Petri Petiti ... De sibylla libri tres

201쪽

vel, quia ibi Erythras regnauit , ut refert Poni- ponis; Mela lib. 3: de situ orbis cap. 8- a quo Graeci ερυθροὶν 'χλοαγται dixerunt. Quod propius ad verum accedit. Cum enim Isaaci patriarchae filius primogenitus Esau, qui Arabiam ei inari confinem tenuit, Edom vocaretur, quod nomen Ebraris rubrum sonat) quod is toto corpore rufus ab ortu esset, ab eoque is sinus mare Edom diceretur , Graeci veri tes , - -

λοι mi, hoc est, mare rubrum vocarunt. In

quo quidem nihil , quod absonum videri debeat

5ibyllam autem solo aut Vrbe, quantumuis rubra , Ortam degentemve, cum ipsa eo colore infecta non esset, rubram & Graece Erythraeam pro'

pterea dici , dictu absonum&perridiculum est 'Hac igitur taminficeta nominis huius Sibyllae expositione expIosa, stuperest ut Erythraea dicta sit ab urbe Erythris. Duae autem urbes serunturcius nominis: una in Graecia, ditionis Plataeen sium,inter Megaram & Thebas sita; altera in Asia, ciuitatibus Ionicis annumerata, prioris illius co- ' Ionia, ut ex Strabone discimus. Hanc quae in Ionia est, patriam Sibyllae censemus, non prio

rem . i qua autem coniectura, infra patebit. Remouendus interim Seruit Grammatici error,. qui

loco supra notato Sibyllam ab Erythraeae insulae oriundam dicit: Illa inquit) bausit arenam manibus , re longam vitam poposcit. cur Apollo respon-Zit: i posse fieri, si Erythraeam inseriam in qua b Maasiat relinquere is eam nunquam videret Ca

terum

202쪽

II. CAP. i.

serum nullam in ea regione, in qua nata est mbylla, eius nominis insulam esse constat. Sunt quidem insulae quaedam Erythris adiacentesi e rum non eb nomine : neque Erythraeae, sed IV οπι olim vocabantur,StrRbone teste lib. Iq. 6'με- taν οέ που τον σὰ, λουν αι EζυΘρέ , Iωνα i

καλουμιενὶ g. id est, inqedio fere cursu Erythrae unt,

ciuicas Ionica abensportum, σ in xta infulas ex guas 'Iππους nominacas. Quod autem Sosinus cap. zo in capite Baeticae, Ubi extremus est noti os bis terminii insulam describit septingentis passibus a. continenti distantem, Erythrae a m nomi

natam, quod hanc Tyrii a rubro profecti mari habitarint, nihil ad sibyllam Erythraeam, de qua

AElia ambages de patria Sibysiae. V

SEdalias video ambages & dissicultate, Quod

enim Homero vatum summo . Midisse dicitur, Vipψst eius mortem septem de eius natali 1olo inter se urbes contenderent, id & Sibyllae quoque memoriae & honori datum esse, murus ostio

di potest. Jam visum est de Marpesso urbe, obli

203쪽

Dv SIBI LA, niusserimam & proditum fuisse, ea in regione 'Caeterunt& Sibyllae ipsius ca tmen suo generi: Pro. ea 'pinione proferebant ciues Marpessi quod a Pausania . in Phosicis relatum adscribere

Suos versus sic latine vertit sylburgius Inter utrumque quor indium, Disasque hominesque, ompha immortali fata cetophagogenitore. Ida meae matripatria es, mihi patria rubn

Marpessia, matri quae scra, amnisque

204쪽

montis nat arbitror referendum, quodnarum

est ac pertenue solum, es multis cuniculis cauerno sim. . Alexaνdria , quie est in Troade, ali . Pessis stadia ferme ducenta re qua Vinca. Et Herophii η quidem,qui Alexandria degunt, Apol- finis Sminthei aiunt aedit m fuisse : Hecu vero somnium interpretata , im ut rei qui vulgo snotissim η exitum praedixerit. De locis autem a dique urbibus, quas visit, haec qddit: Magnam vita rartem egit haec Si pila Sami , sed Claron etiam quae Colophoniorum Vrbs es, venit. Sed σ Delo . . eadem F Delphos adiit a Delphis etiam ei de quod m. est faxo in fidens vaticinia dabat. . Insignis hic iocus magni scriptoriS , ω notatu di 'gnus de Sibyllae peregrinationibuS. Erythraex contra, quos idem Pausanias acerri-

me omni iam Graecorum de Herophiles ortu ceo '

tasse testatur, Coxyςum montem, & sub eo a rum ostendebant, in quo natam Sibyllam con tendebant. Parentes eius fuisse Theodorum pastorem indigenam , & mpham cognomine

Idaeam r- rationem cognominis: non esse aliam,

nisi quod frequentia arboribus loca & umbro

nidas iis temporibus homines Vocarent. Versum utem , in quo Marpessi & Aidonei fluminiς fit menti Q, e supra allato Sibyllae carmine expungis iit. Descendere & Gergithii qui scilicet urbem Gergithain eadem Troade habitabant, in idem certamen, Sibyllaeque natallas sibi non minstri studi' & contentioni vindicarimi: usquin ' ς',

205쪽

dco, Ut tanquam Victores eius pugilae nummum

ibyllae essiste cum sphinge signatum in usu baberent ; ut es rhlegontis primo Olympiadum constat , sepulchrum ςtiam sibyllae apud se in templo Apollinis Gergithii ostendebant. Augor Stephanus in voce Id esse verum quominus dubitemus Ezechiel Spanticinius, non Vulgaris vir cruditionis &solerti inaus veterum monumentorum indagator,prideo nobis eius nummi Gergithiorum effigiem caelo expressam exhibuit,

in opere egregio quod edidit de praest: itia Susu numisinatum, dissertaticiae tertia. Verisimile est autem non inter Phrygas tan tum & Erythraeos hanc litem de ortu Sibyllae e arsisse,sed& inter alias Graeciae ciuitates, immo&barbaras nationes: occasione iis data, quod ad eos omnes Sibylla transiisset, cum peregrinationis eius vestigia diuersis ac longe remotis in v bibus extarent. Quippe & Italos Cumaeam vocasse Sibyllam a Cumis Campaniae ciuitate, quae Erythraea esset, locus ille Aristotelis probat, quem supra ex Admirandis eius auditionibus recitabamus. Neque eius ambitionis siue aemulationis expertes fuisse videntur Chaldaei, quiquam Graeci Erythraeam , aut Gergithiam, aut alterius ciuitatis Graeciae nomine Vocarent, quamque Itali Cumaeam, ipsi Babyloniam, tanquani Babylone ortam cognominauerunt. Iustinus quidem i liter alia vitae decora Christi martyrio illustris, oratione partanetica ad Graecos , de anti-

206쪽

quiore Sibylla loquens hanc Babylone in Italiam de Campaniae oras procesi iste testatur his verbis: φ δε υμῖν ραδιους την ο ν Βοώβ ιιμ ωο με- ζους της -λοωας Σιβυλλης εκ Iv' ουαγα- τῆς cIm ποίοις διοὶ υμιως διὸ ot cycn ς μιανθα νειν ταυθ' ' o ρ εγ ῖς να - 1ς τοίναυφηπίν διδας ιλία ς' s.υτην δε Coc ριεν Βοιβυλὼν , - θῶ φαm , Βησωμου τύ τὴν χαia L. πι, ις ne ιιν γρι i ουσαν εις δε ταμ ρη της Καμ-νίας G χ οἶδα οπως διαζα αν.&c. id est. Perfacile autem vobis erit re Iam re ' gionem ex parte aliqua, quaeque proxime ad propherarum accedunt doctrinam, a veteri Sibylla posper fatidica responsa ex potenti quodam a tu docente accipere. Hanc Babylone ortam, Berosi istius qui Chaldaicam historia cripsit filiam, ad Campaniae onus neficio quomodo peruenisse ferunt. Ac quod Chaldaeam attinet origincm, non soluminea est Cententia Iustinus, sed etiam Lactantius; qui idem lib. I cap.6.expresse confirmat. Quod i autem Berosi Chaldaei, qui Chaldaicam histo, iamsi ipsit, filia ibidem dicitur, eaque ipsa cuius plato in Phaedro & aliis locis mentionem fecit, . falsum ratio temporum conuincit. Cum enim omnium eruditorum consensii Beros is ille historiae Chaldaicae scriptor, qui pater Sibyllae dicitur, egin historiam tertio Syriae regi Antiocho inscripserit, deoque multo tempore post mo i tuum Alexandrum; qui fieri potest , ut Plato eius sibyllae,quae ex Berose illo nata sit, ullam fecerit

207쪽

mentionςm Z si quidem ex Laertio constat, Pla' tonem primo octauae & centesimae Olympiadis anno, hoc est, toto decennio priusquam Alexan der in Macedonia regnaret, e vitiis excessissς. Quamobrem Mont cutiuS, qui prunus hunc in Iustino insignem inachronis num deprehendit, in Analacto ecclesiasticarum exercitationum exercitatione q- tam turpiter lapsam sustinum Hon putat sed Ezec verba : τ mi id , ουν γρου φαν ν , scioli alicuius, harum re- : rum es temporum parum gnari, glossem esse censet, qui alium derosum non putaret fuisse,

praeter istum historiae Chaldaic e conditorem;. cum alium multo antiquiorem isto extitisse con

stet. Euge vix perspi

te, libenter recipio turi am hanc animRduςrsionem, eruditumque iudi

Pausaniae verbis. notatur. Omnium di cultatum eno

Tini autem alius animum scrupulus percusso. Irarat ex Sibyllae denominatione illa ab Et P. rhin Asiae ciuitate ; quo pacto fieri possit,ut Ery-

208쪽

erit Berosi filia, historiar Chalda cae scriptoris, qui Alexandro suppar fuit, quam

-- tano C, ,eriorem fuisse Pausanias tradatt

Quod ut pateat ipsamet eius verba adscribere pla-

i ονομαθῆνα . A Ηρο φιλη νεωτ*c νης , φονεταμ δε ομως - πιλεμου γεγονῆα θ' ἀυτη τύ ωικῆ. hoc est: Saoum i Ela eminet, quo Sibysiam ueroybiten onucula canere Mim'n a Delia madidere : quae cognomine Sibylla nuncupam ab initio fuit,perinde atque anam quamuis antia am fuisse comperi. Filiam Graeci Iouis es fa miae dictitant: Lamiam ipsam Neptuno genitam, 'Mulierum omnium primam vaticinatam , S ab Afris Sibysiam nominamm. Ipa autem Herophila ita quidem posterior est e constat Omen oe i ami. ante Troianum bellam viguisse. Hic duas , nisi fallor , agnoscit Sibyllas, utramque Herophileo dictam: unam quidem Vetustiorem, nulli fati- dicarum antiquitate cedentem ; alienam eodem nomine sed posteriorem aetate, quae tamen & ipsa iebus Troicis stiperior fuerit: quippe quam ibi, Helenam quandam sat

leni fore Asiae, ςuius scilicet causa Graeci bellum

209쪽

illaturi Troianis Iliumque euersuri csient. Qui igitur fieri potest , ut i in vetusta, Beros histori-co,qui Alexandri Magni aetate vixit, patre nata fuerit 3 Ita Pausaniae etiam testimonio confirma tur censura Montacta iii, de qua Capra; eam scilicet Sibyllam, cuius meminit Plato, non fuisse eandem illi quae fuit. Berosi historici filia. Sed & Strabo lib. 1 . duas videtur agnoscere Sibyllas Erythris natas: unam antiquiorem, ab teram posteriorem; non tamen ambas ante bellum Troianum , ut apud Pausaniam. Quippe eam quae posterior est, tempore Alexandri Magni visi se tradit, praeterea vetustioris nomen prOprium non apponit. Mihi vcrismile sit, harum saltem alteram, puta antiquiorem, illam ipsam esse Herophilen a Pausania de aliis nuncupatam 'Verba Strabonis haec sunt: M ' Eρυθρων Σιζυλ-λα δῖν ενλις κ. μων μῆ-τ 'χMων πις. καὶ in λεξανδρον δε α η ην τον ἀυτον μι ibκῆ καλουμενη Aλναiς Gκ τῆς Κ τῆς πολεως. Fibris est Sibila quaedam numine astata re vates

mulier ex antiquis e tempore aute' Alexandri alia quaedam extitit item vates Athenais nomine. Quae

ostendunt, quanta in his sit perplexitas auctorum, ut vaticinio opus videatur ad hanc dictorum confusionem expediendam. Ecce enim aliae turbant ambages de Cumaea & Cumana Sibylla, quas plerique omnes Varrone & Lactantio au- toribus distinguunt. Hic enim in Sibyllarum catalogo Cumaeam quarto loco ponit, Cuma-

210쪽

Lis. II. CAP. III.

in Cumis Italiae oppido volunt nominatam. Qui- bus iis ragari videtur Stephanus in voce κυριή: quo nomine cum quinque ciuitates diuersis in locis sitas tradat; eius quae est in aeolide gentile. nomen esse Kυμά i' docet, eius autem quae est in Italia Κυαευς. Sit sane haec distinctio genti- lis nominis ingenere masculino : quid si Sibyllam ab hac ipsa urbe nominatam cstari velim, quae tandem inflexio dabitur masculini istius L

μευς l μὶς ne, aut Κυροπα, aut Κυμμα dicetur Z At hoc esset nugari, cum n Usquam haec nomina repeliantur. Restat igitur ut minotare V itidem a JG αευς dicamus : ita enim Aristoteles in

i Admirandis Erythraeam Sibyllam, quod Cumis

' Campaniae urbe in Italia habitaret, Κυμαὶν ak quibusdam in Italia versantibus nuncupatam refert: neque aliter sane Maro Sibyllam quae in ea ciuitate esset quam Cumaeam vocat. Quin Ant,machus vir aut Graecus aut Graece bene doctus, neque minus latini sermonis peritus, in praei alioue ad Sibyllina oracula, quam Lactantius septiamam ordine Sibyllam recenset dc Cumanram vocat , ipse Κυι αἰαν vertit. Ita nullum inter Ci manam & Cumaeam discrimen ponit. Quam

i . autem quarto loco memorat, eam non Cumaeam

neque Cumanam appellat, sed Imiam: τετα τη- η Ἀαλικη, η Κιμεικιά τῆς iis λἰ . id est, si inta est Italica, quae in Cimmeria Daliae ma sit. Cimmeriam Italiae vocat eam partem ubi