장음표시 사용
131쪽
cax esset quam contrariam suo sensu putaban t. iii, ejusmodi erat, ut sicut Adamus cum illo Adjutoriosne quo pro suo arbitrio operaretur, ita Se homines eodem pro libertate sua operarentur. Hoc autem Adjutoriucum esset Gratia, o retento Gratiam admittebant, ac proinde sentiebant, qui perseveraret&qui inciperet Gratia juvari, sed ea quae in potestate voluntatis emet, ejus nutu obediret nam&cum hac stare putabant initium illud meriti natu
Probemus assump:u: audiendo eos,i enim unt ita
Adam afutusest, ut o sare posseet in ustitia, a just/tia declinare nunc Sancti ita jumantur ut echnare non possint, si quid eam acceperunt molendi perseverantia iit aliud esse non possut Haec pars spectat ad Perse vera ut iam Pergunt. Vel si quidam deseruntur, ut aut nec accedant,aut qui accesserunt recedant. Hic continetur initium conmersionis, Se accessus per idem quid enim est aut nec accedant nisi non reci tantillam Gratiarnassicacem qua credant, quo fiant credentes atque ut nulla tergiversatio esse possit, addit: aut i accesserintvi recedant. Ut illud Accedunt intelligi omnino debeat per vocationem ad Fidem a quo recedere possent non perseverando, quod recedere supponit, accesiisse S credidisses cum dicat Auttii accesserint 2 recedant. Unde patet illud initium e cessius nomine nuncupari, quod cum Adam Gratia si eri Semipelagian optabant: cum sola massicacem Augustini Gratiam excludebant.
Deinde e sequentibus appare , admisisse illos illud I genus
132쪽
ed Cens Summi Pontificis Innocentij X
genus Gratiae,qui eodem argumento utuntur ad defendendam suam sententiam de initio meriti naturalis, quo utebantur Pelagiani ad suam de suo in nuda natura fundato. Ex quo liquet putas se illos illum
modum operandi arbitrii cum ea Gratia subdita voluntati satis esse ad sustinendum meritum naturale, clim prima motio futura esset a voluntate trahente Gratiam, atque adeo semper initium ab arbitrio esset sumendum, in cujus potestate erat Gratia ad e)us obsequium flexumque parata. Unum igitur ex praecipuis argumentis, quo Pelagiani Gratii Augustinianam impugnabant illud erat, necessitari per eam voluntatem, tolli ex liortationes comminationes.
Id Pelagius lib. de Grat Christi. c. 7. Id Celest. lib. de gest Pelag. c. 8. Id Julianus l. . contra Julian. c. 8. Id Episcopi Pelagian lib. z. ad Boni fac Id ali Pelagiani Epist. a. ad Valentin sparsim libri imperfecti oper contra Julianum, Augustino objicere. Eodem utuntur nunc argumento Semipelagiani contra Augustinianam Gratiam retento illo Adjutorio Gratiaesne quo non dato ad arbitrium voluntatis perinde ac eadem esset ratio operandi ex arbitrio; impugnandi meritum e Gratia. Ad illam autem voluntatem, id est ad illam quae juvetur auxilio fine quo non sicut Adam pertinu- iste dicunt exhortationis, vel comminationis civilitatem, quae persistendi, desistendi obtinebat liberam potestatem, non ad hanc cui nolle justitiam inevitabili necessitate conjunctum est praeter illosininiuc concreati sunt his, qui cum universa massa damnati
133쪽
sunt, ut exciperentur per g aliam liberandi. Ex quo lique Semipelagianos istos ni ea sententia fuisse, ut initium Fidei ad quod concurreret voluntas cum Gratia, quae esset in potestate voluntatis, ac cujus nutu flexuique subjecta, ad naturam pertineret. Qua de re postea late dicemus. Tertium ex Augustino ipso petitur, quidem idoneum argumentum ac meo judicio essicacissimum. Nam Augustinus accepta perliteras Prosperi Hilarii sententia Semipelagianorum, intellexit eos sive ponerent initium Fidei, Sonae voluntatis in nuda natura seclusa Gratia sive in ipsa natura adjuta tantum Gratia sine quo non propria Adami, Angelorum, quae in arbitrii potestate esset, omnino errare,
et merendi initium ad naturam revocarea ac utrunque modum improbavit, inducta Gratia ita voluntas antecedenter cilicaci virtute ageretur, quaeque sibi
voluntatem agendo subijceret. Judicavit enim nisi
hu)usmodi Gratia poneretur naturam meriti principium fore. Id vero certissime constat ex tenore responsionis ad litteras Prosperis Hilari refutando illum errorem de initio Fidei a natura. Primus ac perspicuus locus est. lib. de Dono perseverantiae cap. 7. Ubi monstrat e Dominica . ratione nihil nobis authore Cypriano relinqui, in uotanquam in nos o gloriemur: ait, id fieri non poste comodo merendi, quem Primus homo Angeli habuerunt: Quia ille relinquebat mattatem gloriandi ex merito naturae itaque omnino esse inducendum alium per Gratiam Scacem appellam Adjutorium
134쪽
6 infens Si nu Ponti cis Innocenti a
stuo libro de Corrept. Grat di quidem inquitur non discedamus a Deo,ossendi dandum non esse nisi a Deo, Qui enim non in ertur in tentatione non discedit a Deo. Non euio omnino in miribus liberi arbitrii, quale niore sunt fuerat in homine antequa caderet. Distinguit inter utrunq; statu,&ait permanere in statu ruinae non esse nisi a Deo pluero in statu integritatis eisse a nobis: atq; nunc opus es e Dei Gratiae tunc fitisse naturae adeo arbitrii, cu tame et unc juvaretur Gratia Pergit igitur, Quae tamen libertas oluntatis in illius primae conditionis praessantia apparuit in Angelis, qui Diabolo cum suis cadente in meritate ueterunt, ct ad securitatem perpetuam non cadendi, in qua nunc eos esse certissime sci
mus permenire meruerunt. Ecce Angelorum Perseve
rantiam libertati attribuit, cum tamen ea non esset Gratia d stituta. Videamus modo opponentem huic libertati Gratiam in iocinatu. ' Post casum aut hominis nisi ad Gratiam sitam Deus voluit pertinere, ut homo accedat ad eum neque nisi ad Gratiam suam voluit pertinere ut homo non recedat a b
eo. Nota illud non nisi bis repetitum oppositum illi Angelicae libertati: obserua loqui Augustinum de initio Fidei sede perseverantia, atque adeo de
omni merito Fides enim ibi est ut homo aeredat ad eum. Perseverantia ibi ut homo non recedat ab eo. Rem inculcat vehementitis. Hanc Gratium posuit in
in quo fortem consecuti sumus praedestinati secundum propositum universa peratur. Ecce Gratia
Chri proposito Dei praedestinantis qua sola sit
at cooperante libere voluntate meritum Deo non nobis
135쪽
bis tribuatur. Ac per hoc scut operatur ut accedamus, se operatur ne discedamus. En rursum Fidos in accedendo, Perseverantia in non discedendo. Idem eadem ratione docet Augustinus toto hoc libro de dono Perseverantiae, semper inducens istum modum merendi ex Gratia Christi trahente voluntatem, excludens alium ex voluntate determinante Sc trahente Gratiam : quia hic merita natura relinquit, ille merita Gratia tribuit. Ita cap. II. δεῖ QI . praeclare .cap. 16. Wr7. cap. I. M au in
quibus sere omnibus de initio Fidei terseverantia loquitur , Eadem ratio disputandi est in libro de
praedestinatione Sanctorum in quo evidenter ostendit vocationem praedestinatorum esse ex illo proposito, a quo est Gratia Essicax : Sc omne meritum nostrum esse Donum Dei, opponit hanc rationem merendi, alteri qua meruit 'Adamus integer cum Adjutorio Gratiae sine quo id est Gratiae positae in potestate Arbitri operantis. Id autem clarissime Proponit c. s. adducto exemplo Gratiae Christi , Eu Gratia inquit Lab initio Fidei suae homo quicunque si risianus, qua Gratia honro ille ab initiosactus es Chrissus de ipso stiritu si bie renatus, de quo illes natus . Et post luculentam hujusce rei amplificationem ait Humana hic merita conticescant, mepe
rierunt per Adam, o regnet quae regna Dei gratia peryesum Christum Dominiιm serum Duo dicit Merita Adami cum illa Gratia ad arbitrium temperata humana esse . atque adeo homini tribuenda ι , merita hominis regenerati este Dona Dei eique pro
136쪽
Mens Summi Pontificis InnocentiMY
inde non homini tribuenda. Et quidem Augustini ea mens est ut nisi Gratia sit Essicax,& trahat voluntatem, omne aliud cum alia quacunque Gratia naturale sit, karbitrio tribuendum quemadmodum extractatu sequenti de Duplici Adjutorio dicemus. Hac mente Augustinus repudiat illum modum operandi status intcgri cum Gratia inefficaci ex serae arbitrio voluntatis relicta, ilia vidit actionem a voluntate incepturam, irim vin flexum & motum ab arbitrio
futuruit Itaque removet istum inritum ut Gra- tiae priores partes det, quas aliter habere non poterat id nos hic late probare non possimus quaretractatui proximo reservemus. Uniis tamen et alterum omittere nequo locum,qui rem maXime con
Unus esto ex libro de Praedest. Sanct c. a. ubi est. Porros perstrer Deus Fidem nostram miris modis ingens in cordibus noris ut redamω, -npud nutu-dames ne totumfacere nonpo fit ideo homo filii pri-ina mendiculpartes, ut nomiissimas ab illo accipere merea tur Exprellam vides illius primi modi ex arbitrio flectente se ad gratiam inesta cacem ex se, Mindifferentem Sc eam trahente ad cooperandum cum victoria libertatis imaginem. Si negas audi. Videtes aliud agitar isto modo nis ut Gratia Dei secundum merita nolira detur quolibet modo' ac se Gratia, jam nonsi Gratia. Quid est illud so modo' nisi hoc ni
do qui non in nuda natura ponatur nam de hoc constabat, Omnino esse contrarium Gratiae, ,eritum naturae sine ope Gratiae assignaret atque adeo
137쪽
non erat de eo quisquam monendus. Igitur tuomodo innuit subtilem quendam alium modum, qui admittens aliquatenus gratiam sub eo praetextu nieritum vendicet. Quorsum item illudquolibet modo Ridest cum respectu ad alios, quos ille termino indicat, quemadmodu/mmis.Et si enim aliquando indefinite sumatur, semper tamen retinet quiddam divi- sim, significans alia. Itaque ouolibet modo involuit respectum ad alios modos, qui esse possunt auferendi Gratiam, Sc quicunque tandem sint ijs omnibus Gratiam tolli. Loqui autem Augustinum de unos eodem actu Fidei, in quo cum voluntas, Gratiaque concurrant sit in eo primus voluntatis flexus,
.secundus Gratiae, patet ex adjunctis paulo post.
Vobnsisse ipso Mi esse quod credidit homo, quo componat
eum Deo, Mi partem Fidei sibimen et O illi partem relinquat Et quod Selatius : primis tollit ipse, sequentem dat illi 1, in eo quod diuit esse amborum, prio-- fefacit, posteriorem Deum. Quod de diversis actibusaltero naturali,altero supernaturali intelligi non potest. Hos ego duos loco idoneos, terspicuos esse existimo: nam ille primus indicat subtilitatem modi, quo admis a Gratia meatur virtus Arbitri j, discretio fiat a voluntate dicendo acute, vasteactum esse amborum operantium, vitata haeresi &jetent discretione o iste secundus significat eo modo incipere Fidem ab arbitrio non a Gratiari atque adeo Gratiam in eadem operatione posteriorem esse,
cum ductum arbitri sequatur, cum accedit iam et Arbitrium
138쪽
68 fens Summi Ponti cis Innocentij X
Arbitrium incepisse atque adeo Fidem non omnino essedonum Dei. Et quidem Augustinus hic de sola Fide agit,&de uno Fidii acturi aitque non solum augeri a Deo, sed etiam incipere unde apparet de eode uide actu loqui, qui cum inchoetura voluntate augeatur a Gratia accedente concomitante.
Confirmatur quia Augustinus vult ut omnino Fides sitionum Dei, non meritum humanum, id est arbitrio tributum. Ille autem modus operandi, Author Augustino, primas humano merito dabat, secundas Gratiae relinquebat. Quare semper hic Augustinus removet ab arbitrio initium discretivum lassignat Gratiae, quam ponit moventem et
discernentem, trahentemque voluntatem. Omnem vero sensum huic merito S discretioni contrarium excludit. Est autem sensus contrarius, quicunque non pom Gratiam cssicacem particularem non quae communis sit omnibus, .discreta ab aliquibus per arbitrium, sed quae cum ex se sit Essicax merita faciat, discernat aliquos ex omnibus Perspicue Augustinus . Nihil huic sensu tam contrarium est quam desuis meritisse quenquam gloriari, tanquam sibi ipse eafecerit non Gratia Dei. Si hic sisteret Augustinus a me minus stare videretur, nam illa particula Gratia Dei, quadrare posset in quamcunque Gratiam, quae naturae adveniret. Sed pergit ponere aliam G a iam propriam, discretivam S ab illa coni.
muni indifferentique distincta. dixerat Non Gratiis Dei addit Sed Gratia quae bonos discernit a malis. Non quae communis es bonis e malis. En op- Ponit
139쪽
ponit Gratiam Gratiae, diim aliam Gratiam requirit, quae sit a prima diversa tanquam singularis a communi. Igitur vult Augustinus, ut non susticiat quaecunque Gratia ad salvandam rationem meriti, sed ut omnino certa determinata Gratia id est Essicax inducatur. Nec objicias sequentia verba in quibus Augustinus videtur nomine illo Gratiae communis naturam rationalem intelligere, quia ait ' sit ergo Gratia naturae attributa, qua sumus animalia rationalia, discernimurque a pecoribus : sit etiam Gratia naturae attributa, qua in ipsis hominibus a deformibus , pulchri . vel ingeniosi ij cernuntur a tardis, ae si quid ejusmodi est. Fateor enim Augustinum eo hic sensu Gratiam accipere,qui aliquod donum naturae seu praerogativam indicat sed hoc dicit admittendo modum loquendi Pelagianorum, qui gratiam in natura ponebant,& admittendo refutat, adjiciens non de illa se Gratia naturali loqui cum communem dicit, sed de alia, quae cum sit supra naturam, naturae tamen in agendo subject a sic uti constat e sequentibus. Sed non se ille quem coereebat Apostolus adversus pecus in- sabat, nee ad ersus hominem alterum de aliquo natu
rati munere quod inesse posset jesimo: sed aliquod
bonum quod pertineret ad vitam bonam sibi non Deo tribuens in Iabatur, quando audire meruit Quis enim
te discernit/quid autem bubes quod non accepisti Viden ut admissa proxima superiore periodo Gratia in
140쪽
sensu Pelagiano pro natura rationali & praerogativa hu3us naturae, modo accipiat eum sensum,4 pergat ad Gratiam, additam huic naturae, praestantiae in natura, eaque accepta dicat : Adhuc ea posita locum esse cuiquam merendi modo humano, seque de eo gloriandiri ac ita ratio cinatur. Non solum facit contra Paulum, qui nudae naturae etsi praestanti meritum assignat, sed etiam qui bonum aliquod supra naturam habet, ac cum c operans, putat meritum sui esse arbitrij, a se ipso discerni, quod bonum est illa Gratia communis, quae arbitrio commissa sequitur sexum ductumque voluntatis. Nam qui hoc modo operatur,non a gratia ducitur trahitur, sed ab eo ducituris trahitur Gratia. Et quanavis postea loquatur de ossibilitate putanadus non est excludere Gratiam cum possibilitate conjunctam, cum sine hac non detur posse, imis quia illa datur ad posse facit possibilitatem, quae non est satis ad excludendum meritu ni naturae. Nani quaecunque sit possibilitas si ea communis est omnibus, nec est discretiva hominum, semper manet inter limites meriti naturalis, S discretionem orbitrio ommittit. Unde Augustinus hic exigit actum operandi, non possibilitatem, quia actus stin- per in voluit Gratiam stacacem a mi incipit, c efiicitur principaliter operatio. Audiamus Augustinum. Posse habere Fidem seu posse babere ciba-
ritatem natu ess omisium isa, re aium Fideis quemadmodu11 habere Charitaιem Gratiae es filium. Illa itaque natura an qua nobis data ess)4sibilitas habendi