장음표시 사용
151쪽
illicita reddebantur omnia uniuersalia Concilia , Socrates his l. Eccles lib. a. Acap. 8. SOZOm. lib. 3. cap. Io. & infra nos dicemus cap. 76.&cap. 83 Assirmabat eadem Ecclesia successionem Episcopatus non interruptam post missionem originalem Apostolorum; dc hoc ex necet saria. &essentiali Ecclesiae conditione ;&aliter sentientes, uti schismaticos habebat. Cyprianus ad Magnum . epist. 76. Chrysostom. ad Epiphan. homil. I I. & de ijs omnibus nos I tius infra dicemu . cap. 73. & cap. 7 9. Quod Diaconi fuerint semper inferiores,&subordinati Presbyteris, &qu5dintiquitus non essent illi solum dispensatores eleemosynarum; verum etiani per Episcopum ordinati in obsequium Presbyterorum, ad altare Iegendo Euangelium , & alijs iunctionibus assistendo; patet, ex quo sanctus Ignatius ad Heronem Dixeonum scribit : Nihi ne Episcopisfacito; Sacerdotes enimFunt: tu vero Sacerdotum Miniser: baptizant, sacrificant, eligunt, imponunt manus: tu verὸ illis ministras, visanctus ille Stephanus Iacobo, ct Probteris, qui erant Hiero dimis .& idem Epist. ad Trullianos : Oportet Diaconos M Ieriorum Christi minii bis per omnia placere nec enim ciborum, ac pomum mini sunt sed Eces a Dei adminis,a- Biores & infra: auid sacerdotium es, quam sacer coetus 3 quid veris Diaconi, quam ministrantes Discopo3 Imitatores angelicarum virtutum, qui purum, O inculpatum mini Ieriam illis exhibent 3 M. Quod autem maximae est auctoritatis, ut alias praetermittamus, Concilium Nicenum cap. I . Peruenit ad sanctum Concilium, 'quod in locis quibusdam , ct CLunatibus, Presbyteris Diaconi Sacramenta porrigant. Hoc neque regula, neque con
seu tudo tradidit, ut hi, qui offerendi crisi ij non habent potestatem ; his qui ossi runt Corpus ChriHi porrigant. Sed illud innotuit, quod qudum Diaconi etiam aure Episcopos Sacramenta sumunt. Haec ergo omnia amputentur, ct maneant Diaconi intra propriam mensuram, scientes quia Episcoporum quidem adminiIbsunt, Presbyteris autem inferiores sunt. Accipiant ergo Euchar tiamsicundum ordinem poII Presbyteros ab Episcopo , aut a Presbtero: auis A non fuerit in praesenti nec Epis pus, nec Presbyter, runc ipsi' erant, ct edant: sed nee sedere quidem in medio Presbyterorum liceat Diaconis: extra regulam enim, extra ordinem eii, ut hocstat. ci . a Magna siquidem est Presbyteri, seu Sacerdotis dignitas, potentia magna : Di- iura,. gnitas supra Regiam, potentia supra Angelicam: cum ad Sacerdotis verba, Epane & vino Caro Christi & Sanguis statuuntur in altari ante enim prolationem verborum Christi panis erat&vinum; ut primum consecratoria verba facem dos protulit. non iam panis & vinum, Corpus Christi est. Quasi sacerdotis voluntati obsequatur Deus, & se sistat ad imperium eius. Demum sanctus Cyprianus epist. 6 s. quodlibet. 3. Meminisse autem Diaconi debent quoniam Apostolos ,id est, Episcopos, ct Praepositos Dominus elegis: Diaconos
autem pili ascensum Domini in Caelos Apostoli sibi constituerunt Episcopatus sui. O
De potestate Exorci Zandi Energumenos,& Catechumenos. Cap. XXV lil. D
NEmo est, qui praetextu aliquo possit dubitare de hac in Ecclesia potestate:
quoniam Christus Dominus apud Matth. cap. 1 o. Convocatis duodecim dia Icipulis fuit dedit illis potestatem spirituum immundorum, ut etherent eos, ct curarent omnem languorem; ut etiam apud S. Lucam cap. 1 o. Ecce dedi vobis pote titem calcandi supra serpentes, Oscorpiones, Nuper omnem virtutem inimici quam potestatem exercebant Apostoli, ut in actis per eundem Lucam. Etenim cum haec sit potillima inter alias omnes afflictiones, congruum maxime erat, ut Dei prouidentia in hoc medicamen apponeret, sicut fecerat in alijs omnibus languoribus . Et Propterea Daemones maxime cou tremiscunt nomen fili; Dei: Iustina
152쪽
stin. dialog. cum Tryphon. ait. Per nome quidem Chus Ab Dei. O Primo nitiereaturae omnis, ex Virgine geniti c Daemonium omne adiuratam vincit r. Et
ibidem: Et hodie quoque illi per nomen Iesu Grilii Cruci sub Pontio Pilato adiurati nobis parent. Resert Euseb. Caesarie n. lib. 8. cap. 3 ς. quod Nouatus exorcistarum praesidio spiritu illo malo liberatus, cum post tam grauem morbum , Ut iam sere mori putaretur , incidisset : in lecto , in quo decumbebat, aqua circu infusus baptismum accepit. Concilium primum Constantinopolitanum can. septimo reserens ordinem , seruandum circa baptizandos, inquit. Prima quidem die eos Christianosfacimus, fecundo Catechumenor, tertio vero exorcizamus, ct tum in Ecclesia eos preseverare facimus, audire scripturam, ct tum demum baptizamus: & prop terea de praedictis catechumenis inquit S. Chrisost. in homil. de Adam, &Heua. Non prius fontem Gla ingrediuntur, quam exorcisemis, ct insit attonibus Clericorum, spiritus abis immundus abigatur. Ac etiam Tertuli. in apolog. cap. 23. resere, quomodo ante oculos Gentilium fideles expulerint Daemones ab Energumenis . his verbis: CHUJum timentes in Deo, ct Deum in riso subjciuntur feruis Dei, ct mr ii; ita de contactu, asum que nosero excedunt inviti, ct dolentes, vobispraesentibus erubescentes. Et Minutius Felix in Octauio: Daemones, vel exiliunt satis, vel euan Dunt gradatis,prout Mespatientis adiuuat, aut gratia curantis aespirat. Sicuti eleganter quoque resert de Daemonum protervia Firmi an . in cap. 27. lib. 4. Illi nequissimi spiritus ubi adiurantur, ibi se Daemones constentum, ubi coluntur, ibi se Deos mentiuutur . Hanc eandem exorcizandi potestatem testatur Concilium Carthaginen. . Cap. 7. his verbis: Accipe, ct commenda memoria, ct habeto potentatem imponendi manussuper mergumenum sueBaptizatum , e Catechumenum. Quod vero in hac potestate exorctgandi aliqua non sit fallacia, inquit sanctus Augustinus de nupt.& concupiscent. lib. I . cap. ao. In veritate O non in f talepotvias diabolica exorcietatur in paruulis: &idem sanctus Augustinus contra asserentes non habere Diabolum potestatem ante Baptismum lib. 2. cap. 17. is.& ly. Osic a cusat Ecclesiam toto orbe diffusum, in qua ubique omnes baptizandi infantuli non ob' aliud insufflantur , nisiυt ab iis Princeps mundi mittatur foras, a quo necesse ni se irae possideantur, cum ex Adam nascantur . '& idem Augustinus lib. I. de peccat. inerit. & remission. 4uid in paruulo agit exorcismus , si in fami lia Diabo si non tenetur Confiteamur igitur, quod alia Ecclesia, quam Catholica usque in presens nunquam exercuerit exorcismos. nec in ijs facultatem ullam habuerint aliae ecclesiae
in proprijs ipsarum summonibus,
De Diaconissis, Presbiter istis, S Episto pissis.
APud ecclesiasticarum rerum scriptores, quoniam frequentissima ha betur
mentio de mulieribus Diaconisiis; quarum etiam aliae nominantur Presbyterae, aliae Episcopae; quamuis ecclesiasticorum ordinum de quibus nos supra diximus y huiusmodi foeminae non essent ullo modo capaces; nihilominus propter nominis similitudinem, non absonum sorsan erit etiam nos de praedictis hic recensere, quae, & quales illae essent λ ac etiam de munere earundem. Viduae porro, quae praeerant ministerio quotidiano, nempe, ut mensa Ilia seruitio Praesectae ; seu circa eleemosynarum dispensationem. quae fiebant quotidie : istas autem post Diaconorum electionem constat ab eo seruitio cessasse; verum & alijs iunctionibus mancipatas in e: de quarum electione agens Paulus Q a I. Timoth.
153쪽
1 .Timoth. s.Non minus quam sexaginta onstrum Viduam eligenda meamq; moribus probatam, praecipit: quae communi appellatione Diaconissae sunt dietae. Fuit autem ill arum munus; ut sicut soribus, qua ingrederentur viri, Ianitores, seu ostiarij Praeseeti erant: ira ipsae portis mulieribus tantum patentibus pneessent: unde ab Ignatio epistola ad Antiochenos dicuntur : Sacrorum Vestibulorum etiII des. Sicut enim in templo Hierosolymitano erant foeminarum portae. & loca orationis a viris seiultitia: Ioseph de Bello Iud. lib.6. cap. 6. sic etiam laudabilem illum morem in Christianorum ecclesias fuisse translatum; ita quod viri a mulis ribus , atque a nuptis Virgines. Sacerdotes a populo loco essent distinisti, ut late Cardinals Baronius in anno ς7. ubi Spondanus num. 37. Inserui se insuper Diaconissas ad mulierum fidelium ministeria, puta lauacri, aut visitationis, vel laboris, di similium . quae a viris sine pudore, vel aliqua improborum suspicione obiri non postent, ut apud Clementem lib. 3. constitui.
cap. Iς.&Epiplian. liae res.79. cui in tamen non essent eiusmodi, ut sicut Diac ni manus impolitionem acciperent, vel aliquo sacramento initia te es ent: nam sacrosancta Nicaena synodus can. i9. easdem inter laicas enumerat.
Verum tamen est, praedictas Viduas . seu Diaconissas ad hoc fuisse institutas.
ut etiam in rebus sacris. &reygio iis ritibus operam suam praestarent: nempe ut Catechumenas primis fidei rudimentis domi imbuerent, docerent, sermarent cum paulo ante baptismum ei sent lauandae, ungendae. immergendae ne sacerdotum oculi laederentur : quibus omnibus hae Viduae manus admouebant: dissicillimis quoque ecclesiae temporibus poterant sine suspicione per domos discurrere, Episcoporum mandata deserre, monere, corrisere, preces, ieiunia, peruigilia, stationes iniungere; ut refert Episcopus Albalpinus de Veteribus Ecclenae Ritibus, lib. primo, cap. 2
Sicut Diaconissarum frequens est mentio 'pud ecclesiasticarum rerum scrip tores, ita etiam apud eosdem saepe nomen Presbura, de aliquando etiam Epi pa reperitur; at non ab aliquo ecclesiastico ministerio, vel quod Diaconisi is praeessent; sed vel quod ob aetatem viduae seniores dicerentur Presbyterae; ut in Concilio Laodicen. cap. vltimo, &apud Athanasiunt ad virgines: vel quod ita
nuncuparentur a virorum suorum ordine. cum istis in presbyteros electis, ipsae interim vitam coelibem gererent; ut in Concilio I tironensia. can. 2o. & Anti-siodorensi can. 2 I. atque apud Gregorium Papam lib. . dialog. cap. I I. Sicut autem Presbyterae, ita & Episcopae appellatae reperiuntur apud Concilium Turonense I I. cap. I 3. &I . quarum viri fuissent in Episcopos postea consecrati, ipsaeque ab illis diuisae vitam pariter caelibem agerent; eademquo denominatione interdum, qua viri ad Diaconatum promoti . Diaconissa nominabatur, ut in dicto Concilio cap. ao. & Subdiaconissa coniux viri illius. qui ad Subdiaconatus ordinem ascitus esset; & de his Baronius anno 3 . ubi Sponda
Cum lit nobis sermo de Diaeonissis, sese offert locus satis dissicilis apud Tertullianum lib. de monogamia his verbis: Vt igitur in Domino nubas fecundum i gem , O Apostolum si tamen id curas 2 qualis es, id matrimonium portulans, quod eis a quibus id postulas, non licet labore ab Episcopo Monogamo , a Presbteris, ac Diaconis eiusdem sacramenti, a Miduis, quarum in te sectam recusast. Ad cuius intelligentiam sciendum olim in Ecdlesia si tu tum fuisse, ne quisquam VXorem duceret, aut de nuptijs cogitaret, quin prius Ecclesiam, id est Episcopum, Sacerdotes. Viduas, caeterumque Clerum consuluisset, eisque conditi nes suturi coniugis, statum, religionem, sectam. patriam denique, ac mores, &aetatem exposuisset. Huiusce legis causa non alia, quam quod primis illis temporibus omne studium, & diligentiam adhiberent; ne parua manus Christi an rum pollueretur, aut eorum quisquam Gentilis coniugio, aut Iudasi, vel Haeretici macularetur. Praeterea uxor immersa in Gentilis consuetudinem, &eius amore flagrans , religionis arcana, & Iacramenta retulisset ; ac eisdem artibus , et Idemque blanditi js, aut minis fidem uxoris iacile Gentilis expu-
154쪽
DE VETER. fACR. CHRIST RITIB. ias
A gnas et . Denique dum conuentus suos Christiani clanculum agere cogerentur , cuiuslibet mulierculae indicijs, quae vitiata, ct corrupta esset a marito; omnes simul una intercipi, & opprimi potuissent. Ob eas igitur causas Ecclesiam olim praecepisse reor, ne quisquam matrim nio iungeretur, quin prius Episcopos, Viduas, dc Sacerdotes consili j lui participes recisset. Hinc est, quod Tertullian. lib a. ad uxorem, non modo eam mulierem increpat, quae Gentili nupserat, verum etiam eos, qui eiusmodi nuptiarum auctores extiterant, ibi; Miror Consiliariorum praeuaricationem. & eodem lib. laudat nuptias . quae auctoritate Ecclesiae, & consilio iactae sunt: auibus laudibus esseram matrimonium illud, quod Ecclesia conciliat t. Ex quibus insertur, nil aliud ei Ie, mulieres petere maritum ab Episcopo, aut a Viduis, quam eis nubendi consilium, & suturi coniugis vivendi consuetudinem,&mores exponere; Vt si honesti, & a lege Christi minime alieni v iderentur, salua fide, di religione nubere pollent. Nam de nuptiali benedictione verba illata B nequeunt explicari,cum de Diaconitiis. id est Viduis illic fiat mentio. quibus nequidem in Ecclesia loqui fas esset; ac etiam inter laicas suisse enumeratas diximus supra: Et de praedictis refert Albaspinus de veteribus Ecclesiae ritibus,ti. i. capitulo I MAtrimonium suit habitum semper uti verum, & proprium sacramentum nouae legis, ut inquit Apost. Ephes. cap. s. Ita Oviri debent die re se resas, ut corporasa. Nemo enim unquam carne am odio habuit, sed nutμiterinuet eam. si ut O Christus Ecclesiam. & infra. Muberes visisti subditae t. C cut Domino. auoniam vir caput mulieris,si ut Christus caput est Ecclesia. see Satrua ire corporis eius: sed ut Messa subiecta est Chri io , ita ct mulieres viris sis in omnibtis. Viri digite uxores υ iras, Actit O CHUius dilexit Ecessam, seipsum tradidit pro ea. Volens Apostolus inserre, quod sacramenti Matrimoni j efficacia
consistat in eo, quod naturaliter repraesentet summum amorem, Ac caritatem, qua Verbum Diuinum dilexit humanam naturam , l& Ecclesiam suam sponsam. Quod autem a priscis sanctis Patribus Matrimonium inter Ecclesiae sacramenta fuerit habitum, Tertullian. lib.de monog. cap. s. Chri Ius unam habens Ecclesiam sponsam fecundum Ada, O Heu guram, quam Apostolus in illud magnum Sacramentum interpretatur in Chri tam, Ecclesiam comperit e carnasi monogamia per spiritualem. Ambros lib. I. de Abraham cap. . Et quia in Deum peccat, Sacramenti caelestis amittit consortium. Augustinus de nupt. &concupisc. lib. I .cap. Io. Quoniamsaia non tantumD-cunditas, cuiusfructus in prole est, nec tantum pudicitia , cuius vincultim Hisisse D Verum etiam quoddamsacramentum nuptiarum commendat delibus coniugatis: Vm
de dici questolus: Viri diligite uxores vestras, sicut O Christus dilexit Eces fiam.
Huius pro Uubio sacramenti res eH. ut mas, O mina coniugio copulari, quamdiu viuum, inseparabiliterperseuerent: nec Eceat excepta, cavsafornicationis, a coniuge coniugem dirimi ; hoc enim custoditur in Christo, O Ecclesia, ut vitiens cum vivente in aeternum nutu diuortiostparentur. Et idem Augustinus de bono coniuncap. . Bonum nuptiarumper omnes gentes, atque omnes homines in causa generandis, O in fide castitatis: quod autem ad populum Dei pertinet, etiam in δεnctitate sacramenti . De hoc Sacramento inquit Apost. ad Ephes cap. I. Relinquet homo Patrem O Matrem , adhaerebit uxorsae; insint duo in earne una unde sanctus Chrysostomus homil. ao. suptii dictam epis .ad Ephesinquit: Re vera mφ-
155쪽
Hum s nragnum, relictoco qui genuit; ct qui aluit, etiam ea, quae peperit, quae mi H ct cum doloreparturivit; adhaerere virum ilii , quae antea neque visa ia . atque hanc omnibus praeferre; υσὸ mysterium est. parentes cum isti fiunt, non ostendumtur. Fi idem in Genes homil.s6. An non audis Paulum dicentem, quo cramentum sunt Nuptiae, Imago dilectionis Christi , quam erga Ecclesiam de Iarauit Ex hor procedit illa inseparabilitas, & in dii lubilitas matrimoni j; quoniam ν---m . inter Christianos matrimonium repraesentat inseparabile ligamen naturae Diuia nae cum natura humana; ac etiam inter personam Verbi, & eiusdem Filiu Dei cum Ecclesia sua. Hinc est, quod praetextu adulteri j non permittitur alteri ex coniugibus irerum nubere . Etenim apud sanctum Marcum, cap. Io. interrogantibus Discipulis de hoc Christum, ipse respondit: αuicunque dimiserit uxore am, O alium duxerit; adulterium committit super eam : uxor dimiserit virumsum , Oalynupserit, moechatur. Quod adem resert S. Matth. cap. s. Ego autem dico vobis,quia omnis, qui dimiserit uxorem Dam, exceptafornicationis causi,facit eam marchari; ct qui dimisum duxerit, adulterat. Et de hoc intelligimus Apostolum , qui Dei
arcana scrutatur, prima Corinth. Cap. I. dum inquit: His autem , qui matrimonio iuncti sunt, praecipio non ego, sed Dom nus, uxorem a viro non discedere: quod i-fesserat, manere ivnuptam, aut viroso reconciliari, O vir uxorem ne dimisitat. dc ad Roman. cap. 7. Igitur vivente viro Mocabitur Adultera infuerit cum alio viro in autem mortuus fuerit vir, liberata est a lege viri, vino i Adultera, siuerit eum alio viro. Quod idem sentiunt sancti Patres; & Clemens Alexandrinus, postquam retulerat loca citata, inquit secundo Stromat. cap. ia. auod consulat friptura uxorem durere, ct nec a coniugio permittat unquam dipe erri, legem aperiὸ confiiatuit: Non dimittat uxorem, praeter quam propter fornicationem: adulterium enim existimat coniungi matrimonio viso altero, o separato . Et quod communione priuentur scieminae , quae vivente viro alium ducunt, Concit. Eliberi t. anno 3 2o can. 9. Item elisfarmina, quae adulterum reliquit Maritu delem,oe alterum duxerit; prohibeatur ne ducat si tem duxerit, nonprias accipiat Communionem, quam is, quem reliquit, de Iaculo exierit, nisinecessitas infirmitatis compulerit.
Sanctus Augustinus de bono coniugij, cap. 7. VAque adeo foedus utad initum nuptiale, cum amsacramenti res est; ut nec ipsa separatione irritum fata, quandoquidem vivente viro, a quo relicta es, moechatur si alteri nupserit, ct uis huius mali causa es, qui reliquit. Hoc idem decreuit Concit. Meleuit. can. 17. Placuit, ut fecundum Euanget cam, O Apostolicam disiplinam, neque dimissus ab Uxore. neque dimis a A Iarito alteri coniungatur: Sed ita maneant, ut sibimet reconcilientur: quodsi contempserint ,
De Impedimentis Matrimonij. Cap. XXXI. D
TRia genera cognationii, recognoscit Ecclesia, quae Matrimonium impediant: nempe cognationem naturalem, legalem, S spiritualem. Priora n tura propter consanguinitatem , seu assinitatem: Secunda a lege propter adopaionem: Tertia a Sacramentis, nempe Baptismi,& Confirmationis solummodo. c. --. v. L Et primum de praedicta Cognatione spirituali, sacra Concilia.& sancti Patre, M. fidem Ecclesiae confirmant. Fienim Concit.Nicen. can. al. Arab. inquit Nemo fidelium cum patre, aut matre sipirituali matrimonium contrahat; id Hi cum patri nis, aut matrinis; ct qui hoc commiserit, habeatur tanquam Ethnicus, quo ques parent r, patio viginti annorum paenitentiam si peccatlagat. Et idem Concit.
156쪽
DE VETER. SACR. CHRIST. RITIB. ia .
A can a 3. Nequo Vir Deisilio μο in matrimonium eam, quam Uxor Da tenuit in Baptisimo: neque mutier det Aram Dam in matrimonium ei, quam maritus tenuit in Ba ptisimo; quia ini habentur vlfratres, Oseroresspirituales, ct eorum Pater, ac Materspirituales. Et Synodus Trullen. extendit Decretum usque ad Matrinas, &Patri nos in casu viduitatis; eo quia cosnatio spiritualis maior est, quam corporalis, ut in Can .s3. inquit. Quoniamspiritualisne esitudo,seu aspritas corporum coniunctione maior est; In nonnullis autem locis cognouimus quo am, qui ex sancto, ct salutari Baptismate infantes cipiunt; postea quoque cum Matribus utaram Viduis matrimonium contrahere ; Statuimus, ut is p terum nihil flat elusemodi. Si qui autem pili praesentem Canonem hoc cere deprehen uerint 1, ij quidem primo ab
hoc illicito , O mi oti Matrimonis de ant, deinde, O fornicatarum panis Db-θciantur.
Quod antiquitas recognouerit pro legitimis impedimentis ad contractum, imatrimoni 1 gradus consanguinitatis, & assinitatis; ut propterea contrauenien-M tes, eorundemque fili j deuenirent infames, & inciderent sub legum maledictione; refert Calixtus Papa , qui vixit anno Domini ai 8. epist a. ad Galliae Epist pos, ut in caus 3ς. quaestione secunda can. a. his verbis; Cognationes consanguianeorumsieri prohibete, quando has, O Diuina cto Eprohibent leges . Leges ergo Diuinae hoc agentes, odi eos, qui ex eis prodeunt , nonsolum ei ciunt; sed, ct malediarios appellant: Leges veraticuli, infames tales vocant, ct ab haereditate repellant. Nos verosequentes Patres nostros, ct eorum viniti's inhaerentes, infamia eos notamus , ct infames esse censemus, quia infamiae maculis sunt aspersi nec eos viros, nec accusationes eorum, quas lege ecuti rejciunt , cipere debemus. Sanctus Fabianus Papa, qui passus est Martyrium tempore Decis, refert, quod impedimentum assinitatis cessabat in quarto gradu inclusiue, ut habetur dicta . Caus 3 s. qtiaest. Σ. Can. 3. his verbis. De propinquis, qui ad affinitatemper Virum OVxorem veniunt , defuncta More, vel Viro , in quinta generatione coniungantur: in quarta si inuenti erint, non separentur: in tertia vero propinquitate non licet Ux C rem alterius accipere post obitum eius. Aequaliter Vir coniungarar in matrimonio eis ,
quasibi consequine ut, ct Norissae consanguineis pos mortem oris.
Quod autem talia Coniugia abominabilia sint ante Deum ; Dii sus Greg. li. I a. Regist. epist. 32. ait. Incinuosius es talis coitu, , O abominabilis Deo , ct cunctis bouis hominibus: Incem os verὸ nulla coniugii nomine deputandos, a Sanctis Patribus, dudum tutum esse legimus. Tale impedimentum ex consanguinitate proueniens extendebat se ad sextum gradum inclusiiue, ut apparet ex Isidoro lib. 9. Ethymologiarum cap. s. ibi. Ideo que asseextum generis gradum consenguinitas constituta e I: v curifex aetatibus mundi generatio, ct hominissatus itar; ita propinquitas generis tot gradibus terminetur ; quod idem refertur in Concit. Lugdunen. a. ut in caus3ς.quaest. a.& 3. cap. i9. Nulli: ubi idem asseritur procedere tam circa gradus consanguinitatis, quam affinitatis. Praecipuum autem sundamentum praedictorum graduum erat illos extendere, ut apparet ex distin. 3 ς. quaest. s. ad similitudinem haeredita-- tis, &successionis iuxta Imperiales leges. M Postea autem Generalia Concilia reduxere tale impedimentum ad quartum gradum; ut consanguinitates faciliores reddantur, ex Innocentio Tertio, de co sanguinit. & assinit. cap. Non debet reprehensibile iudicari, A fecundum variet rem temporum, tuta quandoque inrientur humana. & paulo post: Prohibitio quoque copula coniugalis quartum consanguinitatis, ct a statis gradum de caetero non excedat', quoniam in ulterioribusgradibus iam non potvi absique gravi dissendio huiusimodi prohibitio naturaliter obseruari. Et non est dubium, quod ab Ecclesia potuerint laxari huiusmodi gradus consanguinitatis impedientes matrimonium, Diu. Tho m. in supplemento, quaest. s . art. Φ. par. 3. Qualis autem tuerit Diuina ordinatio in lege scripta circa hoc impedimentum: Hoc lase refertur in Leuitico cap. I 8. a vers 6. usque ad vers. I9.
157쪽
rae DE VETER. SACR. CHRIST. RITIB.
De eognatione legali per adoptionem, quando impediat matrimonium, Diauus I ho m. d. supplem. quaest. s7. per totam, ac etiam leges Civiles . C Uod haee extrema Unctio sit verum Sacramentum nouae legis: patet no bis ex verbis epistolae Catholicae sancti Iacobi cap. s. vers. I . & seq. his verbis: Infirmatur quis in vobis inducat presbteros Ecclesiae ct ororsuper eum, ungentes eum oleo in nomine Domini; ct oratio fidei salvabit Infirmum, alleviabit eum Dominus; Osi in peccati sit, remittentur ei. Etenim dictus Ap stolus non praecepisset huiusmodi ceremonias, nec sic determinate promitisset donum gratiae spiritualis, si non recepisset ipse aliquod praeceptum, &a Deo certitudinem; maxime cum reserat Apostolus, hoc Sacramentum duos parero B effectus; nempe corporis sanitatem cum hypothesi, Ac conditione, si sic expediat Infirmo : alius effectus essentialis est remissio peccatorum perinfusionen gratiae . dc habetur ex Diuo Thoma in supplemento, quaest. a'. arti a. quod licet in Evangelio non fiat mentio de hoc Sacramento, Apostoli nihilominus illud
Quod antiqua sacra Concilia, & prisci sancti Patres optime cognouerunt, ut in Concit. Niceno ann. 69.Arab. Transacto anno debet Sacerdos benedicere aquam,
Oolium, non sicut sit in Baptismo, neque sicut benedicitur Chrisma ;sed Aut oleum
Sanctus Ephrem, qui vixit anno 3oo. de vita spirituali, puncto 7ς. inquit. Si Charitatis oscio persuriens. oleo aegrotantem inungis ac oculos, manus, lingat que custodias. Diu. Chrysostom. lib. 3. de sacerdotio, est. Sacerdotes non solum cum nos regenerant , seis rea habent potestatem indulgendi peccata . Infirmatur quis, inquit solus , ex vobis 8 accersat presbyteros Ecclesiae, ut orentsuper eum, ungentes eum oleo in nomine Domini. Hieron. in vita Hilarion. inquit: Constanti an feminae generum , Osiliam Hilarion unctione olei morte liberauerat, Oc. Uniuersagricolae , O panores a ven natis animalibus, ctserpentibus percussad Hilarionem confugerunt; quo benedicto oleo vulnera tangente, certam salutem resumebant. Augustin. intractat. debeatitudine Catholicae conuersationis, inquit. Gui rotat, insola Dei misericordia considat, Eucharisiam cum fide, Odeuotione accipiat, oleumque benedictum ab Ecclesia petat; unde corpus utim ungatur;=Iemudum Apostolum orati aluabit insirmum, ct alleviabit eum Dominus Et idem S. Augustinus lib. a. de Visitat. Infirm. inquit. Uectum huius sacramenti exprimit ipsi Iacobus, dum ait: Si in peccatissi. dimittentur ei. Materiam δε- signauit oleum sacrum. auibus dandum sitsacramentum. insinuauit dicens: In matur quis. & alibi: Oleum enim v ile insigno es, oleum inuisibile in sacramento oleum spirituale intus es, oleum visibile exterius es. Ac rursus. auoties aliqua iu- D firmitat superuenerit, corpus ct sanguinem Chrisi ille, qui aegrotat accipiat: ac inde corpusculumsuum vngat; in illud quo scriptum est impleatur, Infirmatur, quis iuvobis 8 . . Beda in verba D. Marc. cap. 6. ait. Vnde patet ab ipsis Apostilis huncsanctum Ecclesiae morem se traditum, ut Enresumenus. O aist quilibet aegrotivngantur oleo pontificali consecrato. Et quamuis in Evangelio de hoc sacramento mentio non fiat; nihilominus non posse Ecclesiam illud auferre, cum sit a Christo institutum.& ab Apostolo promulgatum: ut ex supplemento tertiae pari. D. Tho m. quaest.
Quotiescunque igitur fidelis infirmatur, ingrediuntur fratres ad aegrotiim cum
De Sacramento extremae Vnctionis.
158쪽
aqua benedicta, cum cereis, sine incenso ante oleum iam tum, &peragunt omnia, sicut in Sacramentorum libro eontinetur; ita ut nec r tio poenitentiae, hee cor munionis gratia denegetur. Si autem aegro ius amiserit vocis ossicium; per
indicia integri sensus comprobentur. Quod si ita aegritudine fuerit aggravatus. ut quod paulo ante poscebat, in praesentiassnificare non possit; testimonia λdelium prodesse debebunt; ut simul poenitentiae, de reconciliationis beneficium consequatur. Albinus de Divin. Omcijs cap. de Infirmis. Et haec de sacramen to extremae Vnctionis dicta lassiciant. Per haec igiturseptem Sacramenta necessario incedendum est ad caelestem Hierusalem, in qua Christiani omnes Ciues conscripti sent. Siquidem, ut explicant Theologi. Baptismus de Paenitentia necessaria sunt simpliciter; Baptismus quidem omnibus; poenitentia his qui post Bapti sinum lethaliter deliquerunt. Eucharisia. Confirmatio, ct Extrema ractio, necessaria sunt necessitate medii, ut loquuntur Scholastici, ad bene esse. Ordo necessarius est non singulis hominibus. sed ipsi Ecclesiae in uniuersum simpliciter : ipsiq; Ecclesiae itidem in uniuesu tria, non autem singulis hominibus est necessariu Matrimonium ad bene esse. Quora explicationem praeter supra deducta, diffuse tractan t Theologi , & Canon istae. Serio hic nos quaeso perpendamus. Quare sanguisChristi, qui copiosissimus super nos per haec septe sacramenta cotinuo effunditur, perpauci pretio hoc pru
denter,&feliciter utantur, imo plurimi in interitum3Neque aliter credo respondendum, nisi tam grauia crimina non fuisse ante susim Christi sanguinem, quam post eum. Beneficiorum in nos magnitudo auxit criminum magnitudinem . Α-
post. ad R om. 7. suod ergo bonum vi, mihi ctum es mors p ab . Sed peccatum, ut appareat peccatum . per bonum operatus in mihi mortem, ut fiat supra modum ccans peccatum. Nihil nobis melius Christi morte, nihil sanguine illius medica bilius, nihil nobilius; & tamen haec tanta, tam inedi ea, iacta sunt peccanti in mor
tem maiorem, cum in immensum aggravent peccati magnitudinem, & poenam
illi debitam . Crescit enim ingratitudo crescentibus beneficijs: quae si infinita
sunt, &nullo pretio aequanda, nulla etiam poena reparari ingratitudo tanta potest. Vnde perseueranti ococcumbenti in peccato,Christi sanguis ingrauiorem poenam, quia in delictum grauius, est: quemadmodum poenitenti, & dolenti , ante quam iterato lapsu offendat, in gratiam,& gloriam maiorem est . Ita uni in salutem, alteri in mortem mors Christi est. Ex se quidem semper in vitam, &hanc aeternam . Quantae prudentiae . & felicitatis est, medico sanguine illius per
haec sacramenta redanimari, non perire 3 Contingat hoc nobis, ut inter electos illius adnumeremur, inter oues. inter filios, inter haeredes regni illius magni. In manu nostra hoc est. Tantum sequamur Vocantem; &Consequemur praemian
tem. Sequamur moribus, imitemur factis; & ille sequetur gloria.
Diximus in praecedentibus de Sacramentis nouae Legis,quae sunt fundamentalia in Catholica Ecclesia : modo siubsequendum
de Ecclesia Materiali, eiusdemque supellectilibus, Vestimentis, Sacramentalibus, nec non de alijs plurimis sacris Veteri bus Ritibus,
159쪽
De Ecclesarum Aedificatione &Consecratione.
SVpponendum autem primo, ut Ecclesia vocetur; proprie quod omnes ad
se vocet, & in unum congreget. catholica ideo dicitur, quia in uniue sum Mundum est constituta: vel quoniam uniuersalis in ea doctrina est ad instructionem hominum de visibilibus, atque inuisibilibus rebus coelestium, ac terrestrium : vel quod hominum omne genus trahat ad se. De Templo; quod quasi amplum tectum, vel a tuendo dictum : Quod Moyses Legislator primum Domino condidit in itinere Tabernaculum. EXod. cap. m. nempe quod Tabulis interstantibus , cortinae desuper tendemntur, ut Militum tentoria : Salomonis deinde Templum prudentiam periturui insuruit, 3. Reg. cap. 6. Basilica vero dicta quasi Domus Regia. Nostrorum post haec temporum fides in toto Mumdo Christi Atria consecrauit. Ita Isidorus de ecclesiast. ossic lib. primo, cap. r.&seq. Uuali ridus de reb. EccI cap. 6. Io. stephanus Durantes, de Ritibus
Eccles lib. I .cap. I. Et si Deus ubique sit, neque alicuius loci ambitu cultiis eius circumscribi debeat, cum in omni loco puras leuantes manus exaudiat. Non enim locus, ait Basilius in Exhortat. ad baptilinum N poenitentiam; sed affectus & intentio exigitur. Deum medio in mari Morses exorauit, Iob in sterquilinio, Ezechias in lectulo ad misericordiam prouocauit, Ieremias in Luto, Ionas in Caelo, Daniel in Lacu, Pueri in camino promeruere, Latro in Cruce, Petrus & Paulus in caseeere. Nihilominus sine maiestatis suae imminutione, imo maxima nominis ven ratione, in certis quibusdam locis, quae Templa dicuntur, praecipuo quodam cultu adoratur. Cum 3c ipse iusserit, &sanctissimi homines id fieri ila sermone de exemplo docuerint. Hinc S. August. se . aiς. de Tempor. inquit. In Ecc lanantes nolyte verbosari,sed Lectiones diuinopatienter atidire: ui enim in Ecchi a verbosari voluerit; pro se, O pro alijs redditurus es rationem: dum verbum mi nec ipse audit, nec alios audirepermittit. Antiquitus ait S. Clemens lib. 8. Const. Apost. cap. II. Quidam ex Diaconia in templo inambulabant, contemplantes viros, & mulieres,ne quis fieret sirepitus, ne quis nutus faceret, aut nans litaret. aut dormireti Vix credi potest, quanto silentio, quanta obseruantia Turcae suas orationes perficiant. Habent enim auctore Cuspiniano, De Turcanum origine dc Religione, Accusatores, qui de orationum omissione conuictos per Urbem - circumducentes, ac tabulam cum caudis vulpinis collo appendentes, pecunia mulctant. Quare studiose in Eccles. a erga Deum vigilandum. Impugnarunt Ecclesiarum, & Altarium ritus antiquiores Haeretici; ut αIulianus Apostata, & Copronymus Impp. quorum exempla sequuntur etiam Sectarij nostri temporis; quamuis Scriptura Sacra, Sancti Patres, & rationes
-- - 3 praeterquam nuspiam in terris suit quippiam magis frequens, & necessa- rium, quam Templa, ut recto rationis lumine inquit Plutarchus aduers Colot. si terras obeas, inuenire possis urbes muris. Litteris, Regibus, Domibus, opstu , ni mismate carentes: Vrbem Templis, Diisque carentem nemo uspiam vidit: Vt propterea ad Templorum frequentiam Gentilium aemulationem proponat nobi e
160쪽
6. Clemens lib. a. Constitui. Apost. cap. 64. his verbis: Etenim si gentes quotidie Him λ somno surrexerint , ad Idola properant colenda , ct ante opus , actionemque omnem, eis primum preces adhibent: si inquam pradicta gentes ea, quae nihil eis pro- sun requentaur; Tu qua excinatione uteris cum Deo, qui ab Ecclesia eius absens es, necgentes quidem imitaris In lege Naturae Patriarchae Noe, Abraham, & Iacob erexerunt, dc conse-erarunt Altaria Domino. Genes cap. 8. vers. ao. & cap. o. vers. 7.&cap. 3ς.
vers. i. In lege scripta Dixit Dominus ad Moysen Exod. cap. 3o. Facies quoque Altare ad adolendum thmiama de liguissetis habens cubitum longitudinis, O ait rim latitudinis, id en quadrangulum , O duos cubitos in astitudine. Cornua ex ea procedent: vestimque illiad auro purissimo, tam craticulam eius, quam parietes per circuitum, ct cornua Iaciesque coronam auream per uerum oec. Et in a. Reg. cap. vlla vers. I 8. & seq. David ex consilio Gad erexit Altare Domino in Area Areuna: sic etiam lib. 3. Reg. cap. 18. ver 3α & seqq. legitur Altare Heliae compositum duodecim lapidibus, iuxta numerum Tribuum filiorum Iacob : similiter lib. 2. Paralipom. cap. 6. in princ refertur Dedicatio Templi Salomonis. ωin I. lib. Esdrae cap. I. describitur renouatio Templi secta per CIrumo: sicut etiam I. Machab. cap. . vers 16. Post purgationem Templi dedicarunt , &consecrarunt Altare diebus octo, quod Graeci Encenia appellant: Et obtulerunt
holocausti cum laetitia, Oscriptium salutaris , O laudis: O Ornauerunt faciem
Templi Coronis aureis, o c. Et haec Festiuitas solemnis erat Hierosolymae etiam tempore Saluatoris nostri, ut legitur apud Ioan. Cap. I o. At vero in lege Gratia: euidens est Altare suisse; cum Christus praecipiat apud Matth.cap. s. versa 3. &seq. Sisater tuus habet aliquid aduersus te, relinque m nus tuum ante Altare, ct vade prius reconciliaristatri tuo: Oc. Quod Apostoli una cum fidelibus ad Ecclesias conuenirent, D. Paulus 2. CO rinth. a. inquit: Conuenientibus vobis in Ecclesiam , audio, scissuras se inter vos. Et ut ollendatur illarum diuersitas a domibus, subdit: Nunquid domos non habetis ad manducandum, ct bib ndum 3 aut Ecclesum Dei contemnitis 8 Et idem I. Corinth. I . Mulieres in EcclZAs taceant si quid autem volunt discere, domi viros Dos interrogent. Christus crebro Templum sua praesentia honorauit, grauiter serens Templum conuerti in speluncain latronum, vel negociationis; illud quea'. pellat domum Patris & orationis, Matth. ai Petrus,Paulus, ct Ioannes in Templo frequenter orant. Actuum I. 3.&3I.
Reiert S. Cyrillus Catech. 16. Apostolos consecrasse in Ecclesiam Coenaci tum , in quo receperunt sanctum Spiritum: Et S. Clemens lib. io recogn. inquit, sanctum Petrum Antiochiae conuertisse in Ecclesiam Domum Theophili, in qua collocauit suam sanctam Sedem.&Cathedram. Et idem Apostolus Romae in Monte viminali sacrauit domum Pudentis Senatoris, quae titulo Pastoris nominatur; ut refert Pius Papa Primus Dist. I. & Card. Baron. ann. Christi s7. & s 9. Euarillus Papa diuisit Romae Ecclesias inter Presbyteros, ex Eusebiol. 6. histor. cap. 3 ς. Cornelio Papa sedente fuisse Romae Ecclesias 46. inquit Opi tus lib. a. Contra Parmen . Ac etiam de consuetudine priscorum fidelium conueniendi in Ecclesiam, meminit Iustinus Martyr Apolog. a. Pace autem fidelibus concessa; & Templa ab Idolorum squallore mundata. Eusebius orati de Laudibus Constantini circa medium,post relationem Ecclesiarum, quas ille aedificauerat Constantinopoli, Antiochiae, & Hierosolymae: De Romanis sic inquit: In Lateraneusiniatio Ecclesiam Sanatori dedicauit, Oeteontinentem Basilicam nomine S.Ioannismptisu condidit eo loco quo ipse baptiza- tus a S. Siluestro, a lepra mundatus Hie quam idem Pontifex consecrauis V. Idus N . umbris; quo die Imago Saluatoris in pariete depicta Populo Romano apparuit. Item reseri; In Sanctorum numero locoram in primis semper suis inseraris ea Laticani pars. quam Sanin Petri Confessionem appellant. Illuc constantinus octauo die post fusceptum baptissmum venit, depositoque diademate, O humiiacens, vim lacrymarum profidit: mox sumpto ligone,ct bidente,terram eruis, indeque duodecim te