장음표시 사용
141쪽
bolidi Fidein non discernit ab homine hominem ipsa mero iis disternit ab in illi delem. Et ne cuni audire possibilitatem, putares csse solius naturae diκ- is in qua natura quasi naturae adveniret per illud auxilium commune, quod naturae dat poste ideo non dixit Posibilitas habendi Graιιama sed of sibiliis habendi idem. Nam si diceret ossibilitis
habendi Gratιam nudam naturam induceret cum
autem dixit PosFbilitas habendi idem, supposuit
posssibilitatem cum aliqua gratia communi quaedaret hanc negavit sussicere ad meritum illud lii pornaturale de quo loquebatur, ad quod necessaria erat actuam Sc cssica Gratia, quae daret operari: quam cum Pelagiani tollerent solam communem ad possibilitatem datam res inquebant. De qua judicat Augustinus, talis non esse ad tribuen, dum meritum Deo,&auferendam rationem gloriandi homini, cuna initium operationis discretionis sit a voluntate quae flectat&moveat Gratiam, quam ita habet in sua potestate Arbitrium, ut eam subjiciat, ac pedisequam suam faciat a ue hoc esse Augustini de illa Gratia quae tantum sit lutoriam me quo non data ad Posse, Min libera indifferentis Arbitri potestate constituta judicium, infra libris de utroque Adjutorio patebit. Quartum sit ab exemplo sumptum. Qui hodie Semipelagianismum profitentur partim cum Polagianis in nudis naturae actibus, cujusmodi sunt Socini antia Remonstrantes: partim in natura adjuta sola illa communi in indisterenti gratia, quales sunt Arminiani,
142쪽
miniani, initium meriti ponunt ac utrique suam iisdem rationibus tuentur sententiam, quibus olim Semipelagiani mixti iuri suam tuebantur: nam mixti lectionem Dei Praedestinantis in quadamnaturali probitate, quae in ipsis Electis ad credendum erat, adjuta naturae praesidiis L praevisa fuerat a Deo fundant, ac ea tradunt discerni a Reprobis Praedestinatos. Ita docent Remonstrantes in Articulis Synodalibus: Art. i. de Praedestinat ubi cum Socino Fidei senae in natura locant, quam naturalem vocant probitatem, quae est ratio eligendi. Id autem cin Cathe. in Praelect Theologica docet Socinus o quanquam Remonstrantes tergiversari interpretando velint, admittere gratiam saltem communem, certe reapse excludunt, cum alibi negentra ac id exprimant revincti ius,
Episcopius alii in lege atque doctrina cum Pelagio eam gratiam ponant, quemadmodum ex eorum thesibus, argumentis probat Amesius in Antistii odalibus Scriptis: tum Tomo de . nimadvers. tum Tomo de Argument. Puri autem admis. sa omnino Gratia quadam communi, quae sit in potestate voluntatis, ab ejus flexu motuque trahatur,credendi initium,quod a Deo praevisum Electionis fundamentum esse volunt, non sine ea fieri contendunt. Sic Arminius in Declardi Sentent..in Exam Praedest. Perkins ac praecipue responsione ad articulos sibii Adriano Borraro falso impositos nam respons ad posteriores xi articulos.a.
7. cum illi adversarii impegissent hujusmodi propositiones:
143쪽
circa Propositiones Iansen ij.
sitione : Fidem non esse purum Donum Deio partim pendere ui Gratia, partim is miribus liberi arcitri , uis homo melit pus credere, aut non credere. Negat primam suam esse. Secundam ita admittit ut secundum verborum vigorem falsam dicat, mcntem suam explicat ' nolle se communem Gratiam excluderes sed eam tantum quae singularis est, Emcax, Qui ait brevibitis unde duo colligo: Alterum non negari ab Arminio Adiutorium Gratii re ad initium Fidei . Alterum intellexisse adversarios satis esse , ad Semipelagianismum Iam illam Gratiam voluntati applicare cum ea meritum essicereri nec id visus est Arminius ignorare clam timuit concedere illa duo, Fidem non esse puram Dei Donum. Et Partim pendere a Gratia,partim is miribus liberi arbitrii atque adeo uti erat
acutus , eo se texit , ut necessitantem, cogentem. vim ab eo merito removeret, quo item se inunire cl)peo Semipelagiani solebant cum Augustinianam Gratiam resutabant , suamque inducebant. Et quidem diligentissim Lecto Arminio comperinusquam ipsum in nuda natura initium illud Fidei quod omnino ad Electionem requirit, collocare: imo semper gratia communi, Sesquam veram vult esse ac supernaturalem Gratiam illud suum initiale meritum communire. Doceant nos ergo novi
Semipelagiani, quid de antiquis illis sentiendumst,nimirum aliquos omnem prorsus Gratiam ab initio Fidei, Se meriti removisse alios talem admi-sime,quae cum communis esset, locum adhuc natura
144쪽
Mens Sinim Pontificis Innocenti X
li merito reliquisse illos a Socino Memonstrantibus hos ab Arminio suscitatos. Itaque statues Recte sentire Jesultas Theologos, dum aiunt Semipelagianos initium meris in nuda natura posuisse. Recte. Thomistas,durii assirmane Semipelagianos ad initium meriti aliquam, sed nota
idoneam Gratiam adjunxisse si esuitae de primi, ac mixtis: Thomistae de secundis ac primis loqui se
dicanto ac omnes hoc modo convenue posse ire venio. neutri negent, quo Hietuiri lassirmant inam negando, excludi omnes Semipelagianos ab altera parte sententiae necesse est assirmando opoctet omnes una tantum sententia contineri, cum
tamen quidam alterius partis,quidam adterius, idest, duarum partium constet filisse. Nunc ad Censuram accedamus. Et qui lem de hac prima Propositione censeo, illam jure damn tam, quia universim assirmat Semipelagianos ad omnes.singulos actu etiam ad initium fidei Praevenientem Gratiam admisisse:cum certissimum sit Semipelagianos primos; mixtos in nuda natura citra onme
Adjutorium Gratiae initium Fidei& Meriti positisse:& ratione termini indefiniti qui universali aequipollet ita hic nihil impedit)omnino Falsa temeraria habendam ωprorsus damnandam cum praesertim insinuet eos, cum ita sentirent, Semipelagiano more errasse, nam si ea erat Semipelagiana Gratia suspecta nos disti erat; qui eam ita ponat cum Pel gianis sentiet , forte hoc ipsum voluit Author qtiemadmodum postea in Patalello ostendit. Sed
145쪽
circa Propositiones Ianse nil.
hoc interim omisso dico peccare Propositionem in subjecto collectivo quod omnes Semipelagianos ait
ita sentire. Deinde etiam in Praedicato peccare quum ait Praevenientem eos Gratiam admisisse : nam
illa Gratia quam Semipelagiani admittebant non
erat ver Proeniens Gratiari sed Comitans tantum, uti vocat Proso er, Quam Comitem inquit, non Praemiam iam esse humanorum usuum. Et quidem illa Gratia ne quo novi versatilis ad flexum motum de voluntatis Praemeniens recte dici non potest, :d comitans imo Jubsequens tanquam Pedisequa voluntatis, atque hoc iam fatetur Dufenius Senos proximis libris monstrabimus. Pergo ire ad nexum cum secunda Propositione. Et in Meseram haeretici, quδd mellent eam Gratiam talem esse, cui posset humana moti nis restistere mel obtem perare. Haec sine dubio continet haeresim, dum haeresim censet ene, eam quae haud dubie Catholica meris, es. Nam dicere Gratiam interiorem praevenientem quaerianque illa, quomodocunque Esti mist, non necessitare voluntatem, sed eam liberam ad resistendum, obtemperandum relinquere doctrina Catholica est. Quare illam haereticanucensere haereticum est. Poneroe enim Gratiam ne-nessitantem irresstibilem, ut aiunt Luiberanam cal Diniana haeresim csse constat. Nec ea res
indiget novis probationibus, cum satis superius sit in tertiae Propositionis Censura probatari id que omnes Catholici, etsi de ratione Efficacitatis Gratiae dissenti in unanimi consensu assirment adeo ut M, et ipsimet
146쪽
ipsime Physicae Praedeterminationis Authores neces.sitatem ab ea removeant, ac posse illi resistere voluntatem amrment, idcirco celebrem illam dilunctionem sensus compositi, divisi apte excogitarint: qua vis omnis antecedenter necessitans tolleretur,quemadmodum videre est apud Almare: disput.
g. de Auxiliis n. 8. disp. 98. n. io. aliosque ejusdem nobilissimae scholae Authores Ducem vo Thoma. I. p. q-62. a. 3 ad a. ubi Iuclinatio, inquit, Gratiae non imponit necesstatem: sed habens Gratiam potvi ea
non uti peccare. Et quodlib. r. a. 7. ad a. Sie Deus movet mentem humanam ad bonum, quod tamen po
te Thule motion resissere. Id vero definitum est a Concilio Senonensi contra Lutherum in Praefatio ne Et Decreto Fidei 5. Ubi sic: Non es tale Dei trahentis auxilium ui re i non possit. Et a Tridentino adversus eundem malvinum. Sesi 6. Can. . quo Ioeo inter alia Liberum arbitrium a Deo motum excitaram,ita cooperari assentiendo Deo excitanti atque
mocanti, ut po ii dissentires melit. Et cap. 3. ejusdem Sesi'. aut tangente Deo cor ominis per Spiritus Sancti illuminationem, neque homo ipse nihil omnino Hat inspirationem illam recipient quippe qui illam alicere poteΗ. audem esse Augustini doctrinam constat quemadmodum nos in Cortina nostra Thestro ad 76. in arum probatione ostendimus & latilium Laccuratissim Lib. de Adjutoriis a. c. 3. ad 6. monstrabimus. Non tamen ut ali solent Gratiae Congruae Authores, qui Essicaciam Gratiae Augustinianae ita minuunt, ut eam suffciente tantum,
147쪽
et indifferentem ac ex se nec efficacem, necanem cacem, Sc solum ex praescientia opportunitatis congruae, et consensu in ea conditionate praeviso, atque adeo ex effectu Emcacem faciant i quo certe nihil ab Augustini doctrina alieniusci sed retenta omnino intrinseca L propria Essicacitate antecedenter mouvente, trahente, inclinante, discernente cum summa quadam virtute ac potentia voluntatem, illaesa tamen ejus libertate, nulla inducta necemitate. Ubii em ostendemus Augustinum maximam vim Gratia:
Essicaci dedisses; nec voluiste, ut illa motui ac flexui Arbi rii obnoxia esset, ut abeαversatili morae trusi
tili more ageretur. Sed contra ipsa moveret ageretque Arbitrium supernaturali impressa virtute,cui etsi phsiet resistere, non resisteret tamen, sed cederet, nulla tamen injuria, vulnere velibertatis. Et quidem animadverto Spiritum Divinum ita mentem Pontificis Oernasse in hac propositione
censenda, ut quemadmodum in tertia ob ervavi,cum libertatem statueret, Gratiam non deijceret sed huic integram virtutem dignitatemque reservaret.
Itaque divinitus Ponti sex usus est verbis effere obtemperare docendo Gratiam eam esse cui effliposts obtemperari id enim censuit damnando Jan- senium dicentem Semipelagianoru haeresim in eo emequod assi arent Gratiae non posse Resisti nec, Non obtent perari. Ex quo apparet Pontificem negando
eam haeresin esse, cuisse Grusiae re stipo se eique liber obtemperari. Quod ipsum ante Concilia definierant. certe modus dicendi locum relinquit L a virtuti
148쪽
ens Summi Pontificis Innocenti X
virtuti efficacitati Gratiae proprie ae per se Essim Mocissim moventi citra necessitatem. Nam
quis non videt illud fosse Resisti.' Supponere vim
antecedentem moventis Sc trahentis Liratiae tantam ut necesse sit dicere osse ei re Hoc est contra eius virtutem, mimpulsum vehementem conari. Nemo enim dicet Posse evi, nisi ei qui impetu et Lutatur, in eum,de quo dicitur Posse Reffere Nam nemo dicitur Relisere qui indifferenter se habet, vel certe tam remisse, ut non trahatur. Quare illo modo dicendi potia statuitur virtus Gratiae ex se intrinseciis Essicacis, quam congruae opportunae indisterentia oentissio. Itaque eaphrasi significatur potestas quidem Resistendi apponendo ex vi verbi in eadem voluntate motum 4mpressionen vehementem Gratiae Essicaris, eamque tantam, ut oporteat advertere adhuc caposita
Resi fere voluntatem si a non resistat. Unde deducitur: si mota est, si tracta est, si non resistit iideo flecti, adeo venire, ideo vinci, quia Emmeest Gratia i cui cum possit resistere, libere quidem e dit, sed cedit quod ab ea vincitur. Cui potest quidem Resistere sed non 'stit. Et si enim potest Re- fere tanta tamen virtus Gratia est, ut non exerta adversus eam potentia cedat ab eaque Vincatur, v lendo quidem libere, sed ideo volendo quia movetur ad volendum adeo ut ipsame non resistendi actuvoliantas potentis ad Reqsendum arbitrij a Gratia
proficiscatur, ait haec omnino sit Dictrix, uti eam Augustinus lib. a. de peccat mer. remis C. o. et
149쪽
circa Propositiones Ianseriij.
saepe alias Gratia voluntatis. Itaque sub eombdo dicendi Potes Resistere latet virtus vis Efficacis agentis Gratiae in voluntatem. Transeo ad aliud vetitanni obtemperare. Hoc enim Divino item Conosillo positim. Nam qui obtemperare potest Milonobtemperare, Qtamen obtemperat, habet Dominum quiJubeat, cujus vim imperantis sentiat et cum obtemperat, jubenti,& quia jubet obtemperat: et obedientia, imperi voluntarius quido ac liber, sed expressus imperio effectus est rota voluntas instar Ancillae, sed liberae cui imperatur Gratia Dominae, quae imperat instat est. Quod contra se habet in opinione ponente Gratiam in disterentem ac relictam arbitrio voluntatis ab ea Scaciam mutuantem . . Observet autem diligenter, quaeso,
lector, quod id quod est Potentiae ad Resseis is vel
non obtemporandum rion est res quae exeat a Potentiaret ponatur in actum, sed maneat intra potentiam quod vero est actus operandi sit vera Screalis entitas, quae essicitur a Gratia Ma voluntate: ut quod non est, in voluntate sit quod est a Gratia movete ac trahente voluntatem ,hac tame liberavolent E que procedat. Porr animadverto inter haec duo verba
flare, Scobtemperare id interesse quod offere supponit vim Mimpressionem physicam agentem in eum qui Remit, potestque Resistere. At obtemperare supponit moralem quandam potestatem iubentem ei: qui obtemperata potest Non obtemperare Usum autem utroque verbo Pontificem, non sine Numine fuisse existimo. Nam cum duplex sit Catholico
150쪽
d agens Summi Ponti cis Innocenti,
ri in demotione Praevenientis Gratiae sententi, altera quae docet Physice prae movere altera quae Moraliter, utranque voluit Pontifex sustinere, significans neutram se aut reJicere, aut improbare, sed interutramque positum solam haeresim damnare. Nam
illud Ressere primae sententiae favet illud obtemperare secundae. Nisi forte voluit judicare. quod ego in doctrina Augustini certum existimo Gratiam
utroque modo praemovere, Moraliteris Physice quemadmodum lib. a. de Adjutoriis exponam. Non dico Gratia Praedeterminare sita Praemovere, Quorsum autem 'uo jure dicam tunc apparebit, omni exclusa necessitate,sed summa tamen inducta essicaci-
Consideratione digna sunt haec . Verum illud
accuratius expendendum. Cum duo sint Errores extremi circa Gratiam. Unus qui eam necessitantem, cirresistibilem, ut aiunt, facit in quo est. Lutherus. Calvinus Asiectae, qui Manichaeismum invexerunt Alter qui eam facit pedisequam et servam voluntatis, Vertibilem appellant, qui est Socini, Armihi , .Remonstrantium a quibus est Semipelagianismus restitutu , quorum ille tollit Arbitrium, hic aufert Gratiam, ita se Pontifex cen- sendo gessit,ut eos, in medio,hoc est, in loco virtutis positus jugularit. Nam cum dixit Gratiae posse Ressii Scobtemperari, docuit non esse eam Necessitantem nec bresistibilem contra Lutherum Calvinum et cum utendo his verbis supposuit Praemotionem Gratiae sive trahentis physice, sive allicientis moraliter, docuit