De philosophiae principio; sive, Unde philosophandi initium sumendum sit. Scripsit Th. Iacob

101쪽

quum accedimus ad philosophiam de ipso principio

disputare non licet, unde et qua ratione erspicuum unquam et illud purum esse quod idem atque nilii esse affirmatur, verum esse hilosoplitae principium num ex iis quae sequuntur mini ine ea enim omnia ipso principio nituntur, neque PS Vera Sunt ni id est verum. Sed quum ad finem vel ad abso-hltum pervenerimus, tum demum intelligemus, illud principium, quum idem Sit atque abSolutum, quamvis etiam non idem it, verum esse philosophiae principium.

Νam absolutum est die sicli issendo alii heltun alle alii heit de Grund in dem alle id er-

Sprii che u runde egangen ind). Atque quum ipsa veritas et ea quidem sui sibi conscia vel seipsani sciens nihil falsi continere possit, certe homines Sic plerumque existimant, Sequitur ut tota

ea logica, quae nihil est nisi ipsa ipsius absoluti

manifestatio, vera sit certe ut ita vera sit ut logica omnino poteSt esse vera; nam repugn3ntia, quae cogitandi natura esse dicitur, abundat. - haec est vana spei delusio. Unde enim, quaeSO, Certum sciemus, illud absolutum vel eam quae ipsa veritas dicitur, revera esse veritatem nonne hoc ipsum quum ex tota logica . . ex Via qua cogitatio a principio ad nem perducta est, tum ex ipso principi necessario pendet nonne Omnia principio nituntur itaque si principium salsum est, omnia sunt salsa, modo necessitatis nexu inter Se cohaereant. nam ne error quidem legis Xper est, sed possunt i iam salsa optime inter se cohaerere. quidem tamen non omnia salsa, sed multa vera et ea qui-

102쪽

item a Puta et gravia esse censeo et si quidem censeo, quia omnia optime inter se cohaerere nillaque quum rincipio innia nitantur et ni rinii pium verum principium esse demonstratum sit, omnia lubia sint et semper in dubio maneant, ne PSAE Stu principium ipsum per Se certum sit et inani seStum, quod ut seri possit, necesse est, ut cogitatio duce necessitate ad cogitandi principium explorandum

Sed omnino ea quae Hegelius de initio non X- Plorando nec demonstrando, sed, ut ita dicam, simpliciter faciundo dicit et allirmat, falsa Sunt.

quam vi Specie quadam veritatis non careant. Non

enim id agitiar, ut omnino cogitandi initi ii faciamus, ita ut ante hoc cogitandi initium factum de eo CO-gitare . . quaestionem instituere non liceat, sed id agitur, ut de cogitando cogitemus vel ut cogitandi principium exploremus, quod fieri non potest nisi cogitando. Itaque cogitatio quum accedit ad philosophiam ipsa se carere non potest. Nec tamen ita cogitatio de cogitando nobis est instituenda, tanquam nullae dum sint cogitandi leges, quia nondum Sunt exploratae; sed necesse est ut iisdem cogitandi principiis utamur et nitamur, quae X Ploranda nobis proponimus id quod non impedit quin philosophiae principium sit absolutum nam Ogitatio quae cogitat distinguenda est a cogitatione de

qua cogitatur.

Itaque etiam ipsa de cogitando cogitatio vel de cogitandi principio explorando cogitati perinde ut

mera cogitatio de ipsis rebus vel omnino ut omnis Dogitatio, quae vera atque certa esse vult veri co-

103쪽

gnitio iisdem cogitandi principiis nitatur et eidem

necessitatis legi rationem reddat necesse est. Quam ob rem modo id detur, unde de cogitando meditatio eXorditur, quod est cogitari posse, quodque ut detur ipsa philosophia vel ipsum philosophandi con-

Silium necessario postulat, innia quae hinc Sequuntur cum primo illo costituri posse, necessitatisne Xu cohaerere debent, et ita cogitati duce ne cessitate procedere debet, donec ad ipsum cogitandi principium explorandum erveniat. Haec vero non

duo sunt philosophiae principia, alterum cogitari POSse, alterum esse Sed a cogitari posse cogitatio initium sumit quae est cogitatio de cogitando vel de cogitandi principio explorando alterum veroi. e. eSSe est ipsum cogitandi rincipium, de quo cogitatur, vel de quo cogitat illa cogitatio, quae a cogitari posse initium sumpsit. Hac vero de re iam superioribus locis satis copiose disputavi, quare nunc haec sufficiant. Sed ut adme gelium revertar, quum qua via et ratione Hegelius duce necessitate ad philosophiae suae principium explorandum pervenerit, perspicuum non it, hoc principium . . esse quod et idem et non idem atque nihil dicitur esse, Omni Scientiae vi et auctoritate destitutum et plane arbitrarium St. Praeterea vero Hegelius quaedam aliari Womitinus de Ansan de Wissens has gemachi er-

de p. 63. quibus acili negotio adversarios vel ab ipso dissentiente refellere sibi videtur quippe

haec:

104쪽

Nichtsein St. - etc. Haec quidem Hegelius ipse apta SSe negat, unde philosophandi initium sumatur. Denta es istdie Analyse ine voratasges etZten Orstellung. nam

lich de Vorstelliin vom Antang. sed accedit ut salsa sint. nam si nihil est, sane id nihil etiam Continet esse, iam propter id, quod est. Sed nihil est vel nihil continet τι esse, non idem S atque: nihil est esse vel nihil est idem atque esSe, quod

Di Suin esse Supra demonstravi. Nec praeterea nihil

idem est atque non- esse, sed etiam haec longe inter se diversa sunt. Itaque si initium vel nihil, quod est, vel nihil, ex quo aliquid fiat, vel omnino et nihil et esse continet quamvis etiam haec parum BCeurate sint dicta non propterea nihil quod est

PSS Continet, nec esse quod idem sit atque nihil nec esse quod idem sit atque non eSSe Vel Ou-eSSequod idem sit atque SSe.

Deinde Hegelius saepissime quaerendi, dubitandi,

105쪽

contradicendi vanitatem repreliendit. Logicam enim i. e. suam nihil esse nisi ipsam ipsius absoluti vel

ipsius Veritatis, quae Se ipsam Scire dicitur, inani. sestationem omnia cogitandi elementa ipsa se evolvere et explicare. Hanc ipsius veritatis expositionem

eandem Solam veram esse Veritatis demonstrationem. aliter enim ea quae in logica contineantur, demon-Strari non posse, neque ipSum Principium, neque ea quae Sequantur, 'ne enim nituntur principio,

et propter id quidem, quia alia demonstratio, si admitteretur, ea contineret, quae in ipsa logica sint explicanda, explicata nonduin sint. Itaque abstinendum esse omnibus iis cogitationibus, quae ipsa logica nondum sint explicatae. - ua ratione id certe efficitur, ut contradicere ei non liceat vel ut contra dicere is non possit, qui talein philosophandi rationem probat . . qui sententiae illi assentitur, is, quidquid docetur, contradicere non potest, Priequatenus ibi constat. Cons. Vorrede tur Zweiten Ausgabe . I et alias atque cons. erilen iam.

106쪽

licet' It primum seri omnino non potest, miritas ipsa ei quasi sua ponte se explicet ei munii est ei, quae res quunia pinni per Se i lia iit disputa. tione non eget. . Deinde verre si quis tota philosophia vel corte tota logica iam penitus cos et Perspecta, cita philosophari tellul, mi nil tib iis P ipsaliud a cogitandi elementi in conspP tu Ollo Ar El. ipsam vero de his cogitandi elemeniis cogitation qua tamen ea elementa invenit et exploravit, plane removeret, Sic ei philosophandum esset:

niant- esse litas. exsistens. aliquid it c. cons. Vorre de 'urZweiten lasgabe. p. 20. l. Νec tamen haec unquam foret philosophia. Nam cogitatio illa se his cogitandi elementis, quae Sublata est necessitatis nexum continet, quo neXuhaec cogitandi elementa, si vera Sunt, inter Se O- haerent: vel certe necessitas, Aux veri inter me

continentur, manifestari non potest nisi cogitatione. Nec seri potest,' ut ad logitandi cognoscendi principia cognoscenda ipsam cogitandi et cognoscendi ergo etiam dubitandi sacultatem interea seponam USVel ut mente nos ira editos esse negemus, donec mira quadam ratione a logica eam acceperimus Sed libera cogitatio sum sponte iam meo esSitatis viam e Xplorat et persequitur, quae omnino ad teritatem Cognoscendam, trimum' vero rassi ipsum cogitandi

107쪽

principium investigandum peralucit quo principio

explorat cogitatio eadem necessitate duce ad cetera cognoscenda ergit , in autetia propria alicuius cogitatio infirmior St, quam quae enm PCeS-sitatis viam exploret et diligenter persequatur, ita ut ad cognoscendam veritatem pervenire ea non possit nisi duce alius cogitatione, haec ipsa cogitatio, quae ducem Se offert, quamvis ipsam absoluti

manifestationem e SSe ni sirinet, tamen non Sola auctoritate Sun ducere, Sed necessitatis viam ab ipso initio patefacere debet. Patefacta enim neceS-

sitas dubiis dissolvi non potest, itaque non caret effectu, sed in ipso essectu cernitur, qui essectus

est, ut mens assentiri neceSSitati Cogatur. nam necessitas quae in veritate ineSt, eadem in ipsa liu mana mente valet, modo omnino menS, Si Singulicuius mentem dicas, eas cogitatione in quibus quum veritas tum ea necessitas, de qua agitur, inest, concipere possit et comprehundere.

0uid igitur est, quod hactenus de Hegelii philo sophiae principio dixi quid reliquum est ut exponatur Primum esse non idem esse atque nihil, sed haec duo esse inter Se diversa et quomodo et cur inter Se diversa Sint exposui; deinde de philosophiae principio non demonstrando nec dubitando vel impugnando, Sed faciendo te quaestionem institui tum de singulis quibusdam Hegelii Sententiis, de initio ipso per Se quo Sse quod idem sit at tu non- esse contineri dicitur, de crudis disputatio ilibus et contradictionibus etc. disputavi.

Reliquum est ut de ipso Hegelii philosophiae principio, quale in prima logica rapparet, quaeSti O-

108쪽

nem instituam . . mi, de esse, nihil istere disputem hic ni in primus is notionis circulus pio

principium continetur viil igitur Hegelius iii, ill

109쪽

Ses an sic solbs etc.

110쪽

fluid igitur de iis dicam

Primum ingeniosus Hegelius immensas et Imu meras dissicultates non superasse, sed praeteriis X et necesSitatem, qua ea, quae assimnat, Si vera Sunt. inter se coli aerere debent, non iure neglexisse milii

videtur. Quamquam id ita secit, ut sibi constaret. Νam ex Π0gelii sententia accuratiorem de liis quaestionem instituere non licebat, quia talis quaestiosi institueretur, ea postularet, quae nondum Sunt explicata, Sed in ipsa demum logica explicanda; qua de re supra disputavi. Deinde Cur SS non idem sit atque illi et quomodo inter se diversa sint, etiam tae Supra XPOSui. At illud fieri nonne revera tum esse tum illi lcontinet et ita quidem, ut haec non modo duo inter se diversa Sed etiam unum atque idem esse videantur nonne igitur his confirmatur, esse idem esse atque nihil, quamvis etiam inter se diversa sint Haec res quomodo se habeat, nunc est investigandum.

Siquid sit, id non sit ex nihilo vel nihil fit ex

nillilo quam sententiam Hegelius mirum quam falso intelligebat cons. p. b). Nam id quidem recte se habet, si nihil et erat et est, nihil non steri ex ni hilo, sed nihil permanere tantum, vel nihil esse nihil. Itaque steri nihil dici omnino non potest; nam nihil eSt, ergo seri non potest , diu est nihil, nec fieri