장음표시 사용
441쪽
η22 nact. de Deo uno. D p. IV. de latellectu, s scientia Dei.
ces altissimas desegere dc rationes a ptiori pMi- ,
verae sapientiae, in praesenti probavit a priori Deuesse summe intellecti m , & cognoscitivum. e.
quod est summe immaterialis , ostendens radi- .cem ,& rationem a priori, cur natura aliqua sit cognoscitiva, esse immaterialitatem, & cur sit magis et minus cogooscitiva aiorem, vel mi iatiorem immaterialitarem. De qua quidem radice, Κ ratione a pristi plures dubitant, an sit vera ratio a priori,di perquam proprie demonstretur vis cognostitiva, demonii ratione legitima, 3c a pri
xi. Negarunt id aliqui ex Antiquis,ut Oeam G briel, Aureolus, & I R. aliqui,ut Aversa, A
riaga, & ath. Sed communiter caeteo communiter rationem D.Thom. vi cssicacem , dc demon' .strationem a prioti delandunt. Pro quibas sit.
m a. ProDatur, proponendo eam Ipsam ratio- em , ut illam proponit Dahom. Immaterialiatas alicuius rei es ratio a priori cursis rei fel ima : Sed Deus est iti summo gradu immiteri litatis Erm est summe cognoicitivuscive insummo eognitionis, ut loquitur D.Thom. Minor lapis mestur ex dictis Disput. a. 8c a nemine negatur. Maior vero probatur, primo, ia diiserentia quamgnoscentia a non cognoscentibus primario dicierunt in essendo,est ratio a priori cur illa pn istis sint cognoscitivar Sed diiserentia, qua cognoscentia a non cognostentibus primario dissemne in essendo, est immaterialitas: Ergo immaterialitas est ratio a priori,cur aliqua res sit cognosciti. va. Maior patet, quia diiserentia in operando seia
quitur ex primaria disserentia in essendo ,& pH- maria disserentia in essendo est ratio a priori dis serentiae in operando; siquidem operari sequitur
ad esse,& unumquodque Operatur,in quantum est
in acri per suam is M. Sed cognoscere , velinon cognoscere est disserentia in operando:Ergo, diisetentia, qua primo differunt in essendo cognoscentia ii non cognoscentibus, est ratio a pri ri cur illa prae istis cognoscant, seu sint cognosci intiva. Minor vero probatur, quia miserentia inter cognostentia, de non cognoscentia est maior amisplitudo , ει minor coartatio ex parte cognos centium, vi cuius nata sunt, & capacia habendi non solum propriam formam, sed etiam formas aliarum rerum in esse intentionali; ex parte vero non cognoscentium diiserentia est maior coart tio, Seminor amplitudo, vi cuius solum nata sunt habere proprias formas naturales, & incapacia habendi formas aliorum in esse intentionali; viae manifestum es, quod natura rei non ere.
noferetis es magis coarctata limitata, naturru autem rerum 'eognoscentium habet maioremis liminem , ct extensionem, propter quod ιώ-cit mil. r. de Anima, quod anima es quodammo P do omnia: Sed illa maior amplitudo,& capacitas consistit, vel fundatur in immaterialitate,haec autem coarctatio , de incapacitas in materialitate: Ergo diiserentia, qua primo diiserunt cognoscent tia a non cognoscentibus in essendo est immate rialitas ex parte illorum, dc materialitas ex parte istorum. Minor probatur, quia coarctatio spe
materiam, amplitudo autem, εc maior capacitas
est per immaterialitatem , quia formae ferundum
qu fiant magis immateriales ferundum Me m os aecedunt ad quandam in itatem: Ergo maiaior amplitudo, de capacitas iandatur, vel consistit in immaterialitate, arctatio autem . de incapacitas in materialitate. Secundo probat D. Tho. maiorem argumcnti ab inductione sic ; siquidem Planta non eognoscunt propter Diam materialiatatem , ut dieitu ma. de Anima: Sensus es cognoscitur, licet imperiecte, quia recepimus peri rum e materiat Intellectus ad c est magis cognoscitR us, quia magis separatus es a materi l im mixtus, ut dicior 3. de Aruma; ct denique angelus, quia magis immaterialis es es mars os Ucismus: Ergo immaterialitas es ratio a priori eur aliquid si cor fumum, & mai immaterialitas ratio a priori essendi magis cogia nostitivum. Et haec est ipsa Div. Τhom. ratio in praesenti, quae. Confirmarur primo quia operari sequiatur ad esse, de gradus operandi ad gradum esse di, quia unumquodque operatur in quantum est in abu per suam sormam : Ergo in unaquaqu
substantia prior est gradus essendῖ, Ze ex illo a priori probatur gradus operandi: Tunc sic:Neg ri non potest , quod aliquid esse cognostitivum. est gradus specialis operandi; cognoscere enim
operari est, tum quia est operatio immanens, tum quia est vivere,vivere autem est se movere,& Co sequenter operari: Est ergo gradus cognostendi
specialis gradus operandi: Ergo sequitur,fc proin bari debet a priori est gradu speciali essendii Sed non est assignabilis alius gradus specialis essendi. ex quo a priori probetur, dc sequatur gradus specialis operandi cognoscitive, seu per cognitione. nisi gradus essendi immaterialitta, seu supra con ditionem materiae:Ergo ratio aptiori,cur aliquid est cognosci Gum,est gradus essendi immaterialiter, sive immaterialitas in essendo. Minor haec vltima patet, tum quia a contrariis non assignat alius gradus essendi specialis, imo nec assignabitur, qui sit ratio a priori, ex qua sequatur gradus cognoscendi. Tum quia gradus cognoscendi sequitur proxime ex capacitate recipiendi Q asseu species aliorum, sicut actualis cognitio sequitur ex forma, seu specie alterius in cognostente
recepta: Sed capacitas recipiendi di habendi is
442쪽
giast. I. Vtrum in Deo sit sicientia, s ratio D. Nom. M.
mas aliarum rerum unice sequitur ad immaterialitatem aliquam , quia sequitur ad quandam amplitudinem Qrmae propriae supra materiam: Ergo tandem gradus 1 pecialis operandi cognosciistive seu cognoscendi sequitur ad gradum esse di immaterialiter, seu cum quadam elevatione Dpra materiam.
speciali Daho m. quus. a. de Veritat. artis. 2.ubi sie ait: Seientam igitur es , quod res aliquai enitur perfidia dupliciter. Vno modo secundum perfectionemini esse, quod illi competit focundum propriam speciem ; sed quia esse Deci
cum unius rei es iustinetum ab essis effico altorius rei , ideo in unaquaqtie re tantum deest de perfectione pluiter , quantum perfectionis in alijs speciebus invenitur , ita ot euiuslibet reis cundum s. eon Heratae perfectio fit imperfecta
veluti pars totius Oniversi. Quo supplaisto, rogari posset, an sit remedium, ut aliqua creatura possit ita esse persecta, ut nedum propriam per. sectionern naturalem specificam habeat sed etiam aliorum omnium,adque adeo totius universi , ut
ita sit simpliciter periccta, & quodammodo non solum pars universi , sed totum universum Rese pondet D.Thom. Vibule imperfectioni rem dium aliquod esset, invenitur alim modus 'me Hionis in rebus creatis, secundum quod perfectio, quae est propria unius rei,in altera inυenitur: Et haec est perfectio cognoscentis,in quantum es cognoscens ; quia seeundum hoc a cognoscente au- quid cognoscitur , quia Usum cognitum aliquo modo est apud eo noscentem, ct ideo in 3 .de Annma dieitur, animam esse quodammodo omnia, O fecundum tane mistim possibile es, ut in Onare perfectio totius universi exsat ; de Daee ea rima perfecito, ad quam anima potes pervonioseeuniam Philosophos, ut in ea deferibatu γrotus ordo inmersi, ct causarum eius. Distinctio
Crgo cognoscentis a non cognoscente tota stat in Co,quod non cognoscentia contenta sunt propria forma naturali, & propria persectione specifica; nec nata sunt, aut anhelant ad amplius , ut sic dicam; cognoscentia vero nata sunt,& anhelant ad habere etiam apud se aliarum reruin formas, species,& persectiones,& quodammodo totam unuversi persectionem intra se descriptam , dc imitaram: Sed huiusmodi aptitudo,de capacitas necessario fundatur,de radicatur a priori in immateria- Iitate. quia sundatur in amplitudine essendi. quae vel est ipsa immaterialitas, vel in ipsa svudatur bera)icatur, sicut coarctatio , vel est ipsa materialiatas, vel in materialitate kmdatur: Ergo distinctio' cognoscentium ut talium a non cognoscentibus tundatur a priori, & Oritur ex materialitate
explicatur isserentia eo noscentium a non cognoscentibus, in recipiendis formis alio
6 o Lurima sunt quae contra hunc DIGA Tho. discurium excogitarunt RR. aliqui, quae tamen tam longe ablunt, vi illius es ficaciam, & vim demonstrativam enerbent, quod potius unice deserviunt, ut ea vis magis elucescaris. re penetretur. Igitur. 7 obi ciunt primo : Cognoscentia n adisserunt a non cognoscentibus penes habere,aue recipere aliorum formas proprias: Ergo ratio D. Tho. quae in hae disserentia fundatur, est nulla. Probatur antecedens, quia aqua recipit calorem, qui est forma propria ignis; & aer recipit species, diu serinas rerum aliarum : Et tamen non sunt cognoscentia: Ergo in recipere . seu habere -- mas proprias aliarum rerum non differunt cognoscentia a non cognoscentibus, sed potius con
8 Huic argumento, ut respondeat IllustiGodo,plures assert,& impugnat solutiones conia trovertendo,an intellectus intelligendo fiat per 'realem identitatem res intellecta, ut volunt DP. Salmanticenses; an solum per informationem auismis intentionales.quas cognoscentia recipiune sint ipsae Hrmae substantiales aliarum rerum I an solum accidentales; an sint per identitatem re lem ipsaemet formae aliaruor rerum ; an ipsae-met virtualiter solum ; an ipsaemet in specie solum; an etiam ipsae numero , & individualiter in esse intelligibili, & repraesentativo , ut ipse vult : Et dependenter ab his varijs opinionitibus solvere nititur argumentum factuna, qu quidem ni fallor, aliud non assequitur, nisi argu mento praedicto conciliare authoritatem, de difficultatem, quam minime habet. Siquidem dicera Possunt coturarij , argumentum illud difficile.& urgenti arum esse, utpote quod tisin varijs solutionibus invicem adversis eget, & omnibus quudem satis dissicilibus, contra quas ingentes exur
gunt replicae; cum tamen argumentum praefatum
obvium sit, Ze tale, quod si tam difficile esset.eius difficultatem non dissimulatae D. Tho. Unde
melius cum M. Ildephonso Michaeli, censeo a gumentum praedictum solvendum esse independenter a tantis, tamque varijs opinionibus. o Respondeo ergo, negando antecedens. Ad cuius probationem , distinguo maiore,quoad primam partem: Aqua recipit calorem violenter, di contra sui naturam, concedo: Aqua recipit calorem conformiter ad sui naturam, ita ut nata tigrecipere, & habere calorem, nego maiorem, &
443쪽
assignata a D.Th.inter cognoscentia,& non cον Iccisa riO ltat in eo,quod illa recipiant utcuque aliq: u rmas,sed in eo quod nata sui recipere ,&habere ictimas alioru;quia videlicet ex natura sua id exigunt, di ad hoc nata sint,de apta,ita Vz co naturaliter per aliorum soruaas perficiantur,& reducamur ad actum conformiter ad propriam naturam, ii ne illis maneant in porcicia, nam tota hoc voluit Daho. signit care,dum dixit,differemtiam cognoscentis a non cognoscente in eo stare, quod non cognoscentia Ubil habent, nisi formam I .m tanιum, cognoscens Dero natum es babere eἰjam formam rei alterius. Et ratio evidens es , quia D. I ho.alsignans disterentiam inter cognosiscem lase non cognolcentia,no est credibile,quod eam CSsgnaverit in eo quod est per accidens, de Praeter naturam , liquidem hoc non facit distoe M uram cognoscitivam a non cognoscitiva, sed
tanquam veras Philolophus intestigendus esi de eo quod est per se, & ex natura viriulque : Ergo
dum illam disterentiam assignat in eo,quod LOg Icentia nata sunt habere formas aliorum, de non cognoscentia habent tantum si iam sermam, utrumque intelligenduin eit per se, di attenta na-xura utriusque , non vero per accidens, di prater, aut contra tui naturam: Atqui aqua per se. εκ ex Propria natura non est nata recipere, & haberes alorem, ut eli Hrma ignis,adhuc accidentalis,ve per te patet, cum hoc sit contra ipsius naturam; Coguolcentia autem ex propria natura, & per se nata iunt habere , seu recipere aliorum Q asi Ergo differentia assignata a D. Tho. salvatur, quamvis aqua recipiat .mam accidentalem idinis, nempe calorem, quia illum recipit contra Propriam naturam, dg nata non est illum recipeta, ex habere.
1 o Et idem dicendum .in de alijs, qua lucet non contra,tamen praeter sui naturam possunt recipere accidentia aliarum rerum, v. g. de cera, aut alijs rebus molibus, quae licet recipiant laguram, seu formam aliarum corporum, Si hoc non fit contra propriam naturam , quia non resistunt politive,eo quod ex propria natura non habent determinatam figuram; tamen natae non sunt ex
propria natura ad recipiendas aliorum sermas,sed ad hoc negative se habent, di hoc est praeter, lucet non contra eorum naturam, & quid in illis omnino per accidens; econtra autem natura cogis
noscitiva ex se, di per se nata est recipere aliorum strinas, de pcr hoc dii inguitur ab omni alia n,
II Secundo responderi etiam potest, dustinguendo aliter maiorem : Aqua recipit calo rem, di si velis addere, cera figuram alterius rei modo tam materiali ac sunt in propriis subiectis, concedo: Recipit calorem, & cera figuram sine
materia . seu modo magis immateriali,nego m
aliorum , sed in modo recipiendi illas sine materia. Unde inquit: Senos autem eo osurum quia receptious specierumsine materia; qui in dus probat naturam esse cognoscitivam, & iu datur in aliquo gradu in imate fialitatis ex parve recipientis, de non potest convenire naturis immeriis in materia , di non cognoscitivis. Et quidem nemo diffiteri potest, quod sensus, licet in infimo gradu cognoscitivus, alio , di perfectiori
modo sit receptivus formarum aliarum , quam cera, quam aqua, di quam aliae res non cognoscutivae, tum propter summam facilitatem, qua illas recipit line sui alteratione, aut repugnantia , tamquam proprium ipsius senius officium, se munus;
tum ob maiorem universalitatem in illis recipiem dis, sunt enim oculi receptivi specierum omniuvisibilium; di olfatus omnium odorabilium, dic. di 1ensus communis omnium sensibiliLm, scim maginativa omnium imaginabilium ;quae quidem facilitas, di universalitas 1pecialem amplitudine,
di illimitationeni, di consequenter quandam elevationem 1 pecialim supra materim,quae est principium coarctationis, requirit; quae sane non re quirirur in aqua au recipiendum calorem, nec incera ut polsit recipere quamcuque figuram mmdo phylico , & materiali: Dicimus ergo dissere
tiam alsignatam a V.TlIO. consistere in eo, quoa cognoscentia nata lunt recipere modo dicto. Ninnegabili formas aliorum , quo modo non cog noscentia nata non sunt larmas aliorum recipem,
ut etiam innegabile est. ra Sed replicabis, opponendo secundam
Partem maioris argumenti, mpe, quod aer , α
corpus quodlibet diaphanum, in primis recipit
species colorum, Odorum, & lanuu,etiam ex natura sua quia aptum natum est eas recipere ex nitura corporis diaphani; deinde eas recipit citam sine materia, sicut oculus, auditus, olfatus, o G dc suinma facilitate, quali ex munere, di natura Pr pria ; summa etiam universalitate, sicut praedura sensus : Ergo saltim inter corpus diaphanum, renatura cognoscitiva sentitiva non assignatur debita disterentia penes suscipere sormas alienas,vel eas non suscipere. Respondeo , distinguendo a recedens, & limul secundam partem maioris a gumenti principalis:Aer & corpus diaphauum recipit species terminative , di in iacto esse, nego:
Vialiter, & in fieri, seu in fluxu illarum ad senius,
concedo antecedens. seu maiorem, di nego consequentiam; quia, dato quod aer, seu corpus di Phanum aptum, natumque sit ad species recipiendas, di quod ad hoc exinatura sua institutum sit. de quo dubitari posset, non tamen est illius natura eas recipere terminative,consummate. N in facto este, ut formas sui persectivas, sed solum vialiter, delative, N in fluxu ad sensus, seu ad subic-
444쪽
carast. I. Vtrum De istientia, s ratio D. Nom. M.
medium quodam instrumentale delativum spe-
cicrum vique ad ipsum cognolcens, in quo recipiuntur iciniinative,consumate,dc in facto esse, dctiunt mniae cognoscetis, quibus cognoscens m in actu perrectum iecundum lui natui am, di potens agere principaliter secundum tormam intentionalein receptam, tanquam liucundum propriam mam. aua uiderentia supposita, firma manet etiam cli taenia assignata a D.Th. inter cognoscens ex Vna parte, quamvis hoc lit pure lentitive cognoscens;de non cogno cens ex adia, quamvis sit aer,aut corpus diapiunu:Quia cognolcens natum eli recipere terminative,cosummate,dc in ia- .cto esse toruus aliam rerum, ut Ermas proprias, quio Principaliter operatur;aer vero proprie dic. non Poteli aptum natum recipere , & habereispinas proprias aliarum rerum ut tuas, quia solu n eas recipit vialiter,in fluxu,de transeunter adsensum,vel ad subiectum cognoLitivum; licui vir tus artis est in instrumento a tificis pure transeuter Se virtus cuiuslibet caulet in inliramento eius.
Vnde, licui hoc non suffiicit ut inlimmentu dicatur recipere de habere in te rma agentis principalis cuius virtus per illud transit,leu quam efficit
in palla , quia istum illam continet in fluxu illius
de agente ad passum; ita aer. aut corpus diaphanum proprie non recipit, nec habet in se formas intentionales, seu species, quia solum illas habet in flaxu, vialiter,de transeunter, tanquam medium Per quod transeunt ad naturam cognoscitivam,
ve sint ipsius Hrmae intentionales. x a Sed dices: Ad minus negari nequit, quod tales species proprie lunt in speculo in quo ut v re forint videntum Ergo saltem instantia tenet in 1 peculo Ael pondeo,nec in speculo esse nisi transeunter,&in fluxu. Cuius signu est,quod speculueas species non apud se servat, sed quia ob plum-hiam, vel corpus opacu,a tergo chrystali inhqrens, via recta de transitus directus specierum interci
di tur eas reflectit in partem contraria: Ad modii quo lapis directe iactus,si corpus durum,aut lapideum offenfiat resistens impulsui domotui directo. cio tendebat in directu, reflectitur in parte co mariam , non quia ibi terminatus seerit primusso otiis lapidis, Ac ibi quieverit,de iterum impella
Dr ex virtute permanente, quet insit corpori lapideo resistenti;sed ex ipse primo impulsu,& motu
mon terminato,nec consummato,vi cuius, cum ei via recta occluditur,quomodo potest motum primum continuat in partem contrariam,donec im-Pulsus. c motus cosumetur de terminetur. Sic igi-zur,omnia corpor vi sua adiuta luce vel alia qua-
Iitate sui lpecies εἰ similitudines vehementer, licet non violenter sed potius naturalissime emittunt ad sensus, Ee ad naturas, substantiasque cognoscutivas,in primis quidem, de per se primo via dire-dia per diaphairum; ubi vero duphanu obstaculqplumbeo,uel cine i&s a tergo vestitur,vit specie
rum,dc vehementi illarum motui,ac tendι utis obalistit de ideo 1pecies ex vi emiIsionis primae nitere non possunt ibi, sed in partem contrariam recte cluntur, Et motum Proicquuntur, ac viam Ru ad levius, vel 1 ub.iantiam aliquam cognoicearitem, quae scopus eii, ac terminu, , ad quem te dit motus ille vehemens Uecturum , de ideo dum ad Libilantiain aliquam cogi Olcentcin perqveniunt, ibi formantur, di ibi qui eicit motu de via, Et in illa lunt iam proprio , consum te, de in facto esse , utior.nx ipitas cognosceri tis; in speculo autem non sunt in esse quieto, consummato , aut in facio esse , ted adnue in motu, via, Betendentia. Cuius mantellum lignum si, quod ibi non quiescunt , sed retro cedunt via reflexa usque ad cognolcens ipium. Nec obest quod ibi videantur, quia hoc prove nil ex eo quod oculus non discornit, unde v niant ille species, sed tantum in directum vi det. Sicut qui non videret lapidem incidentem in parietem durum, id soluin videret illum e pariete ad se impulsum, cogitaret lapidem ex ipiam pariete iactum erga le , tanquam terminus a quo illius motus suillet iple Pacies, in quo tamea
t Quae quidem Philomphia vi melius
Intelligatur , recolenda sunt a nobis dicta sua pia Desputat.3. q. I I .n. 29.Vbi explicavimus,quo pacto ooiecta ex innata inclinatione ad te niaianifestanda disiundunt tuas similitudines , de speiacies ad naturas, de substantias cogitoicitivas. Ex quo patet clare,eas ipecies non liabere esse quieulum , Se in sacra uste usque ad ipsum cognos.cens, ad quem tanquam ad centrum , de se putri , ac terminum emituntur; in medio autem solum esse vialiter , di transeunter, tanquam in fluxu , de tranlitu. ac proinde sola cognoscenistia, proprie loquendo. esse receptiva, seu reiaeeptacula earum specierum in facto esse , de tania quam Hrmarum tuarum I quia serma , propridloquendo , non est, nec recipitur vi Hrma, nisi in passo, vel subiecto , in quo terminatur eius fieri. & in quo est in tacto esse. Ex quo tandem
concluditur,differentiam asSignatam a D.Thom. inter cognoscentia, de non cognoscencia, in eo
consistere , quod cognoscentia ex natura fisa nata sunt recipere sine materia , ct eum qua dam amplitudine , ct inmersalitate aliortim
formas in facto esse, seu tanquam formas us-rum cognoscentium ἱ quo pacto nullum ex non cognostentibus natum est recipere aliorum is mas , siquidem aqua non est ex natura sua nata recipere calorem, nec cera figuram alterius,nec
illam recipit cum amplitudine ad quaslibet alias, aut sine materia , sed modo tam physico, de maritensi , ac sunt in proprio subiecto; aer vero
445쪽
seu diaphanum licci recipert videatur cum amplitudine. & sine materia sermo, seu species antentionales, illas tamen proprie nou recipit ut fornias suas, nec in facto cile , quia solanicas recipit transeunter, & in fluxu, & transitu ad substantiam cognolcentem , tanquam ad subiectum , te passu,n proprium, ad quem naturali ter destinantur ut lint formae ipsius in facto esse. Et haec quidem diversitas salvatur independenter a diversis opinionibus , & solutionibus, quas adducit Illust. Go8 , Ze est naturali selina differentia. Verumtamen quia ibi plura scitudigna dii putat Illust. Godo , licet ad solvendum
PraelatuIn argumentum non necessaria.
νs o ogabis primo, an differant sensus externus, sensus intern , Niaeellectus in recipiendis aliorum .rma Respondeo diiserre, quia sensus externi recipiunt sermas accidentales seperficiales rerum, in primis cum minori amplitudine, dc universalitate quam sensus internus , quia unusquisque sensus exteria Dus est destinatus ad certas species , & Brinas
tantum, nempe visus ad colores, ollatus ad odo τα , &c. quilibet vero sensus internus natus est recipere omnes, de tanto cum maiori amplitudine , quanto magis internus est, & hoc ideo, quia sensus extermis minus est immaterialis, Zequo magis ceteri interni sunt. tanto maiori im-
materialitate gaudent. Secundo,lensus externus,
licet recipiat species, & tarmai in facto esse,quia
per illas videt, & operatur tanquam per proprias sermas, & reducitur de potentia ad actum suu,in quo differt ab speculo no tamen ita permanenter eas recipere sicut sensus intervi,quia sensus exterianus tantu illas conservat dependenter ab obiectἄactu illas influente, sensus vero interni magis permanenter illas recipiunt quia illas conservant etiam in absentia obiecti; Sc ratio huius est,quia sensus externi sunt quasi ianuae animae sensitivae,de ideo in illis species non habent suum centrum, di consummatum, persectumque factum esse,sed magis sunt in ingressu, de in via ad sensus internos, in quibus tandem assequuntur plenum factum esset & sunt in illis magis permanenter,
tanquam formae consummatae ipsorum , & hoc tanto magis verum tenet, quanto sensus magis intimus est, ut memoria sensitiva, & cogitativa; quod etiam provenit ex eo, quod sensus, quanto intimior tanto immateri alior est, & consequenter magis capax retinendi formas aliarum rerum.
Alias plures disterentias videbis in Ctis. Philoshb. a. de Anim. quae Omnes probaut,
quod later sensus,qui iuuauqres,ec iamiaterialio .
res sim persectius recipiunt ismas altarum m
16 Deinde intellectus dissere .ὲ sensibus
quai maxime,quia sensus icci recipialit species sine materia physica, in qua erint extra, non tamen ut abstractas a materia singulari, de individuante, quia adhuc recipiunt eas ut singucareS. N.individuales; at intelleetus recipit inrmas ut a, stractas a materia individuali, di modo uni. ersali.
Ex quo secundo disteri, quia sensus solum recipiunt sermas, seu sitnilitudines accide tri raterianorum Se sensibilium obiectorum , at intellectus . recipit Ermas,leii similitudines quiddidativas, id est,ipsius quidditatis , & substantiae intime oblodiorumine ob hoc,ut supra dicebamus,vocatur i
tellectus quasi int is legens ab obiectis quidditates intimas ipsoruin. ut duplex disterentia insertur a priori ex maiori tin materialitate intege Ras, quam sensus,& probat intellectum esse valde peris sectius cognoscitivum quam sensus. Ex quo tantadem inserre licet, potentiam cognoscitivam, uo materi alior est, tanto perlictius, & amplius esse receptivam Ermarum, seu similitudinu ali rum rerum, & quo persectius, & amplius has recipit, esse persectius cognoschivum, unde tandem ratio magis persecte cognoscendi est maior i
materialitas cognoscentiS.I7 Inquires secundo,an cognosteritia dIL erant a non cognoscentibus, quia recipi e QT-mas aliorum per identitatem cum illis in esse Inia telligibili3 Affirmative respondent PP. Salmanta aiunt enim, intellectum recipientem formas , seu species aliorum identificari realiter,tum cum obisiectis,tum cum ipsis spectinus,no ident late reali
in esse physico, sed in esse intelligibili. Sed hane
sententiam falsam reputat Illust.GOdoy, demeri toIrimo,quia recipere aliquid,& illud identifica re secum implicat contradictione, nemo enim m-cipit quod secum identificat unde omnes homustet probant quod essentia no identificat suam ex stentiam quia illa recipi seu quod non est suu es se quia illud recipit:Ergo implicat contradicti nem recipere λrmas intelligibiles illas secum identificando. Secundo, quia licet haec vox idemtis re , sonet ex prima aparientia tacere idem ea, qui antea non erant idem , in iroc sensu in i-plicat identificatio , quia implicat quod ea . quae actu non sunt idem, fiant idem , sicut quc cladiu distincta fiant alla indistincta: Vnde ea voxiit ore secum est re ipsa impropria,usitata tamen ex penuria vocum,& solum significat,no fieri,sed esse idem unum cum alio, ut pEtet cum dicimus,in Deo identificari intellectum cum voluntate, misericordiam cum iustitia, di omnia cum essentiai Sed intelledius ex se non est idem adhue in esse intelligibili cum specie leonis , v. g. quia existit realiter sine illa: Ergo realiter non
446쪽
potest fieri idem eum illa adhuc in esse intelligi-
. bili. Tertio. quia plures species intelligibiles,v.g. species leonis,species equi,&species aquilae in ter se realiter distinguutur,adhiic in elle intelligibili: Sed idem non potest realiter identificari cum tribus realiter distinctis in eo sensu, in quo realiter distinguutur: Ergo intellectus realiter mus nopoleti identificari realiter adhuc in ecte intelligibili cum illis tribus speciebus: Ergo cum nulla, cum non lit maior ratio unius quam alterius. Acdcnique, quia haec sententia non habet sundamentum in D.Tho. sed potius milist contra ipsum quia D.Tho.quotiescumque loquitur de formis intelligibilibus eu speciebus, inquit,quod in tellectus est receptivus illarum, quod natus est eas recipere quod species unitur intellectui, quod est
forma eius qua omnia identitatem excludunt, dedistinctionem realem important.18 Sed obijciunt PP. Salmanticens. illud Philosophi ex terito de Anima, ybi ait: Animam
esse quodammodo omnia.Et confirmant ex doctrianaCommentatoris,quam saepe laudat D.Tho ubi Commentator ait, quod ex intellectu, & re inteuIecta fit magis unum quam ex materia, Zc forma, quia ex materia , ct forma fit imum tertium diaminctum ab utroque, ex intellectu vero, in
selli fili nonsit onum, sed intellectus At ipsum
intelligibile . Ergo per identitatem. 1 o Sed ad haec respondet D. o. in fentent. Lmnet. 9. quast. Martis. I .ad IO.quod intellectus, fecundum quod intelligit res alias, Atet et eum intellecto in actu, in quantumforma intesiecti At forma intellectiu in quantum es intellectus in aeIu, id est, in quantum eadem sorma obietium fit intelligibile, vel intellectum in actu. qua intellectus fit in actu ad intelligendum , de Ccontra; non autem ita prosequitur D. Thom.
quod i a forma intellectist ipsumet essensia imtellectus G Atacena probat s. de naturalibus, quia essentia intellectvis manet unastis duabias formis n quantum intelligit Das res fuceest e, em materia prima manet una sub diser fr-mis. Vnde etiam Commentator in s. de Anima, comparat intellectis poseibilem quantum ad boe materi primae. Ex qua doctrina facile respondetur, quod Aristotcl. solum dixit Animam esse quodammodo omnia,no simpliciciter,sed quodammodo ,quod diminutivum non requirit esse omnia Per identitatem, sed minori cum proprietate,nein
Pe in quantum per idem, seu per eandem is a obiecta fiunt proxime intelligibilia in actu, Zeintellectus proxime intellectivus in actu, de sic quantum ad formam, qua intellectus, & intelligutille fiUt in actu,sunt idem, & in hoc sensu intellectus ut in actu est quodammodo omnia,quae intelligit, ut in actu intelligibilia. Et hoc etiam est quod volstit Commentator, qui in primis non
gibili fit magis unum quam ex materia, de Arrima, sed potius quantum ad formas intelligibiles , quas intellectus ipse recipit, comparavia intellectum materiae primae, ut inquit D.Tho. sed solum dixit, quid ex mtolle Iu intelligibili μ magis unum, quam ex materia , forma. accipiendo nempe intelligἰbile in acta, & intelle ctum in actu, quo pacto sunt idem in ipssi actuι quia eodem actu, vel forma utrumque constituiqtur in actu; & ii tellectas ut in actu, dc obiectum intelligibile ut in actu sunt idem quantum alactum; licet actus seu Hrma, qua utrumque conristituitur in actu realiter ditiinguatur ab utroque. nempe ab obiecto ipso in se, Ae ab intellectu ipsos secundum suam elsentiam, quia intellectasseeu dum suam essentiam manet unus, de idem sub diaversis formis intelligibilibus realiter distinctis. fleide realiter nequit realiter identificari cu pluribus
realiter diversis,quod est argumentum D. Tliom. desudaptum ex Avicena, te quo nos Proxime utebamur.Quam doctrinam a simili explicatD. rhois in hac I. para. q. s. artic. I. ad a. ubi hanc prori
positionem : In his, quae sint e materia, idem est intellectus, o quod intelligitur, sic explicari meeniam, quo sic infensus in actu essensibus
in aritu , ut dieitur a. de Anima; non ita quod
ipsa vis sensiti sis ipsa ilitudo sensibilis. es in sensu, sed quia ex utroque At unum Aus
ex actu , ct patentia, ita intellectas in acta dicitur esse intellectum in actu, non ita quod is teli eius t ipsa similitudo . per quam intelligit, sed quia ipsa militudo est forma eius: Cum autem dieitum In his,qua simu siue materia .idem es intellectus, ct quod intelligitur. idem est MAd erretur .intellectus in actia es innitiesum in actu. Quid clarius
ao Inquires tertio, an cognoscentia diisearant a non cognoscentibus , quia recipiunt easdem realiter, de numero tormas obiectorum licet non easdem realiter, de numero in esse physico. tamen ealdem realiter, di numero in osse intelligibili ad dii serentiam non cognoscendium, quae non recipiunt easdem realiter, de numero formavaliorum, sed diversas realiter, dc numero, ut paritet in figura impressa cerae, quae realitet di itincta est a figura propria sigilli. Ita PP. Salinantieensi Qui fundantur primo in D. Tho. qui contri
Geui. evit. I . explicat. qaomodo essentia, quam Pater Aesternus communicat Verbo,eadem numero manet in Parie, quia nee etiam apud nos
non desinit esse propria natura in re, quae intelligitur, ex hoe quod Verbum nostri intellectus mi a re intellie a babet, in intelligibiluer eandem
numero naturam contineat.Secundo ex ali;s pluribus locis, ubi repetit speciem rei intellectae este. Be continere quiduitatem eius. Tertio, quia species quiddilative repraesentans hominem est in eia
447쪽
η28 Nact. de Deo uno. Dist. IV. de intellectu, s scientia Dei.
species repraesentans Petrum in individuo est in se intelligibili non distinguatur ab specie, quia
esse intelligibili ipse Petrus repraesentatus. Et con- species eii ipsum esse intelligibile obieeti. κα- firmant, mi difirentia individualis est numero rum rogo,an obidictum ipsum sit per identitatem immultiplicabilis: Sed in specie repraesentante Nalem tuum esse intelligibile Et hoc certe eli ia, Petrum continetur diiserentia individualis Petri: sum, tum quia a lias per identitatem rca.GDeilet,Ergo non ditUincta adhuc numero,sed eadem nu- suum esse intelligibile. , & suum esse intellectum, mero, & reuiter quae est in Petro, alias multipli- & consequenter aetus purus in linea intelligib caretur numero, di realiter. Mitto alia,quet lotum ii passiva, quod quis dicat Tum quia eius esse probant convenientiam specificam inter speciem, intelligibile separatur realiter ab obiccto ipἰλα obiectum, non numericam. quod existit extra intellectum, sive quia Obicctumax Sed in primis haec etiam doestrina miis iam existit a parte rei,deficiente ipsius esse intellμlitat contra P. ho. cuius repetita 1ententia est, sibili in intellectu sive quia ipsum esse intelligibia quod intellectus noster non intelligit directe , Se te in intellectu existit saepe , dcficiente realiter linper se singularia sed solum indirecte, di per refle- so obiecto extra intellectitui: Ergo obiectum ip-xionem. S: quod species rei intellectae non potest sum realiter existens a parte rei realiter distinguupervenite ad intestinum ut eadem numero, di in tur ab elle intelligibile proxime , quod habet in in lividuo ac extra. Audiatur ipse I. eontr.Gent. intellectu: Ergo Ec ab specie, per quam sic intellia cap. 6 s. ubi postquam probat. quod agens infe sibile conuituitur. Horis gradus non potest agendo producere suam . a r Et quidem, ut aequivocationes det finiuiamem in gradum altiorem, sic lubiungita gantur, rogo:Cum quo identificatur realiter spe. Coinitio tem As peras Imitationem cognoscen- cicS An cum natura obiecti ut est a parte rei haec, tis, ct ese niti curissimilatio avitem in cognitione de singularis natura An cum natura obiectivi humana μ per actionem rerum sensebilium in Glixacta a singularitate, qua existebat a parte vires cognosciti s humanan: Forma igitur rei rei,dc sumpta solum secundum sua praedicata spmfresbitu cum sit per suam materialitate indici. cifica in elle intelligibiliλ Si dicant prinium perte araseae utiliaritatis militudin producere ost falsum, quia natura obiecti ut est a parte rei non potes in Doe quod si omnino immaterialis, haec, dc singularis natura, realiter omnino distin- sed solum usque ad vires, quae organis materiali- guttur ab specie , di similitucine illius existente ribus inuntur; ad mulle tum autem pro ertur intellectu, immo di a natura ipsa ut contenta m-
per virtutem istellectus agentis,in quantum om- trinlcce, dc ut intrinsece descripta in ipsa sprete. Via a conditionibus materiae exuitur , ct A si inm quia natura ut a parte rei hac , de singularis militudo gularitatis formae fensbilis non po- extitit realiter, etiam quando non existit naturate 'pervenire usque ad intriuetum humanum, ut intrinsece contenta di descripta in specie, si ni- quod idem docet in hac I. pari. quast. I .artis. mirum non exiliat species; tum quia in specie noII. ad i. de alibi saepe. Ex quo tandem conclu- dc scribitur,nec int insece cotinetur natura ut haec, dit quod intellectiis humanuS non potest cognos- de singularis, sed ut nudata a singularitate ; tum cere singularia: Ergo iuxta D. Tho. sorma, seu si- quia ibi non continetur, nec describitur, nisi per militudo obiecti singularis, de indissidui non est imitationem , eo lina ilitudinem i Ergo ad summula intellectu cima eadem singularitate, Se indivi- erit intrinsece in specie natura realiter specifita duatione, dc consequenter nec eade numero Sc in similis cum natura singulari a parte rei, sed non individuo, ut supponit praedicta sententia; sed so- realiter individualiter eadem, quia natura realiterium eadem quantum ad speciem, Et quidditatem individualiter eadem non est realis imitatio,& s- abstractam a conditionibus individuantibus, Ee a militudo sui ipsius. Nec dicas, dari similitudinem singularitate. Secundo est contra rationem , pru duorum in eadem realiter, fle individualiter natu-- quia species adhuc in esse intelligibili, est si- ra, ut patet in Verbo divino omnino simili Patri militudo cum obiecto;similitudo autem de iden- AE terno in natura divina, quae eadem realiter, Ettitas opponuntur: Ergo adhuc in esse intelligibi- individualiter est in utroque. Contra enim est. si, non est idem realiter cum obiecto. Secundo, quia in primis valde dubium est,an verbum sit -- quia obiectum saepe existit, quamvis non existae re dc realiter simile Patri, εἰ non potius idem re eius species in esse intelligibili , de species saepe liter in natura , di valde verius , vel unice verum etiam ex stit, quamvis eius obiectum realiter non est, quod illa non est vera, S realis se alis simi- existat: Sed separatio realis mutua arguit eviden- Iitudo,sed solum realis iundamentalis, di ter realem distinctionem in eo sensu, in quo est lis per rationem , quia Filius non imitatur, nec mutua separatio: Ergo species in esse intelligibili in se descriptam habet naturam Patris, sed eam realiter distinguitur ab obiecto. dem intrinsece communicarem. Econtra autem dia Si dicas, quod species non existit quin est in specie,quae realiter imitatur quidditate o, existat obiectum in esse intelligibili. Contra est, lecti illamque in se, non communicat m,sed decquia ex hoc totum sequitur,quod obiccum in es, Griptam habet, unde supra alabat D. Tho. quod
448쪽
suast. I. Utrum in Deo sitficientia ratia D nom. a129
secundum Philosophos, summa perfectio, ad qua
anima potest pervenire est ut in ea describatur totus ordo vntUres, nempe per species;non quod in ea realiter sit, sed quod in ea deseribatur. Deinde,nam exemplum hoc est mysterium Trinitatis,quod ad creaturas finitas deferri non debet,. Vnde ex hoc ipso. quod in divinis propter illud mysterium concedimus verbum realiter distinctua Patre,a quo per realem emanationem procedit, esse nihilominus eiusdem realiter naturae cum ip so, debemus negare id ipsum in creaturis,nempe, quod species,quae realiter emanat ab obiecto. Serealiter ab eo distinguitur,lit eiusdem realiter, &individualiter naturae cum ipso, alias duo realiter distinctia identificarentur realiter in ellentia,& na itura; quod extra mysterium arcanum Trinitatis, nullus Theologus admittit. a 4 Si dicatur secundum extremum dileismatis, nihil speciale dicitur, quia omnes fatemur, Urod natura obiecti , ut abstracta a singularitate, qua est haec, & singularis a parte rei poteli identificari realiter cum alio realiter distincto, de consequenter cum specie intentionali realiter distituta ab ipsa natura singulari Pctri; si en in natura humana Patris,considerata sine lingularitate Patris, secundum sua praedicata specitica idetilicatur rea-
Iiter cum Filio de est in Filio per realem identitatem cum illo, quia ex hoc solum Gequitur, quod eadem specifice, seu specifice similis natura sit in duobus realiter distinetis; non quod eadem realiter, & numero natura sit in duobus realiter disti et is ,cur dici non poterit, quod natura obiecti co- siderata sine singularitate, qua est in obiecto , secundum sua praedicata specifica sit in specie per realem identitatem cum illa in esse intelligibili siquide ex hoc non sequitur,quod eadem realiternnumero natura , sed solum eadem specifice, seu specifice similis sit in duobusrealiter distinctis as Ex quo ad fundamenta in oppositum, ad primum ex Daho. dico, docuinam illam ipsus non posse intelligi in rigore, quia loquitur ad explicandum mysterium Trinitatis per exemplum illud verbI nostri; quando autem per exempla creata explicatur mysterium illud altissimu , se Per verba exempli valde deficiunt a rigore, &Proprietate; unde sensus est, quod verbum nostri Atesitatas squando nempe so amus verbum d: re singulari) ex ipsa re intellectae habet vi mtellia biliter extrinsere ineu per smilutidinem, eam
Aem numero naturam eontineat, hoc est, reprae
sentando per similitudinem eandem numero na Turam, quae est a parte rei singularis, sive illam reis Praesentet indirecte , tanquam terminuS a quo abstractionis, sive reflexe mr conceptum reflexu
supra illam, sive directe per similitudinem ipsius, a quo ibi praescindit D. Tho. solum obiter i quens ad imperfecte explicandum mysterium illud, ad quod si citi quω aliquoinodo vexinusit, quod dicit.Et quidem ipse D.Tho. clarisiimd
se explicat in eodem A. contriGent. cap. II. ubi
ait, hanc elle diiserentiam inter verbum hominis cognoscentis se, & verbum Dei se cognoscentis. quod verbum hominis cognoscentis se non es homo verus, sed homo intellectas tantum , quasi quaedam similitudo bominis veri, i um Nero vembum Dei est Deus verus. Non ergo voluit Div. Thom. quod verbum contineat per identitatem, sed ad lautinum per similitudinem eandem nat
ram obiecti. ia 6 Ex quo ad secundum fundamentum ex D.Tho. dico, verissimum esse, quod species intentionalis continet quid litatem obiecti, & ipsius speciem, & etiam quod est ipsa obiecti spmcies. & quidditas in esse intelligibili, quod sapEasserit D.Tho. sed haec dicta non important re lem, de individualem identitatem, sed solum vn, talem, seu identitatem formalem specificam, quae solum est unitas, 5e id emitas rationis per intelle.ctum, se a parte rei similitudo realis,de realis conis venientia: Sicut cum dicitur,eandem naturam esse
in duobus hominibus, Filium procedere in sinat litudinem eiu em naturae.Ιmo cum dicitur quod species est quidditas obiecti in esse intelligibill,laatis exprimitur distinctio realis,de individualis quia idem significatur, ac si diceretur, est quidditas obisiecti in alio esse realiter distinino ab esse obiecti. quia esse intelligibile est aliud esse realiter disti ctum ab esse naturali obiecti, unde quidditas o lecti ut in obiecto, de ut in esse intelligibili, est quidditas ut in duobus realiter distinctis, Ac consequenter ut realiter multiplicata, sicut quidditas hominis ut in duobus realiter distinctis, est quid-ditas hominis ut realiter multiplicata. 27 Ex quo ad tertia , distinguo antece dens: Species quidditasve repraesentanς homine
est in esse intelligibili ipse homo proprie, S per
identitatem, nego: Est improprie, di per similit dinem in esse intelligisti ipse homo,concedo an recedens , & nego suppositum consequentis de specie nostra, quod nempe repraesentet Petrum in individuo ; vel omisso supposito, distinguo consequens: Ergo est impropriὀ, & per similitudine repraesentativam ipse Petrus , concedo: Proprie, seu per veram identitatem, nego consequentiam. Et ad confirmationem, dist guo maiore: Dict-rentia indi .idualis est numero immultiplicabilis intrinsece, & in se ipsa, concedo: Extrinsece, &in suis similitudinibus nego maiore, & distinguo minorem: In specie repraesentante Petrum, continetur disserentia individualis Petri extrinsece
per similitudinem, & repraesentationem concedo: Intrinsece per identitatem, nego minorem,& ne go consequentiam. Imo ex hoc ,argumentum eia frax sumitur contra praefatam sententiam, quia
differentia individualis Petri multiplicatur nu
mero in plus bra spe ebus ipsius, nam Petrus,le
449쪽
η3o vact. de Deo et . Disp. IV. de lates re fientia Dei.
singularis eius differentia, cum videtur a pluribus,
evidenter multiplicatur in oculis corum,& insen
D, dc in illorum intellectibus, de speciebus, sicut in duobus speculis coxam ipso politis videmus eum multiplicari: Sed implicat quod Petrus,eiuiaque lingularitas, aut differentia individualisi trinsece, & per identitatem multiplicetur: Ergo alia non eli intrinlece , de per identitatem in illis speciebus numero pluribus , sed latuin est in illis extrinsece , & per limilitudinem , de repraesent Donem , quo pacto multiplicari potest. et 8 Ex quibus , reiecta etiam manet sententia Illust. God , qui postquam impugnavit
identitare realem naturae in obiecto, & specie, intra PP.Salmanti c. ex proprio Marte respondet,
quod m cognoscentia recipitini in se species ob-kectorum NeFrunt eorum formas, illas non muLeiplicando, ne remali , nee indita ali forma
multiplicatione, sed easdem specie, ct easdem
inrisidualiter, licet non easdem realiter. Et in hoc vult dili ingui cognoscensa a non cognoscentibus. Sed hic modus dicendi longe dissiciliora continet, quam antecedentes, de ideo plus valde displicet, & reicitur primo,quia identitas individualis est lumina identitas, di consequentur est identitas realis, nec eli intelligibile duo realiter distincta, di divisim realiter existentia cnς idem Individualiter: Ergo implicat in terminis praedicta sententia, dum admittit distinctionem realem cum identitate individuali. Explicaturi Individuuin indivisum in se, te divisum a quolibet alio: Ergo natura humana individua in Petro . eli indivi-la in se , de divisa a quolibet alio : Sed pcr te naiatura humana vi contenta intrinsece in specie est realiter alia, fiquidem est realiter dillincta a natu ra individua Petri: Ergo natura individua Petri est divisa a natura ut intrinsece eontenta in specie: Ergo non eadem individualiter cum illa. Uriaetur: Vel natura in Petro, de natura in specie eis, sunt alia, de alia realiter, vel non sunt alia, di alia realiteri Si sunt alia, de alia realiter, implicat aperte quod lint eadem numero di individualiter natura: Si non sunt alia , & alia realiter: Ergo sunt eadem natura realiter, quod negat Illust.
Godoy: Ergo implicat esse eandem individualiter, de non eandem realiter.
zy' Reicitur Rcundo, quia cognoscentia recipiunt sormas aliorum,eas multiplicando, siquidcm,ut proxime arguebamus, se a Petri, dum videtur a pluribus, evidenter multiplicatur in eorum oculis, non specifice: Ergo individualiter,sicut in pluribus speciebus. Confirmatur, quia Idem est Hrmatissime cognolcentia recipere to maS Obiectorum , ac recipere illorum smilitudines , siquidem D. Piom. indifferenter vocat eas, iam .m,as , iam limilitudines: Sed cognoscentia recipiunt similitudines obiectorum, eas multipli-
ando individualiter, quia duo cosnoscentia uoqrecipiunt eandem numero similitudinem Petri, sed distinctam numero similitudine unus ac alius: Ergo recipiunt rmas obiectorum eas multiplicando itidi vidualiter,quae doctrina est expressa D.
cat, quo pacto in pluribos intellectibus multiplicantur numero , de individualiter species ciuiacm. obiecti. Dices Erlan, multiplicari individualiter ser-mam obiecti in diversis speciebus eiusdem obiecti , non tamen in specie , de ipso obiecto, quia serma prout in obiecto , di prout in specie , non est duplex individualiter; et in hoc sensu loqui
Illust.GMoy nempe quod Intellectus recipit λει. manr obiecti eandem individualiter . non illam Indi Vidualiter multiplic ndo in duas , unam P priam obiecti, e aliam in specie. Sed contra criquia non potest serma propria obiecti esse individualiter eadem cum tribus , aut pluribus indivi dualiter distinctis, ut per se patet, quia implicatserinam individualiter unicam esse tres individu liter per individualem Iecntitatem cum tribus i
dividualiter distinctis: Sed per te larma obiecti in tribus intellectibus triplicatur indivi dualiter . desunt tres tarme intelligibiles individualiter disti ctae: Ergo implicat, quod forma propria obiecti sit eadem individualiter cum qualibce ex tribus: Ergo a qualibet individualiter distinguitur: E go multiplicatur serma obiecti individualiter inter obiectum de quamlibet sui speciem, de nocisolum inter ipsas species. go. Cynfirmatur secundo; quia .rma in obiecto ipso individuatur ex subiecto, in quo est
secundum modum essendi naturalem; & isma vi
in specie indiViduatur etiam ex subiecto,in quo est secundum modum essendi intelligibilem, ut expresse asserit D. om. Gisupra. Sed subiectum. in quo est secvnoum modum essendi naturalem,delabie in , in quo est secundum modum essendi intelligibilem,sunt realiter distinista subiecta, Cum hoc sit ipsum cognoscens recipiens formam obiecti in esse intelligibili, illud vero materia phytara , vel suppositum habens Hrmam in esse naturali : Ergo irma obiecti in esse naturali habet principium individuationis distinctum a se ipsa inesse intelligibili: Ergo individualiter multiplicatur
in duas unam secundum esse naturale,& aliam se
cundum esse intelligibile. 3r Dices, is ala inisse Intelligibili non posse habere individuationem nec principium individuationis, quia est abstracta a principijs individitantibus, de a conditionibus individualibus, re
sic falso a nobis supponi,quod in esse intelligibili
individuatur ab intellectu illam recipiente. Sed contra est, quia si non habet individuationcmTγgo nec erit individualiter eadem cum forma propria obiecti, quia sine individuatione, nec potestine eadem individuallicri nec individualitar di-
450쪽
orast. I. Utrum in Deo silmentia ratio D. Thom. Ure. η 3 R
Uncta. Secundo,quia forma obiecti in esse intelligibili existit realiter a parte rei, non enim est ensrationis, sed reale : Sed implicat aliquid exiliere realiter, seu a parte rei, nisi ut individuum, di cum individuatione, quia sola singularia δε individua existunt a parte rei: Ergo forma illa, ut in cite intelligibili habet individuationem. Tertio,quia licet lit abstracta a principijs illam individuantibus physice . di in esse naturali,non tamen est abstracta a principiss illam individuantibus modo im- materiali in esse intelligibili, quia non est abstracta ab intellectu illam recipiente in esse intelli ei-hili: Ergo licet in specie non maneat individua
physice, materialiter,& secundum modum est endi naturalem, ut erat extra intellectum,manet in men individua alio modo essendi, nempe modo
intentionali, seu in esse intelligibili. Vnde non
dicimus, intellectum Aut cognoscentem recipere forma obiecti illam multiplicando homogenee, in duas nempe formas secundum eundem moductendi naturalem ; sed aetherogenee , nempe in duas unain secundum modum essendi naturalem,
ει aliam secundum modum essendi intelligibile; vel si comparetur ad plures intellectus recipietes Drmam intelligibilem eiusdem obiecti, recipiunt eas multiplicando homogenee in plures formas intelligibiles , quae sunt plures individualiter secundum modum essendi intelligibilem.
32 Sed dices: Forma obiecti ut in esse intelligibili non unitur intellectui per inhaerentiliis Ergo nec in esse intelligibili ab eo individuatur.
Probatur antecedens, primo, quia unio in esse
intelligibili elevatior est, quam unio per inhaerentiam: Ergo ut in esse intelligibili non unitur pes inhaerentiam. Secundo; quia essentia divina unitur in esse intelligibili cum intellectu, & non per inhaerentiam,& similiter essentia Angeli cum proprio intellectu: Ergo unio in esse intelligibili non est unio per in harentiam. Confirmatur,quia species, seu forma obicisti in esse intelligibili est universalis, si obiectum est universale, di singularis,si obiectum est sngulare: Ergo non individuatur ab intellectit, alias semper esset lingularis,& induvidua.Respondeo distinguendo antecedenS:Forisma obiecti ut in esse intelligibili per se subsistens,
di indistincta ab obiecto ipso, non unitur intelle-- clui per inhaerentiam, concedo: Forma obiecti ut
in esse intelligibili non per se subsistens, di distin-
eta ab obiecto, nego antecedens. Ad cuius prii mam probationem, distinguo antecedens: v nio
in esse intelligibili elevatior est permissive, quam
- nio per inhaerentiam concedo: Positive, subdistinguo: Si sit in esse intelligibili per se subsistenti, di indistincto ab ipso obiecto. concedo: Si iit inesse intelligibili non subsistente, sed dii tincto ab
tecto,cuius est esse intelligibile, nego antec dens ; & consequentiam in sensu negato. Est du
cere , quod vulo is esset intelligibili ta inruna
non est unio per inhaerentiam, sed permittit,quod
sit vel per inhaerentiam , vel per tuentitatem, vesper intelligibilem determinationem, & actuatio nem intellectus independenter ab illo; erit quide per identitatem, cum obiectum est per identitatem suum esse intelligibile, ta luus intelἰectus , ut in Deo. Est per solam intelligibilem determinationem, & actuationem , quando obicctum est suum esse intelligibile per te iubliliens, licet respectu intellectus a se distincti, & sie est essentia divina respectu intellectus creati; aut quando me suum esse naturale est intime praesens proprio in intellectui, quia tunc esse proxime intelligibile resipectu proprii intelleetus non est dii linctuin ab e L1e naturali formae intelligibilis,& ite se habet sorma separata per se subsiliens, seu Angelus res p ctu propria intellectus: Est denique unio per inlimrentiam, quando obiectum non est suum esse inritelligibile , sed est,& redditur proxime intelligubile per esse intelligibile distinctum ab ipso , dia
suo esse naturali; tunc enim unio formet secunda tale ei. ' intelligibile, neculsario est unio pcr i haerentiam , quia & ipsum cile intelligibile , cutit non sit sublistens necessarib est inhaerens,non Obiecto: Ergo intelleetes, cui unitur ; di lie se habet omnis sorma, aut species intelligibilis ab obiecto distincta, quando obiectum, nec per suam essentiam, nec per suum csse naturale est proximd
intelligibile, sed per formam, aut speciem di
3 a sed dices: Species substantiae, licet enialitative sit accidens, 5 inhaerens intellectui, quio
dilative tamen, demesse intelligibili est subitantia: Sed in eo sensu, in quo est substantia, implicat uniri per inhaerentiam: Ergo in esse intelligibili non unitur per inhaerentiam. Respondeo, di stinguendo maiorem: Quiddilative tam eii, de ita esse intelligibili est substantia per identitatem nego: Per similitudinem accidentalem quid ditativa repraesentativam subctantiae , concedo nasorem: Et distinguo minorem: In eo sensu,in quo est iu stantia pur identitatem, non potest esse inhaerens. concedo: In eo sensu, in quo solum est substantia per similitudincm accidentalem quiddilative repraesentativam substantiae nego minorem,& con. aequentiam; quia cum dicitEr, quod Deetes quia-ditati substantia es in esse intelligibilis, Itantia, potest id intelligi in duplici sensu, cum
magna tu hoc aequivocatione. Primo,quasi dicatur, quod ea species secundum esse intelligibile est in recis,lubiective, & per identitatem substantia, di hoc modo falsissimum est , quia nec ipsa species, nec eius ei se intelligibile est in rcclo , de subiective substantia , cum in se non subsistat. S
cundo potest intelligi , quali dicatur, quod ipsa species est in esse intelligibili per similitudinem quidditativam repraeientative substantia,