장음표시 사용
211쪽
gnitione, ex Sao Dioma φ. Ergo non vide ui eadem cognitio ne, qua videt diuina esseatis . Nam mvitio , qua cognoscitur diuina es Maia,non est propria cognitio creaturarum , sedciuime sentiae. Quod si hac eadem cognitione vid rem Deus creaturas, non diceretur prePria im-gnitio creaturarum, Pqiunt obi m secumdariumui sed desaent dici tantum propria cognitio diuinaeessentiae ,-est oblinum pri
Si ergo De cognoscit propria cognitione res creatas ; cognitio illa debet esse diit M a cognitione illa, qua Deus cognoscit sui Gm
Ergo non eadem cognitionei,sid distincta cognoscit se ipsum Deus, & alia asi, quae sinti acolliatio rerum creatarumis vel quae produci possunt. Respondetur. 4 Sancta Thoma ideo mcreatas dicuntur Videri propria cognitione equia videmurres a Deo tam distincte, clare, in particulam atque in indiuiduo,& nontantum in genere ; ut per ori modo Videantur, ac si haberet Deus de singulis distinctam cogni
212쪽
. tionem ; quae taliam in Deo distincta non est; sed Et sta perfiau, atque etiam persectiori
modo repraesentativa omnium rerum, ac si esset singularum propria. Neque obstat, si dicas; communiter a The logis saltem concedi in Deo duplicem cognitionem, vel scientiam: scientiam, scilicet, simplicis intelligentiae, qua cognoscuntur res Omnes possibiles ; l. scientiam Visionis, qua cognoscuntur res habiturae existentiam in aliqua temporis disserentia. Respondetur enim; in Deo non distingui has duas scientias, sed esse unam sinapistissimam, de indiuisissimam icut est una eius substantia, quae est idem cum cognitione; sed diastingui a nobis ratione nostri modi concipie-di, qui ratione diues nain obiectarum, scientiam Dei, quatenus cognoscit res possibiles,appellam scientiam si aplicis intelligentiae ; de piatenus coPoscit res habituras exulantia in aliqua di entia temporis,appellamus eandem cognitionem, scientiam visionis ; simili.
tudine ducta ab oculo, qui res existentes, ac praesenteo intuetur. Quare, non reaed ratione tantum cum sandamento diltinguuntur hae duae cognitiones.
Nam scientia Dei, quatenus habet pro obiectores possibiles tantum, dicitur scientia simpliacis intelligentiae ; quatenus vero habet pro o, te
213쪽
laetores existentes in aliqua disserentia tem poris, quae Deo ab aeterno temper fuerunt praelantes, dicitur scientia visionis . . . Sed tamen re ipsa in Deo , qui est actus pu . rus, per essentiam existens, est Una, & eadema
cognitio, qua se ipsum, & res possibiles, atque existentes cognoscit ; sicuti vitalest eius sib-
tur plus quam ratione. lSed scientia Dei,qua se ipsum cogno- it, & creaturas possibiles, est necessaria: qua vero cognoscit res existentes, est contingens. Ergo non est eadem scientia , qua Deus cognoscit se ipsis m, res possibiles, & existentes. Minor probatur:& cum certissimum sit,&ab omnibus concedatur, & dicatur cognitio Dei, qua se ipsium cognostit, & creaturas possibiles, esse necessaria; bolum remanet probada altera pars minoris, ubi dicitur scientia , qua cognostuntur res exustentes, esse contingens ; quod sic probatur . Nam quod ita est, ut potuerit non esse, est coringens. Sed cognitio rerum existentium itacit in Deo, ut potuerit mn esse. Ergo est con
214쪽
Minor probatur. Nam, si Deus decrevit set ab aeterno nullas producere creaturas, sicuti potuit alias enim Deus esset causa noce saria); nullae creaturae fuissent habiturae existentiam. Ergo non illas cognouisset. Ω-turas, cum non fuissent suturae . Emo cognitio illa, qua Deus cognoscit res existentes; ua est, ut potuerit non esse. Non eadem igitur cognitione cognoscit se ipsum, creaturas possibiles, & existentes.l espondetur, negando minorem primi argumenti: nam non est minus necessaria cognitio, qua Deus cognoscit se ipsum, quanta illa, qua cognoscit res, non solum possibile sed etiam existentes; quia est ipsemet sabstatia,& essentia Des, qua nihil potest esse maiagis necessarium: cum sit per essentiam existes. Quando vero probatur minor, & dicitur: scientia visionis, qua videntur creaturae existentes in aliqua temporis differentia, ita est, ut potuerit non esse; negatur, si id cadat s pra ipsam cognitionem: nam cognitio ipsta, uti dictum est,est ipsam et sebstantia Dei, quae est maxime necessaria: quae cognitio, quantum est ex se, & ex natura sua, repraesentat , vel est apta repraesentare quodcunque coa gnoscibile, seu intelligibile. Quod si non existerent creaturae, non repraesentaret illas diuina cognitio, no quidem
215쪽
ob deiectum,qui esset in ipsi cognitione, in apri reprAentare, & de facto repraesei int, quicquid est, eo modo, quo est: sed hoc
esset ex deiectu rerum quae non existerent. ASicut non esset defectus immensitatis, si Deus nullum produxisset corpus, cui coexusteret immensitate Deus, per consequens nulli corpori coexisteret; sed esset ex dest corporum, quae non eaisterent- Eodem modo per aeternitatem Deus est
aptus eo istere omni tempori, & in se ipso actu habet id, quo aptus est coexistere, & c existit omni tempori, & cuilibet parti; tamen' simillum esset tempus, non coexisteret illi Deus: at id non oriretur ex aliquo desectu, qui esset in Deo, sed ex defectu temporis
quod non existeret. Eodem modo proportionaliter, cognitio Dei est apta repraesentare creaturas existenim,& actu habet in se ipsa,quicquid est sussiciens ad repraesentandum, uti de facto repta'. sentat. Quod si creaturae non essent existentes,n5 terminaretur ad illas, ut existentes, non ob liquem sui desectum, sed ob desectum cre turarum, quae non existerent. Sicuti neque i melligeretur mutari Deus, si voluisset producere alias creaturas, quas non produxit: nana Per eandem voluntatem, dia
216쪽
intellectionem illas intelligeret, & vellet, qua intelligit, & vult res, quae de factoexistunt. . Sicut per immensitatem, qua Deus est praesens omnibus rebus, potest his rebus existentibus, α infinitisatin esse praesens sine ulla sui mutatione: & si non hunc mundum, sed alium produxisset, pereandem immensi talem esset illi mundo, &non hisic praesens d od de intelleirione magis adhuc vide
tur dici posse: Nam, uti dictita est, nihil est
in rerum natura existens, quod si C. notia decreuisset etiam producere, non cognosce retur ab illo secundum essentiam, &existentiam, & omnem existendi modum. Nam cognoscens Deus sui essentiam, cognoscit omnes species rerum, atque indiuidua omnia,quae sunt apta esse sub illis speciebus;nec tantum cognoscit illorum essentiam , sed existentiam quoque; non quidem, quam dem facto sint habitura illa indiuidua ante decre tum diuinae voluntatis; sed, qua possunth bere quo decreto posito, statim sutura sunt illa indiuidua, & cognoscuntur a Deo Vt habitura existentiam, eo quod , ut sic fiant praesentia diuino intellectui, qui posito suo decreto, videt illa sutura suo loco, de tempore; quae quando existunt, non solum ut fui . ra, sed ut praesentia, & coexistentia ternitati per propriam existentiam , qua Z a actu
217쪽
bstentuine ulla lui mutatione cognoscit Deus, sed mutatis creaturis, quae tranuerunt de non esse ad esse. Per intellectionem ergo, qua Deus intelligit suam substantiam necessario, & ut obiectu primarium, intelligit etiam creaturas possibiles, & aptas habere existentiam cum omnibus suis modis, & proprietatibus, Sc accidentibus, quae possunt habere, ut obiectum secudarium,& in alio scilicet in essentia diuinaὶ distinctissime cognitum. Per quam intellectionem etiam aetii habet in se ipsis Deus, ut sit aptus cognoscere, quicquid est habiturum existentiam, vel habet, sine ulla sui mutatione; ex eo tantum, quod res ipsa in aliqua temporis differentia ponatur existere:vtide facto ab aeterno cognouit eadem cognitione creaturas suturas, quas decreuit producere,& per eandem cognitionem cognouisset alias distinctas ab his, si decreuisset illas producere ; sicut per sat essentiam esset illis intime pr sens, sine ulla siti mutatione, si illas produxisset.
218쪽
AN DEUS COGNOSCAT FUTURA. CONTINGENTIA.
U X ijs, quae diximus quaesito
superiori,iatis constat,a Deos 'ialtem cognosci omnes spe cies, indiuidua, & accidem tia substantiarum, qua sunt habitura existentiam in aliqua temporis disserentia , praesentis, scilicet saut praeteriti, aut futuri, di quaecunque cum illis habent necessariam connexionem ; Verbi gratia , postquam fratione nosti i modi concipiendi ) Deus decreuit producere haec , quae exiliunt,corpora,itatim, ac simul cognouit habitura quantitatem, & qualitatem, operati hes , & caetera accidentia, quae illorum neceLsario comitantur, vel flauuntur naturam. Nam simul atque decreuit illis dare esie actu, decreuit etiam iuxta eorum naturae exigentiam dare illis, quaecunque necessaria erant ad hoc, ut naturali modo existere posset: homini,ve bi gratia, decreuit dare, non solum corpus, &animam, quibus substantia hominis constituitur; sed etiam decreuit dare omnia accidentia,
219쪽
habent, sine ulla lui mutatione cognoscit Deus, sed mutatis creaturis, quae tranuerunt de non esse ad esse. Per intellectionem ergo, qua Deus intelligit suam substantiam necessario, & ut obiectus rimarium ι intelligit etiam creaturas possibi- es, & aptas habere existentiam cum omnibus siris modis, & proprietatibus, & accidentibus, quae possunt habere, ut obiectum sectaarhina, de in alio scilicet in essentia diuinaὶ distinctis, sime cognitum ., Per quam intellectionem etiam aetii habet in se ipsis Deus,'ut sit intus cognoscere, quicquid est habiturum existentiam, vel habet, sine ulla siti mutatione; ex eo tantum, quod res ipsa in aliqua temporis disserentia ponatur existere:vtide facto ab aeterno cognouit eadem cognitione creaturas suturas, quas decreuit producere,& per eandem cognitionem cognouisset alias distinctas ab his, si decreuisset illas producere ; sicut per sit essentiam esset illis intime prisens, sine ulla siti mutatione , si illas produxisset.
220쪽
AN COGNOSCAT FUTURA. CONTINGENTIA.X ijs, quae diximus quaesito
stiperiori,si is constat,a Deo 'saltem cognosci omnes species, indiuidua, & accidemtia cibstantiarum, habitura existentiam in aliqua temporis diskrentia , pr.esentis, scilicet saut praeteriti, aut futuri di quaecunque cum illis habent necessariam connexionem ; Verbi gratia, postquam ratione nostri modi concipiendi ) Deus decreuit producere haec , 'uae exiliunt,corpora,statim, ac simul cognouit habitura quantitatem, de qualitatem, operationes , & caetera accidentia, quae illorum necessario comitantur, vel flauuntur naturam. Nam simul atque decreuit illis dare esse actu, decreuit etiam iuxta eorum naturae exigentiam
dare illis, quaecunque necessuia erant ad hoc, ut naturali modo existere posset: homini,ve bi gratia, decreuit dare, non solum corpus, ocanimam, quibus sis bstantia hominis constitui--; sed etiam decreuit dare omnia accidentia,