장음표시 사용
371쪽
quidquid elmatis ad id quod es supra suam n
turam, opportet quod disponatur aliqua inpositione , quot supraf am naturam Ergo ad ip-lam etiam uil utionem, quae etiam eli supra luinaturam clevari non poterit, nisi media alia quae fit supra sui naturLErgo similiter ad hanc Opporistebit elevari per aliam , di sequitur pro Ilus in infinitum, sed hic non est admittendus: Ergo nec illa D. Γhom. propositio vera est. Contra lacu dum etiam potest argui, quia intellectus cum immine gloriae creato εque improportionatus,& c sequentcriin aeus manet ad Deum videndum, ac sine illo: Ergo stultra ponitur illud lumen cre tum. Probatur antecedens; quia ideo sine illo lumine est improportionatus, quia sine illo lumine est intellectus finitus, di finitae virtuti Deus vero infinitus, di finiti ad infinitum non datur pro Neio : Sed adhuc cum illo lumine creato manet finitus , & finitet virtutis, quia lumen creatum fini tum est: Ergo manet aeque improportionatus.
Respondeo ad primum cum Caietano ,quod illa propositio D. I homHebet sic intelligi: Quidquidelmatur adformam perfectam, eonsummatam tanquam ad terminum Iupra suam naturam, opinportet quod iasponatur ad illam aliqua praeola aispositione; & in hoc sensu verilsinia est , di huneatur in Iplo ordine naturae , in quo nihil repente fit summum , nec persectum , sed per di1positiones praevias viales , di imperfectas pervenitur ad formam consummatam,ti perfectura tanquam ad terminum motus, & cum euentia divina per modum formae intelligibilis sit forma persectissima intellectus, di ultimus terminus ordinis supera naturalis, opportet quod ad illam disponatur intellectiis aliqua aliadispositione praevia, quia esset contra debitum ordinem generationis, & promotionis spiritualiscluod intellectus, quasi repente, & sine ullo medio assequeretur tantam alticii-dinem essendi deiformen. Ex quo non insertur processus in infinitum, quia non insertur; quod bd Ulam dispositionem debeat praecedere dis p sitio, siquidem ipsa dispositio non est finis, nee terminus, nec is a consummata ad quam intelia lactus elevatur, & promovetur ed vi de medium ad ipsam. Ad secundum, nego antecedens. Ad cuius probationem , nego causalem , quia ratio proportionis inter intellecham sine lumine , &essentiam divinam non est quia ille finitus, ista i finita est; sed quia ille pure humanus, di in ordine Pure naturali, di humano est, illa autem divina, di in ordine divino, di supernaturali est; inteli Eius autem cum lumine gloriae , licet non fiat infinἰtus sicut essentia divina videnda,fit tamen participative divinus, seu divinietatus,& in ordine divino. vi cuius participationis manet illi iam comnaturalis essentia divina vi forma intelligibilis, duvi videnda . non quidem modo infinito, sed modo finito, ad quod non requiritur proportio in thematica in quantitate persectionis, sed satis est proportio habitudinis, icu proportio ordinis in eodem nempe ordine divino, ita quod micilicet sit participative divinus, sicut essentia videnda est per essentiam divina; ad videndam modo finito. N participative estentiam divinam, sulficit quod intellectus videns si finite, & participative div
nus licui ad illam videndam per cilentiam,& modo infinito requiritur quod intellectus vivens sit per estentiam divinus,& infinitus ; ει haec est proportio exacta, di non alia. Vide supra quam praceae a nam. I 8.
ettiandum Oeum pre omnipotentiam exim cὰ aftflentem, nee per aliud auxilium extrinsectimutia communiter Thomistae contra letuitas. Et
Probatur , quia proportionaliter se habet lumen gloriae ad visionem Dei, sicut habitus char itatis ad actium charitatis, seu ad Dei dilectionem di Sed habitus charitatis ad actum cliaritatis suppleri nequit adhuc divini us per auxilium extrinlecta,
nec per omnipotentiam ut extrinsece assistentemi Ergo nec lumen gloriae ad videndum Dein .in iorem concedunt contrarij. Minorem vero lata
ostendimus Tractat. de Charitat. quae s. T. Per totam, cuius tota doctrina solis vocibus mutatia facile applicari potest praesens conclusioni probandae, praesertim fundando rationes probativas in vitalitate visionis, sicut ibi iundantur in , olum
tarietate a ius charitatis nam ut supra monuimus non minus exigit actus vitalis esse a principio ita trinseco, quam actus voluntatius. I et Argumenta vero, quae ex D. Thomspecialher contra hanc conclusionem militant,l lata ibidem habes a num. 96. usque ad II . ubilate, quidquid ad praesens spectat diximus, nihil, que superest addendum.
totalis virtus, seu ratio formalis agendivisonem beatam , an solis partialis i E hae etiam dissicultate latὰ egit I in illo Tramitae uritu quam
8.ρον tu. Iab terminis habitus. N actus charitatis, unde remissive ad ibi dicta. a Assero primo: Potentia Bisellecti isti intellectus habitus luminis gloriae non concurrunt ad visionem Dei ae cara propria partiales. Ita ibid. a num. a. que ad a I. ubi iaceprobatur,quin opus sit aliquid addere. Asen
372쪽
cua . T. An detur velsit possibilis species impressa, sta 3 s 3
3 Assero secundo: Lumen gloriae erunt Dis Di tota ratio formalis, seu tota virim proxima agendi in onem Dei. Probatur cficaciter, quia, ut ipsi contraris non dissilentur , eodem pacto concurrit lumen gloriae ad vilionem Dei, ae habitus charitatis ad actum charitatis: Sed habitus charitatis est voluntati tota ratio formalis, di tota virtus proxima agendi actum ipsius: Ergo proportionaliter in intellectu lumen gloriae. Minor,in qua sola est dissicultas, late ibi probatur authoritate PP.& a ratione. Assero tertio: Probabilius es in via D. N m. quod intellectus ratione fui immediate influit in vision Dei, quantum ad rationem generiram,in uni eam intellectionis,m qua inmotaeon nit cum intellectionibus naturalibus; licet his in xus debeat appellari immediatus per modum potenti um per modum virtutis,aut rati nisformalis agendi. Ita Did. proportionaliter de activitate voluntatis in actum charitatis;cum sus ficienti applicatione ad activitatem intellosius invisionem beatam. Vide anum. 87. que ad I 63.
bitis species impressa errata Dei Deum quid-duative repraesentana x Gimus in praecedentibus de omni in eo, quod spectat ad Dei visionem ex parte potentiae visivae, seu ex parte videntis;sed quia ab obiecto,& potentia oritur notitia, sequitur ut iam agamus de his,qui ad obiectu spectat, seu quq ex parte illius se tenent.Et quia quod prumum occurrit ex parte obiecti , est species illius, siquidem obiectiun quodlibet per sui speciem c
currit,movet, & determinat ad sui cognitionem, quae species sic movens , & determinatas vocatur impressa, ut in lib. de Anima quaes. a. explicavi, ideo primum occurrit disputandum, an ad Dei visionem concurrat ipse Deus,seu eius essentia ut
obtemim media specie creata ab ipso distinista, vel an lim sit possibilis.' di In quo dubio aegidius asseruit, talem spe
ciem creatam,nedum esse possibilem,sed de facto dari .raedum de facto dari,sed ita esse necessariam, ut titsi illa mediante Deus videri non possit. NqueZ vero asseruit lumen gloriae, quod de iacto datur,obtinere rationem speciei impressae ad videndum Deum. mmunis tamenTheologorum senteritia est,no dari de facto speetem impressam creatam quiddilative Deum repraesentantem, nec Deum media illa videri a beatis. sed essentiam duvinam se ipsa immediate uniri intellectui illustrato lamine gloriae,per modum speciei. De possibili vero dissident; nam Aureolus, Sc Scotus cum aliqoibus suis ipsum pro se referentibus , Suarer, Molina, & VaetqueZ cum alijs ex Iesultariam
Schola, tenent posiibilem cile talem jeciem.
Eam vero esse impossibilem te'ent omnes Womita cum suo Angelico Magistro in praesenti. Et quia, ostenso illam esse impossibilem , eisdem
rationibus convincitur eam no intervenire cie facto in visione beata, propterea, ne asserta mutit licemus, sit.
NOSTRA CONCLUSIO.a r Ico:Εη impossibili peries impres
ola creata quidditative renasentans Deum visisse, ac proinde, quod media
Ilia Deus intuitiis , aut quiddilative videatur. Ita D.Thom. in feni. quas. I 2. artis. a. ubi nostram conclusionem expresse tenet his verbis rra parte rei vise, quam necesse es uniri Oiden ti, per nullam ibitidinem ereatam Dei e sentia inderi potest quae ipsam di inam essentiam repraesentet ut in se es. Quid clarius8 Et hanc
conclusionem probat tribus rationibus landamentalibus , quas iam exponimus.
Primo quia scut dieit Dionis. I .deDDin. mino. per militudines inferioris ordinis rerum, nulla modosuperiora possent eu sciscis
per speciem corporis non potes reminei essentia
rei meo orea:Sed plus distat esentiaDei ab omni specie creata,quam superiora seu incorporea,a similitudinibus ordinis inserioris, seu ab speciebus corporis; eum Deussupergrediatur tuum ere tura ordinem multo magis quam spiritualis Dbsantia excedat ordinem corporalium rerum, veinquit Opus. 2.c.s. litur multo minus persperi creatam quamcumque potes essentia Dei videri. Huic rationi,etsi expresRD.Tho.respondent contraris,ea solum concludi quod essentia divina non possit videri per speciem in serioris ordinis iarepraesentando,hoc est,qui sit species rerum interioris ordinis repraesentans res inserioris ordinis; Iinmodi hoc solum voluisse D. Tho. non autem
concludi quod per speciem inserioris ordinis inessendo eu in entitate,qtit tamen sit ordinis divini in repraesentando,non possit essentiaDei quid-ditative videri .Quod confirmant ex ipso antecedenti quod sumpsit D. o. ex Dionilio, nempe. quod per ilitudines rerum inferioris ordinis non possunt superiora eo osci. Sed contra est, nam in primis aperiissime fallum est , quod Div. Thomsolum voluerit, Deum videri no poste per species rerum ordinis inferioris, bene tat en per species inseriores in essendo;liquidem ipse univem saliter concludit non solum In praesenti, sed super idem caput I .de Divin. Nominib. dcubicumque de hoc agit quod per nullam ilitudinem erea rumper nullam speriem creatam Dei essentia via deri potest ubi nunquam diait re nullam similitudinem,amper nulla periem rerum errat arct,
sed per nullam creatam. Et quidem,si fas ecet coclusionem ipsam Dabo. toties ab co repetitam ira tu contrarium sensum retorqueret, Par ter in- y tar
373쪽
te ratiari quis posset conclusionem omniuTh mittarum, dicendo iplos totum velle, quod petspeciem creatam in repraesentando, id est,per spe- Civiti rerum creatarum Deias videri non possit; quod sane,nisi illusorie,dici non potest: Ergo nec de D.Tho.s Secundo,nam i damentum , quo nititur praedicta interpraetatio falsiim es ,nam antecedens assumptum a D.ThO.ex Dionillo,non est hoc:Per militudines rerum inferioris ordinis sello modo
Dperiora possu nil cognosci, quamvis lic illud transcripserit incaute in praef. Ibuit. G oy. N aliqui Thomisti sed sic se habet: Persirilitiaines ins
Horis oruinis rerum nullo modo Dperiora possunt aenosci .ham non lotum excluyuntur timilitudines,seu species rerum interioris ordinis, sed etiam similitudines,lcu species, quae ipsae sint inferioris ordinis seu in ordine inferiori ruam;vnde ly reruin littera Dalio.non est genitivums militudinis, sed reainis inferioris, nec ly ordinis inferioris est genitivum rerum, sed, misitioinis, unde falso transcribitur littera sic: Per similitisines rerum inferioris ordinis, cum sic se habeati Per simillim dines inferioris ordinis rerum, ac proinde si in hoc fundatur praelata expositio, in favitate manifesta sandatur. 6 Tertio quia non solum implicat, rem sive substantia spiritualem cognosci quiddilative pet speciem corpoream in repraetcntando,quq scilicet sit species rei corpores,sed etiam per 1peciem eniaritative corpoream,aut materialem: Sed iuxta D. o multo magis ocus supergreditur totum ordinem creaturi,quam spiritualis iubilantia ordine corporaliu rerum:ESO multo minus poteritDeus
quiddilative cognosci per speciem entitative creatam seu in escndo talem. Quarto, quia implicat species que entitative,& in essendo lit ordinis in serioris,u.g.materialis,di in repraesentando sit oriadinis superioris, v. g. immaterialis, & spiritualis, ideoque D. Tho. iudicat impossibile, quod per
speciem materialem repraesentetur quidditas spiritualis:Sed plus distat creatum δε increatum, qua materiale,& spirituale:Ergo repugnat species entitative creata,qui in repraetentando sit increata, seu qui repraesentet immediate essentiam divi
Respondent secundo RR. D. o. latum
excludere similitudinem creatam quae sit medium obiectivum in quo essentia Dei videatur,non aute excludere similitudinem creatam,quae sit medium formale quo videatur.Sed contra est aperte, quia D.Tho. hanc evasionem praeclusit in .sent. . Ap.q.i .ad ubi sic ait: Meditu in visone eorpora u, intellectuati in nitur triplex. Primum es
mediumsub quo videtui ct boc est, quod perficitosum ad videndum m generali,s si e balet lumen eorporale ad visum corporalem,ct lumen in
teliscitus agentis ad intellectum possibilemaeeum dum es mediam quo videtur 9 hoe es forma rei
visi is clua determinatur υfus adspeciale obtesta scut per formam lapidis ad cognoscendii impidem.Tertium es medium,in quo videtur, bolo id per cuius mspectionem ducitur visus in aliarem cum inspitiendospeculum ducitur in ea quae in specula repraesentantur aedi υidendo imaginom estur in imaginatum,ct etiam intelledius per
cognitionem umectrus ducitur in cognitioia ea Moe eedverso.In visione igiturPatria non erit territiam medium Discilicet Deus persperies aliorum Ugnoscatur cui nunc cognoscitur, ratione cuius dicimur nunc cognoscere per speculum.En ubi iam
exclusit mediu per quodued attende: Nee erit ibi fecundum medium quia i a essentia di na erit qua intellectus noster videbit Deum , Ut ex dictis petet.En via dii tincte,de clare excludit etiam meiadium formale quo ex parte obiecti: erit ibi M. men primum medium, quod elevabit intelis mnostrum ad hoc inposit coniungi essentie mere tae modo praeiacto nempe lumen gloriae perficiens intellectum ad Oidendum. Quid clariust Id ipsum petit quodlib.7.art. I. Ergo D. ho. expresse excludit in vilione Dei etiam medium formale.
versaliter, r nullam similitudinem creatam, per nullam speciem creatam essentiam Dei videri posse Sed haec universalis exclusio aperte excludit mediu formale quo,quod proprijssime est similia ludo,& species obiecti:Ergo.Vrgetur,quia in pressem. expresse etia excludit similitudine illam perquam necesse est obicctu uniri potentis vivideatur:Sic enim ait: Sed ex parte rei vise, qua necesses Onisi Oidenti per nulla militudinem errata Dei essentia Oideri potes . Sed species seu similitudo per quam necella eli obiectu uniri potentis, est formatissime modium formale quo,Se species impressa,non autem mediu obiectivum in sis,quia Per hoc medium obiectum non unitur potentiae ut per se patet:Ergo.Denique,quia super lib. Dio nisi de Diom.&omin. e. r. universaliter, ει distinete excludit omne medium, nam sic ait Potest tamen intellectus ereatus eius essentiam contem ri aliquo modo attingendo, non tamen per ahq ιν obiecta vel pecies Asimilitudines erratas: Ergo non solum excludit medium obiectivum, seu ob te sta sed medium formale, 1eu speciem, aut simi
s Respondent alij tertio D.Tho. solum excludere de facto speciem impressana ad vilionem
quidditativam Dei concurrentem , non vero d polsibili.Sed haec evasio non minus eii cotra teX- tum, qua praecederes, na D. .expresse impossibilitatem affirmat, dicens Per nulla militi ingereatam Dei essentia videri potest, leu,ut loquitur
opus. a.cap.9. Non est autem possibile, quoa mira species errata renaesentet Deum quantum ad omnia,que de Deo dicantur. Et irent: Non es suor
374쪽
sitia . T. An detur, ei sit posibilis species impressa, G. Τ sp
sibile,quod intelissus creatus informetur ali- qtiae aspectesse repraesentante diυinam essem tiam, quoa Dem in ea per suam essentiam videri posit. Quid cia iust Conliat ergo, quod qui haec. & similia respondent, parum, vel nihil versati sunt in lectione D.ThOm.cuius quidem mens clarissima eli ipsunt legentibus. Sed ad eius pri
i O Secundo ergo lic eius primAm rationem Brino: Species impresta quiduitative repraesentans Deum debet esse limilitudo adaequata ipsus Dei ut eli ut se: Sed repugnat in noliro intellectu limi itudo adaequata Dei ut est in se: Ergo repugnat species ini prelis creata quiddilative repraetentans Deum. Maior patet, quia si non sit 1imilitudo ipsius, non poterit esse eius species, nec
lima per modum specici repraeIentare, cum repraetentatio speciei non sit per modum , quo effectus repi aesentat suam caulam , ut semus ignem, nec per modu, quo cauta repraesentat suum esse-etum .l ed ratione solius similitudinis cum illo. Deinde si non sit similitudo adaequata Dei ut est in se , sed solum inadaequale alicuius divini praedicati praecilluc ab alijs, non poterit repraetentare Deum quiddilative ut eli in se, sed solum praeci- sive, & abliractive , nomenim inquit Div.Thom. opus c. a. essentiam bominis Didet, qui allata eorum , quae essentialiter ωmini conveniunt, ap- praebenuit ouus nec cognoscit essentiam hominis, qui cognoscit animal absque rationali: Ergo vest species impressa quiddilative repraesentans Deum ut est in se, debet esse similitudo adaequata totius Dei ut est in se.Minor vero probatur . Div. om. .sentent. disi . s. quas. a. artis. l. D corvor. sic: Omne quod recipitur in aliquo, sin eo Per modum recipientis: Ergo similitudo diavinis essentiae impressa ab ipso in intellectu nostro
erit per modum nobi inteliseim: Sed modus --igri intellietus deficiens est a receptione perfecta ditanae similitudinis: Ergo repugnat similitudo Dei recepta in nostro intellectu, quae sit similitudo adaequata Dei ut est in se. Explicatur,nam casu , quo Deus vellet imprimere sui similitudinem in intellectu noltro, soluin posset illi imprimere sui limilitudine in finitam , de participatam, seu participative talem : Sed similitudo Dei finita, de .participata , seu participative talis, non esset si militudo adaquata totius Dei ut est in se, sed ad summum alicuius praedicati divini praecisen i adaequale sumpti, siquidem esset solum sitnilit do Dei ex parte, seu secundum aliquid Dei, non vero plenu totius Dei: Ergo non posset imprimere similitudinem adaequatam sui ut est in se. Maaior probatur, quia Deus non potest imprimeremtellectui creato sui similitudinem, nisi iuxta Licapacitatem , seu secundum modum suae capacitatis subiectivae: Sed capacitas subiectiva intellectus creati est solum finita, di ina quata, ieu
quasi partialis , utpote per participatIonem ex Deo: Ergo ad luminum pollat illi imprimere sui
similitudinem imperiectam, bladaequataiuμ Par ticipative talem. i i Ex quo facile impugnatur solutio com munis contrariorum dicentium, polle Deum imprimere intellectili creato similitudinem sui, quae licet sit finita in modo repraesentandi, sit tamen infinita ex parte rei repraesentatae, de nullum eis inconveniens in eo, quod similitudo, leu species
entitative finita, & inadaequata sit repraesentative, di extrinsece infinita, repraeliantando nempe morado finito essentiam infinitam. I 1 Nam contra est, quia repraesentati speciei Qndatur in similitudine illius cum obiericto, unde tantum repraesentat de obiecto, quantum importat de similitudine cum illo , Et non amplius Sed repugnat similitudo, seu species e litative finita,quae sit similitudo adaequata, & t 'talis obiecti infiniti, seu Dei ve est in se: Ergo repugnat species , seu similitudo entitative finita, quae sit repraesentativa obiecti infiniti, vel Dei ve est in se. Confirmatur i Similitudo deficiens , Ninadaequata obieeti, quae nempe totum est similitudo in aliquo tantu praedicato, seu ratione obteiacti. sed non in omni eo, quod est de essentia ob tecti, non potest repraesentare, adhuc ex patre. rea repraesentatae , totum obiecturn ut est in se. Sed species entitative finita , di creata ad summum
potest esse similitudo inadaquais,Ze deficiens Dei
in aliquo tantum eius praedicato, aut in aliqua illius ratione, non tamen adaequata in omni eo, quod Deo essentialiter competit: Ergo non potest ipsum totum ut est in se repraeselitare, adhuc ex parte rei repraesentate. Probatur minor, quia licet Deus ad intra possit per iternam generati nem producere sibi simile adaequato,de persecte in omni eo quod essentialiter sibi competit, nempet divinum Verbum; tamen dum operatur ad extra
solum potest producere sibi simile secundu quid.
seu secundum aliquam peculiarem rationem , vel bonitatis , vel sapientiae, vel vitae, vel existentiae: Cuius ratio est manifesta, nam ad intra producte
Deus Verbum sibi simile, non per sit participationem; sed per sui totius communicationem se totum illi communicando ; caeterum ad extra sytotum Deus communicare non potest,nec sui totius ut est in se similitudinem exprimere, sed solum se , suique similitudinem per participationercbus linpertire , unde extra Deum repugnat Lmilitudo Dei per est ntiam, seu quae non sit similitudo Dei per participationem: Sed species impressa finita,& creata necessario esset proditista a Deo ad extra:Ergo ad sutriniu posset cile limilitudo cu Deo, seu Dei in aliqua eius ratione,vel prae dicato seu similitudo cu illo secundum quid, non autem similitudo totius Dei,seu cumDco in om-
375쪽
ii Confirmatur secundo, quia ut species est Hentet totum Deum ut est in te ex parte rei repi aesculatae, debet necessario in te esse , nedum eiusdem generis, sed eiusdem specici cum ipso Deo ut eli in se: Sed aperte repugnat species creata . & entitative finita, quae lit similitudo cum Deo, nedum eiuldein species, sed eiusdem gen ris , cum ipto: Ergo de qui repraesentet totum
Deum ut eit inse ex parte rei repraesentati. Proinbatur maior ex D.Thom.qui 3. contris Gent .ev.
q. sic ait: Similitari intelligibilis , per quam intelligitur aliquid fretinuum suam substantiam, opportet quod si eiusdem speciei vel magis spe-
es eius. scut forma domus, quae es in mente ar-t cis, est eiusdem speciei eum forma domus, quae es in materia, ves magis species eius. Quod quidem D. hom. nedum asserit, sed prooat in .sentent. di ED. '. artis. I. in covor. iiq ai dem, ad hoc quod visus videat albedinem,opsκγ ret, quod reeipiatur in eo forma albedinis secumdam rationem suae speciei quamvis non secundum eiusdem modum essendi; s enim fuerit in
oeulo forma talaris eurini ion dicetur videre Abiaine . Ergo siniliter ad hoe quod inusitatas intelligat aliquam quiduitatem opportet, quod ine at militudo eiusdem rationis secum m speciem quamvisforsan nori sit idem modus essendi. Minor vero pruni sthmissed etiam probacur,quia species creata, & entitat ire finita neccisario deficit, nedum , similitudine secundum speciem, sed etiam a similitudine secundum genus cum Deo,& solum potest esse similitudo secundum aliqaam rationem analogicu: Ergo repugnat species enti tarive finita se creata,quae sit similitudo cum Deo, medum eiusdem speciei, sed nec eiusdem generis cum ipso. Probat D. om. antecedens Ubi p. hoc modo, quia defectus perficiae similitiamupotest tot modis accidere, quot modis dissimilitudo inoenitum Vno enim modo est deficien Militudo, quando partiei tu or secundum eandem rationem speciei .sed nonsecundum eundem
Perfectionis modum, is es deficiens iam
eius qui habet parvum de albedise, ad illum qui habet mastum. Alio modo adhue magis deficiens, cum non pervenitur ad eandem rationem uisi, sed tantum ad eandem rationem generis,seut es ilitudo inter illum qui habet colorem citrinum ad illam , qui habet colorem arbum. Alio modo adbiae magis deficiens, eum nee ud eandem rationem generis pertingit ,fedsolumfecundum an logiam , sicut e militudo albedinis ad hominem in eo, quod utrumque es ens: Sed hoc vltimo mo-' do est deficiens ilitudo, quae es in creatura reiscepta respectu disinis essentiar Ergo necessario deficit, nedum a limilitudine secundum 1peciem, sed etiam a similitudine secundum genus, di sol sim potest pertiagere ad sitnilitudinem secundum aliquam rationem analogam.
et taces, reqoiri quidem quod species se
similitudo secundum speciem cum obiccto, sed non secundum eundem modum ellendi nataralem , sed solum secundum modum ei sendi intelligibilem, seu in esse intelligibili , ut ait D. Thom.
licet autem repugnet similitudo creata cum Deo secundum speciem in esse naturali, non tamen li-
militudo secundum speciem in esse intelligibili.
is Sed contra est, quia propterea repugnat sitirilitudo creata adaequata cum Deo in ei lanaturali . quia in esse naturali debet esse similitudo participara ex Deo, seu per participationem, di implicat esse fitnilitudinem per participatione Dei de totam essentiam Dei in se imitari, de quasi copiare; sed similitudo creata, etiam in esse intelligibili est talis necessario per participationem. seu similitudo participata: Ergo pariter implicat. quod totam Dei essentiam ut est in se imitetur dein se copiatam habeat in esse intelligibili. Confir
. 6p. Omnis intelligibilis speetes per quam intelligitur quid itai. υel essentia alicuius rei,comprehendit in repraesentanis rem illam. hoc est,illaira totam copiat. describit, & imitatur In esse intelligibili, Ec repraesentativo'ta nempe ut nihil lit itare illa repraesentata naturaliter, quod non reluceat in specie per similitudinem: Sed es impos bile quod aliqua ilitudo ereata totaliter Deum repraesentet, seu quod comprehendat illum in repraetentando, ita quod in se coptet. destribuque totam Dei essentiam , eum quaelibet similitudo steata sit alicuius generis determinati non autem Deus ut ibis. sublumit D. Tho. Ergo est impos sibilis species , vel similitudo creata , per quam quidditas, vel essentia Dei videatur,seu quae quid.
clitative repraesentet Deum. Explicatue hec ratio D.Tho. Non solum omnis similitudo creata naturalis, sed etiam omnis limilitudo creata intentionalis debet esse in determinato genere, ran quam species contenta sub illo, constansque ex certo genere, de ex certa differentia; debetque ex tonsequenti else talis per participationem,de non per essentiam ; sed quia omnis similitudo creata naturalis debet esse talis per participationem , M tanqua species sub determinato genere, implicae extra Deum similitudo naturalis Dei ut est in se. seu quae totam Dei essentiam naturaliter imitetur.& deleribat ut est in sei Ergo eadem ratἱone repugnabit similitudo creata intelligibilis Dei ve est in se, quae in esse intelligibili totam Dei essentiam in se destribat, & imitetur, ut est In se. is Urgetur: Species impressa in inteli Elii est in illo recepta, de ab illo participata nori solum secundum esse entitativum, sed secundum esse intelligibile , de intentionale , siquidem intellectus vere recipit. & participat in illa specie similitudinem intelligibilem , dc intentionale
376쪽
obiecti ut talem, quae quidem in quantum simili ludo intelligibilis est. est similitudo recepta, Niniores la intellectui,ab eoque participataeSed sub ea ratione sub qua est similitudo recepta, & partieipata ad luminum poteit elle limilitudo ipsius Dei ex parte, & secundum quid,non vero similitudo totius Dei, totam ipsius et sentiam in se copians,& describens: Ergo adhuc in elle intelligubili non potest esse similitudo intelligibilis totam Dei essentiam intelligibiliter describens, de copians in se ipsa: Sed aliter non potest quid&tative Deum ut eli in se repraesentare: Ergo. Ex quo inseres, quam profunde dixerit Div. Thom. Gisum. quae T. num. a . quod hoc,
quia in Deo est unum, plex, plurificaturm intelliam nostro , etiam s immediate a Deo reciperet, scut multiplicatur processe suae bonitatu in aliis erraturis: Quia videlicet sicut Deus non poteli uni soli creaturae totam si iam bonitatem impertire. sed ex suppositione,quod velit sua bonitatem aliis a se impertire,opus est, quod hoc fiat per plures,di diversas participationes, rationes.N modos essendi, ita ut quaelibet comparetve ad totam Dei bonitatem tanquam minuti Isima pars, vel particula ad totum; ita pariter, casu quo Deus vellet intellectui nostro immediate imprimere. seu impertire sui similitudinem , seu specie intelligibilem, non posset unica solum specie, aut sin. ilitudine se totum in illo describere,aut exprimere, sed ad summum posset se describere pluia valiter per plures similitudines, aut species intelli. Mibiles diversimode participantes essentiam Dei
sti esse intelligibili quaru qualibet esset quali mi,
nutissima particula divinae essentiae, secundum certum gradum, di modum essendi, quae proinde solum secundum quid posset Deum repraesent re secundum aliquam rationem inadaequatam
v. v. ut repraesentetur, aut cognoscatur Deus
per ellantiam , debet repraesentari quoad omnia, quae in Deo sunt: Sed per speciem creatam non
rest repraesentari quoad omnia qui in illo sunt: Ergo. Probat primo maiorem, quia quidquid de
Deo dieitur, egentialiter eonvenit ei, seu est de elus essentiat Sed ut cognoscatur, aut repraesent tur per essentiam debet repraesentari quoad Om.
ia, quq sunt de eius essentia: Ergo quoad omnia 'iis in Deo sunt. Minorem etiam probat, quia non possunt repraesentari omnia,qui in Deo lane,
mec per unam solam speciem, nee per plures. Non per unam . quia impossibile est, quod una ereata Decies repra tet Deum quantum ad omnia.qua de Deo die tum, nam in mtellectu ereato alia ostsmeus, per quam a rebendit vitam, Osuun tiam, ct iustitiam.= omnia alia huiusmodi. af ι de Dei ementia, quia vi felicet ut luyra ais
risseatur in inreluctu nostro, etiam simmediatia Deo reciperet: Non es igitur possibile, quod in
tellectus ereatus informetur aliqua Una sperie e repraesentante essentiam divinam, quoad omnia qui in Deo sunt. Deinde nec per plures, nam Aper multas , desiciet Unitas, quae idem est,quod Dei essentia: Ergo non estposibile. quod inteli Gu ereatus Hediari posit ad viden m Deum inse ipse per sentiam suam, me aliqua una decie, nec etiam pluribus. Ex quo.
ditativa obiecti non debet esse eiusdem speciei cum ipso:Ergo ex hoc capite m te probatur repugnantia speciei creatς quidditati v et Dei. Probatur antecedens,quia species quid-ditativa substantis non est eiusdem speciei cum substantia . eum illa lit accidens, & accidens, nedum specifice , sed genere supremo disserat ab omni lubstantia: Ergo. Secundo, quia species quidditativa obiecti comparatur ad illud ut me
stratum ad mensuram: Sed mensuratum,& menis
iura non possunt esse eiusdem speeiei; duo enim indivHua eius lem speciei, ut duo homines, n trum est measura alterius: Ergo. . Is Tertio, quia species quidditativa ob tecti non debet esse intrinsece in se eiusdem quitaclitatis cum obiecto,sed solum extrinsece ex parte rei repraesentat : Ergo nec eiusdem speciei. Pr batur antecedens , quia species quidditativa h minis non debet este simpliciter , & univoce homo , sed tantum per analogiam attributionis, in qua ratio significata solum in uno est intrinsece, in alijs autem solum per denominationem existrinsecam: Ergo nec eiusdem quidditatis cum homine intrinsece , & in se. Probatur antecedens, quia absolute falsum est dicere, species quiddita. ima hominis es homo, & econtra: Ergo. Confit. matur : Imago picta, seu artiscisis hominis se. Ium analogicu est homo, per extrinsecam denominationem ab homine repraesentando: Ergo imago intentionalis hominis solum analogice est homo, per extrinsecam denominationem ab ho mine repraesentato. Quarto qu)a species hominis non est eiusdem realiter quidditatis cum homine, nempe per identitatem realem cum illo; alias nec per receptionem illius. allas species recipcret rex liter quidditatem hominis tanquam sui tormam,di tune quidditas hominis esset accidens speciei, seu accidens accidentis, quod quis dicati Ergo nullo modo est eiusdem quidditatis cum ii
dio Respondeo, distinguondo antecedens:
n debet elle eiusdem speciei iucundum eunde
377쪽
modum essendi, conccdo: Secundum diversum modum cssendi, ita ut fpecies lit in esse intelligi bili eiusdem speciei cuius eli Obiec tum in cile
naturali, nego antecedens. Ad cuius primam probarionem, nego aurcccdcnS. Tum, quia ratio specilica subitaneis creat et cum finita lit, bene pote lidele ibi in accidenti linito secunduin modum clesenditiitet istoli iter,& ideo potest intellectui sinito imprimi similitudo intelligibilis specifica, de
adaequata alicuius subitantie nune , de creatae; et tenim l peculum capax recipienui limilitudinem
intelligitalem , specificam, ec adaequatam omnis essem ii, de quidditatis linitq; caeterum species,quet fit entitative finita, implicat quod iit in cile intellisibili infinita, quia ratio specifica seu essentia cutis inliniti, cum infinita iit, describi nequit tota in accidenti finito ; de ideo nec poteli intellectui
finito imprImi limilitudo intelligibilis specifica de
adaequata essentis, bc quidditatis innia iis quia non est speculum capax in hii in torint ιutelligibilis,seu
infiniis similitudiuis intelligibilis.
ai Tum quia tota species. dc quid ditas specilica subli antis potest abii risi ab ipsa substatia in individuo, Sc ut lic ab liracta proprie nec est substantia, nec accidens; non subitantia, quia substantia creata proprie, N absolute non est tua quiduitas nec tua cflcntia specifica; tum quia iubis stantia creata proprie est concretum, quhiditas vero specilica iubilantis est abstractum huius concreti; deinde nec proprie accidens, quia qui dilitas abstracta non importat inti aerentiam ; praescindit ergo ex se ab elle per modum substantiae.&ab esse per modum accidentis, sicut praescindit amodo essendi physico, de naturali, δέ a modo essendi intelligibili , seu intentionali, a modo essendi per se sibi sistendo,& ά modo essendi in intellectu per modum sormς illius in elle intelligibili; t litet quod live sub hoc , sive sub illo modo est e dem quidditas, Ze esentia specifice, seu potius
est eadem species substantia, unde species impressa quid ditativa hominis, licἐt entitative accidens . potest esse, te est eiusdem speciei quidditative iecundum modum essendi intelligibilem, cuius est homo in esse naturali, licet homo in esse maturali sit substantia, quia utrumque est praeter quidditatem speci hcam hominis, ut specificam,&ab utroque modo essendi abstrahit quidditas spocilica, ut specifica. 2 2 Oam autem opponis, quod accidens, de substantia specie, de genere disterunt,solumque
analogice conveniunt, respondeo , hoc verum
esse de accidenti, de substantia secundum eundem modum essendi utriusque, liquidem accidens, desubitantia secundum quod physica sunt, vel etiam sumendo virumque in esse intelligibili, solum
analogice conveniunt; non vero loquendo de accidenti secundum quidditatem in eo intclligibiliter descriptam, quia secundini Lini dein illa
bene potest uni voce, de specifice convenire cum substantia habente eandem quidditatem in alio modo essendi nempe naturali, licet cum maxima
diaerentia in modo habendi illam, sitquidem substantia habet illam luppolitaliter, de in concreto; accidens vero, quod est species, habet illam petmodum formae intelligibilis abliractW a suppolito.
dc concreto, di informantis inve Ileetum. Et quidem hoc argumentum de specie iubilantiae , quo importune nos inliant contrari j,ad homine contra iplos reinitari potest, quia ipli admittant speis ciem quidditativam adaequatam, de comprehensiis vam substantiae, quin lit iubilantia , di tamen ipsi non admittunt speciem quidditativam adaequa tarn, de comprehensivam Dei, quin sit Deus: Ergo de ipsi tenentur disparitatem at signare hquam ergo ipli assignaverint, Ze nos at Signabimus.
a 3 Ad secundam , dili inguo maior rComparatur species ad obiectum ut mensuratum ad mensuram homogeneam in i brma, specie , de quidditate, concedo: ut ad menturam ctherm neam , nego maiorem , de distinguo minorem. mensura, Ec mensuratum non possunt esse eiusdespeciei sub eodem modo essendi, concedo: Sub diverso modo citendi, nego minorem, loquendo de mensura homogenea; nam potius mensura homogenea debet este eiusdem rationis cum nita
surato , unci licet species quid ditativa hominis
mensuretur ab ipso, quia tamen mensuratur ab ipso ut mensura homogenea, debet esse ei videmquiduitatis, Et speciei cum ipso, licet sub alio modo essendi ab ipso, ita ut tantum , de idem litspecies in esse intelligibili, quantum, di quidquid
est homo in esse naturali. 24 Ad tertiam nego antecedens. Ad cuius probationem , concesto antecedenti, quoad primam partem , nego quoad secundam. quia licet
species quidditativa hominis non sit simpliciter. 3c univoce homo , quia homo simpliciter, dc Pr prie significat habentem quidditatem hominis modo naturali, dc physico per modum concreti, quo pacto eius quidditatem non habet speciesέ non tamen est analogice homo analogia solius attributionis, sed ad sumnium analogia proportionalitatis propriae, quae permittit, seu importar, quod ratio significata sit intrinsece, Ze proprie in Vtroque analogato ; εἰ sic quamvis species hominis non sit proprie, Zc simpliciter homo , sed soritum analogice homo praedicta analogia propon. tionalitatis propriae. non tollitur quin debeat habere in se intrinsece eandem quidditatem speciliacam, quam habet homo,sed solum tollitur, quod illam habeat in esse naturali, seu modo physico, Ee per modum concreti subsistentis, cum quo coponitur , 'uod illam eandem habeat in csse intelligibili intrinsece, de per modum formae intelligibilis in intellectu: Sed quia se illam habere, non est illam labere proprie, de simpliciter mu)par
378쪽
giast. X. An detur, velsit possibilis species impresa, sc.
tive ad modum illam habendi physice, naturaliter,& suppolitaliter , ideo comparando hos m
dos illam habendi intrinsece , homo habet proprie,& limpliciter quidditetem hominis, &ideo proprie, Stimpliciter est homo ; species autem habet, licet intrinsece , & formaliter , improprietamcn, de cum addito, nempe in esse intelligibili, ipsam quidditatem hominis, & ideo impropriu,de cum addito,nempe solum in esse intelligibili eli homo.Unde eli analogia in habere quid-ditatem, propter divertitatem in modo habendi; sed univocatio, imo & unitas specifica in quidditate habita. Ex quo ad confirmatione dico,quod imago picta, vel artificialis hominis per se tolum
reprasentat figuram, & formam externam hominis in colore, & symetria; S lianc non possct repraesentare ut cit in se . nisi esset ut eli in esse artificiali eiusdem rnas, di figurae cum homine. Unde sorma , & igura hominis naturalis invenitur tota imitata, ac descripta intrinsece in imagine
eius artificiali: Sic ergo species intelligibilis quid-ditatis hominis, ut rep sentet hominis quidditatem vi est in se, debet esse intrinsece , eius deniquidditatis in elle intelligibili, di ipsam habere itise intrinsece deseriptam, di imitatam , quam habet homo naturaliter, & physice in se ipso. Vn
de exemplum potius nostram sententiam confirmat, quam impum M.
as Ad quartam, dico, quod species ho-mInis non est eiusdem realiter quidditatis cum homine; sed eiusdem specilice quidditatis, siquidem quidditas hominis, & speciei est una specifice , sed non una numero; unitas autem ,& identitas specifica non est unitas ,& identitas realis,
sed a parte rei est similitudo in quidditate & per
rationem unitas sicut quidditas duorum hominuest eadem specifice, non per identitatem aut unitatem realem in natura a parte rei, sed per simulitudinem realem a parte rei, & per unitatem rationis in intellectu. Et hoc pacto species impressa hominis, & homo sunt eiusdem quidditatis specificet ; cum hac solum disparitate , quod in duobus hominibus multiplicatur quidditas penes similem modum essendi,& habendi illam, nempe physice , & naturaliten,sed in homine physico de sui specie multiplicatur aetherogenee , penes diu verso s modos habendi eandem quidditatem. Σ6 Sed inde obiiciunt secundo, siquidem
si dicta tenent, nullum erit inconveniens in adis mittenda specie creata quidditativa Dei: Ergo. Probatur antecedens,quia illa non debet esse simpliciter,& univoce eiusdem quidditatis cum Deo, sed solum cum hoc addito, nempe in se intelligibilii Sed nullum est inconveniens, quod species creata sit eiusdem quidditatis cum Deo in esse intelligibili: Ergo nee in admittenda specie im- Pressa. Probatur minor, primo , quia este Deum
in esse intelligibili idem est ac esse Deum in efferepraesentativo ς esse autem Deum in esse repraesentativo solum est repraesentare Deum: Sed stat optime, di nullum est inconveniens, quod sit creata, & repraesentet Deum:Ergo .Probatur minor, quia repraesentare Deum lotum est esse Deuterminative, seu eius reptaesentationem terminari
ad Deum, de Deum respicere: Sed stat optime aliquiit esse creatum,id respicere Deum , seu ter. minari ad Deum , ut est in se , ut patet in vitione Dei: Ergo. Secundo, quia pet nos stat optime, quod species entitative sit accidens, Ze in esse in intelligibili sit substantia . sive eiusdem specifice
quidditatis cum substantiat Ergo stabit etiam optime, de nullum erit inconvenietis, quod species sit entitative creata, & quod in esse intelligibili fieDeus, seu eiusdem quiditatis cum D. o. 27 Respondeo negando antecedens. Ad probationem , omissa maiori, nego minorem.Ad eius primam probatione, concessa maiori quoad primam partem, distinguo secundani Eme Deum in esset epraesentativo solum est repraesentare Deum dioione similitudinis, concedo: Aliter ne go maiorem , & distinguo minorem eodem mo do. Ad cuius probationem, nego maiorem, quia vltra est,esse similitudinem Dei in se copiantem. N imitantem in esse intelligibili intrinsece . & maliter egentiam Dei,de ratione huius similitudi-
nig Deum repraesentantem. Vide supra Ad secundam,concesso antecedenti, nego consequentiam tum propter dicta fit a num. ao.Tum quia non est tanta distantia inter accidens,& 1 ubia stantiam creatam,quanta est inter accidens cre/tum, & substantiam increatam, seu Deum ; unde ex quo accidens creatum possit esse in esse intelligibili substantia non sequitur quod possit essie inesse intelligibili Deus.Tum quia ab specie creata quidditas Dei haberi non posset tota, & integra,
sicut nec tota.& integra imitari, quia cum sit essentialiter infinita plenitudo effendi, imitari non potest, nisi per participationes diversas, partialia ter tantum illam imitantes; nec aliter est imitabilis ad extra ipsa plenitudo infinita essendi, seu eL sentia Dei, nisi per diversas, & infinitas sincathegor ematice participationes, & similitudines in- adaequatas, quibus nunquam perveniri possit ad similitudinem adaequatam, & Loc non solum in
eo naturali, sed etiam in esse intelligibili. quia
non minus infinita est essentia divina in e se intelligibili, quam in esse naturali; econtra est in qualibet substantia creata , quia cum finita sit describi potest, & imitari adaequale per adaequatam sui similitudinem. Tum quia quidditas omnis su stantiae creatae est abstrahibilis ab habente ipsam, & ut abstracta prescindit ab habente ipsam, di amodo habendi, vel naturaliter. vel in esse intelligibili ; & sic considerata potest haberi modo intelligibili ab accidenti; at vero quidditas Dei non
potest sic abstrahi, quia quidditas Dei est essentia-
379쪽
36o Tract. de Dumno. Disp. III. de in vi ilit .s visibilis. Dei.
liter sua, seu se ipsam habens, quia est essentialiis tor ipsuin esse per se subsistens, seu se ipsum ha-tiens , unde sicut non praescindit a se ipsa, ita nec ab liabente ipsam. nec a modo habendi, & ideo implicat eius quidditatena haberi ab accidenti,
1 8 Sed, ut haec doctrina D. Thom. penetretur, replicabis: Qtiam vis in substant ijs materi a-tibus quia ditas, vel natura sit abstractum dii iii e tum ab habente illam, tamen in Angelis, qui sunt forniae per se subiistentes, ipsa eorum natura est se iplam habens, de in eis non distinguitur habens naturam ab ipsa natura, ut vidimus ex iplo 9.Tho m. fur. disput. a. qt est. 8. Mum. ΙΑ. Et
tamen est polsibilis species quidditativa Gabrielis v. g. habens in elle intelligibili candem eius quidditatem, quam ipte habet in elle naturali: Eriago,quamvis quid ditas Dei lit ellentialiter se ipsam habens, potest dari species creata a Deo dii tincta eandem Dei quidditatem habcias in esse intelligi-hili. ContirmaturriLicet essentia & qui 'as specifica Angeli non possit esse eadem 1 pe, in duobus liabentibus illam secundum modum essendi naturalem, quia in se ipsa est individua , & se ipsam habens, tamen hoc non tollit', quod possit cadem specifice esse in duobus secundum diverasum modum essendi, nempe in ipsb Gabriele se cundum modum cssendi naturalcm, N in sui specie quidditativa secundum modum essendi intelligibilem: Ergo pariter licet non possit essentia ,&quidditas Dei esse eadem specifice in duobus f
condum modum essendi naturalem, poterit tameeadem specifice esse in ipso secundum modum es sendi ii turalem , & in specie a se distincta secun dum modum essendi intelligibilem. Si enim Ampeliis , quia est sua quidditas, est numero in mul tiplicabilis secundum modum essendi naturalem, ita ut non possint in esse naturali dari duo Ange li solo numero distincti , quin hoc obstet ut possit multiplicari aetherogenee in duos Angelox eiusdem spe i, quorum unus si Angelus naturalis , alius intelligibilis; cur Deus etiam, licet sita quidditas, & essentia in se subsistens, non poterit multiplicari aetherogenee in duos Deos,
quorum unus tantum sit Deus naturalis, alius vero , vel alij, sint dii in esse intelligibili.,ς Respondeo, distinguendo maiorem:
Ipsa eorum, nempe Angelorum,natura secundumentitatem physicam est se ipsam habens . concedo: Secundum eius intelliuibilitatem est se ipsam habens, nego: Vel aliter: Ipsa eorum natura, de ipsa etiam eorum intelligibilitas, de veritas est seipsam habens, nego: Ipsa eorum namra physica, non tamen ipsa eorum veritas, vel intelligibilitas,
concedo maiorem, & minorem, negoque conse-
qtientiam, propter dii paritatem inlinuatam, quia scilicet dato quod Angelus sit sua essentia, & natura physica, icu in cilc entis, & ipsa eius natum physica , de in esse emis sit se ipsam habens dc per se iubi istens, de quo est difficiuma mens P. I lao.
tamen Angelus non est tua intelligibilitas, nec sua veritas, nec eius intelligibilitas, aut vel ita, ethse ipsam habens, aut per te lubliliens, ted re ipsa distincta ab habente; caetcrum DcuS non1Olum est sua natura,& quidditas phytica , seu in esse e tis , sed est etiam tua veritas, ex intelligib litas, est enim ipsa veritas, de intelligibilitas per se subsustens; ideoque quidditas Angeli lecundum intelligibilitatem , seu ineste intelligibili potest esse
in alio habente ipsam praeter quam in ipso Angelo ; at vero quidditas Dei,adhuc secundum intelligibilitatem . seu in esse intelligibili non potest' esse in alio, quam in ipso Deo, id est, in se ipsa.
Ex quo ad confirmationem, concesso ante cecie
ii , nego consequentiam; quia licet Angelus sit sua quidditas, N essentia physica,teu iii et te enti S, non tamen eius quid litas cit 1 ira intelligibilitas,& v xitas per se subsiliens , & ideo licet ex primo sequatur quod non possit multiplicari numero i
tra eandem speciem secundum essὰ naturale , se a
quod non possint dari duo Anguli naturales eiusdem quidditatis , S speciei; ex secundo tamen sequitur , quod eius quidditas in esse intelligibili, secundum sui intelligibilitatem possit multiplicari inci a eande speciem, seu quod possint daari plures Angeli intclligibiles in dem quiddit
ita, de spe cici, quando nempe utem Angelus r
praesentatur in pluribus intellectibus Angelicis. tanquam in pluribus speculis; in quolibet enim speculo intellectuali est Angelus ille intelligibilisper distinctam speciem numero, & ideo numero multiplicatur secundum cse intelligibile quia esse intelligibile ipsius non est per se subsistens, sed receptibile in varijs foeculis, seu subiectis immaterialibus ; attamen in Deo non solum eius quidditas, S cssentia in esse entis, seu in esse naturali est per se, de in esse subsistens , sed etiam eius intelligibilitas, di veritas est per se subsistens,quod 1 tum est proprium Dei, quia solus Deus est 1ua i telligibilitas,di sua veritas per se subsiles, unde adhue in esse intelligibili no potest multiplicari,nec pollunt dari plures dij intelligibiles eiusde quid-clitatis,& speciei, quia sicut esse intelligibile Dei est per se subsistens , & irreceptibile in lubiccto, ita est linmultiplicabile intra eandem speciem
deitatis. go Tota hac dckstrina est D. Thom. I. contr.Gent. eap. 9. ubi sic ait: iusmodi igitur inteli gentiam veritatis considerandum est,
quod substantia quae es per se i .mr subsim,
vel est arma tantam, vel eo Ostum ex matris
ria, ct forma. Illud igitur, quod est ex moria. Drma compostum , non potest esse alteri forma , quiaforma in eo iam est contracta ad illam materiam, ut alterius forma esse non possit,sitis
autem, quod est es Asens , Ut scutamstforma,
380쪽
OMP. X. An detur,velsit postibilis speclis impressa, esse' 3613
potes asteri esse forma , dummodo esse suum t
tale, quod ab aliquo alio participari possit, μ
cut in a. endimus de anima humana' x Sicut a
tem Me in esses flantiali, vel naturali inveniatur e ct in esse mtelligibili considerandum est. Cum enim intellectus perfectio At Derum , illud intelligibile erit ut forma tantum in genere intelligibilium, quod est inritas i a, b Me eon
veni oli Deo; nam eum verum sequatur ad esse,
illia tantiam sua veritas es, quod es suum esseri, Me autem est proprium soli Deor Alia igitur intelligibilia sub entia non sint pura forma in genere miel abilium Oed in formam in subieED
aliquo habentes, es enim unumquodque eorum
verum Ged non veritas, cui ct es ensita non ipsum esse. Ex quo infert; quod essentia divina comparari potes ad intelleetam erratum ut species, seu forma intelligibilis, qua intelligiti quod non contingit de aliis subsantiis separatis, quia
videlicet alia quaelibet firma separata creata licet sit tantum krma in esse naturali,& in se subsistes, xamen in genere intelligibilium non est tantum
serma, sed coucretum,seu compositum ex forma,& habente forniam,quia est quid verum non veritas ipsa,quid intelligibile non ipsa intelligibilitas:
Sed quod non eli forma tantum sed compolitum ex forma, de habente formam,in eo genere,in quo est sic compositum,non potest alteri esse is a vi paret in esse iraturali:Ergo substantia quaelibet separata creata non potest in genere intelligibili prese esse sorma intelligibilis alteri intellectui, sed ad summum sibi vel suo proprio intellectui,sicut so
ma compositi naturalis non potest esse Qrma alteri composito, bene tamen suo. Econtra autem essentia divina,quia haec non solum in esse natur
li,sed etiam in esse intelligibili est pura Erma, siquidem non est quid verum, ut concretum , aut compositum ex habente veritatem,& ipsa veritate,sicut nec est ens concretum ex habente esse, de
ex ipso esse, sed est ipsa veritas,& ipsum esse intelligibile ut per se subsistens sicut est ipsum esse per se subsistens; unde potest alteri intellectui esse so ma intelligibilis per se ipsam. Ex quo primo sequitur,quod substantia quaelibet separata, licet sit forma intelligibilis respectu sui,tame indiget sorma intelligibili a se distincta ut per illam potat informare alium intellectum,& illum determinare ad sui intellectionem ecundo,quod respectu plurium intellectitum indiget pluribus formis intelligibilibus.Tertio,quod is a intelligibilis sui potest multiplicari intra eandem speciem in pluribus speculis receptivis, seu quod possunt dari plures formae intelligibiles Angeli eiusdem quidditatis,&speciei;econtra autem essentia divina, primo,quia
cum sit pura forma in esse intelligibili, non indiacet alia, vel alijs semis intelligibilibus, ut inHrmet, de determinet alium, vel alios intellectus,sed
per se ips m est ' telligibilii cuiuslibet Ἀ-
tellemis capacis. Secundo, quia repugnat illi perserniam intelligibilem a se distinistam,intellectum
lusermare actuare, aut determinare. Tertio insertur, istinam intelligibilem Dei essentialiter esse unam , & inmultiplicabilem intra eandem speciem , quia est ipsium esse intelligibile, seu ipsa veritas per se sitbsistens, & irrecepta, quae ex trocipis inmultiplicabilis est in duas, vel plures; unda possunt dari plures Angeli intelligibiles eiusdem quidditatis vel specieiled non plures dij intelligibiles eiusdem quidditatis,de speciei. Que doctrina licet satis expressa,& fundata in D. Thom. veamplius explicetur.
3r CScundo probat D. o.conclusione: in Quia essentiami est ipsum esse eius,
quod nialis firmae ereatae competere potest.Non ps-test igitur aliqua firma ereata esse ilitudo re praesentans Dei essentiam. Hanc D. Tho. cons quentiain vatij varie explicant, sed immediatam illius energiam pauci.Sic ergo illam cu Caietano declaro:Nulla is a potest esse similitudo reprae senta . Dei essentiam ut est in se, nisi talis Erma sit suum este: Sed nulla sorma creata potest este
suum esse:Ergo nulla torma creata potest esse similitudo repraesentans Dei essentiam ut est in se. Discursus est legitimus.Probatur maior quia forma per modum limilitudinis re relentans obie
ctum ut est in se debet similiter esse id ipsum qu id
est obiectum,seu quod in obiecto repraesentat vi de quia .rma domus in mente artificis mr m dum similitudinis repraetentat Hrma domus p nibilis vel ponendς in re, dcbet esse similiter foruma domus eadem,cnm illa quam domus habebit in re, alioquin erit similitudo deficiens in repra sentando ipsam.& non repraesentabit ipsam vi s tura est in re:Sed sorma Dei, vel eius essentia est suum esse:Ergo nulla sorma potest esse similitudo representans ipsam ut est in se nisi similiter sit sua esse,sicut Deus,vel Dei essentia.Minor di inde etiaprobatur,quia omnis Erma creata est per particupatione ipsius esse; seu est habes elise sed no ipsumessie:Ergo nulla sorma creata potest esse suu esse. Ia Nec valet,si dicas,nullam formam crea. tam posse esse suum esse in esse naturali, & entit livo bene tamen in esse intelligibili,& repraesent tivo;& hoc solum requiri,& sussicere ut sit similitudo intelligibilis repraesentans Dei essentia.Con lira enim est quia non solum repugnat, quod λ ma creata sit suum esse in eis naturali,& entitatu