장음표시 사용
91쪽
o fens Summi Ponti cis Innocentij X
Gratiaque deficere, cum tamen non peccare ac permanere possint igitur hi cum potuerunt, Gratiam habuerunt sussicientem cum ceciderunt, Desticacem. Si autem Jan seni propositio vera esset, nemo unquam justus possiet deficeres; nam semel in Gratia constituto,quaecunque Gratia daretur secum afferet actum, cum Essica esset futura, quod ei non resistatur. Atque adeo nunquam peccaret, nec Deum desereret. Sed omnino perseveraret imo et se perseveraturum semel accepta Gratia sciret. Quod Tridentino adversatur . Q 6. c. I. dicenti ex is
gusti iam Deus sua Gratia semel usificatos non deserit, nisi as eis prius deseratur. Ubi docet et supponit justos deseri a Deo, cum ab ipsis deseritur Deus. Id vero Augustinus lib. de Corrept. t Grai manifeste docuit. c. 3 cum dixit de quibusdam justificatis; Gratiam Dei suscipiunt, sed Temporales sunt , deserunt
deseruntur. Qui non perseverant in accepta Gratia, atque adeo Deli deseruerunt peccandi, quod fieri non posset, si Gratia ab iis accepta Essicax esset nam huic minime resisterent,quia talis supponeba tur. De quibu etiam loquitur Augustinus c. 9. ad locumi. Joannis et . Ex nobis exierunt, sed non erant ex nobis.
Quod fuissent ex nobis, permansissent utique nobiscum. Ubi multa praeclare in hanc sententiam dicta. Looui autem Tridentinum de Gratia actuali constat, quia su cientem .essicacem vocavit. cap. i q. eis. 6. I Dei auxilio, inquit, irmissimat 'emco Iocare reponere omnes debent Meus enim nisi ipsius Gratiae defuerint, sicut caepit opus bonum, ita perficiet.
92쪽
Quod quadrat in Auxilium Gratiae actualis Certum est item Augustinum agere de eodem genere actualis Auxilii, cum agat de Adiutorio quod ad Perseverandum datur, ipsius confessione Jan senii, impugnantis opinionem eorum, qui de habituali Gratia locum intelligi volebant. Contra quos contentiosissime gnat pro Auxilio Gratiae actualis. Ita tomo: lib. singui de Grat. Primi hominis. c. a. Sci3 tomo. 3. lib. a. c. a. ra et lib. 8. c. a.
et 3 et nos infra in libro de iisdem Adjutoriis late
Adversatur quoque illa Propositio Jan senii, Concilio Arausicano can. 23. Hoc secundi Fidem Catholicam credimus, ii)d accepta per baptismum Gratiθ,omnes baptietati Chrso auxilianteo cooperante,
quae ad salutem pertinent possint, ct debeant, si fideliter laborare moluerint, adimplere. Ubi videmus Auxilium, quo possint, debeantsi voluerint, quod omninis sussiciens est, in plerit. Unde sequitur, qui non adimplent, eos nolle cum possint adimplere, atque adeo dat Gratiam cui est Liatur. Eadem doctrina est Concili Senonensis, Decreto Fidei is Valentini. iii An. 83s et Enchiridi j Concili Coloniensis cap. de sacramento Poenit. Ex quorum testimoniis unum tantum Senonensis afferre volo, quod rem contineat. Non est hujusmodi trahentis Dei auxilium, cui resIi non posset Ouoties enim Dontinus moluit congregare filios erusalem sicut gallina congregat pullossuos sub alas, si noluit, mistra certe
Stephanus Judaeos durae ceroicis incircumcisi cordis 3 argueret
93쪽
Σ Mens mim Pontificis Innocent ij x
argueret qui semper spiritu Sancto resserem. Frusiris
Paulus besalonicenses admoneret spiratum ne extinguaerent, i H et inis instrationibus homines inevitabiti terruerentur. Qui locus natus videri potest ad illam propositionem refellendam.
Inspiciamus tamen penitius originem istius errori Jan seni'. Erit quippe operaeprcthim si ita, Vnde haec illi mali labes. Igitur Jansenius sumi, o A gustini principior Gratiam Primi hominis Citiinctam esse a Gratia hominis Secundi, quod statuit expresse lib. de Corrept. MGrat a C IO. ad 13. de quanos distinctione et parte dicimus. Existimavit illam primam Gratiam, quam Augustinus nomine Adji torijsine quo non appellavit Mad modum Helentis sormavit, quia dabat posse, eratque in pote uate Arbitri indifferetis ad operandum cum ea vel non Ope randum, ita esse propriam illius status, ut intra eius limites omnino contenta nemini extra illum obtigerit. Itaque homini secundo in statu ruinae eam nunquam dari ac tantum dari aliam significatam nomine Ad)utori)mo, quae rursum ita propria esset si aliis huius, ut soli homini lapso conseratur ut neutra alterius status fines transiret. Et quidcin diversa illa Adjutoria esse ac primum instarsi cientis Auxili dare posse non Delle ac semper operari certissi-nan in si , quemadmodum docent duo Principes Jesu ilicie Theologiae, Vas lueet Guarea. Ille I p.
d. 98. c. a. a. n. 7. Scis. q. a. n. a. c. 6. n. a. Hic. a. tomo de Grat. l. . . l. n. a. i. s. i. 28. n. l. ac nos suo infra loco probabimus.
94쪽
Itaque in hoc minime erravit Jan senius. In eo lapius est, quod negavit Gratiam hominis primi nunqua nidam homini secundo cum manifestum sit saepe ho .mines justos peccare, ac deficere, ut supra ostendimus qui scii non detur Gratia Eisca Se Adju. torium Quo, necessi est conferri aliam sussicientem Linessicacem sive Ad3utorium sine quo non Quod nos docuit ridentinum supra citatum.
Sed quoniam Augustinum an senius sequi se pii.
tat an sit,&quatenus assecutus illius mentem accurate pendamus. Et quidem Augustinus Adjutorium illud Quo, id est, Efficax hominibus in statu naturae lapis tanquam proprium assignavit ac ex meritis Christi ace proposito Dei Praedestinantis Ucax induxit uti nos proximo tractatu late ac perspicue trademus. Alterius nullam distincte mentioncm
fecit, sed saepe significavit ac si semel positum non sustulisset. Ratio vero fuit, quia Augustinus loquebatur de Gratia propria Praedestinatorum data iis ex Proposito Praedestinantis Dei, et cum Pericverantia continenti quasi filo connexa , et ad salutem aeteranam terminata, quemadmodum postea dicemus Nihilominiis tamen aliud Gratia Adjutorium praeter
istud ausistinus agnovit. An vero fuerit illud sne u primi hominis, An aliud jam aperio. Et
quide dissicilis quaestio est,quam agitavi antea in mea Certissima quaeitione ad id singulati instituta. Nunc satis erit monstrare Augustinum aliud Ad utorium praeter illud Quo et essica cui non resistitur admisisse. Primum argumentum esto. Augustinus author est: j istum .
95쪽
justum non deseri a Deo, nisi cum abusio Deus d seritur,
imo ex eo videtur desumpsille I ridentinum illam sententiani cap. o. Sess. 6. Deus neminem deserit, nisi deferatur. Quam tradit Augustinus lib. de natura et Grai. c. 26. t lib. II de Corrept. C. s. et
lib. 8 de verbis Apost. c. 6. Sed Justus peccando Deum deserit adhuc non desertus, ergo Gratiam aliquam habens deserit, quae non est Essica quandoquidem deficit, et effectu caret Unde conficitur hanc esse diversam aliam ab ea cui resistitur Confirmatur loco proxime adducto lib. de Corrept et Grai. c. i ubi justos quosdam Augustinus Temporales appellavit quia deserunt et deseruntur. Secundum argumentum ac evidens est. Augustinus admittit, ct statuit, quaedam auxilia Gratia parvae S remissae, quae parvas, infirmas in nobis faciunt voluntates, quae non suntem ces, nec robustae:
sed haec Auxilia non sunt Adjutoria Quo, Essicacia, ergo Augustinus aliud genus Gratiae agnovit, praeter Essicax, tui non resistitur. Hoc argumento usus sum in ca Cortina . . . in probatione conclus. vi idque multis ex Augustino adductis locis confirmavi cujusmodi sunt. lib. de Spir.' Liti. c. 36.&l. I. de Pcccat merit. remissi c. . lib. de Crat. lib. arbit. c. s. 6. sermone. . de vel b. Apost. c. o. lib. de Persect just. c. 7. cio.&l. 8. Consess. c. s. io. serm. q. 47. dedi vers. serm. io a. Do aliquos selectos serm. . deverb. Apost Susticit tibi Gratia mea. Volo ut melis, Aluoandus es ut plene metis, ct iugis, quod
96쪽
elis S lib. de Grat. 8 lib. arb. c. i7. Cui et uis sacere Dei mandatum, odi non potest, jam quidem habet moluntatem bonam, sed adhuc parmam es noulidam. Poterit autem,chm magnam habuerit robustum. Mitto alios&colligo. Illa gratia quae illas parvas voluntates efiicit, non est adlluc efficax ad servanda praecepta, ergo est inefficax, ae ei resistitur. Deinde voluntas mota ab illa Gratia deficit, L cadit cum sit Adjuta a Gratia, cum qua tamen cadit, ergo non habet Gratiam Essicacem Tandem illa voluntas si amplius juvetur per Gratiam, non deficiet, ac implebit praeceptuma ergo illa Gratia per quam non deficiet, amplebit praeceptum sola Essicax erit atq; adeo prima non erat emcax. Opponet tamen Jansenius in doctrina Augustini, illam primam Gratiam esse essicacem respectu illius parvae voluntati, ciam omnis gratia parva situm, id est parvum, essiciat effectum . quod probat an --nius ex Augustino. lib. . de Grai.Christi.c. II. Atque adeo nunquam ei resistere. Respondeo verum me in Augustini omne Auxilium Gratiae esse reipsa exhibitum, non tantum oblatum .paratum nam hac ratione quomodo crit auxilium, si non exeat a Deo nec reapse deturὸ veru id non satis esse ut sit Em cax, cum pervelleitatem non impleatur praeceptum, imo Scripsi velleitas deficiat a fine, nec excuset a Peccato. Unde ia cum ea voluntas resistit motui parvo Gratiae, resistens illam inefficacem reddit. Unde quanquam respectu motus quem excitat videatur Enicax, quod ipsum efiiciat tamen respectu operationis
97쪽
operationis rictus in quem tendit ulteritis, S propter quem datur, es omnino inessicax, ac ei omnitio resistitur. Opponet iterum Gratias illas tenues& remissas ab Augustino positas non esse in ejus doctrina sussicientes, cum tantumessiciant parvas, Scin validas voluntates. Unde eas vocat Augusimus non rAmas lib. 8.
Confessi c. s. non susticientes i. de Grat Sc lib. arbit r. c. s. ac sermone 3 de verb. Apost deliuiusmodi Gratia dixitsoci tibi Gratia mea Volo ut esu, sed nsuscit ut melis i Unde addit luet andus es ut plene melis. Respondeo primum hoc ab recsse, nec elaim hic quaeritur utrum iis quomodo Gratiosusticiens sit sed utrum nulli Gratiae in satu lapsae inriseresinatur Cui jam satis fecimus monstrando esse Gra ias Inem caces quibus saepientissime resistiatur. Deinde respondeo: Et si doctrina Augustini de fusticient Auxilio non parum a Recentiorum quorundam sententia sit diversa, uti notat etiam Caesar Vaninus, lautus Bennius in libe do de Auxit sussic.&Essic. nos suo loco monstrabimus, tamen non tolli peristas Gratias inessicaces illa sussicientia Auxilii, cum per illas petere et inletrare quis majus atq,
ad acisca Ruxilium os t. Unde quamvis per se ac
praecise non sint sussicientes complete, sunt tamen
media Se viae obtinendi Auxili lassicacis, atque adeo simpliciter sussicientiaci qu1 ratione superiori capite diximus ustos iis gratiis molendo se conando posse Gratiam adservanda praecepta obtinere, acperinde habere Gra-
98쪽
itum qua hae Possibilia sunt Unde ex definione ipsa
Pontificis deduco hunc modum satis este ad constituendum Auxilium sufficiens. Omitto hic communem rationem argumentandi contra hanc propositionem Jansenti, petitam ex doctrina . ugustini de Gratia non necessitante, .cui voluntas possit resistereri tum quia hic non quaeritur de potentia, sed de acturi tum quia a negatione actus non colligitur negatio Potenti quemadmodum ex assimatione potentiae non deducitur assirmatio actus : nam non valet . Non re itur, ergo no potes restisi. Nec rursum Potes resisti, ergo res itur.
99쪽
E sic concepta Ad merendii ct demerendor in flatu naturae lapse requiritur in hominet bertas a necessitate, sed solumis coactione, statuitur Haereticam esse, em uti talem damnari. In hujusmodi censi ira manifeste apparet Spiritus Sancti
Amatus nam non nisi eo Arbitro inter duas delibertate absoluta Catholicorum sententias, tam certum innocumque judicium serri potuit. Nulla me Authore, dii ficilior cum in rebus Philosophicis, tum Theologicis, quam de libertate quaestio est. Duae sitim de libertate in genere extremae sententiae. Una libcrtatem in potestate inditi erenti ad apposta constituit imo nec eam ab indifferentia distinguit. Muplicem autem inducunt disterentiam: alteram ad acitus oppositos, quae libertas est contrarietatis alteram ad actum legationem e)us quae est contradictionis ac illam quoad speciem , hanc quoad exercitium libertatem appellant is omnem ab ea removent necessitatem : nam quod uni tan
100쪽
tum parte sit addictum, liberum negant, quod indifferens non sit 'ita ut pari passu libertas indisserentia illa procedat. Haec est Authorum Societatis Jesu communis sententiari quos quia citare longissimum esset, adducam tantum eos qui contra 'an seniunt scripserunt, accuratissime hu)usmodi quaestionem tractarunt. Antonius Richard sive a Cam- marib I. Martinonus Tom. I. d. 6. Om. q. Annal.
l. .c. 8.Thom, Auguvinus, varie in suo opere defens. Antonius Moraines a disp. O. Altera ponit libertatem in Amplitudine .Eminentia cum Dominio iotestate libera in suo actus praestindendo ab illa indisserentia, .necessitate. Haec sine dubio est Augustini, quemadmodum nos late ac dilucide ostendimus illa quaestione delibertate Sc necessitate art. Ira adductis locis lib. 3. de lib. arbit r. c. q. lib. denat. 4rat. c. 63. 7.& lib. r. ad Simplic. q. i. lib. de Spir. iit. c. II.
c. a. aliis addita disputatione contra Jul aniυπ-- peris ni persecti in qua bifrontem Indisterentia potestatem quam Julianus in totam libertatem indu cebat acer me impugnat. Augustinum sequitur Anselmus l. a. cur Deus homo. c. IO. I7. 48. Sci de lib. arb. c. a. . s. ω6. Bernard. lib. de Grat.&Ii aib. Mobis de S. Victore de stat intcr. hom. Mi de erudit .inter .hom. c. 3. D. Thom in a. d. II. q 22 de verit a. l. ad 7.4 24. a. o.&q. O. de potent.