장음표시 사용
391쪽
ac praestare in suo subiecto, vel individuo idem
munus, quod in alijs praestatur ab alia forma, vel instrumento, ut si dicamus, in supremo artifice ad creandum illius omnipotentiam supplere Pro manibus, & mltrumentis,& pro ministris,ipsamque horum omnium vices, de Partes gerere dc
huiuimodi, quae solent dici respective ad alia , in quibus per alias iocinas, aut per alia media similes eisectus fiunt.Sic ergo,dum dicimus,in Deo ad sui visionem quidditativam essentiam divinam, supplere pro specie, & gerere vices speciei, non est sensus , quod suppleat vices speciei, qua Deus Posset prestare eundem essectum, sed quod per se ipsam praestat,quod alia obiecta per speciem distinctam, seu quod eius essentia gerit munu quod in aliis obiectis gerit species illorum ab iditis distin .Ex quo in forma Mistinguo maiorem: Supplet proprie. nego maiorem : Impropria , &comparative ad alia, concedo: Et dii inguo minorem: Non poteli lupplere pro impossibili sibi, M alijs, concedo: Pro impossibili sibi, necessario
tamen in alijs obiectis, nego minorem,& conse quentiam. Ad confirmationem, omisso antec
denti , nego consequentiam, quia subsistentia divina supplet proprie, re relative ad id am hum nitatem pro si absistentia creata; at in visione beata essentia divina non suptet proprie, di relative
ad sui visionem pro decie impressa, sed improprie , se relative ad alia obiecta , & cognitiones, accipiendo undere pro eodem ac aequi ter aequivalet enim per se speciebus impressis creatis
67 Denique obijcies .Potabilis est species exprest a creata quidditativa Dei ut est in se: Ergo& impressa. Pronatur antecedens, nam beati videntes Deu producunt verbii ,& speciem expressam iptius: go.Huic argumeto aliqui exThomdistis, concesso finiecedenti, negant consequentia,&toti sunt in reddenda disparitate. Sed disparitate
esse nullam quaestione sequenti ostendemus. Unde nego antecedens , nam eque impossibilem iudicamus speciem expressani quidditativam Dei, ae. inipressam. De quo quaest. sequenti, in qua amplius confirmabitur D.Thom. sententia.
Og dictis primo colligitur , lumen gloria non esse in visione beata spri
Cile, quia de ratione speciei impress, est, quod liesimilitudo intelligibilis obiecti in tota eius quid-ditate, ut est in se;quod se teneat ex parte obiecti Vt illud praesentaps potentiae,& ut forma, qua Obiectum obiective movet,& determinat intelle-etuin ad sui cognitionem: Sed nihil horum convenit lumini gloriae. quia in primis lumen gloriae non est similitudo intelligibilis obiecti, ita est similitudo physica, de naturalis, It pote phusica
participatio divini intellectus; deinde nec cli similitudo Dei in tota eius quidditate , sed soli mex parie, nempe similitudo participalisa ipsius in quantum es primus intestiatus, ut ait D. l ho. item nec se tenet ex per se obiecti , sed ex parte
potentiae, de quo nempe ait D. Thom. requiritur ergo aliqua ilitudo Dei ex parte Osuae , potentiae, qua scilicit inteluctu s e tax ad ondendum Deum, deinde nec per se p lactat o lectum potentiae uniendo illud potentiae , sed solam potentiam habilitat ex parte Potcntiae; nccobiective movet, aut determinat intelli flum, sed subiective ipsum consonat physice ad Dei intuitionem: Non ergo est species impressa Dei, nec serit munus illius.
impressae est determinare potentiam in actu primo ad certam speciem cognitionis: Sed hoc prae- sat lumen gloriae in intellectu beati : Ergo gerie vices, & munus speciei impressae. Probatur mi nor, quia lumen gloriae determinat mtellectum beati ex se indifferentem ad varias cognitione ς. ad visionem Dei, nullam relinquendo indiffere etiam ad viliones, aut cognitiones specie diversas. quia per se est determinativum ad vincam specifice visionem Dei: Ergo determinat in actu primo intellectum ad certam speciem cognitionis. Rem pondeo , distinguendo maiorem et Munus pro prium speciei est determinare potentiam in actra
primo subiective, & physice ad certam speciem
cognitionis, nego: Determinare obiective, & intentionaliter, concedo maiorem, & iii sensu con- Creo , nego minorem. Et eadem distinctione adprobationem dico. quod lumen gloriae determi rat intellectum subiective,& physice ex parte potentiae ad vilionem licui trabitus determinant potentias; caeterum,sicut habitus scientiarum sic determinantes intellectum ad certas species, & o lacta, non sunt species, nec tollunt indigentiam specierum, ec obiectorum ut obiective moveant, di determinent ita lumen gloriae determinans intellectum physice ,& subiective ad visionem Dei
specifice unam, non gerit munus speciei,nec supplet pro specie, nec tollit indigentiam concursus obiecti determinantis, di moventis Obiective, vel
per se per modum speciei, vel per sui speciem, lilixe fit potabilis, di exacta.
minis est determinatus omnino,licet subiective de
physice ad visionem solius Dei; ut quid requiritur, quod obiectum etiam illum obiective determinet Et urgetur, quia obiectum non determinat quoad specificationem, nisi intellectum obiectiψὰ Indifferentem: Sed intellectus illustratus lumine gloriae non est indifferens obiective . quoad specificationem, quia non est indifferens ad ob -cta specie diversa: Ergo essentia divina non de
392쪽
V st. X. An detur, misit possibilisspecies imprafa, etc. 3 ς
remiinat obiective Intellectum illustratum lumi ne gloriae: Ergo respectu illius non exercet munus speciei. Relpondeo ad interrogationem, id provenire ex ellcntia intellectionis, quae ex natura sua exigit provenire ab obiccto, di potentia, si
tu idem resultat necessarib ex occursu mutuo utriusque, ut supra explicavimus num. 2. unde
non satis est. quod potentia sit lubiective,& physice determinata ad tale obiectum , sed requiritur etiam quod obiectum occurrat illi illam etiam obiective determinans, & se illi presentans ut sic resultet intellectio, ad quod opus est quod obiectuni fiat intelligibile in actu, vel tale ex se sit, ,
quod intelleetus fiat etiam in actu per obiectum, aut forman eius. Ad urgentiam, distinguo maiorem: obiectum non determinat quoad specificationen , nisi intellectuin ob eclive indit en tem, vel postrive, vel negative, concedo: Nisi intellectum politive indivirentem obiective, nego maiorem;& distinguo minorem: Intellectus, veillul ratus lumine gloriet. non eli indisterens obie-Etive indiiserentia politiva ad diversa obiecita,
eoncedo:Indisterentia negativa pir non identitatem cum determinatione actuali obiectiva. seu ex parte obiecti, nego minorem, & consequentia siquidem vi obicitum positiven aetii determinet
quoad speciem intellectum, ut illustratum lumine gloriae, Opus non est. quod supponat intellectum, ut sic illuliratum positive indiffitentem ad illud, Ee ad alia obiecta specie diversa; sed satis est,quod simponat illum ex se negative obiective indictarentem, hoc est troia actu obiective informatum; nec actu obiective determinatum ab eo obiecto, per non identitatem cum determinatione actuali obiectiva; sicut vi forma coelestis determinet m teriam coeleste ad speciem corporis coelestis, Opus
non est, quod supponat materiam illam positive iridi Frentem ad illam, vel aliam sormam, sed satis est , quod supponat illam negative indisserenia
vcm, per non identitatem cum actuali determinatione.& insormatione a tali Hrma.Vel ut aptiori Exemplo utar , ut forma quaelibet determinet quoad speciem materiam ut ultimo dispositam ad talem sormam, non requiritur, quod reduplicative ut ultimo disposita ad illam formam, sit positi .e indit serens ad illam, & alias, sed satis est. cpiod adhuc ut sic disposita.non sit actu determi-ii ata in tali specie, & a tali forma;sic igitur lumen gloriae est ultima dispositio intellectus ad essentiad .inam ut ad sormam intelligibilem, per quam
obiective specificaturra determinatur in actu primo; unde non requiritur, quod intellectus vi ill si ratus lumine gloriae. sive reduplicative ut ultimo
sic dispositus sit positive indifirens ad illud , vel
aliud obicetum, ad illam , vel aliam formam intelligibilena sed satis est. quod non sit actu determinatus per illam formaliter obiective, scd s lum dii positive, quia eo ipso, post deteri uiati nem dispositivam ex parse potentiae, requiritur, deiideraturque determinatici sormalis obiectiva ex parte obiecti, quae vel sit forma obiecti , vel
quidditas ipsa obiecti per modum formae bitelligibilis. et Colligitur secundo: Ad visionem be
tam , essentiam divinam non concurrere puro
partialiter, ut solum extrinsece assillantem intellectui, nec ut per accidens illi allociatam , sed vesormam intelligibilem intelligibiliter actuantein intrinsece, de intentionaliter informautem ipsum in actu primo ad actuni secundum intelligendi. Ita D.Tho.in praesent.sie dicens: Vicut aliae forma
istelligibiles. quae non sunt suum esse , Uniuntur intelle tui se uiam aliquod esse, quo informant ipsum intellectum, ct faetant ipsum in ad tu , ita disina essentia Unitur intelliemi is intellectum in actu. perse ipsam faciens in tellectam in adiu:
Sed ex duobus proprie partialiter concurrentibus per assisciationem, & assistentiam extrinsecam.
unius ad alium neutrum comparatur ad alterum,
ut forma constituens illum in actu ad operandia, ut per se patet: Ergo. Confirmatur. quia eskntia divina concurrit per modum speciei impres :Sed species impressa non est pure concauta partialis cum intellectu per puram societatem extrinseca eum illo concurres, sed est sonita intelligibilis intrinsece actuans, di insormans intellectum,& conis stituens illum in actur Ergo essentia divina non concurrit ut pura causa partialis, extrinsece assi stens, & associata cum intellectu , sed ut sorma
Intelligibilis intelligibiliter actuans , di perficiens , Se constituens intellectum in actu ad intelligendum.
1 Sed contra hoe opponit sibi D. Tho.
3. coni.Gent. cap. I. o In .sentent. distines. I. artis. I. sic vel squivalenter: Subsistens, ut subsistens, forma alterius elia non potest,ideoque
a subsistentibus abstrahuntur species intelligibiles, quae Hrmae sint intellectus quia ipsa subsistentia per se intellectum inis are non possunt:Sed divina essentia per se ipsam est eslantialiter subsistens, cum sit suum esse : Ergo ipsa per se ipsam non potest esse forma intelligibilis intellectus. S cundo,quia si esset forma intelligibilis intellectus,
ex illa,& intelledhu fieret unum per se, quia ex intellectu, & obiecto fit magis unum,quam ex ma teria , ut ex Aristot. & Comentatore saepe laudat D. om. Sed non fieret unum per identitatem.
quia essentia Dei nequit identificari cu intellectu
creato: Ergo per compositionem: Sed hoc etiam est impossibile quia essentia divina nequit cu aliis quo in compositionem veniretias esset pars alicuius compositi Ergo nec potest uniri intellectui ut forma ei aertio quia operatio agentis sequio tur ad forma eius.Si igitur essentia divina infinita esset forma intellectus, sequeretur intelleetio insi-
nitaDei in intellicui creato,quod est impossibile.
393쪽
3 Ad primum inmen tespondet, distinguen lo maiorem: Subsistens, ut subsistens, quod
compolitum est ex materia, N iarma, ex potentia, & actu, forma alterius esse non potest, concodit i Subsistens, quod est Brma pura, de actus purus , subdillinguit:Forma alterius este non potest in esse naturali, θ' physico, concedit:In esse intelligibili, negat maiorem, & distinguit minorem: Essentia divina est essentialiter subsistens ut compositum ex materia, dc krma, vel ex actu, dc potentia, negari. Vt isma tantum, Ec actus purus, . concedit minorem , Ee negat consequentiam deserima intelligibili. Rationem disparitatis assidinat, quia sublittens compolitum est materia, deforma, aut ex potentia, de actu, iam eius Hrma, vel actus contracta est, & limitata ad illam materiam , vel subiectum; dc ideo se a alterius esse non potest. Secundo quia res qualibet est intelligibilis secundum id, quod habet de actu, non secundum id quod habet de potentialitate t patet ex s. Metaph.de ideo opportet a re composita ex materia & .rma, abstrahere Hrmam intelligibilem a materia,& ab omnibus proprietatibus materiae: Caeterum subsistens non compositum ex materia, fle Hrma, nec ex a ctu, de potcntia , sed
quod subsistit ut pura inrina, εἰ actus purus per scpotest esse serma intelligibilis intellectus, tum
quia ex se non est coartata ad certam materiam,
vel subicctum, sed illimitata Qrma; tum quia ab illa opus non est,nec possibile abstrahere imam intelligibilem distinctam, quia non est in illa distinguere actum , ratione cuius sit intelligibilis de
materia,aut potentia, ratione cuius non sit intelligibilis.sed tota est pure actus,& Hrma,& pure intelligibilis heideo se tota potest esse serma intellia gibilis;quias P aliqua res per sesubsisses,qua n halet infe aliquid praeter liquodperse es intelligibile in ipsa, talis res perse poterit esse forma, qua ipsa res intelligatur , nec opportebit, nec poterit ab illa abstrahi Brma intelligibilis, qua intelligatur. Vide supri num. go. Traciat.
Fieret unum per se in essendo, seu in esse natura ii , negat: Unum in esse intelligibili, Se mtellecti 'o, concedit; de negat minorem, de explicat illud Aristot. Ex intellula , ct re intellectas magis unum , quam ex materia, ct forma', qui reum dum quod intellectus intestigit res alias, intel Etam in ad DH Unum eum intelle M in aeta, inquant forma intinerit i forma Mellectus, inquantum est intellectus in ad tu; non ita quod intellectum in actu,seuforma, quaμ tale it i famet essentia intelleritas, quia essentia intellectus manet una sub duabus fremis , secundum, qtiod intelligit res diversu successive , ad modum quo materia prima manet una sub dioesssormis. Ex quibus concludit: Eως nullo modo consequitur, quod intellectus noser sidens De
flat ipsa essentia disina ,sed quod ipsa essentia
ditana comparatur ad lyum , qua perfectio, forma, seu quod fiat in actu primo ad intelligendu periplam essentiam divinam. Sie ad litteram
D. Ιho.m Asmes. I .artic. I .ad to.Ex qua dos ctrina sequitur, ex intellectu, Sc re intellecta fieri. magis unum , quam ex materia , dc in a , non
per compositionem stricte talem, e physicam,scuin esse naturali quia essentia divina no potest esse forma alterius rei fecundum esse naturale; sequeretur enim quod multum illa con meret Onanaturam, quod esse non potes, ut inquit ipse D.
mus Tractat. de Charitat. Ubi se . sed peridentitatem; non per identitatem ipsius estentiat intellectus cum essentia obiecti, quia haec est impossibilis; sed per identitatem intellectus in altu, cum obiecto in actu, quia videlicui, eadem forma qua obiectum est in actu intelligibile proxime eadem intellectus fit in actu proximo ad intelligendum tale obiectum ; unde intellectus vi in actu. , de obiectum ut in actu eodem actu sunt in actu, de in illo identificantur; ex quo sequitur, quod ex intellecta ut in actu dc obiecto ut in actu non fir unum per compositionem , sed est unum per identitatem in actu utriusque. Ex quo rursus, equitur, quod essentia divina, licet per se sit .rma intelligibilis intellectus, non facie cum illo num per compositionem , sed est idem cum illo ut in actu, quia unitur intellestus in intelleritam in aditu per se ipsam faciens intellectum in actu. ut in praesentiait. s Sed licet haec talutio sit de mente Di
Thom. dc satis aperta, non evacuat penitus dii ficultatem, siquidem D.Thom.3e nos ipsi fatemur, quod essentia divina unitur intellectui, non sane intellectui ut in actu, quia sic potius est idem cum illo ut in actur Ergo cum illo ut in potentia ad formam intelligibilem; sive tanquam actus cum potentia: Sed omnis dillinctorum unio est vera compositio, di si sit distinctorum per modum actus, 3c potentiae, est vera compositio per se sa- ciens unum per se, unitate compositionis: Ergo ex intellectu nudo, seu in potentia, & ex essentia divina vi Prina,& actus eiu fici unum per se unutate compositionis. 6 Respondeo ad hanc instantiam, quae sane est urgentissima, distinguerido maiorem; Zc concedendo, quod essentia divina unitur intelle-Qui ut in potentia unione intelligibili, seu intentionali, eo modo quo est sorma eius; negando tamen , quod uniatur intellectui naturaliter, de physice, aut in genere entis, quia sic non est .rma eius. & in hoc sensu , concedo primam coi:- sequentiam. Et distinguo minorem subsumptam. Omnis distinctorum unio est compositio alio modo, quo est vitio, nego: Eo modo quo est virio, sub
394쪽
stiast. X. An detur, misit possibilis species impresa, M.
subdistinguo i Est compositio ex bis semper, nego : Ex bis, vel eum bis . concedo minorem, &distinguo consequens: Ex intellectu in potentia,& essentia divina vi sorma eius, di actus, fiet una vilitate naturali, compositionis naturalis, aut in eo entis, nego: Unitate intelligibili , aut intcntionalis compositionis , subdistinguo : Compositione proprie tali, leu ex bis ; nego: Compositione improprie tali appellata cum his , coi cedo consequentiam. Est dicere, quod dillinctorum unio est compositio eo modo, quo est unio; essentia autem divina non unitur physice, aut na turaliter, nec in este entis cum intellectu, sed modo intelligibili, vi sorma intelligibilis eius , unde
ad summum sequitur,quod componat cum intellectu intelligibiliter unum per se vilitate intelligibili, leu in linea intentionali, quae sit unitas sim, sis compositionis. 77 Caeterum, tam compositio in linea I tentionali, quam in linea playlica, est duplex:Alia compositio,quae dicitur ex his, di contingit quando utrunaque comparatur ut pars ad invicem, &ex utraque ut parte resultat totum plus pefectionis dicens , quam quodlibet extremum, quia quodlibet extremum est quid incompletum , &pars in ca linea in qua componunt,& neutrum est subsistens ut totum completum.Et sic unitur cum
intellectu species impressa creata.& facit cum illo compositionem proprie talem , seu ex bis. Alia vero est compositio improprie dicta,quae appellatur eum bis, & est, quando unum extremum ex
se est quid completum, & per se subsistens , alio non indigens ad sui consistentiam, & tamen ex sua superabundantia potest actuare, & perficere aliud extremum , & complere indigentiam illius, quo pacto subsistentia verbi, licet in se subsistens,& completa, & humanitate non indigens,unitur humanitati complendo , & actuando illam,illiusque indigentiam; & similiter dicimus de essentia divina, quod ut per se subsistens, de completa in linea intelligibili, ex sua infinitate, & superabundantia unitur intellectui beatorum, actuans, perficiens, dc complens illius indigentiam, & sic cum illo componie virum per se, non ut pars proprio talis. ex qua cum alia comparte resultet totum maius, sed ut totum, & completum simpliciter actuans, di complens indigentiam intellectas; de huiusmodi compositio, quae appellatur cum his. non dicit imperfemonem ullam ex parte essentiae divinae complentis, & actuantis intelligibiliter intellectiim, sicut nec compositio verbi divini cum
8 Sed non quiesces primo, quia verbum unitum humanitati componit cum illa unum suppositum, seu hominem in esse suppositi; at essentia divina unita intelleetui non constituit aliquod unum, quia nec constituit unum suppositum, cu nam naturam, vel assignenam quod vom comstituit Setundo, quia ideo verbum non ut pars, sed ut totum componit cum humanitate, quia illam trahit ad Itium esse, & facit suam suppositaliter; at essentia divina non trahit intellectum adiuuin elle intelligibile,nec facit intellectum suum. sed intelleetus manet subsiliens in sua supposito creato, & elluntia divina in se subsistens , & ex duobus subsistentibiis seorsim non videtur,qualiter possit lieri unum per se: Ergo paritcr noti v nit ad rem. Respondeo tamen,cssentiam divinam unitam intellectui non constituere unum suppostatum,quia non suppositat inrellectum, nec illum facit suum quo, quo ipsa intelligat. Nec cum illo conitituit unam naturam, ut aiebat D. Thom. I. contr.Gent. Nec id est necessarium xt uniatur per modum speciei, quia species intelligibilis inita intellectui non constitvjt aliquam naturam ,sed perficit ipsum ad intelligendum, quod perfiationi divinae issentiae non repugnat, ut ibidcm subiungit D.Thom. Quod ergo unum constituit Dico, quod constituit cuin intellectu unum principium completum , sormatum. & actuatum intentionaliter ad intelligendum , quod vocat Div.Thom. vnuin in intelligendo, licet non unum in cile
o Ad secundam dico, veram esse illam causalem in ordine ad unionem phylicam, & in elle entis, qualis est unio humanitatis ad verbum, quia nihil potest physice uniri verbo . aut alteri divino praedicato unione per se, quin trahatur phytice ad esse divinum , di ad subsistendum in Deo, & non in se; quia manendo in sua subit stentia extra Deum, per se uniri non potest physice Deo, ut suo loco dicemus. Attamen in uni ne intentionali, de per modum seruiae intelligibulis, hoc non requiritur, quia ex munere proprio formae intelligibilis, actuantis intellectum, S intellectus actuati, aut determinati tali Hrma intelligibili, non exigitur, quod in eodem supposito subsistant, sed possunt tibi invicem corresponde re ut potentia, dc actus , ut materia, & forma ialinea intelligibili, quamvis unumquodque in duverso supposito. Cuius ratio est, quia nec de ratione formae intelligibilis determinantis intellectum est , quod sit principium quo suppositi intelligentis, intelligenti subordinatum, ut quo ipsius; nec de ratione intellectus est quod sit principium quo obiecti intelligibilis, illi subordinatum ut quo proprium eius; sed species intelligibilis ex se est unice principium quo obiecti, quo nempe obiectam ocurrit praesentialiter potentiae, Be illam intelligibiliter movet, di determinat, Ze intellectus est unice principium quo intelligentis, quo intellia gens occurrit active obiecta ut determinatus abi pis ipsi im percipiat, de intelligat, ut sic ab utro- . que intelligibiliter unito,& coniuncto procedat notitia, vel perceptio obiecti, unde ad huiusmo-Occussum, a plzxum, bc unionem, uon requi- D-
395쪽
xitur,quod intellectus extrahatur a suo supposito, te fiat quo, sive intellectus obiecti, nec quod forma intelligibilis extrahatur a supposito obiecti, ut fiat quo, aut species, vel virtus propria supp-sti intelligentis, sed manent utroque ut Po pro
prium sui, & distincti suppositi, & subiistentis possunt invicem occurrere, amplecti, & uniri, ut eXVtroque procedat intellectio talis speciei, α --
lecti. 8o Quod si inter nos, semper species intelligibilis existit de subiistit in intelligente intrinsecC , tanquam accidens in alieno supposito distincto ab obiecto, hoc non provenit ex specie ipsa, nec ex munere proprio speciei, quia ex muliere proprio speciei non est quo proprium intelligentis , nec exigit in illo ut quid suum existere; sed quia est accidens, seu virtus obiecti per m dum qualitatis, & accidentis emissa ab obiecto absenti, quae in absentia obiecti in ipso obiecto intrinsece inhaerere non potest nec in illo subsist re, aut existere, sed solum in medio, si transit per medium, ut contingit in speciebus sensibilibus,vel in subiecto ultimato, ad quod pervenit , ut sit forma eius loco obiecti, & ut vicaria obiecti; admodum quo virtus ignis ut in absentia ignis calefaciat, debet exiliere , & subsillere extra ignem iii alio supposito ; non tamen hoc habet ex quo est virtus ignis calefactiva, quia adhuc ut subsistens in ipso igne potest calcfacere , & est virtus imm diate calefactiva ubi ignis ipse praesens est. Sic e go , ubi obiectum intime praesens per se ipsuin fuerit intellectui,opus non est quod virtus obiecti extrahatur a supposito obiecti, nec quod in alio subsistat, sed virtus, & species. aut quidditas o lecti ut quo proprium obiecti, & ut in ipso obiecto subsistens potest determinare actuare, & perseere ex parte obiecti intellectum etiam subsistentem in suo supposito intellectivo distincto, vequo ipsius; quod maxime salvatur,quando ipsum obiectum per se subsistens est per se ipsum sui ui tus , sui species, & sua forma intelligibilis, tune enim ex ipso ut forma intelligibili in se subsistentate,& ex intellectu etiam ut subsistente in suo proia prio supposito,fit unum per se, non physice, &in esse entis, sed intentionaliter in ei se intellecti vo, & intelligibili, per unionem , & amplexum intentionalem, servata cuique sua propria sui
sistentia, & suo proprio supposito. 8r Quamvis forsan dici posset,quod sicut
per unionem hypostaticam verbum extrahit physice humanitatem ut no in se subsistat physice sed in Deo; ita in illa unione intentionesi cssentiae dia vinae cum intellectu creato, essentia divina inteusgibiliter trahit intellectum, & ipsum intelligentem,& quodam modo illum extrahit a se, nempe
modo intentionali, ut intelligibiliter non supponat in se, sed in Deo, siquidem ita abstrahitur
se in se non videat ex vi illius visionis, sed solum in Deo, licet physice in esse entis semper maneat in se subsistens, ut suppositum re ipsa distinctum a Deo. Nec in contra est, illud proloquium: In telleritus trahit res ad se, quia hoc intelligitur e rebus intellectui absentibus, di finitis, non de re illa, quae trahi non potest,quia infinite per se praesens est omni intellectui capaci, sua praetentia inrifinita omnem intellectum dispositum k capacem absorbens, veluti abysus, de intelligibiliter in se
convertens, S hoc pacto, sicut intelIctus intelligendo omnia , fit omnia per similitudines Omianium, dici potest quod intelligendo Deum fit intelligibiliter Deus ipse non in similitudine, sed in ipso immediate ipsum intelligibiliter a se ipso a
strahente , & in te absorbente icelici quodani, de
aeterno extasi, & raptu. Tanta enim est excelle
tia illius unionis , & visionis, ut si quid amplius salva fide dici posset, dicendum sit.
8a Ex quo iam patet ad tertium ex num 8. sic enim respondet D. Thom. in ah .ssis. I. ad 'a. in eo: Ucendo, cognitio quantum ad id quod eo osciti sequitur formam, qua cognoscimus, quia per formam lapidis videmus lapidem, sedes
Iscaria in cognoscendo sequutiae virtutem eo oscentis, cui qui babet visi ortem aecutius viri ist; G ideo in illa visione nos idem videbimus. quod Deus videt, nempe essentiam sιam, quia via debimus per eandem sorinam, & speciem pecquam Deus; sed non ita esse cariter, sed modo fianito. Vnde in forma, distinguo antecedens:opea ratio agentis sequitur ad formam eius , quantum ad essicaciam agendi formam physicam,& quan tum ad obiectum actionis formam intentionaadem, concedo: Aliter, nego antecedens, & conis
sequentiam , quia cilcntia divina infinita selum est Qrma intentionalis intellectus, &ad illam sequitur visio quantum ad obiectum, id est , visio
obiecti infiniti; lumen vero gloriae creatum est forma physica intellectus, & ad hanc sequitur es-ficacia in videndo, unde quia tale lumen finitum est visio in efficacia videndi erit finita, maior, veIminor, iuxta inaequalitatcm luminis. 83 Demum colligitur, klutio cuiusdam dubis an nempe essentia divina vitiatur intellcctui media unione dis iliacta, an abique dii tincta unio- nerCui dubio, communiter respondetur,idem di- . cendum quod de unione subsistentia divinae cum humanitate, si enim ibi ponatur virio distincta ab -extremis,hic etia ponenda esse aliqua dicunt. Sedi nos haud levem invenimus disparitatem; quia ibi
humanitas per nullam dispotitionem creatami praecedit, aut est determinata, aut dcterminate
exigens subsistentiam divinam, nec est possibilis
talis dispositici creata, quae tam eminentem uni nem connaturaliter exigat, aut ad illam determinet, ut communiter fatentur Theologi. Caeterum
in nostra casu pracessit ex parte intellectus lumcu
396쪽
hloriae physice inΕrmans Intellectum ratione eu ius disponitur, & fit subiectiim proportionatum essentiae divinae ut ismae intelligibili taliter quod intellectus creatus ut particeps divini intellectus
per illud lumen unico actuabilis est intelligibiliter illa sema intelligibili, quae est essentia divina illa
connaturaliter saltem exigens, di illi unice pro portionata:Est etiam alia disparitas, nempe quod humanitas sub quibuslibet creatis dispositionibus excogitetur est potens subsistere subsistentia pro pria , & naturalissime illa subsisteret separata 1 verbolat intellectus illustratus lumine gloriae, n- naturaliter existere nequit, nisi unitus essentiae divinae re Hrmae intelligibili,nec aliam habet is mam propriam intelligibilem , qua sit in actu ad intelligendum. unde nunquam vidimus intellectuin illustratum lumine gloriae separatum, aut non in actu per essentiam divinam vi Hrmam i telligibilem, unde probabilius censeo, nec sep
rari posse ; sed intelle uim reduplicative ut iii stratiam lumine glotiae ex hoc ipssi esse in actu unitum essentiae divinae ut is ae intelligibili, nec alio modo unionis distincto ab ipla lumine opus esse adeo ut impolaibile sit, quod intellectus sidparticeps divini intellectus per lumen glorie,.quin se particeps unionis indistat ubilis eum essentia divina vi larma intelligibili in actu ptimo.
pro carit verbum meu speciem expressa ,
m e mes, qui praeredens quaestione
I tuentur possibilem speciem im pressam creatam quidditativam Dei, pariter pr Pugnant ut postibile verbum, seu speciem ex Pressam creatam , N plerique ex illis illam de facto dari, beatosque videntes Deum verbum Proinducere , seu speciem expressam ; quin & illorum aliqui, Deum videri non posse absque verbo pro ducto, aut specie expressa creata. Ex his tamen, qui nobiscum consentiunt negantes possibilem impressam, aliqui, etiam ex Thomistis,expressam
Creatam , dc verbum per visionem productum aD
firmant , non istum de possibili, sed de facio. Quos inter , haud parum miratus sum M. Ild phonius Michael, qui in praesenti doctrinam D.
Tho. ad alienos sensus, ut mihi videtur, detorquCt, cum tamen alias fideliseimum Daho.memtisque illius interpretem , & scrutatorem agat. Censeo igitur ipsum & quoscumque alios ad mitis tentes in visione beata verbum produci , &0 ciem expressam criniam quidditativamDei, valde inconsequentes in via D.Tho, procedere. Vnde.
nee spretem expressam, idque non minus imposisHis esse,qua peries impressa errata. Ita Com muniter Thomiliae. Et probatur primo ex Di Thom. Nam ut vidimus quaest. praeredent a num3. expresse concludit, quod per nusiam si nilumnem erratam Dei essem a Diaeri potest, quod quidem non semel, aut bis , sed semper , & ubi
cumque rem tractat, repetit tanquam propriam illius conclusionem, & alsertum: Sed species ex pressia creata, seu verbum productum non minuς.
imo magis propria esset similitudo Dei, quam
species impressa: Ergo ea conclusione univertati D.Tho. non minus, sed magis negat, per specie expressam creatam, quὶm impressam, Dei essentiam videri posse. Minor patet, tum quia de specie impressa plures dubitant,an sit similitudo Hrmaalis, an solum virtualis obiecti; de expressa vero nullus dubitat, sed omnes tenent esse similitudianem sermalem. Tum quia D. Tho. opust. I . de specie impressa,& verbo mentis. sic ait: Licet utrumquest Metiam, species scilicet verbum iverbum tamen magis transit in similitiaineis
subsantiae, quam species ipse : Ergo verbum, seu
species expressa magis proprie est limilitudo o lecti, quam impressa: Ergo D.Tho. ubique conia cludens universaliter Deum per nullam similituudinem creatam videri posse, potiori titulo negae
speciem creatam expressam,seu verbum creatum,
quam impressam. Et confirmatur primo ex illis verbis, quibus in praesent. in eorpor. ait: Disi essentia est aliquod mcircunseriptum eontinens ira
se supereminenter quidquid potes intelligi, aut
Ignimari ab intelliatu errato; ct hoc nullo modo per aliqua periem creatam repraesentari potem
Ergo nec per speciem creatam expressam , nam illa evidenter est species creata repraesculans ob tectum. Secundo ex textu ipssus relato num.7.ubi
expresse excludit in visione beata omne me)ium praeter lumen gloriae perficiens intellectu ex partu potentiae:Ergo di verbum, leu speciem expressam. Tertio nam ibi ninm.9. ait: Non es autem post bile, quod una species creata repraesentet Deum, quantum ad omnia piae de Deo dicuntur: Sed talis deberet esse species expressa creata per quam Deus ut est in se videretur: Ergo.
3 Ac denique confirmatur ex ipso in praes
quaest. lueart. I. cuius textum supra retulimus.
disput.aoquas.6.num. II. ubi expresse ait dein . tellectu vidente Deum impossibile est, quod conis reptio intellestias ereati repraesentet totam pem ectionem ἰυinae essentie, de una re ob Amer- fas conreptiones formaret, plura nomina impo-ρ eru: Sed conceptio intellectus creati est verbum, Bbb - ., lea
397쪽
seu species expressa: Ergo D.Tho. expresse negat polsibile verbum intellestus creati, seu speciem ab co expressam , quae repraesentet totam perii etionem ellentiae divinae. Videantur dicta lac.cit. ubi lianc esse mentem I Tho. satis ostendimus. Licet igitur intellectus, dum alia videt, ει intelligit, verbum mentiS,aut internum conceptum, staspeciem exprimat,di formet, seu ad intra prod cat, ut in illo obiectum videat, dc contempletur, tamen videns Deam nec verbum producit, nec conceptum format, nec speciem exprimit, inqua, vel in quo Deum videat,led ipsaessentia di-rina se ipsa praesentissima intellectui eli illi loco verbi, conceptus, de speciei, ut in se ipsa videa- ur. Quam v croi carentiam, ut diiserte inquit M. Gonet in praesenti non obscure adumbravit Pr pheta Regius Psalm.7 . inquiens:G Deus 'misnus Deus in Sion. vel ut Caldaica legit: To Llenitam Deus in Sion , quia videlicet ibi Ueum videntes, ex vi vilionis contemplantur Deum,sed verbo iplum non proserunt, sed absque verbo produeto ipsum in illentio, & admiratione laudant , plus enim vident , quam dicere postini quocumque creato verbo. Vidcbunt ergo omnia in verbo Dei . quod in principio erat apud Deum , sed non in aliquo verbo creato, quia iam non viderent , ut inquit Caicianus in prae-icati. I
Deinde probatur eisdem rationibus
quibus probata manet impossibilitas speciei in presst. Cum enim inquit Caietanus, verbum sit
similitudo expres a.de clarius repraesentet rem c
Leptam, quam species implessa, si impossibilis estiinpressa propter excellentiam Dei, multo magis impossibilis erit expresa. Omnes enim rationes contra illam sunt contra istam. Quod sic probatur. Primo nam ratio D.Tho. contra imprellamelhquia per ii militudines inferiorisordinis no posis sunt cognosci res superioris ordinis,& omnis species creata est similitudo inferioris ordinis,utpote sinita: Sed hie discursus evidenter currit in specie exprella creata quia illa eodem titulo esset simili. tudo interioris ordinis:Ergo. Secundo, quia eadetasOD.Thoaliter explicata est quia species quid. ditati va obiecti debet esse eiusdem specificet quid-ditatis tu esse intelligibili cum obiecto; & repugnat i peciem creatam talein esse: Sed pariter species expres a debet esse eiusde specificς quidditatis cum Obiecto, quia eth magis expressa, & sormalissimilitudo illius:Ergo eadem ratione magis reis
pugnatspecies expresta creata.
hanc rationem probabilem esse propter Thomustas , ει modum loquendi D.Tho. sed non debe- .re extendi propter insuperabiles difficultates,quas continet. Prima est quod diiq entitates plusquam genere diversae ut substantia, di species illius accidentalis, habeant vomi ec e udem MNlligibilitatem specificam Intrinseee sibi identificatam
hoc enim nec Deus facere potest. Sicut non potest sacere , quod equo, & homini conveniat eadem specifica proprietas risibilitatis; intelligibilitas enim specifica est attributum transcendens, ecmagis intimum lubstantiae, & cuilibet enti, quam risibilitas homini: Ergo si risibilitas specifica h minis inveniri nequit in alio prinerquam in homine , nec intelligibilitas specifica substantiae in alio praeterquam in substantia: Non ergo in accidenti; prasertim cum intelligibilitas substantiae sit transcendentaliter, di realiter identificata cum ipsa substantia. solaque ratione distincta ab illa, unde si eadem ipsa tutelligibilitas specifica invoniretur etiam realiter in accidenti; identifica. retur realiter cum duobus realiter distinctis. Secunda difficultas est , quia potiori titulo sp cies impressa , & expressia essent eiusdem quiddutatis in elle intelligibili, quam obiectum, α species: Sed primum eii impodibile, tum quia alias non posIent simul esse in eodem intellectu siquidem duo accidentia eiusdem speciei seu eiusdem quidditatis specificae non possunt esse in eodem subiecto. Tum quia essentisher digerunt ex diverso modo intrinseco , essentiali, & proprio re praesentandi; diiserentia autem intrinseca, de propria , di essentialis in modo repraesentandi est disa ferentia quidditativa, & specifica. Tertia est,quia quoties ex duobus mi convenit aliquod , vel aliqua praedicata intrinseca, di essentialia, quae alia leti non conveniunt, implicat quod sinit eiusdem speciei: Sed etiam intra lineam intentionalem, Ac intelligibilem ,&non solum in linea entis ita se habent obiectum,species imprella, & expressa' Erago etiam in linea intelligibili specifice differunt. Probat minorem, quia in primis species sunt ligna obiecti,&repraesentativae obiecti; obiectum autem nec repraesentat, nec significat: Itein spocles sunt institutae a natura non tam ut sint,quam ut repraesentent; obiecta autem, non ut repraesenistent, sed ut sint,& repraesententur. Species constituuntur essentialiter per relationem transcendenia talem ad obiectum;non tamen obiectum per Ordinem transcendentalem ad speciem. Obiectum
est mensura speciei etiam in linea intelligibili, Serepraesentative,secus autem specis respectu obi G.Obiectum est exemplar,non exemplatum,* cies exemplata, non exemplar. Verbum speci ficatur ab obiecto, non autem econtra. Ueriabum dicit habitudinem essentialem ad obiectum. non autem obiectum ad verbum. Verbum est medium ad obiectum ut finem : Ergo sempet verbum importat dependentiam, di subordin tionem ad obiectum, adhue in esse intelligibilis Ergo & diversitatem essentialem in linea intelliugibili. Certe , subiungie praefatus Author, si haec non sufficiunt ad genexandam monstrationem,
398쪽
b 6 Sed contra est quia doctrina Da m. qua asserit, speciem quidditativam debere esse eiusdem qu idditatis specifica cum obiecto in esse intelligibili, est clara, repetita, univerialis, & nutilibi ab ipso retrastata, nec praefatus Author osteωddit locum ubi D.Thom. talem doctrinam vel rein strinxerit: Ergo extendi debet ad omnem speciem, tam impressam, quam expressam.Secundo, quia praefatus Author nedum illam non extendit, sed aperte negat de omni specie, etiam impressa: Ergo aperte negat D. Thom. licet propter insitis
perabiles dissicultates, ut ait; quod si semel liceat, nihil ex D.Thom. fixum erit apud ipsos Tho stas. Tertio.quia dissicultates ille oriuntur ex non recta intelligentia illius doctrinae D. Thom. de Titomistarum;vt ex eius explicatione iam osten-
7 Ad primam enim dico, quod nec D.
Thom. nec Thom illae dicunt, obiectum, & speciem habere eandem intelligibilitatem intrinleceidentificatam ipsi obiecto, & ipsi speciei ; sed dicunt obiectum in se ipso eu extra intellectum 1 lum habere intelligibilitatem radicalem, & rem Lam, intrinsece & transcendentaliter secum idemtificatam .speciem vero esse intelligibilitatem proaximam obiecti, realiter ab obiecto distinctam,perquam obiectum reddi mr proxime, & in actu primo intelligibile, & hanc intelligibilitatem, quae non tam est speciei, quisti obiecti in ipsa specie, realiter distinguut ab intelligibilitate radicali, remota,& transcendentali obiecti in se ipso u extra
intellectum , licet illelligibilitatem proximam obiecti in specie non distinguat ab intelligibilita te ipsius speciei, qua obiectum reddit actu intelligibile , sed dicunt esse eandem omnino; in quo nulla est insuperabilis dissicultas, licet obiectansit substantia,& species accidens.Sicut non est difficultas in eo. quod assivitas proxima substantiae sit indistincta, & eadem omnino cum atavitate accidentis, imo tota activitas proxima substantis est ipsa activitas reperra in accidente, quae non tam etiam vitas accidentis, quam substantiae: In eo ergo sensu, in quo cum omnibus Thomistis intel ligit eandem eise activitatem substantiae , de accidentis, cur non intelliget eandem esse intelligibilitatem substantiae, & accidentiu licet genere supremo diiserant.Et quidem activitas substa tiae etiam est proprietas substantiae; quo ergo pacto convenit accidenti eadem activitas substauia 6 Θ Dicet, & bene activitatem radicalem substaniatiae esse proprietatem realiter identificatam cum substantia ,& hanc non convenire accident acim vitatem autem proximam, & formalem non esse
realiter identificatam cum substantia, sed solum esse propriam substantiae ut principium quo , suo Principio quod; & hoc pacto posse convenire, R,dentificari accidenti, quod sit principium quo
Obstantia: Sic ergo intelligitur, quod intelligibiastas radicias substantiae sit attributum illius eua
ea identificatum, & impotens convenire accidenriti; intelligibilitas vero formalis, & proxima su stantiae solum est propria substantiae ut quo sua quod, & potest reperiri in accidenti, quod sit qua substantiae, qualis est species impressa, vel expres sa, qua rediarur substantia se aliter intelligibilis, aut intellecta terminative; unde non sequitur. quod eadem realiter intelligibilitas specifica ide tificetur realiter cum substantia, di accidenti, sed diversa valde , di consequenter nec Mysteriuru Trinitati S.
8 Ad secundam dico quod species impressa, & expressa sunt eiusdem quidditatis specificae in esse intelligibili, licet diiserant in modo intelligibilitatis, sicut obiectum, & species; & ratio est. quia eadem quidditas, quae est in obiecto secun
dum modum essendi naturalem ut radicaliter iolum intelligibilis eadem specifice est in specie impressa ut proxime,& in actu primo intelligibilis,Neadem specifice quidditas, quae est praedictis mo dis in obiecto, & in specie impressa, eadem specu
Me relucet in verbo,& specie expressa ut actu te minative nota, & intellecta.Unde sicὀe obieetum,
species impressa, & expressa sint eiusdem quiddiatatis specificae, quia tamen sub diverso modo essendi adhuc in linea intelligibili, ideo ex diversiatate modi essendi, & continendi eandem quiddiatatem maxime disserunt, ita ut omnibus in spe ctis quidditas ut in obiecto sit substantia , ut inrspecie sit entitative accidens; itemque ut in specta impressa sit intelligibilis per modum actus primuin expressa vero per modum actus secundi,& ideo adhuc in linea intelligibili species impressa, & e pressa sunt accidentia specie, imo di genere differentia , uti actus primus, & secundus in eadem linea, ac proinde possiant in eodem subiecto conciliari. Cum autem subiungit, quod liaec diisere tia ex diverso modo intelligibilitatis, est dissere
tia quidditativa, & specifica, distinguo: Est disseqrentia quidditativa,& specifica in quidditate conritenta intelligibiliter, nego: In modo intelligibilliatatis, leu in modo continendi eandem quiddita tem obiem , concedo. Ex quo solum sequitur, quod species impressa, & expressa diiserant speciqfice, imo & generice in modo intelligibilitatis, εο
modo continendi eandem quidditatem obiectu non vero in quidditate obieeti, quam intrinae continent quaelibet suo modo diverso, quia stat optime continere diverso modo eandem quiddiritatem specificam obiecti. Sicut idaea domus in mente, di domus in materia, continent diverso modo eandem formam artificialem domus, di ex hoe diverso modo maxime diiserunt idia domus. N ipsa domus in materia, sed non ditisunt, ne genere,nec specie in forma artificiali domus, qu quaelibet continet intrinsece lao modo diverto, sed in tab io a coaveaiunz specifice. .
399쪽
nos Ex quo ad tertiam distinguo maiorem: Implicat luod sinet e videm speciei in eo sensu ino vni convenie praeicatum essentiale, quodmo convenit alij concedo: In alio sensu, nego aut rem i de distinguo minorem: Ita se habent in lunea intelligibili obiectum, species imprellainc C. Prella ex parte ni odi continendi eandemquiddi-.
tem, concedo: Ex parte Ruidditatis contentae, nego minorem. Ad cuius .probationem, omitto. sta concedo omnes illas differentias inter obie- ctum, dispeciem, seu verbum seddico.illas omnes differentias non esse in quidditate ipsa, quae inverso modo est ireobiecto, specie, dc verbo,ita latum esse penes divertos modos dilandi eiusdem
quidditatis in illis tribus ψ qui divetii modi essὸnis di non sunt ipsa quidditas; unde distinguo const-quensi: Ergo verbum importat deficientiam ab
obiecto. N Iubordinationem penes 'uidditatem contentam modo intelligibili,nego: Penes ipsum' modi continendi intelligibiliter eandem qui taditatem, quam obiectumcontinet modo natura ii, facta nempe comparatione inter modum , α modum.concedo primam consequentiam ex quo
latum sequitur, quod essentialiter deserant penes diversos modos continendi eandem quidditarem , sed non insertur, quod differant in quidditate ipsa divetii mode contenta, sed in illa ipecifica convenire debent ; unde contra doctrinam D. Thom. praefataedissicultates nec sunt demonstrationes, nec ullius moventi argumenta, sed purae
aequivocationes, contundentes modum essendi,de
continendi intelligibiliter eandem specificam quidditatem, cum ipsa quidditate contenta. x o Sed inquit,nos satis impertinenter distinguere in speciematurain obieeti, & modum. Unde contra arguit, quia modus repraesentati
nis est intrinsecus, id essentialis speciei, o in t ta Mentia speciei,&lioc inquit, nequit negari, nisi a volente contundere, dc hallucinari, Et ob tenebrari , di salii: Ergo. Sed contra est, quia, pretemuo modo dicendi contra plerosque Titomistas. alieno valde ab Scriptoris modestia; ea distinctio penes modum continendi naturam obiecti, di penes ipsam naturam , est expressa Dahom. pluribus locis, ut ex dictis constati EGgo dici nequit impertinens. Secundo, quia falsumeth quod tota essentia speciei sit modus repraesentationismam sane in minio repraesentationis co veniunt omnes species impressis inter se, de simi liter omnes expressae: Rogo ergo, an species imi pressia hominis differat specifice,de essentialiter ab
specie leonis, de sic de alijs, an solis numero P ro, quod nullus dicet,eas solo numero disterrexi velit ponere in eodem intellectu tot accidentia solo numero disserentia, quod sunt in illo species Impressae diversarum rerum: Disserunt ergo specifice, & essentialiter: Sed in quo Non sane ina . nisi in natura, di quidditate obiecti, quam intelligibiliter continent, quae est diversa specificὶ
in qualibet specie, lice: m odus eam continendi sit fundimus in omnibus impressis, Ec in omnibus express Ergo praecipua essentia specierum,penea quam specifice dicturum, est quidditas obiecti,
quam cimtinent aon vero medus continendi,aut
repraesentandi. Et quidem nemo dixit, totam ecsentiam obiectorum esse modum essendi naturaialem, in quo omnia conveniunt, sed potias quid- ditatemquam habent sub modo illo essendi nata turali dicimus esse totam illorum essentia Cur go dicendum non erit, totam essentiam speciorum esse quidditatem, quam modo essendi intelligibili continent, nes quam specifice deserunt; non modum ipsum essendi intelligibilem, in quo
ar Itaque doctrina D. Thom. in eo conis sistit, quod quidditas cuiuslibet rei creatae ncm est
suu esse, de consequenter necest suu esse narurale,
nec suum esse intelligibile in actu primo nec suum esse intellectum in actu secundo, sed ex se abstr ista, & distincta ab ese hoc, vel illo modo . ex quo insertur, quod scut existit modo naturali per esse naturale ab odistinctum, ita existit in do intelligibili in actu primo in intellecia,pere intelligibile ab ea distinctum;& modo adui inteia lectio per esse intellectum ab ea distinetum; caete tum licet hi modi essendi inter se maxime disia serant , ipsa tamen quidditas rei creatae eadem est
specifice sub his diversis modis essendi; & se dicitur homo naturalis, v. g. qui habet quidditatem hominis sub modo essendi naturali, di homo pro- ωime inte3igibilis dicitur species,quae habet quid- ditatem hominis sub modo emendi intestigibili:&homo intellectus dicitur species expressza,quae habet quidditatem hominis in esse intellecto, quae tria sunt eiusdem quidditatis specificae sib diὐρο- so modo essendi; ita ut eadem specifica quidditas sub modo essendi naturali sit obiectum: sub modo essendi Intelligibili est species imprina,sub modo essendi intellecto est verbu, seu species expressa in tribus autem eadem Occifice hominis quidditas, licet diversus modus essendi; nuae quidem benὲ intelliguntur,distinguendo cum D. Thom. quid-ditatem creatam ab habente illam, a modo illam habendi, de ab esse illius quidditatis , di a modo effendi; licet aegre ad modum intelligi possit abs noe it Iis distinctionibus,mde in Deo, in quo eius quidditas non distinguitur , nec ab habente, nec a suo esse, sed Deus est sua quidditas,& suum esse. nee distinoui potest in eo re ipsa esse naturale,esse
intelligibile, & esse intellectum , sed per suam
quidditatem est suum esse naturale, suum esse intelligibile, de suum esse intellectum in actu. ia Demum obijcit ex speciebus Angelicis ; nam species Angeli supremi in ducibus Angelis inserioribus sunt dur species distinctae. Velcrgo adaquant ambae Angeli supremi immate
400쪽
suastri. An beat; in τί sone beata producant Verbum M. 381
rialitatim , & iatelligibilitatem specificam, di enientialem eius Vel non Si non: Ergo non sunt eiusdem inaniaterialitatis, di intelligibilitatis specificae, & coviequenter nec eiusdeni quidditatis specificae cuin Angelo supremo repraesentato. Si Primum, sequitur , quod ambae illi species lint aequalis intel bigibilitatis millis duobus Angelis.
contra V. Thom. dicentem Angelos recipere
inaequales species iuxta inaequalitatem ipsorum Angelorum. Secundo tequitur, quod illae species adaequabunt intelligibilitatem , de immaterialit tem Angeli supremi, di excedent immaterialitatem Angelorum ipsorum, in quibus connaturaliter exiliunt, de quibus sunt debitae; quod falsum putat, quia accidentia connaturaliter debita subitantiae non pollunt elle perlectiora ipsi s ubi antiae. Sed ad has difficultates , quas insuperabiles vocat, facile etiam reipondetur, quod illae duae
species Angeli supremi in duobus Angelis inserioribus sunt aequales quantum ad quidditatem in eis modo intelligibili contentam , & quantum ad illam lunt etiam ei uidem speciei, & quidditaris, cuius eli Angelus supremus, & eiusdem limiliter inutiaterialitatis speeificae ; licet quoad ni dum intelligibilitatis, quo quidditas Angeli supremi usi in Angelis interioribus per illas species, sint inaequales, tum inter se, tum cum ipso Angeislo 1bpremo , eo quod quidditas ipsa specifica Angeli supremi in quantum modo intelligibili recipitur in Angelis inferioribus, recipitur iuxta capacitatem , & modum recipientis, & ideo in eo modo eli inaequalitas, sed non in quidditate ipsa sub tali modo contenta, & recepta in ipsis; dehinc luo loco dicemus speciem Angeli superioris in Angelo interiori receptam non esse compreis herilivam superioris, sed solum quidditativam. Ex quo patet ad secundam, siquidem solum sequime quod species supremi in inferiori recepta adiuuat superiorem in immaterialitate specifica quidditatis Contentae in ea specie, non tamen in modo inatelligibili , quo illam continet, modus enim conistinendi intrinsece quidditatem Angeli superioris oti inserior ad modum essendi ipsius quidditatis
in Angelo ipso superiori , sed quidditas in specie
contenta. non est inserior, immo nec alia a quid.
ditate specifica Angeli superioris.
iam ratio D.Thom. manet in suo robore , nam
de essentia speciei expressae, seu verbi est contine- se in esse intelle eandem specificam quidditatem , quam species impressa continet in esse. intelligibili, & quam obiectum continet in esse naiaturali r Sed repugnat verbum creatum, seu spericies expressa creata, quae in esse intellecto conti Deat eandem quidditatem Dei, quam Deus continet in esse naturali, di quam essentia divina per
cidum speciei impressae continet inesse intelli-uibili: EUO.
I Secunda ratis D. Thom. contra speciem impressam creatam Dei, fuit, quia essentia Dei est suum esse; & hoc nulli forinae creatae convenire potest: Sed haec ratio pariter probat contra speciem ex prellam creat.m , cui non minus repugnat quod ellcntia eius sit tuum esse , quam Ipeciei impressae creatae: Ergo. Confirmatur, quia enim species impressa creata non potest esse suum esse intelligibile iubilliens, sicut Deus est tutini esse naturale subsistens , ideo repugnat talis species impressa creata ; sed pariter implicat species presta creata, quae lit suum esse intellectum subissiliens , sicut Deus est suum esse naturale subsistens: Ergo pariter implicat species expressa cre ta quiduitativa Dei. Item; quia enim Deus est
actus purus in linea intelligibili passiva, ideo repugnat , quod reddatur in actu primo intelligibilis per formam intelligibilem distinctam: Sed
non minus est contra rationem actus puri reddi
intelligibilem in actia primo per sormam distinctam, quam reddi intellectum terminative in actu secundo , & vltimo in tali linea per sormam diu stinctam, quia de ratione actus puri est identificare in sua linea non solum actuin priinum, sed actum vitiinum: Ergo. Explicatur; species impressa est intelligibilitas obiecti in actu primo;spe
cies vero expressa per modum actus ultimi,& tan
quam ultima actualitas in linea intelligibilitatis passivae: Sed de essentia actus puri in linea intelli sibilitatis passivae est identificare secum omneni actualitatem in taliainea, tam per modum actus psimi, quam per modum actus ultimi:Ergo quae illi repugnadiesse intellectum in actu per speciem exprellam distinctam , quam esse in actu primo intelligibilem per speciem impressam dissim
is Respondet praefatus Author, speciem
expressam non esse actualitatem se tenentem ex
parte obiecti, sed se tenere ex parte potentiae, ut quid productum ab ea, ut medium ad intelleoli nem obiecti; & ideo stat optime, quod obieetiam
sit actus purus in linea intelligibili passiva, quin
secum identificet speciem expressam. Sed contra est, quia ut saepissime admittit praedictus Authoe species impressa se tenet ex parte obiecti ut actus primus de linea intelligibilitatis pastius qua nem pe obiectum constituitur in actu primo proximo intelligibile: Sed in ea linea in qua obiectum habet actum primum ex parte sua debet habere assiam secundum, seu actualitatem ultimam, qua ultimo reddatur in actu: Ergo obieetium in linea passivae intelligibilitatis debet habere actum secundum , seu actualitatein ultimam, qua ex parte sua reddatur in actu secundo, & vltimo notum potentiae, di ab ea intellectum; quaenam autem
est ista ultima actualitas de linea intelligibilitatis