장음표시 사용
421쪽
4ig Tractatus V. remissam, quae omne peccatum mortale non excludat. Respondent Adversarii, haec quidem a gumenta essicaciter ostendere, nullam charitatem habitualem posse cum peccato mortali sociari, Zc cohaerere, subindeque illud ab anima excludere, id tamen non probare de charitate actuali, qualis est illa, quam requiri existimant ad Sacramentum poenitentiae, ac pro inde illam non excludere peccatum mortale .
sed relinquere ilIud expellendum per tale sa
Sed haec responsio facile potest consul ri: sicut enim per habitum charitatis homo
in Deum ut ultimum finem manet ConNe
sus habitualiter , ita dc per actuin charit eis, quantumvis debilem , 8e remissum , actualiter in illum convertitur ; quod enim facit habitus habitualiter, hoc praestat actus actualiter: Sed non solum repugnat hominem habere plures. ultimos fines habitualiter , sed etiam implicat illum habere plures ultimos fines , quorum unus sit habitua- Iis , alter actualis , ut docent communiter nostri Τhomistae , & demonstrant Salman trucenses intractatu de ultimo fine d1sp. . dub. a. f. 4 Ergo non solum repugnat, charitatem habitua Iem, sed etiam actualem cum peccato mortali coherere; & per cosequens per quemcumque actum vera charitatis illud ab anima
Confirmaturi Ille, qui eIicit actum chari. taris, actu diligit Deum, subindeque ab eo diligitur, iuxta illud Prov. 8. Ego diligente, me diligo: Qui vero est in statu peccati mortalis, Odio habetur a Deo, secundum i llud Sap. a . odia sunt Deo impiax, ct impietas ejus et Sed
implicat eundem hominem simul a Deo am . t e Ria .
422쪽
De Sacramenso ParnItentiae . 4 Τιγri , ει odio haberi Ergo Sc millo actum chariritatis cum peccato mortali sociari. ,
Confirmatur amplius: Ille, qui actu diligit
Deum super omnia, ipsum praefert omnibus creaturis; qui vero peccat mortaliter,illi praefert aliquam creaturam, in qua constituit rationem ultimi finisa At implicat manifestam conix adictionem, quod homo simul praeferat Deum omnibus creaturis, & quod nihilominus illi praeferat aliquam creaturam, ut de se patet: Ergo & quod acius charitatis simul cum peccato mortali in eodem homine existat. Ex his intelliges, Adversarios in Scyllam, vel in Charybdim, hoc est in unum ex duobus absurdis necessario incidere. Nam vel coguntur concedere sacramentum poenitent ar Dunis quam primo expellere peccatum,nec pritnam gratiam justificantem conferre, subindeque non esse in numero sacra metrionum pro mOT- tuis animabus a Christo institutorum: Quod si id velint tueri, in aliud incidere coguntur absurdum, nempe charitatem non expellere Peccatum mortale ab anima,sed poste cum ii. lo sociari. Primur repugnat naturae, di institutioni sacramenti poenitentiae, ut supra ostendimus: alterum destruit naturam charitatis, quae cum fit inclinatio, Sc conversio in Deum , tanquam in ultimum finem, & perfecta cum illo amicitia, non potest stare cum peccato moriali , quod avertit homin m a Deo tanquam ab ultimo fine , & ipsum reddit Deo infensum, & inimicum. Unde Μaldonatus inbCap. 8. Lucae ait: Eorum vinionem, sui ex Lmant posse charitarem cum peccaso moriari s harere, n. audiendam quidem artareor .
423쪽
OBjiciunt primo Adversarii, dc est prae
cipuum illorum fundamentum: Dispois sitio sum ciens ad justificationem cum ' ais cramento omnem peccandi voluntatem emcludere debet: Atqui attritio en solo me tu poenarum non excludit omnemi affectum peccandi: Ergo non est dispositio lassiciens ad justificationis gratiam in sacramento pi nitentiae obtinendam . Major constat, Μ norem vero probant primo ex D. Augustino, qui variis in locis asserit inimicum esi se iustitiae, qui poenae timore non peccat unde illum comparat uxori, qua timens vis rum, abstinet ab adulterio, ne damnetvr aiviro do leoni , aut lupo non rapientibus praedam , quia latratu canum , de clamore
pastorum M. terrore circundantium revoricantur a praeda. Ita serm. Is .ia is, de vel, his Apostoli , ubi sic ait et Leo venit , leo resedit, praedam. non rapuit, maliιiam non postiis Nunquid via o em non rutit ideo lupus v nit, o ovis νediis λ lupux πρnix 'emens , . lupus; redis, tremens , lupus tamen est fremens, ct ινεν
Secundo ex D. Thoma 2 2, qu- I9. ar. 9. ubi ex mente Augustini ait, quod . timori servi lis potest habere annexam voluntatem peccan di, & ideo non numeratur inter dona.Spiritus sancti . . Τertio mobatur ex doctrina communi Tu Thoma -Τheologorum docentium, ea, quae fiunt ex metu, esse mixta ex voluntario ipνoluntatio,. subindegae metum causarsi.
424쪽
rae Saeramento PaeHientiar. I involuntarium secundum quid, ω conditio nate saltem, ut constat in mercatore ,- qui metu nauisagii imminentis projicit suas merces in mare Ille enim habet voluntatem conditionatam eas conservandi si non immin
ret vitae periculum. Similiter inquiunt qui ex metu gehennae non peccat, virtualiter habet hunc actum Vellem peceare, si abesset ps
Quarto sic arguunt: Non excluditur omnis peccandi voluntas, quandiu peccatum secundum se,& in se, seu piscissima circunstantiis, placet: Sed illi, qui ex metu gehennae abstinet a peccato, peccatum secundum se, &in se placer;dicut illi, qui ex metu naufragii projicit merces in mare, placet conservatio mencium secundum se, Min se considerata seu ut praecisa a circunstantii&, & periculo naufragiis imminentis: Ergo ille, qui ex metu getannas'
non peccat, retinet voluntatem peccandi ira de August. epist. I 4. Times ardere , Ποιν sedcare : non agittir foris negotium eupiaitaris, ina tamen cupiditas intus, es hostis .
Demum Adversarii sic disclimitat. Sine amore Dei, seu casto amore justitiae excludi nequit omnis peccandi voluntas , ut docetr
August. lib. 2'. contra adversi legis cap. 7. his orbis : Desiderio ceandi non extinguitur, ni peomrario, desiderio recte faciendi, ubi fides, Fer dilectionem operatur . Et epist. Iη . Tantum quisque si inquit 2 peccatum odit , quantMm juω filiam diligit a Inimictis Ggo justitiae in , 'Π48 nae timore novectat amicus autem Arir, i amore.non peccat . Nam quι gehennas metuus, non peceare metuis, sed ardere, . ille autem peς ' ciare metuir , quI peccatum imum sittit gehenn '
odit . . Tunc enim . mere timebir peceare . Ergin
425쪽
Primo occupat mentem , non autem ibi remanet timor, quia ideo intravit, ut introduceret eharitatem. Demum in Psal. I49. si timore ho .mo incipiat Deum olere , . non perveniet ad amorem: ιnitium sapientia rimor Domini et incI. pit ergo a vinctis ferreis, ct finitur ad torquem
Ex his patet manifeste Augustino adversa
is ubi sic habet: ,, Impossibile est, ut ille, quio in peccandi proposito constitutus est , sola, , poenae formidine ita mutet voluntatem pec is catumque detestetur, ut non peccet . Et ciis 33. σοι. 386. Propositum bene vivendi ex tiis is more poenarum concipi, principiis Augusti.,, ni solidissimis, ex quibus Pelagiana haeresis is expugnata est, directe refragatur. Ese οι,, 37η. Qui ex illo timore gehenna opera-- tur, non est amicus rectitudinis, nec Dei, is sed potius hostiles erga eum animos gerit. Nec solum Augustino, sed etiam rationi contrariatur haec doctrina Ian senii: Nam efficax metus gehennae, id est vi cujus homo malum gehennae ita refugit, ut efficaciter v lit omnia media ad ri lud vitandum absolute necessaria, includit necessario voluntatem esficacem cavendi omne id, quod est induist, Pum geli nar, cum hoc sit, medium absolute necessarium ad vitandum istud malum: Ergo necessario excludit omnem peccandi affectum mortaliter peccaminosum, quandoquidem tolis affectus est gehennae inductivus. Uode Ad primam probationem in contrarium dicendum est,Augustinum locis illis, quae ei. tant Adversarii, loqui de timore propter peis nas, quarune fugam sibi proponit metuens ,
426쪽
tanquam finem ultimum k qualis tamen non est ille, quem importat vera attritio; fugam mimpcenarum inferni non sibi proponit poenitens illo actu, tanquam- ultimum finem , sed so- Ium tanquam finem proximum; quia non era
ludit positive relationem ipsius ad Deum , sed mere negative, sive praecisive quoad hoc se habet. Ad secundam probationem ex aut horit te D. Thomae similiter dico, illum loco crutato loqui de primo timore servili non de lacundo . Quod vero haec interpretatio I gitima fit, constat ex verbis Sancti Doctois vis, ait enim , quod rimον servius potest ha-
heve annexam voluntatem precandi . Censet
ergo , timossem servilem non habere semPez. , ac necessario annexam peccandi v luntatem , sed aliquando posse illam excludere , quando nimirum meruens non sibi proponit fugam mali , quod timςt , tamquam ultimum finem , ut contingit in proposito. Ad tertiam respondetur, quod licet saepe eontingat ea, quae fiunt ex metu, habere a junctam voluntatem, conditionatam contrariam, ut constat exemplo adducto mercatoris metu nauseagii merces in mare projicientis; hoc tamen non est universaliter verum, sedolum quando affectus conditionatus non impedit assecutionem finis, ad quem medium ex metu eligitur, ut in casu jacturae meretum, secus vero quando illam impedit, ut impediret in nostro casu. cum iuga, & detestatio peccati ex metu gehennae non possit ad eam evadendam esse utilis, nisi excludat omnela avi m etiam conditionatum erga peccatum ., quia nempe hic assectus est lethaliter peccamnis sus, di consequeutor impeditivus evasionis.
427쪽
pia , ρεν paenitentiam ab aegritudine sanae me . ubi distinguit Concilium Eucharistiam simul, & confirmationem a baptismo,& poenitentia, quod illa dant incrementum gratiae, ista autem dans per se primam gratiam : renasci enim spiritualiter , non est augeri in gratia, sed primam vitam spiritua-lam accipere . . pariter sanari ab aegritudine, aliud non est, quam gratiam recipere, qua aegritudo existens in anima expellatur. Sane fi nunquam baptismus , dc poenitentia dent Primam gratiam , non magis dici, possunt reis generare, & Qqare ex suo effectu principali , di primario, quam alia Sacramenta . Quod vero si exigant subjectum per charitatem dis. positum , nunquam primam gratiam conforant, ut asseritur in Minori, manifestumi viis detur ex eo, quod charitas extra Sacramentum delet omne peccatum, & impetrat gratiam justificantem, ut g. r. ostendimus , &patet ex eo, quod charitas est perfecta comversio ad Deum , ut amicum, subindeque es.ficax aversio ab omni peccato,. divinae amicitiae destructivo. .
Respondent Adversarii, amorem ad Sacramentum poenitentiae requisitum esse valde remissum, de imperfectum, subindeque non expellere peccatum ab anima poenitentis , nee primam gratiam justificantem conferre , sed linquere illam consereodam Sacramento
Sed contra: Vel talis amor imperfectus est in specie charitatis, & verus amor amicitiae erga Deum, vel in specie alterius virtutis, puta stat , quae est amor concupiscentiae , quo Deum ut nobis. bonum, ac deIectabilem
diligimus, δέ concupiscimus v M. hoc lac duri
428쪽
na Sahrimento Pae,ἰ entis. ηI dum dicatur, habemus intentum, nempe ad Sacramentum Poenitentiae actum eliaritatim non requiri . Si primum assirmetur, negari non potest, talem amorem, quamvis remis. sum, & imperfectum , peccatum expellere ab anima ,- subindeque primam gratiam iusti- , ficantem illi conferre, cum omnis charitas, quant trincumque debi Iis, ac remissa ,st ut pra dicebamus conversio in Deum, udami. cum, subindeque efficax aversio ab omni peccato mortali, divinae amicitiae destructivo . .
Unde D. Thomas 3. P. qu. O. ar. . in corp.
sic ait, et Minima gratia potest resistere cuilιbes
concupiscentiae , vitare omne peccatum mo
rate , quod commiuirux in transgressione mania datorum legh: minima etiam eharitas plus dia ι ir Deum , quam eviditas millia aurι ,
. Confirmatur: ne essentia charitatis est , quod sit inclinatio in Deum tanquam in uitia mum finem, unde nulla potest dari charitas,
quantumvis parva; debilis, ac remissa, quae 'hunc non praestet essectum, di quae hominem non inclinet in Deum tanquam in finem ultimum, subindeque quae non excludat omne peccatum mortale, per quod homo a Deo tanquam ultimo fine avertitur; alioquin idem
homo simul posset esse conversus ad Deum, ut ultimum finem, & ab illo, ut ab ultimo fine aversus. Item poliet idem homo simul hab re plures fines ultimos nempe Deum , In 'quo per charitatem suum ultimum finem conis stitueret , di creaturam, in qua per peccatum mortale homo ponit rationem ultimi finis , in tractatu de peccatis contra Adrianum .' stendimus : At haec manifestam contra dictionem involvunt : Ergo implicat dari aliquam e raritatem ,: quantumvis parvam , ω
429쪽
4is Tractatus V. remissam, quae omne peccatum mortale nota excludat.
Respondent Adversarii , haec quidem amgumenta efficaciter ostendere, nullam charitatem habitualem posse cum peccato mortali sociari, Sc cohaerere, subindeque illud ab ani. ma excludere, id tamen non probare de charitate actuali, qualis est illa, quam requiri existimant ad Sacramentum poenitentiae, ac pro inde illam non excIudere peccatum mortale .
sed relinquere illad expellendum per tale sa
Sed haec responsio facile potest confutari: sicut enim per habitum charitatis homo
in Deum ut ultimum finem manet Conve
sus habitualiter, ita & peractum charitatis , quantumvis debilem , & remissum , actualiter in illum convertitur a quod enim facit habitus habitualiter, hoc praestat actus actualiter: Sed non solum repugnat homi. item habere plures. ultimos fines habitualiter , sed etiam implicat illum habere plu res ultimos fines, quorum unus sit habitua- Iis , alter actualis , ut docent communiter nostri Thomistae , & demonstrant Salmant censes m tractatu de ultimo fine d 1sp. 4. dub.
2. g. ἐν Ergo non solum repugnat, charitatem habitualem, sed etiam actualem cum peccato mortali coherere;&per coseqirens per quem.
Cumque actum verae charitatis illud ab anima expellitur. Confirmaturr Ille, qui elicit actum chari. raris, actu diligit Deum, subindeque ab eo diligitur, juxta illud Prov. 8. Ego diligente, me diligo: Qui vero est in statu peccati mortalis, Odjo habetur a Deo, secundum illud Sap. I . Odia sunt Deo impius, ct impietas ejus et Sed
430쪽
De Sacramento PaenitentiE. 4 Isti , ει odio haberi : Ergo & in illo actum chais
ritatis cum peccato mortali sociari. γConfirmatur amplius: Ille, qui actu diligit
Deum super omnia, ipsum praefert omnibus creaturis; qui vero peccat mortaliter illi praefert aliquam creaturam , in qua constituit rationem ultimi finis a At implicat mammiam conta:ia dictionem, quod homo simul praeferat Deum omnibus creaturis, & quod nihilominus illi praeferat aliquam creaturam, ut de se patet: Ergo & quod actus charitatis simul cum peccato mortali in eodem homine existat. Ex his intelliges, Adversat ios in, Scyllam, vel in Charybdim, hoc est in unum ex duobus absurdis necessario incidere. Nam ves coguntur concedere sacramentum poenitent ae Dunis quam primo expellere peccatum,nec primam gratiam justificantem conferre, suom deque non esse in nuinero sacrameD Orum pio m tuis animabus a Christo institutorum: Quod si id velint tueri, in aliud ancidere coguntur absurdum, nempe diraritatem non expellere Peccatum mortale ab anima,sed posie cum ii. lo sociari. Primum repugnat natura , & insti-autioni sacramenti poeni tentiae, ut supra ostendimus e alterum destruit Maturam chamotis, quae cum sit inclinatio, conversio in Deum , ta nquam in ultimum finem , & perfecta cum illo amicitia, non potest stare cun peccato moriali, quod avertit hominem a Deo tanquam ab ultimo fine, & ipsum reddit Deo infensum, & inimicum. Unde Μaldonatus iacap. 3. Lucae arta Eorram vinionem, qui sint posse charitatem cum peccaso Morιati s haerere, nἐ audiendam quidem arbitror