장음표시 사용
231쪽
minorem; quia non semper ly non in propositi
nibus negativis signi:icat negationem,qua vere,dexealiter sit negatio; sed saepisiime importat, &significat .negationem, qui solum ex nostro modo concipiendi est negatio, re ipsa tamen est quid
Politivum, v.g. cum dicimus, Deus non es realia fer itus , qaia non esse realiter sinitum, non est erum, ἐκ reale non esse, nec defectus realis alicuius esse, sed potius est excessus infinitus essendh cum dicimus, Deus non multiplicatu realiter in pluribus diis, quia Deum non stipiteari re BDP, non est re ipsa in Deo vera nugatio sed p sitiva, ct cilentialis unitas totius esse. Sic similitet 'dicimus, quod in Patre, seu paternitate divina,
non communicari realiter , non significat veram, di realem negationem , seu carentiam alicuius esisse coinmunicabilis, quae vere, & proprie sit nega tri,aut carentia, vel defectus, sed solum significat veram. & politi, ana realem oppositionem relati, vam Patris,ad Filiu quae nostro modo concipien- di signincatur per modiam negationis, licet in Deo non sit ad inodum negationis.
3o Nec hoc tollit, quod illa propositio
negativa, paternitas vere . ct realiter non eo
munieatur Filio, sicut illa, Patre non est realite Til , non iden:seatur realis P eum Fuis,fle ali et thuiusmodi, lint verissimi in 1ensu vero, & reali; quia ut propositio negativa sit verissima in sensu vero, de reali, non requiritur quod verificetur ex parte obiecti per veram, & realem negationem, 1ed potest verificari pet verum esse positivum signi catum ex parte obiecti per ipsam negationem nostram, ut patet evidenter in exemplis relatis, quia liaec propositio, Deus realiter non es limia tam , aut sinisus, verissima est in sensu reali; de tamen non verificatur ex parte obiecti per negationem, quae id vera negatio sed per negationem negationis , quae est is alissime ipsa plenitudo essendi absque carentia. aut negatione limitante,& sic in alis; sic ergo illa propositio, Pater realiis
ter non est Filius ; paternatas realiter non eom munieatur Filio , non verificatur per veram, Se propriam negationem in Patre existentem, quae nempe re ipia neget, removeat, aut exclu)at ab
ipso aliquod esse positivum, aut per quam careat realiter Pater, aut illi realitet deficiat aliquod esse positivum, quia hoc illi repugnat ratione infi- initatis; sed verificatur per veram, & realem relaiativam opposi. io aem Patris ad Filium , quae non vera negatio, sed positiva relatio resis est, equivalens tamen negationi ad verificandam propositionem negativam. Vide supra num. I or 33. edipraecipue in Metapb. Deo ibi citari. g I Replicabis tertio: Minitas,vel depenadet necessario a distinctione rationis, vel non Si dependet: Ergo sine fictione . & distinctione rationis non datur mysterium Trinitatis: Ergo non abiturὴ parin rci, nec pspectu Des, aui. Bcram,qui non disti mane per rationem ; quod est haereticum. Si non dependeti Ergo datur myste- 'rium Trinitatis independenter, & ante omnem distinctionem ration Sed consistit in his contradictoriis, essentia communicatur, paternitas non eam riuatur: Ergo haec verificantur a parte rei independenter, & ante omnem distinctionem rationis. Sic arguit Recentior Scotista , di subiungit: Dices ex doctrina Illus. Godor, quod ina pendentre a consederatione intellectus datur serium Trinitatis fundamentaliter, non forma iter, quia ante eon derationem intellectus,essentia n&n dis uitu remaliter a patemitatesed solia undamentaliter.
3a Respondeo, quod Τrinitas mInlmst
dependet a distinctione rationis,nec a fictione intellectus, aut modo nostro praecisivo concipiendi, sed ipsa in se ipsa persectissima existit, & su
sita realitet independenter omnino a nostro i tellectu. Nec ex doctrina litust.GMoy inferri potest, quod Trinitatis mysterium solum detur tui
dameotesIter, non vero is aliter ante operati
nem nostri intellectus, eo quod doceat, qu η essentia,& paternitas non distinguuntur sermaliter. sed solum fundamentaliter ante operationem intellectus. Siquidem nullus Catholicus dixit, mysterium Trinitatis consistere in distinmone pate nitatis ab essentia, tum in distinctione per itimarum Inter se, & identitate illarum In esse aetcum autem a parte rei actu distinguantur, nedum maliter, seis realiter ues personet divinae, acturique identificentur realiter, & etiam sermaliter inessentia. & cum essentia; actu, de sermaliter datur a parte rei mysterium Sanctissimae Trinitatis; quin ad hoc opus sit. quod actu . parte rei pate nitas. seu persona Patris distinguatur so aliter
ab essentia, imo hoc,ri supra arguebamus, tolleret mysterium Trinitatis a parte rei, quia myst rium magnum non esset, quod tres personae haberent unam naturam realiter Hrmaliter ab Ipsis
distinctam. Nec ista Trinitas esset. sed quate
taes realis formalis. Cum autem arguis quod mysterium Sanctissimae Trinitatis consistit in his c tradictorijs: Essentia eommunieatur; paternitas
non comminuatur. Respondeo, quod non consistit te ipsa in his duobus ut vere contradictoriisἰ immo, ut iam ostendImus, communicari, & non communicari in Deo a parte rei non sunt vere, Nproprie contradictoria, quia non sunt positivum, S vera negatio positivi, sed postivum absolutum , di positivuiu relativum, positiva identitas absoluta, & positiva distinctio relativa quae a parte rei non sunt so aliter contradictoria, sed compatibilia in eadem re aliter entitate, & rrna litate a parte rei; quia in Deo relativum, di absolutum propter infinitatem utriusque sunt a parte rei una simplicissima entitas, & rmalitas, qt. x omnino indivisa, tam realiter, quam is aliter, st
232쪽
X. An detur in Deo distinctio virtualisintrinseca ar
est simul relatio , & essentia, quid absolutum, de
relativum absque ulla contradictione.
33 Replicabis quarto, quia tam intellectus divinus, quam intellectus beatorum, cum ciant de Mentia, & paternitate praedicata contradictoria cum veritate: Sed illa non enunciant de illis ut ratione distinctis: Ergo de illis visunt a Pute rei: Ergo illis prout sunt a parte rei coave niant contradicitia. Maior patet, quia intellectas divinus, seu beatorum quiddilative cognos cie essentiam communicari, fle paternitatem non comminicari: Ergo enunciat de paternitate, ocesse alia praedicata contradictoria. Minor etiam Proctatur, quia nec intellectus divinus Se idem de Beatis,non ditiinguit per rationem inter essen tiam, di paternieaeein; distinctio efiim rationis est fieri, dc unice ab intellectu praestindente, de con
cipiente obiectum inadaequate , de aliter acest iare, intellectus autem divinus nihil fingit, nec Praescindit, aut concipit inadaequatE, seu aliter ac est in re, sed adaequate , 8e prout est in te: Ergo non enunciat praedicata contradictoria de esse tia, dc paternitate, ut distinctis pet rationem, sed de illis prout sani a parte rei.' 3 Huic argumento aliqui. ut Henricus, Canariensis, de alij, quos reseret Varquea in Mo1 .part. disput. Iris.dixere intellectum divinum, de beatum, distinguere per rationem, Ec Obic chive in Deo essentiam ab attributis, 3t 1 relationibus de probant, quia intellectus divinus,&
tus cognoscunt in Deo omnem veritatem, quae in illo est: Ergo cognoscunt, ipsum elle iustum, s Pientem , Potentem, misericordem, Ztc. Sed haecitat veritates diltinctet: Ergo distinguunt in Deo .
talia attributa, seu veritates.
as Sed haec senilantia iam communiter deost itur ab Seholasticis, quia cum distinguere per
rationem e quae realiter sunt idem , sit ea cognoscere praecisive, inadaequate, de aliter ac sane
in re; 3e hoc repugnee intellectui divino, aut bea to intuenti Deum ut est in se, de adaequale; dici quie, quod praefatus intellectus ex vi visionis, aut cognitionis, qua Deum in se ipso esgnoscit,
distinguat per rationem essentiam ab attributi aut relationibus. In cuius confirmationem est, quod ex D.Bernardo supra retulimus p L pra
36 Secundo respondet Illust.Godo cum alijs, quod licet intellectus divinus, aut beatus
non distinguat exercite aut elistive per rationem inter essentiam, attributa, εο relatione . cognoscit tamen speculative ea ut signate distincta per rationem ex vi intellectus nostri ea inadaequate, de praecisive concipientis; de de illis ut sic distinctis signate ab intellectu nostro enunciat praediis cata contradictoria relata. Quod si illi obiacias, Deum ab qtemo cognoscere mysterium Sancti Dsimae Trinitatis , dccosequenter, quod essentia
communicatur, ec paternitas non communicatur
quin ab stemo uetur intellectius creatus dili in guens; ει id quod ipsum cognosceret, quamvis nullus esset futurus intellectus creatus, qui distimgueret: Ergo id cognoscit, Ec ea contradictoria enunciat independenter omnino a dii chione rautionis ficta, vel fingenda unquam per intellectum creatum. Respondet,quod quamvis ab elemo nocitur intellectus creatus alistinguens per rati
nem, nec luturus esset unquam , semper tamen
maneret , dc manet possibilis talis intellestus diastinguens, 3c distinctio illa rationis ut possibilis cognita signate ab intellectu divino,N lic de altria butis, At relationibus ut signate, de possibiliter dustinctis per rationem enunciat Deus praedicata contradictoria. Sed licet haec doctrina ex parte vera sit, quia negari nequit, quod Deus cognoscit quo pacto tua essentia, attribui di relationes sunt, vel missent esse obiective in mente, seu in intellectuviatoris, de quo pacto illi apparere possunt, ec repraesentari, nempe distincte, praecisive , pluraliter.ec inadaequatE; tamen non satisfacit obiectioni iactae; quia negari nequi quod Deus in quantum Cognoicit se ieium io se ipso, Ze pro priori Gomnes creaturas polsibiles, cognoicit in se ipsola esse uinum in personis, Ee unum in essentia SP go pro eo priori cognoscit sium essentiam communicariinc patemitatem non communicari,quin
ad hoc cognostendum opus sit descendere alumnolcendum quo pacto Deus ipse ut trinus, Bevnus obiective est in mente humana possibili, ut existenti. Explicatur, quia Deus persectissime is ipsum cognoIcit in se ipso ut trinum,dc unum, si stendo in 1e ipso, quin ad cognoscenduin is idi
ipsum hoc pacto opus sit se cotemplari in speculo
iniperlectissinio , dc inadaequato nostrarum concepticinam adhuc ut polybilium: Sed non potest Deus persectistime se ipsum cognoscere ut trinu,
ec unum, nisi cognoscendo suam essentiam esse communem , patarnitatem vero, selinatris perrisonalitatem non esse communem: Ergo id cognoscit,& enunciat de essentia,Sc paternitate prout
sunt in se , independenter omnino , dc pro prioriante quam ea cognoscat ut Obiective per rati nem distincta nec actu, nec polsibiliter, nec exe cite , nec signate in mente v iatoris, alias ad peria
stetistima cognitionem sui ipsius, suaeque Trini tatis, egeret Ueus speculo imperfecto mentis ii manς saltem ut possibili, Sc signate cognito, quo nihil absurdius excogitari posset. Centeo igitur, quod Deus independenter omnino a nostAs diu stinctionibus, de praecisionibus . de pro priori omnino ad nostros conceptus praecisivos, adhuc ut
possibiles , Ee signate cognitos , persectilsimucognoscit de se ipso quidquid est formaliter, de achialiter in se ipso . de consequenter se esse trinum in personis, dc unum tu essentia, imo de pro
233쪽
arin Tract. de Deo uno. D p. II. de essent N existentia Dei.
priori ante quam cognoscat se ii sum ut virtualiter, aut fundamentaliter distinguibilem ab intel- iactu creato;quia utiam Deus de se ipso per prius
cognoscit quidquid est acta & M aliter in seipso intranti ivc , & hoc perfectissime, ex consequenti autem di secudari inquid sit virtualiter per ordinem ad creaturaS , di quid fundamentaliter rei eri nostri intellectus ini perfecte concipiemtis , vude independetnin omnino a distinetione suridamu utali, aut virtuali adlvicut signata cognita ab ipso Deo, te pro priori ad illam, Deus de
se ipso cognoscit esse trinum, & unum sormaliter,& quidquid in hoί formaliter involvitur.Et idem de intellectu beati cognoscentis Deum intestive, Flest in se. 3 8 Aliter ergo ad replicam responde Pegando maiorem. Ad cuius probationem, di- singuo antecedens: Intellectas divinus quidditative cognoscit, cilentiam communicari inadaequate, & paternitatem non communicari inadaequate, nego antecedom: Essentiam communicari inadaequate, di paternitatem non communicafi aquate, concedo antecedens, di nego cons
quentiam quia divinus intelledius solum cognos.cit essentiam communicari paternitatem non communicari eo modo quo id illis convenit a parte rei; illis autem,prout sunt a parte rei solum convenit communicari inadaequate. & non communicari adaquate; quo pacto non sunt praedicata contradictoria, ut supra vldimus num. M. Velscundo ad .probatio em maioris,distinguo antecedens: Intellectus divinus cognoscit essentiam
communicari, di pateriatatem non communicari, negando paternitatem communicari, seu per v ram, & propriam negationem, nego antecedens:
Affirmando positive paternitatem realiter opponi Filio, & ab eo realiter politive distingui, concedo antecedens, di nego consequentiam g quia contradictoria proprie talis solum sunt affirmario, & negatio eiusdem praedicati; intellectus a tem divinuru prout immediate cognoscit Deum
ipsin vi trinum in se ipso nihil proprie de se ipso negat, nec de ulla sui persona, sed quidquid cog-inoscit, cognoscit pure assirmando, nihil negando, quia sicut ipse Deus, tam in essentia, quam in personis.est in essendo limpliciter infinitus, ipsaque plenitudo essendi absque omni deseαι aut carentia, vel negatione cflendi, iri ut inipla,1ut in quaIibet esus ierisna pure sit esse ,&osse, sine
dimite, aut termiso in essendo , minimc autem venim aliquod non osse, defectus, aut carontiac ὀudi: ita cognitis intuitiva, qua se ipsum, tres qua sui personas intuitiue in se ipso cognoscit, est pure abirmativa, ipsa quς plenitudo assimandi
sine termino , aut limite in affirmando, nulloque pacto formaliter.ant propria de se ipso nagabis vr sicci uisimnissima lit obiecto, nempe ipsi Deo ut in re se hab:t. in quo pure est est e, dc Ge. ecvndique , ac infinite esse, &nulla ex parte non es
se, nec ulla vera negatio essendi.
3 s Unde negamus,& negandum est,inum de se ipso intestive cognito, nec de ulla sua per
sinis intuitive cognita enunciare pr aedicata contradictoria, quia enunciare praedicata contradiis
ea otia .rmatissime est assirmare, di negare idem praedicatum; Deus autem se ipsum in 1u ipso inmitive cognoscens, quidquid in ipso est affirmativo eognoscit, nullum autem praedicatum divi num de se ipso, ne de ulla sui oriona,via se in mitive cogni-, proprie negat. Nec id opus est ut persessissime cognoscat se ipsum ut trinino in personis, quia Trinitas ipsa realis personarum reipsa non consistit ia vera negatione, aut reali destini alicuius esse; noc personi realiter distinis guuntur per vera a real divisionem, aut ne gationem , qua una , aliter ἀaceat ese pmptio alterius , aut . aliter divisa.sit ab altera, sed unice per positivam relativam oppositionem vilius ad aliam; ut ergo Deus perfectissime cognoscat ur sum ut trinum, O S non erit quod id eum LGat pre vcram Megati em , aut vere negando
aliquid divinum de alio divino, nec de ulla sui pressina 4 cum talis vera negatib in ipso re ipsa non correspondeat; imo titulo perfectissime cognitionis id illi repugnat, quia perlaetissima cognitio, & in re cognita, S in modo cognoscenda debet obioetovi est in se adaequari ; quomodo autem adaequaretur, si in obiecto negaret aliquid, cuius vera negatio in Obiecto non ellet, aut si duridendo cognosceret, qRε in obieci re ipsa divisa non essent Sufficit ergo,imo S requiritur ad . persectissimam I rinitatis cognitionem, quod illa purem infinite sit affirmatio, affirmando nempe per quoddam ion infinitum quidquid Deus est. tum ab iure, tum relative, sive quidquid in personis,& in essentia est , quasidicat: Ego sum, qui se inekmite es ridi s hoc est , quin usquam in
me pervenire possim ad aliquod non esse, nec ad
ullam desectium essendi; qui sum Deus Fate. αwaliter di rius is Filio ; qui sum Deus Filius.
realiter distiatas a Patre; qui Din Deus vfriatus Sane ius realiter distin uis Patre, ct Tilio. semper dicendo qui sum absque .simitatione aut fine essendi, quin usquam perveniat, aut dicat sum sum.Vnde non dicit: uosum PateriquDa oufum Fibus, nec: E DU I ilius, qui non sum Pater, nec: Egosum visitas Sanritus, qui non sum nee Pater, nec Filius , quia distininio realis personalis in divinis non consiliit, sicut in creatis, in
limite .aut fine essendi, nec in divisione quantum ad esse, nec in negatione ulla eucndi, sed in positivo esse relativo vnius ad aliam, per cuius alEr-εmationem per sellii xime cognoscitur talis distinetio realis pcrsoicivom absque negatione.
Lxplicatur hoc ipsum : Omniς vera, Npropria negatio alicuius praedicati politiVi in alio
234쪽
cMβ. T. An detur in Deo distinctio virtualis intrinsecat et i e
positivo est vera, de propria divisio inter utrumque positivum: Sed inter positivum divinum, &Positivum divinum non potest esse vera divisito, tum qaia alias Deus vere in se divisus esset; tum quia illa divitio re ipsa limitaret utrumque posi-
vum, excludendo summam communicationem,
dc unitatem cum illo , di neutrum foret simplici- inlinitum, quod in Deo repugnat: Ergo in D o, nec in aliquo positivo Dei ve est in re, in- Veniri non potuit vera, & realis negatio alicuius
politivi divini, sicut nec divisio. Τnmsc, lad qualibet perinna divina est quid politivum divinum , de iimpliciter infinitum : Ergo in nulla per-Gna divina invenitur realis, Sc vera negatio alte-Tius, nec inter unam . Et alteram vera , & rcalis divitio entitatis politivae, licet inveniatur vera, Ac
realis distinctio politiva, non in divisione . nec in negatione, sed in politiva oppositione consistens. Et confirmari potest, quia Trinitas per narum, licet iit trium per narum realis diltinctio, noti est trium per narum realis divisio, unde Trinitas potest dici re ipsa discreta, distinctaque,minime tamen divisa; imo in Diὐino Officio voc Catur, & invocatur: Sancta, ct indisi a Triniatas; itemque: Sanctam, ct indioiduam Trinitatem toto tarde, ct ore consitemur. Non enim nos
mnditionem d. onem in Deo facimus 1 sed socundum divinae naturae potentiam, quae in mar
ria non est, ct nominum personas vere constare credimus, ct Onitatem divinitatis esse rasam , nulla ergo est ibi realis personarum, di vera divisio , tum quia inter personas eiusdem naturae sola materia corporalis limitare posset, aut dividere ; tum quia alias quaelibet divina per na eL set indikiduum distinctum ab alia, siquidem esset in divisa a se . de divisa a qualibet alia, in quo essentia individui conlistit, unde tres personi essent tria individua, & Trinitas divisa Eret in tria inadividua . ipsa autem singulariter individua non foret: Ergo nec ibi est inter perlanam, & pers
nam realis. Ec vera negatio, vi cuius una perlanavere, de realiter careat aliquo positivo ese alterius. quod illi deflaiat per veram, de realem negationem . de defectum.
r Vnde rectissime dixit ubi supra Fuugentius: Per hane unitatem nasuralem totiu Pa.
ter in Fibo. 9 Spiritu Saneis est; totus Filius m Patre. Er Spiritu Sanctu es t totus quoquaviritus San dis in Patre in Filio: nullas horum
extra quemlibet ipsorum est, quia videlicet vitutas naturalis. essentialis. 8ζ absoluta Dei, ita petsummam identitatem ab lutam per nas indivi sim adunat, ut quaelibet tota in qualibet alta re liter, Si nulla mali aer extra quamlibet illarum sit per realem divisionem. aut negationem. Ex quid intinatam plane insertur, deum cognosceri,
tum sc ipsum vi trinum, niliu omnino negam do
se ipso, nec de ulla sui persena, quod affirmet deal a.quia proprie negare unum de alio', est proprie dividete inter unum, & aliud ; divina autem cognitio, nec dividere potest proprie, ubi vera
divisio non sit, nec negare, ubi vera negatio non est: Non ergo dividit proprie inter personam , dc personam, nec negat esse unius de alia,sed totum mysterium cogno1cit per puram ast Nationem affirmando realem perisnalem, seu relativam diiunctionem , sed non negando naturalem, es n-tialem, & absolutam unitatem,& identitatem,sed potius utramque positive affirmando absque ulla contradictione , quia cum utraque sit verum positivum , nullaque alterius negatio , non sibi contradicunt re ipsa, ted amice eidem Deo conveniunt. Vnde Christus utrumque,nempe unitatem, di pluralitatem identitatem, & distinctionem unica lententia afficiliavit, absque ulla negatione, cum dixit: Ego ct Pater Onum stimus; unum ad unitatem divinitatis sinus autem perinnis assignans ', illa enim affirmatione simplici, Ze assirmat unitatem , & identitatem. siquidem dicit, unum
fumau, de assirmat pluralitatem dc distinctionem, siquidem dicit fumus in plurali numero . Potest ergo Trinitas persectissime cognosci absque ulla
negatione,per selam , Et puram affirmationem,&consequenter absque enunciatione praedicatorum contrahietoriorum,quorum unum debet esse realis, & vera negatio alterius, Be quae enunciari non
possunt, nisi affirmando, de vere negando quod
et Sed dices primor Deus cognostit ininmitive distinctionem realem pressinarum ab invucem: Sed distinctio realis cognosci non potest in tuitive, nisi negando unum de alio, de dividendo
repraesentative inter utrumque,sive unum ab alior
Ergo Deus cognostitiuὰ , 8e repraesentatire div dit inter perknas divinas de vere negat unam de alia. Secundo: Vel Deus assirmat, quod Pater est
Filius, vel id negat, squidem vel dicit de Patre, es Filius, vel dicit, non est Filii, nam quodlibet
est, vel non est, Ze de quolibet cognoscit Deus, ac dicit suo conceptu stemo, vel quod est, vel quod non est: Sed non assirmat quod Pater est Filius, nec dicit de Patre, es Filius, quia hoc est haeretiqcum : Ergo negat de Patre, quod sit Filius. Ee ducit , non es Filius. Tertior Deus cognoscit distinctionem realem per natum sicut illam revelat, quia non potest revelare iii fi cognitum : Sed
eam revelat per veram negationem, reveland
nempe, quod una perisna non in alia, quod Pater non est realiter Filius, Et quod Paternitas non communicatur Filio, quia totum hoc est de fide, Et non esset de fide, nisi revelatum a Deo : Ergi, cognoscit in se ipis veram negesionem , qua Pa ter noti est Filius, de veram negationem comm nicationis, qua parerilitas non communicatur Fi- , dc per tunc veram negationem cognoscie
235쪽
2I6 Tract. de Deo uno. Disp. II. de existent. N essentia Dei
Trinitatemn distinctionem realem personarum. Quarto: omnis distinctio consistit in negatione, qua unum non est aliud, duoque distingui formatissime est, unum non esse aliud: Sed Deus co3- noscit distinetionem persenarum cognoscendo id
ipsum in quo consistit, & per id ipsum quo distii
guuntur: Ergo cognoscendo negationcm, sive repmsentative negando unam de alia, & per talem negarionem.
r Respondeo ad primum, concessa maiori , distinguendo minorem: Distinctio realis limitans extrema distincta,& dividens inter utrumque cognosci non potest, nisi negando unum dualio, & dividendo repraesentative, concedo: Distinctio realis non limitans extrema distincta, nec inter ea dividens sed ea relinquens ut quid infinitum , & indivisum simpliciter, di solum relative
ponens unum alteri, nego minorem, di consequentiam, quia licet primi generis distinctio re lis consistat iii vera divisione,& negatione,& ideo cognosci non possit, nisi per negationem, & duvisionem; tamen secunda in vera divisione , aut negatione non consistit, sed solum in positiva, de
mutua relatione , relinquente quodlibet extremum infinitum in essendo, & inaivisum omnino ab alio, ut explicatum manet, Sc ideo cognosci potest absque vera negatione . pure affirmando relativam oppositionem, & positivam pluralitatem , seu Trinitatem indivisain, ει individuam,de simpliciter infinitam in essendo.
Ad secundam dico,quod ly Pater potest sumi,vel proprie. prout apud nos est conceptus praecisus Obicctive, dc pini se explicat Patrem ut Patrem;vel per alienationem vi a Deo intuititive cognoscitur altiori,& eminentiori conceptu infinito non solum explicante ipsum ut Patrem, sed ut infinite plus, nempe ut Deum. N ut totum quod infinite est a parte rei; qui quidem conceptus obiectivusDei explicat quidem quod nos ex sticamus illo conceptu Pater, aut puernitas sed
non id piscise, de limitate, sed infinite plus unde respectu intellectus divini intuitive se cognoscenistis, non datur conceptus, nec formalis, nec obiectivus, quo exprimat Patrem ut praecise Patrem;
sed solum alius conceptus tam formalis, quam obiectivus quo simpliciter, de indivisibiliter concipit se ut Deum absolute, Nut Patrem relative, de vi, nescio suid, infinitum quodam pellagus essendi absolute. Et relative, cum summa unitate, de indivisione; ita quod apud Deum non sunt duo obiecta. nec duo subiecta, Deus, de Pater, sed unum simplicissimum obiectum, de subiectum
infinite plus dicens, quam ly Pater , N quam lymus apud nos. Hoc igitur supposito,ad interroagationem dico , quod de Patre proux mc conisceptu Pater a nobis exprimitur,in quantumDeus
reflectitur suprὶ illum ut a nobis cognitum , εο vi obiective a nobis praecisum,Deus negat reprae sentative esse Filium, dicendo, quod Pater ut siea nobis cognitus non est Filius ; caeterum modo non loquimur de Deo cognoscente reflexu se ip- sim ut a nobis praeci sivis conceptibus inadaequate cognitus; sed de Deo intuitive cognoscentu
se ipsum in se ipso; fc sie dico ; quod Deus non
cognoscit Patrem ut praecise Patrem, nec secundum formale significatuin huius vocis Paser;vnde de Patre hoc pacto nec alii ad , nec negat
esse Filium per illam cognitionem intuitivam sui ipsius in se ipso, quia per illam se ut praecise Patrem non cognoscit, εc de non cognito ut non cognito nihil potest Deus affirmare , aut negare. bolum ergo cognoscit Deus se ut Patrem, Zevi infinite plus in altiori ,α eminentiori obiecto, di conc u obiectivo, tu quo simpliciter, & indivise est deus Pater,seu infinitum pellagus essendi abloliare & relative, di de hoc obiecto seu subie et o affirmat Deus quod est Filius, quod est Pa. ter , quod est Spiritus Sanctiis modo supra exiqi
s Vnde in forma dico, quod loquendo
de Patre ut praecise Patre , ex vi cognitionis qua Deus se ipsum in se ipso cognoscit, nec alfirmat. nec negat este Filium , quia Deus intuitive non cognoscit se Q. praecise Patrem . di de quo non cognoscit, nihil affirmat,nec negat; negatur enim suppositum Patris ut 'cise Patris respectu cognitionis intuitiv Dei in se. Loquendo vero de Patre ut praecise Patre ex vi nostri cognitioniso ut sic reflexe cognito ab ipso Deo, dico quod de illo negat esse Filium,qui mater cognitus a nobis ut precise Pater,& ut obiective in nostro intulle-eri,no est Filia di hoe Deus per dictam reflexis nem cognoscit. Loquendo demum de Patre veest in re illud pellagus infinitum essendi ab late,& relative, quo solum pacla obijcitur cognitioni intuiti vς ipsius, assirmat Deus quod est Filius, de quod est realiter distin ius a Filio, nihil negando
de illo, nec absolumm, nec relativum, sed puta in ando sine limite omne esse tam abs intum, quam relativum , tam unitatem , quam Trinit tem , tam identitatem essentialem, & avitatam, quam distinctionem personalem , & relativam modo iam explicato; in qua affirmatione nullam haeresim Deus assi at, sed summam,& infinitam veritatem quia licet sit haeresis quod Patre prout preci se Pater, di prout a nobis nominatur,es FG s . tamen non est haeresis, quod Pater ut est a parte rei infinitum pellagus essendi,tam abistute, quam relative, dc ut sic intuitive cognitus ab ipso
Deo, est simul Filius, di realiter distinctis a Filio
6 Ad tertiam , vel nego, vel distinguo
maiorem, solum sicut illam revelat, nego: Sicut illam revelat, de eminentiori modo,quam quo ilialam nobis revelat . concedo maiorem;& omissit
nori, nego coinquca tam . quia Deus,dum se
236쪽
revelat viatoribus, non se revelat ut est in se, nec ut .i se inmitive cognoscitur, sed valde imperie ctiori minio accomodatulo se captes nostro, Per verba sitialia verbis nostris inadaequata. & praeci-siv cor spondentia conceptibus nostris inadaequalis,dc praecisivis;vnde,si quandomus revelavit Hobis vobis externis per negationem dicendor
Puer non es Filius aut per aliam propositionem negativam, de quo non disputo ad summuni sequitur quod Deus cognoscat per reflexionem sta Pra no tru modum cognoscendi cui in revelati ivbus externis se accomodat, quod Pater,ut prae
cise Pater, non est Filius; non autem quod directe, de inmitive de Patre ut est in re pellagus insi nitum ellandi,dicat per veram negationem, quod non est Filius; quia licet modo negativo significet ad extra distinctionem realem Patris a Filio, ita Per modum negationis a nobis cognostituri non autem inde sequitur, quod illa revera sit ne- satio, aut Per veram negationem a Deo intestivὸ
Ad quartam, nego malorem,quialicet distinaetio iundata in limitatione extremorum , que ibmul est divisio entis in illis, consistat in negatio ma vera, dc propria essendi id ipsum quod aliud est,sive in eo quod ex duobus unum non sit aliud; tamen diitinctio entis simpliciter infiniti non potest consistere in vera negatione essendi aliquid positivum, quia cum sit limpliciter infinitum inessendo, ipsique plenitudo essendi sine limite, diastingui nequit ab alio per verum non esse, sed so- Ium per esse, unde cum ex divinis personis, quae- Iitiet sit Brmaliter . parte rei infinita in essendo, nulla distinguitur ab alia per veram negationem essendi, quod est alia, sed per positivum csse re Iativum ad aliam, ut in Metaphysica explicabumus loco sepe citato.
Her Besan prolixe dixerim,ri aliqua
liter ostensum maneat, in Deo a parte rei non rea τPeriri praedicata vere. & proprie contradictoria, quia haec debent necessario esse positivum, de ve- ra negatio eiusdem esse positivi; quε quidem ve- ra negitio . nec in Deo, nec in ulla persona, quσDeus lit reperiri potest, quia quaelibet est simpli-iciter infinita in essendo, 3t consequenter incapax alicuius non esse, aut desecius essendi, in quo vera negatio consistit necessario.ob cuius non co siderationem. Tumentum depradicatis contra dichorijs tantorum is an torsit ingenia, pluresque coegit ad adstruendas in Deo distinctiones parum divinae simplicitas , unitati, de infinitati
Consentaneaes, quia videlicet existimabant imposisibile , quod eidem a parte rei conveniret simul esse . se re ipsa non esse id ipsum; seu esse aliquid, di vera negatio essendi id ipsum; identitas cum Filio . & vera negatio ipsius identitatis cum Filio ; Communicatio Filio. Et vera negatio talis
corvinunicauonia cidem Filio; quod quum , di
ego iniposis bila nidico , quia eidem a parte rei non potest simul adesse, ec deesse idem, nec essere ipia, de te ipsa non esse id ipsum Fr realem defectum essendi id ipsum quod est , caeterum liconsiderassent, quod in Deo non datur vera negatio alicuius esse, seu quod nulli personet divingre ipsa deficit per veram negationem esse aliquod, quod divinitati, aut Deo ipso couvenit, imo nec Personae .llae ex divinis realiter deest per realem
negationem esse id ipsum quod est alia personat
di ideo non distinguuntur Pcr verum non esse, aut
Per veram negationem essendi id ipsum,quod est: lia, sed per verum, di positivum dila relativum unius ad aliam; aperte invenirent Deo, & pers nis, nec essentiae, di paternitati a parte rei nota convenire praedicata re ipsa contradictoria, nee talia praedicata re ipsa in Deo inveniri; quia non invenitur in Deo esse, & realis negatio, aut d fectus eiusdem esse , sed tantum esse, Be esse, diis absolute, εe esse relativo, quae non is contradi- eunt in ente infinito,seu in ipsa plenitudine inenqei.
8 Replicabis quinto: Intellectus divinus a
parte rei generat verbum, voluntas divina a parte rei non generat verbum: Uoluntas divina a parte rei spirat Spiritum Sanctum, intellectus divinus a parte rei lion spirat Spiritum Sanctum:Sed generirare,de non generare Verbum, spira c non spbirare Spiritum Sanctum sunt praedicata contradiqctoria: Ergo de intellectu, δι voluntate divina Verificantur a parte rei praedicata contradictoria. Respondeo, neesis semper propositionibus as firmativis, distingueudo negativas: Voluntas dia
vina,ve praecise voluntas est,te ut hoc nomine vori
tantas a nobis significatur, a parte rei non geno rat, concedo: Voluntas divina, prout est a parte rei in Patre, non generat, nego: Et similiter distingus aliam negativam: Intellectus divinus, ut praecise intellectus,qito pacto a nobis concipitur, di nominatur,a parte rei non spirat, concedo: Ut est a parte rei in Patre, 8t Filio, nego maiorem, Nomissa minori distiquo consequens: De intellerictuse voluntate ut sunt a parte rei in eadem per sona verificantur contradictoria, nego de illis veobiective praecisis, di in diversis perlonis transeatcbnsequens.Qui distinctio de solutio constat latriis dictis Et quia in huiusmodi replica valde insistunt contrarij, amplius explicatur, quia sicut di vinitas vi talis, quia est quid absolutum, proprie non generat,nec spirat, sed solum ut quo generat in Patre,& ut quo spirat in Patre, de Filio, ita in tellectus cum sit in Deo quid absolutum, Propridnon generat,sed in Patre generat ut quo,& idem de voluntate in Patre, de Filio. Ex quo plata inrisertur,quod illa contradIctoria gen rare, & non generare , spirare, Ze non spirare non possit ni inotelligi de spirare, aut generare proprie,& Vt qao
sedlatum improprie,de ut quo,quia in Gectus is i
237쪽
218 Tract. de Deo Disp. II. deessent .s existentia Dei.
tum generat ut quo , di voluntas Elum spirat viquo. ltcmque quod non verificantur de intellectu, di voluntate absolute sumptis, sed de illis cum conoratione ad pe nam,vel per nas in quibus sunt,quia inici lectus ad litic ut quo non gen asini si in Patre δε voluntas non spirat, nisi ut est in Patre. Filio. Infertur secundo quod quamvis daremus ea vere esse contradietoria,N verificari a pa te rei de intellectu di voluntate,opus non esset re currere ad distinctionem inter vitellectium, de v 4untatem ut lunt quid . parte rei absolutum, sed citis esset distinctio realis personarum . quia quavis a parte rei volunras,de intellectus sint eadem, de indivisa entitas, de forinalitas, haec eadem enti- rasae sermalitas ut est in persona Patris. generat ut qtio,& ut est in Patre,dc Filio simul, non gen
rat ut quo ad quod sinicit realis dili inclis inter soluim Patrem,de Patrem simul cum Filio: Item illam lem a parte rei is alitas intellectusn voLm-tatis,ut eit in Patre,de Filio spirat; & ut est in patre solo no spirat,ad quod sufficit realis distinctio Personarum,& non exigitur distinctio in illa entitate,aut formalitate pro recto, seu pro absoluto. Sicut enim intullectus in Patre generat de in Filio non generat,quin sit distinctus pro recto, dc absoluto inPatre,de Filio per solam distinctionem re lum Patris a Filio: item voluntas 1 pirat inPatre, de Filio, sed non spirat in Spiritu Sancto,quin distinguatur pro recto, de absoluto, per solam distinctionem Spiritus Sancti a Patre , de Filio, ita illa entitas,qui indistincte formaliter est re ipsa imtellechus,de voluntas,a parte rei in patre generat, non vero in Patre,de Filio, nec in Spi itu Sancto;& in Patre de Filio simul spirat non vero in Patre solo, nec in Spiritu Sancto,quin opus sit quod illa distinguatura parte rei pro recto, & absoluto, sed sufficit distinctio realis personarum,' S con- notat,de in quibus geocrat, ut non generat, spirat ut non spirat. Sed dices primo: Per nos voluntas,ut praecis vliluntas est, non generat a parte rei: Ergo illi, ut praecise voluntas est,convenit non Mnerare a par te rei,seu negatio generandi a parte rei: Ergo ut praecise voluntas est,tatur a parte reia oo hanc consequentiam,quia nihil potest convenire a parari
te rei vili subiecto nisi illi ut est a parte rei:Sed per
nos convenit voluntati. ut praecise voluntas est .
non generata a parte res: Ergo ut praecise volun a tas ell, datur a parte rei: Tunc M., sed ut praecise, voluntas est. ruraliter distingui ux ab intelle . iquia ut praecise voluntas non est intellectus: EM'.
a parte rei datur ut Ermaliter distilina ab Sinue , eto, & conseqaenter a parte rei soms er distin .guitur ab intellectu. Et idem argu mearum, herii potest de illa proposisone negativastarernstas,isi
praeti se paternitar, non es nisa r. a parae rei Filio non identificatur a parte rei eum Filio, non
concesimus; nam si illi, ut praecise pate tas,co venit a parte rei non communicari, non identificari non esse Filium:Ergo,ut praecise patemita est a parte rei, alioquin nihil illi sic lumptae conveniret a parte rei. 9 Respondeo,concessis antecedenti, di iunguendo primum consequens: Ergo illi, .ut praeci in
voluntas est, convenit remoti vc non generare a parte rei, quatenus illi Non convenit generare a Parte rei,cocedo: Qvenit poli sive vi aliquia illi. conveniens a parte rei,nego consequentiam; quia voluntatem, ut praecise voluntas eli,non gincia raa parte rei non est proprie,& politive aliquid i iii conveni sed solum impropriu, di reaiotive,hoc est,aliquid illi non convenire , nempe gentrare a parte rei.Ex quo nego secundain coniequentiam, quia ut aliquid non conveniat voluntati ut prae cise voluntas esto on requiritur,quod ut sic cietura parie rei, sed potius iuvat quod non detur,quia in propositione negativa subiecitam non supponit, imo ut illi non conveniat praediatum n quo veritas negative consistit, conducit, quod 1ubie-Gini no detur nec existat;quia si voluntas Jt pN-cise voluntas, non datur a Parte rei, multo verius. non generabit a parte rei. Ex quo ad probatione consequentla, distinguo maiorem: Nihil potest convenire proprie,S positive a parie rei vili subie- no,nili ut existenti a parte rei concedo:Nihil potest illi convenire remotive , prout coincidit cum illi non convenire aliud positivum , nego mai rem,& distincta mitiori eodem modo, nego CC sequentiam; ia ut voluntati praecise ut tali comveniat remotive no generare a Pane reiseu quod idem est,ut non generet a parie rei,non requiritur quod ut praecise talis detur a par te rei, imo si vi praecise talis non datur a parte rei Ergo ut praeci- Se talis non generat a parte rei.Et similiter de paternitate ut praecise paternitas est, na vi sic luminta non communicetur,non identificetur, aut non si a pine rei Filiu opus non est, quod ut sic deintur a parte mi, imo si ut praecise paternitas non datur a parte res: Ergo ut praeciκ paternitas non communicatur a parie rei, non identificatur a parie rei, non est Filius a parie rei. o Et ut possis plura vitare sophisma quq contra possunt ismari nota. quod in his n gativis : Paternitas, in praecise talis a parte rei. non communicatiar, non identificatur , non es Piliua , votantas in praecise voluntas a parte rei non generat.Ly a parte rei potest modi lacare, primo subiectum, secundo negationem, tertio praeiacatum negatum. Si modificat subice , tu lectum primae negativae erilpa renitas ut praci
σὰ paternitas dparte rei; & tunc est de subiecto splio supponente , vel implicante , quia implicat Paternitas divina,quet praecise sit paternitas a parte rei,di propositio quidem erit vera, sed de Iubie impostibii Gudo modo supponeti.Si vero
238쪽
suo. T. An detur in Deo di lactis virtualis intrinsecius et is
modificet negationem, subiectum illius propositionis erit paternitas ut praecise paternitas obiectivo in nostro conceptu , quo latum pacto a nobis concipitur,& de illa propositio enunciabit ne
g1tionem realem communicationis,facietque huc Dusum: Pateruitas, ut praeesse paternitas ex no-sro modo concipio Finealiter non oommunicatinprr negationem realem communicationis, & hoc
pacis est falsa ex supra di tis,quia eo solum pacto
Patern iras caret communicatione quo est praecis Parerni as, seu quo non est essentia, siquidem in qamtum est essentia, non caret com linicati ne, nec illi deficit communicari,aut identificari caFilio,cum autem solum obiective in nostro intellecita sit praecise paternitas.seu non sit essentia, inda est, quod solum obiective caret communicatione aut identitate cum Filio;quq carentia solum est negatio obiectiva non realis eu a parte rei;Blum est negat o ex nostro modo concipiendi, non
era,& realis,sicut nec verus,& realis desectus cO-
manicationis. Si demum. lya parte rei modificet
Prae licatuin nempe eommunieari, aut identi sic ri, facit propositio hunc sensum: Paternitas tobiectiDe paternitas,non eo uni stir is
ei, & hic δὲ sensus regularis illius propositionis. Nec obest quod V a parte rei saepe praepo
natur negationi,quia licet praeponatur materialiter, posponitur mutvalentero modificat praedic tum,non subiectum, nec negationem,ut cum dicianira romo υelociter non eurrit, ly velariter non modificat subiectum nec negationem, sed praedia Catum currendi, & negatur per negationem, pos Ponizurque negationi squivalenter, & quoad sen-1irin, lias non negaretur; sic ergo dicimus de lyrealiter seu aparte rei, quamvis praeponatur negationi dicendo: Pacernitas is parte rei,seu re liter non eo miratum ; quia quoad sensum re g ilariter posponitur negationi,& negatur ex parte praellicati modificatque praedicatum negatum.
Et in hoc sensu qui est regularis illi propositioni,
est verissima quia paternitas ut praecise paternitas non communicatur realiter, nec a phte rei, quia Communicari realiter,dc a parte rei non convenit
illi ut praecise paternitas est obiective in nostro Conceptu,sed solum illi convenit ut est a parte rei ipsa essentia Dei. s r Dices secundo: Voluntas,adhuc ut in est a
Parte rei in Patre non generat ut quo:Sed intelle' ichiis ut est a parte rei in Patre, generat ut quo: Eringo de intellectu & voluntate ut sunt a parte rei in eadem persona verificantur cotradictoria, nempe Uenerare,& non generare ut quo. lato in qua est idifficultas probatur.quia Filius non procedit per Voluntate ut est a parte rei in atre;tum quia alias Filius esset spiratus a Patre siquidemPater per v luntatem sollim spirantum quia repugnat verbo mediet procedere per voluntatem: Sed si voluntas, ve est a parer rei in Patre generaret,Filius procederet per voluntatem ut est a parte rei in Patret Ergo voluntas,ut est a parte rei in Patre, non generat.Confirmatur: Iuxta communem sententiam
DP.& Theologoru,ideo secunda persona estUe bum,& Filius Dei,quia procedit peg intellectum,
di non per voluntatem:Sed hae: ratio emet riulla,si voluntas,ut est a parte rei in Patre, generaret Filium, quia tunc secunda persona procederet pecvoluntatem ut est a parte rei in Patre: Ergo. Se
cundo quia ratio differetialis, quare secunda persona sit Filius , & non sit Spiritus Sanctus, item quare tertia persona sit Spiritus Sanctus,& no Filius,debet dari a parte rei,siquidem a parte rei 1 cunda persona est Filius, & non Spiritus Sanctus/α tertia est a parte rei Spiritus Sanctus, & non esta parte rei Filius,non autem ita differrent a parte rei secunda,&tertia persona,nisi ratio differenti sis daretur a parte rei: Sed ratio disserentialis Apriori,quare secunda persona estFilius,& non territia est quia secunda procedit per intellectum,non
per voluntatem,& tertia procedit per voluntate
non per intellectunYEreto a parte rei datur dictarentia inter intellectiim, & voluntatem. & consequenter a parte rei distinguitur in Deo intelle iusta voluntate, saltem serinaliter ex natura rei, auet
virtualiter inrinsecd. Tertio, quia si a parte re actu non distinguerentur inDeo intellectasn vori Iunias saltem is aliter , actu& sormaliteride esset a parte rei intellectus,& voluntas:Ergo ut di formaliter idem esset procedere per intellectuilac procedere per voluntatem : Ergo actu,& is maliter non distarent lacunda persona,&tertia inthoc quod est procedere per intellectum , aut petvoluntatein; sed potius utraque procederet a parte rei per intellectum,& utraque per voluntatem, Ex quo mrsus sequeretur, quod utraque ecte
realiter formaliter Verbum, di Filius, & utraque Spiritus Samstus,utraque realiter formaliter gentiata, & utraque realiter se aliter spirata; quod est
si Respondeo, gando mesorem. Ad cuius probationem,nego maiorem, vel distinguo: Noa procedit ut spiratus per voluntatem ut est a paridi rei in Patre,concedo:Non procedit ut genitus revoluntatem ut est ά parte rei in Patre,nego maiorem; quia voluntas ut est a parte rei, non est prae
cise voluntas, sed est entitas formaliter simplex.qus sermaliter est intellectus ac voluntas,& Filius Hubio procedit a Patre per talem entitatem, qui est formaliter intellestiis,& voluntas, licet novi spiratus per illam, sed ut Aenitus. Et cum Minguis quod voluntas solum spirat, dico, quod voluntas, ut praecise voluntas, solum spirat; Item ut est a parte rei in Patre,& Filio soldm spirat caeterum ut est a parie rei in solo Patre entitas se , liter intellectiva,& volitiva, seu intellectus, & vo Iunias cum Hrmali simplicitate, non spirat , sed solum generat. Et cum It arguis, quod re Ee a PuS
239쪽
a 2o Trin.de Deo vetis. Distri. de essent xistentia Dei.
pugnat verbo mentis procedere per 'volunt
tem ; id concedo, loquendo de voluntate finita, que Malites, & formaliter istu est voluntas a paria te rei.Et similiter loquendo de voluntate infinita,
ut communiter accipitur pro voluntate ut praecise voluntaS in , quo lotum pacto a nobis coneipiatur, dc nominatur , non vero loquendo de voluntate divina per alienationem a tua propria significatione, di a suo significato formali, qualiter 1iirnitur , dum sumitur prout est a parte rei; quia voluntas sic sumpta non est praecise voluntas, sed est entitas simplex, qui indivise sormaliter est intc ctus , di voluntas; de non est contra rationem verbi procedere per hanc siinplicem entitatem,&consequenter, nec per voluntatem ut est a parte
rei in solo Patre. Vnde in forma sic distinguo:R
pugnat verbo mentis procedere per voluntatem finiram, concedo:Ρer voluntatem infinitam, se
distinetuo: Per illam ut hoc conceptu, & nomine volunt, a nobis significatur, concedo: Per illam
ut est 1 parte rei, subdistinguo : Per illam ut est a
parte rei praecise volutas,nego suppositu Vt esta parte rei formaliter inici lectus, dia Voluntas, misgo ; qui distinctio patet ex dictis.
guo causalem : Quia procedit per intellectium, de non 'r voluntatem, loquendo ut loquuntur de intellectu, α voluntate in sensu sormali pracssivo, secundum proprios, Bd p cisivOS co eptus,conis cedo: Loquendo sui non loquunturin de intellectu , 8c voluntate per alienationem, seu prout sunt a parte isti una simplicissima sormaliter e
litas, nego causalem, de minorem in sensu conacesso, quia PP. N Theologi, dum assignant pro ratione a priori quare secunda pectora sit Filius,qnia procedit per intillectum ,&non per voluntatem , loquuntur de intellectu , & voluntate se. cundum sua significata sormalia, de secundum quod tu intellillas significat solsim, & praecisum intellectum ,& ly voluntas, solam, & praecisam voluntatem , quia solum sic ab illis concipiuntur,
di nominanturinon aute de illis ut sunt a parte rei una simplicissitnafbmialiter entitas, quia sic ab illis non concisuntur, nec nominantur, & solum per alienationcm pollunt sic nominari. Addo,
quod PP.& Theologi, non Scotissis, licet assignent pro ratione a priori, cur secunda persona est Filius quia procedit per intelledium , non tamenus gnant pro ratione cur fit positive Filius, quia non procedit per voluntatem; si enim simul pro cederet per intellectum, uec per voluntarem a solo
Patre, adhuc esset Filius, licet simul esset spiritus
Sanctus, unde licet ut non sit Spiritus Sanctus, opus sit, quod non procedat per voluntatem,t
men ut sit Filius politive, prescindendo ab eo, quod sit. vel non sit simul Spiritus Sanctus , non exigitur pro ratione a priori, illa negativa, quod non procedat per voluntatem Patris. La quis Ad secundam, concessa maiori,distinguo minorem: Illa ratio diserentialis est praecisc, quia secunda persona procedit per intellectum, de non per voluntatem,nego: Quia procedit per intellectum ut in solo Patre,& non per voluntatem ut in Patre, dg Filio, concedo: Et distinguo similiter aliam partem de ratione distercntiali tertiae personi:Quia procedit p esse per voluntatem,Nnon per intellectam,nego:Quia procedit per V lyntatem ut m Patre, α Filio;concedo minorem, di nego consequentiam, quia quamvis secunda persona p cederet per intellectum , de ter tia per voluntatem hac ratio disterentialis non su uiceret ut secunda persona non esset realiter SpiritusSamistus, nec ut tertia non esset realiter Filius, si utraque procederet a solo Patre; nam si secunda procederet a solo Patre per intellectum, di tertia etiam a solo Patre per voluntatem, ad 1 INum distingueretur formaliter per ratiocie,sicut in Patre distinguntur intellectias, dil voluntas Dium per
rationem, non autem distinguerentur reaster imter se, nam quod distinguatur realiter Spiritus Sanctus a Filio , solum probatur a priori . quia procedit a Filio, seu a voluntate ut in F r; si
enim a Filio non procederet, quamvis pro deret formaliter per voluntatem Patris, non distingueretur realiter a Filio , ut scit communis Theologorum sententia contra Scotum, de suonunde ratio disserentialis, quare Filius non est re
liter Spiritus Sauctus , de quare Spiritus Sane snon est realiter Filius, sev quare realiter disti
suuntur, on est p cise , quia virus procedit per voluntatem, alius per intellectum; fatemur enim quod inter intellestum , dg voluntatem non est disterentia a parte rei. nec formalis,nec realiS,qui
se sola su et distinctionem.realem persona Iapsed quia umis procedit per intesicctum ut in P ere solo, seu a solo Patre , alius Vcro per volunt tem ut m Patre, & Filio, seu a patre, & Filio, de ideo ab utroque realiter distin istas s Ex quo patet ad tartiam, concesso antecedenti, driinguo consequens:Ergo actia a pa te rei idem esset procedere per intellemim , ac procedere per voluntatem ab eadem persona PM cedo consequentiam: A diversis realiter personis. nego consequentiam;& limiliter distinguo secundum consequens, concedendo, quod a parte rei. seu realiter non disserunt, nec distinguuntur secunda , & tertia persona in hoc precise , quod una procedit per intellectium, alia per volutatem. nec processio per intellectum realiter disteri a processione per voluntatem , quia una est perintellectum , alia per voluntatem, alias distingnerentur realiter in aliquo absoluto , quod nullus
dixit; sed dictrum realiter, quia processio per intellectum est a solo Patre, & processio per Voluntatem est etiam a Filio, qui est persona realidissiliata, dc ideo ex parte Pcrsonarum, stu
240쪽
oia'. T. An detur in Deo di linctio virtualis intrinsecat art
iationum realiter disserunt dictae processiones, ut suo loco dica Si enim procederet Spiritus Sanctus a lolo Patre , sicut Filius , & spiratio .esset a solo Patre, sicut generatio, quamvis una per i tellectum , & alia per voluntatem, sicut in Patreiola ratione diiserunt intellectus, 3ζ voluntas, ita in illo sola ratione deserent generare, & spirare, seu generatio, & spiratio, & sola etiam ratione deferrent geestus ,& spiratus, quia spiratus non procederet a genito ; N sicut in Patre voluntas realiter tormaliter est intellectus, & velle resiste
semialiter est intelligere, ita in ipso spirare esset realiter formaliter Fenerare , & principium quo generandi esset realiter is aliter principium quo spirandi. Quae doctricia confirmari potest ex Au gust. lib. de Triphei habitaculo , cap. 27. ubi l quens de Beatorum cognitione in Patria, sic ait Tune iusis manifesum erit quid intersistis nacti, quod ad Filium pertinet , prooedere,
Aod aci Spiritum Sanctum; excepto , quod unium monatus, alter ex duobus procedis. memtextum Recentior Scotilia assert ad fundandum Prahatuin argumentum; cum tamen ibi Sanctissumus Doctor, aliam diiserentiam inter nasci, MProc dere non inveniat, niit quod nasci est ab uno tantuin procedere vero,seu spirari a duobus. Non ergo ditirentia est a parte rei, seu prout vudetur a beatis, in eo quod nasti sit per intellectu, ει spirari per voluntate;sed huiusmodi diiserentia
solum est formalis per rationem nostram praestin- dentem,disserentia vero actualli a parte rei,&reia pectu intellectas beatorum videntium Deum ut
est in se stat in eo.quod Filius a solo Patre, Spiritus Sanctus a Filio etiam procedit. 16 Ex dictis inseres primo, non solum
non dari a parte rei in Deo formalitates actu diastinctas, sed nec virtualitates intrinsecas actu 1 parte rei dis inctas subiective in ipso Deo,& consequenter non dari distinctionem virtualem intrinsacam, sumptam pro distinctione actuali su D tiva. 8c intrinseca virtualitatum in ipso Deo, qualiter ab aliquibus accipitur. Τum quia non minas repugnant virtualitates intrinsecae actu in- dii hilari ab una simplicissima entitate, de inter soacta a parte rei distincte, quam formalitate intrinsecae aetii indistinctae ab una simplicissima entitate , & inter se actu a parte rei distinctaei Sedistet sorialitates repumant in una simplici entitate, Ergo & illae rimulitates intrinsecae. Tum quia si in Deo una virtualitas actu a parte rei esset distin Ra subiective in ipso ab aliis virtualitatibus. quaelibet virtualitas actu a parie rei esset finita. &limitata; siquidem praecise esset illa virtualitas, V. g. Patemitatis Sc praecise quivaleret paternitati finitae, dc non pju,Sed in Deo nulla est virtualitas sati ective. Se intrinsece finita: Ergo non sunt
vir taalitates iubiectivae ,& acta distinctae. Solum ergo est unica vir litas i ka equivalentia, qua; subiective, & intrinsece in Deo est Infinita, infinite mluvalens omnibus rebus creatis, & consequenter actu a parte rei voa, & in distincta, quae
tamen sortitur plura nomina, & plures conce tus , iuxta diversitatem extrinsecam rerum quiabus εquivalet. De quo vide in Logici Tractat.I.
7 Insertur secundo, distinctionem fundamentalem rationis, prout praecedit distincti nem formalem rationis, seu prout datur a parte rei, non sufficere ut in vI,& ratione ipsius tantum,
verificentur in Deo praedicata contradictoria, ladad hoc necessario requiri distinctionem actualem sormalem inter subiecta,de quibus predicata con tradictoria enunciantur. Pater ex dictis, quia illa distinctio fundamentalis datur in Deo . parte rei, unde si illa sola sussiceret ad sustipienda contra dictoria , Deus a parte rei sustiperet praedicata mipsa contradictoriar Sed hoc est salsum, quia nostencim manet nec Deus, nec aliquid divinum, ut est a parte rei, non suseipiunt praedicata re linia contradictoria , sed solum ut acta, de exercitὀpraecilias per nostros conceptus in plures se alitates: Ergo. Vide loco ritu. num. 27.
x TN superioribus otandimus, qualiteci non distinguantur inter se attributa.
nec ab essentia, nec essentia a relati onibus.Restatim assignare, quomodo distinguantur. Circa quod plures etiam sunt sententiae. Prima est N minalium, qui communiter asseruere, intellectum nostrum sola ratione ratiocinante distinguere. absque fundamento ex parte obiecti, ita ut di stinctio intellectus a voluntate in De v.g. solum esset distinctio eae parte vocis,aut nominis, proditer quod nominales dicti sunt)vel ad summum ex
parte nostrorum c epruum formalium, vel crea rurarum , per quarum species concipiuntur a nobis, ut alij parum 1 nominalibus secedentes, exaplicant; non autem ita ut distinctio rationis vere iit ex parte obiecti, nee ita vi obiectum signatum hoc nomine, & conceptu Dirasse itu obiectiva praescindatur, aut disting.iaci r ab obiecto signaia' to hoc nomine, & conceptu Voluntas sed tota dLstinctio praecise sit inter voces,conceptas,species, aut connotata extrinseca , per que tamen idem omnino ex parte obiecti repraesentetur, taliter. quod tantum, totum, di idem ipsissimum, quod repraesentat, de explicat haec vox, 8 hic conceptus voluntas, tantum , totum , & id ipsissimum explicet ae repraesentet haec vox, de hic conceptus
inteluctus in Deo. a Se unda sententia est D. om. & com minus Thomistarum, de plurum ex Ictuitis, as