus fidei dc visionis, nam visio de si ldesuspiciunt ut obiectum DeumJubratione Deitatis,tamen alia & alia prisentia Dei ad intellectum causat e tum distinctionem 1 cificam, quia incognitione abstractiva , dc in actu fidei est Deus absens, non in Propria linistentia; sic euenit in fruitione in via dc in patria adis positis,sit Concluso prima.Beatitudo nop test consistere in aliquo nolle voluntatis, tu uia nolle habet propter se
obiectum malum,tu etiam quiam beatificus est primus Sc immediatus respectu ultimi finis , dc coii sequeterno het i virtute actus prioris a toe nolle, ut supra diximus notata 2 .habet in . virtute alicuim velle prioris;ergo nes la non potest esse actus . ait ficus. Securida Conclusis. Beatitudo coastit in aliquo velle voluntatis, non tamen in velle concupiscentiae. Prima, Pars huiusconclusonis eκ praecedenti sequitur, nam beatitudo in actu vo luntatis consistit, ut in praecedentibus docuimus,& non coiis stitur nolle,ra: Haecedenti conclusione; ergo in velle, quia nolle dc velle diuidulit dc eraliauciut actus voluntatis. Secunda Pars Pictatur, quia licet actus coim
420쪽
curiis entiae misit esse bonus, si sit de- tius consistit beatitudo In amore amubite circustantionatus, tamen non est citiae quam concupiscentia quia bea-
bonus exesne sua&obiecto,etiamsi titudo est amor nobilissinius obiecti sit circa Deu,quia potest esse immedia beatifici, dc sub nobilissima ratione;
tuMestia. summa peruersias in Hedo hic autem amor amicitiae iiihil aliud
sereti distat beatitudo consistit in actu est quam fruitio beatifica voluntatis, ex sua rone de obiecto optimo; ergo est enim stultio amoramicitiae , quo non cosistit in actu cocupiscentiae. I'ri inhaeremus Deo clare viis, propter, terea quia actus, in quo cosistit beati- se ipsum amato.
tuta,est primus&imediatus,nec habetur in virtute alterius actus excolaqueiui: at actus cocupiscendi non est Primus, quia semper habetur in virtute prioris.sa inicit , quia non cocuPisco huic bonu,nisi quia illu amore amicitiae diligo; ergo beatitudo, quae est a
ctus primus respectu finis ultimi, non Potest c5sistere in actu concupiscedi. Tertia Coiul.Beatitudo consistit in velle amicitiae circa Deu clare visum,
cuiusmodi solum est ipla fruitio, qua amore adhaeremus Deo propter se ipsum visum Sc pp se amatu. Probatur, quia si ex pr cedentib. beatitudo c5sstit in actu volutatis circa Deu, dctio
consistit in actu nolendi, nec in actu cupiscedi Neto cosistit in velle amicitiae a sufficienti partium enumera tione. Praeterea quia beatitudo consimstit in persectissimo amore in Deu,amor amicitiae est perfectior amore coeupiscentiae, quia ille competit voluntati sectandum allichion E iustitiae, hic verosecundum assectionem comodi:
illa adtallachio est nobilior ista; ergo consistit beatitudo in velle amicitiae,
cu necessario consistat in actu volutatis affirmativo,ex dictis.Prperea, quia actus amicitiae tendit in es,lechtim, ut
est bonur at nobilius est obiectum in se qua vi abaliquo habeatur, aut sal rem illa habitio obiecti ad habentem diminuit ab illa persectione obiecti m , quae habet bonunt in se; ergo in Quarta Cones. Fruitio beatifica di stinguitur specie a fruitione viatorii
Conci .hF satis Probata naaneteκ vlia timo notab. nec hoe impedit unicus
habitus chatitatis in via, dc in Patria, quia idem habitus specie pot inclinare dc elicere actus specie distinctos in proprijs r5nib. sermalita Sex causis actuis tendens in ide obiectum sub eadem rone serina ii, sicut habitus fidei acquisitae iiiclinat adactum fidei
infula,qn igitur actus no variatur speeκ distina one obiectoria,no ic en teude habitu disticios actus lPe elicere. Ad argumenta in principio Amticuti posita.
eκ dictis notab. vltimo, dc vitia ma conclusone,ubi ostendimus,scuistionem beatis a comprehelaris spe cie distingui a sistitione viatoris. Ad secundum dico, quod lata uolatas potest velle actum bonu propteriesum volitum c ideo non est simile de ipsa de ali' appetitibus, immoetaeo,quod ab alijs distinguitur sequitur, ut diuerso modo ab illis beatificetur.
Ad tertium dico, quod si quis abs- .
que charitate videret Deum, Scipis
rueretur, non haberet fiuitionem scipernaturalem,quia nec actum --
luiuatis aliquem Primum superii turalem, sine quo non potest haberi fini beatificum, quia talestui ne