장음표시 사용
211쪽
cst Auernus liliis ; quam opacam arboribus &speliunca horrendam Plutoni sacram creditum. Vbi Cimmerios a loci obscuritate ita diei posverunt, translato nomine ab iis qui Bospliorum Cimmerium incolunt. Strabo lib. F. κω πιλο τοχωρίον Πλουτώνιον b 1 σελοία βανον, f τους icis erus Ibi locus Avernus fuit, de quo Aristoteles in Admirandis: usi τήν Κυ- ιην την σει Iβλιαν λίμινη G, ἡ et σα-65ομέ- vii ανον. Vide & Maronem in sexto dineido'. . Inre in ex his Iustini locum supra allatum de Si-bγ dae Babylone in Campaniam Italiae transitu
Haec cum ita sint, quaererem libenter ab Ar1- tinaacho si uiueret, quae alia Sibylla apud Cimmerios Italiae habitauerit, praeter ipsam Cumaratri cuius, meminit Aristoteles in Admirandis , He rophilenque & Cumaeam ab Italis di, tam Iestaturi virgilius item in sexto 2Eneidos, sed quam Deiphoben Glauci, nescio quos auctores secutus , appellatὶ Certe loci conditio eandem fuisse valent confirmat,quando verisimile non est duas eodem in loco fuisse Sibyllas. Italica enim Sibylla Antimachi habitauit in Cimmeria Italiae, hoc est , ut modo ostendinaus , iuxta Auernum, ubi vulgo creditum patere aditum ad inseros. Quod autem& Maronis Sibylla iisdem in locis responsa
212쪽
mim oro quando hic inferni ianua Regis Dicisse , re tenebrosa palis Acheronte res ostor ad conspectum cari genitoris G onuontingat: docea s iter, σ sacra ostia pandas Quos sim igitur haec Italicae a Cumaea distinctio,
non video ; nullum quidem ex verbis Antima chi locum essedistinetioni Cumaeae a Cumana palam est. Quo alii,qui has distinguunt, fundamen to nitantur,quidue ad id probandum an erant, videamus. Richardus quidem Montacutius citato loco Baronium reprehendit, quod Cumaeam Sibyllam omnium nouissimam Solino auctore dixerit, quam Cumanam Solinu' vocet: tum quod haec
ab illa & quomodo distinguatur docet: Diuersi a est inquit Sibysia Cumaea a Cumana , quia doliti sim, Onu riis obseruabat. Cumaea erat quaesub Troiani belli tempo=m Cumis in Asia vaticia batur ; quanquam apud Onubrium per incuria am Italici belli igitur; cum deberet legi Iliaci, at Cumana fuis quae Priso Tarquinio regnante alii Superbum nolunt hinc fuisse, Romam venit, i emque suos libros pretio e flammis redimendolosserebat. Eademque virgula censeria Sixtum senensem castigat, quod Cumaeam & Cumqnam sibyllas eonfundat. Praeterea aliter errasse ostendit, dum Cumis ortum referens Cumanam vocat. Quasi nomen id adiectivum aliunde quam a Cumis derivetur. Sed nimirum id vult, non re
βixtum Sibyllam , quae Cumis Ioniae orta esset,
213쪽
Cumanam vocasse: quod Cumani ex oppido Cumarum in Campania , non autem ex illo quod est in Ionia dicantur : ut & Valla obseritat lib. q. Elegant. cap. 87. Esto. Neque enim nobis disputatio est de nomine. sed de S byllae an duae eo in loco italiae quem describit Virgilius, Sibyllae si rint, Vna Cumis Ioniae orta, altera posterior Cu- rnis Campaniae. RUrmat Montacutius sine ul- la haesitatipiae. Quidni t qui Solintim & La istantium auctores habeat. Enimuero plerosque Omnes recentiorum video pedibus in eorum sen tentiam vadere. Ita sere usu venit, ut auctorii s apud multos pro iudicio valeat, neque ultra curent perpendere quod ab iis quos plurimi ficiunt, Scriptoribus proditum vident. Nos autem amplius considerantes unam tasse cumis Campaniae Sibyllam, eamque eandem, quae Cumis Ioniae orta sit , non dubitamus.
Non recte iudicare qui Cumanam SLbydiam quandam in Campania Paliaepos Cumaeam vixisse cen-
214쪽
postquam templa, ludos, & cerimonias promi st, d Sibullam conuersus his verbis eam quoque
, e quoque magna manent re Dis Penesnias s is uehic ego namque tua ortes, ara anaque taDi Ia meae genti ponam, o Posρaefamulo Alma viros. duae sunt igiturarcana illa fata sibyllae, quae genu sua , hoc est, Romanis dicta, in adyto macrario repos ruin se promittie, quae posteri exinde in rebus dubiis consulant,nisi eius, quam alloquitur, sibyllae carmina Τ Quod autem ibi Cumaram siue Et thraeam Sibyllam, illam scilicet Cumis Ioniae natam, alloquatur,palam est; igitur huius Cu- ' marte Sibyllae,non alterius nescio cuius, Cuman e Cumis Campaniae ortae oracula per AEncam, aut qui illi in Italia succcstcrunt, ad Romanos fu- iste transmissa neque aliis vios fuisse Romanos Sibyllinis libris doctissimo viro Maroni creden eum est. Quam autem aiunt sibyllam multis post secu- li ad Regem Tarquinium venisse cum tribus, vel ut Gellius tradit, nouem libris oraculorum, dani non fuisse Sibyllam putandum est. Certe Ce sius , qui cam historiam ex antiquis Annalibus refert, eam quae ad Tarquinium acccssit S byllam non appellat, sed anum hospiram, eamque incogni- m. sic autem scribit: In tantiquis nim tibi unum Liber Iuris Sibyllinis hac Iro ira es. Anus
215쪽
hospita atque incognica ad Tarquinium Superbum Regem adiit , nouem lib=r ferens, quos esse dicebat
diuina oracula r eos velle dixit venundare. Caetera eo loco legaqtur: in quibus mulierem solum appellat, nunquam Sibyllam ; haec tantum in sine addit : f d eam mulierem tunc a Tarquinio digressampostea nuwquam loci visam constitit. Quae- se, si haec mulier Sibylla fuisset, Cumis Campaniae genita & ibi habitans, num hospita aut anus incognita diceretur ZSed neque Seruius Virgilii interpres Sibyllam vocat, sed mulierem simpliciter ut Gellius, de his libris differens ad haec Poetae verba: tuas Io res arcanaque fata. Ita igitur seruius: Tu , --tes Sibyllina respons et quae ut supra diximm .incertum es cuim Sibyllae fueri te quanquam Cumanae ningi situ dicit, Varro Erythraeae. Sed constat,
regnante Tarquinio quandam mulierem nomine Amalthaeam obtulisse ei nouem libros, in quibus enunt fata S remedia Romana. Cui porro naris paulo emunctioris non fabulosum videatur quod sequitur de librorum pretio &combustione , cum rex quanti cos anus faceret
emere nollet 8 Foculum inquit Gellius ) conum eo Rege) apposuit, re tres libros ex nouem deussit. Si apposuit, ergo attulerat secum, & quidem bene accensum & lucentem : aliter non potuisset tam subito ob oculos regis eorum librorum tres consumere, &breui post temporis interuallo tres alios: nec cledendum, regem patienter tamdiu hanc
216쪽
hanc scenam & anus importunitatem ferre potuisse, praesertim superbum. Quamobrem Se uius dicto loco aliter narrat: hanc scilicet anuin pro iis h opoposcisse ter centum philippeos, qui a rei tuncpretiosi mini: quae contempta alio die tri μου incensis reuersi est, s tantum poposito item tertio aliis tribus incens is cum tribus reuerra es e ta accepit quantum postulauenni, hac ipsa re rege commoto , qγod pretium non mutabiat. Quo sane mo- plausibilior fit narratio.
Sed iocularent eo loco Servii crrorem in tem porum ratione nemirri animaduersiim obiter annotare libet, dum Philippeos nummos Tarquinii Superbi aetate pretiosos fuisse dicit. Qui quan tum ea opinione aberret, vel ex Gellii lib. 17. cap. 2I. ubi chronologiae specimen quoddam exhibet, intelligi potest. Ibi namque Homerum & Solonem , quem supparem Homero futita inter
Omnes conuenit, ante Romam chnditam centum & sexaginta annos vixisse, ex Clivonicorum Cornelii Nepotis libro primo resert. Et paulo post , eundem Solonem leges Atheniens um ripsisse, Tarquinio Prisco regnante, anno regni elius 33. a quo non magno temporis interuallo Tarquinius Superbus vltimus regum abfuit. Ex quo, ut dixi, patet, multis seculis ante Philippum Macedonem Alexandri patrem vixisse Ta quinium Superbum ; utpote qui Cyri maioris, Monarchiae Persarum fundatoris,& Solonis συγ- fueriti Quod cum ita sit , non video
217쪽
quomodo Philippei nummi eo tempore pretiosi esse potuerint, quo tempore nondum Philippus:
xeX, a quo iis nomen, natus erat. Sed haec obiriter: ad propositum reuertor. Hinc quoque confirmor,non fuisse eam anum
Sibyllam , quod verisimile mihi non fit, femi
nam vatem & numine instinctam animum Vsque adeo demittere voluisse,ut libr0s suos ad Regem velut ad nundinas vendendi causa afferret, &pre tio exponeret. Longe hoc profecto remot' ma dignitate & moribus. In quo etiam illud absurdum occurrit consideranti. Aut enim omnes eos vaticiniorum libros ut Romanis diuinitus conscriptos penes eos esse & conseruari oportebat : vel horum tres tantum. Si integros no item, cur sex comburit Z si non omnes, sed tres
tantum , cur omnes Venales proponit λ Nec vero nobis primis Cispecta haec Cumana Sibylla fa bulositatis, sed & aliis doctis viris: in his&Joanni Tristano,solertissimo antiquitatum CX Veterixum numismatum monumentis indagatori, qui
de hac re eleganter & do 'ste in Commentariis suis historicis disputat. Vtius modo restat scrupulus ex Plinio; qui Sibyllam ad Tarquinium Superbum cum libris adiisse confirmat libro & capite I3. Inter omnes vero inquit) conuenit, Si Pam ad Tarquinium Sin Ierbum tres libros attulisse. Ex quibus duo crWmati ab ipse, tertim cum Capitolio Syllanis temporibus. Sed quod de his non multum curauerit
218쪽
PIjnius quam vera essent, vel ba eius ipsa ostendunt. Primum, inter omnes ait conuenire, tres
libros a Sibylla allatos Tarquinio. Atqui aliter A. Heilius, ut visum est, ex antiquis Annalibust refert: nempe nouem libros ab anu quadam ii cognita ei regi oblatos. Cum igitur, contra quam Plinius censet, de eorum librorum, qui ad: Tarquinium allati sunt,numero non constet; cur deconditione & nomine eius mulieris,qua: attulit magis ex hoc plinii loco constare debeat , non ideo. Hoc modo vanescit illa persuasio quorumdam de septima illa Sibylla Cumana Tarquinii regis suppare. Nec tamen insi amur quCd proditum historiis est Populi Romani, quod Plinius suae aetatis doctissimus, quod eruditissimus Noctium Atticarum lucubrator scriptis propalarunt: fatemur anum hospitam & incognitam, ut ait Gellius , ad Tarquinium Superbum adiisse,& libros ei fatales attulisse: non tamen quae esse i set Sibylla, sed quae aliunde nacta eos libros, nescio quomodo, fortasse ab ipsa Elythraea Sibylla, sub mortem illi traditos & commendatos, mandato ipsius ad regem detulit, & pretio addixit. Quae cum pecunia accepta, quantam voluit, e medio excessisset, inque patriam & regiones remotas remeasset ; nihil mirum,si suspicio de ipsa facta est vulgo quod Sibylla ellet, a
gumento librorum quos ad Regem attulisset. ceu nccesse esset eorum librorum esse auctorem, quos in potestate haberet ad venundandum aut com- M bure
219쪽
burendum. Ita plane sentiet de hac historia qu
incertis auctoritatibus ac vulgi rumore postli bito iudicium adhibere volci ; ut quod magis ve-1isimile est, & potiorum auctorum dictis conse 'taneum, sequatur.
oniore iam negotio circa alias Sibyllasscrupuli tolluntur: eademque opera ostenditur, unde itila multarum Sibyllarum opinio incesserit. Enim uero non video quid nunc obstet, quin unam fuisse Sibyllam illam Graecis cognitam & celebratum Herophiloi,cognomento Erythraeam, 'On mus. Sive haec vere, ut quibusdam visurn, Erythris orta fuit, siue Marpesso, siue Gergithe,sivo e quavis alia Graeciae ciuitate, qua de re olim cer talum inter Graecos fuisse supra ex Pausania ostendimus; siue etiam, quod Iustinus Martyr credidit, Babylone patre Chaldaeo Berose, non illoqui Chaldaicam scripsit historiam, sed alio antiquiore ς ab eo autem oppido nomen traxisse,in quo diutius mansisset, ideoque Erythraeam fuisse nuncupatam. Aut cuiquam in credibile videatur,
220쪽
mulierem Babylone natam transiisse in Graeciam, Erythris, me, & aliis in urbibus Ioniae & Graeciae diuersatam, in iis famam sui & diuinationis monumenta reliquisse , ex quo occasio posteris data ambigendi de patria eius & certamen ex ortum Z iImmo vero non desunt, qui hanc Iapheti,qui unus fuit e No e filiis, uxorem fuisse existiment, quae Graecis Erythraea dicta est: ita quidem ut sua oracula siculo forte uno vel altero post turrim Babylonicam linguarumque diuisionem graecς ediderit; extiterintque illa oracula & nota hominibus aliquot seculis ante datam Mosi legem,
licet nondum tunc literis mandata esset. Meminit huius opinionis Io. Henricus Ursinus EXerci tationum familiarium de Zoroastre Bactriano, Hermete Tris megisto, Sanchoniathone Phaenicio dccorum scriptis,cγυλμπ. seet. q. & singularem opinionem vocat. Cui tamen, si qua Si 'byllinis Graece ab Opsopaeo editis fides habenda, ipsemet lib. i. suffragatur Sibylla, nurum se si O- fessa Noe Patriarchi; item in calce libri tertii, ubi de genere suo his versibus testatiir: i