장음표시 사용
441쪽
. Tractat s V. ad Dei gratiam in sacramento poenitentiae impetrandam disponit. C A P V Τ V. , De eonfessione Lacramentali.
Confessio sacramentalis est legitima uoc alio p. Pontis de peccatis propriti facta Sacerdoti , ad eorum inbsolutionem viris rure clivium obtinendam . Circa it Iam quinisque praecipue cordiderari possunt, nimirum Mus praecopium , seu ubligatio , minister , qualitas, integritas, & sigillum, de quibus breviter hic agendum est.
Praeceptum eonfessionis Deramentalis. Confessionem sacramentasse 'fuisse a Christo institutam ostendimus supra cap. I. g. h. ex quo sequituro, illam esse nec dinariam, Npraeceptam jure divino, ut definit Trident,
num sess. I . c an γ. dc 8. & yrobat cap. s. ex verbis illis Christi Ioala. a. 4.ssuorum emis sti,peccatam remittuntur eis, sec. Sacerdotes enim
non habetent potestatem retinendi peccatatidelium, si ipsi fideles praeceptum a Christo non haberept. sua peccata deferendi ad illos Id etiam probari potest ex eo, quod praeceptum confessionis in lege Euangelica successit praecepto contritionis ,: istud vero ante legem Euangelicam jure divino obligabat peccatOrm, ut Cap. praecedenti, p. a. ostensum es . ENgo pariter in lege Euangelica confessio sacra. ςnt iis est Iure divino praecepta. Et certe T
442쪽
De Saeramenιο poenitεntiae . 43 Illa dissicilis, & humanae superbiae adeo repugnans, qualis est confessio omnium peccato- Tum, etiam Occultorum, maxime pudendo. Ium , nunquam in totam Ecclesia in induci
potuisset, nisi de ea Christi praeceptum per ipsos Apostolos traditum accepisset. Neque obstat, quod dicunt haeretici, nempe Nectarium Patriarcham Constantinopolitanum ab rogasse usum confessionis in sua Ecclesia, iNlumque improbasie Chrysostomum ejus successorem .
Ad hoc enim respondimus supra cap. z. s. I. Nectarium non abrogasse consessionem privatamin auricularem, sed publicam tantum, occasione scandali orti ex publica confessione cujusdam mulieris , quae ulterius, quam par e rato in confitendo progresia, palam s e accusaverat occulti flagitii cum Diacono in templo admissi. Item Chrysostomum eandem solum confessionena publicam improbare, dum ho m. s. de poenir. & confesI. laudans factum Nectarii addit: Cogitatione fiat delictorum exinquisitio, absque testesit hoc indietum, folius Deus confisentem videat. Unde hom. de LaZaro sic ait: Non cogo te in medium prodire theatrDm, non testes requiro. Quibus verbis manifeste confessionem solum publicam excludit . Quod si interdum etiam Sacerdotem Dei Vi-Carium excludere videatur, ut homclo in ey.
ad Hebr. vhi ait : D incta tua pronuntia, non Iingua, sed conseientiae tuae memoria, & 'Om. E. de penit. Intras in conficientia tua, adpante
nemine : loquitur de confessione quotidiana coram solo Deo per examen conscientiae, reveram contritionem , ad quam, ut valde utilem , & per se lassicientem ad remissionem peccatorum licet non absque onere ea suo
tempore sacerdotali judicio subjiciendi
443쪽
43α . σraaretur F. tis hortatur . Eodem sensu intelligendum est illud Ambrosii in cap. χα. Luc. Lavan lac maede ictum , quod ποce pudor es eonfiteri . Confesso sacramentalis est etiam necessaria iure Ecclesiastico, ut constat ex cap. omnis mariusque sexus, de poenit. & remissi desia mpto ex Concilio Lateranensi sub Innocentio HI. in quo expresse prscipitur confessio annua his verbis: Omnis inriti ne fixus fidelis postquam ad annos disjegionῖν pervenerιι , omnia δεια peceata , saltem semel in anno , fideliter eonis fleatur troprio Laeerdoti , &c. Hoc praeceptum est determinatio .praecepti divini quantum ad tempus confitendi, quare obligat suhmortali, Et est distinetium a praecepto commmmcandi in Paschate, subindeque obligat per se, Scindependeriter ab illo. Unde qui per annum essetdegitime impeditus a susteptione
Eucharistiae, teneretur nihilominus ad comfessionem sacramentalem , Ac e contra qu4 in Paschate non haberet consitientiam peccati mortalis, non. teneretur confiteri, bene tamen communica .Qui vero tunc conscientiam mortalis habent, tenentur quidem prius Confiteri, quam communicare, ad id tamen non obligantur ex vi praecepti annuae confessionis, supposito, quod in Natali Domini, aut alio quovis anni tempore confessi fuerint sed ex vi praecepti divini prohibentis, ne quis indigne ad Eucharistiam praesumat accede
Mic praecepto non Tatissit per confessi nem invalidam. cum illa non praecipiatur, sed prohibeatur a bEccIesias hene tamen per Confessionem validam, sed informem, quam esse possibilem infra ostendemus o tunc enim limpletur praeceptum alicujus rei, quando in anuia ad essentiam rei praeceptae requisita ad- auhem
444쪽
hibentur e Sed per confessionem validam , quamvis informem, adhibentur omnia pertinentia ad essentiam confessionis sacramentalis, alioquin non esset valida: Ergo per i Liam impletur praeceptum Ecclesiasticum de annua cchisessione. Confirmatur: Finis praecepti non cadit sub praecepto: Sed gratia per sacramentum recipienda, cujus privatio res dit sacramentum informe, est finis praecepti confessionis sacramentalis et Ergo non cadit sub praecepto . s. II. Minister eonfessionis sereramentalis.
DE sde certum est, solum Sacerdotem esse minrstrum confessionis lacramentalis Hoc enim definitum est in ConciI. Constantiensi contra UViciesr, in Florentino in decreto unionis,& in Trid. sessi I .c. Io. ubi dicitur, haec verba Christi Io. m. stuorum remis.
vitis peccata, solis sacerdotibus esse dicta, atque illis solis potestatem remittendi peccata fuisse concessam. Ratio etiam id suadet: tum quia conveniens fuit, ut illi soli haberent potestatem in corpus Christi mysticum, qui potestatem habent in corpus Christi verum, quales sunt soli Sacerdotes s tum etiam, quia sacramentum poenitentiae se habet per modum iudicii, unde absolutio a peccatis est actus j dicialis o Sed non est conveniens, quod in republica bene ordinata omnes sint iudices,cum multa requirat actus judicialis, quae non facile possunt in quolibet reperiri, ut scientiam, prudentiam, justitiae et elum, &c. Ergo nec quod mnes sint confessionis sacramentalis ministri.
Ex hoc intelliges, in ministro confessionis
445쪽
434 Tra autus κiurisdictionem esse plane necessariam , non solum ut licite, sed etiam ut valide a peccatis bsolvat;natura enim,& ratio judicii postulat,
ut sententia non nisi in subditos feratur. Vn. de Τridentinum sess. r 4. cap. 7. Quoniam natu- a , O ratio iudicii illud exposcis, ut sententiae in subduos tantum feratur , persuasum semper se stoclesia Dei fuit, o verissim messe haec Dis
nodus confirmat, nunius momenti absolutionem eam esse, suam Sacerdos in eum profert, in quem non habet ordinariam , aut subdeIegatam pοι statem
Dices, quilibet sacerdos, ex vi sua ordinationis, di illorum verborum, quae Episcopus in persona Christi profert, Accipite virytum
sanctum , quortim remi ritis peccara , remi runtur eis, o c. recipit potestatem absolve .
di a peccatis, Ergo ut possit ab illis absolverti
non requiritur 'urisdictio Respondeo tunc quemlibet Sacerdotem recipere potestatem physicam, sive ordinis, ad absolvendum a peccatis, non vero potestatem
moralem, sive jurisdictionis. Instabis: Potestas physica, sive ordinis, ad
absolvendum a peccatis, consistit in charactere sacerdotali: sed antequam Episcopus praedicta verba proferat, Sacerdos characteresa. cerdotali insignitus est ι cum ille imprimaturio contactu calicis, & prolatione illorum verboTum, Ue polsatem ostemendi saer cirim Deo : Ergo antequam Episcopus proferat illa verba, . ceiphe Spiritum San m, Sacerdos.
habet potestatem physicam, sive ordinis ad absolvendum a peccatis , subindeque ex vi illorum, verborum non recipit potestatem phy-ficam ad absolvendum a peccatis, sed moralem, quae est ipsa potestas iurisdictionis Respondeo potestatem physicam ad absol
446쪽
endum a peccatis non consistere in charaoctere Sacerdotali, sed in quodam modo reali, de intrinseco majoris persectioniS, exten sonis i psius, ratione cujus character est potenetia physic non solum supra coi pus Christi verum,ad consecrandum Osum , sed etiam supra
corpus Christi mysticuin, sive supra fideius Poenitentes , ad causandum in ipsis gratiam
Iemissivam peccatorum , per absolutionem sacramentalem. Licet autem Sacerdos Tecipiat characterem sacerdotalem in contactu calliscis, & prolatione illorum verborum , - ccciape potestatem Offerendi sacri cium Deo , illum tamen modum extensivum, & majoris potestatis recipit solum in prolatione illorum
verborum : -ce De Spiritum Sanctum , cte.
Ex hoc intelliges notabile discrimen, quod reperitur inter potestatem iurisdictionis in foro poenitentiae ad absolvendum a peccatis,& potestatem iurisdictionis in foro externo, quam habet iudex ad actus iudiciales exeriscendos s ista enim non praesupponit necessarro aliam potestatem physicam, quae sit fundamentum illius, bene tamen illa, nimirum charais cierem sacerdotalem, cum modo Teati, Sc inis
trinseco extensionis supra corpus Christi mysticum jam explicato. Unde carentes Charaoctere Sacerdotali non possunt ab Ecclesia defutari ad exercendum σfficium Confessoris, di absolvendum a peccatis, bene tamen ad a- Ous iudiciales fori externi exercendos .
447쪽
quatitas confessionis saeramentalis.
CIrea qualitatem consessionis sacramenta.
lis dissicultas est, & controversia inter Τneologos, an possit dari confessio sacramen. talis, quae sit valida, & tamen informis; id est quae habeat omnia ad essentiam, & valorem Sacramenti requisita, & nihilominus careat Ilio effectu , videlicet or/tia , & remissione
Respondeo id aliquando posse contingere,
nuta cum essectus sit extra essentiam suae causae, potest interdum , ob aliquam subjecti indispositionem, ipsum non causare, ut patet in igne non semper producente de facto calorem ob indispositionem subjectii nulla ergo videtur esse repugnantia, quod consessio sacramentalis habeat omnia ad valorem Sacramenti requisita, di nihilominus per accidens non producat gratiam ob aliquem defectum, vel in dispositionem poenitentis o v g. si quis habens quatuor peccata mortalia, tria decla-Tet in confossione, & de eis attritionem haheat , supernaturalem quidem, sed ex motivo particularis deformitatis eorum,aliud vero ex in advertentia inculpabili nou declaret, nec consequenter de illo doleat, talis confessio mi it valida, & tamen informis. In primis enim quod valida sit, ex eo patet, quod omissio alicujus peccati ex ignorantia, vel in adverten. tia inculpabili non reddit confessionem imvalidam; quia licet tunc illa non sit integra paterialiter, bene tamen formaliter, ut con-
448쪽
De Sacramento Parestentis. 437mis, seu careat suo effectu, qui est remissis
peccatorum , non minus certum videtur, quia in confessione unum peccatum non remittitur
sine alio: Sed in casu posito non remittitur poeini nitenti illud peccatum, quod ex inadvertentia inculpabil1 non declarati Ergo nec alia, quae in confessione aperit, remittuntur. Ma jor patet, minor probatur. Nunquam remit titur peccatum, nisi habenti dolorem form Iem, ant virtualem de ipso: Sed in casu posito poenitens neque habet dolorem formaalem, neque virtualem de peccato omisso rnon quidem forma Iem , & explicitum , ut
constat, cum non cogitet de illo; neque e
iam virtualem, & impIicitum, quia dolor dopeccato, ex motivo ipsi speciali, v. g. de a dulterio ex speciali turpitudine ipsius, nota est dolor virtualis de peecatis dὲversae ratioanis, puta de furto, vel homicidio. poenitens autem in casu posito non dolet de tribus pec eatis , nisi ex particul/ri motivo, & ex speis ciali ipsorum turpitudine)Ergo non habet doqiorem virtualem, & implicitum de quarto.
Dices, Peccata inculpabiliter oblita remit.
tuntur in Sacramento poenitentiae, quamvis confessio ad ea non se extendato Ergo illa pa riter remittentur, quamvis attritio ad ea nota
extendatur , subindeque in casu posito conis fessio non solum erit valida, sed etiam forismata a praesertim , quia tunc postmens nutilum ponit obicem gratia acramentali, alio quin peccaret, quandoquidem obligatur ex praecepto divino non impex ire effectum Sacramenti, atque adeo non apponere illi
Respondeo, concesso Antec.dente, nega do consequentiam, & paritatem : notabile nina inter integritatem confessionis, do integris
449쪽
3τ Tractatus. κtatem attritioni; reperitur discrimen i nam
integritas conlassionis Ium est de praecepto , non de necessitate medii , unde quomodocumque satisfiat illi praecepto, confessio manet integra formaliter: poenitentia vero int xior est medium per se requisitum ad remissiciis nem peccati unde si ea ad aIiquot peccatum non se extendat, illud non manet remissum, quia non. applicatur ei medium per se necessarium c Ad illud , quod subiungitur , dico , quod , licet in casu posito poenitens non ponat gratiae sacramentali obicem posit, vum L ideoque non peccet g ei tamen apponit obicem negativum, videlicet negationem extensionis attritionis ad illud peccatum, ad quod inculpabiliter non advertit, & propterea gratiam sacramenta lam non recipit, subindeque ejus consessio in illo casu valida est, di tamen informis
OUod attinet ad integritatem confessio
nis, duo sunt certa, & indubitata apud Theologos, & totidem incerta, ac in controversiam revocata. In primis certum est, formalem integritatem semper esse necessariam ad valorem confessonis, subindeque teneri penitentem declarare 4n confessione omnia , di singula peccata, & quantum ad speetem, &quantum ad numerum, & quoad circumstantias speciem murantes, nisi aqiqua causa pravissima, & urgens excuset. Ita enim definitur in Tridentino sessi cap. s.Ratio etiam id suadet, primo quia in hoc Sacramento pecca. Ra remittuntur per modum iudicii, media a
450쪽
cusatione poenitentis , & sententia iudici, Atlantetia iudicis praesupponit integram peccatorum confessionem: Ergo& sacramenta, Iis confessio. Secundo, Confessarius in hoc Sacramento non solum habet rationem judicis , sed etiam medici : At medicus non potest sapienter medicinam praescribere , nisi omnes morbos infirmi perspectos haheat : Ergo nec Sacerdos potest salutarem penitentiam praescibere poenitenti, nisi omnia,& singula ejus peccata cognoscat. Tertio, Praeceptum confessionis , ex Christi institutione, subrogatum est praecepto contritionis : sed contritio non delet peccata, nisi omnia detestentur 3 Ergo nec confessio, nisi omnia declarentur, & Ecclesiae clavibus subjiciantur.
. Secundo eertum est, materialem integritarem non semper esse necessariam ad valorem confessionis , vel ad fructum sacramentalem percipiendum,sed multas esse causas excusanis etes ab illa. Prima est oblivio, quando scilicet quis, adhibita sussicienti diligentia, non m minit alicujus peccati. Secunda est impotentia physica, ut si poenitens amissa loquela , veI
in phrenesim versus nequeat confessionem perficere, tunc enim uno peccato audito absolvendus est. Tertia est impossibilitas moralis, ut m casu, quo poenitens propter suum, vel confessarii, vel alicujus tertii grave damnum , non potest distincte omnia peccata confiteri. Dices, in nullo prorsus casu licitum est dimidiare Sacramentum Eucharistiae , consecrando unam materiam siue alia, v. g. panem sine vino : Ergo nec confessionem sacramen . talem. Sed nego consequentiam, & varitam