장음표시 사용
331쪽
Propterea illa a contrusis iudicatus possibilis,
quia conceptuS radicis exigentis illas virtutes non
importat intinitatem, ut patet in gratia illas radi- caute, quin infinita sit : Sed nec conceptus radicis exigentis charitatemine lumen gloriae importat infinitatem, ut patet in ipsa gratia radicante charitateitin lumen gloriae: Ergo, si propter prumum est possibilis iubitantia raclicans connatur liter fidem, & spem, propter secundum erit pariter possibilis iubilantia.radicans cliaritatelu , α
8a D Rimum,& praecipuum contrariorum
fundamentum contra hucusque di- icta est a Iovitione argumentorum notirorurn ἱ dc Propterea in superioribus contrariorum c. TO siam praeclusimus,ut inde pateat,nolira suntainc ta,live a ratione sive ab auctoritate semper ins Iuta manere , ac in sua vi persiliere, nec aliquid momenti contrarios reponere, quod maiori tactialitate non impugnetur. Nunc autem rellat solve. ye alia argumenta, quibus positive suam sciaten cam Probare conantur, quae non maioris sunt Diomenti. Igitur.
8 a Obijciunt primo: Substantia supern
ruralis in proprio conceptu non importat infinitatem : Ergo finita esse potest, de consequenter reata. Probatur antecedens primo, quia nec importat infinitatem ex conceptu substantiae, alias
esset impossibilis substantia finita; deinde nec ex conceptu supematuralis, quia plura sunt supernaturalia, quae finita sunt: Ergo ex nullo tot con ceptu importat infinitatem. Secundo, quia substantia, cui connaturalis sit lumen glorian vilio
beata, non importat infinitatem: Ergo nec su stantia summaturalis. Probatur antecedens, su stantia aequivalens complexo ex natura, & gratia habituali, esset talis, cui connaturale esset lumen gloriae, & vilio beata;li enim de facto naturae, ut gratia habituali ornatae, est connaturale lumen gloriae, & visio beata, cur non esset connaturalis
.substantiae aequivalenti illi complexo:Sed substa tia aequivalens illi complexo non imporiat infiniatatem, quia illud complexue infinitum non est: Ergo nec substantia, cui connaturale sit lumen floriae,&visio beata. Tertio, quia gratia liabi-
. hitualis, Se lumen gloriae connaturaliter exigunt vilionem beatam: Et tamen nec gratia, nec lumen gloriae sunt quid infinitum : Ergo licet sit stantia aliqua exigeret connaturaliter visionem beatam . non proinde infinita esset. Quario, quia substantia exigens accidentia supernaturalia, infinita esse non posset; quia substantia infinita, n dum non potest exigere accidentia , sed .ret incapax accidentium: Sed substantia exigens accidentia supernaturalia foret substantia 1upernaturalis r Ergo substantia supernaturalis , titulo supernaturalis infinita non IOret.
8a Respondeo primo, omisso antecedenti . negando conscquentiam , quia adhuc dato, quod infinitatem non importet, implicat contraia dictionem , nempe quia titulo supernaturalis es
set supra exigentiam totiuS naturae creatae,& creabilis, de consequenter lupra exigentiam sui ipsius, quod aperte contradictionem implicat, ncmpe quod ipsa se ipsam non exigeret. Vel secundo, Ac melius, nego antecedens. Ad primam probatis
nem,concessa maiori, & minori, nego consequentiam; quia restat alius titulus, nempe substantiae subitantialiter supernaturalis, licet enim lubitantia, seorsim a ratione supernaturalis , infinitatem non importet, nec supernaturalitas, scorsim a r tione subitantiae; tamen utrumque in , na limplicientitate quae simpliciter, & inditiincte sit subitan
tia summaturalis, importat essentialit cr infinitatem, quia importat ellcntialiter divinitatem sub stantialem essentialiter infinitam, ut supra arguebamus a num. 2o. Et quidem hoc argumcntum innumeras patitur instantias, plurima cnim sunt, quae seorsim non important essentialiter infini tam , c tamen in una limplici entitate infinitatem importarent essentialiter.Primum sit: Essentia habens esse, & iplum este, quod habet, scorsim non important infinitatem: Et tamen una simplex et titas,quae sit sua efflantia, & suum este cum simplicitate essentialiter ellet ipsum esse in se ipso subsistens, & consequenter simpliciter infinitum. Secundum:Natura finita,& eius subsissentia finita
seoriun cum dii tinctione unius ab alio, non important infinitatem : Et tamen, iuxta plures' adversarios, natura identificata cum sua subsistentia importaret infinitatem. Tcrtium: Natura, icii ii
te: lceius, & eius iuulicctio accidentalis distincta,
non importat infinitatem: Et tamen natura , quae
substantialiter esset tuus inici Iccius, & sua micilectio per idei ititate. ii subitantialem, esset limpliciter infinita. Et idem de natura, quae esset subliantialiter suus amor. Quod si quis audeat hoc negare, non negibit, quia natura, qua substalitialiter esset ipsa Dei vilio, esset substantialiter ipse Deus, & conlequentcr infinita:Et tamen subitantia seorsim, & visio Dei seoriim non important essentialiter infinitatem: Ergo stat optime , quod duo se im non importent essentialiter infinitatem, di tamen in una limplici entitate illam im
8 Ex quo ad secundam, nego antecedens. Ad eius probationem concessa maiori, nego minorem , quia licet complexum ex natura,&gratia accidentali non importet infinitatem, quia gratia eo ipso quod accidentalis est, et t. limitata, quia recepta, di participata , tamcn subl)antia simplex aequivalens illi complexo , non lumaequivaleret, sed infinite excederet, quia inciu-
332쪽
Pua l. II. An aliqua subflantia, vel intellectus oriatus, Ner fg
deret naturam divinam, non iam accidentalem. receptam , de participatam , sed substantialem, irreceptam , di per se iubsistentem , quae proinde inflata simpliciter esset. Unde sicut non valetr Subitantia eum divinitate accidentali est complexum finitum: Ergo subitantia cum divinitate identificatam substantiali est finita; ita nec valet a gumentum tactum. Ad tertiam pariter dis inguo maiorem: Gratia habitualis,& lumen gloriae con-
naturalizet exigunt vilionem beatam, connatur
litate secundum quid, Sc per modum accidentis, concedo: Simpliciter,& per modum naturae subinstantialiKnego maiorem,& concessa minori, nego consequentiam , quia gratia, & lumen gloriae, ex
quo se liabent per modum naturi divini accidet talis,di accidentalis principij exigentis visionem Dei, sunt quid limitatum. N finitum ,& possunt specificari ab ipso Deo,quin sint Deus ipse; attarimen subitantia exigens connaturaliter Dei visionem,esset natura divina, non accidentalis, Ac reincepta , sed substantialis,& in se subsistens,non potens specificari a Deo, quin ipsa substantialiteo
Deus zlsettiae proinde esset simpliciter inlinita.Ad quartam , ditiinguo maiorem: Infinita elle non posset, N aliunde necessario talis esset, concedoi Praecise esse non posset infinita, nego maiorem idi distinguo minorem: Substantia , exigens con naturaliter accidentia summaturalia, ellet super naturalis chimerice, concedo: Possibiliter, & sine contradictione, nego minorem, S consequentiam; quia substantia exigens connaturaliter accidentia supematuralia, titulo exigentis princi-yia , de virtutes divinas, divinitus operativas,esset
ipla 1 utiliantiali ter divina, seu divinitas substantialis , & consequenter necessario infinita; titulo vero exigentis ea vi accidentia fit peraddita, essiri finita, immo non esset substantia divina, nec
sirpernaturalis, nec exigens virtutes-ut comprincipia supernaturalia , id divina , supernaturaliter, ει divinitus operativa; eoque talis substantia esset chimerice supernaturalis, de utriamque veνificaretur de illa, & quod esset necessario infinita,quia natura divina substantialis; εἰ quod non posset esse infinita, quia exigens perfici per accidentia. 8s Itaque accidentia divina, seu divini
ordinis, qualia sunt essentialiter omnia accidemtia supernaturalia, poterunt esse exacta connatu rat iter ab alio accidenti divino,v.g.virtutes the logice, &divinae, quae in natura creata sunt accidentia divina, sunt connaturaliter exactae a gratia habituali tanquam a primario accidenti divino, sed non possunt esse connaturaister exacta abvIIa substantia, siquidem nec a substantia divina, quia haec est incapax accidentium, nec a substanistia non divina, quia substantia non divina implicat , quod connaturaliter exigat proprietates divinas ; unde implicant contradictionem apertam
accidentia divina comaturaliter exacta a su stantia, sive illa sit divina, sive divina non sit, Nimplicat pariter contradictionem substantia, sive divina, sive divina non sit, exigens connaturaliter accidentia divina, quia aecidentia, qua a cidentia , repugnant substantiae divinae, de qua divina sunt, repugnat illis exigi comaturaliter a substantia non divina, te ideo essentialiter sunt supernaturalia , sive supra exigentiam Omnis substantiae capacis illorum, quibus proinde rem pugnat esse accidentia propria, di connaturalia 1ubstantiae. Quam doctrinam, si penetrassent con
rearis, viderent sane , ut reor, nostra argumenta
insolubilia esse , sua vero nullius momenti. Videt
86 Sed dices:Repugnat vis intellectiva e
Intellectio vis amativa,aut amor,qui non sint 'naturalia aut connaturaliter exacta alicui lublimistiae: Sed lumen gloriae est vis intellactiva , dc visio
beata intellectio, habitus charitatis est vis aruati va , & actus charitatis amor i Ergo sunt, coianaqturalia alicui substantiae: Tunc sic,sed lumen gitari ria , & vilio beata eli accidens ; itemque habituachatitati , se actus eius sunt accidentia divinai Ergo accidentia divisa sunt connaturalia alicui substantiae. Respondeo, distinguendo maiorem Repugnat vis intellectiva iit intellectio,vis amativa, aut amor determinate accidentalis, quae nousint conatumliter exacta ab aliqua subitantia, in go maiorum i Praecisive ab accidentali, vel sub stantiali, concedo maiorem; de distinguo minoia rem eodem modo , negoque consequentiam talumine gloriae, de vilione beata, aut de charitate, di actu eius prout sunt determinate accidentia, quia prout accidentia ordinis divini,nulli lubita tiae sunt connaturalia, ut iam diximus: Solum erisgo lumen gloriae 1ub conceptu specifico luminis divini intellectivi, de vilio beata sub conceptu specifico intellectionis divinae , de charitas sub
conceptu voluntatis divinae, di amoris divini, praescindendo a praedicato communi accidentis, simi connaturalia divinae sebstantiae , non per inhaerentiam, sed per identitatem. Unde videre Deum, & amare Deum ut est in se , di propter se nulli substantiae est connaturale per in aerentiam, aut per modum accidentis, sed solum per identia satem potest esse connaturale divinae lubstantiae. Nam sicut deitas accidentalis, Se participative talis nequit vili substantiae esse connaturalis, quia qua accidentalis, repugnat substantiae divinae, &qua deitas est, nequit esse connaturalis substantiae
non divinae, ideoque deitas nulli lubstantiae est connaturalis per in haerentiam, sed solum subistantiae divinae per identitatem, ita similiter vis divina intellectiva, & divina mi Sectio,vis divina
amativa ,& divinus amor. '8 obijciunt secundo:Conceptus substantiet
Creatae N conceptus sepernaturalis pollunt in e
dem limplici entitate identificat . Ergo est posti-
333쪽
bilis substantia supernarii ratis. Probatur antecedens,quia modus unionis hy Italice eit quaedam subitalici cum non sit unio accidentalis, Ied li)bstantialis:Aliunde eli unio Iupernaturalis, & cre ta: Ergo in illa identificantur coceptus lubi antii, de supernaturalis creatq.Respondeo distinguendo antecedens:Conceptus substantis: complet et crea- ,εc concePlus superuaturalis possunt in eadem simplici entitare laetificari, nego antecedenS.C ceptus substantiae incompletae, iubdistinguo: Quae ut talis per modu naturae subitantialis, nego:Quae sit talis per modum unionis naturi creatae ad Dein
concedo antecedens,de nego consequentiana de substantia creata complet aut per modum naturae.Itaque est possibilis modus unionis substanti lis supernaturalis inter naturam creatam,S 1ubsistentiam divinam,quia ille specificari potest,& ne-: cessario specificatur a subsilientia de persona divina, quam ab extremo unito, in lit ipsa perscana amna; S item quia est supra exigentia omnis naturae lubitantialis creatae,etiam illius, qua unit; attamen ex hoc ipso est impossibilis substantia completa creata lupernaturalis, immo δ' incom- Picta per modum naturae;tum quia substantia cois Pleia,nec natura lubilantialis creatruspecificari nopotest ab alio uitiincho it cosequenter nec a Deo ipso vi cli in 1e,nili sit Deus ipse; tum quia impli- I contradictionam , quod lit supra exigentiam omnis nam subitantialis creatae, cum vel ipsa sit natura substantialis creata, vel illam inclutiat; unde nulla ex rationibus, quibus impossibilit tem substantiae, aut naturae substantialis creatae supernaturalis probavimus, currit in illo modo
unionis substantialis, ut per se patet. Nec ille,nisi aequivoce, potest appellari lubitantia supernaturalis creata & ideo hoe nomine illum nunquam comprehendimus.
8 8 Sed dices Ergo saltem erit possibilis se
silentia supernaturalis creata; siqui lein illa inprimis non est substantia copleta,sed modus stib- stantiq;deinde posset esse septa exigentiam omnis naturae substantialis etiam illitas,quam modificareti Sed semel admissa subsistentia superaraturali creata, substantia completa per illam es t supernaturalis , quia ab illa ut ultimo complemento denominaretur supernaturalis : Ergo. Respondeo, negando sequelam, quia .subsistentia, cum sit ultimum complementum naturae substantialis, specificari non potest, nisi, natura substantiali, quam complet, & terminat; illa autem nais tura supponitur non divina, nec supernaturalis,
Olide ab illa non posset specificari in ordine dia vino , de supernaturali; nec item a Deo ipso ut est in se,quia respectu illius subsistentiae, de su stantiae completae per illam Deus esset quid extrinsecum, Ze subsistentia. nec substantia non possint specificari ab aliquo extrinseco. Econistra autem est iu modo grioni. hypostaticae, quia
cum illa non sit ultimum complementum. rae, ted unio viti ni complementi, nempe di vianae personalitatis , Et subsistentiae ad naturam
creatam , specificari potest ab ipsa. quin proinde specificetur ab aliquo extrinseco rei stu subis stantiae completae , quia personalitas , aut subsistentia divina terminans naturam creatam non
est quid extrinsecum , nec extra sibilantiam completam , sed potius intrinsece constituit sit stantiam completam , dc lic unio substantialis hypostatica manet specificata intrinlace inera substantiam completam, di non ab aliquo extra illam , quod dici non pol set de subsilientia creata, quia illa intra propriam sibilantiam completam non haberet a quo specificaretui in esse 1upematuralis, ut per se patet.
8 Sed adhuc replicabis: Non est contra rationem iubsistentiae specificari ab aliquo extra substantiam quam complet, ic terminat: EGgo ruit solutio. Probatur antecedens : Sublii eniatia divina terminat, dc complet cum natura humana stibilantiam completam Christi ut hominis: Et tamen non specificatur a natura humana,
nec ab alio intra iubilantiam completam illius hominis, sed solum a natura divina, quae illum hominem non constituit: Ergo. Respondeo primo, negando antecedens. Ad probationem,conia
cessa maiori,nego minorem quia subsilientia divum cum sit per se,& in se subsiliens, a se ipta di in se ipsa specificatur, te non ab alio realiter a se diastincto,de cum ipsa sit constitutive intra substantiam completam illius hominis, non specificatur realiter ab aliquo realiter extra substantiam ibiam completam, sed ab aliquo intra illam, quia a se ipsa, quae intra illam est constitutive. Vel si velis, quod subsistentia divina specificetur a n
tura divina, adhuc tenet verum quod diximus, quia natura divina realiter non distinguitur a subsistentia divina, nee realiter est extra illam, dc consequenter , nec realiter est extra su stantiam completam per illam , dc sic nunquam sequitur , quod specificetur ab aliquorealiter extrinseco , aut extra substantiam illam completam ; quod tamen sequeretur, si subsistentia esset supernaturalis, & creata, quia qua creata, non posset esse per se subsistens, nec persona , nec realiter identificata cum n
tura divina, ideoque nec specificari posset a se ipsa, nec a natura divina, aut ab aliquo divino , quia quidquid Deus est, esset realiter extrinsecum illi , B: substantiae completae perip
so Obijcles tertio: Est possibilis substaniatia creata,cui connaturalia sint accidentia super
naturalia, quae dei, to dantur: Illa esset super naturalis: Ergo. Probatur maior: Est possibilis substantia creata proportionata accidentibus su pernaturalibus, qui dantur: Ergo de cui illi sina
334쪽
suo. II. An aliqua seu lantia, vel Atellectus ereatus, Go
tonnaturalia. Probo antecedens: Est postibilis
sabstantia creata,tantum excedens substantias de ficto existentes, quantum accidentia lupernaturalia excedunt accidentia connaturalia lubstantijseditilentibus: Sed illa ellet proportionata accide-tibus supernaturalibus , quae desecto dantur, sicut substantis existentes sunt proportionatae suis propriss accidentibus;quia esset eadem proportio:&go. Probatur maior,quia accidentia summatur ha,quae de facto dantur, non excedunt accidentia connaturalia, propria substantiarum existentium
excessu simpliciter infinito sed finito Sed nulla estritio cur no sit possibilis subitantia excedens subrisiantias existentes , quolibet excessu excogitabili intra li ncam excessiis finiti; quia intra talem lineam nullus potest assignari terminus ,&limes,
supta quem non sit possibilis persectior, & perfectior subitantia: Ergo est possibilis substantia
tantum excedens sublitantias existentes, quantum accidentia supernaturalia , quae dantur excedunt
accidentia propria, & eonnaturalia substantiarum existentium.
s et Respondeo, hoc argumentum sophicctum esse mani seste, eoque probari posse, esse
pol ibilein substantiam ordinis naturalis propor tionatam accidentibus supematuralibus, quae de facto dantur, cui proinde sint connaturalia; quod evidentem implicat contradictionem. Id autem
sic eadem forma probaturi Quia est possibilis
substantia ordinis naturalis, tantum excedens substantias existentes de facto, quantu accidentia supernaturalia excedunt accidentia connaturalia
subst antijs existentibus; siquidem iste exceretis est finitus, & intra ordinem naturalem sunt possibiles per stiores, de persectiores substantiae natura Ies sine fine,&limite, siquidem vis creativa Dei
ut Authoris naturae extiauriri non podest, nec talem potest creare substantiam, qua maiore creare non possit, etiam ut Author naturae: Sed illa latis antia proportionata esset accidentibus supernaturalibus. quae de facto danmr: Erit ergo possibilis substantia ordinis naturalis , a Deo ut Authore naturali condita, proportionata acci dentibus summaturalibus, quae de facto dantur. Probari etiam posset, esse possibilem naturam
corpoream, imo Sc non vitalem, aequalem Angeis
liq in persectione; quia Angeli existentes non e cedunt infinite simplic iter, sit finite,corpora in sensibilia de facto existentia r Sed potest Deus producere corpora insensibilia persectiora,& pera sectiora supra existentia sine limite : Ergo poterit producere corpus aliquod insensibile aequans in persectione Angelos existentes: Hoc autem quis
non videat,esse chimeram : Est ergo praefatum argumentum sophisticum. s, Ad illud ergo respondeo , negando maiorem. Ad probationem, nego antecedens Adprobationem, nego maiorem. Ad Probationem, distinguo maiorem Aecidentia summaturalia.
quae de facto dantur non excedunt accidentia naturalia excelsu infinito, sed finito intra eundem ordinem, nego: In diverso ordine , concedo maritorem , & distinguo minorem eodem modo, ne goque consequentiam. Vel clarius distinguo ma larem: Non excedunt excessu infinito, sed finito ex parte specificativi, nego maiorem: In emitate subiectiva, & relate ad subiectum,transeat maior.& omissa minori, nego consequentiam. Itaquuin primis, quando excaeus est ex eelsus ordinis,seu
in ordine , licet sit finitus, non sequitur,qi:od vinaci possit, aut perveniri ad aequalitatem, & proin portionem , etiam si res ordinis inferioris peris actiores, & persectiores excogitentur sine fine quia semper manent i Urdine inseriori ; & sic te ha bent substantiae pmsibiles compMytae cum accidentibus supernaturalibus, quia omnes substanatiae possibiles , quantumvis persectistimae excogititentur,sunt naturales, seu ordinis naturalis,& non
ordinis divini, accidentia autem supernaturalia sunt oldinis divini. unde nunquam possunt sub stantiae possibiles ita crescere in persectione,quod perveniant ad proportionem cum accidentibus supernaturalibus, quia quamvis infinite crescant, semper manent in ordine inseriori; sicut licet e cogitentur corpora persectiora, N persectiora tane limite, nunquam inveniri poterit, nec excogiatari corpus aequale in persectione vel minimo Angelo. Ratio autem , quare omnis sitbstantia
excogitabilis est in ordine inseriori ad accidentia supernaturalia de laeto existentia , est, quia illa sunt specifice, seu specificative divina , seu etiam . infinita,siquidem specificantur ab ente infinito,de divino ut est in se, nulla autem est possibilis su
stantia creata,quae tam altum, & eminens habeat
specificativum nisi illa sit Deus ipse infinitus,quia substantia non nisi a se, & intra se specificatur, vesaepe diximus; unde accidentia supernaturalia ex parte sui specificativi infinite simpliciter ex dum omnem substantiam possibilem,& ideo hic excessus vinci non potest per vllain postibilem. 93 Denique obi jcies: Non repugnat subastantia divina per participationem: Ergo nec se
stantia divina creata, & supematuralis. Probatueantecedens: Non repugnat intellectio divina preparticipationem, ut est visio beata; nec amor divinus per participationem , ut est charitas i Ergo
nec substantia divina per participationem. Expliacatur: Deus potest participare creaturae sua diviuna attributa, ut ea participat per virtutes infiilas theologicas in morales: Ergo poterit illi etiam Participare conceptum naturae,& substantiae divi
s Respondeo, negando antecedens, vel distinguendo, Substantia substantialiter divina Mparticipationem implicas in reminis r Substantia
adiective, di accidentaliter divina per participari
335쪽
tionem, concedo antecedens. Ad euitis probationem similiter distinguo: Non repugRat intellectio substantialiter divina, c per participationem ,implicas interminis: Intellectio accidentalis divina
per participationem,concedo antecedens. Ex quo nihil contra nos, imo argumentum vertitur in arguentem, siquidem repugnat amor divinus lubstantialis, & per participationem, repugnat intellectio substantialis divina,& per participationem. talis: Ergo repugnat divinitas substantialis, seu substantia substantialiter dicina, & per participationem talis;licut enim amor divinus substanti iis, quia in se Hret subsiliens , participatus clienon posset, & idem de intellectione substantiali, ita divinitas substantialis, quia in se soret subsistetis, & irrecepta, participata esse non posset;vnde solum sequitur, quod lit pcisibilis substantia adiective, & adcidentaliter divina divinitate r Lepta, & participata per gratiam, quod libentet
fatemur. Ad explicationem, distinguo antecedens: Potest Deus participare creaturae sua divina attributa per modum accidentis, concedo:Per modum substantiae sicut sunt in Deo, nego ant cedens , & distinguo consequens eodem modo, quia Deus suam etiam naturam, de substantiam potest creaturae participare, sed per modum acci dentis, nam,ut dixit D. Thom. quod substantialiter est in Deo accidentaliter fit in anima; facere vero, quod substantialiter etiam sit in creatura divinitas, aut divina attributa, implicat contradictionem, quia esse substantialiter . est esse in se subsistendo: Et implicat contradictionem diviniu. talem in se subsistentem esse creatam, sicut divinam intellectionem . aut amorem in se subsillantem creatam esse. Vide supra.
Maiae possit ratione naturali demon-srari r c Onstat ex praecedentibus vὶsionem a Dei esse supra exigentiam, & vires
naturae rationalis. seu quod idem est, esse entit live supematuralem , si detur, aut sit possibilis. Vtrum autem sit possibilis,aut detur de facto, ex duobus discurrendum, aut discemendum est,nempe,
demonstrari non posse lumine naturali, siquidem id ad minus probant argumenta pro sequenti conclusione. Quo supposito. a Dico: Non potest evidenter demis ri lumine naturali possibilitas visonis beata.
Probatur primo ex D.Augustino lib. Ii de Tri-
vel ex principijs, aut rebus lumine naturae n
vel ex creditis per fidem divinam.In hac quaeis ne ex illis, infra ex istis id dilucidabimus. Igi- nemini dubium est, eius existe illam de facto,
nitat. eap.8. p. via sic ait: Hane, nempe ve ram, S lupernaturalem beatitudinem, quae invisione Dei consistit, utrum rapiat hiamana natura , quam tamen desiderabilem confitetur, non
parDa quaesis est. Stasi sis adsit, nuda quae oest. Humanis quippe argumentationibus haec invenire connantes, Vix pauci abundanti praediti ingenio, abundantes otio, doctrini uesubtilis mis accidit, ad indagandam solius animae immo talitatem pereenire potuerunt; qui tamen anIm beatam vitam non invenerunt sabilem, id e veram: Sed id, quod humanis argumentationubus inveniri non potuit a petitissimis Philosophis abundanti praeditis ingenio, otio abundantibus,& doctrinis subtilissimis eruditis, abldubio indemonstrabile est solius naturae lumine:Ergo & tae vitae, seu visionis possibilitas.
3 Secundo probatur ex Div. Thom. t. a. quaest. I p. artis. I in corpori ubi sic ait: Me igntur intellectus humanus habet aliquam fremiam
fellisit ipsum intelligibile lumen , quod is se essus iens ad quaedam intelligibilia cognosdenda, ad ea silicis, in quorum notitiam per sensibilia
possumus deυenire: Altiora vero int/lligibilia intellistus bumanus cognossere non potes, ni ortiori lamine perficiatur, cui lumine ei, vel proprietae, quod dicitur lumen gratiae, in quan tum est naturae superaddit . Sed vilio beata cognosci nequit per sensibilia, quia nihil sensibile connexionem ullam habet cum vilione beata. nec cum ipsius possibilitate, ut per se patet: Ergo visio beata, aut illius possibilitas cognosci non potest evidenter, aut demonstratim lumine nat rati, nec lumen naturale ad hoc sufficit, sed exigitur lumen superius, nempe lumen fidei, tanquam ad intellisibile altioris ordinis. . in Tertio probatur, quia implicat contradictionem, visionem beatam ut possibilam evidenter cognosci, aut demonstrari ex rebus nat ratibus. nisi aliqua res naturalis ex se importent connexionem necessariam cum visione ut possibili, siquidem ex obiecto necessario non conn xΟ, cum alio, nequit aliud evidenter demonstrari,ut per se patet: Sed implicat contradictionem,quod res aliqua naturalis importet necessariam connexionem cum visione beata,vi possibili: Ergo implicat contradictionem, quod ex rebus naturalibus evidenter cognoscatur ut poIsibilis, di consequenter, quod solo lumine naturali demonstreis tur eius possibilitas,siquidem lumen naturale non discurrit, nisi ex rebus naturalibus. Probatur minor , in qua sola stat difficultas ε, quia implicat
contradictionem, quod res aliqua naturalis importet necessariam connexionem cum aliquo en
litative supernaturali: Sed visio beata est entitatuve supernaturalis,ut constat ex dictis: Ergo. Probatur maior quia implicat cotradἰctionem, quod res naturalis importet exigentiam necessariam ali-
336쪽
m An possibilitas visionis beata, e c. 3 i
alicuius supereaturalis,liquidem spernaturale, ut ex dictis patet, essentialiter est supra exigentiam totius naturae, & consequenter supra exigentiam cuiusvis rei naturalis,quae in tota natura comprehenditur ; & implicat aperte contradictionem, exigi a re naturali, sive a tota natura, quod incntialiter est 1upra exigentiam totius naturae : Sed ideiti est rem naturalem connecti cum aliquo , ac illud exigere, si enim illud non exigeret, nec cum illo connectereturi Ergo implicat contradicti nem, quod res naturalis connectatur cum aliquo sapernaturali. Explicatur: In tota natura nihil est, quod exigat ad sui conbstentiam visionem beatam ut possibilem, quia alias viIio beata vi possibilis non esset supra exigentiam totius naturae, &consequenter nec supernaturalis entitative, quod dici non potest: Ergo nec in tota natura est ali
quid connexum cum visiode beata vi possibili, siquidem connecti cum illa vi possibili est so lissime illam exigere ad sui consistentiam,seu non posse esse sitne illa: Sed,si non est aliquid in tota natura connexum cum illa vi possibili, implicat quod ex rebus naturalibus demonstrari possit,illam esse possibilem; quia ex in connexis cum aliis quo illud demonstrari no potesti Ergo.Explicatur amplius,quia omnis demonstratio,vel est a priori, di per causam; vel a posteriori,& per effectu;vel a pari,aus squali Sed vilio beata,ri possibilis,demostrari nequit ex rebus naturalibus, nec a pari, aut aequali,quiasuperat per stionem totius naturae,de omnium rerum naturalium i nec a priori, & per causam, quia nulla res naturalis est causa per se continens vilionem beatam, superat enim illa vires totius naturae nec a posteriori,& por effectum, quia nullus est edictus naturalis per se petens visionem beatificam ut sui causam, vel alsignent illum contrarij,quod non lacile praestabunt: EO go nullo pacto demoriri potest ex rebus natu Talibus. s Nee dicas, solum esse de essentia entis
supernaturalis, quod eius existentia non sit exacta, sed supra exigentiam totius naturae, non v xo quod eius possibilitas exigi non possit a natura. Contra enim est,quia non minus est supern turalis possibilitas entis supernatun iis,quam eius
existentia, cum possibilitas sit magis intima eius essentiet. &quidditati,quae essentialitet supemat ratis est: Ergo si eius existentia debet esse supra exigentiam totius naturae,potiori titulo eius posisibilitas. Secundo quia aeque repugnat,quod eius poRibilitatis sit aliqcia causi,vel effectus per se iatota iri natura, ac eius existentiae: Ergo. Tertio, qtita possibilitas non desideratur, nisi propter existentiam: Ergo si in tota natura non potest esse, quod exigat eius existentiam , nec quod exigat eius possibilitatem. 6 Confirmatur denique, quia Deum esse intuitive visibilem a creato intellectin est verita. supernaturalis per se, non minus, quam caetera, quae per se spectant ad fidem, unde est illud Isaiae. 6 . oeulus non init Deus absque te, qua praeparasti diligentibus te. Et illud Apost. Nec oculus
odit, nee auris audioit, nee in cor bominis a .rendit, qua praeparasti diligentibus te: Sed cael ra, quae per se spectant ad nuem,ita sunt superia turalia, ut eorum etiam possibilitas superet exigentiam totius naturae , ut patet in mysterio In carnationis, & Trinitatis, di in mysterio gratiae, di iustificationis, quorum possibilitas cx natura demonstrari noli potest: Ergo. Et quidem non minus, sed forsan magis supernaturalis eli visio. intuitiva Dei, quam gratia sanctificans, di iustifi- .cans, q9a consortes divinae naturae reddimus, ex
Deo nati, & Dei filij: Sed possibilitas gratiε 1anctificantis, qua divinae naturae consortes,Vei Fi- iij, & ex Deo nati, ipsiusque haeredes sumus superat exigentiam totius naturae , nec ex tota natura colligi evidenter, aut demonstrari potest; cuius evidens signum est, quod nullus fuit 1 liii sophus , quantumvis peritus in natura cognoscenda, quaeinysteria praedicta, nec ut possibilia, evidenter cognoverit: Ergo.
7 Sed obijcies primo : Potest quis solo
lumine naturali cognoscere evidenter nullam dari repugnantiam iis tota natura ad videndum
Deum: Sed eo ipso lumine naturali cognosce evidenter visionem Dei esse possibilemi Ergo. Probatur maior, quia lumine naturali cognosci potest, quid sit, quid pon sit in rerum natura:
Sed in tota rerum natura non est talis repugnan tia: Ergo cognosci potest evidenter lumine iraturae, quod in tota natura non est rc pugnantia vitidendi Deum. Respondeo, omissa maiori , distinguendo minorem: Eo ipso lumine naturali cognoscet evidenter visionem Dei esse pol sibilem negative ex parce naturae, seu ex parte naturae noesse impossibilem, transeat: Esse possibilem a solute, de positive, di undequaque, nego mino rem, de consequentiam in eodem sensu. Itaque ille, qui totam naturam comprehenderet, videret sane in natura ut a se comprehensa,non apparere impossibilitatem metaphylicam, aut repugnantiam visionis Dei; sed pariter videret in ea nec apparere possibilitatem positivam ad ipsam,& sic solum cognσsceret possibilitate negativam. illius ex parte naturae, sicut etiam impossibilitatem negativam ; sed nesciret sanὸ, an re ipsa, & positive possibilis esset, aut impossibilis aliunde quam ex
natura, quia nesciret an praeter totam naturam
esset aliud sibi incognitum, unde possibilis, vel impossibilis seret.Pro cuius solutionis intellige tia videnda sunt, quq lata diximus de cognitione Angeli circa divinam revelationem sibi factam in primo Instanti Tractat.de Fide disput quas. I.
337쪽
naturali potest se ipsum, suamque potentiam quiddilative, linmo & comprehensive cognoscere: Sed non poteti sui potentiam comprehensi e cognoscere, nisii cognoscat possibilitatem v sonis beatae: Ergo. Probo minorem, Ruri nequit cognosci evidenter, di comprehenstuc potentia intellectiis creati, nisi cognoscatur quidquid potest intellectas creatus:Sed intellectus creatus potest videre Deum intuitive: Ergo non potest i tellectus creatus se ipsum comprehensive cognos cere , nisi cognoscat,se posse videre Deum inruutive, lau polSibilitatem visionis beatae. Respondeo,concae, maiori, gando minor . Ad eius Probationem, distinguo maiorem: Nisi cognoscatur, quidquid potest potentia obedientiat i , N
Per meram non repugnantiam , nego maiorem .
nisi cognoscatur quidquid potest naturaliter eo modo, de lub ea ratione, qua illud potest,conc do maiorem: Et distinguo minorem eodem m do, negoque consequentiam; quia ut intellectus se ip1um comprehendat, suaque potentiam, satis est, quod cognoscat, quantum potest fua natur si potentia, di per se ipsum; non autem quantum Potcrit obedientialiter adiutus gratia, hoc enim ellet comprehendere gratiam;cum autem intellectus naturaliter non possit Deum videre sed solii obedientialiter depedenter il auxilio gratie Adeo opus non est,ut se ipsum coprehendat,quod cognoscat,se posse Deu intuitive videre. Imo,ut alibi oliendam,nec opus est,ut se comprehendat, cognoscere distincte, & in singulari omnia,quet qui, dilative cognoscere potest, alias deberet cognoscere dillincte, & in singulari omnia possibilia,sed satis est ea cognoscere in communi, di sub ratione veri, eo modo , quo ab omnibus illis specificatur.
s Sed dices: Intellectus non potest se
comprehendere , nisi cognoscendo suam potentiam obedientialem , cum potentia ob dientialis sit cum illo identificata, & ab eo realia ter indistinctae Sed nequit cognoscere suam P tentiam obedientialem, nisi cognoscendo ut posisibilia ea, ad quae est potentia obedientialis; neminpe visionem beatam, & alias sormas, & achus sti-Pernaturales: Ergo. Respondent aliqui , satis esse eas cognoscere in communi, & in confuso. Verumtamen sentio, nec id opus esse , si sermo sit de illis ut iupernaturalibus, quia adhuc sub ratione communi entis supematuralis su- Perant totam exigentiam naturae. Vnde aliter spondco, distinguendo maiorem: Nisi cognoscendo suam potentiam obedientialem pro eo quod importat in recto absolute , concedo: Pro recto, di obliquo , nego maiorem, & dii linguo
minorem eodem modo vel illam nego cum conis
sequentia;quia potentia obedientialis pro recto, minime est potentia positiva positivum ordinem
iacem ad formas supeniaturales, vel ad Dc RAuthorem supernaturalem, nec intrinsecam conanexionem cum ipsis, sed est mera negativa nota repugnantia penitus inconnexa cum illis , unde pro recto comprehendi potest, illis non cognitis. violiendi Tractat. de Charitatαν-.8.ὰ num 67. ubi obiecta in oppositum solvi, nec licet ea hic repetere.
io Denique obiicies triplici argumentodificili. Primum sit: Datur in intellectu appetitus innatus ad claram Dei visionem: Sed ex appetitu innato ad aliquid demonstrari potest evidenter illius possibilitas: Ergo. Secundum: Quia saltem datur in homine appetitus elicit u videndi clare
Deum;quia, visis esectibus, excitatur naturaliter desiderium videndi causam, unde viso universo, naturaliter excitatur desiderium videndi causam,
di oppiijicem illius, qui Deus est: Sed ex naturali appetitu elicito videndi Deum, demonstrari potest possibilitas visionis ipsius: Ergo. Tertium, quia Deus ut quiddilative visibilis continetur in tra obiectum specificativum intellectus humanitSed evidens est, intellectum posse attingere quidquid continetur sub obiecto illius specificativoco modo , quo sub illo continetur: Ergo evidens est,posse Deum videre. 1I Haec tria argumenta expetunt,vel e citant tres quaestiones, aut dubia, quae prius deticidenda sunt,ut unicuique satisfiat. Sit ergo
detur appetitus innatus ad claram Dei . visonem
4 Dtissimum est appetitum innatum in hoc differre ab appetitu elicito; quod innatus est in liliaci lubiecti ad propriam perfectionem, consequuta ad sormam naturalem ipsius subiecti, congenita cum ipso subiecto, &non regulata cognitione iplius, sed absque praevia cognitione propendens in pericctionem, aut bonum sibi coveniens. Appetitus vero elicitus est inclinatio in bonum apprehensum , conseqMnsformam intel figibilem apprehensam,regulata per cognitionem, de elicita ab ipso subiecto appete te. Quaestio igitur praesens 1olum procedit de apri
petitu innato. a Dico Igitur:In natura rationali non da tur a petitus naturalis innaitis ad claram Dei visonem. Probatur primo ex V. Thom. mbacI.part. quo. 23. artis. I. in erepor. ubi sic alta Finis ad quem res creatae ordinantur a Deo est duplex. Vnus, qui exradit proportionem natura
creata, o facultatem; ct hie sinis es vita aeterna, quae in divina visione consistit, quae est supra
naturam cuiuslibet erraturae , is supra habitum
esia ἰώ illud autem ad quod non potes aliquid
338쪽
cua . IV. An in natura rationali detur appetitus, c. gry
virtut ua naturae pereenire, oportet ut ab alio transemitatur sicutyagitta a sagittante mittitur ad mun. Via propria loquendo, rationalis natura , quae es capax vita aeter me, perdueitur in
ipsem, qua i a Deo transmissa, cuius transmissio
nis rationem in Deo existuntem, praedellinati nem esse desendit. Ex quo sic arguo: Appetitus innatus est inclinatio, & impulsus ipsius naturae ex se tendentis in ordine ad finem: Sed naturar tionalis talem impulsum ex se non habet ad vitisionem claram Dei: Ergo nec appetitum in istum ad illam. Probatur minori quia si talem lin- pulsum ex se haberet, non egeret mitti,aut transis mitti ab alio, nempe a Deo ut Authore superna turali, seu per praedestinationem ad talem finem, sicut lagitta non indiget mitti ad centrum, ad quod sua natura impellitur, sed solum ad signum, ad quod naturalem impulsum non habet: Sed iusta Dahom. creatura rationalis indiget mitti, sicut sagitta a sagittante,a Deo praedestinante, ad finem vitae aeternae consistentis, in clara Dei visio. ine: Ergo quia ex se non habet naturalem impuvisti in 1Ilam, nec similem inclinationem.
27. de Veritate , artis. I. in erepstr. ubi sic ait: Homo seiandum natura uam proportionatus es ad quendam finem, cuius babet naturalem apia
petitum , quis vis est aliqua eontemplatio diis norum, qualis es homini possibilis se dumD Basem natura; in qua Philosopbi vitimam felicitatem possueruntSed es aliquis sinis id quem
homo ἁ Deo praeparatur, natura humanae proportionem exredens , scilicet vita Hema, quaerensi is in Osume Dei per essentiam, quae mee
dit proportionem cuiuslibet naturae ereata, folimo eonnaturalis exissem: Ergo iuxta D.Thom. creatura rationalis solum habet appetitum naturalem ad beatitudinem naturalem sibi proporti
natam; nan autem ad supernaturalem consistem
rem in visione clara Dei. Tertio ex quaest. Q. de Veritas. αγtie. 7. in erepor. ubi sic ait: Apis enim reisus inditus est naturalis appetitus alicuius rei
deserminataeu: Sed homini inditus es appetitus ollimi finis sui in communi , viscilicet appetat naturaliter se esse completum in bonitate. Sod in tio ima completis consistas, non es ei determis
tiam a natura. Et quas. a . artis. 7. ad 6. sic ait: elicitatem indeterminate, ct in dimυersit --nis rationalis mens naturaliter appetit, sed in particulari non es determinatus motus volunt eis creata ad quarena felicitatem in Me, aut
in illo: Quod ideo est , quia naturaliter mesinentiae petitus boni,sed non hujus, vel illius oni. Et ad II. Quamois homo naturaliter Maniam appetat in unioerfati, nom tamen in stociali, ut dictum est: Ergo non habet determinald
appetitum naturalem ad beatitudinem ut deteris
minate consistentem in clara Dei visione, sed solum ad illam In communi.Confirmatur ex ipso in I .sententi disines. 3 7. qu s. a. artis. 2. ad ubi sic ait: Desiderium naturale non potes esnis rei, quae naturaliter haberi potes, unde δε- aerium natura summi boni ines nobis ferandum naturam, in quantumsummum bo-mpam
tui bile es a nobis per effectus naturales: :Sed
quia natura non potest pervenire ad operationes,
quae sunt υita sua, , beatitudo, scilicet Oisio dia, vina essentiae,ideo oportet superaddi Maritatem, per quam desideremus Usimilari ei ' partirip tione piritualium donorum ut partiri bilemI per gloriam ab amicis Dis. Quid clarius8 Ergo
non datur in creatura rationali appetitus naturarilis innatus ad visionem claram Dei. Ex quibus sic iam ratione probatur conia clusio primb: Quia iuxta D. Thom. desiderium. seu appetitus naturalis esse non potest , nisi rei quae naturaliter haberi potest: Sed vilio clara Dei naturaliter haberi non potest, ut est de fide, quia solum obtineri potest auxilio gratiae: Ergo in natura rationali no datur appetitus naturalis ipsius, sive innatus. Confirmatur primo: Appetitus naturalis innatus visionis Dei est formatissime exigentia naturalis illius, siquidem ut ait D. Thom. appetere,est quasi petere;petere autem est Ilisime exigere: Sed in natura rationali non datve exigentia naturalis visionis clarae Dei, quia visio
clara Dei essentialiter est supra exigentiam natu ratem creaturae rationes is, cum sit supra exigentiam totius naturae: Ergo nec in illo datur appe litus naturalis innatus ad visionem claram Dei. Confirmatur secundo: Natura rationalis solum habet appetitum naturalem innatum ad suum finem naturalem, non autem ad finem supernaturalemi Sed visio clara Dei non est finis naturalis illius,cum sit illi improportionata, sed solum est finis supematuralis: Ergo ad illam non habet appetitum naturalem innatum. Probatur maior,
quia appetitus naturalis innatus est quidam con tus, & nisus ad bonum appetitum: Sed natura eae se soldm habere potest conatum , & nisum ad suum finem naturalem, non autem ad finem supereaturalem, siquidem finis supernaturalis est
supra conatum, & exigentiam naturae: Ergo.Te
tio, quia dari nequit naturalis appetitus ad aliquam persectionem, nisi detur etiam in naturavis achira, qua talis persectio consequi possit, Aeobtineri, siquidem appetitus innatus alicuius persectionis & virtus activa ad talem persectionem mutuo sibi correspondent: Sed non datur in natura virtus activa ad obtinendam claram Dei viai sionem: Ergo nec appetitus innatus ad illam. 1 Respondent Scotistae, visionem beatam esse persectionem , & finem naturalem creaturae rationalis; naturalem quidem quoad appeti; nota vero naturalem, sed supernaturalem quoad sui
consequutiouem , de idaci ad illam posse dari
339쪽
appetitum naturalem in natura, licet non deturio natura vis activa ad illius consequutioncm i licia materia'prima datur appetitus innatus ad sormas, licet in illa non detur virtus activa ad illas. Sed contra est,quia licet in materia prima no deintur virtus activa ad sermas, dantur tamen in natura agentia naturalia cum virtute activa ad producendas in illa sermas, quas naturaliter appetit, ita ut si eius potentiae passivae non corresponderent in tota natura agentia naturalia , quae talesserinas possent illi dare, nec ipla appeteret nat raliter lamas ipsis t Sed in toto ambitu naturae non est agens naturale quod potat dare creaturae rationali visionem claram Dei:Ergo ad illam non habet appetitum naturalem innatum. Contra secundo quia implicat finis naturalis quoad appetitionem, qui non sit etiam naturalis quoad assecutionem: Sed iuxta Scotum visio clara Dei non est finis naturalis quoad assecutionem: Ergo nec quoad appetitum ,& consequenter nequit erga illam dari appetitus innatus naturalis. 1'robatur maior, quia appetitus non est de fine nisi ut conia sequendo,nemo enim appetit finem, nisi quia desulerat illum obtinere, & possidere: Ergo, si, ut consequibilis,est supernaturalis, di non naturalis, pariter ut appetibilis: Implicat ergo quod sit na-xuralis quoad appetitionem , di summaturalis
quoad consecutionem. Tettio, quia ut supra aie-hat D.Thom. desiderium naturale non potest esse, nisi rei, quae naturaliter haberi potest: Ergo. Quarto: Quia implicat finis supernaturalis qui sit
solum supra vires nature,& non supra exigentiam illius, alias ens se maturale,ri gratia, & caetera dona sup ematuralia non essent supra exigentiam
naturae, sed istum supra vires activas illius, quod nullus unquam dixit: Sed finis naturalis quoad appeti, & supernaturalis quoad consequi, ellet supra vires naturae , sed non supra exigentiam illius,quia no esset supra appetitum innatum illius, qui est quaedam naturalis exigentiar Ergo implucat talis finis.
6 Secundo, & urgentius, probatur con- elusio: Implicat appetitus naturalis innatus in nais tura qui non sit illi inditus a conditore naturae,ex vi creationis: Sed Deus ut author, aut conditor naturae non indidit naturae rationali ex vi creati nis appetitum ad visionem claram Dei: Ergo talis appetitus non datur. Probatur minor: Deus ut Author naturae ex vi creation m non inclinavit, nec ordinavit creaturam rationalem ad visionem claram Dei, seu ad beatitudinem supernaturaialam in illa consistentem: Ergo nec illi indidit appetitum innatum ad illam , siquidem idem est
unum ac aliud. Probatur antecedens,primo,quia solus Deus ut Author supernaturalis, & per gratiam potest ordinata, & inclinare creaturam rationalem ad beatitudinem supernaturalem consi-bentem in clara Dei visione: Ergo non ut Aut
thor naturae, nec ex vi solius creationis. Prob tur antecedens;quia Deus solum ut Author luper, naturalis, di per gratiam potest inclinare,dc ordinare creaturam rationalem ad finem entitativet
supematuralem: Sed beatitudo supernaturalis, seu visio clara Dei est finis entitative supernatu'ralis: Ergo. Probatur minor, quia ut saepe ait D. Thom. iuxta ordinem agentium est ordo finium quo enim agens est superius,ordinat, & inclinat ad finem superiorem, de quo inferiunia finem in seriorem , ut patet in exercitu, in Republica,&in ipsa natura: Ergo Deus,ut Author. naturae, de ex vi ereationis istum potest inclinare. & ordinare
naturam ad finem entitative naturalem; ad finem autem entitative summaturalem solus Deus ut Author lupernaturalis, & gratia. 7 Confirmatur: Ordinatio creaturae r
sonalis in beatitudinem supernaruralem fuit gratia proprie talis facta creaturae rationali: Sed gratia proprie talis facta creaturi rationali non Potest illi esse debita ex vi creationi quia gratia de bita ex vi creationis est impropriissime gratia,s
Iumque talis in sensu Pelagij, qui solam gratiam
creationis admittebat: Ergo ordinatio creaturae rationalis in beatitudinem supernaturalem nota est debita ex vi creationis: Ergo nec appetitus in-liatus ad illa, siquidem appetitus innatus ad illam est ordinatio ad ipsa.Probatur maior,primo,quia ea ordinatio creaturae rationalis in beatitudincinsupernaturalem est elevatio naturae rationalis ad illam ut ad finem: Sed elevatio creaturae ration
lis ad beatitudinem summaturalem ut ad finem suit gratia propria, di theologice talis: Ergo. Seqcundo,quia ordinatio creaturae rationalis ad be
titudinem supematuralem fieri non potuit, nisi
ex voluntate antecedenti , qua Deus voluit creaturam rationalem perducere ad sui visionem, de fruitionem: Sed haec voluntas antecedens est gratia proprie ,& theologice talis respec* creaturae rationalis; quia est voluntas gratuita, de liberalis Dei respectu illius, ad quam Deus non tenecur ex vi creationis: Ergo & ordinatio creaturae rationalis ad talem beatitudinem. Tertio, quia Deus de facto ordinavit creaturam rationalem ad bea titudinem supernaturalem, seu ad sui visionem, &fruitionem , quia illam creavit in gratia,seu quia simul creavit naturam. & infudit gratiasti,ut enim ait Augustinus: Deus erat smul condens nat ram , γ largiens gratiam; quod si pure creasset naturam, & non largiretur illi gratiam, creatura rationalis non suisset ordinata ad beatitudinem
supernaturalem visionis & fruitionis Dei; alias su . perflua fuisset gratia in instanti creationis od illa sic ordinandam , & elevandam di Sed ex vi solius
creationis non habet creatura rationalis esse, vel
creari in gratia sed hoc est gratuitum beneficium supra beneficium creationis: Ergo nec Ordinatam esse ad beatitudinem superuaturalem.
340쪽
8 Tertio probatur conclusio: Si creat ra rationalis ex vi creationis haberet appetitum innatum ad vilionem claram Dei, ex vi creatio nis haberet ius ad media necessaria ad illius con secutionem, nempe ad gratiam, & virtutes insu-sas , quae sunt media necessaria ad consequuti
nem visionis clarae Dei: Sed hoc est falsum, & negatur ab ip lis Scottitis i Ergo. Probatur sequela, quia creatuta rationalis habet ius ut appetitus innatus sibi naturaliter inditus non sit sibi se stra inditus , di fine fine: Sed sine medijs necessirijs ad vilionem claram Dei seustra esset indutus creaturae rationali appetitus innatus ad iulam : Ergo semel quod sibi esset naturaliter inditus appetitus innatus ad visionem claram Dei, haberet ius ad media necessaria pro illa obtine da. Minor probatur, nam supponamus, Deum, supposito tali appetitu innato,negasse omni cre tuis rationali media necessaria ad consequutionem visionis clarae Dei; sane in eo casu seustra in
illa seret ille appetitus, frustraque, & sine fine illi naturaliter inditus, nam ad quid Deus illi
contulit appetitum ad finem illum . negando
illi inedia, sine quibus inconlaquibilis manet
Quid magis seu straneum,quam conserre creaturae rationali appetitum innatum ad aliquem finemι
impossibilitando illi consequutionem illius Ergo sne m di s necessia ius, seu illis negatis, straneus
Bret talis appetitus. ζs Vrgeturi Semel quod Deus naturaliter
ex vi creationis indidisset creaturae rationali a petitum innatum ad visionem claram Dei, ex
hoc ipso obligaretur ad conserenda illi media
necessaria ad illam consequendam i Ergo ex ulcreationis deberentur creaturi rationali talia m
dia. siqitidem illi debetur ex vi creationis id , ad
quod Deus obligatur ex vi creationis:Sed l)oc est absurdum,Se ut tale reputatur ab ipsis Scotistis, quia alias gratia, & auxilia gratiae essent creaturae rationali debita ex vi creationis , quod haereticum est: Ergo. Caetera patent, δέ antecedens, in qu est dissicultas, probatur, quia Deus non potest
naturaliter ex vi creationis conferre creaturae rationali anpetitum innatum ad aliquem finem, nus volendo serio quod creatura rationalis conseia quatur talem finem r Sed ex vi volitionis, qua Deus serio vult, quod creatura rationalis conseis quatur aliquem fine,se obligat ad danda illi me dia necessaria ad obtinendum illum finem;quia si non se obligat nec vult conserre illi media necessaria ad illum finem , convincitur non velle serib, di ex animo, quod illum consequatur , veluti si
ego nollem conserre Petro numos necessarios ad
emendum librum,nec ad id me obligare.sine quibus illum obtinere non posset, & quos aliunde quam me habere non posset,quamvis alias diacerem me serib velle quod ille consequeretur talem librum,tacile quis me convinceret sillitatis,& fallaciae,& ostendere posset me serio non velle.
quod ille adipisceret libra illudi Ergo semel quod
Deus ex vi creationis conserat creaturae rationes
appetitum innatum ad visione claram Dei,ex hoc ipso se obligat ad conserenda illi media necessaria,ut possit obtinere illum fine. Maior probatur.
quia Deus non potest conferre creaturae rationali appetitum innatum ad aliquem finem, nisi ex fine ut creatura rationalis illu assequatur, alias frustra omnino talem appetitum conserret;vel assignent contrarij,quo fine Deus conlarret appetitum illa ex vi creationis,nollendoseu non volendo, quod creatura rationalis talem fine obtineret Sed im. plicat Deum conserre creaturet rationali appetitu ad finem eo fine ut illum assequatur, nisi volendoihune ipsum finem strio,de ex animo,nempe quod creatura rationalis illum assiequeretur,quia impli cat Deum operari ex fine non serio vostor Ergo)Io Explicatur hoc ipsum; nam evidens mihi est Deum nunquam conserre inclinationem, Se appetitu alicui naturi ad aliquem finem,nisi eo mne,ut natura illa tedat,& perveniat ad talem fine,& consequenter,nisi hoc ipsum volendo;vnde appetitus innatus dicitur appetitusini,quia est quae dam impressio,& explicatio voluntatis diving qua habet in creatione naturae:Evidens etiam mihi est, non polleDeum velle serio,& ex animo quod naritura consequatur aliquem finem,nisi votendo etiaserio,& ex animo,& providendo de medijs necetalariss ad talem finem; siquide, qui non vult media necessaria ad finem,nec providere de ipsis, covincitur evidenter,non velle serio,& ex animo talem finem 2Ergosi Deus confert ex vi creationis προ- titum innatu ad vis nem es aram Dei, ex vi cre tionis vult serio,de ex animo,quod creatura ratio natis tendat,&pervcniat ad illam,& consequenter
obligatur ad providenda illi media necessaria ad illam obtinendam:Sed hoc dici nequit sine inrigenti absurdo z Ergo nec illud.
nos Domine ad te .ct inquietum est cor nostrum donee re namur ad te, nempe per claram Dei visionem: Ergo ex quo secit nos Deus , seu ex vi creationis,ordinati tumus,& facti ad Deum elata videndum,& ad hoc habemus appetitum innat
ita ut cor non quiescar donecinum clare videar.
Confirmatur ex ipso, lib. 3. de Trinit. eap. 8. ubi sic ait: Ad appetendam beatisiamem natura compellit, mi sunmus , ct immortalis ereator Me indidit i Ergo ex vi creationis natura rati
natis habet appetitum innatum ad beatitudi nem 1 Ergo ad claram Dei visionem. Respondeo,explicando Augustinum: Fecisti nos Domiane ad te in communi, dc vage Pprendum,