장음표시 사용
431쪽
iis, & non esscientis proprie tali . Quaerenda eriago est alia ratio praedictae diversitatis. Pro qua detegenda.
αo C Ico tertio : Ratio quare beatas M. I rit bas potius creaturas, quam alias ina viales inperfectione, supposita ex partemtessictus due minata intensione luminis . es quia tales creatura sunt magis . vel minus laten. tes in essentis omnipotentia Dei. Ratio vero in intre aquales evnosas bar potius. qaamoliai.solum esse potest disserentia iudiυiduatis luminis gloria. Prima pars est expressa D. Thom. quaest. 8ae Verit t.artis. . ad i. ubi lic alta Quaedam sunt latentiores . quadam manifestorra, e ideo ex visio, divina essentia quadam cognoscus r.er quaedam non. Sed respondet illust.G doy,cul Mec ratio non placuit,quod Daho .senosus est ista cognosci praealijs, quia ilia sunt manifestiora in actu secundo ratione voluntariae repra sentationis eskatiae divinae, non quia in actu primo,& ex natura rei sint manisestiores. Sed contra in quia criaturae,quae cognoscuntur non sunt,in uisestiores in actu secundo, quam aliae, quae non cognoscuntur, sed unice manifestae in actu secu nisdo;ex duabus enim creaturis,quarum una cogi Otacitur, & alia non, non est una manifestior alia in actu secundo . cum alia non sit manifesta in actu secundomam comparativum supponit positivum in utroque extremo, unde Unam esse manifestio. rem alia in actu secundo, supponit utramque esse manifestam in actu secundo: Sed D. Thom. reddit rationem, cur quadam cognoscantur. er quadam non, in quo supponit, quaedam esse manifesta in actu secundo, de qnaedam 'ion: Ergo dum inquit, rationem esse quia quadam funt manifestiores, edi quadam latentiores, non potest inistelligi, quia sunt manifestiores in actu secundo. .sed quia sunt manifestiores in actii primo, & ex natura rei. Contra secundo quia idem est tormatissime, esse manife1as in acta secundo, ac cognosci, idemque esse latentes in acta secundo, ac non cognoscit Sed D. Thom. utpote scientifice loquens, non respondet idem per idem, petendo principium: Ergo sensus illius non est, quia quaedam.sunt manifestae in acta secundo . 8c quaedam non. Contra tertiti. quia essentia divina ex parte
sua non repraesentat voluntarie creaturas possibiles.sed necessario ex parte sua vi necessariae conia nexionis, & continentiae illaeum: Ergo falso e ponitur D. om.de manifestatione creaturarum ex vi voluntariae repraesentationis essentiae divinae.
Quarto.quia si ita exponi posset,pariter dici posset, rationem cognoscendi plures , vel pauciores
creaturas en voluntariam repraesentionem essenatiae divi ;& non maiorem, vel minorem per bratiam , aut intensionem ex parte luminis: Sed hoe non admittit Illust. Godoyr Ergo inconse. quenter recurrit ad voluntariam repraesentationem essentiae divinae. a I Deinde probatur ratione, quia inter creaturas possibiles contentas in esentia , di omnipot entia,aliae sunt latentiores alijs, aliaeque mirinus latentes, seu manifestiores: Sed haee est sussi. ciens ratio, ut istae potius quam aliae conoscan. tur,supposita certa intensione luminis: Ergo.Maritor videtur innegabilis. tum quia ex conclusio nibus contentis in aliquo principio illae sunt latentiores alijs,quae indigent maiori perspicacia in cognoscendo principium, ut detegantur, & cog noscantur: Ergo pariter de creaturis contentis inessentia, de omnipotentia Dei. Tum quia magis explicatur omnipotentia in productione aliquarum, quam aliarum creaturarum: sed non magis explicaretur, nisi illae creaturae essent magis laten. tes; quia tune solum aliquid magis explicatur, quando extra manifestatur, quod magis in eo latebat; unde tunc aliquis amico maxime se explicat . Sc manifestat, quando maiora secreta. Ec m gis oculta, & latentia, ipsi communicat: Ergo in ter creaturas aliae sunt latentiores alijs in essentia. Ec Omnipotentia Dei. Minor vero primi syllogi Lini non minus certa videtur, quia ex termini creaturae magis latentes maiori perspicatia luminiS egent, quam minus latentes: Ergo si, supposita certa intensione, de perspicacia luminis, has cognoscit, te illas non, ideo ei it, quia quae non cognoscuntur, sunt latentiores, ad quas detegendas opus erat maiori luminis efficacia, dc intenrisione.
quia vel creaturae sunt minus latentes, aut mania festiores, quia impersectiores, vel quia persectiores: Sed alio,cur cognoscantur istae potius,quam illae non potest esse nee quia persectiores,nec quia persectiores: Ergo nec quia minus latentes uemanifestiores. Minor quoia primam partem probatur, quia si ratio cur istae cognoscerentur esse quia persectiores, non solum illas, sed infinitas cognosceret, quia sunt possibiles Infinitae persectiores t Sed beatus non potest, vel saltim non cognoscit infinitas creaturas in omnipotentia: Ergo quas cogi vicit, non cognoscit, quia Pe laetiores. Et eodem modo probatur quoad se cundam partem . quia si cognosceret, quas cog noscie, quta imperses lor , cum etiam sint infinitae possibiles impersectiores illis, infinitas cog nosceret infra versus: Sed hoc dici nequit: Ergo. . Respondeo in primis negando maiorem; siquidem ratio a priorI, cur istae creaturae sint latentiores alijs, est quia de se sunt inagis manisestativae essentiae, di omnipotentiae Dei, & in quibus , liproducerentur, magis Dei omnipotentia resplen-
432쪽
sitia'. m. An beati videant in Cho creaturas, in . MI; .
omnIpotentia,& essentia magis manifestari,& rest lenitere in creaturis minus persectis , quam in alijs magis persectis, sicut & sapientia artificis saepe magis resplendet in minimo opere, quam in maximo. Sed quia hoe ita certum nou eli respectu Dei, & magis certum, quod quanto creatura persectior est, magis ad extra manisestat essentiam, & omnipotentiam Dei, cum magis de illa
Parricipet; propterea concessa maiori, quoad primam Partem, nego minorem , quoad lecundam
partem. Ad cuius probationem, dico, quod cog noscit quas cognoscit, quia imperiectiores in numero finito, & proportionato suo lumini, quia lumini finito, ut alibi dicam, repugnat crin Lcere infinitas species creaturarum dillincte,de et re , Vnde non sequitur , quod debeat cognoscere omnes possibiles imperiectiores sino iane , aut principio. . Itaque omnes supponimus,lumen gloriae finite intensum esse, atque adco non posse inessentia divina cognoscere simul,& cathegorem rice infinitas species creaturarum, sicut nec omisnes ; siquidem ideo non potest omneS , quia cognitio omnium unice potest sequi ad omnim elam.& summam penetrationem essentiae Dei,quae impossibilis est intellectui creato; atqui eadem Tatione cognitio infinitarum specierum unice consequi potest ad infinitam penetrationem essentiae, di omnipotentiae Dei; quae lumini finito intel- Iectus etiam est impossibilis : Ergo sicut ob pri.
mam rationem , supponimus intellectum beati non posse cognoscere omnes, ita propter secundam debemus supponere non poste cognoscere infinitas differentias seu species creaturarum,quia Iumen gloriae est finitum , & consequenter ipsum Iumen gloriae, quia finitum,determinatum esse ad
seriem tinitam,aut cumulum finitum creaturarum Praecise ; maiorem quidem, vel minorem , penes
magis, vel minus de lumine , semper temen finitum; itemque ad seriem persectiorem, vel imperlectiorem creaturarum penes lumen magis, Vel minus intensum, sed semper ad seriem finitam; Vnde tantum sequitur, quod per lumen magis inveniam videat seriem finitam creaturarum polsi-Dilium persectiorum, ipso lumini proportion v m, quia persectiorem ; per lumen autem flainu intensum seriem etiam finitam creaturarum mi-
Mus persectarum tali lumini proportionatam quia imperfectiorem; liquidem lumini finito magis in-wnso proportionatur series finita pesiectiorum
creaturarum lumini vero finito minus intenio sortes finita imperfectiorum creaturarum; neutri V
To lumini proportionari potest series infinita, sucut nec infinita penetratio essentiae, aut omnipotentiae Dei. a Ex quo colliges, ut aequivocationes viis
rare poliis, comparationem inter creaturas cognitas lumine inmiliori, di creaturas cognitas taemine minus intenso, non esse faetendam distribuarive inter quamlibet cum qualibet ita ut quaelibet cognita lumine intentiori sit persectior qualibet cognita lumine minus intenso, hoc enim falsum
est; lud esse faciendam collective inter omnes cog nitas lumine intensiori, di omnes cognitas lumi, ne minus intenso, sive inter collectionem, & colu lectionem, seriem, & seriem; ita ut per lumen in tentius necessario cognoscatur series. &collectio persectior, in qua magis resplendeat virtus omni potentiae; per lumen vero minus intensum,ne Livio cognoscatur series,& collectio minus pers cta, in qua minus resplandeat virtus omnipotentiae , semper tamen series, & collectio finita, quia lumen ieinper supponitur finitum.
aem maior periectio creaturae, ut cognoscatur inessentia Dei, ex terminis non exposcit maiorem intensionem luminis: Ergo. Probat . quia gratia habitualis, quae est persectior qualibet substantia naturali creabili, cognostitur a quolibezbeato lumine quantumvis remisso: Ergo. Confirmat; quia ratio, quare creaturae sunt manifestabiles in citentia divina, est quia connectitur cum illis: Sed aeque connectitur eum omnibus in paristiculari: Ergo omnes sunt aeque in illa manifesta. biles, & consequenter istae potius, quam i liae, non sunt manticiliores, nec latentiores. Resps eo. negando antecedens. Ad probationem, viqinguo antecedens: Gratia habitualis in omni gradu pocstali cognoscitur a quolibet beato, & quolibet
lumine, quantumvis remisso nego antecedensi In
aliquo gradu possibili proportionato lumini reis
millo, concedo antecedens, & nem consequentiam ; quia cum quilibet beatus videat Deum ut Authorem supernaturalem, & naturalem, pariter vident possibiles aliquas participationes ipsius naturales, di supernaturales;& cum sit participabilis in ordine lupernaturali per gratiam accidenis talem , sicut in ordine naturali per naturas subis stantiales, pariter vident in eo participationem accidentalem gratiae possibilem,sicut naturas suta santiales possibiles ; cxterum scut in ordine naturali non vident omnes naturas substant ales possibiles, quia alias comprehenderent Deum ut
Austorem naturalem; ita non vident omnes gradus possibiles gratiae , quia alias comprehende rent Deum ut Authorem supernaturalem ;&Gcut ad cognoscendas in Deo perfectiores naturas subitantiales possistes exigitur lumen magis perspicax, di intensum, ita ad cognotacendos gradus persectiones gratia habitualis possibiles . exigitur ex terminis lumen perspic tius, & intensius. Ad confirmationem , distinguo
maiorem , seu causalem r Quia connectitur cum illas ratione continentiae, concedo 1 Aliter, nego causatum,& distinguo minorem: aeque comestiis tur cum omnibus in particulari,& ratione aequalis
433쪽
eontinentiae , nego: Et ratione inaequalis continentiae concedo minorem , & nego consequen-xiam: Instoque argumentum ; quia aeque connectitur cum pluribus,ac cum paucioribus:Sed sunt mani sestabiles ratione connexionis: Ergo aeque manifestabiles sunt plures, ac pauciores Sanε hanc consequentiam negat Iliust. Godoyr Ergo
tenetur negare primam. Ex ratio est, quia conne vio omnipotentiae cum araturis est ratione conistinentiae illarum in Deo , quae eontinentia persectior est, & latentior, quo e reatura persectior est; non quia subiective ex parte Dei sit alia, & alia continentia; sed quia una potius quam alia cre tura magis explicat, & manifestat persectionem Dei. & virtutem omnipotentiae, & ideo latentior est. & magis latenter contineri dicitur in omnipotentia , 8c maiori penetratione omnipotentiae
mens, Ut cognoscatur. Et ratio omnium est, quia quanto magis manifeste cognoscitur essentia, de omnipotentia De , eo cognoscitur, ut magis manifestabilis ad extra; & cum sie magis manifestabilis ad extra per plures, & persectiores creaturas possibiles, quo magis manifeste, & perspicacitet cognoscatur , tanto per plures, & persectiores creaturas manifestabijis ad extra cognoscitur A qui non cognoscitur magis clarE,& manifeste nisi ratione maioris luminis: Ergo nec cognoscuntur persectiores, aut plures creaturae possibiles, nisi cone maioris luminis.
26 Sed replicabis: Maior intensio luminIs
non sumitur ex extensione ad plura , aut persectiora obiecta, sed ex intensione respectu eiusdem obteisti: Ergo maior intensio luminis gloriae non probat cognitionem plurium , aut persectiorum creaturarum possibilium , sed solum intensiorem cognitiorem eiusdem obiecti, nempe essentiae , &omnipotentiae Dei. Probatur antecedens: Maior intensio qualitatis physicae, v. g. Alvedinis, non desumitur ex maiori extensione ad plures,vel persectiores partes subiecti,sed respectu eiusdem partis subiecit: Ergo pariter maior intensio qualitatis intentionalis nempe luminis cognoscitivi,non sumitur penes plura, aut persectiora obiecta, sed penes idem intransitive. Secundo, quia potest idem oblectum magis,& magis intense cognosci, quin in eo cognoscantur plura, aut persectiora obiecta, ut alveo, V.g. Erqo idem quod prius. Probatur antecedens. Primo, quia potest magis, di magis intense credi mysterium Trinitatis,quin in eo aliqua alia credantnr. Secundo, quia potest magis intendi habitus scientificus erga aliquam conclusionem intransitive, quin in illa alias cogis noscat. Tettio, quia lumen cognoscitivum attingens aliquam rationem formalem potest attinge re plura. & plura obiecta sub illa ratione conteniata absque maiori intensione sui: Ergo di lumen gloriae absque maiori intensione potest attingere plures, di plures creaturas in essentia divina conis tentas. Antecedens patet in intellectu, qui non
intenditur, nec remititur, & tamen ex quo attingit rationem sormalem veri, potest attingere plura , di plura sub illa contenta , Nin habitu fides. qui ex quo credit Deum revelantem, potest non intensus,credere plura alia revelata. Quarto;quia potest Deus intensius diligi a creatura,quia Pruqterea plura alia diligantur: Ergo potest Deus inutensius videri, quin propterea alia plura in eo vi. deantur. Quinto, quia si per lumen gloriae ut octo
videantur centum creaturae possibiles, v.g.etiam si ab illo lumine detrahantur duo gradus, & m neat v ex , totidem creaturae videbuntur ; tum quia non sunt astignabiles creaturae correspondentes cuilibet gradui; tum quia lumen in quoli bet gradu est eiusdem speciei. Zc eandem , aequdisque univeristem rationem obiectivam habet: Eriago maior, vel minor intensio non est ratio videm di plures, vel paucioreS Creatur .a Respondeo, distinguendo antecedensi Maior intensio luminis non lumitur , sed insere
maiorem extensionem ad plura, concedo: Non suinitur, nec inseri, nego antecedens: Vel aliteri
Non sumitur a priori ex maiori intensione ad plura, concedo: A posteriori nego antecedens. quia quando lumen respicit Obiectum primarium
in se continens virtualiter,& eminenter plura iecta secundaria licet maior intensio luminis non sumatur a priori ex extensione ad secundaria, nec
in illa eonsistat sormaliter, sed intransitive in maiori perspicacia erga ipsum obiectum primarium a
tamen haec maior intensio, de perspicacia erga obisiectum primarium infert extensionem ad plura, &plura secundaria latentia in primario. Ex quo ad primam probationem , concesso antecedenti, diastinguo eonsequens,ut distinxi Et ratio disparilaatis est manifesta, quia maior intensio alvedinis in
una parte subiecti ex terminis non infert,nec cauis sat maiorem extensionem ipsius in alias, econtra
est autem de lumine gloriae erga ipsam essentiam Dei, cuius maior intensio,& perspicacia insert ex tensionem ad plura in divina essentia latentia. Et quidem lux, licet qualitas physica, saepe, quo magis intenditur in una parte, magis diffunditur ad
alias i Ergo idem de lumine gloriae, quod magis adsimilitudinem lucis, quam ad similitudinem alvedinis explicandum est, si explicetur per similitudinem qualitatis physicae. Ad secundam , diis
stinguo antecedens:Potest idem obiectum magis,& magis intense cognosci, quin in eo cognoscantur plura, quando in tali obiecto plura non laistent , nec continentur virtualiter, aut eminenter.
concedo: Quando in illo plura latent, aut conti nemur, nego antecedens. Ad cuius primam probationem, dico, quod Trinitas non creditur per fidem sub ratione causae continentis essectum, sed sub ratione revelati, ac proinde nec est obiectum
fidei ut continens alia mysteria, nec lumen fidei
434쪽
c g. m. An beati mideant in Deo creaturas, GP . 's
est mnetrativum talis mysterii Trinitatis, sed ataliaetivum Deo ut revelanti,sub qua ratione attingit caetera mysteria, fle quo magis innititur, & adhaeret Deo ut revelanti, tanto intensius credit;sed non plura, nisi ad plura applicetur, quia Deus ut revelans mysteria non eli caesa mysteriorum, nec illa eminenter,aut latenter continet. Econtra autem est in essentia divina respectu luminis gloriae. Ad iecundam, concedo antecedens , si illa conclusio lit vltima, & non continens alias; sed negosi cotineat alias ut principium, quia eo ipso,quod intensius penetretur, in illa detegentur aliae, de sic est essentia divina. a 8 M tertiam, distinguo antecedens: Si
attingat illam rationem formalem ut causam co-tinentem obiecta materialia, nego antecedens Si solum ut rationem universalem logice, concedo
antecedens. Ad cuius probationem, dico, quod inteli ectus attingit sita obiecta sub ratione veri,
non ut prius cognita ut quod, tanquam causa, in qua eminenter contineantur, sed ut ratio unive
salis logica multiplicata in illis, non prius cogni- ta. sed divisim cognita ut quo in cog nitione cuiusvis, unde erga illam non habet intellectas aliam intensionem , quam erga obiecta materi lia. quae sub illa cognoscit; econtra autem est iaessentia divina respectu luminis gloriae, ut per se Patet. Et idem dico de habitu fidei, cuius ratio formalis, nempe revelatio, non est ratio forma iis ut prius cognita ut quod, tanquam causa my
serioriam ea continens eminenter, nec ea manifestat ex vi penetrationis illius, sicut essentia divina respectu luminis glorie. Ad quartam Mistina o antecedens: Quin propterea alia diligantur, si sint diligibilii in Deo,& propter Deum, negoἔSi non sint diligibilia,concedo antecedens, Zc nemm consequentiam, quia ex maiori intensione charitatis saepissime insertur extensio charitatis ad Plura alia in Deo, & propter Deum amanda alia Qui enim fuerunt Sancti, qui ex ingenti servore amoris erga Deum, etiam ad inimicos amoremotendebant, quin & ad ipsas creaturas irratio males; licet inter amorem, & cognitionem haec sit disparitas, nempe, quod in Deo , dc propter Deum non sunt amabiles creatura possibiles, sed solum existentes; sunt autem cognoscibiles etiam Possibiles. Item, quod amor Dei non extenditur ad creaturas existentes necessario, sed libere; aecognitio necessario extenditur ad Omnes,ad quas lumen intellectivum pertingit. Ad quintam, ne- antecedens. Et cum arguis, quia non sunt assignabiles creatum correspondentes cuilibet gra-αODico. a nobis esse in assignabiles, sed ex ipsa
intensione luminis, de essentia creaturarum, certas Creaturas , aut certam seriem possibilium correia Pondere certae intensioni luminis, licet a nobis ex ignorantia inassignabilis sit. Cum vero ais, i
men esse eiusdem speciei, dicothos solum Pro
re, quod attenta sua specie aeque possit in plures, ac pauciores, in istas, & in illas, sed dependenter a certa intensione; sicut lumen scientificum in principijsex sua specie potest ad omnes conclusiones, sed non nisi dependenter a maiori,& ma tori intensione, unde magis intensum valet ad plures in eodem principio detegendas, quam minus intensum:
as Denique obijcies, quia licet ex dictis
probetur creaturas ut polsibiles cognosci in eia sentia, de omnipotentia Dei, quia cum illis conis nectitur, ex hoc ipso sequitur, quod saltem iiii ra in Deo non cognoscantur; siquidem euensa, Nomnipotentia Dei cu futuris non connectitur:E go saltem futura beati non vident in essentia Dei. Hoc argumentum exigit, ut explicemus, quo Pacto sutura in Deo videntur a beatis. Pro quo CD plicando.
. 3o C Ico quarto: Beatus Uidet in verbo plures ereaturas is futuras ,
exsenses, non ex vi maioris penetrationis, aut intensionis,sed ex in reislationis in verbo, ermaioris extensionis ibitis visionis Dei. Tres par res continci conclusio. Prima est , quod beatus videt in verbo aliquas creaturas ut futuras, o e uentes. Quae probatur primo omnibus PP. testimonijs, quibus supra primam conciulionem probavimus, nempe creaturas in verbo cognos ci; PP. enim non distingunt inter creaturas possitibiles, aut futuras, Ni existentes,sed potius videntur loqui de futuris, de existentibus, quam de me. re possibilibus: Ergo existentes, dc sucum, qua beati cognoscunt, in verbo cognoscunt ut i les. Secundo, quia licet essentia, de omnipotentia Dei ςx se, de quasi in actu primo non sit connexa n cessario cum creaturis suturis . aut existentibus, tame in actu secundo libere connexa est cum illis ratione aetiis liberi,vel decreti,quo vult illas producere: Ergo ut decernens aut volens libere illas producere,est sufficiens medium ad illas cognoscendas ut existentes, aut suturas: Sed beatus p test videre Deum ut decernentem , di volentem creaturas producere: Ergo in ipso sic viso potestras ut futuras, Ec existentes cognoscerer Sed ita eas cognoscere spectat ad maiorem perfectionem visionis, de illius status: Ergo eas de tacto sic cognoscunt. Terito,quia visio beata est quidam participatio visionis Dei, qua se ipsum videt , 8c omnia in se ipso: Sed Deus videt in se ipse creaturas futuras, de existentes,in se ipIo, i
quam, ut decernente, aut volente eas producere i Ergo beatus videt etiam in Deo, si non Omnes, aliquas tamen creaturas existentes, di i
turas, in ipso, inquam, ut volante eas produ
435쪽
si Secunda pars conclusionis , nempe, quod non vident eas ex vi majoris intensonis, aut penetrationis essentiae, vel omnipotentiae Dei. Probatur etiam, quia ex vi maioris penetrationis causae solum cognosci potest quantum possit efficere , non vero quantum velit de facto efficere;
Vnde quamvis unus Angelus comprehensive penetret, & cognolcat essentiam, de virtutem alte etius, quantum cognoscibilis est non ex hoc cognoscit, quid velit, vel nolit, nisi alter Angelus libere ei id manifestet: Sed beatus in tantum cognoscit in Deo creaturas futuras, aut exilientes, inquantum videt Deum velle eas producere: Ergo illas non cognoscit ex vi maioris Intensionis, aut penetrationis estentiae, & omnipotentiae Dei. Secundo, quia videre in Deo plura decreta de creaturis producendis non probat,adhuc a posteriori,
maiorem penetrationcm essentiae Dei, nec maiorem efficaciain, aut intensionem in eo videndo: Ergo ea decreta non videntur ex vi maioris penetrationis: Ergo nec creaturae existentcs, aut i rurae, quae solum in illis decretis videntur Irob xur antecedens,primo, quia quod Deus actu decernat, & velit plures creaturas non probat, adhuc a posteriori, maiorem eius virtutem, sed solum illam probat quod possit plures, & plures Producere; si enim semel possit plures, & plures,
etsi nullam velit producere, non inde minuitur eius virtus, nec ex hoc quod velit, augetur, sed sol uti ex hoc quod non posset, minueretur, di ex hoc quod potest augetur: Ergo pariter ex hoc quod beatus videat Deum velle producere plures, vel pauciores creaturas, aux plura, Vel pauciora decreta, non probatur, adhuc a posteriori, quod magis intense penetret Virtutem, aut p - tentiam, vel essentiam Dei. Secundo,quia si Deus nullam voluisset producere creaturam,nullumque consequenter in se videret decretum producendi, non minus persecte se comprehenderet, quam modo, nec modo magis Perfecte, aut intensὰ serpsum videt, & comprehendit, videndo decreta, quala in eo casu nullum videndo decretum:Ergoyidere plura, vel pauciora decreta ex terminis non probat maiorem persectionem intensivam cognitionis. 3 a Tertia pars, nempd quod futura, & existentia videant ex vi revelationis in verbo,
constat ex antecedenti, nam ea vident, in quantum vident Deum velle,aut decernere earum exustentiam, & productionem: Sed quid Deus velit,
aut nolit, non pollunt cognoscere , nisi ex vi r velationis; quia velle Dei per se est oculturn cuilibet etiam ex videntibus ipsum , sicut velle nostrum cuilibet alteri, di in Angelis velle unius cuilibet alteri ipsum videnti quiddilative, immo &comprehensive: Ergo solum possunt ea cognoscere in verbo volente eas producere, ex vi revelationis:Sed non ex 'i revelationis cxtra vertamiquia vident ea in verbo: Ergo ex vi revelat pisin verbo.
33 Sed inquires: Quo pacto fiat haec re-
v elatio in verbo Respondeo, hanc revelationem in verbo fieri per hoc quod Deus voluntarie ma- nisestat se ipsum beato ut volentem hanc vel illam creaturam producere, quam minisestri nem percipit beatus ex vi eiusdem visionis, qua
videt Deum, quae non solum est visio, sed virtualiter, seu eminenter est auditus Dei in verbo illo loquentis, di manifestantis, di est revelatio passi-Va , seu perceptio revelationis activi Dei, modo eminentiori, N altiori ad fidem in via , quia per
fidem in via non videmus occultam Dei volunt rem in se, etiam si Deus revelet, quia revelat e tra verbum: At in patria,Deo revelante, videmus ipsam Dei voluntatem in se volentem creaturam hanc vel illam producer .
3 Ex quo iam pater, videre plura, vel pauciora decreta, & in illis plures, vel pauciores
creaturas ut extilentes, aut suturas, non arguem
maiorem intensionem, sed solum maiorem e tentionem visionis ad plures creatura seu ad easdem ut futuras, & exluentes; ipis enim creaturae
quae secundum suam quidditatem, & possibilit
talem videntur ex vi maioris intensionis,uidentur ut existentes, ex vi maioris extentionis; siquidem semel cognita re quoad eius quid litatem, ut videatur existens,maior ipsius penetratio, aut Inia tensior cognitio non requiritur, sed susticit maloe extensio cognitionis; qui enim in hyeme cognoscit quidditatem rota penetrando omnia illius praedicata, ex hoc quod eam in vere existentem
cognoscat, non cognoscit n.agis intense, aut penetrative rotam , sed solum extenditur magis eius cognitio, nempe ad illam ut existentem. 3 s Iam ergo ad argumentum ex num. a P. respondetur facile, negando assumptum, quia licet citentia, di omnipotentia Dei ex se non connectatur necessario cum creaturis ut existentiis . aut futuris, sicut cum illis ut possibilibus; conne ctitur tamen libere ratione decreti, aut volunta
tis, qua vult illas producere; & ratione illius manifestatae in verbo potest csse medium ut in verbo videantur. Contra quam doctrinam nihil obiΜitur, nili quod voluntas libera Dei nihil addit sua
pra perfectiorem Dei necelsariam, & conseque ter non potest Deum constituere connexum cum
existentia rerum. Sed haec Obiectio tota pendet ex constitutivo actus liberi Dei. De quo infra, ubi explicavimus, quomodo, licet nihIl addat supra Dei persectionem necelsariam; importat tarimen connexionem libera Dei cum creaturis ostentibus, sufficientem,ut vi ipsius possint a priori in Deo cognosci.
36 Sed obljcies specialiter: Quia non videtur assignabilis ratio, cur ex futurus, aut CNistentibus hac potius, quam alia cognoscant, DC citcm
436쪽
cua l. IV. An beati et deant A Deo maturas, e . η r 7
Item quaenam cognoscant, & quaenam nonc P. noscant: Ergo vel cognoscunt omnia, vel nulla: Neutrum dici potest:Ergo nec quod cognoscant sutura, aut existentia in verbo. Hoc argumentum exigit, ut assignemus, quae ex illantia, de futura, di qua ratione cognoscant. Igitur.
37 Ico quinto: Beati Oident in verbo I omnia genera, ctspecies rerum existentium, quae ad perfectionem inmersi spediant, Lia: non omnia inibi a. Item, Vident omnia indisteria gratiae,quae persidem in via ereduntur Item ex reliquis futurIs aut existentibus, vident omnia singularia estingentia, quae ad proprium statum pertinent i Ratioque cognoscendi plura vel pauciora ex bis singularibus est Δω fias dumtatis ct status pro ij, vi cuius plura, vel pauciora adsespectant. Plures partes conti net linc coclusio. Prima,nempe,quod e ident om nia genera , o species rerum , quae perfectionem universitansituunt.Est expressa D. rho.in praes u Laa.de alibi saepe,& communisTheologor Et communis ratio est, quia visio beata debet sa-ciare omne desiderium rationale hominis viato ris,hoc enim est de ratione beatitudinis: Sed homo quilibet viator rationaliter desiderat cognoscere omnia genera,& species rerum,qui integrant persectionem universi: Ergo per visionem beatam satiatur hic appetitus,& desiderium: Sed no aliter satiat ur,nisi ea cognoscendo: Ergo per visionem beata ea omnia cognoscunt beati.Prima minor, inqua stat difficultas, probatur, nam quilibet natu raliter desiderat agnoscere totum, cuius est parsi Sed homo est pars universuErgo naturaliter desi-Herat cognoscere totum universum: Scd non potest cognosci totum universum persecte, nisi cognitis omnibus generibus, & speciebus, ex quibus Cius pulchritudo, & perfectio resultat: Ergo haec nania appetit rationaliter cognoscere. Nec dicas primo, hominem vIatorem etiam desiderare omnia individua cognoscere; ac Proinde ex praedicto desiderio nimis probari.C tra enim est, quia individua, & singularia per se Primo non spectant ad perfectionem universi,nec fiant de primaeia intentione nature sed sunt pro ter suas specie & genera conservanda, unde, i sis transeuntibus, manet universum idem Perse et uin & integrum,perseverantibus generibus , &speciebus: Ergo nec homo per se primo appetit cognoscere omnia singularia, sed solum propter ΦCcies,& genera cognoscenda: Ergo cognitis speciebus,dc generibus, satiatur eius appetitus, & ad hoc non eget cognoscere Omnia singularia praesentia,nec praeterita, nec latura.
3s Nec dicas secundo; etiam appetitum mea duum appetere cogiu ac i di scient . omnis scibilis , & cognoscibilIs, & consequentae
omnium pol sibilium. Dico enim, non appetere cathegorematice . & sitnul omne cognoscibile cognoscere . quia hoc est impossibile, ted solum sincathegorematice infinite; appetitui autem si cathegorematice infit alto,iaecellario aliquem terminum apponit ratio, unde rationaliter, & colleoctive solum appetit v:dere,& cognoscere univeris. sum, di quae per se ad eius persectionem, di putri chritudinem ordinantur de cetero autem eius πη petitus iatiatur per ipsu in Deum visum, in qu omnia alia polsibilia eminenter continentur. o Nec dicas teri io,quemlibet beatum deia siderare rationaliter plus,& plus Deum cognolceare,quia nemo cognoscit Deum,quantum cognosia cibilis eli de sic desiderare semper Deu plusco noscere. Respondeo enim. hoc fallam esse, quia desidetium beati est limitatum , & commensuratum charitati, quam habuit in via; Se ideo iuxta maiorem,vel minorem charitatem est maius, vel minus d siderium cognoscendi Deum ; & pauia quisque contentus est cognitione seae charitati commenlarata,ut supra vidimus quaes. Ia .vndet nemo de possibilibus deliderat cognoscere pia r quam in verbo cognoscit.
I Nec dicas quarto, inde sequi,adultum quemlibet visurum in omnipotentia alia possibi lia ultra existentia vel extituta de facto, quia de
bent excedere parbutos,qui etiam omnia existe tia cognoscunt. Respondeo enim,concedendo se
queum,quam verissimam iudico imo nullum esse beatum,adhuc ex parbulis,qui in Dei essenti ave omnipotentia non videat seriem, aut series aliorum plurium possibilium, ultra ea quae de iacto extiterunt,uel extitura sunt, quia non est limitanda illa altissima visio ad existentia praecise, adhuc in parbulis.Ιmo contra Illust.GMoy censeo, i ininpossibilem esse visionem beatam,quae in omnipotentia solum videat possibilia lab ratione communi possibilium; quia nulla est possi ollis viso
beata,quae non habeat aliquem gradum speciale intensionis,le penetrationis Omnipotentit,& consequenter quae non in Ipsa ex vi talis penetrationis aliquam seriem possibisum cognoscat is ea
possibiles in particulari non cognoscuntur petvisionem beatam titulo praeciso visionis quiddalaativae Dei, sed titulo intentionis maioris, vel minoris: Ergopoterit dari aliqua ita remissa, ut soalum videat possibilia lab ratione communi. Respondeo, concesso antecedenti, negando conseriquentiam, quia visio beata, sicut potest in infinitum sincathegorematice intendi, ita ut non siepossibilis intensistinia, qua alia intensior esse non possit, ita potest infra versus infinite sincathem-rematice remitti, ita ut non sit possibilis remissi-
-. 2 4-ἔςmbior esse non potat i di sie dari
437쪽
non potest aliqua ita remissa , quae non excedat alia, insta verius possibiles remissiores, ac pr inde quae non lit intensior ali)s possibilibus minus intensis. Si autem esset intensior alias minus intensis: Ergo plures per illam viderentur creaturas possibiles . vel perseetiores, quam perminiis intensas possibiles, ex communi regula asserta ab ipso Illust. Godoy , quod visio intensior
plures, vel persectiores creaturas in particulari cognoscit.
3 Sed dices,hoc substineri non posse, quia
qualibet visione finita,quantumvis ponatur intcnsa, solum cognoscuntur creaturae posisibiles in numero,& serie finitar Ergo quo minus intenta ponatur, minor nutrierus cognoscetur , lea pauci
res:Ergo descendi pocerit usque ad a lauam ita
Parim intensam,stu reinissam,quod per illain una soluin creatura particularis cognolcatur: Atqui
erit etiam possibilis alia minus intenta : Ergo αqua nuda creatura possibilis cognoscatur: Ergo insta i tam non erunt possibiles aliae minus Intenis infra versus ; alias in illis falsilicaretur regula praedicta;quo visio intensor ess,eo plura possibilia in parti iuri cognoscit in omnipotent a. liquideinter illas possibiles insta versus minus inicidas, aliae alijs essent intensiores,ta per nullam cognosceretur vlla creatura possibilis in particulari Aesepondeo,quod si ex magis intensa cognitione Dei
solum sequatur cognitio plurium numero creatu rarum possibilium & non persectiorum creatura- Ium, ut vult litust.Godoy,argumentum hoc calis culatorium videtur, & convincens unum e duobus , nem . vel quod detur visio minima possibilis in intensone, qua alia minus intensa imponsibilis sit; vel quod inter inaequaliter intensas, aut remissas,non teneat ea regula : Quo intensor esplares creaturas possibiles in particulari eo ofcit, ct quo remissiore panciores; quia inlistendo innumero praecise, descendi potest ad infimum, ne-Pe ad unam tantum,qua pauciores excogitari noci
possunt Sed propterei nos supra diximus,ex periectiori vilione sequi cognitionem non praecise, nec determinate plurium,sed plurium , vel perfecti um creaturarum olsibilium in particulari;&cum in perfectione non possit fieri descensus viaque ad imperfectissimas quibus alit imperfectiores possibiles non sint; inde est quod licet admitamus possibiles visiones minus, & minus intensas sine ultima intra versus , cuilibet responderet series finita creaturarum , si non nummo inferior, saltem creaturarum sub tquali numero imperis.chiorum & imperfectiorum, sina imperfectissima pol sibilium. ae possibilis non est.Ex quo interes eam regulam: Quo is o intens'. m. ita intellia gendana esse: Quo visio inten or est, plures , Utarn aequali numeropo feritiores creaturas cognoscit in omnipotentra, quia non sempta maior intensio cognitionis arguet plurium cognitionem, sed saeuarguet cognitionem persectiorum in aequali numero . imino vel in inferiori, si in inferiori numero excedant paucae in pertrectione eas, quae Plus sunt numero , & magis sint manifestativae e sic
tiae, de omnipotentiae Dei. Item illa regula: Qua visio remissior, o . ita intelligenda est: Quo G-so remissior est tanto pauciores,ves in aequali numero imperfectiores creaturas cognoscit in omni potentia.Quo pacto semper manet locus deice sui, si nou penes numerum , saltem penes minorem , di minorem persectiorem creaturarum inaequali numero.
Secunda pars conclusionis , nempe quod beati υ:dera omnia rusteria gratia. D
riae , quae in via credimus. Constat, tum ex illo Plam. Sicut auivimus ita ct vidimus in GVLtate Dei nostri, nempe in Patria. Et ex August. lib. et . de Cisitat. Dei, cap.: I. ubi sic ait: Quid videbimus, ns Deum, omnia illa, quae numcnon et idem us credentes Et ex D. Thom. I. 2. quaesi. q. antic. I. ubi ait: M onem fuerederes bet. Vnde est communis Theologorum. Ratio autem theologica est,quia beatitudo satiabit -- ne desiderium rationale viatoris: Sed viator rationaliter appetit videre omnia ea, quae in via
credit obscure per fidem: Ergo per visionem. inqua beatitudo consistit, hac omnia videbit. Neeinde inseras , in hoc fore aequales omnes beato nam licet omnes omnia gratiae, & gloriae myst ria videant, possunt inaequaliter ea videre , licui mysterium Trinitatis, & Incarnationis, quia cum comprehentive non videant, alii magis , alij minus ea inysteria, & iundum illorum, fines pen
4s Tertia pars , nempe visuros omnia sngularia contingentia, quae ad propriti fatumae 'personalem dignitatem pertinent. Etiam patet , tum ex Concit. Senen. in Decretu fiat, decret. I 3. ubi probat nostras Preces beatis innotescere, quia in divinitati peculo innoteseu illis, quidquid eorum intest. Tum ex Div. Thom. 3. parti quaesi. Io. artie. a. ubi ait: ME intelletiui beato Aes , quin cognoscat in verbo omnia, qua ad i u pedunt. Et probatur ea.dem ratione , quia quitque rationaliter scire desiis derat, quae ad se specialiter spectant. 46 Ex quo insertur contra haereticos m dernos, beatos videre preces, & Orationes ad ipsos directas a viatoribus,quia haec ad ipsos spectant praecipue. Ita D. Thom. a. a. quasi 83. artis. q. ubi sic ait : Maximὰ excellentiam e rum decet, ut cognoscant petitiones ad eos factus.
vel voce, vel corde. Nec in contra valet, quod Augullinus lib. de Cura pro monuis, cap. II. videtur multis probare, animas mortuorum nonyidere, nec curare de his, qui in hac vita superstites
438쪽
sites manent, nec de malis, aut periculis illorum, Respondet enim Divationi. I. pari.quaest. 8s. animi. 8. Quod A Uinus bor dubitando dicit. Viae praemittit : Vt valet accipiat quisque quod dicam. Vel responderi etiam poteli, lentum Augustini. vltimamque illius re solutionem , solum esse, quod animae mortuo
rum non intersinat , nec curant de rebus vivo
rum lolicitudine anxia , de inquieta,seu quod eost non inquietat, nec perturbat cura , de solicitudin ivorum, per quod non excludit, quod anime beatorum habeant attentionem, curam, de solicitudinem tranquillam , quietam, & pacificam pro vivis, Ee hoc pacto eorum preces, de orationes vindeant, & pro ipsis intercedant, hoc enim communi traditione testantur PIL de Theologi, quorum testimonia longum esset reserre. is Colligitur secundo, ex his contingentibus , eos beatos plura cognoscere, ad quorum
statum plura spectant, etsi in beatitudine in seriores sint; quia de his plura , vo pauciora singularia cognoscere, non regulatur pcnes magis , vel minus intense videre Dcum , aut penes magis,
vel minus de beatitudine essentiali, sed penes ii
tum , aut dignitatem ampliorem , aut minuS amplam ; unde Summus Ponti sex , licee minus debeatitudine essentiali haben quam solitarius, plura longe videbit in verbo ex his seturis conti gentibus , nempe omnia quae ad futurum statum Ecclesiae, quam gubemavit, spectant, quam solitarius, ad cuius statum, nihil horum spectaverit. Et ratio est, quia huiusmodi futura, 8c contingentia, ut supra dicebamus non videntur ex vi mai ris penetrationis essentiae, vel omnipotentiae Dei, sed ex vi voluntariae revelationis hine in verbo;&potest Deus uni beato plura in verbo revelare,
quia plura ad illius dignitatem spectant, quam
alteri, qui dignitatem supra alios non habuerit, vel minorem , aut aliam diversam habuerit, quia alia ad dignitatem utitus, alia ad dignitatem alterius spectant.Vnde Episcopo beato unius Dice-cesiis revelavit specialiter in verbo, eventus spectantes ad eam Dioecesim ; Episcopo vero alterius Dioecesis, qua ad eam spectaverint: Sancto etiam fundatori unius Religionis, quae ad suam Religionem spectant, di similiter Sancto alterius Religionis,quae ad suam spectaverint, secundum
Notant autem hic Thologi, hanc regulam non esse intelligendam mathematice, itavi quisque beatus omnes eventus,etiam minutis.
simos, quae ad ipsum spectant , cognoscere de-heat, sed solum quoad praecipuos eventus; immo Dee de omnibus praecipuis eventibus universalissime. de intillibiliter, quia sorsam potest ad regimen His a providentiae conducere aliquorum ocultationem, ut quando Angelus Iudaeorum custos, & Angelus Persarum pugnabant inter sede liberatione , de reditu Iudaeorumlad Patriam, quia quid de hoc v oluntas Dei haberet, ipsos latcbat quamvis beatos, ut communiter explicane
Expositores; quia nempe id eis Deus in verbo nondum revelaverat, quia sic expediebat ad regimen suae providentiae; unde praedicta regula est universalis per se loquendo, sed permittit per accidens. Et ex alijs finibus divinae providentiae aliis
quas exceptiones, potistime cum hi eventus non cognoscantur ex vi visionis secundum illius intensionem , sed ex vi revelationis voluntariae Dei, dc ex vi extensionis eiusdem vilionis.
Ex quibus insertur, animam Christi
videte in verbo oinnia omnino singularia contingentia praeterita , praesentia, de fiitura, Sc Omia via , quae Deus videt scientia visionis , quia cum Christus Dominus sit caput universale,hominum, di Angelorum, de totius universi, secundum naturam, aliam , dc gloriam, de unive salis omnium Iudex, ad ipsius maximam dignitatem ominnia: per se spectant praeterita, praesentia , de sutura , ac proinde omnia cognoscit, de quidem etiam minutissima, de absque ulla exceptione, qui Christo debetur modus persectissimus, de distinetissimiis,de universalissimus cognoscendi omnia. qui modus caeteris beatis non debetur. De qu quidem agitur 3.pari. Dahom.
QUAESTIO ULTIM R. VTRVM OMNIA, QUOE BEATI
indent in verbo , simul a principioco incant et Espondeo a mative. Ita D.Thoit . in praesent.artis. o. expresse , de alibi saepe. Et est communis Theologorum. Pro batur autem a D.Thom. primo ex U. Augustin. qui lib. I 1 .de T initan eap.6. in .lic ait: serunt volutiles nostrae cognitiones ab aliis in alia euntes, ct reducentes, Ied omnem frientiam nostram in muι eo metu videbimus : Ergo uno conspectu simul videbunt omnia , quae in verbo viderim. Secundo, quia inde nascitur quod nos
plura simul, 8c una cognitione non videmus,quia videmus per varias species, quibus simul nec uni ea cognitione uti non possumus t Atqui beati unica solum specie,& unico obiecto omnia vide bunt in verbo:Ergo non successive, nec per mutitas cognitiones , aut cognitiones , sed una, Ze mmul omnia, quae in verbo viderint . videbunt. Tertio, quia visio rerum in verbo, cum sit participatio visionis Dei, qua Deus res in se videt, mensurabitur aeternitate participata, sicut visio Dei mesuratur sternitate per essentiam: Sed quia Dei visio meimutatur aternitate, omnia simul vi-
439쪽
det: Ergo per participat nem aeternitatis habeabit beatus modum illuna participatum,nempe via dendi omnia simul.
a Sed obiscit Molinat Onia si omnia simul a principio vident beati: Ergo D. Petrus, &alius quilibet beatus a principio videbit diem Iudicij : Atqui hoe est falsum . iuxta illud Christ. Domin. De illa die nemo fere, neque Angeli in
Coelo, die. Ergo. Probatur sequela, quia dies Iudicii ad statum D. Petri, immodi ad quemlibet beatum spestat, cum tunc de universali Ecclesia, di de quolibet beato agendum sit: Sed vident in verbo, omnia , quae ad cuiusque statum pertinenti Ergo si haec omnia a principio vident videbunt diem Iudici j. Item,quia preces ad be tos si inde in illo die consummationis,& com hustionis mundi ad ipsos beatos spectant: Ergo eas videbunt a principio i Ergo & diem illum. Respondeo , negando sequelam. Ad primam probationem, in primis dico, regulam illam videndi in verbo omnia, quae ad thatum proprium spectant, non esse ita univerialem, quae non advmittat exceptionem. ut supra notavimus, ac pro
inde admittere exceptionem diei Iudicij. Se cunis do, dico quod licet spectet ad dignitatem D.P m, quem statum habitura sit finaliter Ecclesia in die Iudicij, & id cognoscat in verbo a principio, non tamen spectat ad ipsum dies illa sinsularis vitalis, 3c determinata . leu quando illa futura sit. hoc enim de materiali se habet, & ideo quando illud , seu dies determinata in verbo ab ipso non
cognoscitur sed cognoscetur extra verbum uan
do venerit. Et similiter dico ad secundam, quod preces illae possunt excipi a communi regula, uti ad regimen divinae providentiae congruerit. Uel secundo dico, quod etsi preces illae in die conflagrationis mundi ad beatos fundendae spectent ad ipsos beatos,no tamen per se spectat ad ipsos ipsa singularis circunstantia de quando illius Dei. Besc haec ab ipsis no videtur in verbo, sed videbitur' extra verbum, quando contingacita haec depraesent. Disputat. dicta lata
440쪽
DE INTELLECTU DIVINO,& sciencia Dei.
OST considerationem de his, quae spectant ad lineam essendi Dei, & passivam ipsius cognoicibilitatem, quae ad ipsius esse
consequitur, egit D. Thom. incipit agere de his, quae ad lineam operandi pertinent. Sed quia operatio est duplex, alia transiens, seu ad extra, alia immanens: Et immanens prior natura, de ordine est; ideo prius agit de his, quae ad lineam operandi immanenter spectant. Sed quia inter operationes immanentes prior est intelligere , quam velle, de prior linea intellectiva, quam volitiva, prius agit de divino intellectu , intellectione , & scientia ipsius; hoc nempe ordine. Primo ipsius existentiam demonstrando, quod nempe Deus sit maxime intellectu vus , intelligens, & ipsum intelligere , & summe scientia polens. Secundo, eius obiectum trimarium exponit. Tertio, extensionem ipsius ad obiectae secundaria mire explicat. Eius igitur seriem observabimus, sicut & domunam, eoque sit. MI AESTIO LUTRUM IN DEO SIT SCLEMTIA,
, 2 1 Ieo igitur primo: In Deo es inteLI I linus , Oscientia perfectistis,
summe. Sumimus nunc frientiam pro cogni-xione certa Se evideli eu prout idem est,ac permota intellectio, se cognitio. Quo sensu adeo certum est,eam dari in Deo, ut nec in hominum a Prehesione oppositum cadere vix possit. Ur enim inquit D. ran. r.contr. Gent. cap. Φ. Tantum ita via bominas inoaluit, in ab intelligendo im onerent nomen Dri iam Theos, quo erumdum Graecos Deum fimiserat, dicitur a Theaste, quod V considerare,seu videre, idem volentes significare nomine Dei, ac supremum videntem, intenis dentem, di providentem de omnibus , di super omnia. Est etiam eertistimum ex Sacro Texta; nivem enim Sacr. Scriptura Deum intelligentem, de scientem predicat adeo vi sygillatim texinxtis reserre otiosum sit. Nec audiri merentur, Theologi, si qui fuerunt inter Antiquos, qui dixere , Sacram Textum intelligi metaphorice. &improprie, quasi Deus solum habeat intellectini, e scientiam eminenter causaliter, seu quatenus in nobis caulat scientiam, de intellectam: Tum quia huiusnodi expositio contradicit communi Pa. trum, & Theologorum traditioni, quae omnino strvanda est in Sacri Scriptum expolitione, nec licet in alio sensu eam exponere, id enim vetitum est in Concit Tridentin. Tum quia, si scientia, Nintellectas in Deo solum metaphorice, dc causa Eter exponeretur, nihil prorsus de Deo dictuin in Sacro Textu exponi posset in sensu propris, :eum nihil magis universaliter, de communiter i de Deo praedicetur in Sacro Textu, quam scitiatia,&intellectus; quis autem audeat proserre . nihil in Sacro Textu de Deo praedicari proprie,sed quidquid de Deo predicat metaphoras esse puras εTum demum quia intellectus, de scientia sunt persectio simpliciter simplex . quae nullam in suo
conceptu involvit imperstetionem 1ignate, Be ex parte rei significare, licet I rout est increatis , Ee, prout a nobis concipitur eum limitatione, dicae impersectionem accidentis, aut limitationis ex modo essendi, aut concipiendi: Ex quo quidem solum sequi potest, quod non inveniatur in Deo, eo modo, quo invenitur in creaturis, aut quo Knobis impecteste concipitur, hoc est, quod non, inveniatur in illo pure formaliter, non vero quod in illo non inveniatur proprie,seu formaliter emiis nenter,ut explicavimus Disputat. a. quas. I a. a.
a Solum ergo est dissicultas in presenti, quantum ad rationem, qua D. Thom. probat in Deo dari intellectium, de scientiam. Angelicus namque Doctor, assuetus rerum causas, de radi-