장음표시 사용
501쪽
it x Nie quaestionis huius decisionem
quaedam certa supponenda sunt,
Sin primis, quod Deus intellegit, seu cognoscit se ipsum . Ita D. Tliom. in praestent. Otis. 2. ω probatur primo ex illo Pauli ad Corintb. I. eat. a. ubi ait: Quae sunt Dei, nemo notat, nisispiratus Dei. Et item: Spiritus Dei scrutatur omnia, etiam profunda Dei, Et ex illo Luc. Io. Nemostii quis At Filius, nisi Pater, ω quis sit pater,
nis Filius. Secundo ex PP.Quorum costans sentent ae it, Deum omnes res cieatas videre in seipso ut infra ostendemus; hoc autem aperte importat videre se ipsum. Tertili quia scientia Dei est perfecti l sima: Evidenter autem persemisia; non esset, si se ipsum ignorans, solum alia cognosceret: Ergo se ipsum cognoicit. Quaro probat D.Thom. quod Deus se ipsum per se ipsum intelligit, hoc discursu : In Deo intellectus, ct intellectum fiunt omnibus modis idem: Ergo in primis
ipsemet Deus, qui est intelligens, ei intellectus a se ipso, seu se ipsum intelligens. Consequentia . patet,quia si solum intelligeret alia a se . alia a se essent principale intellectum ab ipso,iamque in . hellectus Dei ει principale intellectu ab ipso non essent idem,sed diverti. Secundd: Ezo intelligit se terse ipsum, de non per aliquid aliud. Patet
etiam ista consequentia, quia si omnibus modis est idem in eo intellectus, εe principale intellectum sequitur,quod neq.careat specie intelligibili, sicut intellectus noster,dum est in potentia;
neque species intelligibilis si aliud a substantia
proprij intellectus, sicut accidit in nostro intelis lectu dum actu intelli it, sed necessarid ipsa spe .cies intelligibilis erit ipse intellectus divinus :, Ergo non solum se ipsum intelligit,sed per se ipsum tanquam per sui speciem, Ne non per aliud i. dii tinctum. Explicatur: si omnibus modis est idem intellectus cu obiecto intellecto, nihil po-i: ita mediare distinctum ab utroque inter utrum-c que., Se consequenter nec species intelligibilis .. distincta; quia inter ea,quq omnibus modis sunt idem, nihil dillinctum mediare potest: Sed si in- . ter intellectum, de obiectum nihil mediat distin- ctum,nee species distincta, necessario se ipsumpet se ipsum intelligit; quia si se ipsum per 'liquid Miud intelligeret , illud aliud mediaret 'viri quid . diversum inter intellectum. εe obiectum
ipsius, heinpe species gistincta: Ergo. i
, , ai. vSed in Uulla ota it sibi D. om. sua ae essentiam: Sed Deus non potest redire ad suam essentiam, quia ab i l la nunquam exit: M. go nec se ipsum, aut sui essentiam scire, aut intelligere. Secundo, quia intelligere est quodam pati, fit moveri ab obiecto, ut dicitur s. de Mi rea, Si scientia est assimilatio ad rem scitam; lescitum est persectio scientis: Sed nihil movetur, nec patitur a se ipso: Neque sibi ipsi assimila tur; neque se ipsum perficit: Ergo Deus non stit, neque intelligit se ipsum . Tertio, quia per intellectum summus Deo limites.Sed intellectus noster non intelligit se, nisi in alijs, Se ex aliis . Ergo nee intellectus diuinus intelligit se per se
Respondet ad primum, concessa malor , nega do minorem , quia redire ad essentiam
suam, nihil aliud est, quam rem subiistere in R'.ipsa: Pe se autem, aut in se subsistere maxime convenit Deo. Unde, secundum hunc modum Ioquendi, ipse est maximε rediens ad essentiam stram , D consequenter cognoscens se ipsim . Quae solutio explicatur, nam redire ad Gentia suam dupliciter potest intellis,nempe inessea do, vel in cognoscendo. In essendo quidem , nam forma, in quantum perficit materiam,quodaniis modo supra ipsam effunditur: In quantum verti
in se ipsa habet esse, in se ipsam redit,quia vid lieet esta suum non ad aliud eonvertit, ut sit ine alterius, sed ad se, visit esse sui, non solum subie)ive, sed terminati νε , hoc est, ese sui in se
5e si in essendo aut per suum esse redeunt adessentiam suam, quae in se subsistunt. In cognoscendo autem virtutes cognoscitivae, quq don, se subsistunt sed sunt aatis organorum, non rh-deunt ad essentiam suam, quia scut esse illarum non est sui in se, sed alterius, Se in altero , ita cognitio illarum non est cognitio sui obiective, sed aliorum: Uirtutes autem eoen Erius, q'e per se subsistunt, sicut in essendo redeunt adessentiam suam, quia esse illarum est este sui subiective, 3e terminative in se, ita in cognosceti
sistens quammaxime, 'mestus, quod etiam sit Quam maxime se cognoscens, quix sicut in ensendo est quam maxime rediens ad se ipsurilia
3 Ex qua doctrina sequitur,quod ut Demhoe pacto redeat ad essenilam suam, non istiuitur quod ab illa recesserit, aut exurrit; qui nde
502쪽
est semper ipsum es suisubiective, & termin
tive .le similiter ipsum intellieere sui subiective,& sui obiective, quia sicut est ipsum esse per se subsistens, ita est apium intelligere per se subsistens. lAd secundum, respondet D. Thom. quod intelli ere non est moveri, aut pati physice, de Proprie, prout motus est actus imperfecti ; sed
est moveri in tetionaliter,prout moveri est actus
persecti existens in ipso agente,de hoc pacto nutulum est inconveniens in eo quod Deus obiective,& intentionaliter moveatur a se ipso in se ipsum immanenter. Cum autem dicitur,quod scire est a ssimi lati ad rem scitam, aut quod scitum
est persectio scientis, hoc convenit intellectui ex eo quod quandoque est in potentia,quia per hoc uod est in potentia differt ab inteljigibili, te anmilatur ei mr speciem i ntelligibi lem recepta, qu est similitudo rei intellectς,& perficitur per ipsam, sicut potentia per actu m. Sed intellectus
divinus, quia nullo modo est in potentia, non perficitur per intelligibile, nec assimilatur ei, quia est re ipsa suis intelligibile,& consequenter sua persectio, de suum intelligere. Ad tertium, respondet,quod sumus Deo similes in intelligendo secundum quid, Se per participationem, quia Deus est intelligens per essentiam, & ut aetus purus, noster autem intellectus per participationem, Se ut in potentia ad intelligibilia, vade latellectus noster non intelligit se per se, sed ex, quom telligit alia ad que est in potentia exactu suo intelligendi inseri potentiam intellectivam;
at vero Deus est intelligens ut actus purus, Seideo est intelli sens se ipsum per se ipsum , ne sit in potentia ad intellisibile suum.
44 Ex quibus inseres, differentiam inter Deum cognoscentem se ipsum', & Angelum eo-
gnoscentem se ipsum, licet enim Angelus cognoscat se ipsum per se ipsum ut per sui substantia, ut per speciem intelligibi lem, duplici ex capite differt a Deo. Primd quia intellectus Angeli utpote istinctus ab essentia Angeli non intelligit principaliter se per se Ipsum sed substantiam
Angeli per ipsam; econtra autem in Deo, non
solum ipse Dcus se ipsum per se ipsum intelligit, sed etiam ipse intellectus divinus se per se ipsum in trillisit quia est ipsa ellantia.& substantia Dei; immo ipsum Dei actuale intelligere, cum sit per se subsistens de ipsa Dei essentia,& substantia, seipsum intelligit ut quod, & principaliter, quod
in Angelo prorsus repugnat. Secundd quia Angelus 1 olum cosnoscit st ipsum per se ipsum tan-
gnoscit is per se ipsum, quia eognoscit is per is
ipsum, εe in seiplo ut in specie etiam expressa. Tertio, quia Ange us non cognoscit se per se ipsum acti einec in actu primo, nec in actu secumdo . sed in actu primo per intellectum realiter sedistinctum, & in actu secundo per intellectio. nem realiter a se, 6ea suo intellectu distinctam rΑt veroDeus etiam active se per se ipsum omni-nd intelligit, quia i ple est suus intellectus,& sua intellectio; ti ideo solus Deus se per se ipsum simpliciter cognoscit,& ut actus purus, Angelus vero sollini secundum quid se per se ipsum i telligit, nempe quantum ad speciem intelligibi.
lem, non vero quoad reliqua, unde se intelligit ut potentialis in cognoscendo.
I Supponendum est secundo: Deum se idisum cognoscere inansol Piddilatime,sed comprehensi M. Patet, quia tunc aliquid comprehenditur, quando in modo cognoscendi ad finem in cognoscendo illud pervenitur, hoc est, quando ita persecte, &eonsummate cognoscitur, sicut, vel quantum cognoscibile est: Sed Deus ita seipsum cognoscit: Ergo comprehensive . Probatur minor, quia cognoscibilitas activa Dei, seu eiusvis cognoscitiva tanta est, quanta eius cognosci
bilitas passiva : Eld tam perfecte se cognoscit.
quantu cognoscibilis est. Probatur antecedens, quia vis cognoscitiva Dei tanta est . quanta eius immaterialitas. Se quantum eius esse, quia operari sequitur adesse. Se vis cognoscitiva ad imis materialitatem in essendo. vi supra vidimus; sed similiter eius passiva cognoscibilitas tanta est, quantum eius esse, Ac quanta eius immate
Italitas, quia unumquodque est cognoscibile inquantum ens,& in quantum deputatum a materia : Erga tanta est Dei cognoscibilitas activa,&vis cognoscitiva , quanta eius cognoscibilitas passiva, ita ut summe adaequetur una cum alia: Ergo se ipsum comprehendit. Quod sane non obscure insinuatur ab Apost. I ad Corintb. 2. ubi ait: Spiritus omnia strutatur, etiam profunda Dei; scritari enim usque ad profunda Dei est Deum penetrative cognoscere usque ad fundum, de summum ipsius Dei,si ve ipsum consumma Ie co gnoscere quantum cognoscibilis est; hoc autem est ipsum comprehendere.
6 Sed obi jcit in contra D. Thom. illud August. lib. 8 . quae'. quas. q. ubi ait: Id quod eo rebenditJefuitum est bi: Sed Deus est omnimodis infinitus: Ergo non comprehendi se. Si dicatur, quod Deus nobis est infinitus sed sbi finitus.Contra instat,quia quod Deus estsbi, & apud se, verius est, quam quod est nobis ,εe apud nos: Si ergo Deus tibi,& apud se finitus est licet nobis sit infinitus,verius erit Deum esse finitum, quam infinitum,quod est absurdum.. Respondet ad primum, quod Deus e m.
503쪽
rilphira amplior eomprehendit minorem, siuistra se includendo, quia quod hoc modo comprehend; tur,& includitur, finitum est; sed quasile ipsum aequando,quatenus nihil sui,nec quoadtem cognitam, nec quoad modum cognoscibilitatis latet ipsum. Ex quo patet ad replicam, Q. Ium enim sequitur, quod Deus sibi finitus sit χ- eundum quandam similitudinem proportionis, quia lie se habet in non excedendo intellectum tuum, scut aliquid finitum in non exectendo intellectum finitum; sed hoc ideo est, quia lausiptellectus infinitus est, & nihil mirum quod ut infinitus aequet se ipsum infinitum, &adaequet sui cognoscibilitatem; ex quo minime insertur, quod ipse, suique cognoscibilitas finita sit, quia
iam non pure eam aequaret, sed excederet.
Supponendum est tertili: Diιm non siis Itim se,sed alia etiam is se cognoscere fecundum proin
prias eorum naturas, se es d se disinctas. Ita D. Thom. in prassint. artic. I. 6r 6. de est communis Theologorum, contra A verroes qui voluit Deum talum cognoscere alia , se in communi. Et contra Aureolum, qui sensit.Deum non cognosse recreaturas ut a se ipso distinctas, sed pure secundum esse eminentiale quod habent in Deo, instillinctum ab ipso. Contra quos probatur primo 2 D. Thom. quia nequit aliquid persecte. Sic prehensive cognosci, nisi virtus eius perfecte, id est comprehensive cognoscatur : Sed Deus seipsum persecte, & comprehensive cognoscit, ut G d;ctis patet: Ergo etiam sui virtutem. Sed viristus alicuius rei persectς cognosci non potest nisi
cognoscantur ea ad qui virtus extenditur. Ergo
Deus cognoscit ea,ad qui suavirtus se extendit: Sed virtus divina se extendit ad alia , eo quod ipsa est prima causa effectiva omnium entium:
Ergo necesse est,quod Deus alia a se cognoscat. Quod vero non in communi,sed secundum eoru proprias naturas ea cognoscat, probat artis. 6.
quia intelligere aliquid in communi, Se non in speciali est impersecte illud cognoscere. Unde
intellectus noster, dum de potentia in actum reducitur pertingit prius ad cognitionem univerinsalem consuliam de rebus, quam ad propriam,
de specialem, sicut de imperfecto ad persectum procedens: Ergo si cognitio Dei de rebus alijsa se esset in universali tantum, fle non in speciali, intelligere Dei non esset omnibus modis perse-etu : Sed hoc dici nequit quia eius intelligere est eius esse quod perfectissimum est: Ergo dicenduest, quod alia a se, non solum in communi, sed propria cognitione, & in particulari cognoscit. 8 Sed in contra sibi obiicit D. cim. pri.
md: Qupe sunt alia a Deossunt extra i piumr Sed iuxta August, si . 8 3. quemon. quaest 46. Neqae ενι uam Deus extra' ipsim intuetuν: Ergo nee alia a se . Meundd: Obiectum intellectvm est
eri Dei persectio: Ergo nee ab eo inrelus. Te
tid: Intelligere specificatur ab inrelligibilit,siiciuomnes aetus a suo obiecto: Sed intelligere Dei non potest specificari ab aliis a Deo, quia est ipsum esse Dei. Se Deus non potest in suo esse spe. eifieari per aliud a se: Erro nec intelligere aliud a se. Respondetur, ad primum ex ipso D.Thcim. quod illud dietum August. nihil extrase intueιαν non est sic intelligendum, quasi nihil quod sit extra se intueatur, sed quia id, quod est extra se ipsum, non intuetur nisi in se ipso. Vnde in Br-ma, distinguendum est: Nihil intuetur extra laipsum terminative,& ex parte rei crini te,nego:. Extra seipsum motive, aut tanquam in meo oextra se,concedo ex quo non sequitur, quod alia
a se non cognoscat, sed solam quod ea cognoscat in seips', ut mox explicabimus. Ad seeundum' distinetib Haiorem : obieetum est perfectio inι'tellitentis per sui speciem intelligente exHente,
coficedd per suam substantiam, nego: Et diltin. guo minoi ema Alia 1 Deo non pol sunt esse Dei persectio secundum suam si bstantiare, quia in se fiunt , concedo; secundum quod continentur in essentia Dei,qus conrinci in se omnem eorum. species, nego, quia hoc pacto sunt ipsa etamiae Dei,quae est ipsa Dei perseetio. Ad terris dilius guo maiorem : intelligere specificatur ahobi ei
cto intelsigibili in se ipso, & primario, concedo*Abinteis et bili in alio. de secunda rid, nego maiorem; & concessa minori sollim sequitur quod
Deus n0 intelligat alia I se in ipss,sed in se ipso
AE per se ipsum tanquam per speciem continetitem omnium aliorum species. V Deinde contra se objcit ad probandum L quod Deus no cognoscit a lia a se piopria cognitione, prim b, quia Deus Eltim cognoscit alia , se prout lant in ipso tanqua in causa unirer ali sSed hoc est cognoscere ea in universali, εe ricia propria cognitione: Ergo. Seeund i, quia quantum distat essentia erraturae ab essentia Dei tantum distat essentia Dei ab essentia creaturae e Sed Deus in essentia creatur non potest cognoscere suam essentia propria cognitione propter
summam distantiam,&dissimilitudinem: Ergo propter eandem distantiam, εe di ssimilitudi nemnon poterit in essentia sua cognoscere essentiatae reatur quoad quid est seu propria cognitione. Tertio, quia propria cognitio rei non habetur de aliquo, nili per propriam ipsius rationem tSed Deus non cognoscit alia a se per propriam cuiusque rationem: Ergo nec ea cognqscirPropria cognitione. probatur minor, quia alia x is cognoscit per essentiam suain: Sed essentia Dei:
eum sit una non potest esse propria ratio dives forum,sed statim ratio eommunisi greo nori agnoscit alia a se per propriam euiusque ta tu, in
504쪽
primm,distinguendo maiorem Solum cogno
sinis a se prout suo in ipso, ly proux Aut isi a significante modum ex parte Iei cognitae,neisto: Significante modum ex par e cognoscentis. concedo maiorem, & nego minorem, quia cum
dicitur, quod Deus solum cognoscit alia a se prout sunt in ipso, non est sensus,quod res ab eo cognita sint creaturae solam prout sint in ipso, seu quan id mad esse, quod habent in ipso; sed
potius, quod cunoscit ea secundum esse quod habent in propria natura, licet medium, & m dus cognoscendi ea secundum proprias naturas sit quatenus illa secundu proprias naturas sunt,& continentur in ipso Deo; sicu i cum dicimus, quod oculus videt colorem secundu m quod color est in oculo per sui speciem, non est sensus, quod oculus solum videat colorem secundu esse in tentionale, quod habet in oculo, i me, hoc esse non videt oculus; sed quod per esse intentionale coloris in oculo videt colarem extra se existen.
tem; & intellectus licet cognoscat lapidem qu tum ad esse intentional , quςd h bet in se nihilominus per ipsum esse intentionale, & ip ipso videt directe lapidem secundum sui naturam.
Sic ergo dicendum est, quod Deus non solui cognoscit res quantum adesse, quod habent in ipso. sed per id quod in se ipso continent res co .gnoscit eas in propria natura, & tanto persectilis, quanto γIlectius in ipso continenΦur. D Ad secundam distioguitur maior: Quantum di I a t essentia creatur per desectum ab ensentia Dei,tantum distat essenti/ Dei per excessum ab essentia creaturae, concedo, at irer, negam torem, Se concessa minori, neto coosequentiam quia essentia creaturqdi ita 'ns nitea Deuper defectu quia est participatio quidam minu. tissima illius essentiae infinitae , inlinite deficiens ab illa. εὶ ideo illam quiduitative repraesentare
non potest; at vero essentia Dei cs i stat per excensum infinitum ab essentia creaturae, quatenus
infinita plus continet quam illa, & ideo potestillam perfecte ostendere, sicut illam persectς
continet, sicut in numero senario perfecte conisonetur, & cognosci potest ternarius, sed in numero ternario nota continetur, nec cognosci potest senarius, licet eadem st dissincta ab invicem
Ad tertiam , concessa maiori, negatur mi uor. Ad eius probationem, concessa maiori, di- singuatur minor: Essentia divi pa no potest esse Moeria ratio diversorum per modum adaequa. tionis. concedo: Per modum excedentis omnes creaturas,nego minore, & consequentiam, qui acEt essentia divina non sit propria ratio cuius creaturae privaliud, & per modum adem uataonis. id est, adaequata cum ilia, .s i*ies Gliusmopria, tame8 per modum e edentis' h pq, sitive est propria ratio positiqe tuiuslibet ,'qual
qualibet, inuidem ut uno do participabili & imitabilis ell ratio propria unius creaturε , Τῖalio modo participabilis, de imitabilis gir ratio propria alterius & ut inlinitus modis participa bilis, & imitabilis est ratio propria omnium. ir Sed dices: Multitudo, de diversitas redirum non continetur in Deo secundum divei sitatem Ie distinctionem sed secundum unam rati nem communem essendi. vel entis: Ergo nec ea
Deus cognoscit secundum distinctionem, Se di
versitatem, sed solum in communi. Respondet D. Thom. in τω. negando antecedens, quia in hoc differt Deus ut causa universalis, abali causis universalibus secundis, quod aliae causae universales secundς non causant diversitatem ii suis effectibus nee id per quod effectus differunt in se continent, sed sol timeam rationem, in qua conveniunt. Se comunicant, Se ideo differentia, de diversitas effectuu non potest in ipsis cognosci
secundum propriam rationem,unde nec in Sole
potest cognosci diversitas sublunarium secundu
propriam rationem .nec in luce multitudo colo. rum secundum propriam rationem, nec in centro diversitas linearum secundum propriam rationem : At in Deo non sic est, quia in Deo non solum continetur id in quo conveniunt omnes creatur e scilicet esse,sed etiam ea per 'us creaturae ad invicem di Ilinguuntur, sicut vivere, Se
intellitere. εἰ huiusmodi quibus viventia a notivi vendbus .de intel ligentia a non intel Egentibus differunt & omnis forma per quam quς libet res in propria specie costitui tui quia persectio qu dam est; se lic omnia in neop TexillunI, nostsolum quantum ad id quod commune est omnibus. sedeti. quantum ad ea, secundum quae res distinguuntur. Vnde comparatur Dei essentia ad omnes rerum essentias, no sicut commune ad
propria sed iicut perfectus actus ad imperfectos de inadaequatos in ipso contentos; mani sellum autem eii, quod per actum persectum cognosce possunt actus imperfecti, fit inadaequati,non solitim in communi, sed etiam propria copnitione, unde qui persecti novit humanitatem, non potest non cognoscere propria cognitione animaialitate . quae est quasi actus imperfectus respectae humanitatis.& qui novit persecte senarium non potest non cognoscere pio pria cognitione unu Iium, ternarium, δe quaternarium, quae in illo .continentur ut actus adaequati, & imperseetlSic ergo eum essentia Dei habeat in re quidquid persectionis habet ementia cuiuslibet rei, de amoplius .essentia qu libet coti petur in ipso ut actus inadaequatus in adaequatus, impersectus in Perqsecto, & quasi pars. seu participatio in toto, Se ideo potest in se ipso omnia propria cognitione Fgnoscere. De quo videuod confirmat in Thom. quia Deus remis conoscere qύ
505쪽
indoeumque participabilis est ab aliis sua peralamo, e etiam ipsam naturam essendi persectistitet, nisi cognosceret omnes modos emendi: sed propria euiusq; natura e6fistit in modo,quo divinam persectionem participat Ergo non potest Deus se perfecte cognoscere, nisi cognoscendo alia seeundum propriam cuiusque naturam. Hane D Thom doctrinam ferε ad Iitteram rem
ii, quia utilissima pro dicendis in posterum,qu1
quisque in textu videre poterit. Sed eontra illam eth duplex obiectio. Prima ab authoritate D. Hieronymi, qui in Habaeue r. sileait: Caeterum absurdum est , ad Me Dei δε- darere maiestatem, v serat per momenta siquis,
quot sineantur eulice , quotque moriantur. Et post paucae Ex quo liber ille apocripias stultitiae eonis devinandus es, quentam angelum nomine Uri, praeesse reptilibus. Ergo iuxta Hieronymum Deus non habet omnium erraturarum distinἀ
Hoc Hieronymi textu , vanqueZiraecinui rictus fuit, ut, ipsum in eo errasse eontra catholiis eam veritatem haud obscure assetat, eesetenim Hieronymum in ea fuisse sententia , ut negaret Deo minimarum rerum distinctam cognitionεέ se solum concessisse generalem, sed hanc sentenariam Hieronymi , non labefactare catholicam veritatem, quam idem Hieronymus alibi ex Sa. est, Textu docuit. Vetum amen hic modus diωeendi exteris Theologis valde di neuit utpote Maximo Ecclesiς Dotiori sensum contra ea thois Team veritatem adscribens, D quidem sine M. eessitate, cum expositionem sanam, Ee tallioliis
Dleendum ergo est, cum tommutilati Theo. logorum expositione sensum Hieronymi Hlum fuisse, quod Deus de minimis rebus non ciabet eam specialem providentiam, & curam, εet
ritionem practicam,qualem habet de Angelis,
hominibus ; quo sensu exponit D. Thom. Seeum eo alij.illud Pauli et . ad Corinth. p. N quid de bobus eura est Deo, non quatenus Deus non habeat providentiam de illis, sed quia non eam specialem providentiam habet, quam de ereaturas rationalibus: In hoc ergo lenis loquutus sanE fuit Hieronymus, nam se ibidem ait: Non summus tam fatui , mi dum potentiam eius, etiam ad ima detrabimus , in ηοι imos iniuris mur, eandem rationabilium, quam irrationabilium n dentiam esse dicentes. Hanc ergo aequalem in uidentiam, leu pr videntialem scientiam negat Hieronymus, non vero quod Deus, de minimis habeat providentiam, Et tognitionem distinctam, licet non eum ea speciali eura, quam de
'is nihirest, actu non 'Eognoscitur; ederea. Misossibi let acth hila tint: Ergo actu novem
gnoseuutar I Deo. Maloe patet, quia e gnosci hilitas sequitur ad ens, quod autem actu nihil est,non est actu ens.Ergo nee eomo ibi l e: E reo non tognostitu . Minor etiam patet, quia quod actu nurrest, nee existit, actu nihil est: Sed e tratum possibiles actu non sunt, nee existunt: Ergo actu nihil sunt. Η e argumentum excitat illam qu stionem de statu quidditativo, & possibilitatis rerum, in qua disputatur, quid importent.& quomodo ereaturae possithiles exessentia. & possibilitate sint. Sed quia in Metaphysica dissicultatem illa tractavi,quam exacte potui,ideo ex doctrina ibi tradita respondendum est, distinguendo malo. rem I od actu nihil est exercite,se existentialiter,non cognoscitur, nego: Quod actu nihil est quiddilative. 5e possibiliter transeat maior, ficdistinctaminori, eodem modoέ negatur Consequentia, quia creaturq possibiles, licet nihil sintactu exercito, seu enulentialiter, tamen In actu
metaphy lico,& quiddi Iati v. sunt.in quo earum quidditas, ficessentia contait, fit sunt intrinsece possibiles. 5 habent 'trinsecam veritate Oblectivam. νt ibi late probatur.& sie sunt intrinsece cognosei, les. Vineatur tota illa quaest. . O . quae magnam lucem actit dictis, de dicendis iu
ens dies m. Ita communiter Theologi contra Durandum, de paucos alios. Fi probatur Primo ex D. Thom. I. conre. Gent 48. ubi sic ait: Eae
premissis autem apparet, quod Deus primo, ω per se sessem se ipsum euuseir: Sed obiectum primarium intellectus est, quod primo, de per se cognoscit: Ergo solus Deus, uve eas divinum est obiectum primarium in lectus divini, non
autem ens ut comprehendit creatum Ee increa tum . Secunddi nam in praestu . artis. D ad 3. Cum
sibi obiecisset ut supra num S. Respondet: Di cendum , quod ipsum intelligere πω speeifemur per id quod in aliosutelligitis, sed peν principale is tellectum, in suo alia intelliguntur e Pude ποποποπet , quod imum intestigere divinum, meI Potius i e Deus, spe retur per aliud, ram ροστμηtram suam, quia vittilicet ista ipsa est principale Intellectam, seu obieetum per se, ει in seipio intellectum. τε Nec valet, fi daeas ex hoc ad sum m umprobare, quod solus Deus sa obiectum prIncipale, sea principalitatisintellectus divini, nemvero, quod solumpse sit obiectum pri urium. contra Man est ap-ὲ quia D.Tha. NI eodzm
506쪽
Intellieit obiectum mineipale. Mobiectum priQm rium: Ergo dum asserat, solum Deum inhobiectum principale, eadem assertione tellatur, solum ipsum esse obiectum primarium. Proba
tue antecedens, quia pro eodem intellisit obiectam principale, ac obiectum specificativnm, siquidem ait, quod ipsum intelligere non specificatur, nisi per principale intellectum Sed nihil aliud eli obiectum primarium . nisi specificativum. & e contrat Ergo intelligit pro obiecta principa Ii obiectum primarium.13 Deinde probatur ratione e mmunii obiectum primarium intellectus, sieut patet inal , potent 4s. 6e facultatibus, eli quod perscri in intellinit fit a quo specificaturi Sed intellectus diuinus solum 1eum ipsum per se primo intelligit.& ab eo soldm speeificat v. Ergo solus ipse eit obiectum primarium sui intellectus, non au tem em si communecrea o ει i aereatu . Muniar probatur, quia intellectus divin-abinael nee talia a se pet se mimo. nee ab illis laeeifica threto Ergo tollim Intel 1, it per se priae di ipsum D, u. ει in νpso solo speeificatiar. Probator a te cedens, quin illud intellectus intelligit per se pri mo, 6 ab illo specificatur, ad quod intelligendi, Per se pruno ex natura sua institutus est. εἰ Per Cuius Intelligibilitatem mensulatur: Sed impli cat intellectum divinu per se primo fit ex naturata, effeta litutam adaIiud a se gaestondum, a ut melarari ex intelligibil itate alterius ab ipso
UzO. Ergo Se quod per se primo intelligat alia a
nullum esse incoit eatensi neci .quod i tellectu e 1υissuq spe in Iur extri ns est ab aliquo creat sto a sed illincto qui an sola et, imis tat dice te II. lud ne I . seu I/ ilentiam ad insum. Sed multa mi, quia specificari. adhue eκtrinsece ab oblecto . .importat h4hitudinem ad illud net se Di mo, seis dile pet se pom i propter illud attin venaum, acique adeo mensurari in sua sordie in Τε nleca pones palsi/am intelhgibilitatem. vel
ait me bilitatem illius obterii:Ked hoe repugnat findit Iecim divino, mper se patet, quia cum sitve te subsiliens, implicat qm d sit propter aliud maluera ted ut incium aut quod per ali ad men seretur: Ergo. Explicatu r; nam GHectum som' Ilizare iacultatem 4 Raam, vel potentiam, ut
aliquom ε . um, ii terminis luderet velimus . signiscat aliquam causalitatem .saltem exutus --, - piam Pote ni iam . vel saeuitatem 4 aut
actum ab eo specificatu, quia, videstoet is habet
extrinlaee ab alio realiter e tra se . .
ix Secundo probatur alia ratione D. Misquidem illud sollim est obiectum primarium, intellectus, Ze illius specificativum, cuius t eie, intellectus intelligite Sed intellectus divinu non intelligit per speciem alicuius rei creatae rised solum per speciem ipsius Dei, que eit essen. itia divina: Ergo solus ipse Deus. ει non vlla res,
errata est obiectum pr marium intellectus diuini . Maior est in Thom loco citato eoς I. covinn
rate lecti. Et ratio eit, quis obiectum a m mediate non specificat nec datis ciem intelle Honi nisi
in quantum per sui speciem informat, & actuat intellectum ad intelligendum: Ergo scilli:n illud obiectum specifieat intellectionem , quod petiui speetem informat. ctuat intellectum a cintelligendam. Ne consequentet cuius specie in inlectus intelligit. Mi r uero primi syllogismi evidenter patet, quia intelle tus divinus ny' habet aliam speciem . qua intelligat,nisi speciem propriam ipsius Dei. nem p suam essentiam Elgo non intelligit per speciem villuS rei crearitae, sed solum per speciem propriam sui. . . E8 Sed dices.ex h c ratione solum prob -xi, quod sola essentia div ipa sit primum intelleiactum, vs Pst, non vero qu id sola illa sit prim. Num obiectum ut quod,quia specIes qua ciuisit teli gn. solum eli obiectum, seu intellectum vi quo ἐκ vero per speciem cognita est intellectiqieu obiectum ut quod vade ex quo sola essenti civiaa siti peetes, qua intellig t intellectus divinus, ad summum insertuli quo al ola illa sit pri,
marium ob ectum ut quo, cum qu D compatitur,
quod primarium obiectum quod fit non sola ei sentia divina,sed etiam creatur , quia peresse iv. tiam divinam si speciem, non solam Deus lς ipsum intelligit vi quia, sed etiam creatur ab
Quae doctrina confit mari videtur ex Q. Thomia βηtent. distin 1. 23. quo . I. artis. 2. in corpori
ubi ue ait: Intelle sura primum es ipsa rei sim ludo, qua est in tutelis tu; ω es intellectum seincussim, quod es ipsa res, quae per Amilitudine' i Iam iuitiligitur: Si ergo eonsideretur intellictui prima , nihil allud intelistis Deus, nisse, quia non recipis series rerum, por quas cognostat , sed per essenιiam suam cognostir , ρκα es I inlituo --. rerum : SUA Meipiatur intellectum I N
507쪽
sed species Rimest aro intes 'aut quonemo ut quod: Ergo solam negat erraturas e primo intellectas ut east, non ver Ut πω.
tu Sed contra est, quia in primis doctrinata e D Tho nigil probat contradicta, licet enim iacta comparatione inter specie, qua intellectus intelligit fle rem per illam intellectam, appellet speciem primum intellectum, fle rem ipsam in istellestium secundum. eo quod species per se, Mimmediate t quo ab mtellectu attingatur, res
vero per speciem &ea mediante ut quod togno stitur,&inde redia concludat,quinquantum alintelledium Pirmum Deus nihil aliud intelligit
nisi se id eli quod ni bii aliud intelligit ut qua nidis,<em qu Id qu ulum ad intellectum feeu dum quod vocat intellectum ut quia,nocitaui se, sed alia etiam intelligit M. quodpinde tame minimc insertur, quod aeque priis fit per se reuspiciat ea cim ma uiles ledia secunda, seu ut νος, nee hoe D rhom. dixit, sed 'γt1us aferturo γε politum. Unde ad 'biestionem ex textu iactam facile ret pondetur, distinguendo maiorem: β lum negat illative, a vi implicite ereatu tax esse primum intellectum, e rali ne, qua spectes ritia eitur primo intellecta .nem: Solum id negat se maliter,& explicite, subdistiuguo e in hoe me Moso textu. concedo: In aliis, n. g Ina inem, εσconsequentiam. χo Et in prunis, quod a Iibi negaeverit ex. preM. creaturas esse primo intellectas eriam ut
auod, facile probatur, nam x t supra aiebat s illa solisin res ea pνλο, ωperse ab istellectu eremta, cuius specie intestigit: Sed res, cuius specie intel- Iectus inteli git, est intellecta ut quod, &non ut tio : Ergo iuxta D Thom. illa solum tesest mi. mo, de per se cognita ut quMd ab intellectu divi.
no, cuius specie intelligit: Haec autem res solus eli Deus, quia Deus no intelligit specie alterius rei, sed sua tantum, quidquid intelligit, nam vi inquit intextu oblino, non recipIt sipecies rerum. Quod vero adhuc in hoc textu. implicite. seu illative neget creatu ras esse obiectum primo ut quod intellectum. probatur etiam: Quia in eo textu expresse negat D.Thom quod Deus intelis ligat per speciem propriam rei creatae, aut per speciem creatam , unde inquit: Si Gunsideretis
intellectum primum, nem pe species, nihil aliud intelligis Deus nisi se, quia non recipit species rerum, per quas cognoseat: Sed ex hoc ipso insertur quod nihil creatum cognoscat per se primo ut quod: Argo. Probatur minor, & simul impugnatur solutio data; quia illud sol timeti per se primo intellectu ut quod, cui us propria specie intelle tus intelligit: Ergo ex quoDeus solum inte ligat perspecaeci sui propriam, non autem per speciem,
propriam vilius rei creatae, insertur, quod soliis
isse sita se ipso per sem uno truellectum ut quod,
& consequenter quod niail enis se primo ut quod . rax, Confirmatur: Qala innatantisti min. ligit primatis ut quadi mellectus,quod primariure praesentat intellectui species, perquam inteI ligit: Sed eo ipso, quod species. per quam inteuligit Deus. sit solum effereta divina inihil aliud primario repraesentat intellectui divino, nisi i p. sum Deum a Ergo nee intel lectns divinos a Ituo intelligit primario, nisi t mam ipsum Deum.- Maior patet, na intellectus in intel ligendoa aquatur m pecie perquam inrelligit & illi e 'formatuto udo uti metri se nequit quod Perillam Mq depraesentaruνUtta InteIligere triui
pro M is insem, ut M. a se lubsistense' EU solum primarib repraesentat se ipsam , se ma
D m. in autem aliud a Deo distuleta Ie firmatur, quia speetes est propria specleg, Et visu itus Qbim . quod primari repta sentiti unca si primario repraekntet obiectu in a se dillincto, in Propriarilius species Graia i Se virtus.&Ulmarullus movet ad intellectimam, illudque per ilia ἰvt per sui speciem - & νirtutem, ad intellectisne
concurrit: Sed impli ea quoderint a divum siespecim propria vilius rei creat , ut utrius'lIrus vel forma viee illius innumst ad intes lectione di vinam, sicut quod obiectu creatum Nerellantiam divinam tamquam perini uirtutem,& Rr in sui vicariam, concurratae intellectiunem divina: Ereo. & quot egentia clivina vi speclegper se primo repraesentet aliquid creatum, aut realiter a se distinctum. vrgetur, Nam in im peciscatur ab obiecto, quod primarii seu Pose primo nepresentat: Sed implicat quod essem tia divina specificetur ab aliquo creato. seu re
22 Denique probature elusio: Quia i tellectuν divinus nu potest respirere pro obieeto
primario rationem ullam logiee commu ransccontrahi bile per variastdifferemias: Sed istis est ratio entis ut logici eomunis Deo, & creaturiΚ Emo ea no est cibiectum primarium intellectus dirini. Probatur maior, quia intellectus te Iciri ens pro obiecto primar, 1 rationem comm Gyest essentialiter potentialis Meterminabili viam ctuabilis Per varias specimidi ast
508쪽
qaia intellectus creatus, se voluntas crean non alia ratione est pinent alta, deIerminabilis, ερ actuabilis per varias species, εe actus, nisi quia
respicit pro ubiecto primario, Se specificativo
rationem communem veri, aut bona, logicθcommunem omni vem, aut bono creato, Ze inis
creato, vide supra Disput. 3. qa.2. a . .62. Ergo si intellectus divinus respiciat per se primo rati
nem veri logice communem vero creato, de in increato, erit intellectus potentia i is determinabi istis, de actuabilis per varias species, Se in . Secundo a priori, quia intellect us per se primo respiciens illam rationem inmunem veri, velentis. Be ab ea specificatus, per se primo manet indifferens,& vage delerminabilis ad quodlibet verum, de eos in particulari; licut illa rario ectis
munis per se est iudifferens. Ae vage determina. bilis, de contrabibilis ad quodlibet venit. vel en in particulari. Sed in tellectu sic indifferens. Se vage determinabilis ea potentialis, deum nais bilis ει actuabilis per varias speetes, timctus: mindifferentia, 6e vapultas intellectus ad Gie
particularia conten Ia sub ratione communi en.
tis, te veri, non degerminatur ad talia obiecta, nisi per determinatas spreres fle actus se Ergo. a a Dices,intellectum diurnum non respirere per se primo illam rationem commvnfi vage, lori communi sumptam, sicut intellectus Creatus; lad illa vi contracta in omni vero, & ente determinato, iam divino, quam creato. ita ut cibiectii Ermis d. primariu ipsius sint omnia entia. iam divinum, quEm omnia creata, eis actuali deteris mina ticine e L se ad omnia. Sed contra est, quia obiectum formale.&primariti intellectus di ψiui debet esse unum speratice; intellectus enim uni. cus specificὰ, non potest habere,nisi unicu obiectum formale ,Se specificati v um: Sed ratio entis de veti ut eontracta ad omne veriu&ens in particulari non est una, sed explicite plures. seu diis visa in plures: Ergo utcontracta ad omnia entia particularia non potest esse obiectum primariti. M scit te divini intellectus. Dices: Eam ratio.
nem, ut contractam ion elle unum obiectum inisadςquatum esse tamen unum obiectum ad quais Iliae cohalesceas ex omnibus anadaequatis. Sed Contra est,quis, radivisa, de contracta ad omnia
mali e vera in particulari, ad summum potest
esse obiectum adaequatum unum unitate eolle. ctionis. 6e aggregati nis quφ est unitas peraeci de conlist ns in aggregat pilarium obiectoruthraealium: Sed intellacius peris,de simpliciter udus, quatis est.imella sui vimis, non potest x inre obiectum formale, fle primariti unum per aggregationem emplaribus
odiectis lataea libus eum eiMetur 1 suo obie- ω pranditidusiismali. δε intellectis, per se si sim amrima pint speelseari ab obiecto 24 Lxplicatur, Ae taetra instantia praecludi
tur: Etenim intellectu creatu ideo en uniur ispectu omnium verorum, de entius, quia per in primo, de formaliter non specificatur ab illis vidistinctis. de pluribus,nee per modum cuiusdam multitudinis δe aggregati,sed per se erimo a ratione communi explicita entis,& veri, ut explicite una, de indistincta, ita ut nullum obiectum particulare sit illa ratio in communi, sed inadae aquate participans illa rationem; de ideo dici iurquodlibet obiectum formale inadiquatum, non quia utens de verum particulare,v.g. ut homossi obiectum sormale primarium intellectus per se primo ab illo inspectos,sed quia inad quale cὼ- tenetus sub obiecto formali, fle primario,&inadq- qua te illud partici nans, unde omni a obiecta particularia no lactificat intellectum creatum, nec sunt obiectu laxmale primariu illius ut diversa,
de multa nec vi multiἰ O ,εe aggregatum unum
Peraecidens, sed ut conveniunt in visa rationeiar mali explicita entis. sub qua Omnia Contine Iur, ut obiecta materalia subser mali, quos ei praecisὸ illa ratio communis. Se explicita, unaq; non per modii unius multitudinis,aut aggregati, sed per modis unius simplicas rationis obiectivae non explieantis diversitatem .aut multitudinem
ullam,&sie per se primo respicitur ab intellemi
in porclatia leu per modii actus pii mi,& ideo intellectilis per se evadit in actu primo unus simpliciter. Cum aute intellectu transit de actu primo ad attingendum te respiciendu in actu secundolitum Oh eclum universale in particulari, tune opus est ut dividatur rea liter per plures species, de in plures actus distinctos. per quos in actu secundo determinetur ad lingula obiecta, le permultitudine specierum, Se actui, ad multitudine obiectorii. ge tunc obiectum quodlibet particu lare ut tale erit formale respectu actus particu la ris ille frespicientis. materiale tamen respectis intellectus in potentia. de in actu primo; Ae hsee es doctrina Thomittarum,Se vera, ex qua nulla in stantia potest fieri ad intellectum divinum,set potius inde solidum argumentum sumimus.
as Etenim quia intellectus in potentia, Ieu
ia actu primo est v missimpliciter,nis potest pri-. mariti fle formaliter respicere .nili vilicum c bie. ctum formale, Se primarium sub ea ratione sor mali sub qua sit unum 3e non plura. unde intes lectus in potentia, seu in actu primo ex se non di stinguit inter obieeta particularia nec respicit
plura, ut plura, sed solum per se primo respici
unam ratione ut unam,1c ratione illius, seu materialiter omnia,qu sub illa ratione cotinent firnon sermaliter ut plura, sed ut eoueniunt in il la una ratione: Et quia intellectus in actu seiundo distineuit inter obiecia de obiecta,& respicit petisprimo, plura vidistilacra iam unu, iam alIud,
ideo erra multiladinem illorum non est unus
509쪽
Trar re Deo uno. scientia Dei.
spmplieitet in actu seeundo,sed dividitur In plares actus secundos realiter distinctos: Ergo intellectus divinus, qui est omninh, Se simplieissio me unus, non potest respicere per se primo pluri formaliter ut plura, sed praecise per se primo respicit unum formale obiectum, vel unicam rationem sormalem obiectivam: Sed non unam in eommuni, seu logice communem Pluribus, quia hoe est proprium intellectus potentialis, seu intellectus in potentia, aetuabilisque, & deis' terminabilis per variam species, & actus: Ergo sollim respicit per se primo obiectum formale unicum in singulari: Sed hoe non est aliud, nisi Deus ipse, sive eius essentia: Ergo sola eius ensentia est obiectum primarium formale intelle. cius divini. 16 Confirmatur: Idem est obiectum forma. Ie intellectus divini ac divinς intellectionis tum quia intellectus divinus est per essentiam sua actualis intel lectio; tum quia divina intellectio
est actus adaequans intellectum divinum , non enim intel lectus divinus,se ut creatus dividitur in actu secundo per plures in adaequatas intellectiones ad intelligeda omnia, & omni modo quo
potest , sed unica intellectione intelligit quantupotest intellisere: Sed intellectio divina notia respicit per se primo plura obiecta formalia . quia cum sit unica , & simplicissima non potest respicere per se primo plura ut plura nee i pluribus ut pluribus specificari, sed per se primo
respicit unum tantum : Ergo nec intellectus divinus per se primo respicit plura, sed unum tantum . Minor patet, quia nulla actualis intel- Iectio unica , & simplex respicit per se primo plura obiecta formalia ut plura, & di Ilincta sed unicum formale obiectum tantum . Dices sorsan, intellectum divinum intelligere omnia quae potest, & omni modo quo potest, unica realiter intellectione. sed non unica viri ualiter, aut per rationem, sed perplures virtualiter, aut per rationem distinctas, Se sic per unam posse respicere per se primo unum obiectum formale, & per aliam aliud obiectum
formale. Sed contra est, quia eo ipso. quod realiter sit una, est unius speciei re ipsa. non enim potest unica realiter intellectio in individuo & in singulari, esse duplex in specie, seu speeifice: Sed unica specifici cognitio non potest respicere per se primo plura ut plura, Aedistincta, seu plura obiecta formalia a siquidem nequit habere plura specincativa: Ergo. Contra secundo, qui, non minus simplex est intel- Iectio actualis Dei, nec minus ampla, & infinita , quam ipsius intellectus: Sed intelleetus Dei est uniciis, & simplex, tam formaliter, qu Im virtualiter, tam realiter, quam per rationem: Ita ut nemo distinxerit in Deo duos
larilluctu virtualiter, aut per tallades tuae
findamento in ret Ergo pariter actualis intelis Iretio Dei est unica, & simplex, tam formali ter, quam sirtualiter, ita ut non detur in Deo duplex intellectio virtualiter, aut per rationem distincta eum fundamento in re. Contra tertili, quia intellectio, quia per se primo respiceret pro obiecto sormali aliquid chstinetum, Deo, seu aliquid creatum, eo ipso esset non sollam virtualiter, sed realiter distincta ab invitellectione, quia Deus se ut obiectum larinale inteli eret Ergo non suffieit sola distinetici virtualis, aut per rationem. Probo antecedens. quia ea intellectio esset per se primo intellectio alterius realiter a se distincti : ex quo se queretur, quod non esset intellectio sui iptius realiter per se primo & consequenter nec reali ἀter per se subsistens: Sed eo ipso realiter disti uis gueretur ab actuali Dei intellectione, quae cum sit intellectio realiter sui per se pri mo, est realiter per se subsistens: Ergo. Explicatur: Intellerietio per se primo alterius, in quantum per se primo est alteriu*, non est per se subsistens, cum non lit postive sua: Ergo si in Deo ponatur insitellectio per se primo alterius, illa non erit petis subsistens: Ergo erit inexi stens, sen inherens alteri a se: Sed intellectio non per se subsistens, nee positive sua, sed alterius, & alteri inhaerens, realiter. & non soli m virtualiter distinguitur
ab intellectione substantiali Dei positive sua ,&per se subsistenti: Ergo. Explicatur amplius,
dire ad essentiam suam, nihil aliud est, quam rem subsisere in se ipsa; 2 pecu dum hune modum D. quendι Deus ess maxi- rediens ad esentiamsuam. ω se ipsum cognscens: Er*o cognitio, qua Deus per se primo non redit aa essentiam suam , sea quae per se primo eli aἰterius, & in eo quiescit ut in suo obiecto primarid. x formali, notia erit per se substens, si quidem non redit ad eta sentiam suam , nee est sui cognitio, sed per se
et 8 Nec dicas esse per se primo alterius obiective, non alterius subiective; alterius obieeti realiter distincti, non alterius subiecti realiter distincti, alterius in cognoscendo, non alterius in essendo: & ideo hoe non obesse ut sit per se subsistens.Contra enim est,quia non alia ratione in substantia cieata ponimus potentia S,non rea
liter per se subsistentes, sed inhaerentes hic quae sint a Iterius etiam subiecti vh, nili quia per se primo sunt alterius obiectivε, seu per se P imo ordinatς ad aliud realiter obieetum; & similite cintellectiones,lt volitiones creatas ponimus esse realiter inhaerentes, & alterius subiectivb, Ninessendo, quia per se primo sunt cognitiones a Ierius obiecti realiter ab ipsis distincti, & nulla
per se primo est equitio sui ipsius: Ergo laevitis
510쪽
rius obiecti, vel alterius in cogoo st do,qqissi
etiam iit alterius lubiecti ve, alteri subiecti, tis interius in elyendo. Confit matur: Totum esse, speciale cognitionis este se cognitione sui obiecti sor malis: Ergo cognitio, quae fuerit cogniti alterius realiter distincti,ut tui obiecti sor malis, ierit in essendo specialiter talis, seu in suci eis speciali alterius realiter distincti: Ergo non erit in essendo sua, nec per se rublistens. Item; si per se primo est alterius obiecti formalis realiter a sest iacti: F rgo. ut talis cognitio est,est per se primo Ordinata ad aliud ob rectis realiter a se dillinctum: Sed eo ipso est etia realiter distincta suo subiecto, nempe a sub liantia Dei . Ergo erit et ii realiter alterius lubiem, seu ait priui subiectivst. Probo minorem iuia substantia Dei non est per se primo realiter ordinata ad aliud reaij ter. Nil inelum, nec posset, nisi per accide p. Maliud
realit ordinari. v I patet in sub9λntia creat', qui per se prim Q uos potest esse realit ex alterius realiter distincti, nec ad liu) realiter ordinata, sed quotiescumque pus est .eam realiter ordi
nari ad aliud . aut esse aliquo modo alterius coisynoscitiva. volitiva , aut alio modo inspediiva id fit per accidentia readi ter disti ucta: Ergo, si cog'itio illa sit per se primo cognitio licitus xealiter obie isti, I ad illud pet se prim uordinaedita. erit necissario realiter distinga ab ipia substantia Dei. Ze consequenter erit alἰcitus, uoia
lius habet obiectum formale, unde quia sensus
co D mu nis uni vel si lior eli lentibus particularibus, habet universalius obiectum; & quia intellectus universalissimus est. habet universalissima obiectum & quia metaphysica universalior est aliis scienti jς. hibet obiectum formale universa lius prae illis: Sed intellectus di vinus est univerissastitimus, δι persectissimus: Ergo habet universalissimum obiecti sed nullum eli universalius,
quam ratio communis entis, & veri, ut comprehendit creatum,& increatum; essentia enim divina, sive Deus est singularis: Ergo non essentia diurna. sed illa ratio comunis, eil obiectum sor- male, te prima tu intellectus diuisi. Respondeo saei te,dis inguendo maiorem Quo perfectior, Muniversalior est potEtia, eo universalius respicit obiectum, vel universalitate logica,& praedicationis vel universalitate maioris continentiet,&causalitatis concedo: Uniuersalius determinat elogiee te praedicationis, subdistinguo: Si pote et sic proprie potentia, seu in potentia ad varios
actus purI, concedo: Per modum Pinentialis,ac. it bi lis,aut determinabilis per varios actus,ne- 'go minorem, & consequentiam; ii quidem ut . dictis conliat, quando fatuitas est Potentialis, . actuabilis , au t determinabilis per varios actus, tunc debet respicere obiectu formale universale 'logiee eu tr ibile,&determinabile ad varia. obiecta particularia. & sic se habet sensus er P sensibilia, intellectus creatus erga intelligibilia, 4e habitus Methaphisi erga tua obiecta, sunt enim facultates potentia les per se respicientes
unam rationem communem potentialem, cum
indifferentia, Si v guitate ad illam attingendam
in hoc, aut in illo particulari obiecto, ad quod
determinantur per species le ac tus distinc tos, Sevari At cum facultas eii univer talis per modiuactus puri . ut est intellectus divinus non potest respicere obicctum f. rmale volversale univer solitate logica, S. potentialiter contrahi bili ad obiecta particulari g, sed solum obiectit univeris sale universalitate continentiae, Se causalitatis. quod eminenter in acui conti neat Omnia alia obiecta par Iicularia, te hoc pacto universalis maest essentia di vina qu a licut iit singu larissima laedendo, est universalis sma in continendo, &caua uia alia, cum nihil lit po sibile vere, quod
non emine. iter coatineat, , causare possiti &iqedhςc de iure est obiectum primarium,Se Dr-m lethtellectus divi ii, Si hil aliud. ro Obucies se undo: Obi ctum formale intelle elus divini debet continere sub se omnia, quae intellectus divinus cognoscere potest, sicut patet in obiectis formalibus aliarum s cultatum
Sed sola ratio entis ut lac continet sub se ea omisnia: Ergo. Respondeo, dili inguendo maiorem: Debet continere sub se causaliter, vel in se eminenter ea omnia, concedo: sub se logice tanqu1
inferiora rationis communis logic ς, nego maiorem, & dis mcta minori eodem modo, nego coninsequentiam,quae solutio patet ex dictis,& disparitas inter obiectum formale intelledius divini i& aliarum facultatum potentia lium . at obi jcies tertid: Per se elior est ratio entis, ereato, & increato comunis, S persectitis obiectum, quam sola essentia di, inar sed Ohiectum formale intellectus diuini debet esse perfered quam excogitari possit Ergo est illa ratio,& non essentia divina . Probatur maior, quia ratio illa entis comprehendit ipsum Deum, Se omnia alia creabilia : Sed eo ipso est persectitis obiectum, quam sola essentia divina : Ergo. Respondeo, negando maiorem. Ad probationem in primis, omissa maiori, nego minorem , quia vi vidimus Distut . 2. qu. I 2. n. f. Deus simul cum creatu ri