장음표시 사용
221쪽
non posse naturam communicari Filio realiter, Npaternitatem illi non communicari realiter, quina ealiter esset aliud natura divina, aliud Pater, vel Patemita Et quidem,si argumetum aliquid prohatinrobat distinctionem realem entitativam, seu simpliciter talem,quam adstruebat Gilbertus, Nnon solam formalem ex natura rei, quam eo a
gumento probare nititurScotus,& Scotists.Vndesie instatum. Non selum verum est, quod essentia B aliter communicatur Filio,& Paternitas inris aliter no communicaturi sed etiam quod essentia entitative realiter communicatur Filio, Se P
ternitas entitative realiter non communicatur, si
quidem Filius realiter entitative est Deus,sed reain liter entitative non est Pater: Sed non minus imis possibile ρpparet, quod idem realiter entitative
idem communicetur realiter entitative, Ac non communicetur realiter enclinesve eidem . quam
quod idem realiter sormaliter idem, communice cur realiter is aliter,& non communicetur re riter so aliter eidem:Ergo ex praefacto argumeto,vel probatur distinctio realisentitativa. quam adilruebat Gilbertus inter Patrem, & essentiam,
ut Lilvetur essentiam reasiter enti ve communi
cari Filio, & Paternitatem illi non communicari
realiter entitative,vel non probatur distinctio re Iis formalis ex natura res,leu Sc esca.Fateor contrari; respondere connantur assignando rationes, Cur communieari , ct non communicari realiterentitative, personan essentia no inserant per
sanam & essentiam realiter entitative distinguia sed istis rationibus nihil aliud praestant, nisi ostenis dere,quod minor distinEKO satis est ad verifica
da eontradictoria quam sint ipsa contradictoria. quidem iuxta ipsos,ad verificanda contradietoiaria realiter entitative. non requiritur distinctio reat entitativa sed satis est minor distinctioMe re is alis ex natura rei. Hoc autem concino, cur non etiam licebit nobis dicere .quod susticit minor distinctio,nempe vel virtualis, vel krmalisper intellectam; uidem non requiritur quod e trema eodem modo, aut sensu distinguantur,quoiuscipiunt contradictoria, S consequenter quamvis suscipiant contradictoria a parte res,non opus eri uod actu a parte rei distinguantur.
: sir Uel aliter instari potest .Quia tum M
tum Deus, & deitas non distinguntur is aliter ex natura rei, siquidem talem distinctionem non admittit ipse inter concretum, & abstractum, sed Dium inter abstractae Et tamen Deus a parte rei generat Filium,deitas a parte rei non generat Frulium; Deus procedit de Deo, deitas non cui de deitate , di alia huiusmodi praedicata comtradi ria velificamur de Deo ,& deitate: Ergo ex quo verificentur praedicata contradi ria de divinis non probatur ea distingui aliter ex natura rei. Item intellectus divinus a parete rei est
principium iniciacuonis:Intellectio divina a Parin te rei non est principium intellectionis: Et tameni
Motistet non admittunt distinctionem realem malem inter intellectum divinum, di divinam inritellectionem:Ergo licet limitia praedicata contra dictoria verificentur de alijs, non probatur intenaea distinctio Hrmalis ex narura rei. Eadem inristantia fieri potest in iustitia, de misericordia divi na, in actu libero, & necessario, in odio divino. α divino amore , siquidem Deus per iustitiam
punit,per misericordam non punit: Per mise Cordiam dimittit peccata,non vero Per iustitiame Actus necessarius in Deo est indefectibilis, nota vero actus liber: Actus liber deficere potest, noravero actus necessarius: odium divinum respicie Peccata , amor dicimus non respicit peccata: Amor.rospicit iustos, odium non respicit iustos Et tamen plerique ex Scotistis non distingunt Bris maliter ex natura rei misericordiam a iustitia. Rehum liberum a necessarici, nec amorem ab odiis in Deo: Ergo. Assignant etiam rationes dispari tates,cur huiusnodi praedicata contradi tia verificari postine de subiectis non distinctis ex nat in rei maliter secus autem,esseprincipia- re i
tellectu,& voluntate divi Mommumcari, di nori
Communicari in perisnis essentia, & alia huiuia modi. Sed sane similes dispa tes facile revincviatur, nam si verum tenet, quod Deus permiseria cordiam remittit pereata, ct non per iustitia
Item quod per iusitiam punit, o non par miseriricordiam: Item, quod ponis aeterea proressis a Deo per iusitiam, di non per misericordiam; re missio peceatorum procedit is Deo per miseri diam, o non per iusitiam absque distinctionet reali is ali inter iustitiam, & misericordiam. per latam distinctionem rationis,vel extrmseca
connotatorum, ut aliqui ex illis dicunt; cur pari riter verum tenere non poterit, quod Verbum procedis per intelli tam , non per voluntate Deus enerar per intellensum, non per Uolum aqtem; uirat per voluntatem, non per intelle m. Spiritus Sanctus procedit per volantarem, non iter intellectum,insque distinctione reali semini ianter intellectum,& voluntatem per λlam distin -ctionem rationis,aut extrinsecam connotat ur nEHaud facile sane dispar ratio assignari poteri z;sicut nec In alijs quorum squiparantias eKOmem
si 8 Igitur apud omnes Predictum 1 m m
Videndum ergo est, quaenam adtactio neos.saria sit , ut praedicta . & similia conta actio ria sine contradictione verificari pol sint. Ex quidem , quod non sit necessaria distinctio ex natura rei sermalis laus constat ex dictis, quia nequit esse necessaria ea distinctio , quam vDeo relegant Patres, & Concilia . quae sum
222쪽
An detur in distinctio virtualis intrinseca 26 I
dit , quae ipsius infinitatem formalem secum
non patitur, & quae contradictionem implicat; talem autem esse huiusmodi distinctionem Eramalem a parte rei satis ostensum manet. Pro tere1 ergo non defuere Thomistae, qui ad praedicta contradictoria verificanda sine contradita ne in Deo, adstruxerunt distinctionem virtualon intrinsecam in ipso, quae esset proxima capacitas suseipiendi a parte rei contraictoria sine contraia dissione. Qua propter, ut veram solutionem adhibeamus argumento ultimo praeiacto, prius ex
minanda est praedicta sententi di dissilissio.
QUAESTIO X. ANDETUR IN DIVINIS
distinctio sinuasis intrinseca. 1 TV transcribamus, quae de huiusmodi distinctione diximus in Logica tract. 3. quaest. istam hic suppono, praedicata
divina dupliciter posse comparari, nempe ab is Iuta cum absolutis, relativa cum relativis, vel absoluta cum relativis. Secundo suppono, quod relativa comparata cum relativis OppositiS,v. g. paternitaes cum filiatione, aut spirator cum spirato,
vel econtra realiter ab invicem distinguutur,& nosolum virtualiter; nam de fide est, quod relativa oppositio in Deo constituit realem distinctionem Liter divinas personas, seu personalitates. Ex quo tertio suppono quod quaestio praesens solum procedere potest inter praedicata absoluta ad invi-Cem, vel inter absoluta comparata cum relativis, aut relativa cum relativis inter se non oppositis,
sed in eodem supposito copatibilibus ut sunt in Patre paternitas, de spiratio activa, de in Filio fi-siatio , Si spiratio activa, nam cum haec inter se Non opponantur, sed realiter inter se identificentur, eadem est difficultas ac de praedicatis abso-lntis inter se realiter idςntificatis. His supposi
a Dico primor Inter praeduata disina assoluta non datur distinctio virtualis intrinseca .ssve sumpta pro capaestate immediata fusciapiendi a parte rei praedieata contradisoria. Pro batur primo authoritate negativa D. Thom. qui nunquam talem distinctionem exprimit, nec eius nomen invenietur in ipso usurpatum ad verisca da contradictoria in Deo . seu affirmationem, denegationem eiusdem praedicati; sed quotiescumque haec disticultas occurrit, respondet, quod affirmatio, Ze negatio non possunt verificari de
eodem re, & ratione eodem, bene tamen de e
dem re, ratione tamen distincto; idque clare patebit cuique versato in lectione D. Τhom. Sed si talis distinesci daretur inter praedicata divina, ut ratione illius susciperent praedicata contradicto ria , non est veros illa, quod D.Thom. ad illam non confugisset, nee illius meminisset,viacumque difficultas urgeret de veri scandis contradi rusi Ergo illa non datur. Confirmatur id ipsum e
Concilio Florentino supra expenso quam8.num 3 r. ubi PP.solum admittunt distinctionem ratio'nis inter essentiam, di perlonas, aientes essentiam a personis tantum ratione ditarre: Non ergo agnoverunt distin Eonem virtualem intrini m.
quet sane maior est distinctione ratiotii, , dc ab illa
3 Deinde probatur ratione: Nam ad hoc ponitur talis distineso inter praedicata abloluta
Dei, v.g. inter intellectiam , & voluntatem divulnam.ut de illis prout sunt a parte rei, & ante diastinctionem actualem rationis veri ficentur praedicata contradictoria , sive quod idem est, attarmaintio, & negatio eiusdem praedicati,liquidem ut ve-rificentur de illis ut sunt obiective in nolim intellectu actu distincta per rationem, sola dillinctio rationis lassicit: Sed de predicatis ablolutis Dei,
V.g. de intellectu, & voluntate prout sunt a parieret. & inte distinctionem actualem rationis nec verificantur, nec possunt verificari praedicata con tradi rix, seu affirmatio, de negatio eluidem praedicati: Ergo frustra ponitur talis diiunctio virtualis intrinseca. immo de fallo, & cum impliacatione , siquidem ponitur ut capacitas ad verri cationein contradictoriorum , quae in pi ssibilis est, & repugnat. Probatur minor,in qua stat tota disticultas, nam si aliqua contradictoria veritica rentur de illis prout lunt a parte rei, maxime esse
non esse primipium praeestomis Verbi, hoc est, quod intininus disinus a parte rei es primcipium, per quod procedit Verbum , voruntas dia vina a parte rei non est principium per quod pro redit motam: Sed licet de intellcctu ut eli a pam te rei verificetur praedicatum affirmativum, quod nempe est a parte rei principium per quod procedit Verbum , non tamen verificatur nec veriὐ cari potest negativum de voluntate prout est 1 parte rei, quod nempe, non est a parte rei pri
cipium, per quod procedit Verbum: Ergo de illis
prout sunt a parte rei non verificantur, nec verificari postlint praedicata contradictoria, seu affirmatio , & negatio eiusdem praedicati. Probo munorem , quia voluntatem a parte rei non esse
principium processionis Uerbi est idem sormalissime, ac illam a parte rei distingui a principio trocessionis Uerbi, siquidem ex duobus,qui sunt
a parte rei, unum re ipsa Ac a parte rei non esse
aliud est Q alissime unum re ipsa, dc a parte rei distingui ab alio: Sed nec verificatur, nec ve-fficari potest, quod voluntas re ipsa, & aparis
rei distinguitur a principio processionis Verbi:
Ergo nec quod re ipla, & a parte rei non est i te principium. Minor patet, quia voluntatem I
ipsa, de a parte rei distingui . principio processi nis Verbii est realiter ab illo distingui, ea enim
223쪽
realiter distinguuntur, quorum Vnum re ipsa a Parte rei non est aliud, seu re ipsa a parte rei distinguitur ab alio: Sed ver ficui nequit, quod voluntas realiter distinguitur in Deo a principio Processionis Verbi; alias realiter distingueretur ab intellecta divino, quod est haereticum: Em
Dices primo, verificari quidem quod
voluntas divina a parte rei non est principium processionis verbi,& ad hoc lassicere, quod a parte rei distinguatur virtualiter ab illo. Sed contra est, quia eo modo ex duobus unum distinguutur ab alio, quo unum non est aliud , siquidem distinctio ex terminis in hoc conssilit: Sed me vos voluntas divina , parte rei actu, dc se esse ter non est principium processionis Verbi: Ergo non solum virtualiter, sed actu, di is aliter M. bet distingui a parte rei a tali principio, di consequenter realiter is alitet, quod negant contra Scotum Austores, contra quos nunc procedumus. Dices Hrsan, non veruicari, quod voluntas
a parte rei a tu, & is aliter non est principium processionis Verbi, sed solom, quod virtualiter
non est tale principium.Sed contra etiam est,qui iam distinctio virtualis intrinseca non erit capacitas ad verificanda formaliter a parte rei praediis cata contradictoria, sed solum ad verificanda envirtualiter; quod quidem ut loco citato in Logi-
in arguebamus, est explicare unum virtualite Per capacitatem ad aliud virtualiter, circulo ubtioso, vel infinito processu. Sequela patet, quia iuxta Llutionem solum est capacitas ut illud prae dicatum negativum, nempe non esse principium processionis Verbi, verificetur cum illo addito
virtualitem. nam aliter iuxta solutionem nec ve-rificatur, nec verificari potest a parte rei: Ergo non erit capacitas ad verificandum a parte rei utrumque contradictorium sermaliter. Contra
secundo, quia esse formaliter a parte rei princia pium praeessionis Verbi, ct non esse vir aduertate principium, non sunt praedicata contradictoria, nec affirmatio, & negatio eiusdem praedica
ti, sed diversi: Sed iuxta solutionein ratione distinctionis virtualis solitis haec praedicata verificantur de intellectu divino, & divina voluntate visunt a parte rei, non vero esse, O non esse formaliter principium praeessionis Verbi, quo talum pacto sunt praedicata contradictoria, seu assim tio , dc negatio eiusdem praedicati: Ergo iuxta solutionem ratione distinctionis virtualis non ve fificantur a pane rei praedicata contradictoria sed comoatibilia. nec assirmatio, & negatio eiusdem praeditati, sed diversi; & consequenter non datur distinctio virtualis sumpta pro capacitate ad verificanda a parte rei praedicata contradictoria. Τertio, quia vel voluntas a parte rei est se aliter principium processionis Verbi, vel non est maliter tale principium Si non est formaliter tale principIum: Ergo a parte rei Brinalirer distinguitur a tali principio, quod non audes fatariSi aetu a parte rei est i maliter tale principium,
Cur refugis conccdcre, quod actu a parte rei est virtualiter tale principium Siquidem esse virtu
liter tale principium cst quivalere illi, & multo magis est, esse se aliter illud principium,quam illi εquivalete, imb si est formaliter illud princupium : Ergo illi inuivalet , quandoquidem nihiὲ magis etquivalet alicui, quam quod est is aliter illud ipsum.
s Dices secundo; praedicata eontradidisiaria esse in duplici genere. nempe, & substantiva,&adiectiva inter que haec est disturenti quod quando assiimatur, di negatur idem praedicatum iu stantivum de aliquo, propositio accipitur in se
suidentico . & significatur identitas illius cum sibiecto, vel distinctio illius 1 subiecto, si negatur; quando vero assi inar, seu negatur idem praedicatum adiectivum, propositio non accipitur in sensu identico, nec negat identitatem, aut
virmat distinctionem.sed solum in sensu se ali applicando significatum sormale praedicati subiecto adiective, vel illud ab eo removendo, non vero identi e: Igitur in illa propositione, voluntas non es principium processionis Verbi lypri ripium potest sumi, vel in vi nominis substantivi. vel adiective, seu in vi nominis adiectivi; si sum matur primo modo, haec propositio: Voluntas esprincipium praeestionis Verbi, facit sensum iden
licum, di significat identitatem voluntatis cum tali principio, dc ideo vera est. contradictoria autem negativa nempe, non est tale principium, significat distinctionem ab illo, de ideo lalsa est a
parte rei loquendo. Unde fatentur,quod contradictoria substantiva, seu affirmatio, & negatio eiusdem praedicati substantivi non possunt verisicari a parte rei de intellectu, & voluntate divinar Si vero ly principium summatur adiective, seu in vi nominis adiectivi, haec propositio: Voluntas e sprincipium processionis Verbi, non accipitur in sensu identico, nec significat identitatem volum-tatis eum tali principio, sed accipitur in sensu sermali,& appellativo applicatque rationem is malem principiandi procestionem Filii voluntati, significando voluntati adiacere immediate rati nem Hrmalem principiandi processionem Verbi,seu quod per illam is aliter procedit Uectu;& in hoc sensu sella est, de contradictori nempe quod voluntas non est principium processi
nis verbi, sed quod per illam non procedit Ver
bum, vera est; ex quo inserunt verificari de intellectu . & voluntate divina praedicata contradici ria adiectiva in sensu B ali, di appellativo quia intellectus in hoc sensu est a parte rei principium
processionis Verbi, non vero voluntas in hoc sensu.Et ad ita verificanda contradictoria ponunt distinctionem viri lem.
224쪽
crist. T. An detur in distinctio τὰ tualis intrinsecat
6 Sed contra est, quia licet liaee doctrinaverissinia sit, & utilissima , a nobisque tradita in Logis. Tractat.3. quest. s. num. 8 I. ct Tractat. 4. quast. t 7. a mn. q. ct s. verumtamen non eis ad rem, quia in praesenti solum agimus de v rificandis, vel non verificandis praedicatis conta dictoriis a parte rei, seu de divinis praedicatis visunt a parte rei, sive in sensu realii Sed tota illa distinctio nominis adiectivi, de substantivi, sensusque ille Brmalis appellativus, in quo solum
fatetur lutio verificari contradictoria de intellectu, & voluntate divina , non datur a parte rei. sed solum per nostros conceptus distinguentes se aliter cum fundamento in Deo intellectum, di voluntatem, dc applicantes semialiter uni ra- Eonem principiandi Verbum, dc alteri rationem
principiandi Spiritum Sanctum: Ergo ex illa d
Euina non sequitur,nec salvatur verificari contra
dictoria de intellectu, & voluntate divina vi sunt a parte rei, sed solum de illis prout Brmaliter diastinctis per nostros conceptus. Explicatur primor Esse.& non esse principium Verbi latum verificatur de intellectu, dc voluntate divina, si ly primeipium accipiatur adiective, non vero si sumatur substantive, hoc est, si sumatur per modum alteri adiacentis, non vero per modum per se stantis, aut subsistentis: Sed a parte rei principium pr cessionis Verbi in Deo non datur per modum alteri adiacentis, sed solum per modum per se stantis,quia a parie rei in Deo nihil est ut adiacens, ut accidens, vel assiciens, sed quidquid est in Deo est a parte rei ut subsistens, & ut subsistentia.& solum ex nostro modo concipiendi illud aliter ac est in se, est accidens, adiacens, seu M- ciens: Ergo esse, & non esse principium proce sonis Verbi non verificatur adhuc adiective, seu an sensu appellativo, & Brmali a parte rei, sed solum ex nostro modo concipiendi principium alicer ac est in re. Contra secundo: Quia ut actu a parte rei intellectus sit principium Uerbi, & non v Iunias adhuc adiective, opus est quod in Deo, a parte rei sit aliquid, cui immediate conveniat Principiare processionem Ucrbi, & aliud, cui ii parte rei immediate id ipsum non conveniati,nam
eidem omnino nequit convenire. N non convenire idera omnino ἰSed a parte rei non est in Deo
aliud a liud, sed tantum idem , Ec idem,& id i
suin: Ergo adhue adiective a parte rei non verbficatur,quod hoc,nempe intellectus, sit, & aliud, nempe voluntas, non sit principium processionis Verbi. Dicea Hrsan, in Deo a parte rei non esse aliud, & aliud .rmaliter, aut entitative, esse t men aliud,& aliud virtualiter,nempe intellectum, di voluntatem, & hoc sussicere ut a parte rei uni
conveniat immediate, de Ermaliter, seu per se ipsum esse principium processionis Verbi ,3c alterii .i ipsum non conveniat immediate , dc Io rurali ter . seu per se ipsum. Sed contra, quia per vos non solum virtualiter, sed se aliter, et aeriali ter voluntas non est per se ipsam ., parie rei principium processionis Verbi, sicut est intellectus: Sed ut actu, & Hrmaliter non conveniat per se voluntati, quod actu, & Hrmaliter convenit per se intellectui non satis est, quod iit aliud solum virtualiter ab intellectu, sed opus est, quod actu.& sermaliter sit aliud ab illo: Ergo. Probo minois
rem quia ut actu,& λrmaliter non conveniat uni
per se, quod actu,& sermaliter convenit alteri per se, opus est designare, & distinguere ibi unum, de alterum actu, & .rmaliter, quia eidem actu , α serinaliter eidem, non poteit actu, di is aliter
c venire , dc non convenire idem actu , Et so
maliter: Ergo non sufficit aliud, dc aliud virtu liter, sed requiritur aliud, de aliud se aliter.
per se, de sermaliter non esse a parte rei principium processionis Verbi, adhuc adiective,ac vo. luntatem per id quod ipsa est is aliter, no principiare processionem Verbi : Sed hoc implicat quandiu ipsa est Hrmaliter intellectus divinus, quia quandiu ipsa est Hrmaliter intellectus divinus , iam per id quod ipsa est sermaliter, nempe
per intellectum divinum,principiat processionem Uerbi: Ergo opus est, quod ipsa non sit Hrmaliter intellectus divinus : Sed hoc implicata parte rei: Ergo prout voluntas,de intellectus sunt a parrite rei, nequit de illis verificari principiare, de non principiare processionem Verbi. seu esse, ct non esse adiective principium processionis Uerbl. plicatur: Cum inquis, quod volunt u divina per
se imam formaliter a parte rei non principias processionem Verbi, rogo, quid intelligis, dum ais: Perse ipsam formaliter Sane non aliud, nisi per id quod ipsa es formaliter; tunc sic, sed ipsa Q aliter a parte rei est ipse intellectus divinus, quia sermaliter a parte rei est ab illo indistincta,
ut supponimus contra Scotum: Ergo sensus est. quod adhuc per intellectum divinum,cum quo est se aliter idem a parte rei, non principiat is maliter processionem Uerbit Sed hoc est falsum. ut per se patet: Ergo de quod voluntas divina per se ipsam formaliter prout est a parte rei uo principiat processionem Uerbi: Ergo de illa non ve fificatur , parte rei contradictorium reale nega tivum actu, 8c is aliter; de consequenter mastra e ponitur ad hoc distinctio virtualis intriari
seca.s Dico secundor me inter pradicas a relativa , ct absoluta, υ.g. interteruenar, e essentiam datur in Deo praediata di ctio. v i malis inremseca. Probatur primo ex Concilio
Florentino supra expenso quas. 8. ὰ num. 3 I. iPP. Concilij solam admittunt distinctionem in tionis, sive secundum intelligentiae rationem intra Personas,dc essentiam; de hanc sussicientem existia
225쪽
maverunt ad solvendum argumentum Gilberti, quod in verificatione contradictoriorum potissume fundabatur: Ergo non existimarun ut necessariam diiunctionem virtualem intrinsecam a parte res,alias ad illam recursum secissent.Secu
do ex D.Thom. qui quamvis sibi saepe obiecisset
argumentum ex contradictorijs, ad ea verisca da in divinis, non confugit unquam ad distincti nem virtualem,led solum ad distinctionem rati
nis. Id quidem videre licet in hac I. pari. quas. 39. artis. I. ubi cum sibi obiecisset in hac forma: Atissmatis, ct negati mul, semes non ver fantum is eodem . Sed affirmatis, ct negatio tu risecantur de sentia, o persona, nam persona es distineta , sentia vero non es distincta: persona, ct essentia nonsunt 1 m , minime respondet per distinctionem virtualem intrinse-Cam, vi cuius de essentia, & persona prout sunt a parte rei veriticentur illa contradictoria; cum in men occasio oportunissima esset,imo & iuxta adversarios argumentum aliter solvi non possit, nisi per talem distinctioncm; sed potius, illa praetc missa, solum recurrit ad distinctionem rationis, nam sic respondet: viseeundum dicendum,quod in quantum sentia, ct persona in distris disserunt secundum mirili*entia rationem, sequitur.
quod aliquid posit a ' mari de ino, quod nega
tur de alio: Ergo iuxta D. Thom. affrmatio, Senegatio, live praedicata contradictoria non verificantur de estentia, & persona, sive de absoluto, ec relativo prout sunt a parte rei, nec ratione duiunctionis virtualis intrinsect a parte rei existentis in Deo, sed de illiis secundum quod ratione differunt, & ratione distinctionis rationis.1 o Confirmatur ex eodem D. Thom. I. sentent. disinia. a. quae s. I. antis. 3. ad ε. ubidiose explicans,quomodo pluralitas nominum, di rationum, que Deo attribuuntur, non solum
sit ex parte intellectus nostri, sed etiam ex parte Dei, sic ait: Et ideo plaralitati sarum rationum correspondet aliquid in re , quod Deus es, non
suidem pluralitas rei , sedplena perfectio: Ergo
D.Thom.uullam pluralitatem aut distinctionem, adhuc virtualem, noscit in re,quae Deus est , sed
solum ex parte ipsius Dei plenam persectionem,
pluralitatem autem ex nostro modo concipiendi tantum. Et urgetur ex ipso ibidem, nam sic concludit : Secundum quam spersectionem in contingit , quod quidlibet nominum Aenisseantium
uas conceptiones de Deo , vere, ct proprie disia tu ἔ non autem ita, quod aliqua dmerinas , vel multiplicitas ponatur in re, quae Deus es, ratione forum attributorum: Sed distinctio virtualis intrinsecaci daretur a parte rei. ita quod suffice reti vi unum a parte rei esset re ipsa aliquid quod aliud re ipla non esset,esset aliqua multiplicitas in re quI Deus est: Ergo talem distinctionem virtuaialam non admina, cd negat D. Thom.
rr Deinde probatur ratione, quia ad hoc unice ponitur talis distinctio virtualis intrinseca inter essentiam divinam , di personas , ut de illis
prout sunt a parte rei veriscentur praedicata con
tradictoria, v.g. communicari, & non communia
cari; esse, di non esse Filium, di alia huiusinodia Sed haec praedicata contradictoria non veritica tur de illis prout sunt a parte rei, sed solum de illis prout ratione distinctis per nostros conceptus: Ergo frustra ponitur illa distinctio virtualis intrinseca. Minor, in qua est difficultas,probatur primo, quia illa praedicata contradictoria lotum verilicantur de cilentia, & persona Patris, V. g. prout a nobis in praesenti statu de illis enunciai tur: Sed non menclatitur a nobis de essentia , de persona Patris prout sunt a parte rei, ted iolum de illis prout ratione distinctis per nostros coccintus: Ergo nec aliter verisicantur. Pro udnorem; quia non enunciantur a nobis de cisintia, de persona Patris, nisi prout a nouis praeconceptis suis peculiaribus conceptibus , nempe dia cilcusia Vt praeconcepta hoc conccptu eFntia, de de Pcrsona Patris ut praeconcepta hoc peculiari conceptu. Pater, aut Patris persona, hoc enim commune est in omni enunciatione noliri intellectus,
nempe , quod nihil assirmat, aut negat nisi de subiecto praeconcepto: Sed escntia, di pcno Patris non concipiuntur a nobis pro hoc statu prout sunt in re, sed inadaequate, & praecisive, praescindendo inter unam, di aliam,& distingue do per rationem unam ab alia, praesertim iliis c ceptibus essentia, Pater, seu paternitas; nam illi
conceptus in actu exercito repraesentant esse
tiam, & pateriaitatem ut is alitates distinctas, seu tanquam distincta obiecta,ut insta videbimus: Ergo dum de illis a nobis enunciantur praedicata contradictoria, non enunciantur de illis ut sunt a parte rei ed de illis ut ratione distinctis per noristros conceptus.
Ia Secundo, qn a iam essentia divina. quam persona Patris prout sunt in se , & a parte rei sunt a nobis ineffabiles, & innominabiles, nec
nos pumamus nomine ullo,aut verbo ea exprimere prout sunt in se 1 parie rei;vnde solum ea nominamus inadaquate, & praecisive nominibus, &verbis praescindentibus, & infinite minus fgn fiacantibus, quam quod sunt in se: Sed dum enuniaciamus de illis praedicata contradictoriasta enunciamus de illis prout a nobis suis nominibus, Zeverbis exprimuntur, de significantur, quia dum dicimus . sentia communicatur, id aUrmamus de essentia prout hoc nomine sentia significatur, non autem de illa prout a nobis nec cognoscitur, nec nominatur,nec significatur,quia nec
de illa sie loquimur ; & smiliter dum de persona
negamus, quod communicatur: Ergo non enunciamus talia praedicata contradictoria dei illis vestat a parte rei, sed de illis ut praecistuc conceptis.
226쪽
ci .X. An detur in gistinctio virtualis intrinseca ro
Neum distinctione rationis nominatis, & significatis aliter ac sunt in se. Is Tertio, quia licet de essentia divina prout est in re verum sit quod communicatur;t men ,si loqui possemus de personinatris prout estia re. non esset verum, quod non communica tur r Ergo utrumque praedicatum contradictois
rium non verificarur de illis prout sunt re. Pr antecedens, quia persona Patris prout in re non est sola paternitas, aut relatio, sed is aliter In re est Deus ipse, quia, ut supponimus, non dustinguuntur H aliter a parte rei:Sed verum non est quod Deus ipse non communicatur Filio,alias Filius Deus non esset: Ergo nec verum est quod Persona Patris prout in re non communicatur Fi- Iio. Quarto quia,ut praedicatum vere negetur de subiecto opus est quod illi non conveniat ex ullo sui, seu quod secundum nihil sul,quod formaliter est illi conveniat, nam si illi convenit secundum aliquid quod formaliter est, de illo negari non potest cum veritate:Sed loquendo de Patre prout est in re, secundum aliquid , quod formaliter est in re, convenit illi communicari; nam formaliter in re est ipsa divinitas, & secundum divinitatem communicatur: Ergo de illo prout in re non ve
r Quinto, quia licet demus, quod de ensentia ,& persona veri ficentur contradictoria ex nostro modo significandi talia, tamen non possunt de illis verificari contradictoria vera, & rea lia: Ergo fiustra ad hoc ponitur distinctio virtu lis intrinseca. Probatur antecedens, quia contradictoria vera, & realia sunt esse reale positivum, di carentia, negatio , seu desectus realis eiusdem esse positivit Sed licet de essentia divina prout est a Parte rei verificetur primum, nempe omne esse Positivum, de persona tamen prout est a parterci nequit verificari secundum, nempe carentiar alis, realis negatio, aut desectus realis eiusdem esse positivit Ergo de essentia , & persona prout sunt a parte rei non possunt veriticari contradi- ria realia, & vera. Probatur minor, quia Persona divina prout est a parte rei est infinita in essendo, & ipsa plenitudo essendi non minus quam ipsa essentia divina, seu ipse Deus: Sed prout est infinita in essendo, di ipsa plenitudo essendi nequit carere realiter per veram, & realem negationem . aut desectum aliquo esse positivo , quod euentiae conveniat, ut per se patet: Ergo de persona divina prout est a parte rei nequit verificari secundum contradictorium reale, & verum,nemiam realis carentia, negatio aut desectus realis si cuius esse positivi, quod essentiet conveniat.1s Explicatur: Si aliquod contradidi
Hram reale, realis carentia. negatio, aut desectus essendi conveniret personat Patris, v. g. maxime
quia Pater no n est realiter Pilius, & Deus vel es.sentia est realiter Filius, unde dicendum videtur, quod personae Patris prout est a parte rei realiter deficit esse Filium , quod esse convenit essentis: Sed licet verum sit quod Pater non est realiter Fluilius a parte rei, tamen hoc non esse nec est verusisti realis defectus,carentia,aut negatio essendi, Qverum, & reale contradictorium essendi Filium. sed tantum est desectus, carentia, di negatio, seu contradictorium ex nostro modo concipiendi, secundum dici, re ipsa tamen est verum esse positivum relativum Patris ad Filium, ut explicavimus in Metaphysica quaest. 2I. num. 22. Ergo d persona Patris, licet realiter distincta a Filio non verificatur a parte rei contradictorium reale, de verum ipsius esse,quod verificatur de essentia nec verus, & realis delectus, carentia, aut negatio verira, & realis essendi quod est essentia a parte rei.
pay limum Scoti, ct contrari sententiae.
tum Scoti obiectum, quae s. pra cedent. num. ss. Cui ex dictis , respondeo, ne gando maiorem. Ad cuius probationem, negotquod verificentur talia praedacata contradictoriade essentia, di relationibus prout sunt a parte rei. Et cum urges,quod essentia communicatur Fili & paternitas non communicatur Filio, distinguinhanc lecundam partem : Paternitas ut praecise estipaternitas, Et prout a nobis significatur, & conqcipitur hoc nomine, di conceptu paternitas conricedo: Paternitas prout est a parte rei, qualiter alnobis non concipitur, nec nominatur, nego. Ue aliter: Paternitas non communicatur Filio, imquendo de paternitate ut a nobis concipitur hoci conceptu praecisivopaternitas, te simili nomine significatur, concedo: Loquendo de paternitate prout est a parte rei, nego suppositum, quia satiso suppo tur, quod nos possitnus loqui, seu far de paternitate ut est a parte rei, siquidem illa veest a parte rei non minus ineffabilis,di innomina hilis est a nobis, quam Deus ipse prout est in se aiparte rei. Ex quo manifeste infertur, quod quo tiescumque haec, de similia contradictoria enuniaciamus de essentia, & personis, ea non enunci mus de ipsis prout sunt a parte rei in ipso Deo, quia nec eas sic concipimus, aut nominamus, sed solum de eis ut a nobis concipiuntur distincti conceptibus praeci sivis,& inadaequatis, & proue obiective nobis apparent per ipsos conceptuset
Cum autem , ad hoc ut sic enuncientur cum veriatate , satis sit quod distinguatur subiecta, de quia
bus enunciantur, obiective per rationem, seu quod appareant distincta per nostros conceptus
in aequatos, di praeci livos , inde est quod lolatae distinctio sussicit, & non requii itur quod a pane Ni distinguantur vere, di proprie , ncq
227쪽
maliter o natura rei, nec virtualiter intrina
17 Ex quo ad alia contradystoria enum vita in argumento pariter respondeo , quod illa Omnia veri Mantur de essentia, de attributis prout
a nobis preci sive proprijs conceptibus praecisivis
Oncipiuntur; minime tamen de illis prout sunt a parte rei, tum quia illa nec concipimus nec nominamus prout simi a parte rei; tum quia a parte ei, & re ipsa nec natura divina radicat attributa, nec attributa re ipsa radicantur, cum ibi nulla sit vera,& realis radicatio aut causalitas inter Deum, de in eius perlaetiones; nec est a parte rei constituere ,& non constituere metaphysice , aut se
stantialiter Deum , quia quidquid in Deo est 1 parte rei substantialiter Deus est , cum in Deo reapse nihil sit accidens, aut illi re ipsa adveniens. bitaliter loquendo de attributis inter se quidquid est ἱ parte rei unum attributum id ipsiim est a Parte rei aliud, unde si intellectus divinus vi est a parte rei est principium per quod procedit Uerbum, ita etiam voluntas a parte rei est hoc ipsam principium, cum a parte rei sit ipsa plenitudo es.1undi, & quidquid Deus est, titulo .finitatis ; de
quidem non solum realiter,ut volunt Scotistae sed etiam actu, & sormaliter a parte rei, quia volu tas divina non solum realiter, sed actu di soran aialiter est infinita, non solum in propria linea v laniatis, ut fatentur ipsi, sed in ratione entis, seu in Eslando alias enim voluntas divina a parte rei salum esset formaliter volutas infinita,sed form
liter ens finitiun, infinita in volendo, sed realiter B aliter finita in essendo; quod cum sine ingemei absurdo dici non possit, dicendum est necessa-co,ipsam esse etiam real Iter se aliter infinitam in essendo, & consequenter ipsam plenitudinem essendi;quod salvari nequit, nisi a parte rei sit se maliter quidquid, & quantum Deus est, nam si minus est, & non quidquid Deus est, finita neces. Eclo est, di non ipsa plenitudo essendi, sed portio quaedam essendi, cum vacuitate, di desectu reali Drmali alterius portionis essendi. 18 Sed licet haec doctrina fundatisiima sit, plura contra illam obijciuntur difficilia. Replic
tur enim primo quia infinitas non iacit quod p ternitas a parte rei communicetur Filio:Ergo nec tollit, quod sit vera ista propositio, paternitas a parte rei non communieatur Filio: Sed simul est vera ista, essentia a parte rei communieatur Filior Ergo infinitas non tollit quod verificentur praedicata contradictoria a parte rei de essentia, Npatemitate: Sed hoc est impossibile si a parte rei essentia dc patemitas sunt actu & is aliter idem; quia de eodem , actu & Hrmaliter eodem a par xe rei. nequeunt a parte rei verificari praedicata contradictoria quia idem se aliter a parte rei
non potest simul esse, de non esse id ipsum adhue caudae iactescit Er Primum antecedens prodibatur. quia infinitas non facit quod paternitas
realiter communicetur Filio, nec quod Filius sierealiter Pater,alias destrueret myste tum Santisibi Trinitatis, quod in reali distinctione person rum consistit: Sed idem est communicati a parte rei, ac communicari realiter: Ergo infinitas non facit quod paternitas a parte res communicetur,
Infinitas non facit, quod patemitas a parte rei communicetur Filio, si ly a parte rei determinet
praecise praedicatum, aut Verbum,concedo ant
cedens. Si ly a parte rei determinet subiectum veaccipiatur secundum quod est a parte rei, vel nego suppositum, vel subdistinguo: Non facit quod paternitas secundum quod est a parte rei communicetur adaequale Filio, concedo: Non facie
quod communicetur ina quate, nego ant cede δε distinguo consequens eodem modo.Quia in illa propositione, paternitas a parte rei non communieatur Filio, ly a parte rei potest determinare, vel praecise praedicatum aut verbum ut accipiatur de communicatione reali, seu tali a parte rei; vel potest determinare subiectum, neminpe paternitatem, ut accipiatur,non regulariter,de prout a nobis concipitur hoc nominen conceditu praecisivo paternitas,sed prout esto secundum quod est a parte rei. Primus sensus est regularis,
quasi naturalis in illa propositioni,quia ly a parte
rei est quasi adverbium, quod determinat vetabum iptum communicari, ut intelligatur de communicatione tali ii parte rei; sicut ly realiter,cum
dicimus ,paternitas non communicatur reature, determinat solum praedicatum , seu verbum com munieari, intelligatur de communicatione re
si, quam negat paternitati, seu subiecto talis pro positionis. Secundus vero sensias est omnino alleunus I naturali nostro modo significandi, & a signiticato sormali illius vocis laternitas,quia iuxta naturalem modum nostrum significandi, cum dicimus paternitas, non nominamus paternitatem
prout est a parte rei. sed solum prout ά nobis in- adaequate , & praecisive conceptam ; unde si velumus illam accipere pro ipsa ut est a parte rei, di secundum quod est a parte rei, iam alienatur nomen paternitas a suo connaturali modo significandi , 8e a suo significato formali; & significae non solam, & praecisam paternitatem, sed infinita plus, nempe quidquid ipsa est re ipsan a parte mi. Igitur muedo in primo sensu regularin naturali, illa propositio, paternitas a parte rei non communicatur Filio, facit hunc sciuum: Paterniatas ut praeesse paternitas leti priui visumpta,
non eommunicatur a parte rei Filio ; quo tensaverit,ima est, & Catholica, non obstante reali infinitate paternitatis; nec infinitas eius facit quod paternitas sic sumpta realiter,seu a parte rei com-
228쪽
cua l. X. An detur in Deo distinctio virtualis intrinseca ros
verissimum est,quod illa ut praecise paternitas, sive ut per rationem distincta ab essc nti non communicatur realiter,nec a parte rei Filio. Loquendo vero in secudo sensu illa propositio facit hunc
sensum: Paternitas prout est a parte rei, e- nicatur realiter Filio/e tunc iam accipis paternitatem per alienationem,nempe pro illa alio modo ab eo quo a nobis concipitur,& nominatur,ta non praecise pro ipsa ut obiective nobis apparet,
sed pro ipsa ut infinite plus quam quod uobis apia
paren, & hoc pacto negamus suppositum, quod nempe lic a nobis possit accipi,& significari exemcire quia in praesenti statu non possumus exercite
cognoscere,de consequentat nec accipere. ut signistare paternitatem ut est a parte rei, sed solum cum praecisione,ut pricise paternitas est.Cui solutioni si insistamus,semper negando suppolitum de
patem rate acepta ut est a parte rei, Omnia conistraria argumenta evanescunt. Sed ne videatur e
fugium diflicultatis, & quia licet non exercite, Seperstatum , tamen signate ,&per alienationem possumus significare illam ut est a parte rei, ideo sic accipiendo illam, distinguimus j non eo mnicatur . concedendo quod non communicatur adaequale secundum totum quod ipsa est. negando manen quod non communicetur inadaequale; siquidem sic sumpta, inadaequale communicatur,
nempe secundum aliquid quod re ipsa est a pane rei actu , & sormaliter , quia prout est a parte rei acri & so aliter est ipsa divinitas,& non praeelia
paternitas; fecitndum divinitatem autem nemo dubitat quod realiter communicatur Filio. i dio Si vero dicas: Paternitas prout est a pariemi Pec nos,no communicatur Filio adaequalected essentia prout est a pane rei communicatur Filio: Ergo iam recipiunt a pane rei praedicata contra ditioria.Respondeo facile, distinguendo minore rΕilentia prout 4 pam rei communicatur adaequaia te Filio,nego quia non communicatur secundum rotum quod est a parie rei,cum a parie rei sit paternitas. & non communicetur secundum pater nitate. Communicatur inadaeqtiate concedo,quia communicatur secundunsaliquid quod est,nempesce dum absolutum Nnde id ipsum eommunica ri quod concedimus essentiae prout est a parie rei.
concolimus etiam paternitati prout est a parte rei quidquid acriialiter est; N ipsum communic H.quod negamus paternitati sic lamptae, negamus etiam essentiς similiter acceptς , unde de Mentia,N paternitate prout sunt quod sunt a parte rei non affirmamus, & negamus idem , sed id quod de una affirmamus, affirmamus de alia, di quod
negamus de una, negamus de aliae, ac per con sequens non verificamus de illis prout sunt a par te rei praedicata contradictoria, sed tantum unum,& idem praedisium,afficinando nempe Commuis vicationem inadaequatam ιι ram de ellentia quam
de paterni te prout sunt quod lunt 3 parte rei, Ocnegando utrique in hoc sensu communicationem
a i Replicabis secundo: Haec praedicata contradi ria communicari, est non communicari reipsa dantur a parte rei in Deo ante Operationem nostri intellectust Sed ita dari non postunt nisi conveniant essentie , & paternitati prout sunt in re ante omnem operationem nosi Intellectus: Ergo conveniunt essentiae, & paternitati prout sunt in re ante mcntis nostre OPerationem. Probatur maior, quia in illis duobus , nempe communieari , ct non eommunicari consistit mysterium Sanctissimet Trinitatis: Sed mysterium Sanctissiniae Trinitatis re ipsa datur in Deo ante nostri intelleclas operationem : Ergo di illa praedicata communicari, & non communicari. Secundo, quia per nos, essentia communicatur a parte rei, di paternitas a parte rei non communicatur,
saltem ly a parte rei determinante illa praedicata:
Ergo praedicata ipsa,nempe communicari non communicari,re ipsa dantur a parte rei ante mentis nostri operationem. Deinde probatur minor
principalis, quia talia praedicata dari non possunt
a parte rei, & ante nostri mentis operationem. nisi detur a parie rei, di ante mentis noctri operationem subiedium , cui conveaiant: Sed a par te rei, & ante operationem intellectas non da
turpat iras ut praecisa & distincta per ratio nem ab essentia, nee essentia ut praecisa, di di stinctia per rationem a paternitate sed solum dati tur prout sunt a parte rei: Ergo illa praedicana d 6 non possivit a parte rei, di anae operat nemintellectus, nisi unum detur in essentiae pmut esta parte rei, & aliud in paternitate etiam prone est a parte rei, & consequemer niti conis Encillis prout sunt a parte rei. Explicatur: Si e-- municari , ct non communieari dantur ire Deo Iparte rei, & ante operationem intellectus,deben et a parte rei, & ante operatione inaesemis to e
nite alicui in ipso Deo, aliis darentur in N, de nulli divino praedicato convenirent de ipsa, quod
ehimericum est: Rogo igitur,t mitiani convenita parte rei communicari, Et cuInam convenit iparte rei non eom vicari Smὰ aliud responderi non podest, nisi quod primum corivente' ecsent . & secundum parernitati. Tinc fie,sed ante operationem Intellectas liun eonveniunt re ipsa essentis i &'paternitati ut dissim is per lationem , quia non distinguintur per lationem a parte rei, seu ante operationem intelle last E
mistum eonveniunt illis prout iunt . parte rei. ii Respondeo, huic replie . quae sane vigentissima est , distinguendo maiorem di Illa
praedicata communieaγi, ροκω communieari reipsa dantur a parte res in Deo ut vere, di proprie praedicata contradicissa , nego maiorem : In
iunis in quo vere, & propriet eontradiclaria nonsant, eoncedo maiorem, δέ m orem. Aedisti
229쪽
δxo Tract. de Deo uno. Disp. II. de essent. V existentia Deirri
guo consequens eodem modo. Ad probationem maioris dico, quod in illis duobus consiliit mysterium Sauctustas Trinitatis, sed non in illis Vt vere, dia proprie contradictoria sint, sed alio sensu itatim explicando. Ad secundam proba
tionem , distinguo antecedens: Per nos essentia a parte rei communicatur, di paternitas 1 parte rei non communicatur , ly a parte rei deinterminante illa praedicata ut contradictoria vere,
di proerie , nego: Determinante illa praedicata
in lenia non contradidistio , concedo antece-ccdens , Ec diiunguo consequens eodem modo, di eadem distinctione ad explicationem dico, quod communicari, dg non communicari da tur a parte res in Deo in sensu non contradici rio , dolic conveniunt re ipsa ipsi Deo; non autem in sensu contradictorio. Ratio distincti nis est duplex. Prima, quia communicari quod datur a parte rei in Deo , non est communicari adaequatς', ct totaliter , sed solum communis ri ina quate, ut iam explicavimus . caeterum
non communIcari, quod datur a parte rei, non
eli non communicari adhuc ina quate, quia ni is hil est in Deo quod a parte rei non communica . tur inadaequale iecundum aliquid quod formallia ter est, ut iam etiam explicavimus, sed solum estrum e munιcari a quate : Cum autem ramis a municari madae quate, di non eommunicari ad rquais , non luat praedicata contradictoria re ipsa, 1ea astque contradictione ; quia non lunt alia matio, de acgacio eiusdem praedicati, sed diverit, nempe diverri commnnicationis, inde est, quod licet dentur a parte rei liud communieari,de illud
tum communicari, non da*tur a parte rei ut con
tradictoria , sed ut non contradictoria, quo laniasi Et ut quod conveniunt essentiet, de paternu ruti Eino dc toti Deo prout est a parte rei. quia mi Deus prout est a parte rei eommunicatu lin ses ate , id est aes absoluta Filio, re nara.
castum utatur adaequare , id est secundum omia
ne a iuvisam Gislute , quam relative. . l: Secu a .ratio distinctionis est ι quia,
disimilamygius pqsitivi, communicari, opus M
ust , & . talem non communicationem significe netus ad n γψμ .negationis , tamcn a parte rei
inde illa propositio solum verificatur a parte rei in sensu istius , paternitas relative opponitum Pilio .ct positioe disinguitur realiter ab illo.
quo sensu praedicatum non est contradictorium Vere , di proprie alterius praedicati, nempe com municatur Filio , quia retarive opponi Pisio. de absolute illi eommunicam, utramque est quia politivum, S consequenter non iunt vere, de proprie contradictoria. , quia vera, di propria contradictio non est inter duo positiva, iud imter positivum , di veram negationem ipsius. α Sed contra primam rationem dices: Per nos convenit Deo . parte rei communicari inadaequare: Sed implicat communicari inadmquate a parte rei, nili a parte rei distinguatur ivi ipso aliquid. penes quod communicetur, nempetessentia, Ze aliquid penes quod non communiceiatur, nempe relatio .Ergo tandem debemus admi tere a parte rei distinctionem inter essentiam, α relationem. Explicatur: Deum communicari imadae Me est per nos communicari penes id quia absolute est, di non penes id, quod relative esti Sed per nos Dpriva parte rei communicatur in- adaequate : Ergo a parte rei communicatur pen
id quod ablalute est, di non penes id, quod Mative est i Sed hoc implicat niti a parte rei di u guatur in ipso saltem sonnaliter id quod absoluta est, & kl quod relative est, nam alias secundum
idem larmalitercommunicaretur, de non Communicaretur: Ergo. Urgetur, uam cum dicimus.
quod non commuricatur penes id, quod relatis es,vel intelligimus quod non communicator penes illud prout est a parte rei ι vel penes ulnapisut distinctum per rationem ab eo quod abi ture est Si hoc secundum, nou explicamus quo modo communicatur iniam te a parte reL Si primum, iterum rogari potest, an penes illud
relativum prout est a parte rei non communis tur Nec adaequate, nec inadaequale an comm
nicatur inadaequate . licet non adaequale Si hoc secundum, explicamus communicari inadmu te per communicari inadaequate, de est cire Ius viciosus. Si primum e Ergo iam relativum.
prout est a parte rei, .non communicatur, neca quate, nec inadaequate.
a s Contra secundam etiam rationem dices: Non communieari re uer paternitatem TraM est in paternitate vera, Ec realis negatio communicationis Filior Ergo erit verum , & reseeontradi rium communicationis positivae.Pr batur antecedens; quia est verum, de reale nomeam mirari: Sed verum , dc reale n n commmnieari est vera, dg realis negatio communi istionis: Ergo. Confirmatur , quia vere,& realiis ter paternitas non communicatur Filio: Sed hoc esse non potest , nisi per veram. N realem negationem commmicac rustilla,convculantem pa
230쪽
citast. X. A, detur in Dis Sin is virtualis intrinsecat arri
ffs Rcspondeo, concessa maiori, negando minorem quia licet a parte rei non distinguatur in Deo relatio,d uentia seu esse relativum ab abis-iluto,ex hoe ipta veriti catur quod illud quod cum .suui na id otitate est a parte rei simul absolutum, ,
di ret ita vunt,est funul absolute commune & res live oppolitum,& ideo no pure,& totaliter com- imi ine, sed inadaequale commune, & inadaequate poliruiu,quin a parte rei actu dillinguatur esse commune tribus a tribus relative Oppolitis inter se, imo nec communicatio ipsa aut communitas. abloluta ab oppolitione relativa,licut nec iclantia itaς realis absoluta a distinctione reali relativa nec .
realis unitas a reali Trinitate,liquidem in Deo ipsa unitas ellentialis est a parte rei actu, & a- Ilaec Trinitu perlonalis, ipsa identitas person ru ri in essentia est 1 parte rei actu, de Mrmaliter distinimo realis relativa illarum inter se,ipsa communitas,aut communicatio essentialis de ab lutaeth a parte rei achia, & Hrmaliter ipsa oppositio
realis relativa & ideo illam appellamus commmaticationein inadaequale talem, quia videlices non est inim& unice communicatio, sed cu omnis ea ii ultisnctione est communicatio,& oppolitio, identitas ta distinctio, unitas, & Trinitas, di ideo
DCc Pare vitice, c totaliter Trinita nec pure,vni ice,& solitarie unitas, nec pure, de tantum identiata , nec Pure , dc tantum distae tio, nec pure , Sc nice communitaes, aut communicatio, nec pure,
Et mice oppositio , sed utrimque indistincte, Scideo quodlibet in adaesitiato. 27 Ad confirmationem seu explicationem,
Sistinguo maiorem .Eli per nos communicari minnes id quod ab lute est de non penes id quod re
Iadive es . explicando illam communicationem auxia nostrum modum praeciiivum concipiendi, concedo: Explicando illam communicationemve est in re independenter . noi ro modo conci- Piericli , nego maiorem , vel suppositum, quod nempe illam communicationem, qua irra perio .nae divii K invicem communicant in essentia, posigit ii nobis pro lioc statu explicari ut eli in se inde' ridenter , nostro modo coiicipiendi praeel λvci. Vnde cum dicimus,quod Deum communis
ri a p. zrte rei inadaequati est communicari penes aliquid quod est. non penes omne quod est, est communicari penes id quod in lute est , non Penes is quod relative est, in ipsa explicatione uesicimus a modo. Quo in re datur in Deo illa communicatio. de incidimus in nolitas praecisi neu, N distinctiones rationis , distinguendo obiectiWc Macha exercito,& ex modo concipiendi, relatiψum, Zc abs,lutum , personas, dc essentiam,
communicatum. Sc non communicatum; Caeterum talis distinctio a parte rei non datur in Deo, nec illa communicatio consistit, aut dependet
a Parta Tei prinit est in se ipsa. a tali distincti ne , scd salvatur cum suma identitate, di indiristinctione in re absolutum, Ec relativum, ut dictum manet, licet a nobis vix explicari possit, nisi me distinctionem inter absolutum , di res
tivum, quam ponimus ex nostro modo conci-plendi praecisivo. Unde cum infers: Ergo a pa
te rei commiani sin penes id, od a Mute es, ct non pe- ia,quod relume es, distinguo hanc secundam partem, θ' non penes id quod relatiis
es, negatione cadente supra relativo ut praeciso, de dillincto per rationem ab absoluto , concedor dente supra relativo ut est a parte rei inde Peudenter a nostro modo concipiendi, nego con. 1oquentiam,& minorem subiumptant in sensu cO- .cesso;quia communicari a parte rei penes absolutum,& non penes relativum ut ratione distinctum ab absoluto, negatione cadente supra relativo
ut sic distincto , bene coheret absque ulla dissin chione nec reali, nec se ali a parte rei inter unum, & aliud, cui a sola distinctione rationis ex nostro modo concipiendi, Be explIcandi illatia
communicationem aliter ac est in se. Ex quo sinitum sequitur, quod communicetur , & non commmunicetur penus idem Hrmaliter a parte rei; non tamen penes idem ut idem , sed ut distinctum ita duo per rationem Q aliter distincta ex nostro modo concipiendi, quod nullam praesesert implu
x8 Ex quo iam patet ad urgentiam,nam cun explicamus ipsum communicari madaequaτὸ aparte rei, dicendo quod est eommuniearipenes absolutumaer non peno relasmam, ly non penis relast Dum non appellat supra delativum ut est parte rei, sed supra ipsum ut praecisum , de ratio-- ne distinctum ab absoluto, quo pacto non se habet a parte rei. Nec inde insertur, hoc pacto nota explicari a nobis quo modo Deus communica tur a parte rei inadaequate; sed tantum insertur iuae nobis non explicari quiddilative , dc adaequalet prout est in re; quod libenter fatemur, quia nihil Dei potest a nobis sit explicari, imb nec nominari ; explicatur enim a nobis communicatio, de non communicatio, quae datur is parte rei in Deo ; sed non explicatur, prout est a parte rei.
quia sic est a nobis inexplicabilis, de ineffabilis.
- as Ad lecundam replicam ex num. 2 .ne antecedens.Ad cuius probationem .distinguo maiorem: Est verum , 8c reale non eommunieari, lyn iumpto pro vera , de reali negatione , ncgor Sumpto pro negatione ex.nostro modo cranc I-piendi , pro positivo tamen ex parte rei significatae, concedo maiorem , Ee distincta minori eodem. modo, ego consequentiam. Ad confirmati
nem, distinguo maiorem et Vere, di realiter paternitas non communicatur Filio, sumpto ly non pro vera, Ec reali negatione, nego: Sumpto lynon pro reali, & positiva opposidone, qui ex modo nostro concipiendi sit negatio identitatis.