Tractatus de Deo vno. Tomus 1. 2. ... Auctore ... fr. Francisco Palanco .. Tomus 2. complectens disputationes tres, de scientia futurorum contingentium, de voluntate Dei ... Auctore ... fr. Francisco Palanco ..

51쪽

3 2 Tractatus de Deo uno. Dissmtatio I. Praemialis. '

cognitio, & visio es nitet divinat, & principiorum

es se aliter cognitio G dcns tonclusio u Des in illis con inentur. N hcic est Mentia beata 1 plex omnino, & cadem erga principia di conclusiones: Ergo ex vi cognitionis pr ncipiorum cognoscunt evidenter in eis conclusiones. Urgetur,

quia bcati non possint discunere formaliter ad

cognoscendas conclusiones ex cognitione evidenti telamin conclusionum, ut pcr se pateci Sed in i ., evidens cognitio principiorum est evidens cognitio conclusionum: Ergo non possiant di iacurrere formaliter ex evidenti cognitione principiorum ad cognoscendas conclutiones.

33 Nec valet si dicas, eos discurrere ex cognitione principiorum in adaequale sumpta prout solum est cognitio principiorum , non autem ex illa adaequale sumpta prout etiam est cognitio conclusionum. Contra enim est, quia hoc pacto etiam possct admitti in Deo discursus is alis, vel haltem virtualis subiectivus, dicendo, quod discurreret ex cognitione principiorum inadae-suate suinpta. Secundo, quia cum discurius in malita sit motus intellectas ex cognitione principiorum , & motus sit actus entis in potentia, non

satis est ad ipsum, quod cognitio principiorum

sumatur praecisive a cognitione conclusion aedrequi itur quod actu comparetur ut in pol nitia

ad cognitionem illarum.& quod actu non sit re liter cognitio illarum; aliter enim non datur locus motui stricte tali, prout est actus ex stentis potentia: Sed dato,quod in beatis cognitio principiorus, possit sumi inadaequare,& praeci sive Perrationem a cognitione conclusionum.acta tamen

Hre realiter est indivisibiliter cognitio illarum: LNoe no manet locus discursui Hrmali ex cognitatione i lorum. Tertio,quia in Matis non datur cognitio principiorum adhuc per rationem praesicindens a cognitione conclusionum, quia Iumcngloriae, aut visio beata non est praecisiva: Ergo non postlint diuum in aliter ex cognitione principiorum ut praescindente a cognitione co clusonum. Quarto, quia alias posscnt etiam discurrcre ex cognitione conclutionum inadaequale sumpta,prout cognitio est attributorum, S essecutum, ad cognitionem essentiae divinae, di principiorum, quod sane nullus ad isti,nec admittet rNon ergo admitti potest data solutio. Displicet etiam xlag.Gonet, in eo quod est, quod per lumen claritati e naturale, & cognitionem natura-lc.in ellectus discurreret ex Deo clare viso, seu ex

p in. ἰ ijs supernaturalibus cognitiς per taentiam l3eatam; cum lumen naturale intellectus smium possit discurrere ex principijs sibi propor- 'tionatis , di pmprio lumine cognitis. Sed de hoc

infra.

s. Ex dictis iam insertur, Theologiam n stram solum secundum quid suisitemari scientiae Dei, di Brutorum I nempe, quia imitatur iacultates subest as, cum accipiunt principia per se, dem exhibitam Magistris peritis in sesensa viperiori, in qua talia principia sunt e id latur nota; sic eniin Thcologia nostra accipit tua princip:a media doctrina, N revelatione Dei. sive pcr se ipsum, sive per spiritus beatos nos docentis, quα principia iupponuntur evidentur nota in scientia Dei, & beatorum ; de in hoc praxibu comparat D. 1 hom. nostram Theologiam facultatibus tu, altemis, ut videre est in locis ubi de hoc agit, de constat ex dictis. . Unde cum contra Etam conclusionem nihil obijciatur a contrarijs . nisi ex imcis D.Th .ubi comparat nostram Theologiam scientijs subaltemis, oblectionibus satis la cinsigillatim praetermissimus , ut cuique ex dictis facillimum.

QUAESTIO RAN THEOLOGIA SIT SAPIEN-

tiai An certior scientiis naitiraiiciti

ρον ium. sed quia se habet ex additione admemtiam , est enim sapicnua, ut dicit Philosoph. in

s. e. Caput onmiums euiaram, regulans omnes altas, m quaritum de avfisuis principiis propiar Oxed etiam mascientia cndui rix im de cum dividitur scientia in scientiam, lasti. tiam. dividitur quidem ratio communis scientiae,

in scientiam pura talem, sim inferiorem, S inscientiam altilsimam, di sileriorem; nam stac tia pure taliis, est cognitio rei per caulas ins rici res. Sapientia autem est cognitio rei per altitςimas causas; unde utraque participat rationem, &conceptum essentialem scienti , de solam di .lin guntur penes esse inserior . vcl supcr or .ncrcausas inseriores , vel altissit S. Hoc igitur pta

notato.

a Dico osmo r Theologia. non ut nu pMescientia, sed apientia est. Ita in Thom. in prae-1ent.& probatur: Quia sapicntia talis dici ci.ti quia cognoscit res per alcissimas causaes, quia ii dicat ut Magistra de scientijs inserioribus . vel etiam quia est sapida scicinia quatenus menti s porem ingerit. & devotionem ac Religionem e ga Deum Sed talis est Theologia: Ergo vere in sapientia. Probatur minor quia in primis,The logia suas conclusiones probat non per causas p imas. N inseriores, ut Phylica, aut M dicina, sed per altissinias causas, nempe per Dcum

ut nobis divinitus revelatum , per eius ellensam sapientiain , bonitatem,& providentiam ut nobis constant ex divina revelatione, bc doctrinae

52쪽

cua'V. An Theologiasit sapientia . c. certisr acricas a I

Deinde iudicat de stlcntijs inferioribus cortige do nempe, 6c explicando earum principia ad nocinam suorum, ut videte est erga illud princi yium: Quaesunt eadem emi tertio sunt eadem imter se, quod est principium Logicae, illud tamen

Theologia corrigit,ut no intelligatur, nisi de uno tertio omnino singulari etiam personaliter, ne contra dicat Trinitatis Mystericion quo tres De Bis divin e icet inter se realiter distincta identia ficantur eidem naturq realiter illis communi; &fic de alijs pluribus, quae in scienti js inferioribus Theologia castigat,& corrigit. Unde dixit Apossiliata Corinis. i. Spiritualis homo Laeeat omnia, quatenus homo hac sapientia spirituali preditus alto iudicio omnia prospicin& Theologi quidem proprium es,virga censoria' inferiorum, imo, &omnium aliarum facultatum asserta calfgare,ves suis principijs,nempe fidei Articulis, aliquo pacto contrariari invenerit: Deinde cum de Deo agat ut ultimo fine-primo vite principio,religi

nem,devotionem,& saporem menti ingerit,prointer quod est scientia maxime delectabilis, Be lapi-c Est ergo vere, & proprie sapientia. 3 Dico secundo Geologia est plyriter ex se firmali moti ,rentior aliis fientiis naturalibus siret seeundo qui ct quoad nos serens.Probatur prima pars,quia est innixa certio

ribus principijs,siquidem innititur principijs fidei,

ut a Deo revelatis,& lumine fidei cognitis:sed divina revelatio,imeque fidei,Deo ut revelanti imnixum certius est scienti js naturalibus, eorumque motivis,ut satis ostendimus Tract: de Fidisp. r. q. s per tot.Ergo.Vide ibidem dicta, quibus nihil restat addendum, nec licet ea repetere. Secunda etiam pars constat ex ibidem dictis, in fides ipsa secundum quid & quod nos est etiam minus certa subiective caeteris scientijs naturalibus,quia prointer sui inevidentiam.&obscuritatem,est minus fi miter inhaerens intellectat ut subiecto, & maioribus contrarias quatitur, ut ibi diximus & explic

vi mus mom2 6. ex mente Dahom. Ergo etiam

Theologia,quae eidem fidei innixa est. sed dices: Primam conclusionis partem Bre veram aheologia soliis principijs fidei δε-xet innixae,attamen aliquando etiam nititur praemissa aliqua naturali lumine cognita Sed scientia conclusionis non potest esse certior, quam praemissa ulla,sed potius est minus cert tum quia cruclusio sequitur debiliorem parte, tum quia prointer quod unumquodque tale,& illud magis; con-Husio autem est certa propter praemissasErgo saltem quando innititur praemissa aliqua naturali nopotest esse certior scientijs naturalibus, aut natu- tali lumine Respondzo,quod Theologia,quando astumit praemissam naturalem non assumit illam,

nisi ut ancilla & ut sibi subordinatam,& ut praeiudicatam ex proprijs principijs ut veritati non adversam, & hoc pacto illam reddit certiorem, quam si ex solo lumine naturali iudicaretur, Beassumeretur, & ideo,ex illa ut sic subordinata, de

certificata procedens, non amittit certitudinem summam, de maiorem; solum enim verum est,

quod conclusio sequitur debiliorem praemissam, quando infertur ex illa ut debiliori, secus autem, sit inseratur ex illa ut sorificata, di certificata exsuperiori lumine; item verum est, quod proptet quod unumquodque tale, de illud magis; 1ed

conclusio Theologica non est certa propter prae missam naturalem,ut pure naturalem ed proptet illam ut superiori lumine certiorem; unde lamis per evadit certior, quam conclusiones scienti rum naturalium. Sed de hoc infixi.s Ex dictis insertur, Theologiam esse diseniorem , Sc persectiorem caeteris scientiis. Quod expresse asserit D.Thom.In praesentinis. s. Imfertur quidem, tum quia est sapientia,de cuius ratione est excedere caeteras scientias , sive esse caput omnium silentiarum, id est, principalem italarum. Cui rationi non obes , quod etiam Me inphysica est sapientia, ac proin te non erit dignior illa. Contra enim est, quia licet Metaphycca sit sapientia onlinis natural bac proinde etiam dignior caeteris scien ijs elusilem ordinis, tamen Theologia est sapientia altioris ordinis , de ex altioribus principi jς procedens, unde Metaphysica quidem absolute, vel collata cum scientiss n turalibus , sapientia est ; attamen collata cum eologia non lapientia, sed scientia tantum dici potest, quia non procedit per altiores cauissas, de principia quam illa, sed per insta es resipectu illius, nec iudicat de illa, sed illa potius de Ista, nec ista corrigit illam, sed ista illami Tum

etiam , quia Theologia certior est, quam caeteraescientiae, ut ostentiam manet. Tum demum quia habet dignius obiectum, nempe Deum ,& Λgnorem rationem formalem sub qua , nempe divinam veritatem ut virtualiter revelantem: Ergo.

6 Vt autem videamus t An Theologia siesimul practica, & speculativa; suppono descri tionem scientis speculativae, & practicae ex L

gica: Speculativa enim est, cuius finis est veritatis cognitio quae procedit modo resolutorio,& cuius principia per se non sunt regulae operandi,sed verum ostendunt praecisive ab opere Fractica est cuia ius finis est opus, qiue procedit modo operabili, vel compositorio cuius principia sunt regulae opotandi. His suppositis. Dico tertio: eo pia erat Isspeculare ,

praesita.Ita Daho.m praefart. 2.5c probatur quia in primis est speculativa, timi ex fine.quia oris dinatur ad cognoscenda veritatem de divinis tum ex modo procededi. mpe demostrativo,& rei Iutorio quia procedit demonstrando de suo subi cto,nempe de Deo, attributa, Ze p. rsectiones, realias veritates;tum ex principi 's habe t enim plura principi quae per se non sunt regula operandi, ut

53쪽

Tractatus de Deo uno. Disputatio I. Pror alis.

sunt Articuli fidei de divinitate, de .humanitate

rilli,v.g.quodinus est unus, nuS,omnipotes, sapiensδε Ergo est speculativa.Deinde etiam est practica,tum ex fine Gobiecto,quia respicit etiam Deum ut ultimum finem S ut nostram beatitudine,quo pacto est regula humanoru actuum, di sic finis eius est opus;tum ex modo procedendi, quia etiam procedit modo operabili, quando nempe concludit Ucum esse amandum super omni collandiun,timendin&c. & quando concludit media ne talia ad ipsum ut ultimum finem obtinendu; tum denique cx principijs,habet enim plura primcipia practica ut quod Deo revelanti credendum in super omnia , quod amandus est super omnia, coicndus ante omni ex quibus inseri plures c clusiones practicas,quae rc gulae sunt agedin operandi Ergo etiam est practica. Confirmatur, quia habitus sicut intellectus, extensione fit practicus, quando nempe, intra proprias intellectus metas tenditur ad renitandam,movcndam,& diri mdam voluntatLm δε media illa alias potantias:Sed Theologia ad hoc extenditur, Vcndo n pe de Deo ut summo bano,ultimo fine, di medi s ad iulum conducentibus; hoc enim pacto movct, dirigit, di regulat voluntari m,di caeteras hominis p tenti :Ergo etiam practica est. 8 Quod si inquiras,an eminenter solum,an sominaliter sit practica,& speculativa, an ex rivo, an

cum ordine primarho lecundaris Dico, uod nopure formaliter ed eminentcr formaliter dicenda est practiean speculasiva no quidcm pure forma iiter, quia speculativuna formaliter pure cCntradi- singuitur a practico per disterentias quasi oppositas divisivas elusilli m gentas, S sic non possunt

in eodcm habitu simul covcnire, sicut corporeum pure sormalitcr,& inco Orcit; attan cn,quia quae

in inserioribus sunt sparsa posunt in habitu, aut forma superiori adunari propter cminentiam superioris deo habitus Thcologiae propter sui emunentiam potest esse, & est simul eminenter sor maliter practicus. spcculativus, sicut eadem antima rationalis propter sui eminentiam est simul .

forma spiritualisn emincnter formalirer veget liva,& corporea ut quo. Dico item, quod non exaeqito,aud aeque primo est speculativa, & practica,

sed per se priino speculation ex consequenti, &per se secundo practiciacuius ratio est,quia practucum,dc specillativum ex aequo,de per se primo duvidunt habitum intellectualcm,&non colinent in eodem in ivisibili habitu;recte vero cohaeret cum

ordine primarij δε secundari);turn quiaTheologia

per se primo respicitDeiun ut prima veritatem inesse oo in dicendo,& ex consequeti ut prinum, is summam bonitatem ; siquidem ex sinama Dei veritate probat a priori summam eius bonitatem. de an ilitatem ; tum denique , quia fides Theologica quae etiam est speculativa, N practica, prumario eiUPeculativa, di secundario Pra tica, ridiximus N.res. δε-a v. Sed pari ratione dicendum est de Theologia quae habet idem subiectuin:Ergo.Videantur dicta loco citat. nam eadem doctrina hic tenet, & propterea ab illius repetitione abstineo.

QUAESTIO VI. AN THEOLOGIA SIT ENTITATIVA

supernaturamὸ1 'sicultas ista praecipua est inter pro I miales eaque propter paulo fissius exponendian qua lateor, communior Theologorii opinio Theologiam censet esse entita: ve natura teimVerumtamen non desunt ali 3, praesertim inice Thomistas,qui illam csse entitative lamma uralem existi inant;inter quos est hoc discrimen qdod nempe aliqui illam eo ipso intulam esse debere

assimant,alij vero componunt cile superuatur

leni, & aequilitam. Igitur. a Dico primo Habitus Saerae Theologiae est emtitati*,cte tiasperiesup tinxti. ita Cancide locis Curiel,Naa iis, mel, quos citat, di 1 quitur in prassent. M. I klaphonias Michael. Pr batur autem ex D.Thom.primo,quia in 'aseunari. I .ade. . concludit: Quod Triolusa disseris eundum genus ab illa Ttveologiam pars Phil sopbiae nitiam Sed si esset entitative natarratis, iactesset cur ge re differret, sed ad summum specie, quia omnes scientis entitative naturales sunt eiusdem ordinisu generis, Zc sola scientia entitasve superiraturalis potcst ab illis ordine,de genere dii-

ctionem intelleotasseeundum e ustionem naturai md ad perfectiong Vediusfecundum visim tem assustum, ideo oportet esse aliam sciemtiam nempe eologiam per quam intellectus perissiarier quantum au cognitionem msi in afferus, quantum adiuerianem gratuitam: Stassentia, per quam perfic tur intellectu , quantum ad cognitioncm intulam, de affectus, quantum ad dilectione gratuitam est necessario supematuralisentitative,quia scientia mere naturalis entitativὰ non potest perlicere intellectum in ordine cognitionis inicis aut summaturalis affictus: Ergo. 3 Et confidinari potest Nam art. I.eiusdem sequas. r .in erep. lic ait: Ma doctrina magis etiam

ditana dicenda est uam Metaph cain a es a

vina quantam ad subiectan. quantum H -- dum aeripiendi, ta Usca atitem quantum ata

subiectum tantum: d scientia divina non soli quantum ad subiectum,de quo agit, sed quantum ad modum illam accipiendi, non potest esse entiurative naturalis, quia licet possit scientia naturalis agere de obiecto aut subiecto divino , tum t men modo divino, sed tantum modo humanos.

54쪽

ciast. VI. An Theologia sit supernaturalis' 3 s

selantiae debet inquiri iuxta conditiones materiae, securulum quam veriatur, ut inquit D.Tho. ibid.anie. s. in corpor.id est,iuxta modum intelligendi illam materiam, seu prima principia illius: Sed principia huius scientiae sunt per revelasionem accepta, ct ideo modus aeripiendi i a principias revelativus ex parte in fundentis, ct orativas ex parte recipientis, ut ibidem subiungit D.Tho. Ergo modus accipiendi hanc scientiam est reus

Iativus ex parte Dein orativus ex parte recipiemtis: Tunc sic; sed scientia, quae accipitur modo revelativo ex parte Dei, &modo orativo, seu perorationem ex parte nostr est supematuralis: ENgo. Probatu minor, nam scientia , quae sic accipitur,indiget ut accipiatur auxilio speciali, & π, inito ex parte Dei, & ex parte nostra oratione, &1upplicatione ad ipsum Deum : Sed hoc est proprium doni, seu actus supernaturalis, & indebitii Ergo 1 cientia, quae sic accipitur,est supernaturalis,& indebita.

Explicatum Nam,ut ait August. e dono perser rarit. cap. 23. E s. os. I a oratio elarissima est gratiae te catio; unde non alia ratione I hcologi probant, aliquid esse supem

turale , aut supra vires natum, nisi quia obtinerincquit, nisi ex Dei gratia, & auxilio gratuito,nec

id aliunde probant nisi quia ad illud obtinendum

opus cst oratione, & precibus ad Deum fusis: Sed ad ver Theologiam obtinendam opus est precibus, se oratione immiti apud Deum; tum quia modus issam accipiendi est revelativus ex parte Dei, & ideo debct esse orativus ex parte nostra. Tum quia Dahom. Nunquam se lectioni, aut

scriptioni dedit ad malleologicas intelligendas,nili post orationem; tum quia SS.Patres non alito veram assecuti sunt Theologiam, & rerum duvinarum intelliguntiam, nisi medijs sanctis meditari nibus , & supplicibus orationibus,quibus coram scripta refertissima sunt, ut patet praecipue in

Ait ut L qui sere nihil dissicultatis explicandum,

in tortarandum , vel indagandum assumit, nisi prius orando Deum, pallando, petendo quaerendo, illo Christi monito instructus: Petite, ct a ripietis , quaerite, ct invenietis, lupate, apri

Hetuae et obis: Ergo vera Theologia, seu scientia rerum divinari mi di supernaturalium est donum gratuituo favor Dei specialis,& supcmaturalis.s Confirmatur amplius; quia Theologia est quς constituit scirinaliter Sacros Doctores Ecese sae, in cile talium, siqui dein per ipsam fides salu-

rrima gignitur, roboratur, de explicatur, atque

delanditur, quod munus est proprium Doctoris Eccletis : Sed huiusmodi doctoratus cst donum sipematurale, a Tuo ut superitaturali Authore pro Asum Ecclesiae: Ergo & Theologia Sacra in qu 1 consistit. Probatur minor ex illo Apost. r. ad Corintb. cap. ia. Et quosdam qui vim fuit

Deus in Eccles, primum sololai , secundo

Prophetas, tertio Doctores, deinde cinates, exainde gratias eurationum. Et ad E U. 4. Et x

se dedit, quosdam quidem Apostolos, quosdam

autem Prophetas, quia am vero Eva elisas, altos avitem Pa res, O' Doctores Uum

timem Sanctorum in opus minuerij ,m ris

eationem eorporis Chrisi: Ecce ubi doctorat connumerat cum Apostolatu, cum Prophetita cum virtutibus, cum gratiis curationum, & cum

aliis muneribus, quibus Christus dotavit primos

Ecclesiae sundatores, & desensiores: Sed munera ista sunt dona entitative supcmaturalia : Ergo leverus Doctoratus Ecclesiae, & consequenter vera

Theologia, seu Doctrina Sacra, qui Doctorea

Sacrum tormaliter constituit.

6 Vrgetur, nam ut bene ponderat bis Mag. Ildephon1us Michael, via D. Thom. I. parti quae si . ct in aduit. ad 3φart.quaest.I .art. a. ad ossicia Sutaliaconatus, & Diaconatus instituit Deum ita Ecclesia supernaturales Brmas, quibus Ministri ad haec deputarenturimirum autem esset, quod ad canendas Epistolas,& Evangelia done tur canentibus formae supernaturales, & ad de- sendendam , roborandam, & explicandam tau berrimam fidem,& ipsam Ecclesiam ab haeretiacis vindicandam, non supematuralis, sed natur iis facultaς lassiceret. AmpliuK nam dona Spiritus Sancti intellectualia, qualia sunt donum se pientis, scientis, & intellectus dantur ut deseria viant fidei ad persectiorem intelligcntiam mysteririorum , & sunt entitative supernaturalia r Sed Theologia magis videtur fidei deservire,cum eam explicet, roboret, & desendat: Ergo potiori tit lo supernaturaliς erit. Et quidem explicare res Theologicas . & fidei controversas proprium est inologiae: Sed ad hoc non suficit lumen pura naturale, sed requiritur gratuitum, & supemat rate; nam in Concilijs universalibus, ad eas controve mas rite explicandas, intelligendas, di deia cernendas imploratur .auxilium, lumen, di gratia

Spiritus Sancti: Ergo Theologia lumen est gratuitum. & supernaturale, non autem entitasvὰ

naturale.

7 Secundo probatur conclusio ex D. oma I. 2. quaest. SI. artis. . in corpor. ubi sic ait: Qia aliqui habitussunt, quihus homo disponitur adflnem excedentem facultatem naturaeo quia bais . bitus oportet proportionatos esse Hird pod homo

inponitur secun m ipsos, ideo necesse est, quod etiam babistis ad huiusmodi nem disponentes

excedant facultatem tam a naturae: Sed habitus Theologiae ad huicismodi finem disponit: EMgo excedit facultatem humanae natum, & conseia quenter est summaturalis. Minor, in qua sola est dissicultas, constat etiam expresid ex D. Thom. in praesent. artis. s. in corpor. ubi sic air. Ista scientia excedit alias secundum dignitatem mei

riae , quia es principaliter de his, quaesua altitu-E , dine

55쪽

3 6 Tractatus de Deomno. Disputat. I. Praemialis.

dine rationem transcendunt, alia vero scientia considerant ea ramum, qMe rationi subduruum Stat scientia de hi quae ratione transcendunt,disponit ad finem exce&ntem facultatem naturae, nam ea , quae rationem transcendunt, excedunt facultate naturae, ut per se patet: Ergo. Secundo,

nam ibidem probat,quod etiam ex parte finis e cedit alias scientias, quia is htitus do binae, inquantum es praetiea, est beatitudo aeterea , ad quam ut ad ultimum myrinantur omnes aliis es aliarum sesentiarum practicarum: Sed hic finis excedit facultatem naturae , ut sepissime aitD. O EGO Theologia disponit ad fine exce.

dentem facultatem narum, praesertim ut practica.8 Confirmatur: Theologia est simul, & indivisibiliter practica, di fruulativa: Sed in quantum practica est supematuralis: Ergo ut specula tiva non est entitative naruralis, sed supematurasis etiam. Consequentia patet , tum quia e dem indivisibilis entitas non potest esse enthaiative naturalis, & entitative summaturalis, sun-pliciter loquendo; tum quia, ut speculativa, est regula sui ipsius ut practicae; siquidem praexis r gulatur per speculationem, sicut Confessarius per Cathedram ; implicat autem, quod vi naturalis sit regula sui ipsius ut supematuralis.Minor Uero , in qua est difficultas, probatur, quia Theol gia est pure practica, in quantum extenditur ad

regulandos actus virtutum pertinentium ad vo-hmtatem:Sed quos actus interrogo; achis ne n turales, vel supernaturaic s3 Non lane actus naturales, seu virtutum naturalium, tum quia isti diriguntur a Philosophia morali, non a Theologia. Tum quia Theologia dirigit actus per se ordina tos ad obiectum ipsum Theologiae quod est Deus ut Author, & ut finis supcmaturalis i Sed καper se ordinati ad finem supcmamralem sunt e litative supernaturales: Ergo dirigit achisentitative supernaturales: Sed facultas por se directiva actum voluntatis entitative supematuralium est facultas entitative summaturalis: Ergo Thcolo gia ut prachica , sive ut directiva actum voluntatis est entitative supernaturalis.s DicesJheologiam regulare acrux superis naturales, non ut regula proxima,& particularis, uia sic regulantur Ψ prudentia infusa, quae dictate agendis hic & nunc ad finem supcmaturalem; sed tan um ut regu a remota, S: universalis. Sed contra quia licet ei s regulet ut regula remota Se univcrialis per univcrsa es conclusiones praeticas de agendiead finem supernaturalem,tamen eos regulat per se ut supematurales, utque per sec5ducentes ad fine supumaturalem, non vero per

accidens, aut sub aliqua ratione ex se indifferenti ad finem naturalem, vel superianu alcm t s d facultas dirigens per se ad actus supernata at et Tiles, licet universaliter,& mediata, recetario

est per se superuaturalis, quia iacultas entitati, Esolum naruralis nequit per se dirigere, sicut nec

movere per se ad finem summaturaelem adhuc mis me, & universaliter, sicut nec actus entitative

naturalis disponere per se, de positive ad gratiam

adlauc remote, ut fatentur Theologi agentes det

iustificatione impij: Ergo.

io Explicatur: omnis actus per se conducens ad salutem animet, & ad vitam sternam, est supematuralis, & supra vires naturae,i'uidem homo ex solis viribus naturae nihil potest agere per se conducens ad vitam adimam, di salutLMSed actus practici Theologiae sunt per se conducentes ad vitam aeteriam: Ergo sunt supernat

rates:Ergo etiam habitiis elicitivus illorum achini, siquidem aetiis , S: habitus dcbent c se in eodem ordine, & habitus specificatur ab actibus. Prob tur minor, nam actus, quibus mens discurrit. &probat de Deo, ut credito pcr fidem,sua attributa, & perfectiones, ut esse summum bonum, esse summe Iustum misericordem, provisorem, supremum dominium per se movent positive, & per se conducunt ad actus salutares amoris Dei timoris, religionis, fiduciae , &c. & consequenter per se conducunt ad salutem, & vitam aeternam: Scd isti

actus sunt Theologici, de a Theologia eliciti; siquidem mulla est alia facultas discursiva de Deo ut credito per fidem, quae de illo demonstret eius attributa, & persectiones, nisi Theologia: Ergo vis Theologici per se conducent ad salutem, &vitam aeternam. Maior pate quia dum mens per discursum Theologicum agnoicit Deum esse lumismum bonum , non potast non moveri, & excutari,faltem in acrii primo , & lusiicienter ad illius dilectionem ; dum vero agnoscit per similem dis.

cursum Dcum esse supreinum dominium vitae, &mortis, non potest non excitari ad religionem, di cultum;dum item ipsum agnoscit summe iustu.& punitorem malorum, non potest non excitari ad timorem; & dum illum invenit summe misertia cordem, non potest non excitari ad spem , & fiduciam : Ergo discursus isti Theologici, & assensus per discursum eliciti, per se conducunt adactus salutares timoris, amoris, religionis, &c.. II Explicatur, nam Theologus, alias bene

dispositus, Ze qui siris pravis affectibus non obsit lumini intellectris, dum discurrit ex fide creditis

circa divinas persectiones, & attributa & aliorum myllcriorum secreta , meditationes spirituales exercet, di amore Dei accenditur, de imovetur ad

alios pios allachus; hi enim discursus sunt meditationes spirituales , seu meditationes spirituales plerumque in his discursibus consistunt; ut si discurrat: Deus est summum ens, & summa cssentia: Ergo est summum bonum, . summa boni aetasumme bonus, & summa bonitas: Ergo summ8& super omnia amandus; vel sic: Deus est omnipotens: Ergo suptamus creaturarum Dominus: Ergo a suis crcaturis summe colendus. Uel se

Deus

56쪽

siliast. VI. An Theologia sitsupernaturalis' 3

Deus unigeniis ilium pm nobis tradidi Ergo, dummodo per hos non steterit, omnia nobis donabit ad salutem necessa ia: Ergo fiducia habenda est in ipis: Ergo discursus Theologici, sicut &sancta meditationes de divinis potastionibus, de mysterijs, per se excitant in voluntate assectus

pios, S supernaturales,per se conducentes ad salutem : Ergo discursus Theologici etiam sunt per

se conducentes ad salutem,& consequenter supe naturales. Nec dicas, hos discursus praesticos, de meditativos per se moventes ad xsectus pios non

esse elicitos a Theologia, sed vel a fide, vel a donis Spiritus Sancti. Contra enim est, quia fides non est discursiva, sicuti nec dona Spiritus Sancti, sola aurem Theologia discursio est erga Deum Sed discursuq illi debent provenire a facultate dis. inua: Ergo a Theologia, & non a fide, aut donis Spiritus Santa.

et Tertio probariar conclusio; quia facultas, cuius obiectuin male motivum, di terminati

vum est summaturale in ipsa intrin1ece, & ex sua specie supernamnalis: Sed obicctum Hrmale ira rivum , de terminativum Theologiae est supernataturale Ergo de Theologia ipsa est intrinsece, &m ad speciem supematuralis. Maior patet quia non aliunde probatur fidem Theologicam,spem, di charitatem. & alios habitus infusos eisse super naturales quoad speciem , nisi ex obiecto formalintonim motivo, dc remittiativo. Minor vero proabatur , quia obiectum is se terminativum Theologiae est Deus ut Author supematuralis, non vero ut Author naturali quia ut Author ii

turalis est obiectum Philosophiae, seu Metaphysicae. quae de ipso agit ut cognoscibili ex edictibus naturalibus. Deinde motivum Q ale illius est

divina revelatio ut virtualiter revelans: sed utram que est obiectum stipematurale: Ergo obiectum Mnnale, tam motivum , quam terminativum Theologiae cu lii pernaturale.' - a Dices: Revelationem quidem virtualem duci impoletam , nempe Sc revelationem forma

lem praemittarum , vel alicuius praemissie, de illationem conclusionis ex tali immissa; motivum autem Theologiae, non cile revelationem forma lem praeinissae, scd illim illationem, aut connexionem illius cum conclusione; hanc autem esse pure natural cm, N ideo motivum formale The logiae ess ure naturale. Sed contra, quia motivum Hrmale Theologiae non est sola illatio co clusionis ex praemissis, sed etiam veritas praemisisaram, aut praemissae ut revelata: Sed veritas praemissae ut revelata est aliter summaturalis .E

go di motivum formale Theologiae. Probatur maior quia assensus Theologicus erga conclusioneini cst intrinsece , dc absolute infallibilis, immo& certior intrinsece. 8c quoad speciein quolibet assensu sc ntiae naturalis erga suam conclusionenuSed ii Elum moveretur ex illatione, non ex veritate praemissarum ut revelata, non esset ab lute infallibilis intrinsece, nec certior: Ergo mo

vetur etiam ex veritate praemissarum ut revelata.

Probatur minor, primo, quia sola illatio cones sionis ex praemissis per se non praestat assensui in fallibilitatem absolutam, sed tantum condition lem; ex vi enim solius illationis solum certificari potest intellectus de veritate conclusionis sebconditione, quod praemillae verae sint, non autem absolute, nam absolute solum certificatur ex veritate absoluta praemillarum : Ergo, si istum m veretur ex illatione, assensus Theologicus intam sece solum csset certus certitudine conditionali. non autem absolute. Confirmatur primo quia ex

praemissis mi una probat ilibu evidentesib infalliabiliter interentibus conclusioni ,solum evadit coisclusio probabilis 1 ex principi)s vero revelatis, Nde fide ni allibiliter connexis, evadit conclusio in Ensece infallibilis, Sc omnino certa: Sed si asse

sus conclusionis solum moveretur ex illatione, non ex veritate praemissarum, utrobique evadereuconclusio, vel infallibilis, vel solum pmbabilis. quia utrobique illatio est infallibilis: Ergo prop-tcrea in sectindo casu evadit intrinsece infallibilis.

quia movetur ex veritate praemissarum, dc non ex

sola illatione. Secundo quia conclusio ista: riastus est risibilo,ut illata ex hoc anteccdenti: oriasus es bomo, est intrinsccc magis certa, quam

illa : Peretis es ri bilis, ut illata ex hoc ant cedenti r Petrus es bomo, siquidem ista est ρο- re Philosophica,& illa Theologica, de magis certa est intrinsece conclusio Theo logica,quam pure philosophica, ut ex dictis constat: Sed si lummoveretur ex illatione, di non ex veritare praemissarum, vel antecedentis, non esset certior,quia illatio non est certior: Ergo movetur ex veritate antecedentis, quae certior est in Christo, utpote revelata,quam in Imao.r Confirmatur tertio, quia de obiectis si rimaturalibus non potest intellectus certificari metaphysice ex motivo pure naturali: Sta perassenium theologicum ccrtificatur intellectus inet hysice de obiectis supematuralibus, v. g. de eo quod Christus habuit duas voltuatates , de eo quod Bitri libilis, & admirativus, dcc. Ergo non

ex motivo pure naturali, sed ex motivo supe-turali, de consequenter assensu summaturali intrinsece. Maior probatur : Quia motivum pure naturale non potest importare abs blittam,&i trinsecam connexionem metaphysicam cum alia quo supematurali, nam superitaturale ut tale est supra exigentiam totius naturi , di consequenter supris connexionem metaphysicam cuiuslibet naturalis: Sed ex motivo non importante absol tam , de intrinsecam connexionem cum ob cisto

stipematurali non potest intellessiis certiscari ab. lute, & tnetaphvsice de illo: Ergo. Quarto quia dcet motivum lannale Tliclogiae sit histio con

57쪽

Tractatus de Deomno. Disputat. I. Praemialis.

clusionis ex praemistis, tamen talis illatio ex praeia missa supernaturali est intrinsece summaturalis: Ergo motivum etiam Theologiae erit supe turale. Probatur antecedens, supponendo , quod illatio est duplex, alia formalis,alia obiectiva:Foria malis conlissi in actu intellectus inserente unum ex alio, & haec sane non est motivum serinale Theologiae, sed actus elicitas a Theologia, unde de hac non est quaestio, an sit, vel non sit motivum: obiectiva est connexio veritatis obiectivae Praemissarum cum veritate obiectiva conclusionis, di hanc solum possunt dicere contrari), quod sit motivum sentiale Theologiae; sed haec est intrin- seta supereaturalis: Ergo illatio, quam contrarij ponunt pro motivo formali Theologiae, est intri iece s ematuralis. Probo minorem , quia connexio obiectiva praemissarum cum conclusione est indistincta ab ipsis praemissis obiectivis , seu a veritate obiectiva praemissarum, veritas enim obiectiva praemissarum, per se, & non per aliquid di-Bin his, aut accidentale,connectitur cum veritate conclusionis, & illam insert: Sed veritas o lectiva praemissarum est intrinsece supernaturalis, cum supponamus praemissas, aut alteram ex illis, esse intrinsece supernaturales,& solum per fidem, di revelationem cognoscibiles: Ergo de illarum

connexio cum conclusione.

11 Dices istiam, hoc ad summum probare, quod assensus Theologicus, quando infertur ex

duplici praemissa de fide, lit supernaturalis, quia

tune illatio est supernaturalis ratione praeiacha; cus tamen. quando altera praemissa est naturalis, ει naturali lumine cognita. Sed contra, quia adhuc quando una praemissa est naturalis, connexio

absoluta illius cum conclusione est supempturalis: Ergo si motivum is ale illius assensus est connexio , motivum assentiendi erit superiraturale,&consequenter assensus. Probo antecedens, quia

sola praemissa naturalis ratione sui non insert ab solute conclusionem, siquidem ex sola ista: Omnis homo est a irativus,no insertur absolute, quod Christitis sit admirativaes, unde, ut inseratur abs lute debet mediare ista : Christus est bomo, & ratione istius,altera infert absolute , quod Christus sit admirativus: Sed ista media est supernaturalis

utpote solum cognoscibilis per revelationem: E go connexio absoluta ut talis, est ratione praemissaesupernaturalis: Ergo est formaliter supernaturalis. t 6 Ex quibus impugnata manet communis lutio, qua contrarij solent respondere assensium theologicum esse supernaturalem extrinsece . &praesuppositive, quatenus praesupponit praemissas, vel alteram ex ipsis creditam per fidem supernaturalem, non autem intrinscce, di formaliter, seuentitative, quia supposta fide supernaturali de veritate praemissarum , intellectus solo lumine n turali potest inserta conclusionem. Impugnata inquam manet, quia motiva pratacta probant i

sum assensum theologicum movere ex motivo rupematurali; implicat autem sic mox eri, & non esse intrinsece, & entitative supematuralem. Deinde impugnatur, quia vel smius solutionis est, quod astensus theologicus per se, de essentialiter supponit fidem iupernaturalem de praemissis; vel solum accidentaliter, seu per accidensλ Si hoc secundum, plura secuntur absurda: Sequitur enim primo,assensum vere theologicum, Sc conseque

ter Theolosiam non dependere essentialiter a fi de, sed poste sine illa eundem intrinsece, & entitative periistere , siquidem quodlioet potest exustere sine illo, quod tanrum per accidens praesa

ponit, & consequenter manere poterit in haeretico, & in infideli; quod omnes Thomistae, & pi

res alij repugnant contra VMqueZ. Sequitur se cundo, assensum theologicum intrinsece, de ens-tative solum esse probabilem, aut opinativum, de solum certum extrinsece ; patet . quia sine fide

praemissarum , solum potest dari de illis opinio,vela haereticis; cum sola autem opinione de praemisi sis assensus selum evadit opinativus: Ergo si idem intrinsece potest persistere sine fide, poterit idem

intrinsece manere incertus & opinativus: Non e

go est eΓntialiter, Ne intrinsece certus certitudia ne absoluta, sed solum extrinsece, de ex suppositione sibi accidentali fidei. Demam sequitur Theologiam non esse intrinsece, Se essentialiter scientiam, sed selum Opinionem, ut ait Vatqueet, in quo ab omnibus deseritar: Ne ergo in ista incidamus absurda dicendum est primam, nempe, quod assensus vere theologicus essentialiter,& per

se supponit fidem de praemissis. In quo Oniti.

estative naturale per se, de essentialiter exigit aliquid superitaturale: Ergo si assenius theologicus est intrinsece naturalis clatitative , non potest per se, & essentialiter 1 upponere sdem supematu

ratem , vel si illam per se. & essentialiter suppanit, erit intrinsece, & entitative supernaturalis. Probatur antecedens, quia nihil mittative naturale potest per se, de essentialiter indigere concumsu & operatione Dei Authoris superitaturalis:Sed quod essentialiter supponit aliquid supernaturale pendet essentialiter ab operatione Dei,ut Auth ris supernaturalis: Ergo. Secundo, quia Deus praecise ut Author naturalis potest efficere quidquid est entitative naturale, nihil supra naturae exigentiam operando:Sed sic efficere nequit quod essentialiter supponit aliquid supernaturale: Ergo nihil entitative naturale potast cilendisicer su ponere aliquid supernaturale. Tertio, quia licet ordo supernaturalis, & gratiae penaeat ab ordine naturali praesuppositive, potissime quia gratia est persectiva naturae, quam proinde supponere debet; tamen Ordo narurae minime Pcndere potest

ab ordinet lupuruaturali, grati X, adstuc praesup

58쪽

cua l. VI. An Theologia sit supernaturalis

positivd quἰa gratist ordo est supra rotam exigenistiam narra-Ergo est contra rationem entis naturalis per se, & essenἰialiter prasiupponere oedinem supernaturalem, seu Mariae: Ergo nihil entutative naturale potest essentialiter seponere ali-qssid supematurale, seu pertinens ad ordinem

gratiae.18 Dices Hrsam, haeresim esse dissensum ei

titative naturalem, & tamen essentialiter praesupponere fidem, vel revelationem Dei in contra, quae supernaturalis est; item privationem gratiae esse naturalem , di tamen supponere gratiam essentialiter; omissionem culpabilem actus chiarit tis este naturalem, di tamen supponere polle la-pematurale ad actum cliaritatis:Ergo aliquid in re naturale potest supponere essentialiter aliquid summaturale. Respondeo, quod ad haec respondebam Tra Z.de marit.quaest. l8. num. s.nem m .dissensum haretitatem non supponere essen tialiter veram fidem, nec veram revelationem

Del . sed λά,ni existi malam, nam aeque esset haereticus, qui falso existimans aliquid proponi ab

Ecclesia, ut a Deo revelatum, illud tenaciter negaret, ac si illudetuisset vere a Deo revelatum. Et simi iter quod privatio gratiae non est cristative naturalis cum non fit ens, sed pura carentia, quae nec intrinsece, di essentialiter est privatio, sed per nominationem extrinsecam a gratia praehabuta, vel debita,& solum intrinsece est earentia gratis praescindens a pure negativa, aut privativa,quo pacto non supponit essentialiter gratiam. Simili

ter etiam omissio actus charitatis no est entitative naturalis,cum ens non sit, sed pura carentia,

quae intrinsece dion est culpabilis, nec privativa essentialiter, sed per denominationem extrinse- eam a posse, vel obligatione ad actum charitatis, quod supponit per accidens ipsa carentia intrinsece considerata secundum intrinsecum carentiae, non vero per se ab intrInseco. Quae doctrina vatide consὶderanda est, ut numquam admittatur ens pure naturale. quod intrinsece,& secundum suam positivam entitatem exiga Usuc presuppositive,

aliouid supereaturale, quod sempe verissimuin existimavi. Is Uerumtamen Independenter ab hoc se aliter impugnatur data solutio; quia adhuc dato, quod posset ens naturale supponere aliquid suispematurale essentialiter, Vel per modum extremi contrarij ut in dissensu haereticali, vel per modum materiae destruendae, ut in privatione gratiae, vel per modum purae conditionis , quo pacto omissio culpabilis actus charitatis supponit posse supe naturale , vel obligationem ad Ipsem;tamen non

potest illud supponere per se, & essentialiter, ut eausam sui positivam i Sed assensus Theologicus supponit per se ,& essentialiter premissas super

naturales ut causas sui positivas: Ergo non est entitative , de intrinsece naturalis, sed surimaru

ralis. Probatur maior, quia ens hiπe naturale continetur adaequale in causis pure naturalibus,

seu in virtute solius naturae, si enim ad illud ea

sandum non sufficit tota natura, nec OmneS causae naturales, minime erit entitative naturale, sed supernaturale, quia quod luperat totam tacuit

tem naturae, di omnium caularum naturalium, no

pure naturale, sed summaturale est: Ergo cst contra rationem entis pure naturalis intrinsece exige

re pnaesuppositive essentialiter pro sui causa aliquid supernaturale, seu causim supernaturalem. Minor vero non minus patet, quia praemissὰ , vel praemissa supernaturalis ad assensum theologicum

non praesupponitur ut extremum contrariu m , veniateria destruenda, nec ut pura conditio , scd ut causa ipsius assensus, vel efficienter in ipsi in influens, vel saltem obiective , & .rinaliter iuxta varias sententias: Ergo supponit per se , N essentialiter praemissam 1upematuralem vi sui ca iam. Explicatur: Quod sufficienter non continetur in tota natura, nec in omnibus causis naturalibus,imo nec in Deo Authore naturali ita ut

quamvis omnes adunenturn tota natura exerat

cmanes suas vires,noa possit illud adaequale esὐcere independenter ab aliqua causa supereatur Ii, & supra totam naturam existente,absdubio cracedit tacultatem totius uature,& est ens supc tureser Sid assensus theologicus, intrinscce, Bequoad speciem suam consideratus, non contine tur adaequale in tota natura, nec potest suffieienter ab illa sola produci quamvis exerat totas suas vires, & adunentur omnes causae naturales possubiles, nisi concurrat causa supematuralis , n .pe supernaturalis praemissa per fidem Theologicam credita Ergo inninsece, & quoad speciem

non est pure naturalis . sed supernaturalis. et o Nec valet si dicas, assensum theologicum adaequatit contineA, & pmduci a virtute naturali intelleetas in genere causae efficientis, & in hoe penere sufficere virtutem, & ficultatem nativam

intellectuς ad ipsum, quidquid sit, an in genere

causae formalis obiectivae dependeat a praemissi summaturali : & ideo esse entitative naturalem, quia effictus adaequare contentus in virtute activa,&eisectiva naturae, naturalis est. Sed contra; quia actus intellectus potius specificatur iutrinsecea causa formali oblectiva, quam a causa essiciente: Sed si exigeret causam efficientem supematuralem ex hoc solo probaretur esse se matur,

lem: Ergo multo magis id probat , si eget causa mali obiectiva summaturali. Secindo ; quia satis probabile est, premissas non solum in genere causae is alis, sed etiam cssicienter influere In conclusionem: Ergo si cget praemissa superna turali essentialiter, eget causa essicienti supera turali: Ergo ex ipsa ratione sol monis, adhuc in

genere inust vicientis non continetur in tota

natura lassicienter. sed eget adhuc in hoc generet

59쪽

3 6 Tractatus de Deomno. Disputat. I. Praemialis.

caula summaturali: Ergo erit summaturalis eminative. Tatio, quia causa essiciens debet proportionari caus, se ali obiective concurrenti, unde ex eo quod ad mi visionem concurrit essentia divina vi species intelligibilis, & ut causasormalis obiectiva probant Theologi non sustic ad videndum Deum lume naturale intellactus,

quia improportionatum stipemae illi speciei, sed

exigit lumen supernaturale gloriae in genere causae incientis proportionatum illi cause Hrmali obiectivae: Sed lumen naturale intelleinis,stu eius nativa facultas non est proportionata praemillaesi maturali, sed deficiens, & improportionata respectu illius: Ergo inconsequenter suponit .lutio sufficere ad assensum theologicum in genree inust essicientis facultatem nativam intellectus si in genere cause is alis obiectivae non 1ussicit praemissa naturalis , sed requiritur supernatu ratis. a r Ex his insem,inum e duobus necessariet concedendum esse, nempe, vel assensum theol gicum in sua intrinseca specie non pendere eL sentialiter a fide summaturali, seu a praemissa su- pematurali, ut ea fide aedita, potius quam ab illa ut opinata, aut credita fide naturali, & acquusta, & consequelirer eundem intrinsece, & quoad

intrinlecam speciem salvari in haeretico, di in C tholico, absque certitudine insallibili, & cum illa, ut supra arguebam: Vel si essenties r. & quoad

speciem intrinsecam pendet a praemisia supere turali, ut summaturali, hoc est ut fide superia turali creditaMecessario esse intrinsece,& quoad speciem intrinsecam summaturalem cumque primum ab Omnibus Thomissis procul rehciatur, inconsequenter secundum ab aliquibus ex ipsis negatur

SECUNDA CONCLUSIO.

'ia F Ico secundo: Probabilius exsimo s habitum Triologiae uet entitati-

.ve D maturalem, xum esse proprie , ct form Her infusura ,sed nostris adimus aequistumataramel, Nararius, & Molina, quos citat in prae sint. M.d ephonius Michael, licet sic subiungati Sed Me e aifum a quocumque di sur; eo enim ipse . quod aliquis habitus sit sic ma ratis,f tendum emeum esse infusum, ut iacemus in a.

Verumtame insea nullam huius probationem A. fert, sed tantu modo conatur satisfacere argu

men o D. Thom. Τheologiam acquisitam esse asserentis. Igitur nostra conclusio probatur prumo , & priecipue ex D. Thom. qui inpraesent. artis.6. ad 3. inquit, quod luec docuina, nempe Theologia per dium babetum, licet eius primet aper revelasionem habeantur, & in hoc distinguitThcologiam a Sapientia, quae est donum

Spiritus Sancti, di habetur per infusionem, ut i genti arg.& solutionem ad illud patebit: Sed facultas, quae per studium habetur, contrapolitive ad istam, quae habetur per infusionem, est acquisita, & non proprie infusa: Ergo. Secundo ex r. sentent. in Prolog. quaest. I. artic. I. ubi sic titio sibi obijei: In cimia fientia aequiritur aliquis habitus: Sed in hae doctrina non acquiretur aliquis habitus, quia fides, eui tota hae doctrina innititur, non est habitus aequi tus,sed Uu si Ergo non est Hientia. En argumentum; cui licrespondet: Dicendum, quo eat habitus primorum 8rincipiorum non aequiritur per alia ejentias.Jed habetiar a natura, sed babitus cones: si

num a primis principiis deductarum; ita etiam in hae doctrina non aequiritum habitus ei, quies quasi balitus principiorum ted acquiritur

habitus eorrun, quae ex eis deducuntur, ει qua ad eorum defransionem salint: Ergo iuxta Dahoin.

licet fides sit habitus inlusus, Theologia tamen

prout est facultas, vel scientia rega conclusiones

illatas ex Articulis fidei tanquam in principijs,est

habitus acquisitus.

a I Respondet primo praefatus Mag. Bde-phonsus Michael. Dahoni. in hoc loco nihil as. firmasse . vel negasse circa infusionem, vel acquia

sitionem liabitus Theologiae, sis quasi dixisse,

transeat quod sit acquisitus, ad solutionem argumenti. Sed contra , quia tum dicimus transeas ad aliquam propositionem, cum illam assumit a

Mens contra nos: Sed argumentum non assim

serat ad probandum quod Theologia non ecte scientia, eam propositionem , nempe quod habutus Theologiae esset acquisitus, sed potius opotatam, nempe: In hae doctrina non acquiritur alia quis bahitum Ergo D.Τhom. non dixit transeat,std potius contra argumentum dixit,acquiri allia quem habitum,nempe circa conclusiones. Sem do , quia Dahom. non solum assierit acquiri talem tabitum , sed explicat quomodo habitus fidei sit infidus, & Theolo ς acquisitus, a paritat

luminis principio m, di scientiarum naturalium:

Sed qui solum dicit transeat ad aliquam propositionem non curat explicare illam, nec illius cohaerentiam cum veritate: Ergo falsum est, quod D.T m. quasi dist transeat, a quocumque ii dicat .Proprerea respondet stcundo, sensum D.

o. esse, quod sicut in alijs taeniijs supponitur

habitus primorum principiorum inditus a natura,

di posteὲ eum homo se exercet in actibus scientiae advenit habitus illius scientiae . ita in Sacra Doctrina praesupponitur primo habitus fidei i sesus InBaptisino tanquam habitus principiorum, di postea cum homo se exercet in discursibus Theologicis, advenit habitus Theologiae, di in

hoc stat paritas Dahom. non vero in eo, quod habitus Theologia producatur essicienter nostris actibus, sicut habitus naturalis scientiae. Vel reuetio respondet, habitum Theologis eue acquisi.

60쪽

cuol. VL An Theologiasit supernaturalist dr

tum quoad modum,& non quantum ad substantiam, ad dissi rentiam habitus fulei, & donorum, qui etiam inflanduntur quoad modum ; id a..t. inexplicat, quia haec eli diuctantia inter Thcologiae habitum, fle habitum fidei,& donorum, qὶ iidhabitus infunduntur in iustificatione inique speciali labore recipientis; habitus vero Thcologiae tunc non infunditur, sed expectat Deus laborem nostri , & multum laborem, di studium ut illum

infundat.

et Sed contra est, qula pultas tacta a Div.

om.non est in eo quod habitus Sacrae Doctesianae erga conclusiones habeatur polt exercidium' nostrum,sicut habitus scientianim naturalium,1ed expressu parificat in eo,quod licut iste acquiritur, licet non acquiratur habitus primorum principio. rum, ita etiam in Me d bina non aequiritur b litus essed aequiratur habum eorum, qua ex

fidei prine piis deducuntur: Ergo sensus proprius Dahom. est,quod habitus fidei acquiritur, sicut acquiritur habitus scientiae naturalis, N non praericisse,quod habetur per initationem poli nostrum

exercitium. Contra secundo ,quia D.Thom. ex

presse inquit,quod habitus Theologiae acquiritur contrapolitive ad habitum fidei; sed habitus fiώdei etiam potest dici acquisitus quoad modum, quia in adultis etiam habetur depentinter ab exercitio credentis,quia per actum fidei se dispinit adultus ad illius receptionem i Ergo sensus D. om. non est, quod habitus Theologiae ita acquiritur in hoc sensu improprio, sed quod acquiritur proprie,& quoad substantiam m eo senissu,quo non acquiritur, sed infunditur habitus fidei. Urgetur, quia falsum est, quod habitus The logiae non habeatur , nisi post multum laborem, di studium nostrum , siquidem habitus quilibet

scientificus habetur per pfimam demonstrati nem & per primum adtiam scientiae, ut omnes ia4tentur de alijs scientijs naturalibus: Ergo si per illam primum actum scientia non acquiritur proprie,sed solum ponitur ille actus,vtvltima dispo, sitio ad institionem Theologiae. nulla erit dispariistas inter illum, & habitum fidei infidum adulto,nuia etiam habitus fidei non infunditur adulto nusi post primum actum fidei: Non ergo sensus Div.

om est de acquisitione latum quoad modum, . quem explicat hic Author ed de vera acquisiti ne quoad sabstantiam,quia aliter no contrapone

rei habitum Theologia habites fidei in eo, quod ille acquiritur, iste non acquiritur. dis Nec praedictus Magister aliquam rationemessicacem assert cur habitus Theologiae supem turali titulo summaturalis non positi esse acquiustus;& merit quia nostendimus Trad .de Cha--ritag. Igum 2 8.licet trabitus charitatis,ti habitus virtutum moralium supe aturalium,non possint essicienter acquiri nostiis actibus, eo potissimum cit,quia sunt proprietates naruraliter emanantasia gratia, vel quia non stipponimi habitum superia

naturalem aut principium permanens summaturale,vi cui aut ex quo polianteficienter medijs actibus trahere permancntiam supematuralem; habitus aut nΤlteologis hoc haiat speciale inter alios habitus lupum rates', quod non emanaec naturaliter ex gratia, quia non quilibet iustus

ex eo quod eli tultus, est i heologus, sed plures sunt tulit periecte iusti non Theologiδε alias si ponit per se habitum fidei,ex quo potest trahere

efficienter permanentiam media praemissa super triturali; sicut habitus 1 cientiae naturalis trahit eL siclanter permanetiam ex liabitu primorum pri cipiorum. Videantur ibi dicta usque ad num. 3 a s Ex quo desumitur ratio probativa nostre conclusionis continata in paritate D. Thora. iam expressaetactam intellectus constitutus in acua pethabitum fidei habet lassicientem virtutem ad proinducendum in se habitum Theologiae medio acta Theologis Ergo potest illum ericieter acquirere: Cur ergo non dicemius illum esse aequisitum Proabatur antecedens, nam intellectus constitutus ima per lumen pesncipiorum naturalium, liabee sufficientem virtutem ut possit in se essicient acquirere, seu produccre habitum scientiae natu talis erga conclusiones deductas ex illis principiss naturalibus:Sed iuxta D.Thom .habitus fide se habet in ordine supematurali sicut lumen pri cipiorum super ruralivmi Ergo intes cctus co stitutus in arua per ipsum potest sussici eici in se i so ericienter producere liabitum scientiae lineo naturaliς crga conclusiones deductas ex illis primcipijs. Urgetur: Si aliquo ex capite intellectus inlustratus lumine fidei non contineret suffici nicthabitum Theologiae, maxime quia non conti lneret permanentiam illius, quae est illi essentialis, non enim est aliud, quod continem non possit, quia nemo ambigit, quod contineat praedicata specifica assensus theologies, ad quae habitus 1 lum addit permanentiam : Ad hanc permane tiam sussicienter continet ratione habitus fides, quia est quasi lume principiorum rei pectit Theo logiae: Ergo. Probatur minor, quia ratione lumi nis naturalis principiorum naturalium continet intellectiis permanentiam habitus latentiae natu ratis r Ergo ratione habitus fidei, qui est lumen principiorum summaturalium, continere potest permanentiam habitus scientia supematuralis,

scilicet Theologiae. 17 Nec in contra est si obi)clae . quod inde se

queretur voluntate ratione habitus cliaritatis erga ultimum finem posse producere,& continere hab. tus electivos summaturales erga media ad ipsum,&consequenter virtutes morales sepernaturales

non esse infitias, sed acquisitas, quod negat tota Schola D. o. Respondeo enim data disparit te, hoc non sequi,quia virtutes electivς medionum ad finem superuaturalem sunt simpliciter necella