장음표시 사용
471쪽
An corpora beatotum erunt impassibilia. 43 s
sui , quo pacto dicitui lo clara, vel
clara veritas, vel clara intellectio, id est, manifesta, pro quanto dicit manifestationem sui; dos ergo claritatis est color corporis vltra persectionem complexionis eius cum refulgentia. Hispositis,sit Conclusio prima. Corpora beatorum erunt clara. Patet iuκta illud prima ad Corinth. is. Alia est clarita Solis &c. Secunda concluso . Si loquamur de claritate corporis gloriosi, dicendum quod corpor gloriosa erunt clara, quia habebunt persectam sui manifestationem, unusquisq; secundum complexionem suam. Tertia conclusio. Corpora gloriosa
erunt clara, non solum ratione coloris , sed etiam lucis superadditae, qua resulgent sicut Sol. Sic sentit Scotus
ubi supra, Sc Sanctus Bonaventur.articulo 2. inarta concluso. Corpor vlori sanoli erunt peruia, sed transparen tia. Probatur,quia corpora erunt co lorata r sed suscepti utina coloris est densum , quia color non recipitur nisi in perspicuo terminato. item si corpus tale esset Peruium, non terminaret visum, nec esset diffinitum in partibus, & ita oculi non possent aiscernia naso. Praeterea magnitudo luminis non patitur esse transparens, ut Patet in Sole, in quo est
An corpora gloriosa possint claritatem
suam Ocutis nostras ocis cultare.
SCotus ubi supra ait sic: Alii dicunt,
quod beatus potest occultare claritatem sui corporis, ex imperio Voluntatis animae , a qua redundat &nuit in corpus illa claritas; sed non video quod aliqua actio naturalis su
si voluntati creatae, nulla enim v
luntas creata potest impedire acti nem ignis, ne in aquam sbi approxima tam agat,&ideo videtur mihi sine alsertione, quod nulla qualitas activa. quae est praecise corporis, subsit ipsi a. ni tuae, seu eius imperio; & ideo quia cumque beatus, qui habet claritatem. quia erit approXimatum pata simpliciter sibi proportionato, necesse est, quantum est ex parte sui, quod immutet. Quid ergo dicemus numquid claritas Claristi post resurrectionem non immutauit oculos discipulorum 3 Dico, quod hoc fuit per diuinam P
teiulatu, quia Deus est primum ages, coagens cuilibet creaturae. dc quando apte non agit, creatura desinit agere , Poterit vero fieri, ut ad voluntatem cuiuslibet Sancti Deus non coagat illi claritati, quando vult beatus, quod claritas sua non videatur; & lic potest dici beatus occultare claritatem suam,
non quod hoc fiat immediatea voluntate sua , sed ad
imperium voluntatis suae a Deo,
472쪽
ad elianduin in loco, sicut duo accis Adargumerata in principio artia
culi pota. AD primum dico,quod lux & co
lor non repugnant absolute, nisi per comparationem ad actionem agentis creati, quod non potest illa in eodem subiecto causare non autem in ordine ad agens increatum.
An corpus beati per dotem θλtilitatis possit esse cum
ΡArs negatiua probatur, quae ma gis conueniunt, magis videtur posse esse sinaul: sed duo corpora gloriosa magis conueniunt, quam gloriosum
cum no glorioso, Sc tamen non conceditur φ simul possint esse per dote subtilitatis; ergo &c. Secundo, Boetius 1 .de Trinitate ait sic; Differentiam in numero accidentium varietas facit, Sc sequitur: Tamelocus est semper diuersus. Ex hoc sic arguitur: si varietas loci differentiam in numero facit;ergo contradictio est, quod duo corpora sint in eodem l co, quia iam non duo, sed unum esset. Tertio, dimensio est ratio talis repugnantiae,quod duo corpora sint simul, quia ex Plailosopho quatio Physc.dimesiones faciunt distare corpora Perse;ergo implicat, duo corpora esse sit mul, cum habeant distinctas dimensiones, tunc vero duo contraria & re Puginantia esset simul . Et co firmatur,
quia sic se haberent duc dimensiones
dentia contraria essent in eodem su lecto: sed duo accidentia contraria nopossunt esse simul in eodem subiecto; ergo nec duo corpora habentia distinctas dimensiones. Quarto, duo indivisibilia non possunt esse immediata, quia tunc non essent duo, ut patet ex seXto Physic rum;ergo a simili sui pater si duo corpora essent simul immediata , non
remanerent duo . Probatur consequentia,quia est eadem utriusque rar
In hac quaestione Doctores hic in qua ita distinctione 4 9. & Scotus quaestione ultima illius dist: nch. Omnes Catholici asserunt, probabileelse duo corpora esse simul, licet Philosophi
tenerent oppositum, propter rationes iam adductas.
Sed pro intelligentia huius dissicultatis nota eκ Scoto ibi, quod ali qua Poeant esse repugnantia dupli. citer; format: ter scilicet & virtualiter. Virtualiter repugnas a causa naturali est oppositum sui effectus, ut si cae lum de hac materia produceret Vermem, Sc agens sortius superueniens induceret in eandem materiam so mam oppostam sornaae vermis; istud agens irtualiter opponitur Soli,quia scilicet habet virtutem producendi effectum contrarium effectui caeli. Formalis vero repugnantia est illa, eNqua secundum se& suos effectuso' Ponuntur, ut album & nigrum; haec repugnantia formalis, quae non est nisi non ad idem subiectum esse, inter dimensonem &dimensionem.
quae sunt in diuersis subiectis, & quia
quanta non repugnant inter se so maliter , unde si duae dimensiones non sunt repugnantei ratione sui,
473쪽
An corpora beatorum erunt impassibilia. 44 1
sed respectu loci, quia una replet locum quantum natus est repleri , Sconsequenter aliud corpus opponitur
sibi quo ad hoc, quia in illo loco, in
quo est primum corpu , aliud non potest suum effectum habere, scilicet
replere illum, quia iam est repletus; Patet ergo, P non est inter dimensio nes duorum corporum repugnantia
formalis; tum quia sunt in diuisis subiectis;tum etiam, quia quantitas quanto non contrariatur;est ergo opposito virtualis, in quantum ei&ctus vilius caulae,qui est repletio loci, opponitur alteri causae naturali , qliae secundum locum replete poterat. gκ quo insertur, quod non repugnat corpori esse cum alio, nisi quatenus est repletivuloci naturaliter , quantum aptus est
repleti: sed quia iam est repletus, non Psit ibi csse, quia esset cum suo effectu,
qui est replere locum: at hoc non im
Pedit, quod per diuinam potentiam possit ibi esse quia potest Deus facere causam sine suo effectu, si tamen effectus non est fornariis inti insecus, qualis non est re pletio loci respectu qualitatis , squidem ponit mus corpus Christi in hostia cuin sua quantitate,
S locum non replet, quod facere non
posset si replere locum esset formalis effectus quatitatis; licet ergo sint repugnantes dimensiones quoad hoc, φduo corpora non possunt esse sinulin eodem loco in ordine ad virtutem& causam naturalem, tamen non est
repugnantia in ordine ad virtutem, quae potest sacere causam sine tuo e Liactu naturali, de contra effectum sine naturali causa.His postis,sit Conclusio prima.Caula repugnantiae praecisae, ob quam duo corpora nogloriosa non possunt esse simul in eo-sem loco, non est cras ities O grauittas, quam habent. Probatur, quia si dimetasiones essent a corporibus separatae non possent esse simul cum alio corpore,ut probat Philosopus A. Physic.textu c. 6. sed ills dimensio nes cum non essent sensibiles eXpellerent a liud corpus a loco; ergo ratio Praecias ae repugnatis essendi duo corpora in eodem loco non est crassities & grauitas, ijs enim sublatis adhuc remanet
illa repugnantia. Secunda conclusio. Per dotem se
tilitatis non tollitur a corpore glorioso situs,nec replere locum . Probatur,
quia de ratione & distinistione quantitatis dimens ut est situs ergo per dotem gloriae non tollitur a corpore glorioso, in quo quantitas dimen sua manet. Consequentia est nota: Antecedens Probatur quia per hoc distingui
tur quantitas peririanens a successim, quia sunt partes in toto ad unum terminum copulatae, quae necessario faciunt situm. Secundo per dotem j rie non tollitur a corpore glorioso qualitas dimens tua ergo ne cauti faciendi situm; ergo si in duobus corporibus i gloriolus, vel glorioso & non glorio io, manet quantitas & distincta una ab alia 3 ergo illa corpora habent distinctum suum, quia ratio praecisa diastinguendi situm est disti iacta quam . titas, Silla sola unitatem situs impedit, nihil enim impedit unitatem situs, nisi quod est ratio distincti situs sed nihil potest esse ratio distincti situs, nisi distincta quantitas; ergo cum in corporibus gloriosis dc non glori sis maneat distincta quantitas,necessario habet distinctos situs. Tertia concinsio. Possibile est duo corpora esse simi ul. Probatur,ad impossibile no est potentia,sed ad esse simul duo corpora est P ntia, ut de fide
474쪽
tenemus de corpore Christi in natiuitate, quod e X it ab utero Virginis integro manente Virginis claustro, Quod abique corporum Penetratione fieri
non potest; ergo, c. quia a facto esse ad postibile eli potentia. Sed inquires , quo modo hoc fieri possit , quod duo corpora possint e se
simul , D co, quia inter quantitatem di quantitatem non est repugnantia formalis, nec inter situm dc litum, nec inter ubi de ubi. Probatur,quia quaecumque forma , qua iriumcumque sit contraria, si sit in diuei lis lubiectis sibi non repugnant,nec se e X pellunt: sed illae duae quantitates, Sc duo ubi, lunt in diuersis corporibus; ergo non repugnant formaliter. V nde dato,quod inlloc corpore sit hoc ubi ,e in alio aliud ubi, ista duo ubi non repugnant sor-n taliter, quia sunt eiusdem lsreciet; nec repugnant respectu corPoris , scilicet, subiecti, quia vitii est in uno, Scaliud in alio; nec est repugnantia, quod illa duo ubi, quae sunt rei pectus terminas adeundi; locum, s. ad eandem quatitate ambicte, qnqui de duo respectus intrinsecus aduenientes Pollant esse ad eundem terminum, ut duo rei pectus similitudinis in duobus ad unum simile; impossibilitas ergo quanti ad . quantum existenis in eodem loco, non est nisi sicut impossibilitas causaeesendi sine suo essectu e turallisaci do quod ex illa causano sequatur e Liactus eius naturalis, vi cobustio ignis in fornace. Cunal igitur omne prius, naturaliter possit et se Sc conseruari sine suo posteriori, Sc causa sit naturaliter prior suo effectu,non est im possibile, quantum esse cum quanto, &quantum sine suo effectu, & perconsequens, potest esse quantitas sine di
mensione distincta sine distincto seu,
& consequenter erunt duo corporas inui; quia ergo inter corpora aὸ existendum simul in eodem loco , est re- Pugnantia ibium virtualis, potest fieri a Deo, quod vitae N causis no habeat ei sectuitis tu, qui est replere locum, dc sic simul culti alio corpore Poterit esse in eodem loco Sc situ. Quarta Conclusio Plaec possibilita; esse ii di sita ut cum alio corpore dabitur corpori glorioso, eiq; conuenit,&debetur, ut ab anima informatur; Schaec est dos subtilitatis: Vnde sicut persectio animae huius est debitus ordo ad gloriam, sic est persectio corporis, quod sit cu atri corpore pro libito voluntatis animae beatae.
iiiit a Conclusio.Haec possibilitas
essendistinui cum alio corpore noeshaliud ua corpore glorioso, nisi non re- Pugnantia ad coeXistedum alteri comyori, quae non repugnantia non est qualitas absoluta , non enim vide tur quod aliqua qualitas habeat maiorem virtutem rei pectu ubi quam Angelus. sed Angelu non I oteli causa re duo ubi rei pectu ei uidem termini; ergo nec aliqua qualitas . Sexta Conclusio. Ille ordo corporis gloriosi ad existendum simul cum alio corpore,est intrinsece in illo,habetque duplicem causam; una in iturins
cam, aliam eXtrinsecam, s. volutatem diuinam non coagentem cum corpo
re glorioso ad replendum locum, de debetur huic corpori glorioso quasi de iure, sicut dictu in est de impassibilitate. Septima Conclusio. Non erit m pus subtile cum alio corpore percare tiam alicuius partis materiae, sed per postibilitatem existendscum alio cor Pore secundu libitu voluntatis animae
sus, non tame de se effective, sed per aliam
475쪽
An corpora beatorum erunt irnpam bilia. ιι
iam causam, s. voluntatem diuinam
non coagentem cum corpore ad replendum locum. Octaua Conclusio. No est data p, testas corpori glorioso coexistendi corpori glorioso,licet sbi posset dari,cluta dos subtilitatis est , quae ad imperium animae gloriosae si cum alio corpore: at anima gloriosa non habet imperiusia per corpus gloriosum alicuius beati, sicut super non gloriosum. Ad argumenta in priricipio Ar- . Dculi posita.
non enim oportet quod magis conuenictra Pessint esse magis simul, quia omnis similitudo est ratio dc causa simultatis; unde si non concluderet, cum duς dimensiones plus conueniat
inter se et quantitas cu quatitate, quare magis possent esse simul quam qualitas & quantitast quod est falsum. Ad secundum, quod nulla accidentia faciunt intrinsece individuum, &consequenter minus locum,nam corpus,quantum est de se, poliat esse, etiam i locus non esset, ek tamen esset individuum: Vnde auctoritas Boeti j sic est intelligenda,idem ostendit nobis diuersitatem naturalem, quia facit accidens eam nobis innotescere. Ad tertium patet eκ dictis, quod inter dimensiones est repugnantia, non formalis,sed virtualis, quae in ordine ad diuinam potentiam non impedit coexistentiam unius corporis cum alio, ut satis constat ex dictis. Ad quattum dico, qnod quantum. uis duo in diuisibilia sint immediata, non faciunt unum,sed duo sunt, veruest tamen, quod non faciunt maius:
neque Philosophuβ ibi intendit Pto-bare , quod indivisibilia iiii inedia Esntvmim, ted quod continuum non componitur eX ipsis; similiter duo cripora in eodem loco non faciunt, risunt in loco,tio tamen sequitur, quod
Ad argumenta in principio Contra
uersia posita. 'D primum at scotus, quod si
a L concedatur auctoritas Gregorij,
quae tamen non videtur necessario cocedenda, ut moX dicam, dicedum est,
ut id, quod palpatur per aliquam qualitatem se iasibilem immutando ta-chum,est corruptibile in se, δc sibi derelichum, Sc ita non plus ex illa auctoritate sequitur, quam quod illud corpus, quod palpatur, si non praeseruaretur a Deo,esset corruptibile corrupti ne corruptiua. Quod vero non sequatur, hoc est palpabile; ergo corruptibile, patet, nam quid impediret, Q si digitus esset propinquus cetio, illud pil- paret, hoc modo intelligendo palpa tionem , quod illud corpus subtiliter
resisteret tactui ilicet non immutando Per aliquam qualitatem sensibilem si si derelictum, ut pote nec ut duru m, nec ut molle, nec ut calidu, nec ut sei-gidum resisteret; ergo palparetur,sed tactum non immutaret.
Ad secundam dico, quod tota vis eius consistit in hoc, nullum violentuest perpetuum; ergo cum elementa sint in mixto violenter, non possunt esse ibi perpetuo, Sc sic corpus ta demcorrumperetur. Sed haec praepositio licet Philosophis sit nec ssiria n5 tame Theologis,quia potest Deus conseruare perpetuo miXtum aliquod ad oppositum eius,ad quod inclinaturicum .n. ut ait Scotus, elementa non sint
476쪽
in mixto violenter simplici ter,sed se- le,quia esset secundum naturam particundum quid, nam illud est simplici' cularem aquae,&contra naturam to- ter violentum, quod opponituc sim- tius uniuersi, quod magis est princi Pliciter naturali, & magis violenter, pium naturalitatis : Sic corpus mixtu, quod opponitur perseAioti naturali. S maκime humanum, persectius est di minus,quod minori naturali. Exea quoddam naturali quocumque ele-plum,aquam esse sursum, ut salvetur mento, S ideo quod. naturaliter est plenum in uniuerso, non esuimplici- illi corpori, hoc est simpliciter magister violentum, immo si tunc descen- naturale, quam quod esset naturalederet relicto vacuo, esset simpliciter unicuique elementorum secundum violentum, & secundum quid natura se .
Num resurrectio generalis sit sutura.
to, an resurrectiost naturalis Quinto, an resurrectio sit in in stanti. Ultimo, an in quolibet homine resurgat totu, quod fuit de veritate humanae naturqin eo. Deinde ad argumenta in principio controuersiae Posita respondetur.
QV stionem hanc tractat Scotus
in A. sistin Α D quaest prima, de ibidem alij Schol altici, in qua quoad
sachum omnes coiiueniunt, s.sutura genςrale resurrectionein hominum, quia est de ea fidei articulus, ut postea dicemus; conueluuiit similiter quoad PO. sibilitiitem eius, asserentes esse possibilem . oncisi nim quod sit fatura,veccssario eius postibilitatem tene murArs negativa probatur, quia Iobi A. dicitur:Homo cum dormierit non resurget, donec atteratur caelum: sed c luira Nunquam atteretur, cum sit incorruptibile;ergo homo non resurget. Secundo,Eccles. 3 . dicitur: unus est interitus hominum, Sciumentorum; sed iumenta non resurgent;ergo dcc. Tertio, totum requirit unione partium;sed no redibit eadem unio, quae suit ante corruptionem,quia interempta est,& omnino destructa;ergo nec idem totum ; ergonoemtre turrectio. In hac controuersia sic procedam. Primo inquiram de quaesto Princ Pali. Secundo, an per rationem naturalem JUssit esse notum resurrectione esse futuram . Tertio, an natura Possit esse causa activa resurrectioni . tiar-
477쪽
Num resurrectio generalis fit situra. 4 . s
. In concedere,alia aliqu*d imposs- possibit quod i inplicat: dis.s runt tamen Scotus &.S. Thomas in hac possibilitate eXplicanda ue ideo uniuscuiusque opinio in hac re coii ostituetur.
quod si in holnine anima sensitiva esset diuersa a rationali per c5 sequescori yp tibilis, sicut in alijs animalibus, optime concluderetur,quod .iis resurrectione non erit eadem animasensbilis,nec idem homo; at si ponatur, quod eadem anima secundum substantiam sit in homine, anima rationalis Sc sesitiva, nullas quoad resurrectionis possibilitate patere tauraim
explicat ubi sepra in taloeia primum missisterctra hseminis ad corruptibiliai liorum inquit)avima sum forma non est per se subs stens,
ita ut post compositi Drruptione cor- umpitur : at animς rationalis esse Usta in corpore acquiritur,etiam remanetpost separationem eius a corpore, se cuius p iticipatione corpui adducitur per resurrectione in , ita quod non sit aliud esse corporis dc animae, Sc aliud animae in homine,quia alias con iunctio animae & cortaris esset acci dentalis, quia anima aduenit cor ribabuti esse acto;quocirca in morte bo
nis nullainterruptio facta est in esse substantiali eius,ut non ssit idem
numero redire,in alijs vero rebus corruptis esse substantiale earum corrum Pitur , dc ideo earum resurrectio estim stibili Sententia hic stat in hoc, quod licet intoruptum non γssit ide umero redire in alijs ab homine, ta-Uen homo 'uptus idem numero
redire potest, quia esse animae intellectivae non fuit corruptum, estque idecum essc totius, Scev hoc materia prisma manet eadem, sisque in nullo pertinete ad stibstantiain hominis facta est corruptio essentire,ob idq; mssbsele est redire idem numero, quod in alijs corruptis non accidit; tenet e go ista sententia, quod cum ei se albcuius substantiale corrumpitur, non Pol ide numero redire. His positis sit Prima Conclusio. Possibilis est ho minis resurrectio, tuta ei se eius substatialς no corrumpitur, quia manet et sepiae ide&esse materiaeptimae dcco reris, cum esse aiaenuinens mst mortem sit esse corporis vivi sensitivi. Secunda Concl. Resurrectio generalis est futura Concl. est de fide,credimus enim carnis resurrectionem.
p Ro intelligentia opinionis Scoti
ctio est eius, Q cecidit & ditatum est; unde necesseest prius cecidisse aliqd,
ut resurgere dicaturriuado vero totus hocadita vita, dc destruitur mr morte, ipse homo di resurgere qn resu git,non vero aia.Vt vere dicaturali id resurgere, opus est, lilludiqd cecidit, reparetur, α quia homo dicitur cadere a vitarit separati mem animaera tionalis ab eo, ideo ut resurgat, necesse est animam intellectivam eandem reuniri eius cortari, ut eX utriusque unione resurgat idem homo. Secundo obserua,quod in homine est aliqua entitas ροstiua,quae nec est pars materialis, nec formalis eius,nec lpartes simul sumptae , ut in Contro.
uers, Tertis ostendimus, Sc sufficit
unam rationem reritere . aliquid in
478쪽
composillohe ,& generatione honi
inisest causatumi a causis intrinsetis, quae sunt materia dc forma, quod nec est materia, nec sorma, quia ident non est causa sui ipsius; ergo est aliqua alia entitas a causis distincta, si
materia dc forma, Seiuitas destruitur Per corruptione in , alioquin tio-mo non esset vere mortuuS,quia non esset corruptio totali sentitatis homi- Ius,quae entitas debet eadem numero reparari, ut homo resurgere dicatur.
Hispositis siti 1 Prima Concluso.Quamuis aliquid Vere corrumpatur, S desinat esse omnino secundum suam substantiam, potest a Deo reparari ad idem esse numero. Probatur Conclusio primo eκ Augustino 1 2.de ciuit .cap. 2O.ubi loquens de carne reddenda homini in resurrecti:one,sit ait: Etsi omnis periseset mundus, nec vita eius materiam ullis naturalibus masset, unde vellet, eam repararet omnipotens;ergo rem totaliter destructam dc corrupi a P test Deus eandem numero reparare. Rationibus probatur etiam Conclusio. Primo, quia nihil praecedens creationem non repugnabat, quin tu Iudicui opponitur, potit creari ; ergo nec nihil sequens rei anni hilationi si abit , quin res annihil ara possit eadenumero reparari. Antecedens eXemplo declaratur . non ei te lapst dis ante creationem eius non impediebat eius creationem, quia aliascreari non pintu:sset; ergo verum est antecedens , Consequentia probatur,quia nihil seques anni hi lationem rei, de nihil me. cedens eius creatibnein, sunt eiusdem penitus rationis . anni hilatio enim Screatio OP sitae mutationes habentidem pro terminis,una pro termino a
quinalia motermino ad quem, unde terminus a quo errationsinus ad quem annihilationis. Et eόu- firmatur haec ratio , quia planum est, quod eκ p rte causae manet eadem potestas, ,κ parte etiam rei anni hilatae,v. g. lapidi tanta est possibilitas adesse post anni hi lationem,quanta ante creationem , quia On magis inci dit contradictionem illud nihil, in odcessat lapis, & magis priuat possibilitatem ad esse, qua nihil eius creatione praecedens.Secun do, tertia parte ostε-dimus,qd inhomine est alia sorina substantialis ab anima intellectiva; ergo si cuiuslibet formae sit date esse, sequitur, quod tale esse hominis non est asorma intellectiva,led alia Arma, alia ab anima intellectiva interrumpitur secundum esse,& tamen reducitur eadem; ergo interrupta secudum suum esse substantiale potest diuina pote tia idem numero redite. 'Tettio, ehat radice, quod esse simpliciterina terruptum vel destructum no potest
redire idem, sequentur multa inconuuenientia: Primo,quod Deus non posset brutum resuscitare idem numero cuius oppositum nonnumquam legis tur miraculose factum a Sanctis,ut patet de tauro, quem suscitauit Silu ster, in Legenda eius: & hoc negare Deo esse possibile, est magnae inlid
litatis, Sc tame anima stastiua bruti,
esse eius, suit hi illo casu vere destrisecta Secundo sequeretur, quod Oinnixaccideritia, quae corrumpuntur in emur aptione hominis uniuersiliter antes resurrectionem, non possent eadem' numero redire, Stunc non aberet homo resuscitatus eanderii Propriani. pallioliem numero, quam prius quia ill a non mansit post mollῆ, quia eradicetius ut totius, ct non animae ratum ;Consequens autem est impolsibit l
479쪽
Num resurrectio senex iis iitfutura.
be t eadem passionem.Tertio seque- tu,quod Mino resuscitatin non taberet e nes quantitatem,quia illa noan net , nec in materia sola manente, nec in anima intellectiva.Haec est directe contra opinionem.S.Tha. Inae supra recitatam,seu contra fundamnium suae opinionis, quod per se-Ruentem extam omnino destruitur. l. . Secunda Conclusio. Ratio, ob qua homo mortuus potest redire idem numero non est, quia post mortem in
neat totum esse eius in anima rationa manente. - Probatur,quia haec ratios imponit vhum salsum, stilicet totum
esse hominis manere incorruptum,
minis interrumpatur,alias homo non moreretur. Secundo, quia esse animae
intellectivae non est ei se totale liominis, ut ipse supponit, quia omne ens
habet aliquod esse proprium, quo estem: sed homo ut homo est aliquod
iis,& non tantum anima: ergo habet aliquod esse proprium, dc non talum esse animae. Et c onfirmatur quia ter tia parte ostendimus , in hoc esse alia formam ab animam intellectiva, dc Per consequeris cum cuiuslibe; formet sedare esse, non consistit totaleelse minis in sola anima intellecti .. ii Terti*Conclusio.Positio,quae asserit: , Deum Posse resutatare homunem,quia in resuscitando eo non agit Per mutationem,est falsa,quia suppunit Deum non agere per mutationem
resuscitando,quod tamen est falsum, quia materia eius, quod resuscitatur, ut sub priuatione serm*, &Postea fit subsorma;em' per actionem aῖ hs trast a priuatione ad sormam: ted transitus propyle est mutatio,quiat
domin xu bibisalmi ergo supponit illa positio salsum. . Quart Conclusio. Possibilis est
possibilis ex parte obiecti simpliciter,
quia non includit contradictonem, ut probatum.ςst Prima conclusione auctorditate, ratioue ; et e X parte
obiecti est simpliciter pol sibilis. Εκ Parte vero agentis Dei nulla est repugnantia , sed potentia ad faciendum quidquid non implaeat contradictionem; exgo tam eX parie agentis quaeX parte obiecti est resurrectio posisebilis; ergo est simpliciter possibilis. Quinta Conchiso.Generalis resuta rectio hominum est futura. Conclusio est de fide, nam ut articulum fidei eam eXPrimit tam Symbolum Ap
stolicum, cum ait: Carnis resurrectio nem; atque Symbolum Nicenum, cudicit. Et eX pectoresurinctionein mortuorum,qua etiam Symbolum Atti Das,cum ait: omnes hamines resu
gere habent cum corporibussuis, die. Habetur haec Conclusio valde expresse in multis locis Sacrae Scr trium, ut Io nac Mauli 2 S.Com s. primo Machab.4.dc secundo Machab Primo.
An per rationem naturalim possit esse
'futura. ἐD Ars affirmativa probatur, quia sor
ae cundum Auer. 2.Metaph. deside. tium naturale non potest esse frustrarsed homo habet desiderium naturale ad semperesse, quod naturaliter sciatur, & simillier quod non sit hoc ima poIsbile; ergo naturaliter notum ense potest quod homo resurgat.Probotvr minor , quia non sugitur aliquid
480쪽
naturaliter, nisi virente naturalis dei ij vel amotis ad aliud: sed naturaliter igit homo mortem , ut Patet per operientiam,& patet per illud AP, . stoli ad Cor. s. Nolumus expoliari,sed
supervestiri;igitur&c. i. Secundo per rationem naturalem
notum est, quod omnis species, quae est de integritate uniuersi, est perpe tua, quia totum integrum est perpetuum; sed homo cessi species pellictissima salte inter ista inferiora,est quodammodo finis omnium,ex Aristotele secundo Physicaeκ. 14. ergo Sc. Tertio, notum est naturaliter,cprodiota species non caret sine suo,quia illum in aliquo indiuiduo cosequatur, sed naturaliter notum est, alitudinc
esse finem speciei humanae,& hom nem posse consequi illam in aliquo saltem indiuiduo:sed non potest eam
consequi ii .vita ista Pp multas miserias concomitates eas ergo in alia: sed
illa non potest haberi in sola anima separata quia in hoc non consequitur homo finem tuum; ergo habebit in laminalia vita in totos ergo resurre
Quaestione hac late tractat Scotus in A.dis .43 Aluaest.2. Pro cuius intelligentia notandum est,quod si aliqua ratio resurrectionem ostendere potest,sumenda est eκ aliquo, quod est Proprium homini sata quod non n- ueniat alijs corruptibilib. haec autemnop est materia etiam incorruptibi Is,
nec forma aliqua destructibilis, quia eisi talis sit in homine &excellentior
omni Arma bruti,tame ex illa no p
test sumi ratio sufficiens ad probandam resurrectionem; vel si sumere. tur,probaret etiam resurrectionem cuctorum, quod est absurdum,& iratione alienum; ad probanda rgo resurrectionem hominum , oportet dictionem accipere a ratione specifica hominis,vel ab operatione conueniente homini secundum illam serniam. Secundo obserua. quod ut conclu- damus animam esse hominis serma, non inuenitur facile ratio a priori, neque a posteriora propria , nisi ex in
pria hominis operatione, si q uidem forma innotescit eκ propria operati
ne, sicut materiaeXtransmutatione reri' peratione ergo intelligendi ali
qui sic arguuntdotelligere est propria hominis operatio; ergo ella propria serina: sed est ab intellectiva ergoarsima intellectiva est piopria hominisse a Sed haec ratiis Patitur uastantia in opinione holum, qui asserunt intellectum ad intelligere se habere passue,& no active; ergo illa propositio, operatio est propria forma, non probat intellectivam esse propriam Asinam,siquidem ab ipsa non est ipsa Peratio se dum eos. Sed permetido in horum sententia, sic probatue intentum, homo intelligit formaliter&Proprie: ergo anima intellectiva est propria serina hominis. Probatur antecedens ex Aristotele de Anima; dc i .Physccap.9.asserente, intellige re esse propriam hominis operationε
operatio vero, vidistinguit contra factionem, inest ipsioperanti. Consimiliter io. Ethic.in intelligere positae hominis felicitatem: at manifestum
h st, quod Ficitas inest sormaliter ii
milii; ergo & illa operatio, in qua conias stit; ergo intelligere est a fotnia hominis;ergo anima intellectiva est seriama hominis. Sed contra proteruui' probatur illud antecedet, . quod intelligere si propria hominis opera tio,acci edo intelligere pro ripω- ut dicit cognitionis actiam transmu