장음표시 사용
41쪽
eto TractI. Cap. I, Quaesit. I.
his, & primum efficiens, in se uti exemplar,&idea continens naturas, & essentias rerum omnium, quae per participatione sitiat, vel existui. Ex quarum exilientia ab ectetit ad causam procedendo, probatur, Deum esse'; quia debet dari primum ς agens, & vltimus finis, qui estinus per essentiam existens; ad quem cum peruenerimus, necessario sistendum est: & ita non datur processus in infinitum in causis. Ex his possumus excitare mentem ad intelligendum, quomodo mundus rerum multiplicitate, Varictate , ordine, & dispositione , numero , pondere, ac mensura matus , pugnet contra insensatos Atheos, qui,cum ad sensuum leges vivere velint, ijsdem reclamantibus sei,sibus intra cordis latebras inscitiam suam a scondere coguntur; Davide teste Psalm. 11. x Dixit insipiens in corde suo non est Deus.. q. t. Quod, si quaeras, cur prapostero ordine prius explicauerimus, quid Deus sit, quam, an Deus sit: Respondeo, id fictum esse, ut intelliger mus adeo imperfectum, de obscurum esse comoptrum, quem in hac vita formamus dei diuina essentia , ut potius explicet, quid numine Dei intelligatur, quam quid Deus sit: quid n minis autem definitio, quae est rudis & imperta: a notio cuiusque rei, in omni scientia pra .cedere debet quaestionum , an aliquid sit.
42쪽
Non damno tamen eos, qui alium sequuti sunt ordinem: exae ius enim hanc rem per tractantes eodem quaesito, quid nomine Dei intelligatur, vel tanquam notum stipposuerunt, vcl explicarunt: a omnes enim, saltem in consulo, nomine Dei intelligunt primum principium, ac primam rerum omnium causam, qua nihil maius excogitari potest. Sed, cum in hac vita clareidc intestiue, dis stincte, ac perfectὸ , quid Deus sit, cognost re non posiimus ; ut ex Scripturis,& Patribus initio huius capitis diximus ; ne humanae cQ ditionis obliti, existimare videamur, persectum posse formari conceptum ' de diuina in sentia, quo explicetur quid Deus sit: visiim est, non ab re esse, si explicato quaesito ; Quid Deus sit , ex eo deduceremus, Deum esse
43쪽
zo Trach. I. Cap. I. Quaesit.I.
his, & primum essiciens, in se uti exempla dcidea continens naturas, & essentias rerum Omnium, quae per participatione stim, vel existue. Ex Marum exilientia ab essectu ad caus procedendo, probatur, Deum esse quia debet dari primum ς agens, & vltimus finis, qui estinus per essentiam existens; ad quem cum peruenerimus, necessario sistendum est: & ita non datur processus in infinitum in causis. Ex lais possumus excitare mentem ad intelligendum, quomodo mundus rerum multiplicitate, Varicrate , ordine, & dispositione , numero , pondere, ac mensura armatus , pugnet contra insenseros Atheos, qui,cum ad sensuum lages umere velint, ijsdem reclamantibus semsibus intra cordis latebras inscitiam suam a tascondere coguntur; Davide teste Psalm. 12.x Dixit insipiens in corde suo non est Deus.. st Quod, si quaeras, cur prapostero ordine prius explicauerimus, quid Deus sit, quam, an Deus sit: lRespondeo, id fustuna esse, ut intelliger mus adeo imperfectum, & obscurum esse comceptum, quem in hac vita formamus d diui. na essentia , Ut potius explicet, quid .iminine Dei intelligatur, quam quid Deus sit: quid n minis autem desinitio, quae est rudis & impersecta notio cuiusque rei, in omni scientia pra .cedere debet quaestionem; an aliquid sit. .
44쪽
Non damno tamen eos, qui alium sequuti sunt ordinem : exactius enim hanc rem pe tractantes eodem quaesito, quid nomine Dei intelligatur, vel tanquam notum supposuerunt, vcl explicarunt: a Omnes enim, saltem
in consulὀ, nomine Dei intelligunt primum principium, ac primam rerum omnium cassam, qua nihil maius excogitari potest. Sed, cum in hac vita clare.& intestiue, dr-stincte, ac perfectὸ , quid Deus sit, cognoscere non posiimus; ut ex Scripturis,& Patribus mitio huius capitis diximus ; ne humanae com ditionis obliti, existimare videamur, persectum posse formari conceptum de diuina eL sentia, quo explicetur quid Deus sit: visiim est, non ab re esse, si explicato quaesito, Quid Deus sit , ex eo deduceremus, Deum esse:
45쪽
X constat, me lius de Deo in hac v ta cognosci , quid non sit, quam quid . qu uis, Uti explic tum esst capite praece denti, pollimus alique i de Deo formare coit pNΠ i Primus, C pςr quem omnia , quae dρ Deo dic pir,p bari, dc quae de eo negantur is ip se removexi pos int i i': . IHinc fit, ut primo agamus de simplicitate Dei, per quam a Deo, qui est per essentiam existens, omnis compositio remouetur, quae est causa, ob quam compositum est dependenter a partibus: quod repugnat primo principio per essentiam existenti, ut infra.
46쪽
EX MATERIA, ΕΤ FORMAc ldicendum dinus non est compositu&ex materia, & forma.
Conflat ex Concilio Lat ranensi sub Innocentio III. cap. firmiter , & cap. dam. namus. de sititima Trinitate, di Fide Cath lica Et probatiar; quia ς est per essetitiam, vel cuius essentia est esse, seu existere, existit persectissimo modo: nam, cui primo, dc perie, & essentialiter conuenit aliquod praedic tum ; ei persectissimo modo conuenit. At Deo conuenit esse per essentiam , iuxta
illud Exodi . v Ego sum, qui sum.
Ergo conuenit ei persectissimo modo LAd quem persectisiimum modum explGeandum s quomodo, scilicci, Deus per essentiam existens, sit otiam per essentiam, de in dependenter a quolibet alio bonus pius, sanctus, iustus, potens, sertis, immortalis, d a- tu,)
47쪽
dicitur Matth. P R Luc. 1 8. - Ωlus M. husti Apocalypse i . selus pius: r. Regum et .c selus sane us: G Machabaeorum I. Misbliis iustus: t. ad Timoth. 6 ς solla potens: a. Reg 1 f solus sortis: . & i. ad Timotnar. 6. 8 solus immortalis, & beatus: quibus omnibus declara tur, quicquid Deo conuenit, debere ei persectissimo modb conuenire ; quod est per esseni. tiam , & independenter conuenire.
Sed melius eii, α persectius, reliquis pari. bus, aliquid esse simplex , quam compositum. Ergo id Deo tribuendum est. LMinor subsumpta probatui: nam, quod est compositum , non poteti esse primum, & independens ; quia habet esse, & est dependem
ter a partibus, ex quibus est, & componitur: quod autem est dc pendenter ab alio tanquam a parte componente, non est primum: ante ipsum enim, saltem natura, sunt priores partes, ex quibus componitur : quod est contra
rationem primi principij, & actus puri per
essentiam existentis. Et est considerare in eo, quod ex materia, & forma componitur, aliquid, i mperfectum; nam est in eo materia ,
quae est indigens serma, & est in potentia se cundum se ad recipiendum persectionem a serma, quam etiam de facto recipit. Ex quo ulterius sequitur, quod est compositum ex materia, & serma, habere in se po-
48쪽
tentiam ad non esse: nam , separatis partibus ab inuicem , desinit esse compositum. -nia repugnant primo enti per essentiam existenti; qualis est Deus dii ut sistra explicatum . est. Quod sidicas, tanto nexu eG inter se tam iuniri materiam, & firmam in Ded, ut re ipsa non possint ab inuicem separari, is Adhuc tamen cum re ipsa distinguantur, nec sint eiusdem substamiae, & essentiae mat ria, & forma ; possunt intellectu separari: nec vita erit contradictio in terminis,si concipian-nir separatae; cum ratione essentiae, ac substa tiae non sint idem, sed disserant: quae si sep
ratae concipiantur, concipitur Deus non esse. At implicat in terminis contradictionem, dicere, aliquid esse per esentiam existens,i&posse concipi non esse. Sunt enim aeternae veritatis propositiones,
in quibus praedicatum est de essentia stibiecti rEt ob id ingenerabiles, atque incorruptibiles
rerum omnium essentiae dicuntur.
Ergo implicat contradictionem, intelligere Deum, qui est per essentiam, & intelligere, eum posse non esse ; quod contingeret , si esset
dependenter a partibus componentibus : tum
quia noesset simpliciter, & absistute primimurum etiam quia non esset independens, & pos fit concipi desinere esse, & non existere.
49쪽
Quae omnia destruunt notionem essentis
deni Dei, cruae est , esse per e tiam, expliAtim illis vel hiis, o DEUS EST LES I
nam prius in genere causae materialic malis conueniret esse materiar, & sermae Dei com Positionem ingrederentur, 'uam ipsi Deo: quod est contra rationem primi entis peressentiam existentis Quod si dicas; Personae diuina: sunt ab inuicem realiter distinctae , & tamen non possinit concipi, nec dici separatae, aut diuisae. Ergo non recte inferebamus, ex eo, quod materia, & forma ponerentur diitinetie, eas Disc concipi , ut separatas partes, ac diuisas.la. Respondetur: quae ita sunt distincta, ut non sint eiusdem substantiar,'esientiae, illa pos iunt concipi, ut separata, & diuisa: quae vera sint distincta ita, ut sint eiusdena esientiae, Missibilantiar, uota possunt concipi, ut separata, d diuisa; quales sunt diuinae Personae, quae cumialationibus distinguantur ; sint tamen elucdem naturae, substantiae, & clientiae , ut deducitur ex Concilio Nicaeno: in quo diuinae Personae consubstantiales die ae sunt ; & per consequens coaeternae, &coaequales. Et expresse in Concilio Lateranensi sub Innocentio Tertio cap. damnamus de sum. Trini. & Fid. Cathol. hoe idem habetur.
50쪽
re diuisae ab inuicem; in illin eadem . i ..s
At vero, uti dictum materia , & sor incompositisdisserunt ratione substanti , vies tiae: nam materia est essentialirer pote tia, forma essentialiter a via S .ideo nisi ea repugnantia,si separatae,aut diuisis ab inuicem
NEque Deum esse posse ' corpus: non se
dum , quia corpus est compositi m e materia, & sorma: sed etiam, quia, si daretur corpus aliquod simplex, uti a quibusdam cinium esse asseritur , adhuc. ς Orpu , repugnaret conceptui etantiali Dei: nam nullum est considerare indivisibile corpus 1, sed nece est omne corpus habere quantitatem , pex
consequens partes, i uibus integretur.
At exulanti per essentiam repugnat, ese dependenter a quibuscunque partibus: nam, quod est dependenter ab alio , non est simpliciter, ab lute primum, & per essentiam existens. Ergo δ repugnat Deo nabere partes, esis corpus, re quantum s maliter. , Quia, uti dictum est, & repugnat existonsi per essentiam habere partes: Et adhuc sitisi de Ueo negase vellem s Vitam cos ra scripturas;