Apollonij Pergaei Conicorum lib. 5. 6. 7. paraphraste Abalphato Asphahanensi nunc primùm editi. Additus in calce Archimedis Assumptorum liber, ex codicibus Arabicis M.SS. serenissimi magni ducis Etruriae Abrahamus Ecchellensis maronita in alma vrbe l

발행: 1661년

분량: 457페이지

출처: archive.org

분류: 수학

161쪽

12 et Apolloni j Pergaei

C S V cum duplo trianguli F S V; iis quadratum I B aequale es duplo triam guli I S C cum duplo trianguli F S V ; σ quoniam propter para elas C S , o G V, triangulum I C S simile es t sicelio , O rectangulo trianguis I GV , erit, quadratum I C aequale duplo trianguli I C S is celei , ct rectanguli in C ; ergo excessus quadrati I B supra guadratum I C aequale est duplo trianguli F S V ;es vero rectangulum, cuius Osis F S, ahirudo vero C G aequale duplo trianguli F S V ; atque huiusmodi rectangulum es exemplar applicatum ad abscissam GC , τι in notis prop. 16. II. ct i 8. Ittera c. osensum es igitur quadrati I Rexc us supra quadratum I C es exemplar applicatum adississem G C: Simili modo quadrarum I K ostendestir aequale duplo tria uti IC S et a cum duplo trapezy LT S F ; atque dupli tria uti I C S cum duplo trianguli F S V emcessus Iupra duplum trianguli I C S c,m duo traperi, LT S F es duplum trianguli LT V ; ergo quadrati I B excessus supra quadratum I R est duplum

trianguli LT V , seu exemplar V Icatam ad G P disserentiam abscisorum. Postea quia triangulas ilia E C F, Ea D M suns aequatia, cum eorum homologa latera E C, E D aequalia sint; ergo ad io communi triangulo I E V, erit triam gulum E C F cum triangulo E I V, seu trianguia I C S cum triangulo F S Vaequale duobus triangulis E D II, o I E V, heu duobus triangulis M V N, is N I Dr erat autem quadratum I B aequale duplo trianguli I C S cum duplo tria anguli F S V ; igitur quadratum I B aequale erit duplo triantuli M N V cum

duplo trianguli N I D: sque quadratum I D aequale duplo triangub is celei, reci anguli I D N; igitur quadratum I A superat quadratum I D, sque excessus duplum trianguli M N V Ita exemplar applicatum ad G D . Tandem qui quadratam I .s aequale es duplo trianguli in celei rectanguli I X , atque quadratum A aequales Apio trapezν M; igitur quadrata hypothen a IA AEquale es duplo triangula I D N cum dupo trapezij X N M Z; ergo excessus quadrati I A supra quadrato I D aequalis est duplo traperis X NM Z; excessis autem: trianguis N M V supra trapezium. N Z es triangulum X ZV: ct crat quadrati I B excessus supra quadratum I D, triangulum imum M V N bis sumptum . Igitur quadrati I B excessus supra quadratum I A es duplum Iriam liX Z V . seu exemplar applicarum ad G . b. Idyd autem exemplaria aequabasini pradictis triangulis bis sumptis, ostensum es in prop. 6. huius. Notar

162쪽

Notae in Propos XXIII. XXIV.

EContra linea maxima, si non egredi

tur eX centro , continet cum mesura

angulum acutum, & proportio illius inuersae ad abscissam eius potentialis ex nausura cum origine, Ust ut proportio figurarrecti. Si vero sucrit extra centrum , erit perpendicularis super rectum, dcc. Manis e no nulla in textu Arabico de fiunt : at qua vero immutari debent; alioquin propositio vera non esset, itaque legendum puto : E contras maximi ram origo ponatur in aximinore, Ocr Vt in textu habetur. Sit sectio ABC elliptica, & E origo, &E F linea maxima, &c. Asdidi sariter in hac expositione verba, quae deficiunt; nimirum : Su centrum

D, se origo E, quae sit in axi minori A C. Et ideo D C ad dimidium erecti est linea minor, quam D C, & sit DG ad G E, &c. Nonnulla adiungi debent huic textui corropiissimo , ne sint mersa ni I prorsus Qui cantia, itaque sic legendum puto. Et ideo aliqua minor, quam D C ad residuam et sique ad E eandem proportionem habebit, quam D C ad semissem erecD; σμ D G ad G E, sec. aduae verba breuisume more Apol ne δυμ confirmantur. desa E C sensa es m nor dimidio erecti axis minoris C A , fiat C V aequalis dimidio erecti erat L C minor quam C K , ct ablata communi D C eris D E minor, quam K D; ct propterea D E ad eamdem D C minorem pro Nionem habebit, qua- D: AM E D ad D G, vi KD ad D C, erat D G minor, quam D C: est componendo, E G ad G D eandem proportionem hiauit, quam K C ad C D, ct invertendo, D G ad G E eandem propoνι ionem habuit , quam D C semissis axis recti ad C Asmismν erecti ei Zm axis: ct ex G ducatur G F perpendiculans ad axim, quam, dico , o currere siectioni in F termino max/mι rami E F. Et si maxima fuerit extra centrum, ut D B erit perpendicularis, dcc

Textus euidenter corrupos sic corrigi debet. Si vero ramus maximus educatis ex centro, ut D B, .

Notae in Propos XXXV.

SI producatur una linearum maximarum, ut E B ad Iatus illius originis E ad pulictum F, fiet maxima linearum egredientium ab illo puncto FG. F H, F I, F A ad sectionem B I A in directum, & propinquior illi

maior est remotiore, &c. Immutaui nonnulla , quae ad propositionis integrita-um facere videbantur: τι in textu habetur .

Erit

163쪽

ia 4 Apolloni j Pergaei

quod ramorum ommum ab origine E ad ellusim C B Headentium maximus θ' nitur E B; ergo maior erit, quam E H , se propterea angulus E B H minori late' isra oppositus minor erit anguinis E H B : cadit vero recta H F infra H E; propterea quod puncIum F infra punctum E exivit; igitur anguias F H B mnor es angulo E H B; r ideo angulus F H B multo maior erit an F B, maiorem angulumsuriendens, maior erit, quam

SECTIO DECIMA OCTAVA

Continens XXXII. XXXIII. XXXIV. XXXV. XXXVI. XXXVII. XXXVIII. XXXIX. XXXXVII. XXXXVIII.

Proposit. Apollonij.

PROPOSITIO XXXII.

ramus

IN ellipsi ABC rami cuiuslibet

maximi G H utrumque axim secantis portio N H inter axim maiorem', & sectionem intercepta, est linea breuissima.

Producatur rectus axis minor A D vltra centrum D ad I, G, & ex I, G ad sectionem ducantur .duo rami maximi G H, I Κ , qui secent transuersum B D in N, M , & sit B E dimidium erecti axis B D,& A F dimidium erecti axis A G;ωed cantur perpendiculares ad axes Ho,HP, Κ QU, Κ R. Dico, N H breuissimum esse ramorum egredientium ex H . Quia G H est linea maxima, erit D A ad A F,

164쪽

Conicor. Lb. V. Ias

P D; ergo B E semissis erecti ad B D semissim transuersi est , ut N P ad P D , & ideo N H est breuissima linearum egredientium ex N io ex s sic ostendetur, quodsi K I suerit maximus, erit Κ M breuissima

PROPOSITIO XXXIII. XXXIV

a η ' Contra ostendetur, quod duae breuissimae , si producantur T. ad partes suarum originum usque ad axim minorem rectu ellipsis, fient duo maximi ;& lineae maximae mutuo se secant i ter transuersum , & rectum in eadem parte , & quod continent

cum mensura angulos, quorum proximior vertici sectiouis maior est.b Quia D Q ad est , ut D O ad O G, quia quaelibet earum est , ut D A ad A F ar. ex s. diuidendo, & permutando, fiet D inninor ad D O maiorem, ut D I ad P G ; ergo D I minor est, quam D G, & Κmaior, quam H O; quare angulus I maior est, quainta; igitur H G, K I se mutuo secantes, conueniunt in L. Et constat, quod occursus duarum breuissimarum si producantur versus suain originem erit intra angulum contentum a duabus medietatubus axium ellipsis B D, D C supra unum eorum , nempe punctum L c

dit intra angulum B I C . Quoniam breuissimae N H , M K se mutuo secant, si producantur ad partes suae originis 28. ex s. 9 occurrent utique extra B D, & intra A G 33. ex s. & hoc erat ostendendum.

PROPOSITIO XXXV

a QI per centru ellipsis transierit una o duarum breuis limarum, Vtiqu

rami egredietes ab eorum occulsu adsectionis quadrantem alterius breuissimae habebunt proprietates expositas in propositionibus sq. & s.

In ellipsi A B C sit punctum E occursus duarum breuissimarum B D , C I, ¢rum sectionis D t & ex E educamus E F , quae secet transuersum a-xim in H. Dico, quod H F no est breuissima, & quod breuissima egrediens ex F abscindit ex sagitta A C cum A lineam maiorem , quam AH. Quoniam G I est breuissima; igitur F H. si esset quoque breuissima , , ii uti. occurreret ipsi G I intra angulum A D Et sed non occurrit ei, nisi in E, ergo F H non est breuissima ; & quia F E non cadit inter duas breuisecantes E B, E G; ergo breuissima, egrediens ex F, abscindit ex sagitta lineam maiorem, quam A H c 3 ex x 2 quod erat ostendendum. . PROP.

165쪽

12 6 Apollonij Pergaei

PROPOSITIO XXXVI.

IN sectione elliptica quatuor lineae breuissimae, ut B D, F I, G Κ,

H L, non conueniunt omnes in Uno puncto . Alioquin sit occursus in E, & prius sit B D perpendicularis super A C , transiens per D centrum sectionis ; & quia Eest occursus duarum breuissimarum BD, 3 hviv F I , & B E transit per centrum i igitur G Κ non est linea breuissima , quod est contra hypothesim . Si vero nullus eorti

transit per centrum , educamus pcr cem

trum D O perpendicularem ad A C; quare dux breui minae F I, G Κ conueniunt . intra angulum A D O 34. ex s. similiter H L, MN breuissimae occurrunt intra angulum C D O 3 . ex s. sed cinueniunt in E , quod est absurdum; igitur quatuor lineae breuissimae non coueniunt in uno puncto; quod erat osten

dendum.

PROPOSITIO XXXVII. XLVI.

IN conisectione A B, cuius centrum D duci non possunt duae lineae maximae in ellipsi, neque duaebreuis sinae in omnibus sectionibus , ut A E , A F ad unum punctum A circumferentiae

sectionis terminatae. Educamus A G perpendicularem ad axim B E. Si itaque sectio QNrit parabole, set E G aequalis F G, quia quaelibet earum est aequalis dimidio erecti s 13. ex s. J si vero suerit hyperbole , aut ellipsis , fiet D Gad G E, ut D G ad G F; quia quaelibet earum est , ut proportio figurar i 4. 13. ex sta igitur G F aequalis est G E , quod est absurdum . Similiter si B G suerit minor duarum axium ellipsis , & fuerint A E , A Frami maximi ostendetur , quod G F aequalis sit G E r3. ex s. Patetigitur, ut dictum est, quod ex uno puncto sectionis educi non possunt ad axim illius duae lineae maximae , neque breuissimae , & hoc crat osten

dendum.

PROP.

166쪽

Conicor. Lib. V.

PROPOSITIO XXXVIII

SI linea maxima, aut breuissima,

ut C B, producatur extra si

inionem A n ad D, erit eius portio B D extra sectionem abscissa minima omnium linearum DE, D F , D A egredientium ab illo plancto ad circumferentiam sectionis : reliquaru Vero propinquior , illi minor est

remotiore. a Educatur B G, tangens sectionem ii B; erit D B minor, quam D H; ergo multo minor est , quam D E : & iungamus F E , F A , erit angulus F E D obtusus , & pro terea D E minor est, quam D F, & similiter D F minor, quam DA; quod crat ostendendum.

167쪽

118 Apollonij Pergare

PROPOSITIO XXXIX.

IN sectione A B elliptica quaelibet

perpendicularis F D ad lineam maximam C D, ab eius termino Din sectione posito educta, continget

conise stionem. Alioquin secet illam,& in eius prodimctione D G sumatur punctum G intra sectionem : & educamus B G C , igitur GC maior est, quam C D , quia subtendit . rectum angulum C D G,& propterea B C multo maior est, quam CD, quod est absurdum: igitur educta illa linea est tangens; quod erat ostem

dendum.

PROPOSITIO XXXX.

E Contra si sterit F D tangens , erit perpendicularis super

maximam D C. Alioquin educamus aliam E D perpendicularem super illam : ergo ED tangit sectionem in puncto D 3ς. ex s. sed F D supposita fuit tangens i igitur duae D F , & D E tangunt sectionem in uno puncto , quod est absurdum 36. ex I. 2

PROPOSITIO XXXXVII.

V elibet linea D E ex puncto

contactus D ad axim alicuius sectionis A B educta perpendicularis ad tangentem D C , erit linea breuissima, aut maxima.

Ξx Id. & Alioquin educamus D F breuissimam, 'λμ'μ ' vel maximam; ergo D C perpendicularis o. huius. est super D F; sed CD supposita fuit perpendicularis super D E ; quod est absumdum : quapropter demonstratu est, quod suerat propositum. PROP.

168쪽

Conicor. Lib. VI 29

PROPOSITIO XXXXVIII.

I Res lineae maximae E F, GH, I Κ ad unum ellipsis quadra

tem A F B cadentens non coueniunt in uno puncto. Alioquin coueniant in Ο,& quia sunt lineae maximae erunt M Κ, PIN, L F, lineae breuissimae 3 a. ex s. & conueniunt in puncto O; quod est absurdu s q. ex s. ostensum ergo est, quod fuerat propositu.

Notae in Proposit. XXXII.

LInea maxima secat transuersam in pucto, cuius intercepta inter punctum illud, & sectionem , eu linea breuissima,&c. Verba, qua in textu Arabico desiderantur sunsenda censui, ut aequivocationes tosi

Quia G, H est linea maxima, erit D A ad A F, nempe B E ad B D , &c. Hai a. huius ostensum es , lineae maximae GH potentialem H O secare semiaxim minore AD ino, ut sit D O ad OG in eade propo rione figura axis minoris A C i scilicet erit, in D A semiaxis minor ad A F eius semie- reeium; sed ut A D ad A F, ita est B E se missis lateris recti axis transuersi ad B D semissem eiusdem transuersi i Citar D O ad O G eandem proportionem habebit, quam EB ad B D; sed propter parallelas N D, HO,s N H ad H G , ut D O ad O G; pariterque propter parallelas D G, H P , eris N p ad P D, G N H ad Η Gi ct ρν pterea N P ad P D eandem proportionem habebis, quam D O ad O G , seu . qua- E B ad B D ; ct permutando D P ad P N erat, ut D B ad B E, seu G II uvi axis transuersus ad eius, erectum; ct propterea linea N Η erit breuissima.

Notae in Proposit. XXXIII. XXXIV.

E Contra ostendetur, qvod duae breuissimae, si educantur ex parte suae oriuinis ad rectum, fient duo maximi cum relatione ad rectum : Et R ostem

lib. I

169쪽

i 3 o Apolloni j Pergaei

ostendetur ex dictis, quod lineae maximae mutuo se secant inter diame trum, & recturn , &e. Textu corrigi debere manifesum es ex dicti superius .

Quia D Q ad in I est . ut D G ad O

G, &c. In eadem figura propositionis 3 a. t redemis perfiatur construimo , ut prius quia duae K M, H N t breuissima trima ἔ ergo M R ad R D, nec non N P ad P D eandem proportionem habent, sicilicet eam quam habent latus redium ad Iransuerseum , seu eandem quam habet semierecras E B ad Femiaxim B Dies tero C A ad eius latus rectum , seu D A ad A F , ut E B ad B Dii itur iam M R ad R D , quam N Pad ρ D eandem proportionem habent , quam

D A ad A F; sed propter parallitis C D, RA, P H, es M K ad K I, ut M R ad R D; pariterque N H ad II G eandem proportione habet, quam N P ad P D; atque propter parallelas D B, ad A, O H est D ad atrvi M K ad K I , se D 9 ad O G est τι N Had H G εἰ ergo tam D ad .et I , quam Do ad G G eandem proportionem habent, quam D A ad A F, seu quam axis mi xo. 21. xi. nor A C ad suum erectum, o propterea tam L I, quam H G est ramus maxis' i mas i i sors dua linea breui imae H G ,9 K I producantur quo que axim minorem secent in punctis G, ct I e cientur rami omniam maxim/. Postea ian ad ad alii , es τι D O ad O G ; permutando D α ad D O eandem propo nonem habebit, quum ad I ad OG ; opermutando,o comparando antecedentes audisserenitas terminorum eris D Id ad D I , it D O ad D G: es que D a minor quam D O; igitur minor es, quam O G; pariterque D I minor est, quam D G ; ct propterea punctum I cadii inter axim B D, es ramum H G ; estque etiam potentialis L propinquior se parallela axi maiora, ct ideo maior ν motiore H O ; igitur punctum K cadit inter axim B D , se ramum H G ; o Iropterea ramus K I secat ramum H G in puncto L inter puncta H , o Gogo. iiii Iux. M duae breuissimae K M , H N se secant vltra axim B D r igitur octo us L cadu inIra angulum B D C ab axibus tam Mensum. Tandem quia V I fcasH G inter puncta G , cse H ; ereo e rat angulum externum V I A maiorem Imerno . o opposito G : ct propterea ramus K I propinquior vertici Γ, quam H G e ciet cum axe minore C A angulum AI K maiorem.

Notae in Promisit. XXXV.

SI transeat per centrum ellipsis una duarum breuissimarum : utique rami, &c. Haec Vaposio parum dissera a s . se s. huius , ubi sensium est, quodsi duo rami E S , E G breuisecantes ex eodem concursu E ad elissim A B ducuntur, qui uel alius ramas E F, extra breuisecantes positus, cadet smira irruistimam ex pancto F adaxim A C duorum: hic vero stupponuntur da

170쪽

Notae in Prop. XXXVI.

M. hurias. ibidem.

29. 3 huius.

Conicor. Lib. V.

breui ima BD, GI, quarum B Dper centriarr.r is, qua producLe concurrum in puncto Eaxis minoris, ct concluditur, quod rami E F,

portio FH, ne a breuissi a non es, si una ipsam breuissima ex puncto F eductam cadit. ASed duo his notanda sunt. Primo, quod haec

prop. IS. Non poterat postponi, na usum habum y 7. huius ubi male citatur prop. sa. loco huius 3y. , ut ibidem insinuatum est. Secundo, quod haec idemonstratio non videtur omnino perfecta nam pendet ex rop. 3 , est ex eius conuersa, quae demons rata non reperitur quare superuacanea non fiat noua demon ratio in Lemmat. 8. Upiata.

SI vero nulla earum transit per centr5, educamus D Ο, &c. Si enim fuerint

quatuor lineae breuisma G Κ, F I, H L, MN, quarum nulla per centrum D transit mititer sendetur, quod non conuemunt in uno puncto E , nam ducto semiaxe D 9 necesse est, ut punctum E concursus breuisereantiu EG, E F cadat intra anguia AD O: pariterque idem panctum E concursus duorum breu, secantium E H , E M, carit ne cessario intra angulum C D O, sied idem pumctam E nequit Asbus in oras reperiri , niamtrii intra angulum A D Ο , ct intra angulum C D 9, igitur non possunt ab eode puncto educi ad ei sim Datuor ramι breuisecantes.

Notae in Prop. XXXVIII.

NAm si educamus B G tangentem erit B D minor quam D H , &c. αὐ-niam C B est ea breuissima, aut si maximas, eius portio eris breuissima, ct G B colimgens sectionem in eius termino B perpendum luris ad B C ; propterea in triangulo B D Hlatus H D , subtendens angulum rectum B , maius erit latere D B ; est vero D E maior, quam D H, eo quod punctum H contingentis B G cadit extra sectionem; igitur linea B D minor es, quam D E , o propterea angulus D E B acutus erit, quare es minor obtuso R i angulo

SEARCH

MENU NAVIGATION