De Deo uno tractatus primus auctore Augustino Oregio, pontificijs eleemosynis generali praefecto, ...

발행: 1629년

분량: 369페이지

출처: archive.org

분류: 철학

261쪽

h psalm. toti lacob. I. s Aug. enarrati in psalm. ε'. lib.83. confricap. ιλs.Greg.Naz. Iam- hic. aduersus iram. e cap. 1a

substanti amo est, non modo 'an potest ab lio moueri, sed nec etiam mouena cum sima- persit perfectissimo modo in aera; quod repubgnat ei, quod habet motum . Motus enim in laus imperistri , quo mobile acquirit tenes. num, qui est eius perserio ; ut habemus ex Philes pho':5: dis Arrendo per omnes motus,pδ et, per motum semper acquiri persecti

IUM, Vel tarminum , quo caret mobile: Nam per augmentationem , quod augetur , acquirit maiorem quantitatem, si ut per alterationem, qualitatem, di sic de caeteris. I. Dedi utem p essentiam exulans, cum ei nihil deesse possit , carebit omni mutatione, motu, ac vicissitudine , ut supra di tam est ιο Et ideo vita Dei, tam in actu primo, qua in actu secundo, est eius substiua. Na vitaein Deo, quatenus est actus primus, non distinguitur ab actu secundo, & vitali actione et quod non,

cidit in alijs rebus viventibus: in quibus; licet

vivere sit esse; tamen vivere accipitur pro a ma, qu.ae est id, quo vivunt, sentiunt, mouet tur, & intelligunt viventia, ita, ut anima sit principium narum operationum, quae ipsae etiaoperationes vitaleF, vita dicuntur; non ita tamen, ut ipse sint iste,& substantia viventium. Operationes enim, ut sentire, moueri, intelli. gere, sunt viventibus accidentia, quae Deo re

pugnat; uti de Simplicitate Dei explica inest.

262쪽

αδ μαυρον distarsucolligitur, Deum perfectissima vivere vita , vae est intellectitia tam tum, & ita, ut eius vitalis amo sit eius substari,cia, atque essentia, quae est actus purus per eι sentiam existens ; cuius vita, cum sit intellectim tantum: perfreta cognostetur, explicatis his quae ad intellectum ae voluntatem pertinent. i ,Cum ergo superioribus capitibus de scien ,

ut Dei aestum sit ; de voluntate agendum est , ut integrδ α quatenus in hac vita honaini in ea, vita Dei cognoscatur ; quae est eius oper tio , quae idem est cani operandi potentia, dia Dei substantia, & esse ditia: cum acticures ad imira sint per essentiam existentes, & Deus ipse.

Qui emii sit makinai unus, eius etiam actiones absolutet ad intra erunt, maximὰ unum diasti stae tantum ratione nostri modi conci len

di, qui distinctis, sed inada quatis crinceptibus

Oncipimus, quod et in Deo maximis unitati; ut videre est ex us, quae dicta sunt cio. i. iiiii tractatus initio

263쪽

r ad Tractatus Primi

DE VOLUNTATE DEL

EVM, qui est rustiis

purus, per sisentiatria existens, viveret vita periectissima, qua in xelligit omne verum,& vult omne bonum ci natura gente Plim losephi asseru ς, Deo reuelante, per scripturas nobis innotuit ur 'Omnia enim quaecunque voluit Dominus ficit in caelo,& in terra e

h Et quomodo posset aliquid permanere. nisi Deus voluisset Qui operatur omnia secundum consilium voluntatis sitae. Cum ergo in genere multa de iis , quae ad diuinum intellectum cognoscendum pertunent, praxedentibus capitibus sint explicata a Nunc agendum est de diuina luntate, de qua

264쪽

AERITUR PRIMO

Sed Deus, cum sit ens per essentiam existes, est summum bonum, semper necessario se ipsum intelligens bErgo & necessario se ipsum volem;

amans.

Et quemadmodum intellectio Dei est Deus ipse; sic & voluntas, de voluntatis achas, quo Deus se ipsum uti summum bonum vult , vidiligit; erit ipse Deus. Q re non minus necessarium est, Deum esse, quam Deum velle, & amare se ipsum, Min se ipso, tanquam in t premo bono, quod est

voluntatis obiectum, quiescere. - Dicendum secundo. Deus vult etiam n

cessarid creaturas omnes a se fier: sse. E SPONDEO; dicendum primo. Deus se illum vult,

Mamat necessario. EzProbatur . Nam summum innum clare visum, scii tellectim, non potest notias Pr

265쪽

Probatur. Nam, cum Deus sit peresset tiam existens; necessarib sequitur diuinam es sintiam uste tofiniti modis parilaikibilentia, atque imitabilem a creaturis. Ex quo item necessarii, multiir, finitas in infinitum maioris, ac maiori persectionis seri posse creaturas a

Si ergo ni probatum est necessarid se ipias a amati vult Deu ut obiectum prima rium; necessisse etiamulas uiessentiam communicabilem, particitrabilim, atque imitabi lem: quod fier, non potest. nisi velit etiaία,

creaturas esse postibiles . . Necessario ergo & illas vult,qua ratione ha bent neces iam mi 'exuthein cum diuina es sentis .i i ii

Dicendum tertio. Deus alaesua non vula necessarib, alia a se existere Ib c Responsio est certa de fide. . e Nam de Deo dicitur '. Si Dominus magnus voluerit , spiritu intelligeatue replebic illum, scilicet, sapientem. i. Et, omnia operari Deum s ndum consi, lium voluntatis suae, docet Apostolus. His consentit illud ad Romanos ..H secundum .electionem propositum Dei manetero de euidenter deducitur , ea bona, quae voluntatis suae decreto proponte firmiter, Mimmutabiliter Deus impetisti creaturis, essea. Deo

266쪽

Deo sponte eligente , ac libere dante, iuxta ae aernum voluntatis suae decretum, atque consilium,seu propositum firmiterra et om Dei

manens.

QDd non esset, si necesiitate, di non libeia

decerneret communicare, quaecreaturis bona impertit idem Deus is linia enim necessitate fit, non fit ex es dione. nec est consilium, aut electio de iis rebus , quae necessatio sunt. ut Philosephorum omnium constans emententia a dc praeclare G.tiam explicat Cicero in libro de tito: Probatur. Nam Deus eo modo vult res ἀse, quo modo sint, & earum natura exigit. Sed nihil est: .extra Deum, quod necessui3 existit absiauta, di indea mi 'Ergo nihil est extra Deum texistens, quod necessario velit Deus existet ea arum ni it si , quod comparatum Deo,n5 contingenter existat, & pessit non existere a vi capite primo fit sus explicatum, ac demiatum est..

d Deus vult existere non necessaridvult existere. Ergo testuese,illud nonoistere.

Uod si nolit, nunc existere aliquid , quod existiti Deus posset mutari. Nam posset vel Ff 1 te,

Boet. lib. de Re

267쪽

le. nunc non existere, quod antea volebat exi, sterqu

Respondetur. Ex suppositione, quod Deus

ab aeterno voluerit aliquid existere pro eo tempore,quo Voluit aliquid existere;necessisib vult illud exiliere eo loco, & tempore, quo decreuit illi dare, & conseruare exilientiam: abseluia te tamen ab aeterno potuit velle multa non extistere, quae exiitunt, & alia multa, quς non existunt, existere: ut si decreuisset Deus ab aeterno producere alium mundum cum alijs incolis,de noluisset producere hunc mundum cumi screaturis, quae nunc in eo existunt.

Neque ob id intelligitur mutari, aut potuisi se mutari Deus: nam per eundem voluntatis actum, quae est diuina ruinantiac potuisset vetile ea, quae noluit, nec Vult. i. Sicut per eandem siti existentiam, seu immenitatem potuisset coexistere,& intime prγsens esse alijs creaturis a se non productis 1, quibus tamen non coexistit eo quod illas non produxerit . Quod si viterius dicasDe ficto nunc etiam in temporς Deus est intime prisens rebus illis, quae de nouo producuntur,absque sit mutati N, & desinit coexistere rebus illis,quae desinutes, nulla facta mutatione in Deo.

Ergo pari ratione ssi exemplum quicquam probat potest nunc Deus velle ea mere multa,

268쪽

ab aeterno noluit existere ; in viceiversa, potest: in tempore nolle existere multa, quae ab

aeterno voluit, Vt in tempore existerent. est Respondeo. Nihil potest velle Deus in tempore , quod noluerit ab aeterno, M vice verse, absque vicissitudine, vel mutatione. Non est enim ulla necessitas, aut ratio, cur dicamus Deum velle in tempore, quod noluit ab aeterano: nam, si vellet in tempore nunc aliquid ι quod noluit ab aeterno; . Quaero, an ab sterno sciverit Deus,set uiri esse, ut vellet. ἰSi dicatur Deus nesciuisse: certe derogabi, - tur infinitae eius scientiae, & sapientiae,quae n cessario clynoscit, quicquid & a se, & ab omni creatura futurum est in omni temporis distarentia, & per aeternitatem totam.

Si autem ab aeterno stiuit, quid fimmim esset, ut vellet in tempore , cur non ab aeterno illud voluerit, cum eaedem rationes volendi, aut nolendi essent Deo ab aeterno perspectae,&perfectissimo modo cognitaeὸ Sane non est vlla ratio, cur absque detrimento immutabilis diuinae sapientiae consilij id asseratur. Esse enim valde efficax arguimentum a posteriori, di ab exemplo ductum, si Deus nunc vult aliquid, quod antea nolebat, & vice versa; id a cidere, quia aut Dei voluntas, aut diuinae s pientiae consilium mutatum sit. In quo cum nulla,

269쪽

nulla, non modo latio, sed nec vicissitudianis obumbratio tae possit; nihil dicendus est

velle Deus in tempore, quod in memo noluerit, device vers L Alias, nobis eskt satis essicax argumentum dicendi, Deum mutari . si vellet in tempores , quae ab aeterno noluit. Na alta sistent propositum voluntatis mutareaHomianest, quia Viis tempore sciunt, quod . antea ne sciebant; aulindigent aliqua re, 'ua antea non indigebant, vel nesciebant, sere ut indigeret. Si vero dicamus,indigere Deum in te oro aliqua re, qua non indiguerit ab aeterno, do ideo mutasse voluntatem ; hoc erit destiuerci, notionem, ac conqptum essentialem ipsius Dei; qui, cum peressentiam existat, neque ab aeterno alia re a te dis inctaindiguit, neque inatemporeindigere potesta fiammo enim bono aliquid deesse posse, repugnat dIn Deo vero, in quo lunt omnes illesauri scientiae, sapientia: , & potentiae, non modo id .asserere, stantiam reserre melasael . Non potest ergo absque vicissitudinis ob .umbratione velle Deus in tempore, quod ab

Nam quaero, facta sappositione, quod Deus velit aliauid in tempore, quod noluit ab aeterno pro eo tempore. & cum ijs circumstantijs, quibus noluit ι Ancognouerit Deuhfuturum .ine,aet vellet, quod noluit.

270쪽

Si dicas, non cognouisse; id derogat intatitae sapientiae Dei. ., Si asseras, cognouisse futurum suisse, ut ilia tempore vellet, quod ab aeterno noluit cum ab aeterno etiam cognouerit rati es , quibus suturum erat, Velin tempore vestet, nulla est ratio ass-ndi, Deum voluisse in tempore, quod

noluit ab aeterno: Non enim expectat Deus m. rum euentus, ut illos velit, aut cognositit: expectat autem produci res a se ipse, ut illis coexistataquia non potestDe exiliere sinuit cum bustion existetibus:nam existere simul malio, est existere, illo alio existente. Quare implicat, aliquid coexistere rei non existenti. Non impli re auteni Deum belle auo cognOscere aliquid, antequam. existat: quinimo necesse est, s yr patat ex ijs, piae deiciEntia Dei diximus Deum ipsem, necesiarib , ab aeteres no cognoscere, quicquid in quavis remporis disserentia habiturum est existentiam , & illo velle ; cum nihil per participationem existens

sit habiturum existentiam , nolente Deo nec necessitatσimpertiatur esw ijs omnibus, quae extra ipstan existunt; uti capite primo dixti

mus. I

Et obiectum . & terminus diuini intellectus, α voluntatis est quicquid habet rati nem veri, de boni; siue illud sit possibile tam eum; siue tuturum in aliqua temporis disserem

SEARCH

MENU NAVIGATION