장음표시 사용
111쪽
periculi esse potest. nam non peccasse Pharaonem, dato quod Peccatum vitare non potuit, doctrina est quam accipimus probamus: Sc dari effectus an tum in caula culpabiles Suare hac loco insinuat, Mora ines perspicia docet Pharaonem induratum
non peccasse. d. s. S. I. n. aa imo fatetur alios induratos ex mente Augustini subtracto Auxilio sum- cienti minime peccare Id vero ego non dixerim de induratis communiter, nec id Augustinus docet' de
Pharone dixerim, quod Augustinus assii mei, cum praesertim non eadem ratio sit de Fidelibus qui indu rantur, quos nunquam sustiolenti auxilio destitui ex Augustino in ejus, quem adorno, Hyperaspiste monstrabo. Hinc apparet quacunque tandem ratione locus exponatur, illud constans indubitat simque relinqui, ubi sit necessitas, Peccatum esse non posse. Gravior dissicilior circa mentem Pontificis quaestio. Cum enim removeat necessitatem a merito, videtur potestatem agendi non agendi ad ration in merendi exigere quae certe in Christo Domino aut aegre, aut minime reperitur. Primum Observo Dei providentiam in hac censura. Damnavit Poncise necessitatem, eamque in statu naturae lapsae. Itaque nil de indifferentia, nil de necessitate ad meritum absolute voluit determinare. Tantum meritum humanum in statu naturae lapse voluit liberuma nccessitate. Ab illa de Christi libertate, ierito, aliisque delibertate Minerito absolutis quaestionibus abstinuit. Nam certe Christus non meruit, liti nos in natura lapsa meremur citaque non manet
112쪽
ejus metitum nostris legibus definitum. Quod si Pontifex s removendo necessitatem indilierentiam exigeret, laborarent Theologi in merito Cliristi sustinendo. Ideo Pontifex divinitus tum anum meritum in statu ruinae liberum a necessitate declaravit, quae necessitas tollat potestatem opposita agendi quam certe postulat libertas humana. Hoc enim fateor remota necessitate assertam fuisse liberam a gendi non agendi, vel agendi opposita solestatem : quae sane pertinet ad nostram libertatem. In Christo alia erat ratio merendi, quae non erat nostris angustiis circumscribenda. Non eo haec dico, quod negem Christum in merendo liberum non fuisse, cum maxime liber fuerit, sed quod negem illum eo modo quo nos liberi sumus liberum fuisse. Nec temere quaestionem istam excito, sed consilio: ut appareat Pontificem Spiritu Sancto afllatum hoc tantum modo rem definire voliat Te ideo enim quid paraverint quidem ansenti adversarii, qui co-
.nabantur damnatione opinionu Jansenti suas stabilire atque ita in suis operibus censuram adornabant, ut ea in approbationem eorum quae sentiebant,verteretur Sed Pontifex eo tantum, quo licuit progressus substitit, ne approbando damnaret plurima quae certe iis approbatis necesse erat labefactari Itaque ad eos termino veritatis nixus Romana voce: Huc cimes huc friticet. Id ut constet Assirino: Multum inter Christi nostrumque meritum interesse nec posse candem rationem utrique merito accommoda est Pateta quia
113쪽
Mens Summi Pontificis Innocentipae
in nobis c potestas peccandi quae in Christo esse non potuit. Cum praesertim illa potestas peccandi neque libe tas, neque pars libertatis, sed defectus&imperfectio libertatis sit contra quam sentit as.
in Apologia. Author Augustino multis in Iocis, quos adduxi in mea Cortina quaestione de libertate Mnccessitate peccandi, quibus nunc addo locum lib. de verae Religione c. 19. .Fulgentio lib. de Fide ad Petr. c. 3. D. Gregorio lib. s. Moral. c. 23. Anselmo cujus est illud celebre statum Meloertas. I, nec pars tibertatis potestas peceandi: Mita plures loqui patres fatetur Vas u Z l. P. q. 9. a. o. in solut ad 1 Idem tradit Divus Thomas. I. p. q. 62. a. . ad 3. Bonavent in a. d. 7. 43. q. q. alii apud Guillelmum ibiensum Doctorem Sorbonicum in . tomo de libertate Dei 'Creaturarunt l. I. c. 3I. a quo haec veritas luculenter . probatur. tiare illa cum in Christo non siet, longe alia ratio libertatis esset nempe altioria praestantior, a concretione terrena liberior. Deinde
urgeo illam, quam quidam inducunt in eXercitium actuum indisterentiam, qua fartam tectamque putant Christi libertatem, imo necessariam ad eam retinendam existimant, solenni illo, ut nunquam satis facient,argumento opera Christia patrefisi se praerepta, , licet non forent,teneri eum persectisῖ- operari: Hoc dato, quomodo in disterentiam illam sustineabunt Aiunt: Motiva libera esse Contra Esto motivum certum rana inmoris Dei Qui tandem
114쪽
stabit libertas in amando P Confugiunt ad circumstantias.' Certe hic actus circumstantiis caret. Piae terea in aliis qui eas liabere possunt, ineptum est ab iis libertatem ad substantiam actus emendicares: cnobilissimum actiun nisi circumstantiis sit vestitus, libertate nudare. Quid si praecipiantur circumstantiae negent id potentiae Dei, ut stiam illam potestatem iustineant. Redeunt ad actus reflexos. Hoc absurdius nam actum directum libertate privant, reflexis donant : ego vero volo ut actus ille di. rectus liber sit , Quin si imperetur reflexu alius atque alius imperetur, jam erit in infinitum pro' cesso, segiente libertate manebit illusio. Praeterea Christus actu suo persectissimo omnes illos actus
reflexos virtute sua continebat cum enim Deum amaret persectissime, erant in eo amore Omnes tuae, in quas reflectere rationes poterat, involutae. Provocant ad actus individuos, aiunt potuisse hoc aut illo actu mereii. Cui id Theologo, imo&Philosopli veniat in mentem cum determinatio illa ad individuum extra rationem libertatis sit, atque adeo a Deo fieri dicatur' An hi actus individui antequam existant perspecti cognitique Min potestate quasi in numerato sunt 'Ouod si in numerato sunt janquam num solvendi, quid reser hic an ille numero eligatur ad satisfactionis libertatem, cum siquis debeat unum num um&decem habeat, nil omnino in.
tersit, quod illum potius eligat, ii m alium ad sol -
vendum. Unum superest essetigium, dicere Christum Dominum in primo suae conceptionis instanti in α libertate
115쪽
ens Summi Ponti cis Innocent ij X
libertate stia relictum accepisse a Patre cligendi potestatem quid vellet ageret o salute hominiim , atque adeo tuna libere elegisse, cum potiet non eligere. At hoc unde probant ut probent, unde deducunt Christo liberum suisi non eligere modum persectissimum redimetadio nec esse certum de voluntate Decreto Divino' An volunt ut tota nostra Redemptio ab arbitrio pendeat humano obedientiam tollunt, cui Paulus Redemptionem adscripsit Fadius obediens usque ad mortem An AEquius erat leges a Chri Ilo Homine dari, non accipi ad redimendum' Certe illa voluntas Christi ex obedientia, ex lege fuit Deus meus motui, legem tuam in medio cordis mei. Praeterea in unico illo tantum actu Christus meruisset, Min alii non .meruisset, quod omnia ageret jam determinatus. Quid si omnia devorent illud certe objiciam, quod deglutire non possint: nempe Actum Amandi, quem in eo instanti Christus elicere debuit. Ouid tum λ An Amare Deiana, ita in e3us fuit potestate, ut non 'Amare postet me isto igitur actu contendo liberunt meritorium fuiste, nec tamen ullam circa eum in- disterentiam cius, quam ponunt generis, exerceri potuisse. Nisi posse repugnent intensione temisi otie objecta. At ego refutem, urgendo Christum persectissimo modo Deum amare debuisie, ac in eo incendio nullum rigori locum fuisses ac non minus eum ardorcin remitti', quam ignem gelare posse confirmcm. Appellent . Thomam . p. IS.
a. q. ad 3 ubi ait Christum fuisse determinatum ad
116쪽
bonum,sed non ad hoc, dies illud bonum. Vertim non est sensus is quem putant sed alius longe diversus: scilicet Christum determinatum fuisse ad bonum summum, id est, Deum, non ad bona particularia quae non curabat in particulari, nisi in quantum Deus in illis erat, ut in iis non sisteret , sed ad Deum reserret , ac in Deo candena summo bono consisteret. Unde ad illa ψrat min=ter ac Excellenter in disterens, Miod 0mnibus
illis bonis superior nulli addictus erat, sed soli Deo in illis ac per illa italiaerebat. Quod aliud si libertatis lindiffer iitiae η'biliva genus cis radesectum in potestateui peccandi excludens a cessitatem a servitute. Quod genus libertatis docuit D. Thom. i. p. q. a. a. 8. ad a. 3. Semato ordine Finis, o sine potestate peccandi ut explicant interpretes, ac inter eos Philippus Ga- machaeus Doctor orbonicus 3 p. q. 8 ac ejus discipulus GulieMus Gibleufus. Tomo de liberi. . Dei Creatura lib. i. c. 33 qui hujusmodi libertatem Christo assignant, positam in Amplitudine et Eminentia circa bona creata cum in disterentia,
id est Dominio super omnia, ut nulli sit addictum ii fingulari , nisi quatenus summum in eo bonum
relucet cui tantum intentum, ad reliqua indisterenter se habet: habens omnia tanquam minora: quae certe minentia ramolitudo indicat libertatem excellentem, quae necessitatem servitutis eXcludat conjunctam cum limitarione ac defectu, aste
117쪽
d ens Sinis Pontificu Innocenti X
ctuque ad Peccatum. Ex hac igitur cum Dominio potestate in suos actus propria Christi liberta, constat, estque longe a nostra imperfecta morta 1-que diversa. Certe nisi hanc Adversari amplectantur in Christo, nunquam aliam ei accommodare poterunt. Versent se, ac VeXent , vertam omnes sese in facies; contrahant quicquid ingenio& doctrina valent, nihil profecto, quod satisfacere possit, invenient. Tandem adverto Pontificem Divinitus, qudd sciret non requiri absolut ad libertatem meriti illam bifrontem cum potestate ad opposita libertatem, Praescindendo ab illa, remo, vide ne itatem, eam scilicet quae cum sit alia a coactione, auserat tamen meritiin demeriti liber
118쪽
circa Propositiones Masini; . ARTIC . . Quarta Propositis cum ni si a super ea
SEmipelagiani admittebant, Praevenientis Grati necessitatem aisngulos assus, etiam ad initium Fridet. Et in hoc erant haeretici qu)d mellent eam gratiam talem esse, cui oisset et oluntas bumana resHe
Fassum es, haereticam declaramus,et uti talem dam- Propositio ex duabus coinposita esst, quae conjunctione copulantur. Inspiciendum est Utrum ambaeo An una tantum damnetur Et, An sit fatis: Alteram damnari ad Censurae veritatem susti nendam p Et datori damnari unam, hoc satis ad Censuram esse; mira illarum damnetur Ac
119쪽
interim retento et semper illam secundam partem Propositionis complexae, quae haeresin in ea re Semipelagianis impingit haereticam sic o nam haec ab solvi non potest. Tantum de prima est controversia: Nec ego id tamen prolixe, quod alterius est otii, sed syncere ac pro tempore expendam:
nec omnes Pelagianorum errores, sed eos tantum, qui ad Auxilium Gratiae pertinent, examinabo. Primum. Omnes ii convenerunt, initium Gratiae, Sc meriti a nobis esse is cum Fides sit ostium Gratiae, dixerunt Fidei initium esse ex nobis. Id tam est certum, ut necesse non sit probare.
Constat ex Epistolis Prosperiis Hilari ad Augustinum, ex Augustino libro de Praedestinat. Sanctorum lib. de Dono Persever. Qua ratione autem initium Fracii meriti in natura ponerent λaccuratius inquirendum. Et quidem Jansenius lib. 8 de Haeresi Pelagiana sentit, eos non in ipsa natura, uti destituta Gratia, scd adjut ea tantum, quae daret posme, non operari, Initium Fidei, .meriti posuisieri atque adeo eos Gratiae adjutorium non negasse, sed quod non satis esset, induxisse Anti-Jansentani contra censent Semipelagian's in nuda natura omnino Gratiae Auxilio carente, initium Fidelis meriti collocasiem neque ad id ullum, qualecunque id foret, Gratia: Adjutorium invex 'HE.
Ex aliis Clarissimi Theologi Thom istae, qui cum
iis Praedeterminantis Gratiae Authores sunt, plerunq; sentiunt:non Semipelagianos tantiam,sed etia Pelagi-H ano S
120쪽
nos non errasse in Gratia Excitante ponenda , sed in Adjuvante Essicaci Atque adeo non negaste omnino gratiam, sed talem quae consensum voluntati essi caciter elicercto qualem ponebat Augustin. ac de hujusmodi Gratia illum contra eos, eos adversias illum contendisse. Ita fatetur Suare Tomo... a. de Grat. lib. s. c. 7. H. a. Quos Authores, quia ad manum non habeo, verba uarii afferre volo: ne quis putet me hoc temere assirmare. Primam quidem objecilionem sumunt ex errore Pelagi' contra quem AuguΗinus disputavito supponitinc Pelagium is errasse in Gratia Excitantes; sed in fumante, qua Deus esticaciter praemenit mobintatem, O stitit ut libere eooemiat. Nam omnem Gratiam Excitantem, quam Dimus Augiis sinus ponit, dicinit admisisse Pela gium negasse autevipraevenientem posce est iraeeis O tris hoc aiunt direxisse Augusinum totam disputationem suam, iιvde concludunt in emetrario sensu docuisse
necessaritim esse Auxilium de se ficax a P sice pri
determinans. Ita Argumentatur Suare di put. 99. n. v. Idem tradit n. s. Suare ponendo secundam objectionem, tradiderat. l. . c. q. n. . inuanquam sentiat eos errasse in serendo judieio, assirmat tamen ita judicasse.
Contra. Nobilissimi Gratiae congruae Authores negant emi pelagianos Gratiam ultri Excitantem ad initium Fidei, aliosque initiales actus posuisse. Ita duo lumina ejus scholae Vasqueaue Suarer quos ego Theologos majorum gentium appellare soleo. Ille . p. d. S9. c. q.&8.&9.MIO. I 3.&d. 9 I. a. c.