장음표시 사용
131쪽
io a DE VETER. SACR. CHRIST. RITIB.
lib. de operibus,&fide, ut refert etiam Alba inus dicto tractatu, cap. 4. & s. AD. 1sca eri Circa Catechumenorum Missam, antequam illa inchoaretur, mos suit priori νυμ-η--. bus saeculis, quod aliquae fierent orationes: psalmos etiam canebant, deinde explicabatur sacra Scriptura, ac per Episcopum sermo habebatur, ut ex hoc pol-sent extranei ad Deum conuerti; quamuis successu temporum post aliquas ora. tiones canebant Euangelium quod per Episcopum explicabatur non solum fide. libus, verum praesentibus etiam extraneis cuiusque conditionis Iudaeis, Paganis, Schismaticis, Haereticis Catechumenis. Ene Numenis, &poenitentibus:&hoc probatur ex Concilio quarto Carthaginensi, & Concilio secundo Valentiae in Hispania. Expleto sermone omnes extranei egrediebantur ab Ecclesia, exceptis catechumenis, & poenitentibus tertij, & quarti ordinis una cum Energumenis :immediate postea incipiebat Miisa, quae dicitur catechumenorum, ut sequitur . Diaconus circumibat Ecclesiam , admonendo fideles de eo, in quo deberent orare pro catechumenis tertij ordinis, quibus eodem tempore imperabatur, ut capita inclinarent ad recipiendas Episcopi orationes; quibus orationibus completis extra Eoclesiam mittebantur; & statim Diaconus admonebat fideles, quo- Minodo deberent effundi preces ad Deum pro Energumenis, qui similiter flectebant capita, ut supra. & ab Ecclesia egrediebantur: &idem subseqliebatur de catechumenis quarti ordinis, & successive de poenitentibus: & haec nominabatur Missa Catechumenorum potius, quam Poenitentium,vel Energumenorum, quamuis pro ijs omnibus oraretur; Quoniam necessarium fuit ibi pro catechumenis orare; quod non contingebat respectu aliorum, pro quibus etiam orabatur; & praeterea, quoniam numerus catechumenorum erat satis magnus, Cumissere omnes, qui bapti et abantur, essent aetate prouecti; caeteri vero essent respective pauci. Pro Missa catechumenorum nominabant dictas ceremonias, eo quia preces
solemniter fiebant intra tempus solemnitatis Eucharistiae, quae Missa appellaba-. tur; quamuis improprie praedictae preces Missa catechumenorum nominaban-
. tur: siquidem in effectu hoc aliunde non proiieniebat, nisi quod ipsi assistebant in principio ceremoniarum sancti sacrifici j, ac etiam quod dictae preces fiebant C
supra illos ante sacrificium. Orationes praedictae, ac impositio manuum supra catechumenos fiebant intra tempus Missae, vel paulo ante consecrationem, ad hoc , ut purgarentur, α sanctificarentur per Eucharistiam. sanctus Ioannes Chrysostomus homil. . de Nat. Dei, inquit, quod paulo ante sacrificium altaris iubebant inclinari Ener-gumenos ad hoc, ut pro illis orarent fideles Christum Dominum, qui immediate postea in altari debebat praesentari: Et similiter debemus hoc idem asserere deis hs, quae ibidem habebantur pro Energumenis, ct poenitentibus, ex Albaspino
Quo ad eminentiam huius Eucharistici Sacramenti, refert Theophilus Pa- .Fμγ - 'i triarcha Alexandrinus canone 7. quod non permittebatur catechumenis,ut iPsi
manducarent de reliquijs non inquam de pane consecrato sed nec etiam dei 2 reliqui js panis oblati per populum, ad effectum consecrandi, etiam quod tales
reliquiae non essent consecratae &hoc idem habetur in constitutione sancti Clementis lib. 8. cap. 30. qualiter diuideban tur talia fragmenta inter ecclesiasticos . quod erat in exclusionem catechumenorum propter eorundem inhabilitatem, Ac etiam dicta stagmenta ex tali destinatione ad consecrationem contraxerant in se talem sanctificationem, ut non possent in prophanos communicari, ne se queretur timor contemptus Eucharistiae; ut ex Balsamone supra dictum canone is Catechumenis in tertio, vel quarto gradu praebebatur Panis,&Sal sancti si catum; ex D. Augustino de poena, & remissione peccatorum cap. 26. ac etiam habetur in canone quinto Concilij Carthaginensis terti j. Nam sicuti Panis benedictus dabatur ad seruandam unionem inter fideles,ut refert sanctus Innocen tius in epistola prima; ita hic panis permittebatur catechumenis nondum natis intra Ecclesiam, cum ' n ellent adhuc habiles alterius alimenti, quo fruebλn
132쪽
A tur fideles. Dabatur etiam hic panis, & sal catechumenis, ut disponerentur ad credendum Eucharistiae mirabilia , quae maxime sunt dissicilia humanis sensibus,
ct consequerenti ir ex hoc maiorem gratiam. Confirmatio conserebatur ante Eucharistium, ut ex actis Apostolicis cap. 8.ibi: Miserunt ad eos Petrum, O Ioannem: qui cum venissent, orauerunt pro ipsis, ut C acciperent Spiritu anctum, nondum enim is qtiemquam illarum venerat,sed bapti- zati tantum erant in nomine Domini IESU. Tunc imponebant manus super ussos, ct accipiebant Spiritum sanctum. & cap. I9. His auditis baptizatifunt in nomine Domini IESU, Octim imposuisset illis manus Paulus, venit Spiritussanctussuper eos, . Et Tertullianus lib.de praescript. cap. 36. ponit post Baptismum Confirmationem, ac deinde Eucharistiam . Quare autem conseratur Eucharistia post Confirmationem Z Ratio est, quoniam omnia sacramenta. &ministeria a Christo instituta, non ad aliud principalius tendunt, quam ad uniendos realiter homines ipsit Christo: sed Eucharistia cum sit vera Christi caro, & verum eius Corpus, in eius,&persectilis, quam caetera sacramenta nos Christo coniungit; siquidem M cinera nos uniunt per Gratiam. haec autem percontactum realem: AC etiam caetera sacramenta sunt dispositiva ad introducendam hanc perfectam formam unionis, quam operatur, ac producit Eucharistia. Praeterea resert sanctus Dionysius, quod Eucharistia conserat vim caeteris sacramentis, ut operentur diaetam unionem cum Deo, & absque illa di spositio caeterorum sac ramentorum iemaneret imperfecta: & inquit Tertullianus aduersus Praxeam, & alibi, quod per Eucharis iam acquirimus perpetuitatem , & indiuiduitatem Corporis
. Non Eucharistia, sed Confirmatio nominatur Persectio, eo quia perficiat μ' ----- baptismum; ex S. om. par. 3.quaest. a. art.7.& in Concilio Eliberitan .can.77. dicitur. Si quis Diaconus e uisopo, vel presbiero, aliquos baptizauerit, Episcopus eos per Benedictionem perficere debebit: &similite ibidem canon. 38. habetur, quod possit in necessitate positus baptizari; adeo ut si superuixerit, ab Episcopo per manus impositionem perfici possit, sanctus Ambrosius lib. 3. de sacram. C cap. a. Et ratio praedictorum est, quod quamuis baptismus abstergat originalia, ct actualia peccata, a etiam conserat gratiam iustificantem : Nihilominus confirmatio perficit, & roborat natiuitatem, quam receperunt fideles in ba ptismo : Gratia enim gratum faciens non soliim datur ad remissionem culpae, sed etiam ad augmentum . dc firmitatem Iustitiae , ex Diuo Thoma ubi supra ad primum oleum sanctum non poterat perfici absque praesentia Eucharistiae , sanctus Cyprianus epistola I 2. primi libri, vel o. secundum Pamelium ibi: Porro autem Otra mim Eucharistia, O unde baptizati unguntur oleum in altari sanct catur: svictificare
autem non potuit oler creaturam, qui nec altare habuit, nec Ecclesiam: unde nec uncti pirituri, apud Haereticus potvi se, quia conctat, oleumsnctificari, O Euchariniam fieri apud si s omnino non posse. Item sanctus Hieronymus contra Luci serian cis , inquit: Hilarius cum Diaconus de Ecclesiis recesierat, neque Eucharisiam conficere potest. Em pos O presbteros non habens, neque baptismas ne Euchari-Bia. Quoniam in baptismo necessaria est unctio olei: & in hoc adducitur ratio. , quoniam sicut omnes orationes ad Deum Patrem recipiunt vim ex verbis, Per MEUM CHRISTUM . dcci ita in ijs. quae fiebant praesente Eucharistia, dum vice praedictorum verborum ostendebatur Deo Patri ipsius dileeliis Filius in altari ; exhibebat hoc maiorem essicaciam, ac energiam : maxime cum nil maius in
Ecclesia posset cogitari post Eucharistiam, quam sanctum oleum, quod potens erat, ut Spiritus sanctus descenderet super fideles, ex Tertulliano, & alijs, dic
133쪽
Quid apud Antiquos sit Communio,
Vamuis in praesenti verbum Communio ad solam Eucharistiam sit restri ctum, ut vidimus in praecedentibus; Nihilominus quoniam apud veteres multo latius patebat ἔ Ecclesiae enim communionem accipereo, atque ad eam poenitentes sine Eucharistia etiam poterant admitti; ideo de haenos inserius dicemus. Communionis siquidem ius illud situm erat in rerum om
nium humanarum, S diuinarum particip tu, & societate . Ita excommunicati non solum a sacris arcebantur, sed omnes eos abhorrebant, nemo eos salutatione, nemo alloquio, nemo conuiuio eos dignos iudicabat, ut ne Deo quidem cum eis preces adhibere liceret, Can. Apost. IO. Si quis cum excommunicato, licet in domo preces coniunxerit , ine communione priuetur. Can. 33. Laodicensis Concilij. Non oportet cum haereticis . Oschismaticis orare. Can. 3. Carthaginensis quarti . aut communicauerit, vel orauerit cum excommunicato: e Clericus, sive Laicus; e communicetur. Similiter Can. a. Antiochenae synodi primae ; quod a conuiuijs e cluderentur. can. 3. Arelatensis secundi. can. I s. I 6.& I8. Toletani primi can. 6.& II. Auernensis. Quinimo, nec Panem sumere, aut colloqui cum eis satis tutum videbatur. can. Ig. Epaunensis Concilij. & can. 37. Antisiodorensis Concilij. Si quis presbur, aut quilibet de Ciero, aut de Populo excommunicatum , absquevoluntate ipsius, qui eum excommunicauit; sciens receperit, aut cum illo panem manducauerit, vel collaquium habere decreuerit; simili sententi ubiacebit.' Oblationes in communitatem Ecclesiae mortui poenitentis recipiuntur, ut ii Concilio Arelatensi secundo. can. I a. ibi. Sed pro eo, quod honorauit poenitentiam, oblutio eius recipiatur. Concilio Taurinensi can. quinto , Concilio Toletano primo, can. II. Concilio Carthaginensi 6. can. IO. Carthaginensi T. can. s. Concilio Tarraconensi can. 6. Quibus omnibus locis Communio pro Eucharistia nequaquam sumitur.
Sicuti ab antiquis diuidebatur Communio, ut alia Laica diceretur, quae ius in .. IV -- Christi corpore mystico,&Ecclesia significabat, ut in praecedenti: Altera no
minabatur Communio Ecclesiastica, de qua tot erant species, quot sunt ordi num Gradus ," modis ab ijs gradibus excidere poterant Clerici. At vero Cum quis omnimoda depositione sut aiunt canones & perpetua puniretur, hoc est cum quis tam a gradus honore, quam functione remoueretur, eum ius in t
grum Communionis Ecclesiasticae amisit se, & inter laicos fuisse relegatum; sic ii quoties Clerici a Communione secluduntur, si nihil sit additum ; id de Ecclesiastica Communione sit intelligendum, quae etiam Sacerdotalis vocatur; ut i Concilio Arelatensi secundo, can. 3o. Secundum instituta seniorum , sa Communione sacerdotalifuerit Hor ius Episcopus; hunc non solam a Clericorum, sed etiam a totius populi colloquio , atque conuiuio placuit excludi, e . De re u . Communio peregrina dicebatur, cum Episcopus, Presbyter, seu alius quiuis ' t Clericus. si peregrinando penes se non retinebat Commendatitias litteras, hunc delebant de catalogo, quo recensebant clericos; non quo clerici esse desinerent, sed quod a caeteris clericis semigrarent; id est conuictu mutuo, synodis, aut alijs congressibus prohiberentur, di capita cum fidelibus conserre non poLsent: ut ex canone Apostolorum,&c. Praedictis vero Peregrinis se Christianos profitentibus, in ijs, quae sunt naturae, & hospitalitatis, exhibebatur humanitas; ijdemque ad communes Ecclesiae preces dumtaxat admittebantur; nequaquam vero ad sacramentorum participationem, nisi cum se esse Catholicos fide certa, formatisque litteris docuissent, Baron. iii anno oo. ubi Spond. num. II. Vide
134쪽
o etiam, quae de his late scripsit Albaspimis de veter. Eccles ritibus, lib. i. cap 3.
Communio Laica est Ius communicandi cum Caeteris fidelibus more Laic O--e, , tum, & ut Laicum,participem esie societatis Christianorum: Quamquam si Cle- munione. ricus, vel Presbyter communicabat laict propter aliquod delictum, ille accipiebat Eucharistiam more Laicorum, aut extra septaaltaris, aut sub una specie, aut sub utraque, prout usus Ecclesiae obtinebat;& ulterius communio praedicta multa alia complectebatur praeter Eucharistiam. Baronius anno a s 8. ubi etiam Spond. num. I. & idem Baron. anno *87. ubi Spondan. num. primo. Albaminus dicto tractatu de veteri Ecclesiae ritibus, lib. primo, Cap. 4. Oblationes dicebantur, quae a sacerdoribus in altari paulo ante sacra offerebantur, certisque precibus benedicebantur; quarum postea pars aliqua fide- η per rei nolibus, cetera in sacerdotum. Clericorum, & pauperum alimentum erogabantur; Augustin. serm. a I 3. de tempore, ibi; oblationes, quae in altari consecrentur , offerre; erubescere debet homo idoveas, de altera oblatione communicer. Vnde ex
praedictis oblationibus particulas, ac buccellas viritim in Ecclesia distributas B stasse, ut hae participatione significarentur omnes fideles sub uno, eodemque capite ,& de eodem corpore esse. Alba spinus ubi supra, cap. g. Viringus de
triplici coena par. 3. cap. sq. s. Fermentum per titulos. Communio per Eulogias, id est per benedictiones, dicitur; cum pervicos, ct De Cmm μ ρ- pagos sparsi. & diffusi. ex eadem non possent sumere Communione, cuperentq; Iemper unionis Christianae, dc Christi corporis speciem quammaxime retinere. Festiuis diebus praeter Panem benedictum, qui in unaquaque Ecclesia inter fideles ex oblationibus offerebatur, ut diximus) ex Matrice etiam per Parochiri benedictus panis mittebatur; ex cuius perceptione communitas, quae inter fideles eiusdem Dioecesis intercedere debet, intelligebatur, &repraesen tabatur, ut excan. I . Laodiceni Concilij. cuius instituti ratio per innocentium adducitur nostra Communione maxima siti die non iudicentseparatos per dictum Albalpinum cap. 8. Praeterea Formosus Papa Regi Francorum Carolo dirigens admonitionem, qualiter ei sit in Regno agendum, congratulans
C deuotioni, quam idem Rex erga Sedem Apostolicam significauerat; quem petierat benedictum panem pro pignore mittit, apud Frodoardum histor. Rhemensis lib. . cap. a. Similiter a Monallerijs, cum ab Episcopo visitarentur, solebant offerri eulogiae can. Non semel 9.quod nullis canonicis: causa I S. quaest a. α ad Concilia Episcopi eulogias deserebant, quamuis non cogerentur, can. de eulogijs disi. I 8.α plura etiam vide apud viringum de triplici coena par. 3.c. 6ς. vide Glossarium Graeco- Barbarum Meursi verbo .
Primis temporibus nullus unquam poenitens, aut catechumenus e vita disce- Depinumnum
debat, quin ante in fiselium communionem aduocaretur, aut corpori Christ Domini, unde di thractus suerat, restitueretur. Quoniam vero contingebat, ex illa 2. ,s m, multitudine poenitentium, dc catechumenorum; ut aliqui ante vitam amitterent , quam fidelium Gregi consociarentur, aut sacro bapti lini sente abluerentur . aut ablutionem sortirentur; Quidam simplicitate ducti, Baptismum illis.& Eucharistiam post eorum mortem conserebant, nequis vacuus communione decederet. At vero saniori modo solitum fuit, cum quis delijsset poenitentiae D tempore, nondum absolutione percepta; Ecclesia ad communionem fidelium , tunc reuocabat, non Eucharistiae, aut Baptismi quodam beneficio : sed oblationes, quae eorum causa i cognatis , aut amnibus proponebantur. admittendo comprobabat, ex can. ra. Concili j Arelatensis secundi, ibi: De ijs, qui in poenitentia positi, vita ex erunt; placuit nullum communione vacuum debere dimitti; sed pro eo , quod honorauit paenitentiam, oblatio illius recipiatur: & late per Alba- spinum d. lib. I. cap. 9. & IO. Viaticum generatim sumptum significat communioni fidelium restitui appro C pinquante necessitate mortis obeundae:& nil aliud est Viaticum, quam illa ipsa VCommunio, quae excommunicato redditur, quem breui moriturum coiiij cimu4. At vero non omne Viaticum dicitur Eucharistia ; quoniam Ecclesiae communio
O multis Digilia sed by Coos l
135쪽
multis alijs modis potest eomparari. quam Eucharistia; nempe Baptismo. Con firmatione. eAtrema Vnimone in morte collata, Vt in canon. 9. Concili j Beriacendentis. Poenisentia benediMovem, quis Hiaticum deputamus, per communio nem acceperit. & caii. 39 Concilij Αrausicensis primi. uirecedunt de torporem nitentia accepta, acuitsi e reconciliatoria manus impositione eos communicare: quod
morientis cis consolationi, secundum di itiones Patrum, qtii huiusmodi comm nionem co ruenter Viaticum nominarunt: Qitainuis sicuti Fucharistia persectissi ma est communio, ita persectissimum est V laticum. quod suppeditari possit morituris , ut ex Alba ino ubi supra, cap. II. & nos de illa diffuse supra diximus.
Si quis desperatus.& consequutus Communionem, oblationisque factus particeps iterum conualuerit; sit inter eos qui communicationem orationis tantum moclo consequuntur. Generaliter autem cuilibet in exitu posito, & poscenti sibi Communionis gratiam tribui; Episcopus probabiliter ex oblatione dare debebit . Horum vero causa , qui sine Communione sunt defuncti, Dei iudicio re seruanda est. in cuius manu fuit ut talium obitus a Communionis remedio dissertaretur : Nos quibus viventibus non communicauimus , mortuis communicare non possumus. Albinus de Divin. Oisc. cap. de his ciui in extremis. Esset hic dicendum de Communione per Eucharmiam: Uerum quia de illas eis ad propositum diximus supra; ad ea Lecitorem rei jcio. D. minitiis ,. Consuetum fuit Cluistianis olim synaxim indicere Christi exemplo. Vt enim 'ηρ'. ille coenam Apoliolos vocavit, eosque donauit sacro suo corpore; sic illis cratae Communioni coenam submittebant, qliam Agapen dicebant ab amoro , quo inter se mutuum faciebant, ut patet ex I. Corinth. I . Conuenientibus erra vobis in unum, iam non Hi Dominicam Caenam manducare, unusquisique missuam coenam praesumit ad manducandum e O alius quidem esurit, alius autem ebrius es. Numquid domos non habetis ad manducandum. aut Ecclesiam Dei contemnitis , confiuditis eos, qui non habent i Sed in eo Apostolus eos non laudat, Verum
carpit ν usiquisque enim Coenam suam praesumit, inquit ac si diceret: Bene quidem conuenitis in unum, Christi imitatione; male tamen eum sequimini. Primum, quoniam praemittitis Agapen sacrae communioni. Ita hinc locum August. Primanus. S. Thomas, Anselmus . Glossae interlinearis, & ordinaria interpretantur: prius enim synaxis celebranda fuerat, dein Epulo locus. Chrysost. prima Corinth. II. Homil. 27. Statis diebus mensas faciebant e munes, oeperactas naxipos Sacramentorum Communionem inibant Conuiuium; diuitibus quidem cibosogerentibus pauperibus, ct qui nihil habebant, etiam vocatis, communiter v
Secundo, peccabant Corinthij, quoniam vi testatur B. Eligius homil. I ς. S libant in hac die deferre ad Ecelsum Patiem. pinum . Odabant sacerdoti ad consecraudum, e pletisque m steriis. - usque quod dederat recipiebat . Icασγrdam illorum in foribus templi proarabantsibi conuiuia in conspectμ pauperum 1 m hilque hortim eis expectantibus erogabant. Malo huic ut obuiam iretur, ζιeemo/ynx colligeb ntur in Agapen, quae tamen liberae erant, Tertul L in apologesico ς/p 39. ibi. Modicam quisque Limem meHirua die, veIcum velit, ct si modo velit, simois p t. apponit Incerdum Ecelesiae sumptu fiebat; nisi ea tenuior
essed ideo Gregorius Magnus epist. ς; mandat Petro Diacono, in dedication Giuppleri inopiam Oratorii Beatae Mariae, cui more maiorum Agap e Imtituenda esset pauperibus. - . ' Tertius errorfuit excessus in luxuriosis commessationibus, ta ebrietatibus , quae ibidem licitae putabantur, ut in honorem MartJrum: in quas late Insurgit
Quarto, superstitio se immiscuit, & parentalia, August. lib. 6. conteis. cap. a. de Matre Monica, ibi: Ne siti occasio se ing*rgitandi daretur ebriosis, ct quia illa q' siparentalia supernitribui Gentilium 1sent ilia, abI inutis libentissime, C e. Ut de ijs, & suntlibus tractat Viringus de triplici Coena lib. 3. cap. De huiusnodi Agape, seu duplici coena late etiam Cardin. Baronius in annum ς7. ubi
136쪽
K Spondan. in epitom. num. 39. Triplici ex causa inter Christianos A apes celshrari solitas, nepe in Natali iijs sanctorum Martyrum, in Funeribus. ac etiam in Uedicationibus Ecclesiarum. Baron. d. anno s7. ubi Spondan. num. O. Agape igitur dicebatur, quod diebus Dominicis coenas de nocte celebra λ' bant;quibus omnes Christiani intererant,&in priuatam aliquam domum conueniebant; ubi post fulas ad Deum preces, coenabant; coenati manus abluebant, candelas, cereasque accendebant, Deum precabantur, scripturam sacram legebant, mox inter se omnes de rebus Diuinis sermones faciebant, & pecunias
pro viduis . pupillis.& inopibus ibidem colligebant; nec ibi Euchari itia mini
tirabatur, cum haec solum de vesperi fierent. Tertuli. cap. 3 . Apoloe. Ac etiam in praedictis conuiuiis nulli prorsus nisi fideles admittebantur; nam neque catechumeni, nec paenitentes ibidem accumbebant, propterea quod ius communionis, ecfraternitatis, aut amisissent, aut nondum estent consequuti Albasei nus d. lib. I. cap. II. Vide Glossar. Greco- barbar Meursi verbo A μὴ., Fraterna charitas apud primos Christianos erat, quia unum Deum parentem
agnouerunt, qui unum spiritum biberunt sanctitatis, ut consortes fidei. vis et 'co redes, &c. ex Tertul. & Minutio pelice. Caeteram ut filii Dei. & lesu Christi nuncuparentur, non nisi a Lavacro proueniebat. S. Cyrillus Hierosolvmitisus in phelit. plaus Matris μὴν , facti su omnes quicumque hie nomina dedistis: & in prima catechesi. Ad ingenuam adoptionis regenerationem perve-mme U. Ambros lib. ς. de sacrament. cap. Ex malo seruo actus es bonus filius
D. Cyprianus ad Pompeium: αui ius Ecclesiae non est, ut habere quis possit Deum Patrem, aut Matrem Ecessis, m. Religionis societate tam sortiter erat coniuncta, ut Gentilibus lui peria esset: quoniam etiam pro altero mori essent parati figetes Ab hae amicitia non solum Haeretici, & Schismatici arcebantur, sed etia m Poenitentes, &Vatechumeni, qui omnes a caeteris fidelibus fratres non appellabantur, quia scilicet ius ad haereditatem Christi habere non censerentur; neque salutationem Dominicam, antequam salutaribus aquis purgati essenti recitabant: Indignum. batur, Deum Patrem eos inuocare, qui filii tenebrarum adhuc essent. D. Ambros. ibidem. Ergo attolle oculor ad Patrem, qui te per Filium reddimit, ct dic, Pater noster de item: Dic ergo tu per gratiam, Pater noster, vis bus esse merearis. Quod confirmatur. quoniamCatechumeni ab Ecclesia post primas conciones ,
ct antequam isacrificium celebraretur , extemplo recedebant, ut satis supra abunde diximus: adeo ut nec unquam ante perceperint orationem Domini Cam , quae sacrificio coniuncta erat; G propterea a sancto Augustino homilia *a. in feria secunda Palmarum admonentur Competentes orationem Dominicam ita ediscere, ut etiam memoriter Sabbatho proximo post baptismum reddere possint, ibi: Accipite hodie quomodo inuocetur Deus. & paulo post: T nete ergo G orationem hanc, quam reddituri Hiis die Sabbathi nouissimi, quo bapti Σani tis. vlterius Itoc ius Fraternitatis quadam animae, & bonorum societate consistebat, cum unusquisque pro facultate. & modo sortunae, caeteros libenter iuuabat, & pro alendis aegrotis, viduis, captiuis, aut i s. qui ad metalla, renarias damnati essent, ostiatim mendicabant, sicut pro maritandis puellis, di alijs pietatis offici js . Erat quoque apud fideles antiquitus Communio per litteras Formatas, seu
Communicatorias, de quibus Auguil. epist. I 6 3. quibus probaretur unitas, ne fraus irreperet: Eaedem etiam Canonicae, Ecclesiasicae, Pacifica nominatae reperiuntur . Commendaritiae vero litterae concedebantur etiam ab Episcopis. pauperibus peregrinantibus , ad testandam eorum fidem Catholicam, Concit. Calcedonen. Can. 13. can. eXtraneo clerico,distinct. r. Erant prieterea littera: Dimis inriae; ac etiam Memoriales. seu Commonitoriae dictae; Itemque S nodicae: Circa 'res iue Catholicae; Similiter De alii; Pastorales; Confessoriae; necnon litterae Conrisoria Captiuorum ;ac etiam litterae Apostolicae . quae etiam Breties dicuntur. de quibus omnibus vide, quae reseri Card. Baron. in annum I 2. Vbi Spondan.
137쪽
in epitom. num. 6. 8.&0. Vide etiam Franciscum Bernardinum Ferrarium Me adiolan. qui de istiusmodi litteris librum edidit
De antiquistimo Excommunicationis Vsu.
SIeuti mos fuit Fidelium nascentis Ecclesiae tempore, quod diuersas Communionum species seruarent inter se, Vt diximus; ita etiam usus Excommunica tionis non fuit ab ijsdem alienus. Haec, inquam, Excommunicationis censura viaque adeo vetus , & antiqua est exi stimanda, ut a primaeva orbis origine ortum habuerit: Lucifer propriavoluntate excaecatus cum Angelis suis extra communionem Paradisi positus, anathemate percustis est. Huic proxima sequuta est Excommunicatio, cum omnium Parens extra deliciarum tranquillitatem eiectus
est, adiecta etiam terrae Maledicti nota. Fratricida deinde Cain extra hominum P commercium politus, & profugus super terram, anathematis argumentum extitit; eomet ipso Cain reserente Genes . Ecce elycis me hodie afacie terra, Uucietua. Anathematis speciem habet toties repetita maledictio, Deuter. a . Maledimis qui fecerit siculptile; qui maledixeri Patri, Matri; qui transfret terminum proximisui, c. Huiusmodi eXecratorios canones promulgavit Iosue cap. 8. ibi: Poshie tigit omnia verba Benedimouis,er Maledictionis, M. Perseuerasse etiam apud Hebraeos huius senus poenae, docet sanctus Ioannes cap. 9. Condixerunt ab illa hora , ut qui consteretur Christum, extrasynagogam fieret. Notissimus est Euangelicus locus de anathemate serendo, Matth. i8. Si Ecclesia non audierit, sit tibi secat Ethnicus,4Publicanus. Iure igitur censentur priuati usu, & tructu suffragiorum Ecclesiae excommunicati, quando Christi decreto infelicem subeunt Ethnicorum conditionem; Et ex ijs luce clarius apparet, quam temest sola mentis ignarantia , dc Catholicae Religionis odio, Haeretici nostri temporis asserant excommunicationem esse recens inuentum, nec licere Praelatis in quemquam, Cquan tumuis contumacem, sevire excommunicationis gladio. Similem excommunicationis sententiam in quemam Corinthioru propter portentosum facinus pronuncians Paulus prima Corinth. s. Tradidit eum Sath
nae in interitum caruis, ut spiritu altiussit in die Domini Nohi Iesu Christi. Quam
quidem poenam, non modo ut incestuosus ille a Daemone obsessus miserabiliter cruciaretur, esse intelligendam; sed etiam via Communicatione fidelium haberetur abscissus: Patres omnes consentiunt . TertulL de pudicitia cap. I 3. Ambrosius primo de Poenid cap i . cum alijs relatis per Baronium in Annum ς7. ubi Spondan. num. . Et simili excommunicationis modo per traditionem S than e usus alibi Paulus aduersus Alexandrum ,& Hymenaeum, qui a fide exciderant; ad Galatas I. Prae caeteris nominibus. quibus Ecclesiastica illa censura ab auctoribus nominatur, frequentiori usu eadem excommunicatio dici solet. quod, qui ea percellerentur. a Communione Sanctiissimae Eucharistiae,&quoc que fidelium consortio arcerentur. Hilarius in Psalm. IIS. Qui ab Ecclesa corpore respuunturi qua Christea corpus, tamquam alieni a Dei corpore dominatui GDiaboli tradantur.
Graiiissimum omnium censurae pondus considerantes Origenes homilia 9. Hieron. & alij Patres: non nisi ex grauissima, & publica causa, &in contumaces dumtaxat adhibendam tradiderunt. Sed quid tunc fiet, si iniuste.excommunicatio decernatur 3 Audi Gregorium homilia 25. in Evangel. Sub magno moderamine Pastores Ecclesiae. υAsoluere deant, vel ligare: sed utrum is P,mel iniu-Πὸ obliget paIIor: Pastoris tamen tentia gregi timenda HI; ne is, qui subs, ct cainiimuit for tan ligatur, ipsum obligationis Ibae sententiam ex alia culpa mereatiar, GHuiusmodi anathematis fulgure percussit tapius fuere Imperatores, Reges ν&alij Principes. Et de Tlieodosio Imperatore ob cladem Thessalonicensium a sancto
138쪽
A sancto Ambrosio ab Ecclesia repulso post Augustinum lib. s. de Ciuitate Dei cap. 1s. Ambrosius epist.28. ad I heodosium, reserunt Annales Baroni j ann. 39o ubi Spondanus num. I. & a. & 3. & de Philippo Imperatore, qui post bapti Linum deliquit, cum ab Ecclesiae iure deberet esse extorris: idem iacta Exom legesi publice in Ecclesia, Fabiano Papa aliter eum ad preces cum reliquis celebrandas postrema vigilia Paschatis admittere recusante, magnae pietatis exem- plo diluit. Eusebius lib.6. histor. cap. as. Baronius anno a 6. ubi Spondanus num. a. in fine. Sicuti etiam Innocentius Papa Arcadium, & Eudoxiam coniugem a communione Ecclesiae reiecit ob facinora in Ioannem perpetrata, ut post Nicephorum, & alios resert Baronius anno 7. ubi Spondanus nu.7. Ac etiam Anastasius Imperator a Symmacho Papa excommunicatus, ex eodem Baronio
Sed ijs. & similibus plurimis omissis: horrendum fuit illud anathema, quod Theodorus Papa ad sepulchrum sancti Petri accedens de sanguine Christi ex ca-- lice distillato in atramentum depositionem Pyrrhi, olim Monothelitarum P
M triarchae excommunicati , conscripsit, ex Baronio in annum 648. ubi Spond nus num .a. ut simile quoque iactum legimus apud Graecos in octaua Oecumenica synodo aduertus Photium intrusum in Constantinopolitanam Ecclesiam, exactis eiusdem synodi. & apud Baron. anno 869. num. s. Sed haec satis, breuitati inseruiens, circa antiquum usum huiusmodi censu -
Post Baptisaeum.&Eucharistiam, quae sunt praecipua Christianae Religionis
sacramenta; suit quoque Confirmatio verum Sacramentum, quae fiebat, ac etiam fit super omnem populum utriusque sexus, illaque Chrismate exercetur. Hoc Chrismatis unguentum Moyses primum, in Exod. cap 3o. iubente Domino composuit Sc confudit; quo primi Aaron de fili j eius in testimonium sacerdotis,&sanctitatis peruncti sunt; Deinde quoque Reges eodem chrismate sacrabantur: undere Christi nuncupabantur, sicut scriptu in est in psalm. I . Nolite tam gere rillas meos: eratque eonem tempore in Regibus & Sacerdotibus tantum mystica unctio, qua Chr istus figurabatur, unde & ipsum nomen a Chrismate duetum est. Sed postquam Dominus noster, verus Rex & Sacerdos aeternus,a Deo Patre caelesti mystico unguento est delibutus, iam non soli Pontifices di Reges. sed omnis Ecclesia unctione Chrismatis consecratur, pro eo quod membrum est aeterni Sacerdoth re Regis. Ergo quia genus regale & sacerdotale sumus; ideo post lauacrum in mutavi Christi nomine censeamur: Ita Isidorus de Ecclesiast
Institutum iiiit igitur hoc sacramentum Confirmationis, in lege Euangelica, a Christo immediate; ut in Concit. Trident. sess.7. can. I. Et hanc institutionein peractam in nocte Coenae in qua toties Spiritum sanctum Ecclesiae suae promisit; dc valde verisimile, tunc etiam docuisse materiam & formam illius sacramenti; & praeceptum de eo Apostolis dedisse; ut ex Fabiano Papa epist.2. cap. I. his verbis . In ista die Dominus Imri postquam cornauit cum discipulis suis, O lauit eo rum pedet:sicuti astinctissimis Apostolis praedecessores nostri acceperunt, nobisiq; relia querunt, Chrisma conficere docuit. Quare ex traditione constat eiusmodi tempus. Inde forte manavit consuetudo conficiendi Chrisma illo die singulis annis;&est sententia D. I homae& aliorum cum suareet disputi 3 a. sest. a. Potest etiam dici fuisse quadam ratione consummatum & persectum hoc sacramentum post resu rectionem Io.ao. quando Christus dixit, Accipite Spiritum sanctum : &c. quatenus secundum probabilem opinionem; tunc Apostolos fecit Episeopos; sipp
139쪽
to DE VETER. SACR. CHRIST. RIT IR
sita instructione illis tradita in nocte coenae. Nam quod si j dicunt, sui se hoc socramen tum initi tutum Matth. I9. quando oblati sunt ei parvilii, ut manus eis imponeret, & curaret: nullo fundamento nititur; & ad summulniuit adumbratio quaedam futuri sacramenti: ut refert Fili uccius Moralium quatit. tract. p. de S
cram. Confirmat. cap. I. num. s. dc6.
Solis autem Episcopis collatio huius sacramenti fuit semper assgnata, etiam a principio nascentis Ecclesiae; Rupertus Abi, de Divin. ossic tib s. cap. i 6.&eκ Epiphan. liaeresia I. habetur. Nam cum Philippus Dia ouus est, non habebat pο. testatem imponendi manus , viper hoc daret Spiritumsanctum. Chrysostom. in octauo cap. Actuum Apost. ait; Unde mea sententia hic Philippus Ducis exseptem. erat secutidus j Steph ino: ideo ct baptizaxs Spiritum auctum vota dabat, neque evim facultatem habebat hoc enim donum situm Apostolorum erat: &c. Nam virtutem quidem acreperatfaciendisi ia , non autem dandi alijs Spiritum sanctum. Et ex Innocentio Priino circa annum.Domini'. IO. epist. I. ad Eugubinum cap. 3. habetur.
De consignandis vero Infantibus manifestim et . non ab alio quam ab Episπο fieri licere . nam Presbteri, licesintSacerdotes, Pontificatus tamen apicem non habent. Haee autem mutisicibus selis deberit, ut vel Paraclitum Spiritum tradant. nonsitim cou β tudo EccI si lica demonIbat: verum 9 ilia lectio Actuam Apostolortim, quae erit Petrum 9 Ioan vem esse director, qui iam baptizatis tra Ierent Spiritum so-ctum . Presbyteri seu extra Episopum, seu praesente Episcopo baptizant: chrisemate baptizatos ungere licet; sed quodab Episopo erit consecratum: non tamensontem ex eodem oleosignare, quo*lis debetur Episcopis,cum tradunt Spiritum Paraclitum. Habetur etiam ex gestis Pontificalibus bilueitrum Papam instituisse, via Presbytero ungeretur Neophytus in cerebro chrismate ab Episcopo consecrato: Et hoc decretum suit ou remedium difficultatis Episcopum consequendi ante, exitum animae: etenim si quis decederet sine ornamentis vestis,.quae tribuit Deus menti per manus impositionem quae sunt septem dona Spiritus sancti;
periculosum esset ne in conuiuio Regis existens. terribilem vocem illam audir mereretur mice quomodo huc intrant non habens v sem nuptialem ut resertAma larius de Ecclesiail. offic. lib. i. cap. 2 . Rupertus Abbas de Divin. ossic. lib. s. icap. I 6. Hinc aduerte, non mirum di homo bis eodem chrismate ad accipiendum
Spiritum sanesium ungatur; cum idem Spiritu; bis sit ipsis Apostolis datus; nempe post resurrectionem, quando Dominus insulctauit in eos d&dirat, Accipite Spiritum suctum: quorum remiseritis peccata ,δcc. oc iterum post Ascensionem Domini in die Pentecolles in linguis igneis: vi refert Hrabanus Maurus de Institui.
Potest tamen Papa committere collationem huius sacramenti etiam simplici sacerdoti. quia quaedam quae sunt superioris ordinis, potest ea etiam committe re. in serioribus de plenitudine potestatis:Vt permisit Gregorius Magnus quibusdam Pre byteris, ut ipse scripsit Ianuisio Episcopo, &refert Micrologus de Ecclesiasticis obseruationibus cap. at & tradit D. Thomas 3. pari,q.Ta, art. I a. Oleum & Balsamum est materia huius sacramenti quibus representatur di itas Sacerdotalis & Re alis. S. Cyprianus de rictione Chrismatis inquit In Iacro Hymate mixtum oleo balsamum Resia, ct secerdotalisgloria exprimit Vmtatem, giti μή dignitatibus initiandis Quintius si mo instituta: quod etia asserit Uiuris
Sed quavis unctio Chrismatis materia sit huius sacramenti; obstat tam e textus id actis Apost. cap. 8. Jcς. ubi sola manus impositione Apost. confirmabant.Sed Rd hoc respodetur, A postolos sola manus impositione confirmasse quia cum imponebant manus,etiam ungebant. Ac etiam respondetur & est communior opinio 1 Apostolos utroque modo confirmasse: & sola manus impositione, quando spiritus sanctus dabatur visibiliter cum dono linguarum; &praeterea unctione quando cessarunt signa visibilia. D. Thom quaest.7 a. art.2. ad primum,&art q. ad Primum,& alij, quos resert SuareZ disput. 33. se l.6. Exercebatur Confirmatio rismate.& ligno Crucis; 2.Corinth. I. aut
140쪽
A eo emat nes vobisium in ChriHo, O qui unxit ποι Deus. qui Dauit nos, ct dedispinas Spiritissum in cordibus nostris: & in ea quam ad Ephesos scripsit idem Apostolus, sic prohibet cap. . Et nolite contriatare Spiritum sanctum Dei, iuquosignati init in diem Redemptionis. Hoc idem sacra Concilia testantur, Hibertin. can. 38. Posse baptizari in necessitate in mitatis positum catechumenum, ita ut nuperuixerit, ad Episcopum eum perducat, mper manus impositionem perficipossit. Concilium Arelaten. a. cap. II. de Bonosiacis Haereticis Chri ute, O manus impositione in riclesia recipi sit cit. Concit. Laodicen. cap. 8. Oportet baptizato acratissimum Chrsena percipere, O coeliis Regni participes fleri. Concit.
Aurelianen. apud Gratian .de consecrati dist. ς. Hiciunt ad confirmationem veniant ρerfectae aetatis, ut moneantur prius confessonem iacere. ut mundi donum Spiritusfincti valeant a crepere. & Concit Meldense apud Gratian ibidem. In Episto pi non nisi ieiuni per impositionem manutim Spiritu anctum tradant ri Hoc idem communiter asserunt sancti Patres. 8c ex Gratis Dionys Eceles hierarch. cap. 2. Ille Diuino, ac prorsu Desco unguento virum signat: & infra riseiens illa unctisfacit perfectam. dc cap. Aduentum Spiritussancti consummans guenti inunctio elargitur. Quod autem linc sacramentum conserat Spiritum sanctum, constat ex Act. Apost: ibi: Cum auissent Apostoli qui erant Hierosostmis, quo accepisset Samaria wrbum Dei, miserunt ad eos Petrum O Ioannem : quicumvemsent, oraverunt pro ipsis, vi acciperent Spiritum sanctum. Origen. homil. I 8. in Leuit. Donum gratiae Spiritus per olei imaginem designatur; ut non solum puta uouem consequi possitis, qui conuertitur a peccato, sed O, Spiritu sancto repleri. Et datur in augmentum,&firmamentum iustitiae. per quod consertur gratia gratum faciens. D. Thom. 3. par. quaest. 72. art. 7.&S. Melchiades P. & M. in suo Decreto ait: In Fonte plenitudinem tribuit ad innocentiam; in Confrmatione augmentum praeit ad Gratiam : Regeneratio i e saluat mox in pace beati Iaculi recipiendos: Confirmatio autem armat O innituit ad agones mundi huius, ct ad alia reservandos. C At vero Tertullianus paucis verbis declarat omnes ritus solitos in hoc sacramento, nempe; Vngendi, Benedicendi. Crucesignandi, di manus impositionis;
ut in cap. 8. de relurreet. carn. Caro ungitur, ut anima consecretur ;car g tu , vita anima moratur; caro manus impositione adumbratur, in anima DA ritu utaminetur.
Cyprianus Epist. 7o. ad Ianuar ringi quoque nece se en eum, qui baptizatusAt, in accepto Chrsemate, id eri unctione, esse unctus Dei, O habere in se gratiam Chri-
Sanctus Ambros de ijs. qui initiantur cap. 7. Repete quia accepissisignaculum spirituale, Spiritum Sapientiae. & infra. Serua quod acceptati: Signauit te Deus Pater, eo mauit te Christus Dominus, ct dedit pignus Spiritus in corde tuo. Sanctus Hieronymus aduersus Luci se rianos. An nescis etiam Ecclesiarum hune se morem, ut baptizatis poma manus imponantur, o ita invocetur Spiritussam ctus migis viscriptumsit I in Actis Apostolorum. Etiam cripturis auctoritas noum subesset, totius orbis in hanc partem consensus inHarpraecepti obtineret. U A ugust.trast 6. in epist. Ioannis . Ggosivis nosse, quia accepisti Spiritum sanctam, interroga cor tuum, ne fortὸ Sacramento Babeas, O virtutem Satramenti non habeas. Et idem lib. I ς. de Trinit. cap. 6. Unxit eum Delia Syris ancto, non utique oleo vi ili sed ἀσπασatia, qtio visibilisignificatur unguento, quoBaptizatos urent Ecelesia. Qtiam uis Christus, & Apostoli donassent effectum huius Sa
Quod autem Episcopus in conferendo hoc sacramento detAlapam in faciem confirmatorum: Non aliud indicasse credo, quam post susceptum sanctum Spi- ' ritum , dispositi ¶ti reddantur ij ad suscipiendam omnem ignominiam, verbera. dc mortem propter Christum: Non aliter quam Apostoli, qui omnes ante Christi passionem scandalizati sunt, di fugerunt; ex quibus alii etiam Magistrum nega-