장음표시 사용
301쪽
'orum Conse r imi quoniam in istis non Palmas effgiabant, sed litteram X. quam. P. intersecat. Qiod symboluna cum Christum denotaret: indicabat etiam ipsas Consessores eundem Christum in vita imitatos & sequutos . Adverte etiam, quod vi sepulcris C tristianorum non ivit permissum, ut unit-o . corpuβ sivd premeret, ut ex Concilio Antisi odoren. can. I s. re Concit. Matis'. 'm' conen.can. II, ibi. Non licet mortuum spra mortuum mori ut sic videmuo in a liquis fidelium coemeterijs Sepeliri autem iuxta Samstorum corpora semper fidelibus optatissimum. -- eius Maximus serm. 77. de M.Oet. Aduent. 3 Solui. ibi. Ideo namque hoc a mimribus prouisum est, ut sanctorum ossibus noura corpor o mus , ut dum idos Tarta . rus metuit, nos 'sa non togar, dum illos Chri Ius illuminat, nobis tenebrarum eat, D dissugiat. Cum sanctis ergo Mart ibui quiescentes euadimus inferni tenebras, e rum propriis meritis, O conscii sanctitate. & tradit Aaron. ann. 225. ubi Spon-
Est quoque notandum, sepulcr Gentilium discreta si isse, ac etiam esse debere a sepulcris Christianorum, ut resert Baron. in anno 3s8. ubi Spondanua rua. Praefatis ritibus, ac ceremoniis sepeliebantur inprimitiua Ecclesia Marurii.& aliorum fidelium corpora, dc haec non alibi, quam in cryptis, ἐκ aliis recon' ditis coemeteriis. Horum autem serina describitur a Sancto Hieronymo in ta chiel. cap. 4o.ibi, Dum clem Roma puerio liberalibus sudiis erudirer, flebam cum caeteris elusem aetatis, O propositi, diebus Dominicis sepulcra Apostolorum, O Martyrum circumire, crebroque copias ingredi, qua in terrarum profundo defossa, mutraqueparte ingredientium per parietes habent corpora sepultorum, O ita obscura sunt omnia, ut propemodum illud propheticum compleatur: Defendant in infernum uiuentci; ct raro desuper lumen admoum horrorem temperet tenebrarum, ut nonia en iram, quam ramen demissi luminis putes e rursumquepedesentim accedi' fur. O caua nocte circumdatis, illud Virdisianum prop onitur: Horror ubique animos, simia ipsasilantia terrent. Fuere autem plurima extra urbem huiusmodi coemeteria , quoniam intra moenia prohibitum er/t Romanis legibus i a. tabul. deiunctos sepelire . Haec loca modo Areae, interdum Tumbae, Cata cumbae. vel Cryptae arenariae, ex loci na tura nomine comparato, dici consueuerunt, sed frequentius Coemeteria; quod fides doceret Christianos non mori, sed rurius excitandos; interea in Domino obdormire. Coemeterium enim . hoc est Dormitorium a quod est dor mio, volunt appellari. Porro elusinodi Cuptarum in agro Romano recensεtur nomina quadraginta tria in libro de Romanis Pontificibus, & apud Baronium ad Maryrologium Romanum die 3. Ianuar. Erantque specus subterraneae, cum ad sepeliendos fideles , tum ad conuentus, & syn axes peragendas tempore Pe sequutionum . Indeque fiebat ut Edictis Impp. quod docet Eusebius lib.et histor. cap Io.& Ia. ab eis Christiani arcerentur, ut scribit Tertullianus in Apolog. dc Minutius Faelix. &idem Tertuli. ad Scapulam ex verbis persequu torum inquit. Nonsist Area: hoc est, loca sepulturarum Christianorum destimantur, ne ad ea ulterius conuenirent; ut etiam refert Baron. ad annum abo ubi Spondan. num. a.& idem Baron aan. 26a. ubi Spondan. num. 3, Reddita vero Eccletiae Pace eadem frequentare permittebantur; quae postea quamdiu in eis fuerunt corpora Sanctorum Martyrum , frequenti coetu a fidelibus visitari consueuisse, ut ex Hieronymo, & Prudentio citatis. Cessarunt auteliuiusmodi fidelium studia postquam ea, quae ibi erant sita corpora Sanctorum, sub Christianis Impp.delata sunt in Urbe, di in diuersis Ecclesijs honorificetius
collocata, quamuis in eisdem coemeterijs aliorum fidelium corpora coepta sine sepeliri, ut reieri idem Baron. in d. anno a Sa. num. 3. Ad haec d. loca memini ego ipse, me hic Romae in adolescetia pluries diccessis se, etiam cum Domino Antonio Bosio, mihi ab infantia coniunctissimo, Adctne operis Roma Sorteranea Pi
Dicta sunt praefata sern omnia de laneribus, dum Ethnici Principes faeniebat
302쪽
A e5tra fideles annis sere trecentis;quorum timor cum defeeisset, dc pati ad Christianos aduenili et, fidelium destinorum corpora magna pompa sublata fuere, coincum nymnis, Cereis, dc incensis, eam re sepulturae mandari solita: ut resert
Card. baron. in ann: 3Io. ubi Spondanus mim. Clerici ordine progredientes ' i '' accentos Cereos gellantes manibus, sinus deducebant. Gregor. Ni is en . epist. ad Ulimpium de morte sororis suae Macrinae. s. Hieronym. ad Eustoch. de mor te aulae ibi . Cum alii Paulisices Lamps , Cere que praeferrent. Je in Epitaphio Paulae. ba erdotes Lampades. cereosique praetulerunt funeri. Imperante Iuliiniano
Acolythi iunalia deferebant. Noueli. sq. de Debiti impens. in freq. Defunct. 'Vt etiam faces praeferre mos fuit apud Ethnicos in funeribus: sicuti nos diximus in libro de Veter. Rom. Ritib. Canebantur in Exequijs desumstorum Psalmi, & Hymni a fidelibus. & viris ligiosic S. Dionys de Eccles Hierarch. cap. . Item Gregor. Nissen. d. epist.
ad Ulimpium de morte sororis, inquit. Itaque consuentem Populum in genera diasribuentes; mulierumque multitudinem Virginum admisines Choro; virorum autem D turbam ascribentes Monachorum cartui, unum quemdam ex viri que Hudss aptum continatamq; tamquam is almos canentium congressu, ex communi omnium concent apte coniunctam ordinem connituere. de paulo post Surgens, qui ei regioni praefectus erat Discopis, aderat enim cum uuiuersa multitudine Sacerdotum.
Quibus verbis apparet Sacerdotes interfuisse ossicio seneris , psalmosque tria exequijs cecinisse. S. Clemens lib. 6. Constit. Apostol. cap. 29. Pro iratribus no-ιDu. qmn Domino obierunt, ct acceptabilem Eucharis iam ossiste in Ecclestse. Oeaemeteriis vestris , atque in exitu mortuorum psallentes, eos deducite. Gregor. Naziana. in laudem Caesarii Orat. I o. ibi. Psalmodiis luctum se dantibus. Chrysost. h - Ο opulum Antiochenum. Quaream de eos quaeso vocas presbyteros. Opseulantes non ne ut te constentur non ne vi defunctum honorent' Basilius Seleuciae Archiepit copiis in Concione de Lazaro. tactus, ct femineus eiulatus non
C indicat talis pompa, quod insit ullus eadaueribus sensus; sed ad Dei
prouidentiam,cui placent etia talia pietatis ossicia, ad corpora quoque mortuorum pertinere significant, propter fidem resurrectionis astruendam. S. August.
serm. 3 de Verbis Apostoli. Sed pro viribus cura sepeliendi, pulchra construe- , . di, quia O haec infripturis sinetis inter bona opera deputatasunt. di insta . Implea thac homines ergasos ossiciapo tremi muneris, O si humani lenimenta maeroris . . Et quamquam S. Chrysost. homil. 8 ς. in cap. ao. Matth. & S. August. lib. I. de Civit. Dei cap. i I. & i 3.& lib. de Cura agenda pro mortuis; quibus locis as firmant,Sepulturam ct funeris pompam stitia se visorum,non mortuorumsubsidia: Uerum haec sunt interpretanda; ut sepultura per se non sit praesidium ad salute aeternam: per accidens tamen prodeste potest propter preces amicorum, & r cordationem Sancti illius, in cuius Ecclesia sepultus est defunctus. Quod S. Av-gust. in lib. de Cura pro mortuis agenda. & S. Gregor. lib. . Dialog. cap. so.o, seruarunt. Amplius S. Chrysost non damnat sepulturae solemnia: sed luxuriam ,& superfluam ambitionem , modumque sumptibus adhibendum suadet. Quod D autem ex Matth. cap. s. dc 2 s. calumniatur Haeretici,diluit D. Thom.2. a. quaest.
Et praedicta adeo vera sunt, ut Imp. Costantinus statuerit, & primus auctor fuerit,ut a d corpora defunctorum humada.Corpus hominum con stitueretur, qui ei muneri mancipati essent; quos & voluit Ecclesiae esse subiectos,& ab omnibus publieis muneribus immunes, atque vectigalibus liberos. quod idem Corpus
postea Anastasius Imperator confirmauit, ut testatur Iustini inus in nouell. 3.dcs9. ae resert Baron. ad annum 337. Vbi Spond. num. I Caeterum, priusquam corpus humo iniecta contegeretur, defunctus oratione sun ebri laudabatur. Sanctum Melitium a multis cum praecorijs maximis sepultuscribit Theodoretus lib. I. cap. I hist. Ecclesiast & lib. ρ.eap. I 3 Iustor. triputi Extatque
303쪽
Extatque Gregorij Nicaeni in funere Meliiij pratio. Extant & veterum Patarum Aorationes senebres Eusebi j in sinere Constantini: Nazianzeni in sinere Baiilii, de Caesarii: Ambrosi in exequiis Valentiniani, & Satyri, & aliae innumerae. mo. Deinde celebrata Misi a Sacerdos accedens ipsi mortuo sancte precabatur, eumque salutabat, ut pluribus docet S. DionIs de Ecclesiast. Hierarch. Solemnibus orationibus sepeliri mortuos indicat victor Vticen. lib. a. de persequuti Uuandalibi. sui mos flemnibus orationi inpediendi morienter, quibus diuini δε-erses ritus exInbendus est co eius. A L Condito & eurato lanere solebant nonnulli antiquitus tumulum floribus M' pertere. S. Ambros orat. sunebri de obitu V alentiniani: Non ego floribus tum tum eius aspergams 'iritum eius Grilli odore perfundum. & S. Hieron. epist. ad Pammachium de obitu uxoris. Caeteri mariti re tumulos coniugum pargunt vi Io, rosas. Elia, foresque p-p- ., e Apponebant quoque ad sepulcra Epitaphia & alia. de quibus nos lupra . Addimus praedictis,siisse antiquitus prohibitum, mortuos intra E cclesias se- . A, m pelire. ut ex Concilio Triburense anno Domini 89 s.can. i 7. incip. Nullus,&in BM UU Coneilio Vasense sub Leone I. canss. incip. Praecipiendum. relato a Gratiano causI3. quae a. & propterea in sacris templis sepulcra no aderat; sed Coemeteria ad hoc inseruientiae meminit etiam Optatus lib. 3. de Schismate Donatistaruhis verbis: Necsepultura in domo Dei exhiberi conces es. Corpora vero supremorum Principum Ecclesiasticorum, & saecularium reponebantur in Atri . seu Porticibus Ecclesiarum ; ut de duobus Theodosijs, & Archadio Impp. scribit Nicephor. lib. I . cap. 82. & S. Io. Chrysostom. resert Magnum Constantinum honore suisse affectum, cum eius corpus fuerit sepultum ante Eccletiam S. Petri Constantinopolis, quasi post obitum Ostiarius, &Cubicularius Piscatoris effectus . Progressu temporis coepere in Ecclesiam introduci corpora desunctorum Sacerdotum, Principum, Ministrorum Eccletiae,& Virorum celeberrimorum; demum indifferenter omnium fidelium, ut in Concilio Maguntino relato in causa I 3. quaest.2.can. Nullus, Concilium Meldense can. ao. Quod ab Ecclesia a Ninde semper approbatum , iuni ho etiam coemeteriorum usu: rem asit solum prohibitum ne corpora sepeliantur penes Altaria,in quibus celebratur,ut ex*icto
can. Praecipiendum I 3. quaest. a. &Concilio Meldensi: at cum remoueri ossa ab altare non possint, tunc remoueatur altare. Iuo 3 par c p a 3' . - iCauendum tamen,quod his qui in peccato decessere, non prosit, Vt intccle- sia sepeliantur. refert b. Gregor in Dialogis lib. cap. so. his verbis. χuoigra , . ' uia peccata non deprimant; hoc prodiat mortuitor in Ecclesia sepeliantur; quod eorum proximi quoties ad eadem sacra loca contientiant, suortim quorum sepulcra conor ruti recordantur; O pro eis Domino precessundunt: nam qum peccata grauia deprimunt, non ad astutionem potius , quam ad maiorem damnationis cumulum eorum corpora in Ecclesiis ponuntur. &idem D.Gregor.cap. s I. seq. inquit. Arita ex re aperte δε-
tur intelligi, quia hi,quibus peccata dimissa non fuerint, ad euitandum iudicium sagulucis poB mortem non valeant adiuuari. & idem etiam cap ς 4. sc inquit. his,
quoi peccata gravia deprimunt, si in scro loco sipeliri se faciant, restat ut etia de
Wa mptione iudicentur, quatenus eos sacra loca non liberent, sed etia culpa remerseratis accuset. Quinimo mos fuit in Ecclesia primitiva anathematizadi illos, qui in peccatis notorijs de esserant , ut docet D. August. epistol. so ad Bonifacium, ctradit vincentius Ric cardus in Notis ad epist. S. Procli Archiepiscopi Cori stantinopol ad Maximum Diaconum his verbis . Non simpliciter negat non posse
anathematizaripiat mortem, cum perpetua traditio fuerit sanctae Ecclesiae, mortuos etiam anathematizandi. & Concilium Aphricanum can. 8. Si quis Episcopus ha-redes extraneos a consanguinitate Da, vel Hareticos etiam, con guineos, aut Pa garolutari a pratulerit; sitempsi mortem anathema ei dicatur, atque eius nomen inter Dei scerdotes nullo modo recitetur. κιυμ, Consueuerunt priscis temporibus etiam Christiani inhaerentes vanis Ethnico - - rum superstitionibus, ut supra Desumstorum sepulcra immoderatὸ canerenti
304쪽
comederent & biberent, usque ad ebrietatem: & huiusmodi prauus Christianorum ritus suit sublatus in Concilio Arelaten cap. s. his verbis. Nullus diabolica carmina praesumat cantare, nec iocos, nee saltationes facere. & infra. auis enim ne qsciat diabolicum esse, O nos tum is Religione Christiana alienum sed etiam humana natura contrarium,ibi laetari, cantare, inebriari. ct cachinnis ora dissolui, ct omni pietate, ct asseritu charitatis postposito, quasi defraterna morte exultare3 & idem refert D. Augustin clib. I. Denioribus Ecclesiae, & epist. 68. ad Aurelium Episcopu . latEBrunus de Ceremon ijs lib. . cap. 3. Remansit tamen apud aliquos Populos ritus, ut sepultis cadaueribus comedatur inter amicos, & parentes, sed moderate; &hoc ab Ethnicis ad nos transmissum , ut resere Rosinus. Antiquit. Roman. lib. s. Peractis a sepulcrum mitis, conuiuia domi apparabantur, ad qua amici, atque
B Fuit etiam Ethnicorum ritus offerendi supra Desunctorum sepulcra plurima ad comedendum & biben dum; credetes, ut illi supponebant, mortuorum animas t ibi circumire: quod mense Februario peragebatur: & talis ritus diu apud Christianos tanquam pius fuit retentus donec in CocilioTuronen. a. Can. 16. alias 3
suit expresse id prohibitum fidelibus maxim8 in sesto Cathedrae Sancti Petri aa. Februari; his verbis. Sist etiam qui infestiuitate Cathedrae Diui Petri Aposoli cibos
mortuis asse ut, ct post Missasredeuntes ad domos proprias, ad gentilium reuertuntur errores, ct post corpus Dominiscratas Domini escas accipiunt. Contemnitir illumsolicitudinem tam res, qua Presbseros gerere, dcc. Quod etiam exclamauit S. Augustin. in die dicta Cathedrae serm .is. de Sanctis his verbis. Cum Iolemnitatem hane Ecclesiis meritὸ religiosa obseruatio introduxerit, miror, cur apud quosdam in eos hodie tum perniciosius error increuerit, ut super tumulos defunctorum cibos, O Vina conferant, qua gressae de corporibus animae carnales cibos reqtiirant. Quem ritum ego annis praeteritis seruatum vidi adhuc plurimis in locis in Regno Galb- lioe: ut etiam similiter in Hispania hoc retentum, patet ex lapide in Capella San'cti Ildephon si Romae apud Sanctum Iacobum Hispanorum, scripto his verbis. Item tenentur sprad Is usis annis in commemoratione omnium Defunct tam ponere super sepulcrum dicti Domini Disopi υuum tapetum, O duas faces, qua ardeant per totum in tum vigiliae, O di i erantur ad pedes sepulcri panis O vianum pretii quatuor carlinorum more Hispaniae.
Non praetermittam adnectere praedictis su nerum Ritibus apud Christianos:
quod sicut apud Ethnicos oleum & Filum, illud symbolum suit vitae , & istud
Mortis, ex Pierio Valeriano & aliis: similiter in Catholica Religione considerabilis Ritus suit inductus: de quo refert Benedictus Canonicus s. Petri, qui vixit sub Alexandro Tertio Rom. Pont. in quodam manu scripto Politicur nuncupato. Vt in prima die Quadragesimae Papa discalciatus ab Ecclesia Sanctae Anastasiae ad Sanctam Balbinam incederet, ubi inter Missae solemnia, quam ipse canebat, Subdiaconus Apostolicus Regionarius apud altare alta voce dicebat: Crastina die veniente satio erit in Ecclesia Sancti Georgii Martyris ad Helum aureum de re- D spondebat Chorus Cantorum, Deo gratias. & subdit praedictus auctor: Finita Missa Acolythus debet tollere panrum,o tingere in oleo candelae ct diligeto emer-gne, ct portare ad palatium ante Pontificem, dicens, Iube Domne benedicere: Ponti- feae seu dicit: ille vero dicit: Hodie fuit Ititio ad Sauctam Sabinam, quae salutat te: Pontifex res Iet, Deo gratias. Accolpibus repraesentat ei panrum, qui osculatur eum pro deuotione Sancta, ct dat eum cubiculario : Cubicularius reponit. O diligenter Ueruat et fue ad mortem Pontificis . e sit in omnibus stationibus. Ad mortem
facit ex eis puluillum, O ponit sub capite eius insepulcro . Anastasius Bibliothecarius appellat dictum papyrum M us ex Huppa. Nostris temporibus in reaedificatione Balilicae Vaticanae reperti sunt puluilli ex dictis myris seu papyris sub
capitibus Summorum Pontificum ibi antiquitus conditorum.
Et haec de Ritibus sepulcralibus Christianorum.
305쪽
DIximus de plurimis antiquorum Christianorum Ritibus; verum quoniam isti. sicut & omnia sere opera Christi, parum ad hominum salutem prosuisssent, nisi miraculis confirmata suissent, quibus Dei Potentiam , Sapientiam. &Bonitatem cognoscimus; ideo de miraculis etiam aliqua adnectamus; ex quibus patebit veritas de mirabilibus operum Dei etiam in Sanctis suis. Miraculum alij aliter definiuere: nos autem definimus, ut sit Factum issolitum
supra inres, O praeter ordinem totius natura creata. Diximus , Rictum, ad exclusionem nonnullarum illusionum, per quas daemones, ac etiam homines vasti iaciunt, nobis videri factum, quod vere non est factum. de quo S. Thom a. a.quaest. IT 8. art. a.&in lib 3. contra Gentiles cap. Io 3.&seq. Insolitum, quia solita, nec re, nec nomine conueniunt miraculo: non re, quia
miracula praecipue fiunt ad duplicem esseditam ; nempe, vel ad confirmationem Bpraedicationis verbi Dei, iuxta illud Marc. cap. 16. Illi autem profectipradicaverunt, ubique Domino cooperante, O sermonem confirmante sequentibus signis: Vel fiunt ad denunciandam facientis sanctitatem , ut ex D. Thom. dicta quaest. I 78.
art.a Solita autem neutrum operantur; nec minus praeli sta solita mouent admirationem, ex D. Augustin. tract. Σ . in Ioannem, ubi inquit miracula Uisibilium naturarum, licet maiora sint his, quae raro fiunt , attamen propter illorum assiduitatem non mouere admirationem. supra, non contra naturam , ut dicit Glossa in cap. unico, verbo, Sedis Ap stolicae, vers secundo, quod sit contra naturam, De reliq. ct venerat. Sanctorii: quia miracula fiunt a solo Deo in Psal m.7I. Benedictus Dominus Deus Israel, qui facis mirabilis flus. S Tho m. i. parte, quaest. Do. arti . . Natura autem non con
trariatur suo Creatori, sed illi libenter cedit, cap. cum Marthae, 9.requisisti sibi cedit natura miraculo) de Celebrat. Missarum. Vires, quia nihil est , quod possit facere natura, quod miraculum dici possit; C siue hoc procedat ex singulari artificio hominis, prout de Columba lignea v lante Archimedis , & aeneis serpentibus sibilantibus Boetij, legitur apud Gellium lib. Io. cap. I a. Casso dor.lib. i. variar. epist. s. siue hoc fiat ex veloci op ratione secta per daemonem applicando activa passivis, ut per Sanctum Thom.
I .par. quaest. II . art. . ad a.
Prat' ordinem; nam multa sunt miracula, quae proprie non possunt dici supra vires naturae, sed tantum praeter ordinem; nam natura in mes illud facit, sed non eo ordine, ut in febricitante in instanti sanato, Luc. de socru Petri: natur enim in dies pellit febrim, sed non illo ordine, hoc est,in instanti. Totius naturae, quia multa praeter ordinem unius naturae contingunt, quae non sunt miracula, cum sint secundum ordinem alterius naturae; unde non fuit miraculum eleuatio corporis Simonis Magi per aera, de qua Surius in vita Sancti Petri, nec corporalis transportatio strigarum, quia haec non est praeter, Vel supra naturam daemonis, qui hoc operatur. Creata, quia nihil est supra vires naturae increatae . id est Dei omnipotentis: Dunde respectu illius nihil potest dici miraculum, ut ex D. Thom. I.par.quaest Ios
Circa miraculorum virtutem, Christus in nouissima manifestatione ante ascensionem suam praeter alia dona, quae suae Ecclesiae liberaliter contulit, hoc etiam superaddidisse videtur, ut a Marco cap. i5. de operatione miraculorum, quae
communis omnibus in ipsum credentibus esse posset: quod quidem donum, eo quod non nisi in Ecclesia Catholica reperiri, nec ab aliis, qui seris sunt usurpari potest: merito dos Ecclesiae a Patribus est appellata; licet non singulis fidelibus miraculorum gratia, vel semper, vel ubi quest concessa . Quamuis Eunomius Haeresiarcta suerit ausus asserere Christianorum, miracula
306쪽
eula praestigia esse Daemonum, ut refert Baron. in annum 36o. ubi Spondanus num. 7. necnon idem asseruit vigilantius, aduersus quem scripsit: D. Hieron. ut idem Baron. in annum ob. ubi Spondan. num. .sicuti etiam pluries in Ecclesiasticis annalibus refertur, Christianos a Gentilibus ob miracula aestit natos maleficos .
Sed omissis caeteris Ecclesiae miraculis, consideremus quam refert S. Lucas in . Actis historiam sanati a Petro claudi a natiuitate ad portam Templi. & quom
do ad rei novitatem concurrentibus populis;&Christum an nunciandi arrepta . occalione, concionem habuerit; quae quinque millia hominum ad fidem perduxit, ut fusius idem Lucas. Quale autem mysterium miraculo Petri contineretur, Ambros serm. 3. in natat. Apostolorum enarrat, dum ait: Petrum, quia petra esset, superquam aedificaretur Ecelesia, recte primum lignum mirabilium suorum secisse Claudo, pedum restituendo vestigia: ut sicut ipse in Ecclesia fidei landamentum continebat; ita odia homine membrorum iundamenta confirmaret: ut non mireris si Lucas quatumlibet prodigia,& signa ab Apostolis anteacta B cap.a. facta esse testatus esset; tamen ab eo, quod tam insigniter est editum ab Apostolorum Principe, caeteris praetermissis narrationem instituerit. Praeterea narratis, quae in Ananiam, &Saphiram sunt diuinitus acta ν subdit νῶι . r. A.
Lucas in Act. cap. s. adeo miraculis, &praedicationibus Apostoloruin augeri solitam in dies credentium in Domino multitudinem; ut etiam infirmos omnes,& vexatos a spiritibus immundis, non Ciuitatis tantum Hierusalem, sed & vicinarum omnium in plateis exhiberent,ut transeuntis Petri umbra liberarentur ab infirmitatibus suis . Fuit nimirum ista praerogatiua Petri, ut sicut inter Apostolos primatu in omnes est auctus, ita etiam insigniora ederet miracula. Quid vero umbra Petri, nisi imago expressa corporis eius 3 certe quidem non aliunde,quam ex huiusmodi imaginibus umbra formatis, picturam duxisse originem serunt. Clemens Alexandrinus aduersus Gentes. Rursus vero cum eandem umbrM P tri virtutem inditam videmus , quam dc ipsi corpori Petri: expressum videtur eandem in successiores ipsius propagari voluerit: nimirum ut quamuis non omnes aeque sancti, ac Petrus, tamen quia eius gererent personam, eandem etiam retinerent a Deo illi traditam potestatem: scirentque omnes respectu Petri in honore habendos, qui umbram saltem Petri hac ex parte referrent. Baron. ilia ann. 34. ubi Spondanus num. 77. Occurrunt circa praedicta miracula aliquae dubitationes, de quibus primo M--- .is est inter Doctores controuersia. An de substantia miraculi sit, quod fiat in insta- R Uti lii 3 Nos foedere distinctionis opiniones conciliari posse existimamus ζ nempet, quod aut natura Cum processu temporis poterat causare illud factum, de quo quaeritur, an sit miraculum, puta sanare infirmitatem ; & tunc de substantia miraculi est, quod fiat statim; alias non esset miraculum, cum posset esse, quod sanatio processerit ex operatione naturae, ex qua possibilitate excluditur miraculum, Cum non concurrat insolitum, ut supra diximus : aut vero factum noria erat tale , quod posset per naturam ex interuallo temporis contingere, puta ilia luminatio caecia natiuitate, Resurrectio mortui, dclimilia; & tunc etiam si intercedat interuallum temporis, non videtur cessare vis miraculi, quia qualitas D temporis tunc nihil conseret aa actum, iuxta not. per Abbatem in cap. ad aure
num. a. ubi Decius num. 3. de rescript.
Eadem distin tione solui potest alia quaestio: an de substatia miraculi sit: quod
nullum remedium humanum fuit omnino adhibitum , nempe ut inspiciatur, alia illud remedium esset aliquo modo proportiqnabile ad producendum illum esse- . 3 ctum: quod si non est. minime tolli vim miraculi. & proinde nec puluis , qua usus suit Dominus noster in illuminatione caeci, de qua Io. cap. 6.nec pallium ν quo usus suit sanctus Franciscus de Paula, & sanctus Rarmundus in ransfretando mare, substulerunt vim miraculi, quia nullam proportionem habebant ad illa
Dicimus etia quod dolor, qui plerumque interuenit in mira cniosa sanatione, M m non , s hv s
307쪽
non tollit vim miraculi, ex quo nec cum dolore potest natura operari illud sa- ,---iati, elum : & dolor ea sorte ratione relinquitur, ut sit in memoriam peccatoru -- - ρ iuxta illud Gen. Cap. 3. In dolore paries; quasi quod sic sanati debeant recordari morbum illum sibi contigisse peccati si non actualis, saltem originalis. Solent etiam Doctores ponderare gradus miraculorum, ut scilicet quod magiso .a-- . eXcedat vires naturae. Canon istae constituunt duos gradus miraculorum: ut pri-e,l. m. mus sit quo ad factum , id est, illud cui natura penitus repugnat; puta quod Sol siet: al terum quo ad modum; puta, quod febricitans confestim sanetur, cum mille sebricitantes singulis mensibus sanentur, sed repugnat modo, quod extemplo
sanetur. Archidiac. in cap. nec mirum 26. qtiaest. ς. quem aliis sequuntur. Theologi constituunt praeterea tertium gradum, quem vocant in subiecto, siue in eo, in quo fit , Rg. resurrectio mortuorum, dc il luminatio caeci, quia natura potest dare vitam, re lumen, sed non caeco, aut mortuo. D. Tuom. lib. s. contra Gentil. capit. Io.
Viterius a Sancto Thom. parte prima, quaest. Ia . artig. 4. ad tertium arguis mentum, datur praxis discernendi vera miracula a non veris; nempe efficacia,
utilitate, & fine. Quibus addi posse credimus qualitatem personae, quae facit miracula, nempe si sit aliunde probata in Catholica fide, praestans in operibus, iusta, in moribus excellens; quia tun cfacilius concedi potest, quod sit miraculum Dei, non autem opus Diaboli, cum quo tales homines non habent commerciii Et ex his videtur constare de veritate miraculorum . quae etiam in praesens hic in Italia omnibus patent, nempe de Ebullitione sanguinis sancti Ianuarij in Ciuitate Neapolitana: dc de Fluxione mannae ES. Nicolai Baren. &de Excresce-tia unguis sanctae Catharinae Bononiensis; seu de mirabili incorruptione, dc suauiodore , qui ex corpore plurimorum Sanctorum in dies manat. Quaeritur ex his an miracula possint fieri per malos8 di concluditur etiam malos quandoque facere vera miracula. Nam in die Iudicij uniuersalis malos Christianos dicturos testatur Matth. 7. Domine Domine nonnὸ in nomine tuo propheta uimiu, ct in nomine tuo Daemonia eiecimus, ct in nomine tuo virtutes multas fecimuit Prophetia enim, necnon Dae mones eij ciendi. & miracula faciendi faculutates, sunt gratiae gratis datae, quae ut aiunt Theologi, cum peccato mortali stare Possunt, Hinc S.Chrysost. in cap. 7. Matth. inquit. Sed considera: quia in nomine
risis prophetasse dicunt, non inspiritu: Prophetant enim in nomine Christised in
spiritu Diaboli, qualessunt inuinatores. Daemonia edesunt in nomine Chrssii, haben ira spiritum inimici; Ma autem non ejciunt, sed eiscere videntur , colludentibus Abi Damonibus Faciunt O Vrtutes, ident miracula non utilia neresseris,sed inu
tilia vana. Dixit S. Thom. a.a. quaest. II 8. artia hoc prouenire ex omnimoda fide, quae potest sine charitate operari miracula, iuXta illud Pauli, I.Corinth. 3. Etsi habuero omnem fidem ita ut montes transferam, cbaritatem autem non habuero.nihilsium. Vel ob virtutem sanistissimi nominis Christi inuocati, ut per Hieronym. super illud Matth. 7. Nonnὸ in nomine tuoprophetauimus 3 Vel ob confusionem , di iustiorem con nationem facientis, ut de prophetia Caiphae san-bus Hieron.ubi supra. Quod tamen procedit in vita, nam post mortem, nisi S faciunt miracula. sicuti etiam miracula per quemcunque etiam malum fieri Possunt ad confirmationem veritatis praedictae; secus quando miracula fiunt ad demostrationem sanctitatis alicuius, quia isto casu non fiunt miracula nisi a Sanctis S. Tho m. d.quaest IT 8 art. a. Hinc S. Aug. lib. 83. quaest inquiti Aliter Magi iacios miracula; aliter boni Christiani , aliter mali ChriHiani. Magi per priuaros contrarius cum Damone: Boni Christiani per publicam iustitiam: mali taria ianipe gna publica ita uia. . Inter uiuacula Magorum & Samstorum hominum affert discrimen S. August. lib. 83. Quaest.vbi quaest.79. tominia loquitur his verbis Cum talia faciunt Magi, qualia nonnunquam Sanctifaciunt: talia quidem visibiliter se apparent,sediuersosne, O diuerso iuresunt: illi enim faciunt quaerentes gloriasa, si quaeretes Dei: ctio iaciunt per quia potestatibus coram in ordine suo, qua riuata commercia vet
308쪽
. beneficia: Uii aut ublica administratione,ium eius.cui cuncta creatura sebiecta est S. Thom. lib. a.Sentent. dist. . quaest 3.art. I . inquit.Miracula bonorum hominum di Magorum, emcacia, duratione, utilitate, modo, ac sine differunt. Quantum ad eficaciam ,& durationem disserunt: quia miracula a bonis ho- minibus facta, non nisi virtute diuina fiunt, cuiusmodi est suscitatio mortui, & id
genus alia, virtutem naturae ac tuam excedentia; quae daemones revera sacer
non possunt, nisi praestigijs quibusdam , hoc est incantationibus, & illusionibus,
quae diu durare non possunt. . 'Differunt etiam quantum ad utilitatem: propterea quod bonorum miracula, non nisi utilitatem afferunt, cuiusmodi sunt admirabiles aegritudinum curationes: Magorum autem signa sunt noxia & vana, dum volatum assectant,&ostentant, stupidaq. hominum membra essiciunt. νB Disserunt item quantum ad operandi modum: Boni enim Dei nomen pie ac reuerenter inuocante' iracula iaciunt; Magi vero quibusdam utuntur delir mentis, dum se cultris incidunt, de alia id genus turpia operantur. Differunt tandem quantum ad finem : quia bonorum miracula ad Catholicae fidei aedificationem, atque ad rectos mores propagandos e Sciuntur: Magorum vero signa non nisi manifestum fidei, &honestatis detrimentum afferre silenti Et haec sunt, quae ex Angelico Doctore discerpere visum est. Sed quod pertinet ad miracula , quae non tantum suis hominibus, sed Diis linsis ab Historicis Gentilibus sunt adscripta, cuius ea sint fidei; sincerissimus est testis Polybius his .lib. i 6. inter eos clarissimus auctor, cum de his agens, ait. In omnibus quidem illis, qua plebis pietatem erga Numen conservant, condonandum esιhlictoriographis. dum de talibus mons os , es non vera loquunt re in eo verὸ, quod modum hunc excessit, inscendum non esse. Hoc nobis demonstrauit T. Liuuius, qui in principio primi libri de Numa Pompilio sic loquitur. Omnium priamus rem ad multitudinem imperitam, O illis saeculis rudem, emacissimam; Deorum C m8tum iniciendum ratus es; qui cum descendere ad animos sine aliquo commento mira usi non passet simulat sibi cum Dea Aegeria congressus nocturnos esse: Husice monia .ri, quae acceptissima Dijs essent, inuituere , Oc. Ac etiam consueuisse Gentiles in
aemulationem verorum miraculorum , quae a Christianis quotidie fieri cernerent, in Numinum quoque suorum gratiam saepe miracula,& oracula fingere: Cuius fa- . rinae suere quae dum Alexandriae Vespasianus Imperator esset, ipsum homini cuidam oculorum labe laboranti; & alteri manu aegro, utriqtie monitu Serapidis imos a Q. Aegyptiorum Dei ad eum recurrenti restituisse sanitatem; alterius oculos oris sui excremento respergendo; alterius manum pede calcando . Tacitus histor. lib. . Sueton in vespasiano cap. 7.&alij tradunt: at vero praesentia in primis
Apolloni j Thyanaei Magorum omnium celeberrimi , dc Vespasiano amicitia coniunctissimi, quem his diebus. Alexandriae suin , ac plurimis huiusmodi imposturis in sui admirationem omnes conuertisse, docet Philostratus in vita ipsius Thyanaei) non nihil moueor, ut existimem ea omnia sui in eiusdem Apollonidri arte excogitata. Sed & in his, quae sunt visa miracula, illud etiam ex eodem Ta-V cito considerandum; eas non fuisse eiusmodi aegritudines, quae a Medicis curari non valuissent: Quod si a Medicis, certe iacilius a daemonibus, quorum fuit plane consilium ad obscurandam Christi gloriam, ut quae olim a Prophetis de venturo eic Iudaea Rege, qui uniuerso dominaretur orbi, praedicta essent, intellige. rentur de Vespasiano, qui apud Iudaeam creatus fuisset Imperator; ita namque Miusmodi sacra oracula in gratiam Uespasiani interpretati sunt Tacitus histor. lib. ς. Sueton. in Vespassiano cap. . atq; ipse Iosephus lib. 7.de Bello Iud.cap. I a. siue impietatis caligine circumhisus, siue temporibus inseruiens, Vespasiano adulatus. Et quoniam qui huiusmodi Rex esset, ab Isaia cap. 3 s. praedictum erat, fore ut multa operaretur miracula: hoc quoque ex parte prouisu in suit, ut idem
vespasianus Rex ipse Maximus quasi Messias appareret. At si pro phetica vaticinia de se loquuta 'esse Vespasianus credidisset: cur ab eodem postmodum tam
309쪽
Euseb. lib. 3. hist. cap. H. nisi quod in comperio esset, non aliunde, quam exerta progenie Regem illum Maximum esse venturum. De Adriano Imperatore reserunt etiam, quod ipse vivendi taedio affectus , ut eum a desiderio mortis ministri remouerent. accedere secerunt ad illum diuem sis temporibus mulierem quandam , aliumque virum caecitatem fingentes, quasi in somnijs ij essent moniti, ut Adriano significarent, eum sanitatem recuperaturum, quemadmodum & ipsi cum corpus eius tetigissent, visum recepturi essent; quod factum cum per simulationem accidisset, ut spem valetudinis Adrianus acciperet, Spartianus ex sententia Marij Maximi historici a firmat his artibus Adrianum distentum, insequentem annum vitam coactum es e prorogare. re-ert Baron. in ann. I 39. ubi Spondan. num. 2.
Ulterius scribit Dio de cultu cuiusdam Serpentis, quem posuerat Adrianus Imperator in templo Iouis Olimpij, quod Athenis sumptuosi sanie erexerat; illumque ex India deportatum ibidem pro Numine habitim; necnon tempore
Antonini Imperatoris alia iacta miracula reseruntur, quae omnes consentiunt
eiusdem generis fuisse cum illis, quae olim a vespasitano, & Adriano facta esse,
dicuntur; ut refert Baron. in anno I 39. & Spondan. in anno I ς. num. T.
Nec praetereundum,quod quidam Alexander ex schola Thyanaei Magus, qui ex considiis Sibyllinis oraculis Aesculapium in Bithynia appariturum praenuntians, Serpentem palam adorandum exposuit, illumque Aesculapium esse salso commentus , ingentem ob responsa , quae a se conficta dare solebat. pecuniam , corrasit; Septuaginta, & octuaginta draginatum millia singulis annis ex oblationibus hominum ex uniuersa Asia, atque etiam Roma, ac tota pene Italia, alijsὶ Prouincijs ad huiusmodi vocale oraculum confluentium, cuius insignem impo- sturam tamquam in scena trage diam . egregie Lucianus in Pseudo repraesentam uit: additque confinxisse impostorem Nuinen illud,& professum esse se prae caeteris odio habere Christianos, itemque Epicureos, quod Deos negarent: perdurasse vero hanc fabulam multis annis, donec tandem dietus Alexander septuagenarius miserando consumptus est interitu; ut resert Baron. in anno I s. ubi
Sed omissis, quae innumera sunt. Ethnicorum miraculi consideremus quaeso, quae praedictis similia sunt. Haereticorum praestigia, & impostiiras ex quibus E clesia Dei grauiorem pasIa est iam iram. quam a persequutoribus Tyranis. Etenim Marcus ex Valentini discipulis, addens Haeresi Magiam, inter alia prophana, quae in sacris mysterijs operari soleret, Calicem Eucharisticum purpureum, &rubicundum apparere iaciebat,ut putaretur eam gratiam in suum Calicem instillare; unde homines in sui admira tionem excitans, eosdem caeteris praestigijs , Ninuocationibus multa deliria proferre cogebat: cum &ipse Daemonem quenda haberet 1 per quem prophetare videretur: hisque artibus circumiens Cliris lianum orbem, seduxit quamplurimos; sicuti iusius Irenaeus aduersus Marcum l. I. Cap. 8. &9. & refert Baron. in anno I s. ubi Spond. num. 8. Nec multum dissimile, quod rota Arianoruin Antistitum Princeps,cuiusdahominis Ariani suppositiiij, qui se coe cum pretio accepto fingebat, aperire oculos videri voluisset, eundem antea quidem optime videntem; simul ac oculos eius tetigit, re vera caecum reddidit ricui fraudem coram uniuersis detegenti, Eugenius Carthaginensis Orthodoxus visum confestim signo Crucis reddidit, resert Greg. Turonen. lib.a. histor. cap. 3 Δ Baron. in anu *8 .num.7. Sed ne ulterius nostrum thema protrahamus , dialeficijs, & incantationibus vii solitos Haereticos Helcesaitas, de quibus Baron. anno Ioς. ubi Spondanus
num .a. item Basilianos, Baron. an. Iao. ubi Spond. num. T. Carpocratianos, Baron .an. I 2O. ubi Spond. num. 12. Gnosticos, Laron .an. Ia .ubi Spond. n. I IO. Ophitas, Baron. an. I S. ubi Spondantis num. ς. Montanistas, Baron. an. IT 3. Vbi Spond. num. 3. Seuerianos, Baron .an. II . ubi Spond. num s. Marcitas, Baron.
an. 17s. Vbi Spond. num. 8. Sed omissis his, & quam plurimis similibus Haereticorum vanis visionibus, nec veris miraculis, de quibus etiam Martinus des Rio ' . ' disquisiti
310쪽
disquirit ana c. libri. cap. a. sect. 3. quaesto. simile est etiam, quod legimus de eleuatione Simonis Magi, &C. Non absimilis omnino praecedenti est altera qti aestio, quod daemon non possit
sacere miracula, nec aliqua creatura, si propriὰ illa accipiantur, sed solus Deus secus tamen si miracula large sumantur, nempe quod excedit humanam facult tem ,&considerationem oc sic daemones possunt facere miracula, quae scilicet homines mirantur. D. Thomas in I. par. quaest. II . art. . in corpore . Adue tendum tamen, quod omnes transmutationes corporalium rerum . quae possunt fieri per aliquas virtutes naturales, ad quas pertinent quaedam semina, quae tria elementis mundi inueniuntur; haec polIunt fieri per operationem daemonum. huiusmodi seminibus adhibitis, nempe cum aliqua transmutantur in SerpenteS,& Ranas, quae per putrefactionem generari polliint. Illae vero transmutationes corporalium rerum, quae non possunt virtute na' turae fieri; nullo modo operatione daemonum secunnum rei veritatem perfici possunt sicuti,quod corpus humanum mutetur in corpus bestiate; aut quod cor pus hominis mortuum reuiuiscat . & quando aliquid tale operatione daemonum fieri videtur: hoc non est secundum rei veritatem. sed secundum apparentia in
tantum: quod quidem dupliciter potest contingore. Uno modo ab interiori, secundum quod daemon potest immutare phantasiam hominis. ac etiam sensus corporeos; ut aliquid videatur aliter quam sit: & hoc
etiam interdum dicitur fieri virtute aliquarum rerum corporalium. Alio modo ab exteriori, cum ipse possit Armare corpus ex aere cuiuscunque formae, &6gurae ,& illud assumens in eo visibiliter appareat: potest etiam circumponere Cuicunque rei corporeae quacunque sermam corpoream, ut in eius specie videatur. D.Tho m. i. parte quae it I I . art. . ad a. ac etiam idem D. Tho m. a. a. quaest. II 8.art. Σ.in corpore. Utroque autem modo Angelus. siue bonus, siue malus,immutare potest sensim hominum; siue naturali virtute apponendo exterius sen-C sui sensioile aliquod, vela natura formatum, vel aliquod de nouo formando; suculi facit dum corpus assumit. Similiter potest etiam interius commouere spiriatus, di humores, ex quibus sensus diuerti mode immutentur: praeter ordinem in men totius creaturae facere non potest, sed praeter ordinem alicuius tantum particularis naturae, cum tali ordine non subdatur; & sic quodam singulari modo potest sensum immutare preter modum communem . D.Thom. I. Par. quaest.
Ex quibus concludimus, quod vera miracula ea tantum sint, quae a veris Christi fidelibus in Catholica tantum Ecclesia peraguntur.
Quod vera Miracula in Catholica tantum EcHesia continuauerint ab Apostoliso singulis. quibusque seculis .
P Raesata vesta miracula ab exordio Ecclesiae per omnia saecula usque in praesens continuasse semper constat; quorum praecipua aliqua infra recensebimus. Etenim in primo saeculo de Ioanne Euangelista refert Tertull.: depraescripti haeret. cap. 35. omlus Ioannes postea quam in oleum igneum demersus es , in insulam relegatur. Et in eodem saeculo de Sancto Polycarpo refert Euseb. lib. cap. I ut ad ignem damnatus nondum absque laesione remansit: verum quidam splendor flammas ipsas superans, ipsum circumfulgens, tantus & tam flagrans odor inde egrediebatur, ut idem velut ex thure odorisero, aut alio quouis prς tioso aromate afflatus videretur. Intra