장음표시 사용
411쪽
4M Nactatus R 'contra unum peccatum . non semper. m nitur cuilibet peccato. Unde attritio ob ci
Formitatem specialem at jus peccati nou sussicit ad justificationem peccatoris in Sagramento obtinendam, si peccator alia peccata specie diversa commiserit, sed tot d hent multiplicari attritiones, quot sunt peocata pecie diversa : cum tamen una contri-rio .semper iussiciat pro omnibus peccatis , quia illa, ut diximus. est ex motivo unive sali cadente super omnia peccain . Ex hoc sequitur aliud discrimen inter contritionem,& attritionem ; contritio enim, cum se
per habeas idem objestum formare omnino indivisibile, nimirum peccatum sub ratione formali injuriae Deo illatae, dic. semper est ejusdem specieis e contra vergattritio is cum habeat plura motiva specie diversa, divid, tur in multas species s alia enim est Mir,
tio , quae oritur ex metu gehennae, alia aquae est ex amore vitae aeternae, alia demum, quae est, ex turpitudine peccati
Ex his intelliges falsum esse . quod ait Amilior Theologiae mentis. & cordis pag. 6α numirum objectum .formale attritionis esse peccatum , ut Dei offensa est, per compensatio.
nem, & satisfactionem emendabiliss si enim
hoc esset verum, attritio necessario caderet super omnia peccata, A semper excluderet omnem affectum peccandi, asicut contritio, ubindeque quaecumque attritio lassiceret ad justificationem peccatoris in.Sacramento O, 'inendam. Demum si contritio is & attritio idem objectum se a Ierespiceient,sicut contritio non potest dividi in plares a pecies, ita nec posset dari attritio diversae speciei a quae omnia in Theologia paradoxa sunt, & a communi Theologorum sensu penitus aliena.
412쪽
Non magis verum est, quod subjicit idem
Author ; nempe attritionem semper esse Motum elicitum a virtute 'poenitentiar, nam ut supra ostendimus, attritio, quae est ex turpitudine peccati, elicrtur a virtute illa morali, cui talis turpitudo opponitar. Nec ob
stat, quod talis attritio possit esse pars Sacra menti poenitentiae, & disponere ad cecipiendam gratiam hujus Sacramenti, ut dicemus6. sequenti. Nam ad hoc ut aliquis actus sit
pars hujus Sacramenti, non requiritur necessario, quod a virtute poenitentiae eliciatur,
sed sufficit, quod ab illa imperetur, ut Coninstat in satisfactrones nam quando aliquis ex praescripto confessarii jejunat in sati Eactionem peccatorum, tale jejunium eth actus et, citus a temperantia, & Ium imperatur a pe- .nitentia. Idem cum proportione de attriti me dicendum est. Unde quando S. Thomas supra qu. 8ε. ar. 6. ad 34 ait, quod actus pom rem ωirtutis haber , quod sine eo nn possit fieri momi ο eulpae, loquitur de remissione calpae, quae fit extra Sacramentum g illa enim non potest fieri sine conicitione, quae estactus vir- aeutis poenitentiae . Vel si loquatur de remissio-ine eulpae, quae fit in sacramento penitentiae.
solum vult illam non posse fieri sine actu a poenitentia est cito , vel imperato Colligitur etiam ex diistis, attritionem numquam posseseri contritionem, cum attritio, di contritio essentialiter, M specifice inter se differant, licet ps nitens possit seri de attrito
Contritus per Sacramentum penitentiar ; quia nempe attritio,ut iuncta tali Sacramento contritioni aequivalet ; vel quia ser hoc Sacramentum una cum gratia sanctificante recipit habitum infusum penitentiae, a quo habitu liter contritus denominatur
413쪽
. Dices, Concilium Tridentinum vocat ge- tritionem contritionem imperfectam et Sed quod imperfectum est, potest sibi comparare perfectionem connaturalem, sicut puer adolescit, & tandem uri perfectus evadit: Ergo attritio potest fieri contritio. Huic inflantiae respondet P. Nicolai in Scho. bis ad quaest. s. supplem. arti c. a. quod attritio non vocatur a Tridentino contritio imis perfecta , Jansentana sensu , propter defectum gradus tantum, scut puer vir impers eius dicitur , quia totam perfectionem viri nondum habet a sed imperfecta vocatur propter defectum es entiae contritionis, in qua charitas actu includitur; sicut embryo est vir impersectus, quia essentiam humanam non
dum habet, sed est dispositio ad illam haben
Uirum ad sacramentum prendentiae requiratur aliquis actus ebaritatis, vel DJciat sola attritio ex mstrio aliis .i quo supernaturali concutat
REspondeo, susscere,attritionem ex me
tu gehennae, aut consideratione turpitu. clinis peccati, vel ex alio simili mosivo super. naturali conceptam. Ita docuere olim omnes fere antiqui Theologi , ut testatur Gerson to mo 2. serm. de penitent. in Cena Domini, his verbis r Dieis Dominus Guillelmur Parisim-σ alii eommuniter, quod attritio, quae settas non est fusti ciens , sit si feten ν ωιrisio Sa. examenti . Ita quoque magis communiter nunc
censent recentiores Scholastici,ut ait Alexander
414쪽
der VII. in decreto, quo prohibet alterutram sententiam aliqua censura notare, edito die s. 'Maji anno 1667. Ita etiam expresse docet&πhomas, Theologorum Scholasticorum Prin-CepS , in .4. dist 6. quaeli. a. art. 3. ad 3. ubi sic
habet . . fd hoc up homo se praeparet adgratiam
in sapit o percipiendam idem est de Sacramento penit. pr exigisur fides, Ieci non Tham Utas , quia Asmit πιι rario praecedens, ex si non sit eontritio .. Quo nihil clarius, &expressius in favorem nostiae sentetitiae dici potes . Ita demum sentire videtur Tridentinum sess. I . cap. . ubi sic dicstur et ,, contritionem impe ίectam, quae attritio dicitur. quoniam vesis ex turpitudinis puccati consideratione, vel ,, ex g chennae, & poenarum metu commu- ,, niter concipitur, si voluntatem peccandiis excludat, cum spe veniae , declarati Sancta ,, Synoduso non solum non facere hominem is hypocritam, & magis peccatorem, Verum es etiam donum Dei esse ἡ & Spiritus Sancti, impulsum, non adhuc quidem inhabitantis, M sed tantum moventis,quo poenitens adjutus,, viam sibi ad justitiam parat. Et quamvis foeo Sacramento penitentiae per se ad justificationem perducere peccatorem Nequeat, ta- ,, men cum ad Dei gratiam in Sacramento,, penitentiae impetrandam disponit. QRespondent nonnulli Recentiores, concilium ibi non loqui de attritione ex puro metu concepta, gum illas inquiunt non excludat voluntatem peccandi, sed de ea, Mirat hahet admixtum amorem quendain initialem, & imperfectum, qui voluntatem peccandi excludit, di ad Deum, ut primum justitiae sontem.
peccaxorem convertit. Quam interpretatio
415쪽
tionibus,quibus adu,ti ad recipiendum bapti ..mζm disponuntur,ait,eos disponi adipiam 3
lato aflignat duplex tantum motivum attristionis, de qua loquitur, nempe metum gehennae, & horrorem turpitudinis P cati . nec meminit illius amoris imperfecti, & initialis, quem haud dubie reticere non d huisset, sed potius illum recensexe, &cI aieexorimere, si sola ait ritio ex illo concepta let sussiciens dispositio ad iustificationis gratiam in Sacrameuto penitentiae obtinendam,ti ad excludendam peccandi voluntatem salioquin omnino manca , ac diminuta esset
doctrina, quam tradit de dispositionibus ad udorem, & essiectum hujus Sacramenti requIstis si eam, quae praecipua est , dc ut volunt Advers rii omnico necessaria, non decla, Contra secundo: D e illa attritione loquitur Concilium, de qua statim ibidem ait, non niscere hominem hypocritam, sicut docuit L therus: Sed attritio, quam docuit Lues sfacere hominem hypocritam , non eit illa, uuae procedit ex amore Dei affectivo, sive ex charitate imperfecta, sed ea , quae ex χIo
metu poenarum oritur Ergo de ista loqui-xur Concilium, non vero de illa. Contra tertio: Concilium de illa attritio ne,seu contritione imper fecta ait, quod quam iis sine Saeramento paenitentia pre se ad Iusse
men eum ad Dei gretiam ingentiae obtinendam disponite At nullus est dolo ex vera charitate, sive amore Dei saper o
mala, quantumvis impersecto, & remitto, qui
416쪽
non possit, etiam extra Sacramentum, perducere peccatorem ad justificationem; quia, ut infra ostendemus, quaecumque vera charitas, quantumus parva, & debilis, omne peccatum mortale excludit, & cum illoco.
luerere, & sociari nequit: Ergo non loquiatur Tridentinum de attritione , quae est eae amore Dei imperfecto , & inchoato, sed de illa , quae ex solo metu poenarum , ve ex turpitudinis peccati consideratione pro i
Nec obest, quod idem Concilium sess. 6. Cos. inter dispositiones, quibus peccatores paulatim disponuntur ad iustificationem per baptismum recipienda recenseat amorem, quo
Deum tanquam omnis justitiae λntem diligere incipiunt : Τripliciter enim possunt haeci Tridentini verbae glossari, & exponiή In primis enim aliqui non improbabiliter dicuntis ibi loqui Concilium de justificatione, quae fiGextra Sacramentum, per votum baptismi, ut indicant illa verba,quae subjungite Per e- p-nnentiam , quam ante baptismum agι Oporter . Et ista : Dum preponunt suscipere εaptismum, lachoare novam vitam cte. Secundo alii respondent, amorem , de quo ibi Concilium loquitur, non esse amorem charitatis, tendenistem in Deum summe diligendum , rationσsuae bonitatis , absolute spectatae ut enim aieD. Thomas supra-a elatus e Au hoe ut homo μpraeparer adgrariam in baptismo percipiendam ,
praexighur fides, sed nσn tharisax sed esse amorem spei, seu concupiscentiae, quo peccatores Deum, ut sibi bonum; ia placabiJem dii gere incipiunt, ut ex ipso contextui liquet', ita
quo uc habetur r peccatores se esse inreuigentes, a nivinae justitiae timore, quo uialiter con- ωtiuntur ac considerandam Dhi misierieο
417쪽
σI4 Tractatus κῶ- β- tenvertendo,. in spem eriguntur, sidentes, Deum sibi propto Chrsum propitium fore,. illumque tanquam omnis iustitiae fontem diligere inelpiunx . Tertio dici potest,omnes actus quos ibi concilium enumerat, non esse dispositiones essentia Iiter, aut in dispensabiliter requisitas ad justificationis gratiam in baptismo obtinendam, ut constat de timore divinae justitiae, quo dicit utiliter peccatores concuti non ait tamen illumnecessario ad justificationem requiri , cum plerumque peccatores magis incitentur ad conversionem per spem glo- Tiar, quam per metum gehennae, de per fiduciam de misericoldia Dei, quam per timorem justitiare; us vindicativae, de punitivae. Unde quamvis Concilium ibidem recenseat amorem illum initialem, dc imperfectum, quo peccatores Deum , ut omnis justitiae fontem, dilbrere incipiunx propterea tamen non intendit, plum esse dispositionem omnino necessariam
ad justificationen, quae fit in baptismo, sed so-
Ium declarare vult, talem dilectionem. frequenter , dc ordinarie reperiri in adultis, cum ad Sacramentum Baptismi se disponunt.
Ad illud vero , quod addunt Adversarii,
nempe attritionem ex puro metu conceptam Voluntatem peccandi non excludere, fuse respondebimus g. 6.ubi praecipuum illud Adversariorum fundamentum convellemus.
418쪽
De Saeramento Poenitentiae. 4I
s. V. Prassuum nostrae sententiae fundamentum
RAtio fundamentalis nostrae sententiae sise
mitur ex natura , dc institutione Sacra menti poenitentiae : Illud enim fuit institutum a Christo ad remittenda peccata, sub indeque ad conferendam primam gratiam iustincantem , per quam peccata immediare, & formaliter expellunturiAt si exigat necessario subjecium per charitatem dispositum ,- nunquam conferet primam gratiani justilicantem , nec de facto peccata remittet , sed praesupponet hanc gratiam colla. tam , & de facto peccata remissa , virtute dispositionis praecedentis; subindeque sacerdos absolvens a peccatis ea non remittet . sed ea esse jam remissa solu declarabit, quod
esse erroneum infra ostendemus: Ergo ad Sacramentum penitentiae non requiritur actus charitatis, sed sussicit attritio ex metu gehennae, vel consideratione turpitudinis peccati, et ut ex alio motivo superuaturali concepta. Μajor constat , tum quia baptismus & poenitentia sunt Sacramenta mortuorum: Sacra menta vero mortuorum per se primo instituta sunt ad conferendam primam gratiam justificantem, quae est prima vita animae. Turri' etiam, quia baptismus , & poenicentia non Ggnificant augmentum gratiae, sed duntaxaς primam gratiam, de facto peccatorum expuutivam : Ergo illam per se primo eviciunt a Quod declarat verba illa Florentini in decreto unionis: Per baptismum θιritualiter renascimur , per confirmationem augemur in gras
419쪽
aia , renati , ct roborari nutrmur Euehar fia , per paenitentiam ab aegritudine sana
me . ubi distinguit Concilium Euchariis stiam simul, & confirmationem, a baptismo, di poenitentia, quod illa dant incrementum, gratiar, ista autem dans per se primam gratiam : renasci enim spiritualiter , non est' ' augeri in gratia, sed primam vitam spiritua-lam accipere. 2 pariter sanari ab aegritudine, aliud non est, quam gratiam recipere, qua aegritudo existens in anima expellatur. Sane si nunquam baptismus , de poenitentia dent Primam gratiam, non magis dici, possunt reis generare, & sanare ex suo effectu principali,,& primario, quam alia Sacramenta . Quod vero si exigant subjectum per charitatem dis. positum , nunquam primam gratiam cons rant, ut asseritur in Minori, manifestum viis
detur, ex eo, quod charitas extra Sacramen tum delet omne peccatum, dc impetrat gratiam justificantem, ut g. I. ostendimu&, Ac patet ex eo , quod charitas est perfecta comversio ad Deum , ut amicum, subindeque es ficax aversio ab omni peccato,. divinae amicistiae destructivo. Respondent Adversarii, amorem ad Sacra mentum poenitentiae requisitum esse valde remissum, de imperfectum, subindeque non
expellere peccatum ab anima poenitentis , nee
primam gratiam justificantem conferre , sed xelinquere illam conferendam Sacramento
Poenitentiae . . 'Sed contra: Vel talis amor imperfectus est in specie charitatis, dc verus amori amicitiae erga Deum, vel in specie alterius virtutis, puta stat , quae est amor concupiscentiis, quo Deum ut nobis. bonum, ac delectabilem
logimus, ἁ concupiscimus bi. hoc secundum
420쪽
dum dicatur, habemus intentum, nempe ad. Sacramentum Poenitentiae actum charitatis non requiri . Si primum amrmetur , negari non potest, talem amorem, quamvis remisi sum, & imperfectum , peccatum expellere
ab anima, subindeque primana gratiam justificantem illi conferre, cum omnis charitas, quantumcumque debilis, ac remissa ,sit ut supra dicebamus conversio in Deum, ut ami. cum, subindeque essicava versio ab omni peccato mortali, divinar amicitiae destructivo .
Unde D. Thomas 3. p. qu. 7O. ar. 4. in corpή sic ait, e Minima ratia potest resistere culti bes
neviscentiae , σ vitare omne peccatum moris
tale , quod commiuiruν In tran resona man. datorum legh: minima etiam eharitas plus di t ix Deum , , quam eviditas millia aurι ,
. Confirmatur: ne essentia charitatis est , . quod sit inclinatio in Deum tanquam in ultis mum finem, unde nulla potest dari charitas.
quantumvis parva, debilis, ac remissa, quae 'hunc non praestet effectum, di quae hominem non inclinet in Deum tanquam in finem ultimum, subindeque quae non excludat omne Peccatum mortale , per quod homo a Deci tanquam ultimo fine avertitur; alioquin idem
homo simul posset esse conversus ad Deum, ut ultimum finem, de ab illo, ut ab ultimo fine aversus. Item post et idem homo simul hab re plures fines ultimos , nempe Deum , Imquo per charitatem suum ultimum finem conis stitueret , dc creaturam, in qua per peccatum mortale homo ponit rationem ultimi finis , uFin tractatu de peccatis contra Adrianum .' stendimus: At haec manifestam contradictio 'nem involvunt et Ergo implicat dari aliν quam charitatem, quantumvis parvam , Ac - s s