장음표시 사용
271쪽
tia. Terminus autem, cui coexistit immin- sitas, est res existens; quamuis terminus ; cui apta est coexistere i m mensitas, sit res sutu rae, vel possibilis tantum. Vides ergo, quomodo necesse sit, exist re creaturas, ad hoc, ut illis coexistat Deus rnon esse autem necessarium, vitexistant, ad hoc, ut illas intelligat, & vesit mus .f nimo necessarium esti, ut intelligat, de velit Deus quaecunque extra se existentia intelligit, &vult, etiam antequam eXHant, εο ab aeterno;vt praeclare etiam demonstrat Sanctus Thomas .
SI ab aeterno Deus voluisset, quod noluit, & noluisset,.quod voluit; Deus h
buidet distinctum actum voluntatis ab .e quem habuit: atque ita non videtur r pugnare Deo omnis mutatio vel vicissitudianis obumbratio. Ergo,si Deus est omnino immutabilis cum sit actus purus per essentiam existens; quicquid vult, necessario vult. Antecedentis sequela probatum alias enim, haberet, vel habuisset Deus alium actiun v luntatis, quem non habet. Ergo esset m utatus, si voluisset ea, qMe noluit,
272쪽
. luit, & noluisset, quae voluit. Rebndetur . Si Deus ab aetemo voluisset , quae notitit, & vice versa, noluisset, quod voluit ;in Deo nulla fuisset taura mutatio. Nam per eundem indivisibilem suae volunt i a na, qui est diuina substantia, aequivalens infinitis volendi, aut nolendi actibus, voluisset, quae noluit, & noluisses, quae voluit.wNon enim ex eo, quod voluntatis diuinae mutetur obiectum secundarium, ad quod liberὰ terminatum, sequitur, mutari inuim s est, mutari creaturas. iEt sicut non mutatur Deus ex eo, quod c
existat per sui immensitatem ijs rebus, quibus
Ita non intestigitur mutari Deus, si intellia gatur voluisse ab aetern esse ea, quae non sent, vel non esse, quae sunt. Ob in ptam enit perfectionem actis diuini intellectus, & ves tatis, potest D eus unico, simplicissimo, & i diu istisimo actui intelligerea; aeterno, habiti 'ras existentiam res omnes, quae sunt eam habiturae in quacunque temporis disserentia: Zα per eundem etiam actum cognoscit,nonhabituras existentiam res, quae non existentii Ita per eundem simplicissimum actum vult, existere, quibus decreuit dare existentiam ,& non vult,exillere ea. quae non decreuit pr ducere ; sed voluit remanere tantum intra n
273쪽
merum rerum possibilium si iis rQC 'l Non intestigeretur ergo mutari De iis; s ab aeterno intelligeretiar voluisse, quaeriolust, MMar voluit noluisse: sicut uno, eodemque a 3uli ea, quae vult, & non Vult ea, φα repri bu, de quibus decreuit non dare exulantiam cilia i OBIICIES:)4ILj i iDEusomnibus rebus dat in pertitur in se, sicuti sel, quem Deus absque ulla disserentia' oriri ficit super bonos
. Ergo pari ratione, uniuersali suo concursu Deus dat omnibus rebus esse absque ulla et Oione a Nam sic 'non resi tres existere, Mon Concurrente Deo sita nec potest Deus nooperari , Sua rerum creatarum natura, quae tota pendet essentialiter, & necessari,a DecL. ccum de ratione cuiuslibet rei creatae per participationem existentis, necessarib sit dependere ab eo , quod est per essentiana; ita peresiantiam existens, necessarib dat omnibus es.se . Est enim prima causa rerum omnium ne cetaria causa. Nam non potest intelligi alia quid exiliere per particip'ionem , & dependenter, quin intelligatur existere dependenter ab eo, quod est per essentiam . . I Primum enim in unisoque genere est
274쪽
Re ndetur; ex disciarsu posito nihil aliud
probari, quam res neces io pendere a Deo ;& ex suppositione, quod existant, debere a Deo , qui-ens per et entiam existens, recupere existentiam . Ut lenim dicitam est capite primo, alibi, Quae per participationetria sunt, necessario sunt ab eo, quod est per Um-tiam: Non inde tamen Mui, ut causa prima simpliciter ,& absiaute ante suae voluntatis decretum debeat dare rebus existentiam. Nam ita decreuit illis dare esse, ut potuerit decernere eisdem non dare essi. Sed ficta suppositione, quod Deus voluerit res existere; necesse est, ut ipse per se ipsum det immediaia existentiam . Non enim possuntres createt existere, quin dependeant immediate a prima causa,& immeridiatione suppositi, Sc immediatione virtutis; etiam si interdum dependeant a s undis cau
Quando ergo dicitur; Res necessarid pem dent a Deo; illud, necessaridi se tenet ex parte
rerum creatarum, quae si sunt, necesiario pe dent a Deo: non autem se tenet ex farte Dei, qui ita dat esse, Ut potuerit non dare. Neque etiam ex dii his sequitur Deum, cum sit prima rerum omnium causa, debere peressentiam,& non per voluntatem operari: quia
275쪽
quod conuenit alicui primo, & per se, per
Nam voluntas Dei, & intellectiis, S qui quid est in Deo,est essentia Dei, uti Lepius dis istum est: atque ita, etiam si Deus agat inam diate per essentiam; id non excludit,quo mi nus agere possit, & debeat per voluntatem,iqinnim' necesse est, primam causam efficientem agere per intellectum, & voluntatem.' Et ideo, quando a Patribus, vel scripturis bonitati, intellectui, vel sapientiae diuinae tri buitur esse causam rerum; non ob id excludi tur voluntas, quae est idem realiter cum qu libet attributo: & quatenus ratione distinguiatur ab alijs attributis, si ponatur etiam causia rerum, non excludit caetera, sed dicit pers inorem modum operandi, qui est per intellectum, de voluntatem, maxim E conuenientem primae causae per essentiam existenti.
276쪽
V T RVM VOLUNTATIS DIVINAE SIT ASSIGNARE ALI AM
CAUSAM.ESPONDEO,' Dicem. dum. Voluntatis diuinae non est assignare aliquam
Constat Ex Sancto Augustjno asserente, voluntatis diuinat nullam esse causam: quia ipsa est
Probatur. Nam eius, quod per essentiam existit, non est assignare aliquam causam . Sed vol intas diuina, cuni sit Deus, per sentiam existit. Ergo voluntatis diuinae non est assignare .aliquam causam. Maior est certissima. Nam si loquamur de causis intrinsecis, euidens est, ex ijs , quae diximus capite 2., actum purum per essentia existetem nullam admittere compositionem. Ergo non potest dependere ab alto,neque di genere causae materialis, neque sermalis, quae sunt causae intrinsecae .
277쪽
Si verδ loquamur de causa cisciemi ; hoe etiam plusquam euidens est. Nam per essentiam citistens, non potest habere existenti in ab alio. Ergo non potest dependere in genere cati Oessicientis, quae dat exist entiam, &'educit res de potentia ad actum. Educi autem de potentia ad actum,& ab alio recipere exustentiam, ex diametro opponitur actui puro per essentiam existenti. Non posse etiam assiignari causam finalem eius, quod per essentiam existit; patet: nanti quod per essentiam existit, etia per egentia est bonu.Quod autem per essentiam bonum est, non alterius gratia,& dependenter ab alio est
bonum, & appetibile; sed habet rationeis vl-rimi finis, & optimi, Quare asseritur in Prouerbi ue L Vniuersi propter semetipsum operatus est Dominu , qui est principium, & finis , A, & Q.
Constat ergo discurrenti per oRnia causarum genera,Voluntatis diuinae, quae est Deus: ipse per essentiam existens, nullam assignari posse causam,
Voluntatis humanae ideo assignatur carisa, quia vult uti una propter aliud; v
278쪽
medicinam propter sanitatem, &in uniue sum , media propter finem . Sed Deus , cum quicquid vult, ordinatEvelix; necesse velit omnia propter suam. bonitatem, quae est ultimus finis , dc optimus. . Ergo vult ipse etiam media propter finem. Ergo voluntas, sta actus volendi, finem, est causa voluntatis, qua vult media: Non enim potest Deus non velle omnia alia distincta a
se, nisi propter se ipse m. Sicut igitur bonitas Dei est causa bonita
tis omnium rerum ; ita voluntatis actus, quo suam bonitatem, & se ipsum vult; est causta voluntatis, qua vult alia a se . Respondetur . Falsum est, voluntatis h manae ideo assignari causam, quia talum vult unum propter aliud. Sed ideo voluntatis ii manae datur causa, quia ita vult unum pro
ter aliud, ut distinia,& alio actu velit media, di finem; de actus, quo vult finem , est causa actus illius, quo vult media υAt vero Deus, cum sit ens per essentiam existens, uno simplicissimo actu, qui est eius voluntas, & estenti ult& finem propter se ipsum, & media propter finem. Sicut ex eo, quod in se ipso intelligat omnia, viroq; simplicissimo actu intellectus intelligat & causas, re effectus; non est in illo cogniti0 discursiva. Nec cognitio principiorum, causarum est
279쪽
' causa cognoscendi effectus, vel cognitionis eorundem effectuti M. a pyxl. is artis. Quamobrem Angelicus Dostqr L ne ulli sit errandi occasio, docet de Deo inelius Acb. velle, unum esse propter aliud, quam dici, Deum velle unum propter aliud ; licet modo explicato non repugnet, dici, Deum velle num propter aliud; dummodo sit unus, ac simplex actus, quo vult unum, & aliud; scuticet finem, & media . , Velle autem Deum, unum esse prop aliud, colligitur ex multisscripturae locis ν; Et aperte in Symbolo Fidei de Filio,qui est Verbum Dei, S Deus ipso, dicitur. qui propternos Homines,& propter nostram salutem dciscendit de Caelis. Et ab Apostolos quae a Deo sunt, ordinata esse dicuntur. Qui si non ordinate vellet ;ordine, ac dispositione rerum reclamant Deus irrationabiliter vellet: quod ex Sanctoas.s,.quifi AUSustino , n Q est, qui audeat asserere.
Ier. s. Erech. 3. Osee a. Amos. . e Rom. 13
280쪽
vTRVM VOLUNTAS DEI SEM PER IMPLEATUR. ESPONDETUR, Seen
dum Voluntatem diuinam semper implari: Probatur. Quia voluntas,diuina est voluntas pii causa: Per essentiam exist iis, quae est infinitae sapientiae, scienti acρ
nat Ergo nihil est, quod eius voluntati posse resistere, aut illam impedire . ilDicit enim Scriptura omnia, quaecumque voluit, Dominum fecisse: &h, Non esi qui diuinae voluntati resistere possir. Nam quo pacto cruaturae, quae nihil agere possunt, nisi concurrente, & adiuuante Deo, qui potest quόliber temporis momento illas in nihilum redigere, Dei resistere poterua,
voluntati P . Rui vocat ea, quae non sunt, sicut ea ι e ad Rom. 4. quae sunt. Cuius nutui, ac numini ita omnia obediunt, ac si vocem eius, non modo, qu mustunt , sed etiam qua non 's ta audire