장음표시 사용
361쪽
obiectum cognitionis quidditativae hominis; hoc enim ideo ita est, quia Deus excedit in linea su stantiae,& in linea substantiae est pervenire ad substantiam actu infinitam ; at in linea cognitionis
accidentalis, dc inhaerentis subiecta non eli pervenire ad cognitionem infinitam , sed solum ad Gnitam superioris ordinis , nempe ordinis divini, qualis est visio quidditativa Dei, quae licet ex o lecto specificativo exigeret infinitatem, tamen ex ratione generalissima accidentis recepti in lubiecto limitatur, & individuatur finite iuxta capacitatem subiecti,Si semper manet finita simpliciter, non quidem finita ex obiecto speciscativo, sed ex subiecto receptivo, non limitata formaliter ex sua specie in abstracto sumpta, sed limitata materia liter ex subiecto, & ex individuatione in illo,& ex illo,nam species visionis inmitivae Dei sormaliter considerata ex suo obiecto, & praecisive a respectu ad subiectum ex se verum est, quod exigit infinitatem; & re ipsa ab obiecto , di ex sua specie evaderet infinita,nisi esset accidens in subiecto ex quo limitatur materialiter, di resultat finita simpliciter.
lis N Ieo secundo: Defacto omnes illa AE animae, vel spiritus , qui a terna
Diuitat ei untur, vident elare , ct inruisive Deum infe ipse. lia constat ex PP. allatis, qui non tam de possibili quam de facto loquuntur, dc ex praemisia definitione Concili j Florentini. Vnde id etiam est Fide Catholica certumeto Dico tertio: Animae defuncrorum non
expectant usque ad diem iuriesi , nee mille annos post iudicu diem,m Deum intuitive videant, sed quae decedunt in gratia ,h-diate pos qua u
rint plene purgatae , mox recipiuntur in Coelis, ct Deum in ume indent. Oppositum errorem tenuere,in primis Cerinthus, qui primaevam Ec-Hesiam Persecutus, asscruit, ut testatur Eusebius mssoriae lib. I. cap. aa. Sanctos cum Christo mille annis post generalem resurrectionem regnaturos legalibus observationibus obstrictos, Simpurissimis delectationibus satiandos. Id ipsum, saeclusis legalibus observantijs, di impurissimis delectationibus, docuit Papias Hyerapoli in Ma Episcopus, teste Eusebio ubifur. p. 23. nempe Sanctos mille per annos poli generalem
resurrectionem regnaturos cum Christo in terris;
qui quidem error tribuitur ab aliquibus Ireneo, Tertuliano, Lattantio, & alijs primaevae Ecclesiae PP.Si praesertim Ioanni XXII. inter quem &Parisienses Theologos , agente pro his Philippo Vale Galiarum Rege, ingentes controversiae
at Verumtamen hic error iam ab Eccleesia damnatus, & nostrum assertum desilitum sese in Concilio Florentino, Mi fur. sub hac forma:
Desinimus Alorum animas. quiris bapt Uusceptum nullam omnino peccati maculam incurre
runt; illas etiam quaeris contra tam peccati m culam , vel in suis eorporibus, vel eisdem exula
corporibus, prout supra distam est , sunt purg
tae, in Coelum mox reeipi, ct intueri eline i iam Deum trinum, Unum osculi es, pro merit rum tamen dioestate alium alio perfutivsuu
rum ausem animas, qui in adluati mortali peccaiato, Isis originali decedunt,mox in isernum
descendere poenis tamen disparibus puniendas. Et haec est Catholica Doctrina ab omnibus fidelibus tenenda , quam similiter , vel lupponit, vel definit Coacit. Trid. Sessa s. de invocatione Sanita
ubi docet εἶ Sanesos Ona eum orso regnantes orationessuas pro hominibus Deo serra , .i os vero, qui negant Saneios aeterna licitaseis Coelofruentes tu earidos esse, G ut haereticos damnat, de anathematirat. a a Conlta pariter praefatum assertum priamo ex illo Lucae a 3. ubi chri itus Domin. uixi e Latroni morienti: Hodie mecum eris in PMad
se, prosecto intelligens pro Parahis divinam
gloriam, & vitam aeternam, quae in visione Dei consistit. Secundo .ex illo Psalm. Ascendens in altum captivam duxit eaptivitatem,quod Apostolus exponit de Christo in Coelos abeunte , ZeSanctorum animas,antea captivas diaboli, secum iublevante ad Caelos,ut suete laeticitatis participes faceretver visionem Dei aeternam. Tertio ex illo
Apost. Cupio disso i , ct esse eum Cisso, ubi
inter dissolvi, & eum Christo esse, nullum in dium assignat. Quarto ex illo eiusdem a. ad Corintli. I. Scimus, quiasi terre is domus no a huius habitationis ijsolvatur, Missationem ex
Deo babemus domum non manιfaciam aeternam
in Coelis, ubi post domum terret trem huius habitationis , seu vitae temporalis , seu post illius disesolutionem , quae fit per mortem , immediate asinsignat domum aeternam in Coelis, quae in visione Dei consistit. a 3 Constat item ex SS. PP. qui praeser tim,dum de praeinio Martyrum, di aliorum Sanctorum loquuntur,semper supponunt,eorum animas in Casum statim recipi , & mox aetema gloria donari, Deum videre , & apud Deum vivere
stelicissime. Pro omnibus sit ex Latinis Cypri nus , qui lib. de Exortatione Martyrij, sic faturr ire inter angustas , ct praesuras gloriosum.
Claurire in momento omlos , quibus homines via
debantur , ct mundω ,Waperire eos stasim is Deus videatur, ct Christus. Tam velociter migrandi quanta faelicitas , Ut terris repente fori traharis inis Regnis Coelestus reponaris. Et ex Grecis S.Ignatius Martyr, qui Epist. ad Roma-
pos vehementer signisicat, quantu cupiat disdivu
362쪽
cM'. VII. An intellectus creatus seu elevari, Nod 34 I
H cum Christo sit, unde ait se Citasti vocem audire sibi dicentis, inni ad Patrem, & se mi1erum luget, donee Deum adipisci mereatur. Sic sentiebant illi PP. initio nalcentis Ecclesiae, sic senserunt Catholici recte de praemioSanctorum instructi per sequentia saecula; eoque definitum filii in Concilio Florentino, ut dogma in Sacra Scriptura contentum,& traditione acceptum ex PP.animas purgatius mox Dcum videre.
2 Nec obstini, quae pro millenarijs obij-
ei solent ex Apocalipli Ioan. Primo ex cap. 6.ubi ait: Vidi sub astari animas mirefutorum prop-ger Verbum Dei, cse clamabant dicentes, quequo Domine, cte. Ergo animae Martyrum nonis dum truuntur gloria, sed iacent sub altare expectantes Dei iudicium. Secundo cap. 2 o. dicitur, draconem ligari, donee consumentur mille anni: Ut autem mille anni alij esse non possunt,nisi illi, quibus Sancti cum Chrilio regnabunt in terris. Tertio, ex codem cap. 2 o. ubi de his, qui non adoraucrunt bestiam, dicitur, quod vixerunt,
regnaverunt cum risio mille annis, teri momitiorum non viseriami donec eonfumentur mille
anni : Haec est resurrectio ima, in qua, qui habent partem, in bis secunda mors non habet potestatem,sed erunt Sacerdotes Dei, risti re enabunt eiam Cisso mille annis: Sed hoc reg-ntura mille annorum aliud esse non potest, niti post generalem resurrectionem, quae est primare turrectio, ita ut per mille annos post illam Sameti regnent cum Christo in terris: Ergo. a s Sed respondetur falso , di nimis ad litteram , quae occidit, sic exponi praedictos textus. Exponendos autem esse iuxta communem
SSNP. intelligentiam, qui mille annos non sumis munt mathematice, sed figuraliter pro diuturno vel aeterno durationis spatio. Unde ad primum, dico, animas Martysim dici, esse sub altare, vel quoad corpus relictum in terris, pro cuius resurrectione clamant petentes vindictam, id est, generale iudicium, in quo suis occisoribus , & pems ecutoribus Ostendatur ipsorum pervicalia, & rependatur debita poena,& suis corporibus promerita gloria ; vel videri sub altare, non in terra, sed in Coelo figuraliter repraesentantes expectatione, quam habent resurrectionis; non vero per talem visionem significari, animas illorum adhuc elum non Conscendisse , nec Deum videre; nam ipse Ioann.cap.7. ait idisse in Coelo eosdem Sanctos fantes ante tronum inconsputa agri,aminos solis albis, ct palmae in manibus eorum ex quod furit ante tronum Dei, ct semiens ei die, ae
α 6 Ad secundam dico , quod draco dici-ix ligari mille annis. id est, per totum tempus a primo Christi adventu. vsque ad Anticiaristum, qaod spatium metaphorice lignificatur per milleia
naaium; quia Per claristi adve*uai ligatus tuis
diabolus,ut nor, possit tanta libertate nocere Sactis, sicutante Christi adventum,sic exponit A gust. lib. a. de Cicitat. Dei, p. 7. x similiter alij DP. & Expositores.
27 Ad tertiam similiter dico , quod mille
anni priores quibus Sancti dicuntur vixilla,®nasse cum Christo.& quod caeteri mortuorum novixerunt, nee regnaucrunt eisdem mille annis significant totum tempus , morte cuiusque usque ad diem iudieij universalis, quia toto hoc tempore Sancti, secundum animas,vivunt, & regnant cum Chri 1o, secus vero caeteri mortui, qui a peccato
non surrexerunt, nec ante mortem , nec in mor
te. Et haee inquit Ioannes , nempe resurrectio a Peccato, est resum ectio prima, In qua qui habet partem, in bissecunda mors, nempe ae crna, non habet te tem; sederunt Sacerdotes Dei, O regnabunt eum Griso mille annis, post secundam ,& universalem corporum resurrectionem, id est, per totam aeternitatem, quam significane mille anni posteriores relurrectioni secundae; siquidem familiare est in Sacris Scripturis per millenarium aeternitatem significare, vel aliud longum temporis spatiuam. 28 obiacitur cliam ex alijs locis Scripturae. Primo quia Hatili. ao. denarius laborantibus
in vinea non redditur hora tertia,sexta,nec nona,
sed ad vesperam, quae lignificat mundi fiuein: sed ille denarius lignificat mercedem vitae aerernae, se vilionis Dei: Ergo haec non datur Sanctis usquaad mundi finem. Secundo, na Christus in iudicio dicturus est electis, ut resertur Matth. 2 s. Venite benedidit Patris meipossidete regnum, quod -- bis paratum es cs,rgo quia ante non polaidebant. Tertio Apost. ad Hebraeos I i. de Sanctis , ait: Iuxta fidem defuisti sunt omnes tui, non areptis repromissionibus. Et item : Hi omnes testimonis Adei probati non aeceperunt repromissionem: Ergo. Quarto,quia Ioan. Epist. I. cap. 3. ait: Cum apparuerit, nempe Christus in iudiciochmisses ei erimus, quia videbimus e scuti es: Ergo non ante aduentum Christi ad iudicium. ας Respondetur tamen. non m nus salso praedictos exponi textus in sensu obiecto. Ad primam ergo dico, quod pe r vesperam potest intelligi extrema dies cuiusvis hominis cum .poli mo
rem corporis, anima merceciem suam accipiet.
Vel si lintelligatur dies iudici j, aut mundi finis.
tunc etiam accipiet donatium , seu mercedem completam in gloria eompleta animῖ simul, &corpo is, quam ante illum diem Sancti non accipiunt. Et similitcr ad secundum dicatur, quod Sancti in universali iudicio vocantur ad possid dum Regnum complete, & adaequale in anima,& corpore, cum ante solum in anima illud possuderent. Ad tertium dico, quo Apost. loquitur de Sanctis veteris testamenti qui decesserum cre-
363쪽
& hona quae cum illo ipsis promisia fuerant;& de
his ait,quod detuncti sunt non acceptis ' pronii Lsonibus, quas expectabant, tolum in fide. & spe illarum; nempe v1que dum adveniret C rilius, qui ianuas C xli aperiret. de ecis de Limbo PP. educeret secum ad Dei clientiam videiadam in celis, ut secit. Ad quartum, dico, quod is cum apparuerit, non debet intelligi cum apparuerit risus in generali iussirio , nam lic ait Ioann.
paruit. quid erimus; cum autem apparuerit ius ei erimus, ctri cum nempe apparuerit, quiderimus, quod nondum apparuit, id autem apparebit, cum anima a corpore exuta plene purgata
suerit videbit enim tuac Dei faciem, & quanta floria donata sita .s o Obijcitur rursus ex antiquis PP. qu rum plures sunt runt cum millenarijs. Alij rem aliquibus in locis videntur visitionem Dei aistcrreusque ad iudicium universale. Sed rcsponuctu Tertulianum, Lactantium, S alioS,deceptos quu. dem fuisse ex vanis traditionibus Papiae Episcopi, lyeropolitani, de quo Eule lib. 3. Hi sor. cap. a 3 .lic ait: Aia praeterea idem Ambor, quasi re ditione non scripta , adse pervinisse commisee quae peregrinas quinua emat oris parabolas,
no I rius doctrinas, aliasque nonnutia commentiti Dfabulis referta eontinent,in quibus asserit Minum Cbrasi pos universa ramis a momtius resurrectionem mille annos humano, ct comporeo more in terra hac continuum, subisitiunt', verumtamcn non dcfutile alios Psi qui ei l-dem temporibus verum , ta Catholicum dogma tenuerunt, di docuerunt, rectanrque de Regno Coelorum, de iustorum praemio intciligentiam da-crarum Scripturarum, quibus proinae ilanduin
est , sicut stetit Ecclesia in Concit. Florent in. Alij
vero PP. si quando videntur negare visionum Dei Sanctis immediate post mortem, vel exponendi sunt de Sanctis veteris test renti, quorum animae in Litubo Patium expectabant Christi Regnum, vel de animabus nondum plene pur- satis , aut de quibus dubitatur,an pleno purgatae decesserint ex hac vita, de quibus intelligendum est quod ait August. lib. I. Retrach. cap. Iq.ncmpe, de Sanctis Dominibus destinetis inrum i
fustem diem At iam in illa possessione consisere merito qmeritur, id est dubitatur, quia virum plene morulas huius vitae purgaverint nescitur.3r Demum obijcitur ex Ioanne Papa
II. qui docuit animas , usque ad diem iudici,
non esse Deum visi iras. ita constanter, quod pro hae sententia ingens volumen conscripsit,ut teliatur ocamus in compendio errorum , quos huic
Pontifici adscribit, quin & Adrianus in A. sent. de Sacramento corfirmationis censuisse videtur, hunc Pontificem praecepisse , de decrevisse, quod
sua illa doctrina ab omnibus teneretur, bc doclaretur. Respondeo hunc Summum Pontificem, urenuit animas non viluras Deum usque ad diem iudici; hoe tenuisti ex propria funienti an ut Author privatus, de particulatis Iheologus,quo sensu nullam maiorem habet authoritatem, quam fundamenta quibus nitebatur:Minime autem eam sententiam docuisse ex Cathedra , quia de hoc nullum extat decretum, nec diploma, aut scriptum , Oeamus autem, ec Adrianus fuerunt huic Papae infensi, de ducti pravis rumoribus potuerunt illi imputare sit pra veritatem iptam quod docuerit, id decreverit errorem praefatum. De controverti s autem huius Pontilicis cum Gali .
rum Rege, de Parisiensibus variae sunt sententiae inter Authores, aliqui enim sentiunt dissidium non tam Histe de lententia, quam de iurii dicti ne, de Author.tate , eo quod praetatus Rex cum Pariliensibus propria Authoritate interdixi ucii de proli ibuitant lententiam de dilatione v sionis Dei usque ad iudicium universale , quod aegre tulit Papa, de contra Regem, de Parisienses uecreta edidisse , non quibus illorum 1ententiam prohiberet, sed quibus illorum sibi arrogatam auctoritatem, de iurisdictionem definiendi, de prohibeudi compclacret, ut sibi unice reserva,
32 Quidquid tamen de hoc sit in quo variriant dogmatici, hoc unum debet ellis certum Praelatum Papam nunquam exCathedra docuille,
nec definiuille differri visionem Dei usque ad generale iudicium , tum quia huius disiuitionis nullum extat autenticum testimonium tum quia Benedictus XI. immediatus illius in Apostolica S de successor, in Bulla, quae incipit: Beneicius
Deus, testatur, quod cum Ioannes XXII. paratae se ad conciliariter definiendam tuam sententiam in Concit. morte praeventus id implere proa bitus suit. Tum quia teste viil .no i b. II. luae Hi storiae de rebus Florentinorum, cap. 19. IOaan. XXII. paulo ante mortem decla adit id Consi io-rio Cardinalium , quod in concionibus, quio
dilationem visionis Dei usque ad d em iudici pr
dicaverat, eius non fuerat animus eam leu c
tiam definiendi, itemque iam ii oi displicere eam sententiam, contrariamque amplecti, nisi mi modulti Eccletia primam definiret. Ex qu:bus
aperte satis constat nunquam praelatum Papam
ex Cathedra illam sententiam docuisse. Nec haereticum Gisse , ut de ipso . aliisque Suminis Pontificibus calumniantur moderni haeretici,quia licet senserit pro tunc animas usque ad dium i dici, non visuras Deum, id tamen pro tunc noa erat haresis formalis, sed materialis error, quia oppositum nondum suerat GEcclesia definitum; sed inter opiniones toleratas erat, usque dum Ecceta definiret authentice , prout
364쪽
cuag. VII. An intellectus creatuspossit elevari, taee.
33 C lo quarto: Probabilisti viaia est,
O Mosem, ct aliquos Patriarisas, Paulumque ApostoLm exsperiali privilegio Diadi li transeunter in hae mortali vita divinam sentiam; licet probabile etiam sis oppositum ex
Mero Textu. antiquis PP. Vtramque partem probabo reterendo utriusque fundamenta.
3 4 Igitur pro hac secunda parte est pclmo, quod si alicui praefatum privilegium concessum filisset maxime Moysi:Sed ille Dei essentiam non vidit: Ergo. Probatur minor ,'nam si aliquo ex Textu Sacro id probari posset maxime ex Exod. 3 3. sed ex illo potius conitae Dei essentiam non vidisse: Ergo. Probatur minor primo quia Moysi sic postulanti:SI ergo Immigratiam in eo pectu
tuo . ostende mihi faelem tuam, respondit Dominus: Non poteris indere faelem meam, non enim videbit me homo. vidiet. Et postea: Videbisp seriora mea. faciem autem meam videre non poteris: Ergo Dei essentiam vidisse non constat,sed potiuς non vidisse. Secundo ex illo Ioann. in suo Euang. cap. I. Deum nemo vidit unquam, quod
seripsit Ioannes etiam poli Pauli mortem; immo ipse Paulus post suum raptum usque ad tertium Coelum. Epis . ad Timoth. cap. 6. scribit: Quem nullus hominum vidit, Ergo nec ipse Paulus Ueu,l1eu Dei eisentiam vidit. Tertio nam π. Ecclesiae praecedentibus testimonijs innixi , saepe sepium aiunt. Moysem, nec Paulum non vidisse ipsam. Dei subi antiam, unde Iraeneus adversus Hereseso
e. et 7.ex illo loannis, Deum nemo vidit unquam;
infert: Non getur man fed. ipsam faciem mi viribant Prometis, sed Upositiones.o' inseri
per qua inciperet homo υuere Deum. Igitur,si neque Moses vidit Deum me Elias, caussat Letiam Epiti. ii i. ait Moysem. N alios non vidisse Deum. nili alimius eonspirabilis materia dio
Atione assumpta fama sua inoisibilitate, idque
senti de Athanasium.& Gregorium Naciamenu.3 s Pro prima autem parte est etiam prumb.quod Moysi ubi fu . dixit Deus: Em osten λω tibi omne bonum: Nomine autem omnis boni ii nil creatum de finitum intelligi potest Ad s Ia Dei infinita lubstantia: Ergo hane ostendit illi D. us.Secimdb,quia ioidem dicitur,quod Dominus loquebatur Moysi, iate adfaciem cursolet loqui Bomo ad amicum suumn Ergo ipsi manifestus erat inique velo. & quoad tua essentiam. Tertio, quia Numer. I a.dicitur: Si quis fuerit inter vos Propheta Domini, in myMme apparebo ei, vel per fomn ῆum loquar ad illam. At non talis servus meus Mo es; ore enim ad os loquor ei, O palam. non per enigmata, ct figuras, Dominiam videt: Ergo intuitive, dg per essentiam Deum vud:t, ει non enigmatice sicut alij Prophetae.Quaristo ex illo Pauli a .ad Corinui. I a. sic sente de i Sela Missmodi homHem raptum usque ad territium Coelum, e in eorpore , e extra corpus nescio , Deus is, quoniam raptus estis Par Φsum , ct audivit artana verba, quae non licet bomni loqvi:Sed per tertiumCoelum Paradysum.& arcana verba,qua non licet homini loqui aliud intelligi nequit, nisi abysus divitiae essentia: Ergo illam vult. 36 Quarto ex PP. Nam August. lib. I a. de Genes.& Litter.cap. a 7. docet, quod Moysen Concupierat videre Deum, Un inique fleui via deret in Monte reo Mut videbat inrabemaculo, sed in easιbsantia , -e Deus es,nulla assum ta corporali creatura, qua mortalis ramis sombus Praesentetur, meque m pisit guratis i litάdinibus erepo rum,sed perspecie sam,qua
tum eum rapere creatura rationalis, ct isteli
e ualis potest. Unde ad illud: Non poteris videre faciem meam, respondet dictum fuisse figuraliter ad Ecclesiam ad Moysem non pertinere. Et illud i Mn Oidebit me homo, ct umet, sic expinniti Nisi ab Me vita quirique quodammodo mo
riatur , e omnino exiens is eorrare , e ita aversus , ct alienatus a earnalibus festas, ut merit ὀ nesciat μαι Apostolin,virum in corpore, an extra corpus fit,eum in illam rapitur, sub-raebitur vis onem, ubi sane docet aliam mortem proprio talem necessariam non esse ad videndum Deum, sed satis este extasim a sensibus corporis. Item Ambrosius lib. 1.cap.2. sic ait Moyses, non in vi ono,neque infiniis,sed ore ad os eum Deo
summo loquutus neque in spei, nec per enim ta, sed elara atque perspicua praesentia diis cognitionis dignatus es. 3 7 Quinto,quia D. Tho. in praesin. q. II 'art. I I .ad 3 .sic ait: Dicendum , quodsicut Deus miraculose aliquias ematuraliter in rebus naturalibus operatur,ita etiam, e summaturalia ter , ct mater communem ordinem, mentes alia quorum in hae carne visentium;sed non fensibus earnis Gentium inque ad Usonem mae essentiae
Hevavit. Vt dicit Argumlib. i a .super Genes ad Litter. ρο lib. de vivendo Deum, de M's, qui fuit Magister Iudaeorum , ct de Paulo, qui Dio Magi r Gentium, de Memmius tractabitur
eum de eius raptu agens, nempe a I I.quaest. IT . ubi art.3. hanc statuit conclusionem 1 Paulus Usque ad tertium Coelum divina virtute raptus divinam essentiam vidit. Unde haec sententia Om
nino tenenda est, ut longe probabilior. 3 8 Nec in contra est,quod D.Tho. mpraesubisu anco p.sit Dicendum, quod ab homine puro Deus Oderi per essentiam non potes,ns abbae mortali vitaseparetur. Quod probat , quia
modus cognitionis'equitur modum natura cog mseentis unde anima non potest cognoscere so
mas separatas 1 materia corporali nisi etiam ipsa separata sit frondeo enim D.Τho.iu hac conincia'
365쪽
Musione loqui ex ria ut a rei, & se iusso miraculolcuod ipla ratio satis ostenuit, quia anima no potest ole in carne mortali vivens inicilectualiter luve ulu sensuunt,de vita separata,nili pur mira tu
di ideo ad tertium se explicavit, diccn quod r niraculi id Deus cum aliquibus dispensavit vi cu Moyse,&Paulo.Et hinc explicatur etiam illud ad Moysem dictum: non videbit me homo, umet, nempe,vcl quia ad vklendam Dei essentia requiritur,vel imors vera et Myllica per elevationem, S alienationem omnimodam a sentibus carnis,ut exponit Aug.& illud etiam Ioan. Deum nemo vidit inqua,intelligitur, ex lege comuni ine seclusis miraculo. Et similiter aliud ex Apost ad Corinth. Deum nullus hominum vidit, nam subiungit,sed nec videre potest, quod latum in praedicto sensu verum est,te similiter alia, quq in contra allegantur facile possunt exponi ex dictis pro nostra senatentia.
tus egeat mi gloriae errato ad videndum Deum 1 onstat ex supra dictis praesertim Dis a. an. 2. intellectum creatum suo
lumine naturali non posse Deu videre. Constat etiam absolute possibile esse quod Deum videat, ut quastproeda stensum relinquimus: Sequit ut ergo disputandum quo lumen videre possit Deli, seu quo lumine egeae ad illum videndum. Circa quod plures sunt lententiet. Prima ess,quod inteu, lectus non egre tactitialiter lumine creato suprὶ suum naturale lumen sed poste ipsumDeum se ipso immediate uniri intellemii per modum luminis.Quam sententiam loquendo de potentia Dei absoluta non de ordinaria, nec de fasto attribule Illust.Godo,Vicentio,& Curieli. Sed qui ling Iariter illam tenet,& sese exponit. est N.Maigna, qui in sua PhilosSacr. e. 13 - Deo invisib. prop. ao. novo,ut illi mos est,& miro discursu, reiecta in primis qualitate iniussa ex parte intellectus vel nutili ad bidendum Deum, asserit primo convenientius Se connaturalius ac proinde de facto elevari intellectum per lumen quod sit ipsa species impressa Dei, quam cum Thomistis indistinctam reputat ab esentia divina unita mentibus beatorum quamque intelligit nomine luminis gloriae significari.Unde allerit secundo intellectu ita immediate videreDeum ut sicut Deus se Ipso immo diate per modum obiecti praesentatur intellectui absque omni distilicto ex parte Dei superaddito, ita intellechis se ipso absque omni qualitate sibi superaddita .imo & absque omni modo actionis realiter ab eo distincto, nam modos re ipsa dustinctos ab agente Sc passo,seu ab agente,& obi dio eius Plutosophia non admittit) immediatissume Deum ipsum iu se ipso videat. Aserit tertio:
Deum ad sui visonem non conoerrere concutiugenerali causet efficientis,sed solum conciaria o lectivo, S per modum speciei imprestae. Rursus addit divinam essentiam no ex o civitate naturi. sed libere exhibete hunc obiectivum concursum erga intellectuimex quo quarto infert. pro sua lubertate posse talem cocurium nunc maiore, nunc
minorem exhibere, demissione sui speciem intellectili exhibedo,uel ampliorem prout illi libuerit. Quinto inseri ratione naturali costare quodDeus possit videri inmitive ab intellectu creato , quia potest sui speciem, di obiectivum concurium demittere,& attemptrare illius naturali perspicaciet. Sexto etiam explicat qualiter Deus elevat intellectum ad sui visione, nempe per illum concursum obiectivum illi attemperatum determinando obisiective perspicaciam intellectus,& illam ad se eois vertendo. Septimo hunc concursum obiectivum appellat auxilium actuale gratuitum, di stipem turale quia gratis,& libere illum Deus exhiber,lubere se sinendo aut faciendo videri ab intellectu.& hoc supra exigentiam ipsius intellectus seeundum se, di totum hoc componit per nudas Cnina res intellectus de ipsius Dei per quandam proportionem utriusque ad invicem, itulistinctam etiam realiter entitative ab utroque, & absque virtute, init astione realiter ab utroque distincta,nec inteia lactui aut obiecto superaddi ta.pt nihilominus sau
are conatur omnes assertionestatholicas de elevatione intellictu; de lutivine gloris Φlevante, deinxilio. & concur1u speciali Dei. & supematurata requisito,de impotentia naturali intellectus ad videndit Deum de visione sua supcmaturali,de spe cie impressa,& expressa; nam omnes istas assertimnes contendit nihil significare re ipsa distinctum ab entitate naturali intellectus, di ab Ipsa Dei erusentia cum quadam certa proportione se habe tibus,quam per suas met entitates habent. et Secunda sententia est,quod sicut de facto,de conaturaliter intellectus ageat lumine creato per
modum virtutis, & qualitatis supernaturalis tibi superaddito;hoc tamen lumen potest de potentia suppleri per auxiliu extrinsecum, sive quod idem
est,per Omnipotentiam extrinsece assistentem , di praestantem eundem concu um , quem praestaret lumen. inam sententiam tenent comuniter Iesulta . Tertia sententia est , quod requiritur quidem lumen creatum elevans potentiam inreulectus, sed non per modum virtutis achivae In viasionem sed solium per modii conditionis. Et haesententia tribuitur Baconio ab aliquibus suis asseclis. ara Demum est D. o.& omnium Tho-mistarum , nempe, quod lumen gloriae creatum requiritur essentialiter, & per modum dispositi nisui intellein i uniatur essentia divina per mo dum speciei,& per modum virtutis ex parte pote tit ut illa fiat proxime potens videre Deum,ita ut
uec de pol etia absoluta suppleri postit pcr assifiditiam
366쪽
et VIII. Utrum intellectus ereatus egeat Lianegloria, c. 3Α7
sam extrinsecam omnipotentIae, nec per intellectum divinum aut essentiam divinam immediatuvnitam intellectui. De quibus sententios, quia i tig disputavi Tradiat. de Ciant. quaest. F.6.7. ers. ideo hie breviter,& rciniuive ad ibi dicta procedam. Sit ergo.
3 Ico pumo . Deus de facto non uni tur intelli fui errato per modum
heminis au muendum Deum , sine melo actu via is ab utroque disincto, nee e media virtute vis Ia ereata , aiat ereato tamine intellaeis
superaddito. Est haec conclusio specialiter contra N. Maignam, sed sicile efficaciter,& ni fallor dogmatice prooatu qui . vilio Dei est quid creatum in anima: Sed si Deus unitur immediate intelle elui , Et ab eo videtur absque media virtute, Nac u visionis ab utroque dili incto, nihil erit cre tum in anima: Ergo non sic unitur, nec videtur. Minor patet, quia quid creatum in anima evidenter lonat quid creatum realiter distinctum ab aninia, di in ea receptum , non enim ipsa anima est quid creatum in anima, ut per se patet: Sed si Deus unitur immediate intellectui, & ab eo vid tur absque media virtute visiva , & absque medio actu vitionis ab utroque re ipsa distincto , nihil restat in anima creatum realiter ab ipia distinctu, . quia Praecise concurrunt ex parte animae intellectus , qui iuxta Maignam est realiter indistinctus ab ipsa anima, & quamvis poneretur diistinctus, non est creatus in anima cu incipit videre Deum, sed concreatus cum illa ex quo illa creata est; ex parte vero Dei praecise ipse Deus,qui licet sit re, liter distinctus ab anima, non est quid creatum in
illa. & nihil aliud ibi restat: Ergo visio Dei nisu lest, aut importat creatum in anima. Nec valet rccurrere ad certam illam proportionem utriusique . in qua visionem constituit Maignam; siquidem illa utriuique proportio dici non potest quid creatum in anima, tum quia pariter dicenda so-ret quid creatum in Deo, cum aeque illa proportio sit Dei ad intellectum,ac intellectus MDeum; tum quia iuxta ipsum illa pariter est indistincta re ipsa ab utroque; tum quia si esset quid creatum in anima egeret concursu Dei physico,& perra dum causae efficientis illud, quem tamen excludit praefatus Author, solum admittens obiectivum purum, quo Deus nihil creat, nec proprie efiicit. Nihil ergo importat iuxta ipsum, visio Dei creaatum in anima.
- . Quod autem hoc selsissimum sit, seum Hor primi syllogismi, sic probatur, quia de vi sione Dei in anima debemus idem sentire ac de dilect me amicabili Dei, seu de charitate in anima; tum quia uterque actus proportionaliter res-
ipsum ut est in se ipso , & voluntas aeque immericliate unitur Deo per actum charitatis , ac Deus intellectui per vitionem. Tum quiaTheologi Omqnes pari formiter discutrant ita ut quidqud requis runt ex parte vὀluntatis ad amorem Dei propriter se, tantum proporitonaliter requirant in inritellectit ad visionem Dei in H; ac demum , quia ipse Maignam eodein tenore explicat, quo Pach voluntas movetur, de elevatur ab obiccto bono, di ipsum amat absque medio acta, aut qualitate
realiter ab utroque distincto, ac explicat id iplum in vilione init Sed cliaritas est quid creatum in anima , Ac hoc est ita certum, ut sit immediate, Et expresse de fide dari charitatem distinctam re i sa ab Spiritu Sancto. sca a Deo, quae sit quid
creatum in anima vi ex Trid. osten Min Trad1. de Charitat. quas. s. num. 2 1. di coniequentet contrarium dioere sit haereticum: Ergo aeque eritis sum, quod visio Dei non sit quid creatum in
s Confirmatur, adeo certum est, charitatem sumptam pro actuali dilectione esse quid creatum in minis, ut id veluti de fide cenia aut
omnes Theologi, oppositumque errorem adeo exorbitantem, ut D. I hom. exponens Mag. Senclient. per errorem dicentem, charitatem non elis
quid creatum in anima, sed ipsum Spiritum Sanqctum ei vultu, credere nolit, Mag.adeo errasse,uqid dixerit de charitate , sumpta pro actitati dii ctione; sed solum de illa sumpta pro principioAM lectionis, ut vidimus Tractat.de Charitat.quas. . num. a. Atqui si vera est philosophia ilia N.
Maignam, de sequacium, aperte tequitur charita tem adhuc sumptam pro actuali dilectione nota esse quid creatum in anima,sed unice erit Spiritus Sanctus, vel ,si mavis, Deus suinme bonus immeridiate aptatus , & proportionatus voluntati, abseque omni medio creato inter animam,seu volunritatem dc ipsum summum bonum, ut aperte se explicat ipse Maignam, eap. II. NMm. y I. dicens, quod ut voluntas bene afficiatur erga bonum.
seu illud amet, yeu, ct requrritur conυenim' tia , e proportio, seu contemperatio mutua bacenim posita, ct praecisis quibuslibet ahis, boniam bene a icit, edi voluntas bene afficitur, ere. Min his omnibus non es reperire no Dam ahquamentitatem actionus, vel aetas in Pe d in tam avolantate, ct bono ita sunt uia mei duo provad se in Urem habent ea proportio; talem au tem proportionem babent se im , nempe aos que entitate distincta. Quid clariust. Ergo iuxta eam philosoplilain eliaritas aestuc sumpca pro actuali dilectione nihil est creatum in aniuia, sed solum ipse Deus summe bonus te ipso aptatus, de proportionatus animae, seu voluntati, bc voluntasse ipsa aptata, de proportionata illi summo bonoa At qui hoc omnes Theologi centem, vel haeretis iani vel a miaqs erroneum: Vide ergo, quo N
367쪽
quantum abducat a fide illa philois hia, sive
Carthesiorum, live Maignanillarum , a Novato xibus adeo celebrata
6 Et quidem de fide est , quod Samiisen mae Pasionis chrisii merito per Spirisum Sanctum charitasDei di niatur in cordibus eorum,
qui iusti eantur, atque iasis inbaeret, di quod in ipsa tu Visatione bae omnia Ismul infussa ae-ώipit homo ,fidem,spem , ct cbaritatem ex di ia initione expresse I rident. Sess. 6. de iust. cap. o. Tum ex illo Pauli ad Rom. s. Charitas Dei ussa es in cordibus nostris per SpiritumSametum, qui datus es nobis. Quod Auguli. sic exponit: Charitas Dei dicta es d ni in cordiabus nostris , non qua nos i e diligit ined qua nosileiutores jacis: At iuxta praefatam philos
phiam, quae omnes qualitates, accidentia,& in
dos phisicos ab anima, & obiecta realiter distinctos, dc medios relegat, oppotitum prorsus est dicendum , nempe quod per Spiritum Sanctum nihil diffunditur, nihil infunditur in anima iusti, ipli de novia inhaerens, nec charitas quidem, q anos Deus dilectores suos faciat, sed nos fieri, aut esse dilectores, & diligentes Deum, ut summum
num per ipsummet ut aptatum nostrae voluntati per se iplum absque omni dono re ipsa in- fullo animae,aut voluntati: Ergo praetata Pnilosophia expresse contradicit Fidei Catholicae. 7 Ex quo demum colligitur , non solum eam philosophiam errare contra fidem, so quod vilionem, vel actualem dilectionem Dei nihil esse creatum in anima asserit, sed pariter, quatcnus lumen gloriae acceptum pro principio vilionis, Zecharitatem sumptam pro principio dilectionis, nihil esse creatum , aut inlusium, di inhaerens in anima pariter affirmat; siquidem hoc dicere de
oraritate, ut haereticum, vel erroneum saltem, notant plerique, vel omnes Theologi contra
Nag. di oppositum, adhuc de principio dilectionis , elle de fide , satis ostendimus Gisti .
8 Nec dicas primo id quidem de charit te esse definitum in Concit. Trident. sed non de
lumine gloriae. Contrae enim est quia licet Concilium exprcise nou definierit de lumine gloriae,ia men omnes Theologi pariter sentiendum esse ducunt de lumine gloriae, ac de charitate, dia econ tra, & ipsi . vlaignani: ae, Ze Carthetani, pariter discarrunt de utroque ,.sicut de actibus intelle. eius, & voluntatis, quod nempe alio principio aion egoni, nisi sola potentia animae, & obiecto absque omni medio: Ergo vel per consequentia immediatam, vel exprese , & formaliter errant contra distinitionem Concit. Tridenti praesertim dum suam doctrinam consequenter extendunt ad voluntatem amicabiliter diligentem Deum, seu ad oliaritatem ipsam.
s Nec dicas secunὸo , Patres, de Conc,
lium loquutos fuisse iuxta morem, & Philosophia
Peripateticorum de qualitat: s, accidcnti Soactionibus realiter dili ilictis ab anima. N Obi cto: quae Philosophia de fide non eli. Vnde non errabit, inquiunt, contra fidem , qui quod se stantialiter continet Sacer Textus, ta quod intendit definire Concilium, alia Philolophia explicaverit. Contra enim eii, quia Apost. dum ait: aritatem esse tu cordibus no is per Diaritum Sanctum, non sequit se Aristotelem , nec Peripateticos, ted ipsum Spiritum Dnctum dictantem. Nec Augustinus dum id exponit da charitate, non qua nos Deus diligit, sed qua nos dilectore uos facit, non sequitiit secti pateticos, cum potius August. vi saepe ait D.Thom. doctrinis Platonis ellet adductus. Nec limilito Concit. Trident. in rebus fidei defiuiendis tequitur Arist. sed Spiritum Sanctum: Ergo ablurdissimum est sic explicare ipsum Apost. N Augustinum. Dicere autem quod illa Philosophia Peripateticorum non est de fide, nihil obest,quia licet ut pura Phialosophia est, de fide non sit, ea tamen parte, qua contenta inveniatur in Sacro Textu, Ze in detinitionibus Conciliorum , potest esse de fide: Sic ergo est de fide dari aliquid creatum in anima in iniustum animae,& ipli inhaerens ,gratuko illi donatu,&accidentaliter illi iuperveniens quo fiat amuca Dei, potens diligere, dg actu diligens ipsum;de. proximum fidei saltem, quod in anima beati datur etiam donum in illa creatum, iniussam,& ipsi inhaerens, ac illi superveniens, quo fiat potens vi clere , ει actu videns Deum , quod lumen gloriae
appellamus; quod si in his assertis includitur dari
vera, & realia accidentia, virtutes, aut qualitates accidentales realiter distinctas a subitantia. quibus substantia fiat potens agere, aut DPerari. α actu operans, quae est Philosophia Peripateticorum, haec sane Philosophia ut in primo asserto contenta erit de fide, δέ ut in secundo proxima fidei, vel conciufio theologica, contra quam se
tire, eest vel haereticum, vel erroneum, vel errori proximum. Neque enimDoctrina Sacra,& Caanonica corrigenda est ex Philosophia, sed Philo sophia potius ad normam Doctrinae Sacet moderanda , ut iam alibi dixi. Unde mirum. videri debet quod ausi fuerint Novatores quidam novam quandam videre Philosophia, cuius nullum anti
quitate nobilem Authorem proserant contra an liquissimam Peripateticorum magna ex parteS eris Doctrinis contentam, aut contestatam, vel
saltem illis valde cohaerentem velintque ea sua Philosophia Sacram Doctrinam, vel corrigere, vel aliter quam tradita hucusque est , expla
solent, praecludantur, sic arguo: Dubitare non
licet, quod quando PP. Concilis Trident. Vel potius Spiritus Sanctus per Oν eorum definivit.
368쪽
si L 'Hwm intellectus creatus ege at lumine gloria, M. 3qv
eharitatem esse donum insessum,k intuerens animae, plane sciebant, quod haec verba pro tunc in IEcclesia universa aliud non significabant, quam accidens quoddam verum , & reale diuinctima re ipsa a subliuia animae efficienter in illa causatu a Deo, ipsique inhaerens, qualiter pro tunc universi sapientes in Ecclesia, qui omnes tunc erant Peripatetici, intelligebant conceptum accidensis realis: Ergo plane eo ipso definierunt charitatem esse verum, de reale accidens animae iniussum, de
ipsi physice inhaerens 'siquidem hoc iplum definierunt, quod sciebant tignificari pro tunc in viiiversa Ecclesia per verba quibus definiebant;& per
illa verba nihil aliud pro tunc significabatur in Ecclesia r Ergo si quis velit modo dicere solum
mille definitam charitatem,vel sumptam pro ce
ta proportione inter animam , & Deum indistinctaque ab utraque substantia Dei nempe, de animae . de nihil re ipsa distinctium ab utraque substantia filisse definitum,nihil aliud praestabit quami: ludere Concilij definitionem , de illi sensum, designificationem ex diametro oppositam menti,dc sensui DP. obtrudere; quod si licet, per me lice- ble sentire, de docere contra omnia in Ecclesia definita de fide, obtrudendo nempe definitionibus Conciliorum, de PP. sensum contrarium, &contrariam Philosophiam, vel si mavis contrariam grammaticam ei, qua pro tunc Ecclesia ut
ii Iam autem ad subtilem explicatione 1 qua N.Maignam visionem Dei, & lumen gloria
explicare conatur absque omni reali accidenti medio inter Deum ipsum, & animam, facile reia.
pondetur. Ad prin m. quod manifeste implicat
contradietionem intellectum elevari ad videnadum Deum per lumen increatum , quod sit ipsa species impressa Dei a Deo indistincta re ipsa. zam quia implicat potentiam elevari ad altum si perantem vires suas, nisi addedo illi superiores, vires visivas, aut maiorem perspicaciam; Deus autem per modum speciei non addit, nec auget intellcctui maiores vires visivas,de cognoscitivas, sed solum se praesentat intellectui ex parte obteis .cti. Tum quia Deus per modum speciei non unitur physice per modum physicet intellectui, di implicat elevati potentiam ad actum suis viribus superiorem , niti per aliquid physicum ipsam
actuans, B: perficiens,& inBrmans physice,ut statim dicemus. Ad secundum pariter dicoamplicare aperte contradictionem, quod intellectus de nran vidente Deum fiat vidensDeum absque omni medio realiter distincto ab ipso Deo, de ab Intellectu, siquidem nihilo realiter superaddito,
nec intellectili, nec obiecto obiectium manebit re ipsa sicut antea. & paritet intellectus re ipsa sicut antea, id est, obiectum re ipsa non visum, de intellectius re ipsa non videns, implicat enim realis novitas, dc mutatio I bur quomimodo realiter se habentibus sicut antea; unde ut intellectus de non vidente, fiat videns Deum eviudenter requiritur aliqua novitas; seu entitas rea
liter superaddita, non quidem Deo, qui incapax est novitatis , de additionis, sed intellectui qui s
Ius est capax novitatis, de additionis; linc autem novitas, seu entitas intellectui superaddita,neces sario est lumen vitivum, creatum,& actio videndi etiam superaddita, quam in creatis esse realiter
distinctam ab agente satis contra ipsumMaignarudemonstravimus in Philosophia. I a Ex quo ad tertium pariter dico, falsissimum esse, quod Deus solum concursu obiectivo concurrat ad visionem sui elicitam ab intelle-cidi creato, nam cum illa sit entitas creata, implucat fieri nisi Deo ut caesa prima,& per suam Omnipotentiam illam efficiente physice in ipso intellectu sub ratione entis. Falsum item est, quod divina essentia libere, di non ex necessitate naturae
exhibet concursum obiectivum erga intellectum; siquidem obiectuiti sub munere obiecti moventis obiective non est liberum, nec libere movet, sed necessario movet, si non impeditur, quantum movile capax est. vi videre est in omni obiecto. Nec voluntas divina habet dominium immediatu supra vim motivain obie live ad sui amorem, auu cognitionem , sicut nec supra sui bonitatem, aut . veritatem obiectivam, in qua talis vis obieetiv motiva consistit; solumque habet dominium suis pra capacitatem intellectus, aut voluntatis,quam potest pro liberiate augere, vel minuere , vel impedire, & sic magis, vel minus movere, vel nullo modo. Ex quo ad quartum, pariter dico manitastam implicare contradictionem , quod essentia
divina exhibeat nunc maiorem, nunc minorem
sui speciem, si semel species ponitur realiter industincta ab essentia divina, quia implicat contradictionem ipsam e lentiam divinam in se ipsa sustipere augmxntum, aut decrementum, comprimi,
aut dilatari,demitti, aut extendi. ut per se patet. Nec dato quod speciem a se distinctam ederet, posset respectu eiusde subiecti aeque capacis nun*maiorem, nunc demisiorem sui speciem exhibere, quia obiectum ex se non libere, sed per modum naturae sui speciem ex se sibi aequalem emittit qus solum potest augeri. vel minui ex maiori, vel minori capacitate suscipientis illam, ut patet in spe culo, aut ex diversitate medij per quod tra stat , quod medium prorsus excluditur inter Deum visum, Se intellectum videntem intuitiva ipsum i 3 Ex quo contra quintum insero, evidenter constare , quod Deus non potest sui concursum obiectivum attemperare, nec pro Nionare naturali perspicaciae intellectus, nec speciem edere illi proportionatam , nisi addendo intellectui maiorem perspicaciam , quam naturat m,
369쪽
Proportionata est essentiae divinat, di essentia d
vina illi; ut autem improportionata proportio nentur,opus est vel . addere, vel detrahere uni exulis, sicut vi inaequalia aequentur; detrahere autem essEntiae divinae de sua magnitudine intrinteisca, propius chimericulii est; unde colum superest, ut proportio sat, quod addatur intellectui pers-Picacia divina suprii luam naturalem Sc lumen d
vinum, supra suu in lumen naturale. Ex quo contra sextum infertur, ineptiuinae explicari eleva. tionem intellectus per illum concursum obiecti-Vuln, quem attemperatum fingit ex parte Dei hie Auclior; tum quia essentia divina per modum speciei se ipsam demittat usque ad proportionem cum naturali perspicacia intellectus,non est interulectum elevari, sed essentiam deprimi, S descendere u sua elevatione, sicut si Stellae Gulo inde
rei ad terram, non proinde terra elevaretur ad
contactum Stellae. Ad septimum pariter dico allisiimum esse, quod ille concursus obiectivus es sentiae divinae sit, aut uere dici poisit auxilium
ac uale gratuitum, tum quia non auget vires potentiae, tum quia non est per se liber obiecto, sed
Per modum nkturae, tum quia in modo obiecto de
deprela illius specie usque ad gradum proporti
natum naturali perspicaciae intellectus , nullo auxilio , aut iuvamine eget intellectus ad illud videndum , sicut si lux solis remittatur vique ad gradum proportionatum oculis noctuae , iuvari non eget oculus noctuae ad eam videndam, nec elevari, sed naturaliter eam videbit, ficut alia o lecta proportionata. Vide quae diximus contra P. Varque a Tractat. de Charit. FUI .a num.8 8.
Vnde tandem fiet, quod quilibet intellectus naturali sua perspicacia naturaliter possit videre Deum in eo gradu, & in ea specie, in qua se videndum exhibet beatis,Ze quod si non videtur de facto, non est ex desectu perspicaciae, aut luminis lassicientis in intelleini, sed quia Deus libere
se abscondit, negando sui speciem, quam libere alis exhibet, licet non habentibus maiorem perspicaciam,nec maius lumen intellectivum. Immo, non iam dicendum erit, visionem Dei esse tostro intellectui summaturalem , sed potius su-Pernaturalem esse non visionem ipsius, siquidem praeter naturae ordinem,& exigentiam est , quod
obiectium physice praesens intellectui habenti sufficientam perspicaciam ex parte sua ad illud vudendum, non exhibeat ei speciem sui proporti natam illi, sicut quod obiectum physice praesens speculo capaci, non exhibeat illi sui speciem speculo proportionatam. Quin Et longe mirabilius sequitur, nempe quod intellectus essentialiter lasemper actu videns Deum, de Deus essentialiter visus ab intellectu, supposito quod intellectus exustat nam si totum hoc unice consistit in intellectu ipso , de Deo ipso secundum certam proportione
uidistinctam te ipse ab utroque simul, existen
utroque simul, essentiale erit Deo esse visum ab intellectu, di intellectui videre ipsum, timet physice impossibile ipsis oppoliti.m , utpote nuhil prorsus illis deficiens ut unus videat, de alter
Iin Dicere autem, ut tandem dicit, & ia hoc sistit, quod tam intellestus , quam voluntas
polsunt intrinsece dilatare , S ampliare capacita rem tuam naturalem, vcl illam comprimere,nthialo entitative ipsis addito, vel dctraeto, quid pro sus ridiculum est. non minus quana dicere capaci tatem naturalem eiusdem rei posse nunc maiore, nunc minorem re ipsa esse , nihilo prorsus de eiusCntitate ,& capacitate addito, vel detracto. Nec minus ridiculum est, dicere, quod obic cium p test dilatare, S ampliare , vel minucta, de atig re intriosece vim obiective motivam , nihilo daeius entitate , bonitate de veritate obicctiva deis
eracto , vel addito. Nec oppositum potcst scriverosimile exemplo rarefactionis,fit condensati
Dis in quantitate corporea. Tum quia spiritualia sunt incapacia dilatationis, de compresionis ad distinctionem corporalium,de hanc dilatationcia dc compresionem in eis cogitare,cst sapere secun- 'dum carnem, seu secundum res sensibiles, quod
mens est.Tum quia nec quantitas corporea rar
sit , aut condensatur, dilatatur, aut comprimitur invariata entitative, sed solum per additionem, vel detractionem quantitatis, ut volunt aliqui,vel per qualitatem luperadditam , ut nos diximus in Curs PhiloLNec in contra probare potest cxem
plum de indivisibilibus continui, de quibus ipse
Maignam ait posse entitative invariata inremlece comprimi, aut dilatari; de auer vel aliter figura. ri. Nam quam absurdum sit hoc , fit salsum latis ostendimus in Philosophia, lib. 6. piaest. I. Ex quibus denique interes, assertiones Catholicas de lumine gloriae, de elevatione intellcctus, de a Llio, de concursu speciali. dc lupernaturali requia sito , de impotentia naturali intellectus ad vide dum Deum , de visione beata elicita ab intelleiactu, de specie impressa, & expressa, non posse emplicari, nisi chimerice , aut sallaciter terminorum antiquas, de consuetas significationes alterando. si semel nihil realiter distinctum ponatur inter i tellectum , Ee erilentiam divinam, per solas, dc n
SECUNDA CONCLUSIO. ris T Ico secundo: Nee intellemia di ia
nas ire divina omnipotentia, ne aliud dromun praedicatum adhue de potentia Dei absistapotes ranisι intellictui creato premodum luminis , ant virtutis ex parte potentia ad videndum Deum. Probatur, quia idem pro portionaliter dici debet de intellectu respectit i ia. sionis Dei, de do voluntate ιespciau actus chari
370쪽
GIII. Vtrum intelletEus Deatus eneat lumine gAria, e . 3 s r
vth quo diligit Deum; sed nec Spiritus Sanctus,
nec divina voluntas, aut omnipotentia uniri possint voluntati creatae per modum virtutis, aut co-
principi, ex parte potentiae ad actum charitatis eliciendum : Ergo pariter nec intellectus divinus, nee divina omnipotentia, nec aliud divinum uniri potest intellectui ad actum visionis eliciendum,
seu ad Deum videndum per modum virtutis, aut comprincipi ex parte potentiae.Maior patet,quia rationes quae probant de uno probant de alio. Minorem vero late probavimus Trainat.de Chainritat. quae's. per tot. cuius probationes,& sol tiones argumentorum pro praesenti conclusione
propugnanda susticient, lis mutatis vocibus i tellectus, de voluntatis, dilectionis Dei, Ze vilionis Dei;vnde modo non est opus eam doctrinam
is Dices sorsan , f;ter posse discurri de
visione Dei, ac de actu charitatis; nam de actu charitatis probat D.Thom. non posse procedere, nisi a virtute supematurali creata, εἰ intrinsecaper informationem, quia est voluntarius; at visio Dei non est voluntaria. Sed contra est, quia licet non sit voluntaria, est tamen essentialiter vitalis, cum sit ipsa vita aeterna: Sed ex quo fit vitalis. non minus, exigit esse a principio intrinseco, quam actus charitatis ex quo sit voluntarius: Ergo ratio D.Thom. aeque applicari potest visio.
ni Dei, illam sundando in ipsius vitalitate, sicut
in actu charitatis eam fundat In eius voluntari tate; nam quantum ad esse ab intrinseco,non dinferunt voluntarium, di vitale. Vide specialiter ubi
Ico tertio: Saltem ex natura rel requiritur lumen gloriae creat si,di 'sice invarens ι umque Amans intellectu admidendum Deam. Ita expresse Dahomian pra- feni. ante. s. εc probat primo, quia omne quod elevatur ad aliquid, quod excedit suam naturam,
opportet quod disponatur aliqua dispositione, quae sit supra suam naturam , sicut si aer debeat suscipere formam ignis, oppotiet quod dispon tur aliqua dispositione ad talem sormam: Sed cuintellectus creatus videt Deum per essentiani, Ipsa essentia Dei fit sorma intelligibilis intellectus: Ergo opportet, quod aliqua dispolitio supernaturat is ei addatur, ad hoc quod elevetur in tantam sublimitatem. Et haec est lumen gloriae cre
tum in intellectu, de illi physicὸ inhaerens. Secunis
do, quia ut dictum est, virtus naturalis intellectus - creati non susticit ad Dei essentiam videndam: Ergo opportet,quod ex divina gratia superacclesicat ei virtus Intelligendi.Et hoc augmentum viris tulit intellectivae vocamus illumis opem intes
lectu a18' Sed sibi obijeit D. Tho. primo , quia
lux ipsa non indiget lumine ut videatur: Sed Delix a lux intelligibilis: Ergo non videtur per
aliquod lumen creatum. Secundo: Cum Deus via detur per medium non videtur per suam essentia: Sed cum videtur per lumen creatum videtur Permedium: Ergo non videbitur per suam essentia. Tertio, quia lumen crearum poterit esse naturale
alicui creaturae: illa ergo poterit naturaliter Destvidere, quod eisini Oisibile. Sed facile respondet, ad primum, di tinguit maiorem : Lux ipse non indiget lumine ex parte sua superaddito verideatur seu ut reddatur vitibilis . concedit: Non indiget lumine ex parte potentiae . ut potentia posset videre, negat, de concest, minori, eodem modo dii linguitur consequens, quia lumen cre tum non ponitur necess)rium, ut essentia divina
ex parte sua reddatur intelligibilis, aut visibilis, quia secundam se est summe intelli aibilis, ted solum ut intellectus fiat potetis ad intelligendum, per modum quo potentia iit potens ad operan dum per habitum . unde in visu ipso . sive oculo corporali requiritur etiam lumen lubiectivum ad videndam colorem obiective illuminatum, de in intellectu lumen naturale intellectivum ad intelligenda obiecta intelligibiliai Sic ergo quamvis Deus in se ipso sit lux per se intelligibilis, intellectus eget alio lumine subiectivo ut fiat potens cum intelligere. Ad secundum, etiam distinguie maiorem: quin Deus videtur per medium tamquam per similitudinem mediam, concedit quod Deus non videbitur per suam essentiam : Cuin Deus videtur per medium subiectivum ex parte intellectus ipsum consortans ad videndum, negae quod Deus non videatur immediate, de per suam essentiam, quia tunc inter intellectum compleidvilivum, seu intellectivum, de essentiam Dei nihil mediat. Ad tertium, negat antecedens , quia Iumen illud est dispositio ad ipsam essentiam diis vina vi ad formam, unde nulli esse poteth connaturale, nisi cui sit connaturalis ipsa essentia divi na, sicut dispositio ad formam ignis non potest esse connatuealis, nisi cui tuerit connaturalis ipsa forma ignis. Haec est littera D.Thom. quam ideo elare retuli, quia debet esse norma dicendorum, Ecquia ea la penitus evertitur doctrina Magnanistarum, de Chartesiorum , seu Athomist
. to Ex Illa tamen insertur, duplici ex e tete , aut sub duplici minore requiri a D. Tlio m.
imen gloriae creatum. Primo ex capite, di lubmunere dispositionis necessariae ad essentiam divinam ut formam intelligibilem intellectus. S cundo ex capite impotentiae naturalis intellectus ad visionem sub munere virtutis illum constimentis potentem videre Deum. aci Sed contra primum caput obijcles,