장음표시 사용
311쪽
scilicet ostendamin,etiam Amos prophetam,quipa- de pastoribui fuit; es allor non in locis cultis 2 arboribus ac vineis consitis,aut certe inter tuas ct . Irata virentia sed in lata eremi vastitate , in qu versatur leonum feritas, re inter entio pecoru artis με et sum esse sermonibuι, ut vocem Domini terribilem atque metuendam, rugitum leonum fremitum nominaret a mersionem Uraeliticarum urbium pastorum selitudini s ariditati montium comparam: Dominus, inquit, de Sion regi et &C. Et in prooemio addit de imperitia eius quod ad stylum attinet : hoc numero pastorum o
mos ervbeta fuit, imperitus se mone sed non se
entia. Idem enim qui per omnes prophetas in eo spiritus Sanctus loquebatur. Vt igitur lumen solis in luna , sic Spiritus Dei in animis vatum modificatur, ii turisque diuersis. se accommodat in his eloquentius & fortius senat, in aliis agrestius, caeterasque humanitatis dinferentiaS in ciuit, auctore Hieronymo
Multa & Plutarchus dicto loco habet in ean dem sententiam : qui etiam numinis affatum ,. quem Graeci ενθουσιατμὸν Vocant , Vino CQm parat, & Charxemonis affert sententi in , qua dicit vinum moribus bibentium obsequi atque attemperari: ό μὰν si ο-ς, α ς ελεγε Σπιζημων,. τοῖς τροχ ις κε δευτ- τών. πινόντων' - δἰ λανἰ κὸς εν Θεισχισμὸς, ό.σπερ ὀ ε ita se χ -- I 'κειμεν δυνα ιει, νῶ κινῶ των ωξαμεν
' ς - καθ ή π φυ-. id est, Etenim risum,
312쪽
Chaeremon dicebat, in mores bibentium transit: nec secius fati aeuus furor, quem odum s amo ubiecta animi potestate utitur, re P-
em e Pt natura est aptus mouet. Cum igi-τ ssint, quibus vatum indoJes
lam tamen constat huius secietatis & diuinae
quae a luna ducitur, in illo Thespesii somno e pressam. Q qm paulo latius explicare visium X est, ut intelligatur, non de nihilo fingi Sibyllam in f ςie lunae adhuc vaticin ntem & quia viri docti, cum vari s a limae natura. sumptas similitudines in sitis hieroglyphicis traderent
ae cultu , sepulchro , carmine illi inseripto quae potui reperire. In his statim occurrit illud ex saepius jam citat 1 L ,de duplici cognomento Sibyllaeia: ουσαν μεν υθώιαν, πινων Μελαγχροιιναν καλουμενην. Quid sit enim μελαγχροιινοι non intelligo : dictio nihili , pro
313쪽
elementi unius mutatione. Est autςm compost tum n men .ςX μελας , quod nigrum significat,&χλπινα, qua ustis Moschus in epitaphio Bionis ' σα ζοι μουσον μελαγχλ νοί τε π, Ο Quam planς vexam qste lectito neIm a S ipse pr0- bat Erat enim χλπινα antiquis crassioris Vestis gςpus, alii; sup ei iniici solitum ideo que
hiemi accommodatum ut ex prouerbio. colli gitur in eos qui rebus necessariis tempore alie no Gutuntur: ην - ναν καμ, ς aestate ianam conteris nam & Latini graecam VOCςm, Vn clemento detracto in usum tro :xunt, pζο χλπινα ranam dicentes. Hanc diu tes adi coenam prodeuntes purpuream gestabant:
qua illud spectat Iuvenalii sat 3
Visari iubet, re comitum longissimu or δε- Plebeii autem: homines , itςm remoti fastu , d in secessu. viventey, pulla aut nigra utebantur Qualem & mon chorum vestitum suo temporere fuisse testa tur Eunapius in AE Osio sed in on
n igitur & nigra usi in fuisse Sisyllam id cognomen indicat, quo hanc homines illius tem poris
314쪽
porii designarunt, ut alieno a sexu vestis genere insignem : non videtur enim laena mulierum
fui fle, sed virorum. Quod justinus Martyr
parum aduertens in Admonitorio Rd Graecos -
λήν ei tribuit. Aliud de cultu Sibyllae quod dicam non ha-hζo ; nisi quod Constantinus Caesar apud Eusebium do diademate , quod quin Apolline cui struiebat commune serebat, tradit: ἱ-εια ibriiσης τύ θρη μευ ιε'νω vis τῆς Θεω φορῆα. id est, Sacerdoso erat ripo is, diadema quale Dein quem colebat ferens. Hoc diadςma corona fuit ex lauro, solenne vatum 0rnamentum , quos hac causa ἰαφνηφάγους voc t Lycophron in Alexandra; non enim quiR laurum vorabant, vi Ronsardus noster accepit , & plerique omnes exponunt,
sed quod illis quaestus & victus ex vaticinio es
set, cuius argumentum & mbolum fuit laurus. Ita Tretres' id epithetum explanat. Qu0d ad sepulchrum autem eius attinet & epitaphium ; quo in loco, ut primum id ex quar, obiexit, & styulta fuerit , non conuenit inter auctores : nec mirum , quando neque de loco natali. Justinus Martyr Cumis vita sunciam & conditam credidit, quod se ab eius urbis ciuibus, cum in Italia esset, accepisse dicit, sibi ςtiam loculum, in quo eius reliquiae positae essent, monstratum refert in Paraenetico jam tapius
315쪽
nobis ostenderunt loca in qibus vaticinaretur, tum etiam loculum quendam sentis forma ex aere, is
quo reliquias eiuου custodiri dicesiam. tur Trimalcis apud Petronium : inqui0 Cumis ego Vse oculis meisi in pendere V oe cum isti pueri diserent His A respondebat icta apotianis Dagatur, inquam : quia licet nouum
ditum & friuolum est quod de ampulla in qua Cumis sibylla pendebat; & de pueris
illam , quid vellet interrogantibus ; tum illa vicissim respondente: velle se mori ; occasionem tamen mimi spinaculo
persuasum esset. Nam & dju in eo antro, Cumis habebat, corpore ad extremam tabem prope absumpto, vitam in Unius vocis usu retinuisse dicitur , quςmadmodum supra ex Seruit. ad sextum Acineid. commentario ostendimus Pausanias autem hanc in Troade extinctamio go aevo, sepultamque in Juco Apollinis, cogno
mvnis Sminthei, cuius aedilita fuisset, tradit :
316쪽
sepulchrum etiam illi extructum operis caelinii. Huic namque ad dextram apposita erat Mercurii statua ex lapide artificiose e sculpta, figura, ut mos fuit, quadrangulari ; ad laeuam Nympharum fgna ex eadem materia, fonsque inibi iugi aquae strepitu in conceptaculum defluens Tanta est auctorum de loco, in quo sepulta fuit sibylla, dissensio. Neque id sane mirandum, in rebus tam vetustis dc remotis. Duorum autem alterutrum non absurde dici potest : aut
scilicet Sibyllam multo quidem tempore Cumis usque ad senectutem vigisse, non tamen ibi sed Erythris loco natali defunctam, in quem locum patriae desiderio , ut est ingenium humanum, reuertisset: quod si fecipimus, narratio Iustini& aliorum traditio plane ad nihilum redit ; vel si Cumis conditam magis placet, Pausaniae me' moratum illud monumentum, quod in Troade tabuit, ad memoriam tantum & speciem eidem a ciuibus positum dicςmus: nempe cenOtaphium potius quam verum sepulchrum, dumi plures ciuitates sibi certati , ut sipra ostendi mus, Sibyllam vindicant. Quorum virum sit uc risimilius unicuique liberum cisto iudicium. Elegos quidem , quos in columna sepulchri incises fuisse refert Pausanias, quos & nobis le-sendos exhibet in Phocicis, omittere,cum sint
elegantissimi, in longa praesertim & accur ta de ibyllae rebus disquisi ione, peccatum esset maximum
317쪽
mum in Musas, quarum & sacerdos fuit. Hos igitur in libri huius calce adscribere visim est: A εγώ α Φοιciis σαφηγος έμὶ Σίζυῖ χι, τύ ἐ' ίαο λὰ ἰνεω σαμιατι πυθομενα. LIα νος -ἀάε α το νυν δ' αἰεν ἄναυδος, Μοίρα x το ς;ἔαρῆ τήνδε λαχουσα. An ιι πιλας Nυμ potam mus Ερμ' os . κε' ιαμ Μοῖρον εχουσ Eκατω τῆς τοτ άνακτο γης Apponam & latin in eorumdem interpretationem ex Romuli Amasaei sententia , eorum ingratiam qui graeca assequi non possunt: Ista ego sium, Phoebi interpres non vana Sybysia, 'Hic quae marmoreo contineor tumulo. Vocalis quondam, aeternum nunc mutaρμesia,
Heu s nimis hac fati compede pressa gratii Mercurio tamen oe es bis sociata quiesco rPhoebo quod uerim grata , ferensfretium
318쪽
PETRI PETITIPhilosephi, & octoris medici,
Uperioribus libris unam tantula fuisse Sibyllam ostin limus, inge
nium eius, mores, longum aeuum, patriam, antra, peregrinationes eveterum monumentis eruimus, quo
rum pleraque illi cum aliis fatidicis feminis communia esse potuerunt 3 nunc hocce in libro, quod magis illi proprium M vernaculum explicare aggredior . qualis scilicet merit eius diuinatio, quoue charactere ab aliorum vatum iacultate secerni possit ue cuius rei ignorantia factum puto, Ut pro Vna examen nobis Sibyllarum exoriretur.
319쪽
Idque eo impensius nunc cdum est , quod initio eius rei explic tionern polliciti sumus, cum auctorum testimoniis unam fuisse Sibyllam pro
baremus. Profect o enim ex hac potis
xiam. Principium autem disputationis,
quo Sibylla usa es , s quo P thia
tes, o unaetur. Us sere in aliis euenit, ut
cae, ut loquuntur, disserentiae lateant, eo
que a paucis perspici possint : sic & quae Sibyl
lam ab aliis vatibus discrimina secernunt, non
multu indoctum sed & eruditum vulgus hacte
320쪽
nus nigerunt. Hanc depellere animis caliginem pro virili conabor. Primum quidem quae fuerit ratio Sibyllinae diuinationis, quamque diuersa ab aliorum vaticiniis, eae his cuiuis per spicuum esse poterit: fuit enim in Sibylla uniuersalis quaedam praesagiendi facultas , qualis nulli alii vatum tributa : neque tempost aut loco cuipiam peculiari addicta fuit, ut Pythiae, sed quouis tempore & loco vaticinari poterat. Quippe eam vim nacta ab ipsi, conceptu, ut supra notauimus ; cum Pythia non semper , neque pro arbitrio, ubi interrogaretur, responsa dare posset, sed occasionem atque, ut sic dicam, tem- . pestiuitatem praestiami cogeretur, donec numen ipsam inuiseret : semel enim tantum singulis mensibus balari solitam Plutarchus tradit. Sed neque alibi quam Delphis in templo Apollinis, neque quouis eius templi loco , sed in adyto &specu , tripodique insidens, vaticinari poterat. Longe alia ratio Sibyllar, cui, ut dixi, vis illa simper praesto quouis loco dc tempore : ncque tripode illi, aut satidica aqua, aut lauro Opus erat, utpote natura vates & in potestate habens furoris illius usim quo futura praeuideret. Quod equidem non dico , quasi putem semper eodem modo te habuisse ad expedienda;
muneris sim rationes, non aliquando melius aliquando deterius; quem tenorem & virtutis aequabilitatem ingenii humani conditio non inpit;