장음표시 사용
461쪽
Iongiorem, expresserint. Ex his intelliges, gratiam sacramentalem remissivam peccatorum produci in instanti extrinsece terminativo horuin verborum, absolvo re, cum tunc completa sit significatio aessentialis absolutionis sacramentalis, Se sa Cramenta tunc causent gratiam, quando, est
completa significatio essentialis illorum . Sicut in sententia illorum, qui existimant haec solum verba , his es ea x sanguinis mei , esse de essentia consecrationis calicis , sanguis
Christi ponitur sub speciebus vini in instanti
ext insece terminativo illorum , & antequam verba sequentia, qui pro vobis, ct pro multis effundetur, oc. a sacerdote prolata suerint.. Secunda dissicultas est, an forma absolutionis deprecatorie prolata valida sit Respondeo negative contra Morinum, & Launoyum a quia , ut ait Tridentinum sess. I 4. cap. 6. abso Iulio sacramentalis est ad modum actus judicialis , quem sacerdos exercet: Atqui sentea. tia judicis deprecatorie exprimi non debet, sed indicative,vel imperative,ut constat in ju. diciis humanis : Ergo nec absolutio sacramea. talis . . Confirmatur : Absolutio est actus autho. Titatem habentis , deprecatio contra est mus supplicantis s unde qui supplicat, ostendit se potestatem absolvendi non habere, sed ab alio gratiam absolutionis expetere, igitur forma deprecativa pugnat cum absolutiva. Addo, quod, si forma absolutionis deprecastorie prolata valida esset, poenitens absolve-Tetur a peccatis, cum sacerdos verba ista profert : Abstatῖο nem , O rermissionem omniam eccatorum tribuat tibι omniparens , o misericors Dominus, cum in illis fiat expressa de-
462쪽
precatio pro absolutione, & remissione peccatorum &fic sacerdos per haec verba, Ego
te absimo, poenitentem a peccatis vere non
absolveret, sed solum illum jam esse ab eis absolutum declararet, quod aperte repugnat Tridentino sest I .can. s. ubi sie ait: Si quis
dixeris , absolutionem sacramentatem Deero.
quam in illis verbis, absolvo te, positam esse ibidem cap. docet non esse actum judι-cialem , sed nudum ' ministeriam pronuntiandi , ct declarandi remissa esse peccata , ana. 3hema sit Objectiones Adversariorum levissimae sunt: In primis enim verum non est, quod opponunt, nimirum Graecos non nisi deprecative absolvere; hoc enim falsum esse constat ex Arcudio, qui de formis absolvendi G corum accurate, & fuse disputat lib. . deSa. Cram. cap. 3. ubi nullam hefert, in qua non fit aliqua propositio, quae authoritatem sentemine iudicialis non prae se ferat, licet ante, &post orationes aliquas habeat adjunctas,quemadmodum habet forma consueta Latinae Ecclesiae - Non obest etiam id, quod dicitur ean. μανψ x,. de poenit. dist. I. nempe Indulgentiam Dat nisi stippaeationibns Saeerdotiam obtiaeγῶ non posse. Hoc enim intelligendum est de deis precatione, quae praemittitur absolutioni sacramentali, ut interpretatur D. Thomas sum qu. 84. ar. 3. ad a. Pontifex enim sacramentum pinitentiae suppucattines appellat, ab oratione deprecativa, quae absolutioni praemittitur .. Neque enim novum est, ut sacramenta a riti. bus accidentalibus nomina sortiantur, ut pastet in ipso poenitentiae sacramento, quod mα-nuum impositio dicitur, quamvis haec non sit de necessitate hujus sacramenti. Noa
463쪽
si nactatus V. Non valet etiam exemplum, quod addueiatur de sacramento extremae unctionis, cuiussorma est per modum deprecationis. Nam, ut discurrit D. Τhomas opust. 1 a. cap. I. in hoc sacramento, praeter salutem animae, petitur salus corporis 3 & quia non semper expedit,ut haec conferatur, precatio adhibetur . In in cramento vero penitentiae, & aliis confertus aliquid spirituale , quod semper expedit con ferri ι unde non debet forma sacramenti poenitentiae, nec aliorum sacramentorum, excepta sorma extremae unctionis , ad modum precationis exprimi.
Tertia dissicultas astinis praecedenti est , an
sacerdos per haec verba . Ego te ab sivo, vere poenitentem absolvat a culpa, & reatu poenae aeternae, vel solum a peccatiS absolutum d claret θ Respondeo illum vere absolvere, &-n solum absolutum declarare. Hoc enim expresse docet Tridentinum se A. I . can. s. his verbis: Si quia dixerio, absolMtronem sacra . mentalem non esse a dium iuditialem , sed ni dum ministerium pronunriandi , ct Gelaran. di remissa esse peccata conmenti m ocis ana, lxhema sit . Idem asserit D. Thomas opusc. 32. cap. I. & variis Scripturae testimoniis
Probat. Item Richard. a S. Victore lib. de potestate ligandi, & solvendi cap. a I. haec
scribit et Extat quorundam sententia tam fri vota , tis ridenda potius , quam refellenda via deatur putant enim Sacerdotem non habere
potestatem solvendi , sed ostendendi solutos . Sed nunquid Dominus disit , quod solinum
ostenderitis , erit statum e Dieunt facerdotea non habere potestarem νemittenia peccata . , cum Dominus hoe dieat , o dicum babere potestatem ostendendi remissa , eum Dominus ιος non dico. . Ratio
464쪽
Ratio etiam suffragatur, sacramenta enim novae legis efficiunt, quod significant: Atqui sacramentum poenitentiae habet praecipue ratione suae sormae, quod significet remissonem peccatorum: Ergo praecipue ratione suae fominae illam confert, subindeque Sacerdos per haec verba, Ego absolvo te, vere poenitentem absolvit a peccatis, & non solum ab illis esse solutum declarat. Confirmatur: Ideo Baptismus causat gratiam ablutivam a sordibus peccatorum, quia haec verba, fgo te baptiv, illam significant rSed verba ista , Ego te ablolvo, non minus clare gratiam remi iiivam peccatorum designant:
Ergo pariter illam sussicienter dispositis conferunt .
Addo, quod fi sacerdotes novae legis non vere absolverent a peccatis, sed solum penitentem absolutum declararent , non differrent a legalibus sacerdotibus a isti enim liabebant potestatem discernendi lepram a non lepra, & declarandi, quinam vere essent , vel non essent leprosi . Unde Chrysostomus de sacerdotio Cap. 6. Corporti te pram purgare , Nel με verius dieam , ne purgare quidem , Med purgatam ostendere Iudaeorum sacerdotibus licebat . Oet vero nostris sacerdotibus non corporis lepram , sed animae sordes, non dico purgaras probare , sed purgare prorsus concessum est .
Nec obest,quod D Hier. super illud adatth.
I 2. Tibi dabo claves regni caelorum, Sacerdotes
Euangelicos legalibus aequiparare videatur in hoc, quod sicut illi non mundabant leprosos , sed eos mundos dine Iudicabant , ita Sacerdotes Euangeli ei non jultificant peccatores, nec eos mundant, sed eos muados esse ostendum. Ibi enim comparat Sacerdotes Euangeli cog
465쪽
cum legalibus in eo solum, quod sicut Iegales
non poterant suo arbitrio discernere inter lepram , dc lepram, sed solum juxta merita causae, ita neque Sacerdotes Euangelici iudicare debent, aut possunt de peccatis juxta suum heneplacitum, ita ut possint damnare innoxium, vel absolvere pravum, sed juxta uniuscujusque dispositionem. Nec obest etiam, quod Augustinus, Uregorius, & alii 'SS. Patres dicunt, sacerdotes non solvere, nisi prius a Deo vivifica. tum , sicut Nec solverunt Apostoli Laetarum, nisi prius a Christo resuscitatum. Hoc
enim, ut ait D. Thom. Opusc. cit. cap. a.
intelligendum est non de perfecta vivificatione per gratiam sanctificantem , sed de
imperfecta per gratiam excitantem , quae imchoat vitam animae per actum aliquem suis
pernaturalem , ad quem movet , & excitat Peccatorem, qui exit foras sicut Lagarus e sepulchro, id est recedit a peccato per dolorem , & detestationem quandam , & a cedit ad Sacerdotem , ut se prodat per confessionem Hanc interpretationem approbat D. Augustinus tract. 49. in Joan. & aliis Maloci S.
Ex dictis colligitur, verum sensum horum
verborum, Ego te absolvo a peccaιis suis, hunc
esse: Ego tibi confero gratiam, quantum est de se, remissivam peccati, Teu solutivam a vinculis peccatorum. Ηsc enimtoi mascinintellecta veisficatur, non solum quando poenitens cum sola attritione, & in statu peccati mortalis ad sacramentum penitentiae accedit,
sed etiam suando contritus , & justificatus iblud fulcipit, vel quando de peccatis valide confessis ,& remissis absolvitur; nam in his camus recipit gratiam, quantum est de s remis. suam
466쪽
sva in peccati , . licet actu peccata non re. mittat , sicut qui accipit per accidens prismam gratiam in Eucharistia , accipit illam per modum nutriti vae , licet per accidens tunc primam vitam spiritualem animae conferat .
Quarta dissicultas est, an absolutio dari possit scripto, vel absenti e Respondeo negative
quoad utramque partem . In primis enim, quod absolutio non possit dari scripto , videtur manifestum, rum quia ex Florentino, &Τri. dentino verba sunt forma cuiuslibet sacramenti novae legis, a qua lege excipiunt solum laci amentum matrimonii, in quo nutus, & s,gna possimi supplere vicem verborum: tum ςtiam, quia cum sacramentum poenitentiae sit
institutum per modum iudicii, debet sententia absolutionis, sicut in aliis judiciis solem vibus,
voce humana proferri. Quod vero absolutio non possit dari absenti , constat ex verbis illis formae, in UOIvote , nam particula re expresse ad personam pi ssen. tem dirigitur , juxta Christi institutionem , sicut in Eucharistia haec verba, hoe es eorpue meum , ad materiam prauentem diriguntur runde sicut Sacerdos non potest consecrare panem absentem , ita nec poenitentem absentem absolvere ia :Sed quaeres, an saltem confessio fieri possit sacerdoti absenti per litteras, aut per internuntium λ Respondeo negative: dicitur enim in can. Quem poeniret, de poenit. dist I. ex lib. de vera, & falsa pinitentia.Praecepit Dominus mundandi, , up ostenderenx ora facerdotLhus , doeenr corporali praesentia confitenda peccata , non per nunιιum , non per scriptum ma
Dis panda. Id etiam determinavit Clemens. VIJI. die io. Junii anno a 6oi. damnans havet
467쪽
nactatus R. propositionem : Liceo per sisterres , rent per
internunsium confessario absenti emsitevi δεεν amenta later , κη' ab eodem absente ab suissionem obtinere. Quam damnationem cum
duntaxat in sensu copulativo intelligendam esse, non divisive, de seorsim, acyroinde desola absollatione, non consessione respondisi set SuareZ, Paulus V. anno Isos. die I . Iulii declaravit hanc interpretationem non posse
subsistere, jussitque eam ex libris Suaris expungi , quod & duplici alio decreto postea
Nec valet, quod aliqui dicunt praedictam consessionem fabam confessario absenti damnari ab utroque Pontifice ut illicitam quiadem, sed non ut invaIidam. Si enim confesso facta a senti per epistolam. aut internuntium valida esset, esset etiam licida in aliquo casu, urgente nimirum extrema necessitatest lutis, quo tempore omnia media valida sunt licita. id exigente supremo periculo aeternae damna. tionis ι ut si aliter moribundus salutem consequi non valeat, quia nec Sacerdotem praelam tem habere potest, nec probabiliter sperat se contritionem habiturum. Undes valide quis possit confiteri absenti, hoc non humana potestate, etiam Pontificia, prohiberi posset in tali casu cum dispendio salutis aeternae. Cum ergo clemens VHI. strictissime , &sub poena
excommunicationis sibi restruatae, opinionem illam, quae asserit licere absenti per epistolam, vel internuntium confiteri quovis modo , aut in quocumque casu, ad praetim dedu- re prohibeat, manifestum est illum censere talem confessionem esse invalidam, & non
solum illicitam. Objicitur tamen difficile argumentummam si .moribundus mittat ad Sacerdotem, vel
468쪽
De Sacramento Poenrientia . 4s
coram testibus dicat se optare confessarium, aut etiam solummodo det signa contritionis, postmodum si morbo oppressus nec loqui amplius possit , nec ulla contritionis signa, dare , Sacerdos ad eum accedens potest , &debet eum absolvere, ut habetur in rituali Pauli V. & haec est praxis communis Ecclesie,
di tamen tunc poenitens non confitetur in praesentia sacerdotis, sed in eius absentia antea confessus est: Ergo confessio fieri potest sacerdoti absenti. Huic objectioni dupliciter respondent Auctores : plures volunt requiri omnino, quod, dum Sacerdos ad moribundum aciscessit , saltem adstantes in praesentia utriusque testentur , penitentem aut voce , aut
nutibus confessarium petiisse , & signaeontritionis dedisse: tunc enim inquiunt
penitens confitetur coram sacerdote per
illos adstantes , quasi per interpretes . Si vero Sacerdos solum dum est in via, Scabians, per internuntium audiat moribundum petiisse confessarium , de nulli sint praese tes, qui hoc testari possint , non potest illum sacramentaliter absolvere . Id probant non solum ex praedicto Clementis VIII. d creto, sed etiam ex epistola 9 I. Leonis magni ad Theodorum, & ex Concilio Carthaginensi 4. cap. 97. ubi dicitur, restimonium circumstantium posse prodesse moribundo, ut ab- sol vatur a Sacerdote. Alii existimant, quod, etsi Sacedos adveniens nullum habeat testimonium circumstantium , si tamen audiverit a nuntio, moribundum petiisse confestarium, dc signa contriti
nis dedisse, posse, de debere illum absolvere. Sic enim Cinquiunt) habetur in rituali Pauli V. ubi praescribit Pontifex, ut penitens, qui
469쪽
ante mortem eonfitendi desiderium ostenduerit, sive per se, sive per alios, a sacerdote
adveniente absolvatur. Ad decretum vero Clementis VIII. respondent, Pontificem in tali decreto non comprehendere casum sumiamae necessitatis, sed loqui de confessione , quae regulariter fit ab eo, qui potest coram sacerdote confiteri. Sicut enim per accidens valet confessio non integra, licet per se loquendo jure divino integra esse debeat: ita per se loquendo , jure divino debet fieri
consessio coram sacerdote, per accidens tamen , quando poenitens loqui non potest , nec adest saccerdo& , sufficit confessio coram acltibus iacta , nondum praesente sacerdote vi
Utraque solutio probabilis est.Prima tamen probabilior, δc conformior praedicto Clementis decreto, nec non Concilio Carthaginensi citato,quod requirit testimonium presentium , ut moribundus a sacerdote abssilvatur. Ne urget id, quod refertur ex rituali Pauli V. nam cum praescribit Pontifex, absolvendum esse moribundum, qui ante mortem confitendi desiderium sive per se, sive per alios ostenderit, per ly auoin, intelligi debent ci Cum stantes, non vero nuntii, qui hoc solum sacerdoti reserunt, nec fiunt praesentes, quando ille pervenit ad infirmum ; illi enim non possunt se habere tanquam infirmi interpretes, sicut circumstantes Ceterum omni probabilitate caret sententia Iacobi Baii, Baunii, Tamburini, Caram ue- Iis, Theophili Raynaudi, & aliorum reCcntiorum Casu istarum , qui docent posse absolvi moribundum, quamvis nullum exhibeat se num contritioniS, dc desiderii absolutionis, si vixerit pie, suaeque salutis. immemor non fue
470쪽
laetit. Cum enim Sacramentum poenitentiae per modum Iudicii institutum sit, non potest perfici sine aliqua sui accusatione, quae est pars essentialis illius, & sine qua Sacerdos in foro poenitentiae juridice sententiam ferre nequit Confirmatur ex decretis Concidiorum .& Pontificum supra citatis , qui , dum statuunt dandam esse absolutionem moribunis do, semper expresse addunt, si per se , vesper aliossigna poenitentiae dederit .. Imo Paulus V. in suo rituali .sic habet: mdeat autem diligenter Sacerdos , quando , ct quibus conferenda , vel neganda , vel E erhnda sit absolutio ., nee ab Olmaxeos , quῖ ratis beneficia sunt ιncapaces ., quales sunt, qui nucla dams gna dotidiis.
9v0d. ymo aliqui objiciunt , Clementem
VII. ae 'ille absolutionem sub conditione cuia clam cadenti e fornice templi D. Petri nullum danti signum doloris . Cardinalis de Lugo, I e bene examinata . dicit esse fabulosum. Non obest etiam,quod Augustinus lib. de a-
culterint S coniugiis cap. 26. videatur favere praedf 'arisii tentiae, dicit enim: Catechumenis ergo in hu)us vitae tiliamo eonstituris, si morbo , seu casis aliquo fi oppressinr, ut., quamvis adhuc vimant, petere tamen sibi baptismum , ver .ad ιnterrogata respondere non posmi, prosit eis, quorum in side Chri lana jam nota voluntas s- Et cap. a 8. autem bastrismatis eadem remesnciliationis est ea a , si forie paenitentem mmendae vitae periculum praeoccupaverit. Nec U-
faenim ex fae vita sine arrha suae paeis exire velle debes Mater Melesia. Ad hoc enim re spondetur, Augustinum ibi agere de adultero, qui tecri confessionem , di petiit absolutionem,
cui dilata fuit: sicut certum est ibi agere de Catechumeno adultero, qui periit baptisma,