장음표시 사용
81쪽
. mobrem , quod primum principita m
Quia non potest dari quicquam per essenditiam exiit 5 quod pon sit. & summe b
num, de summe perfectum . : Excogitatum igitur primum i illud maiora principium quod horret animus appellare Deum in . cum non per essentiam existat, fictione tantum insipientium ,. ac stultorum Hominum necesse est evanescentibu&, ac deficientibus horum Homitium cogitationibus
pugnat enim diuinu: boni 1, reissit -
82쪽
a psalb Homil. quod Deus non est auctor peccati.
m, veritati, atque iustitiae , si malorum Deus ponatur auctor: cum auferat id,quod per es-lantiam Existit. Quod nec etiam stillius ausus est voce p-rre, insipiens in corde suo; non est Deus. . t Idem docet Sanitas h Basilius. Stultus, inquid,& vere a sensi; alienus est, qui dixerit ;non est Deus. similis item huic est i nec quicquam in stultitia diffisi, qui Deum malorum tae causam dicit, pari priori status existimauerit: quoniam ambo bonum Deum similiter negant. Alter quidem non esse omnino dicit: alter vero non bonum este assirmat. Si enim est malorum calua, non bonus est. Si non bonus, neque Deus: itaque utrobique est negatio
Q praeterea confirmantea scripturae se ca, quibus docemur, Deo peccatum, & --quitatem displicere ita, ut & peccatoribus maledicat Deus, dosi puniat, niti de peccatis es
Non enimestet iustusIudex,qui vilitarumsu meret peccati, quorum ipse estat auctor. Inter multa autem smpnarae locvii iunt illa. Mendacium fugies, iustum non occides ; ς Exod- 3. quia aversor impium. 4 Similiter odio sunt Deo impius, & impi d sapienti i
83쪽
a Abominatio est Domino via impij. i ih Neque obitabit iuxta te malignusmeque permanebunt iniuili ante oculos tuos: odita omnes, qui operancur iniquitatem;perdes omnes , qui loquuntur mendacium . Dilexisti iustitiam, & odisti iniquitatem. . 4 Viri sanguinum, de dolosi non dimidia, bunt dies suos. hil An nescitis , quia iniqui regnum Dei non possidebunt neque semicarii , neque idolis seruientes, neque adulteri, &c. Regnum Vei postidebunt. Ni Ex quibus omnibus manifeste deducitur, Deo,qui est summe bonus,rectus atque iustus, aduertari omnς msum, omnem intultitiam , peccatum, &4niquitatem, & malorum, sicut& bonorum, estis caulam: cum ex eo, quod sit per essentiam existens, conueniat illi, non sb- dum esse bonum, sed etiam esse mulam , son-
tem, atque auctorςm, ex quo, in quo,-cuius Lambroslidia.de gratia bona iunt, quaecunque rationem Donira ς-' ' participant ; qualis est tota collectio rerum eximitentium, vel quae existere possunt τ quae nullo certo numero clauditur . .
84쪽
X sis, quae ducimus de simplicitate Dei, cor stat ,, Deum non posse dici infinitum magnitud ine Molis, quam dicimus quaiuitatem: cum repugnet existenti per essentiam habere aliquas partos , ex quibus sit . in re
ESPONDETUR; Deum: esse infinitum virtute , & persectione. Conclusio haec est certa OFide in Concilio Lateranesi op firmiter. sub Innocentio 1II. de s in ma Trinitate , α Fide Catholica.
85쪽
Abominatio est Domino via in pij.
Neque I bitabit iuxta te malignus:neque permanebunt iniuiti ante oculos tuos: odita omnes, qui operantur iniquitatem;perdes ornanes, qui loquuntur mendacium . ς Dilexita laetitiam, & odisti iniquitatem. 4 Viri sanguinum, & dolosi non dimidia, bunt dies suos. Iς An nescitis , quia iniqui regnum Dei non e stidebunt neque semicaris , neque idolis seruientes, neque adulteri, &c. Regnum Lei possidebunt. Ex quibus omnibus manifeste deducitur, Deo,qui est summei bonus,re s atque liuitas, Iaduersari omno mesum, omnem iniustitiam , peccatum, &4niquitatein, & malorum, sicut& bonorum, essς causam: cum ex eo, quod sit per essemiam existens, conueniat illi, non δε- lumine bonum, sedetiam esse fraulam, son. . tem, atque auctorςm, ex quo, in quo, α cuius
s. Ambroslib. a.de gratia bona iunt, quaecunque rationem Doni
84 ς-μ panicipant; qualis est tota collectio rerum exi itentium, vel quae existere possunt τ quae nullo certo numero clauditur. t
86쪽
umplicitate Dei sui ,, Deum non
X ijs, quae diximus delud ine Molu, quam dicimus quantitatem: cum repugnet existenti per essentiam habe in re
esse infinitum virtute , ocperfectione. Conclusio haec est certa de Fide in Concilio Lateranesi sub Innocentio sII. de sum. Fide Catholica.
87쪽
Quod Fidei dogma desumitur ex scripturi quae ita de Deo loquuntur, ut magnitudini mius, ac variuri nullum praefigant terminum . Habemus erim ; ' magnitudinis eius non est finis, b magnus est, & finem non habet. In ipse sinat omnia. od etiam ratione probari potest. Nanc quod in se actu continet persectionena mai rem, quam contineant potentia resomnes pos . sibiles quae sunt infinitae in potentia ; necesse est , ipsum actit infinitum eme persectione. Et, ss 'iusit illa omnia efficere, sicut Deus; erit intinitae vinulis, & potentix. Eiso Deus osti infinitae periectionis, di vir. Iutis, cum maiorem ipse solus actu contineat persectionem, quam res omnes postibiles potentia Et cum illas omnes possit escere; erit infinitae virtutis. Quod'ehin: per essentiam est ,&m istic, cum sit reri 'i omnium prima causa efficiens, exemplar, & snis'; necesse in , ut contineat in se actu maiorem persectionem , quam possint habere res omnes, quae per participatione sint ; dum illiis eminenter contineat. Ed ns cesse est omnia ,si sunt' r paristipationem,
ct i ab eb, quod est per α'ntiam ; in quo
per quem su ni omnia. Quod si res, que fieri possint, nullo certomimro, aut gradu es vialis perfectioni I es clata.
88쪽
clavduntur necesse quod percisentia , existit, quod soli Deo conuenit )pursebi
ne ,& vir; ute esse infinitumis iRes autem possunt , Mullo certo numero, aut gradu persectionis essentialis laudi; ex qo conflas; quia nullus est tam magnus numerus rerum creatarum, quiu possit esse maior . Nec ulla res per participatiopem existens dari potest, quae sit tantae pers Aionis essentialis, qua non possit alia mai ris esse perfectionis essentialis, Nam qualibet creatura data, cum ser pyrticipationem sita; perfectione infinito excessu superatur ab eo, quod est per essentiam. Atque ita nulla res creata dari poterit, quae sit tantae persemonis essentialis, qua non suffitii sis alia maior uecum adhuc essentia diuina semper possit persectiori modo participari, quini sit particu Ex quo intelligitur etiam illud, quod diciatur; tantb aliquid es e persectius, .&alio m litas, quato magis accedit ad persectissimum,& optimum, quod est D mum, causa,
' mensura caeterorum. Ex eo enim magis, aut
minus persectum aliquid per participationem existens dicitur esse, quod magis, aut minus aecedat ad illud, quod est peressentitam
quod est primum, S eausa caeterorum. cum igitur in tota entis latitudine Deus,
89쪽
qui per essentiam existit, sit primum, &ca se caeterorum, quae per participationem sunt, & nullo certo numero, aut gradu persecti nis continentur; ipso erit infinitae perfectionis, atque virtutis.
Neque obst at, si dicas. Ergo Deus deb
actu cotinere etiam infinitam multitudinem,& numerum persectionum , aequivalehienti, vel correspondentem infinitis numero rebus, vel speciebus rerum, quas potest producere, Non enim causa debet continere effectum actu in se ipsa cum omni impersectione , mdistinctione, quae est in effectis, ut patet in omnibus caulis, quae sunt aptae producere , vel producunt plusquam unum effectu . Sed suscit, si unica simplici entitate cotineat
tantam persectionem, vel maiorem; quantam , vel maiorem non est reperire in ullo e L se tua Sic igitur,&potiori ratione, in Deo non est necessariu multiplicare persectiones iuxta multiplicitatem, & infinitatem rerum ,
quas potest efficere: Sed sat est, eum unica sui simplici, indivisibili, ac maximὸ una entitate 'virtualiter,&eminenter continere quicquid persectionis est dispersum , aut distinctium in rebus, quae ab ipso aut sunt, aut esse possunt. Eo autem ipso, quod Deus sit per essentiam, ec caetera omnia per participationem satis
90쪽
eminenter, & virtute continet excellentissimo, ac persectissimo modin quicquid est in rebus creatis, quae tantum sunt , aut esse pos. sint per participationem, de dependenter ab eo, quod est peressentiam . . Et quemadmodum omnes rectae lineae e centro ad circumferentiam ductae in centro uniuntur , sic omnes res a Deo productae, in ipso Deo, qui est In incipium, & causa omis nium rerum, & vltimus finis, maxime uniun
' Quare reperti sunt, qui existimarint, omnia esse unum, & immobile, ut Parmenides,& Melissus. Qui si dixerint in se ipsis omnicia esse unum, & immobile: rectὰ illos impugnat Philosophus V : κ' experientia reclamant conuincuntur. At si in causa, re in primo principio, de ultimo fine, qui est Deus per eLientiam existens, unum,&immobile dixerint omnia; Et rem veritati consona dixerunt; Et
ita illos sensisse, probari potest ex eodem Phi
losopho, a quo redarguun ruta ςOmnes igitur, inquit, principia contraria faciunt, etiam qui dicunt, unum, & immobile esse omnia. Repugnat enim contraria esse principia,&vnum, si in se ipsis considerentur. Ergo rimcesse est ipsos dixisse, omnia esse unum, quia omnia sunt ab uno Deo peressentiam existe