장음표시 사용
81쪽
nerererve Domesticum , lationibus , ct excubiis militarrum sis. Denique si Lauardinus Agelus: Dei fit , C, tutum esse eum defremare, ut saltem a pueris fatuisque, quorum semper maximus numerus fragium ferret. Credo equidem hunc oratorem caecis, & suris dis scribere voluisse , qui nec audierunt, nec viderunt Lauardini ingressum; alioquin, quae rogo fiduiscia tam nota, tam comperta negandi Legantur, quae supra de Lauardini in urbem iuuentu dilia sunt, euoluantur annales, an ullus ynquam Legatorum ita ad Pontificem,aliumve Principem ingressus siti Roma interrogetur, & tota Lauardinum accusabit, nee ego immorari volo iam supra narratis , & quorum Roma tot testes, quot oculos habet e
XIX. Decimoquartu i Consultius facturum Pontinem dieit , si Ecclesiis Asyla , non Palat8s adimeret ; Eechmas enim precibus porrigendis institutas esse, non protegendis flagitiis. Modesta enimuero peritio, dc digna Adum eato. Tollantur Ecclesijs Asyla , dentur Palatijs;
di plus valeat in tuendis reis Lauardini reuerentia, quam Maiestas Dei. Nec interest Templo. rum Asyla a Deo in veteri testamento, & ab Ecclesia in nouo tot sacris Canonibus , tot saecuIorum decursu sancita esse idi haec omnia cessent, dein Lauardini cultum vertantur. Mi ita discurrunt,
plane ostendunt nihil sibi Religionis superem salioquin ex Asylis Templorum inferre potius coriistrarium deberent, extinguenda videlicet esse Abista Legatorum. Cum enim tot sint Romae Asyla , quot templa, quid opus est illa multiplicari tanto innocentiae pacisque publicae periculo p & quae ratio, ut cum non omnia flagitia sint secura in templis, sint tu Lauardini palatio I nec opus est praesentem Pontificem a Gallis moneri, ne permi
82쪽
contra Apologistam Leniatatui. Drat , ut criminosi Templis abutantur; qui enim non Diitur illos Legatorum aedibus , mulis miniis pamtietur abuti aedibus Deio . .
data ex Dac Pontificis aurule in haereticis nidi sunium et eosque impediunt , ne verae Religioni accedant via. Idem quoque Christo ob ectum filii: Scis, i
quiebant Apostoli, quia Pharisaei scandali ali funt
in fremove hoc. Non ideo tamen cessauit Christus causam agere veritatist imo momentibus responditi Sinite illos, caeci funt, ct duces caecorum . In quem locum optime Diuus Gligorius et sa) I ter verba vituperantium femper ad mentem recum endum est, fi in ea non reperitur malum, quod de nobis narratur , in magnam debemus Demiam
proslire . Quae enim debet esse trifillia , si omnes accusent, et sola conscientia nos liberos ese demo frat I habemus Tautum dicentem: Gloris nostra haec est, testimonium Consolantia n, r.e. Iob quoq; dicit: Ecce in Coelo testis meus I si ergo est nobis resis in Caelo, tectis in corde , dimittamus seultos foetis loqui, quod volunt . Quamquam ne hac quidem excusatione opus est ; constat enim neminem
offensum, aut scandalo affectum esse, quod Pontifex Asyla sustulerit, quod quie a tam sancto proposito nullo metu auerti potuerit: imo Caluinistae etiam ac Lutherani id maximis laudibus prosecuti sunt, At vero quod Lauardinus Asyla inuaserit, quodque Rex Galliae Pontifici, quem pro Christi vicario agnoscit, tam sancta imperanti non acquieuerit, &propter umbram inanissimi priuilegii, soliique L
tronibus utilem , Ecclesiam, totamque Europam turbauerit: i l enim uero est, quod haereticos Orbe inque Christianum vehementer scandalo affecit, quodque tot praeclara Gallorum lacinora turpi maculaca S.Gregora S.c As .ad Pallad.Presbyt.
83쪽
M . De Abura Massiliarum eula in Regis ergo Ministros, Confessa.
eios scandali moneri oportuit , non Pontificem
Innocentium.. XXI. Deemosexibe ponit quoque, pla Ludovici anni, Philippi Pulchri , AIL Regum Galliae , qui excommunicationes . . Et rio M. Bonifacio VIII. ct Iulio II. fulminatas nulli duxere . suis ergo no hibeat ictos imitami I sFallitur Lauardinus,si credit omnia se Regum& Sanctorum exempla imitari posse et alioquin homicidia, ct adulteria poterit,quia a Davide comimissa & sancto , & Rege 3 non ergo videndum est, quia Reges fecerint, sed quid lex fieri, omittiue ius. ferit ; lex enim erroris est expers , non Principunifacta. Et David non ideo sanctus, quia adulterium commisit 3 sic Ludovicua IX. non ideo. inter san
ctos relatus, quia excommunichionem contempsit. Quamquam multo aliter res se habet, quam hiescriptor recenset . Ludovicum IX. Galliae Regem contemptui hctu isse excommunicationem , qua Gregorius M. in Fridericum II. Imperatorem animas uerterat s citatque ad marginem Matthaeum Parisium. Sciendum vero est , historiam Parisiensis
etiam Gallorum iudicio falsi suspectissimam esse, in ijs praesertim , quae Pontifices spectant ; nam editio ;Matthaei Parisi j primo ex Bibliothecis Anglicanis prodijt sub Regno Elisabethae arino Is61. Postea Tiguri iterum typis impressa anno Is 8y. Utrumquc ex Praefatione ad Lectorem habetur praefixa Codici Sa- Iisburgensi Iam Lectori iudicandum relinquo,qurum fides haberi debeat libro, quem ex manibus Caluinistarum habemus, iuratis Pontifici hostibus e possis limpidam sperare ex tam turbido fonte I (m Ipsela
84쪽
Contra Apologistam Laure lata gri aimburgus scui in defloranda Pontificum aucto-Xitate tanta voluptas fatetur, Parisiensem mendacia,
fabulasque palpamlas edi crest as nugas Lectoribus
froposui se . bed multo grauior Maimburgo Spon- anus (M Apamiarum Episcopus, & inter praecipua lumina recensendus Gallicanae Ecclesiae, ubi recitas et, quae Ludovico sancto Parisiensis narrat, haec odiungit: Haec disse blaterat Parisius, quae meras nugas esse hominis cerebro laborantis tam nullus dubi-ro, quam omnino mihi persuadeo, nullum fore fame mentis , qui Ptitidam eius narrationem se fatilem Dialogismum inspexerit, qui non idem mecum fentiat, cum etiam tantae rei ne per somnium quidem ullus prorsus alius Auctor meminerit. En tibi, quam nul- Iius fidei sint, quae de Summis Pontificibus Parisius scribit, etiam ex sententia Gallorum Auctorum i &tamen in causa tanti momenti Lauardini Causidicus tam leuibus testimoniis utitur; sed quid faceret,cum meli'a defuerint I fateor Sanctum Ludovicum Ie-ies aliquas tulisse Immunitati Ecelesiasticae, ac Cenisuris ab Episcopo latis oppido graues ; sed id fecit Aulicorum consiliis deceptus; at ubi errorem a Gregorio IX. edoctiis est, continuo correxit, rescidit-Me legem reuerentia Pontificis. Vide insignem
Gregorii epistolam , sia in qua proposi iis Theodosii, Valentiniani, Caroli Magni Imperatorum exemplis, qui immunitatem Ecclesiasticam acerrime protexerunt nullo Maiestatis dedecore, exemplar adiungit Diplomatis, quo Honorius III. Pontifex anathemate percussit , quotquot huiusmodi leges ferrent, quales Ludovicus. Agnouit continuo Rex sanctus,
correxitque errorem non tam sponte,quam aliorum
instinctu commimum. Illud quoque memoratu dignum, cum eius Romam Legatus ab Alexandro I
85쪽
diploma retuli silet, quo potestas fiebat nominandi Pastores ad vacantia Sacerdotia , Rex sanctus recusato priuil gio, dc Diplomate in flammas proieci ad Legatum conuersus: sa) 'od mea negotia I panae strenuὴ obieris, laudo: quod mihi a Pontifice mucius hoc retuleris , non probo ; intelligo enim, quanto eum periculo animae meae ra. Regni hoc fusciperem . Haec sunt Ludovici sancti exempla , quae oporteret suggeri Christianissimo Regie non illa, quae ab eius maiorum gloriosis vestigiis tantopere abludunt, eiusque gloriam de conscientiam pari damno am-ciunt. iae de Philippo Pulchro,& Ludovico XII.
narrantur, silentio potius digna sunt, quam memoria, mirorque Lauardini Causidico nullum pud rem esse ea recensendi; nam Philippum quod attinet, constat eum in flore aetatis raptum , & si credimus Diuo Antonino, (bo aliisque , dum aprum inmsequitur, equo excussum . Reliquit tres filios, qui omnes uxorum adulterijs faedati, fatoque immaturo, di sine maribus defuncti, Ualesiis coronam reliquere . En tibi quorum Regum & quam infelicium exempla Ludovico nostro inculcantur it Ludovici XII. in Iulium Pontificem conatus, pessimum consim
Iium,di Christianis mi Regis nomine, orsus indignum
Spondanus sc) vocate nec aliud Coeli iudicium; Ludovicus enim quinquennio post infelici morbo abreptus est . Absit a me, ut regnanti Ludovico pares exitus velim . Comparentur Principes, qui Pontificem venerati sunt, quique persecuti; Constantinus videlicet, Theodosius, Pipinus, Carolus Ma- gnus, Philippus II. cum Iustiniano, Henricis, Fri-dericis, Philippo Pulchro, aliasque,& continuo patebit, quorum virtutes , de fortunam precari oporteat Christianissimo Regi.
86쪽
contra Apologistam Lauarfini . DXXII. Decim eptrenui sa) Opponit Pontificum
curas: Qui praetextu, inquit, Religionis rebellis it Desioner contra legitimum Regem Henricum m. adiuuerunt, id 'ver3 nemo unquam probavit. Verum est, nullum unquam Caluinistarum probasse, quae pro Religione in causa Henrici I Pontifices egerunt nec miror ea quoque non probari Lauardini Advocato , qui singulis fere paginis Caluinum redolet. Si rebelles vocandi sunt, qui non prius Henrico IV. subdi voluere, quam haeresin exueret, veramque. Religionem profiteretur , haec plane culpa aut potius calumnia non tam Romanum Pontificena,quam praecipuas Gallici Regni familias, ac maxime Clerum Gallicanum inuoluit , qui nunquam adduci potuit, ut Principi Caluinistae subderetur. Ipsa Gallia Pontifices implorauit, de praesertim Sorbona, ne pateretur Caluin istam regnare. A di epistolam Perandae ad Patriarcham Ac Legatum Caietanum etnno Issa. die IS. Aprilis. Sorbona huius sententiae est , dii etque Pontificem , 'it ipse Re- Rem Galliae pronuntiet, declaretque ; alioquin Gallia conclamata est, expersque remedij. Et esse hanc pol statem Porusci Regem declarandi rationibus plano . evidentibus, multisque exemplis ostendunt,imo adiuv-xunt: ubi Pontifex mxem pronuntiauerit, isque in Gallia derantiatus fuerit, continuo ct a clero, di ab omnibus Catholicis receptum iri. Vides quae sententia. tunc fuerit Cleri Gallicani, omniumque in Gallia Catholicorum s Galli ergo Pontifices , non isti Gallos impulere. Caeterum cum in negotio foederis Gallici muIta
contigerint, quae nunquam Pontifices probarunt breuiter rem totam euoluam,ut tanto clarius verum
a falso distinguas . Sciendum igitur est , cdm edicto avni Is 6. Hen-F a ricus(a Fol. 8.
87쪽
eleus III. Galliae Rex Caluinis is libertatem & exeris citium Religionis tota Gallia, aditum ad omneq di gnitates & honores, paritatem Iudicum in omnibus Partamentis, octo urbium possessionem securitatis causa, aliasque conditiones Catholicae Religioni , plane funestas permisisset s Catholici tam iniquis Iactis offensi novum foedus iurarunt fidei tuendae. i. cederis caput Henricus III. Galliae Rex . Lege is , quas foedus complectebatur, Gregorio XIII. oblatae, reiectaeque sunt; quamuis enim haeresin deletam vellet, non tamen factiones Regno fatales orobabat.
Audi Spondanum: sa) Gregorium huic foederi suf
fragatum esse, neque scripto proditum fuit; neque ullo alis algumento probari potest: quin imo ne tum quidem, cum Guisius aperte se detexit, ne dum hoc tempore, Pontificem foederi fauisse , sed semper Patrem se amantis iis c fidum fleurici Mgis amicum se exhibuisse , vel ipso teste Serrans , aut eius Continuatore utroque haeretico , ac proinde Pontificum hoste aperte intelligitur , cum ad finem anni 138 . scri-hit, oblatum tunc fuisse foedus Gregorio, ut illud ap- .
probaret tanquim pro Crnamento se propugnationi Eccleie Romanae conditam; vertim Gregorium an-m e quidem , ut contra Haereticses ageretur, at ne-
quanquam motus illas populares approbare voluisse, cque nuntios inanes dimisisse.
Certum igitur esst, etiam testimonio Haereticorum, initia foederis Gallici a Pontifice improbata esse ; eodemque Spondano teste, Principes Catholici foederis nunquam a Gregorio XIII. impetrare potuerunt, quamuis ardentissimc precarentur , ut Regem Nauarrae, Condeumque Principem Duces Caluinistarum anathemate feriret. (bJ Sixtus , qui Gregorio successit, Henricum quidem Nauar reum
Communione fidelium interdixit, Regnoque inha.. bilem
88쪽
Contra Apologictam Lavardini. bilem pronuntiauit ( quamuis Hispaniae Rex Philippus ardentis Lime , & cum minis urgeret) ut foedus cum Hispano aduersus Henricum iungeret, idque Spondanus (a testatur. Cum tandem Henricus nol- , let haeresin eiurare , & maxima Galliae pars , praesertim Clerus Gallicanus Catholicum Principem vellat; nec leges Regni fundamentales alium, quam Catholicum paterentur; Pontifices egregie partes suas egisse, ut Henricum metu saltem compellerent ad haeresin deserendam; responditque effectus:qui . De Henricus coronae anxius maluit haeresin, quam Regnum amittere, seque Catholicum professus est. Continuo sublatae discordiae, placati Pontifices, da Gallia Henrico subiecta. Si ergo cessassent Pontifices,neque oportune tantis malis remedia applicas. sint, & Henricus, Ac uterque Ludovicus, Filius videlicet Neposque; & tota denique Gallia , Regum exemplo haeresi perijsfiet: si ergo fateri volumus, Galliam Catholicam Pontifici debemus, solidique haereticis dolere hoc potest. XXIII. Decimo Oetauo: (b Inauditum esse, conqueritur, MI Legat, Principum non auditi, non excepti fuerint , nisi prius omnia Pontifici cederent; non dii, non imperio cum Principibus agendum, sed amicis conventionibus: quoties ' Hispaniae ct Italiae Principes Immunitatem Ecclesiasticam 'violauerint,non isse tamen eorum Legatos, aut non agnitos, aut non ad
N. Alia facies est aliorum negotiorum , alia prae sentis, de de quo agitur . Si enim Pontifex Lauardi num pro Legato habeat, permittatque Asylis uti, iam Gallias novus actus , & noua possessio accedit, sicque noua cavillandi materia i & quando semel admitas iterum possessione deiicias quid reliquis Principum Legatis fiet, qui iam Asylobcesseret
89쪽
Non potuit ergo Pontifex Lauardinum pro Legato admittere, ut non simul Asyla admitteret, iam Decretis , exemplisque Legatorum damnata; de si semel Asyla admitteret in Gallorum gratiam , nulla spes amplius illa extinguendi infinito Boni publie damno, scandaloque fidelium . Cum ergo Lauardsnus & Legatum se ferret, & nollet Asylis cederela, idem erat pro Legato agnoseere, quod causa cadere; non ita in aliis negotijs: ctim enim, exempli cau- .sa, Legati ab Hispanis, Italaeue Principibus mittun- ' tur, violatae immunitatis Ecclesiasticae reis ; nomis ideo mittuntur, ut pergant sub oculis ipsius Pontificis , apertoque contemptu idem crimen repetere; sed ut excusent, aut deprecentur, aut aliorum nego- tiorum causa . Non ita Lauardanus, cuius ingres sus , & mora non potuit cum maiori Contemptu,
iniuriaque coniungi praesentis Pontificis; supra qu5que ostendi, apud omnes Nationes receptum est , ex similibus, aut etiam leuioribus causis Legatos non admitti . Iactat quidem Lauardinus e Secretas instructiones Pontifici gratissimas se Cerre. An venia ipsius dixerim, quis cresit meliora esse, quae latent, quam quae monstrantuta cum ex aduerso soleant Galli piscantium more escam foris ostendere, hamum intus celare . Sed quidquid sit, non debuit Pontifex spe cuiuscunque praemii tot abusus permittere, quot ex Ablis nascuntur , nec mercacui exponere impunitatem peccandi, Decimononb: (a) Miratur Lauardini Advocatus, Pontifices mamos tam fenere in Gallos Vere, tam
insistenter in Hispanos, ctim ab istis iniuriis, ct abulis tot beneficiis assecti sint.
Non est mearum partium, Hispanorum, GaIIorumque in Romanam Sedem beneficia conserret
90쪽
Contra Apolagidam Lavandini. . Set
nemo negat multa 1 cncifices Gallis debere, sed de Gallos quoque multa Pontificibus. Exempla etiam Sixti v. eorumque praecipue Pontificum, qui in s Gallias sedem transtisere, satis ostendunt, non esse in Hispanos tantam indulgentiam , quantam Galli declamant. Sed quidquid de alijs sit, ego solius In- nocentii causam ago, nec ulla mihi de alijs cura . Innocentium vero eodem iure cum Hispaniae Legato egisse, quo cum Galliae, imo omnibus egit , notissimum est; nullum enim istorum alia conditione Romam admisit, quam ut Asylis cederet. Intempestiua ergo, imo iniusta querelare partialitatis Innocentium i*ea causa postulantis, in qua constat
pari, eodemque iure in omnes expertum esse.
XXIV. Vigesimo, sa) Adsiiungit: Mirum non esse,
si Lartardinus eas censuras moratus non sit , quas inutiles , imo perniciosas experientia , ct Sixti M. Bulla fatis Uendunt. m. Sic omnino Lutherani, de Caluinis ae philo. Ophantur. Si velit hic Gallus censuras uniuersim
curandas non esse , haeresis est, nec calamo punienda . Si velit tunc excommunicationem metuendam
non esse, cum iniusta est, aut ab eo lata, cui nulla auctoritas ferendi ; verum dicit, sed nihil ad rem nostram. Si vero contendat, i usta an iniusta sit ex- . communicatio, non ex conscientia Iudicis pendere, qui sententiam dixit, sed ex arbitrio rei, qui punitusast, adeo ut spernere excommunicationem possit, seque illi non subdere , quoties iniustam censuerit; nihil dici potuit aut imprudentius, aut iniustius aquando enim se reus puniri patietur, si eius arbitrio, di non Iudicis sedeat , de iustitia aut iniustitia poenae iudicare pnec poena teneatur , quoties iniustam censuerit, aut saltem , quoties iniustam dixerit 3 aut