장음표시 사용
241쪽
nocentiae, ut aiunt, constitutus Antequam respondeat, objicit bi, qua ratione dicat Adamum
caruisse vitio in eo statu, cum caruerit perseverantia ac respondet aliud sic habere bonum, aliud perseverare in bonori Adamum cum sine vitio fuit, in bono fuisse, in quo debuisset perseverare, imo ex eo quod non persevcravit in bono, apparere in bono fuisse, ex quo cecidit non perseverando nam cujus tantum perseverantia exigitur, is non est in malo, sed in bon, quod si in eo non perseverat, iam incipit habere malum, iam in eo non perseverat. Itaque vitium non habere, pertinet ad principium, perseverare pertinet ad continuationem, finem, unde qui coepit bene bonum habet, in quo cum a bono defecit, in eo non perseveravit, & non perseverando indicavit in bono fuisse quod amisit: cum nemo possit amittere nisi quod habebat nec nisi in eo, in quo erat, Perseverare. Remota objectione, quaestionem praecipuam movet, quae sic formatur. Perseverantia Donum Dei est, quod a Deo accipiunt qui perseverant, damus non perseveravit igitur perseverantiam non accepit a Deo i hoc posito non videtur Adamus peccashnon perseverando, atque adeo omnino non peccasse. Nam ciam caeperit peccare non perseverando, si non peccavit non perseverando, prorsus non peccavit. Quod autem non peccaverit non perseverando arearet, coquod non accepit hoc donum 4 Deo;
nam si perseverantia est a Deo, is Deus non dedit Perseverantiam, qui potuit peccare Adamus desectu
242쪽
nsus Augustini de duplici adjutorio,
perseverantiae quam non accepit.
Hinc gradum facit ad inquirendam causam cur Adamus non perseveraverit ac primum statuit diversam in eo cin nobis causam suis, nam in nobis causae perseverandi, non perseverandi supponunt statum ruinae in massa damnata per lapsum Adami inam qui in ea. per misericordiam discernuntur, eliguntur a Deo accipiunt perseverantiam qui in ea per judicium derelinquuntur, non accipiunt. At vero causa non perseverandi in Adamo non potuit in hoc statu fundari, cum adluic non esset ille status quem Adamus cadendo induxit. I, ec enim massa damnata nisi per illius peccatum coepit quod peccatum fuit, non perseverare. Itaque eJus posteri, quia
non perseverant, causam non petieverandi habent in massa, ex qua non sunt discreti, Se possim dicere non accepisse a Deo, quia sunt relicti in masia perditionis Adamus vero cum non perseveravit, aliam habere debuit causam, cum ante massiam damnationis
statu in integro ac erecto fuis et Unde non poterat dicere non accepisse donum illud a Deo quia derelictus crat inter damnatos Perspicue Augustinus, brevi te nec enim dici potest ideo non accepisse, quia
non est discretus a massa perditionis gratiae largitate:
nondum quippe erat illa ingenere humano perditionis masia antequam peccasset, ex quo tra fa est origo mitiata. Ani
madvertendum autem Augustinum non quaerere, acceperitne Adamus an non acceperit perseverantiam a Deo, sed tantum rationem, cur non perseveraverit,
inquirere ac negare inquirendo in discretione a mas-
243쪽
se damnata fundari ut longe diversum fuisse affirmetra quod jam incipitra profunditis Sc operosius
agere. init ergo Deum cum praevidisset casum Angelorum Adamique futurum, non ideo tamen ab iis condendis abstinere voluisse, quod mallet de malis benefacere, quam mala esse non sineres condidit igitur naturam angelicam, & humanam in statu recto citra vitium, puram lanam sui compotem, liberam, expeditam, sui arbitrii. potestatis, ut quocunque vellet, eo mentem voluntatemq- traduceret.
Qua in re duo statuit Augustinus alterum eandem fuisse angelorum indam ante lapsum rationem status libertatis, utros' conditos innocentes, puros,integros erectos, bonos quae ad statum pertinent. Utrosq; ad virtuto pro libito faciles & promptos,ad vitiu liberos non inclinatos, ut quidquid vellent agere in sua potestate haberent. Sive bene agerent, sive secus, libero eorum arbitrio assignandum : quod in utramque se partem prolibito flectetat. Niseierunt a ιι boni per ipsum arbitrium liberum in meritate feterunt. Qui malipe liberum arbitrium a domino Deo
refugae facti sint. Poterant hi per liberum arbitrium in veritate stare S illi per idem liberum arbitrium ab ea deficere. Sed alii cadere, quam stare, alii
stare quam cadere maluerunt. Eadem ratione Adamus poterat in suo flatu rectio ac sine mitio maneres per ipsum liberum arbitrium manere et oluisset poterat per idem liberum arbitrium Deum destrere. Et utrilinque cum posset, manere noluit, deserere voluit Par igitur,
imo similis Angelis Adamus in operando fuit,
244쪽
Mens Augustini de duplici adjutorio,
in statu innocentiae Authore Augustino. Pergo ex eo audire Dei m voluisse hae ratione nonstrare primum
quid possit in angelisi hominibus liberum arbitrium, deinde quid possit suae grati benescium justitiaeque judietum. Nam pravi angeti miserram sebi sunt Boni summae beatitiidinis plinitudinem in praemium acceperunt. Adamus vero Deum deferens eum tota suasi, pedamnatin es. Ita in bonis Angelis beneficium gratiae, in malis& Adamo justitiae judicium apparuit. Haec vero duo cujusmodi fiterint Augustinus exponit, docens Angelos bonos ob suam perseverantiam liberam consecutos fuisse aeternam sanctitatem Sc certam ejus Sc futurae gloriae suae notitiam quo plene beati sunt effecti, cium antea inchoatestantum beati essent, quod de futura in eo statu permansione certi non
erant. Hoc igitur perseverando meruerunt, ut non possent cadere Sc omnino casuros non esse se scirent, beatos aeternum cum Deo in gloria ibre.
Itique antequam libero arbitrio stare vellent, qui
per liberum arbitrium cadere voluerunt, beatiores non erant, cum nec adhuci neruissent perpetuitatem in gratia, nec securitatem praemii, qua certe ratione omnes antequam eos meritum distingueret, aequales
erant. Cum inui ceciderunt, beati essent ante rasunt beatitudine inchoata quod scirent in manusii esse perseverare,, nescirent se casuros esse, sed intercurrente peccato ab illa pace Sc beatitate amicso gratiae statu cincisa spe futurae gloria mali ceciderunt boni vero addito perseverantia suae merito firmam perpetuam gratiam cum futurae revelati
245쪽
one gloriae receperunt. Et quidam ita de Angelo morta, ut Vocat Augustinus sciatit. ' Mox de Adamo innocente ac puro licet sediti a Deo cum libero arbitrio, ut quamvis sui futuri casus ignarum, tamen
ideo beatum quia Mnon mori, non miserum fieri in sua potestate esse sentiebat. Parem angelis in statu beatitudinis inchoata: In quo si manere pro arbitrio voluisset, similis bonis angelis evasisset,is beati talcm in qua fuit conditus complevis et , ut cadere non posset ulterius L hoc certissime sciret . Quia vero perseverare voluntate sua
noluit, ac Deum deseruit justas peccati sui poenas dedit, seque suosque funditus perdidit ea tamen differentia, quod angeli mali singuli perierunt, nec quisquam illorum fuit a miseria libcratu. Adam
vero im tota sua stirpe damnatus in mas amicria ditionis conjectus' sed ecqua tamen multi Dei misericordia liberandi erant , Pluribus ejusdem Dei judicio in damnatione derelictis. Unde concluditur misericordia liberari illos, justitia hos condem nari, nec attendi merita, ubi nemo innocens, rei omnes .sed gratiam Dei, qui voluit quosdam ex illo miserrimo statu eruere, eosque gratis salvare, idque ex eo constare, quod si nullum eorum Deus liberarer, injustus esse non posset, cum omnes juste posci
Hic est hujus capitis decimi sententia, non melius, nec nitidius, sed latius expositari nec dubito, quin si Augusti mi ipse legatur, facilitis intelligatur, quam si
ego aut quisquam alius exponat non get inter- D prete
246쪽
Mens Augustini de duplici adjutorio,
prete locus sed, lectore. Sane cum primum in haec incidi, quid ille vellet plane intellexi unum tamen in Augustino desiderari animadvertes nimirum, causam cur Adamus non perseveraverit quod maxime optandum eratri ac ipsi propositum fuerat, nam id praecipue quaesivit. Sed qui accurate expendat, quae ille de ratione operandi angelorum, Adami tradidit , comperiet fundamenta ad responsionem jecisse, ac in iis insinuata caulam non perseverandi. Patet ex illius doctrina de modo operandi in statu integritatis, innocentiae, omnino diverso a modo perseverandi in statu ruinae nam in potestate angelo rum Adami erat perseverare in bono, atque adeo perseverantia ipsa eorum meritis tribuenda, cum ipsi pro suo arbitrio perseverarint. Unde qui non persevera iunt, iis nussum fuit impedimentum, imo nee dissicultas quidem ad perseverandum,nam non extracos erat, sed intra caiisa non perseverandi. Itaque in arbitrio, causae perseverandi, inon perseverandi reqilirenda: rerseverantia in angelisis Adamo
non tam erat domina quam meritum, Cum pro arbitrio possunt perseverare, ion perseverare. Unde defectus perleverandi non tam ad dissicultatem, auti inpediimentum, aut poenam, quam ad negligentiam, aut culpam operantium pertinebat. Summa esto angclos bonos perseverasse quia volucrunt malos non pes severasse, quia noluerunt, cum facile pollent
Otia ratione Adamus nolait Omnino perseverare: cum. pollat ex arbitrio suo perseverare uac pQueris,
247쪽
aurem Adami,ideo electi perseverant in bono, quia iis datur donum Posseverandi, quod acceptum L eo tr buere dcbenr, cum gratis, Me misericordia immerentibus doderit: qui non persevcrant, ii justo Dei iudicio non acceperunt nec mirandum, cum ipsis gratia non deberetur in massa perdirionis derclictis. Haec quae in illa ratione operandi ex libero arbitrio, Sese gratia fundantur, Augustinns hoc capite insinuat, clarius Maccuratius in proximis tractanda. Quo etiam duo alia non parvi momenti dubia reservavit :An, qua gratia necessaria eslet Angelis in damo ad perseverandum ex libero arbitrio M utrum esset gratia hominibus in statu ruinae perseverantibus collata, quatenus, diversa' nam haec attentus lector desiderare posset Pergamus omnia ex Augustino
Undecimum ejusidem libri caput assertur.
mer habuit maguam, sed dissurem. Ille in bonis
erat, quae bonitate su i conditoris acceperat. Neque enim ea bona Pe Juis meritis comparaeterat, in quibus prorsus nuctum patiebatur malum. Sancti dier in hae 'mira ad Ospertinet Merationis haecgratia,in malis sunt, D et ex
248쪽
Mens Augustini de duplici adjutorio,
ex quibus clamant ad Deum : Libera nos a malo. Ille in illis bonis chris morte non eguit istos a reat heressitari proprio, illius Agnisanguis absoluit. Ille non opus habebat eo a Iutorio, quod imploran si hi dirunt: Video aliam legem in membris meis repugnante legi motis meae ct captivantem me in lege peccati, qua sin membris meis: Infelix ego homo, quis me liberabi de eo, pore mortis hujus p Gratia L ei per Jesum Chrisum Dominum nostrum: quoniam in eis caro concupiscit avi versi stiritum stiritus ad versus carnem, atque in tali certamine laborantes a peraclitantes, dari sibi pugnandimincendique .irtutem per Christi gratiala poscunt. Ille merynulla tuli rixa a seipso adiersus seipsum tentatus atque tio batus, in illo beatituriois loco,sua secum pacestue-
satur. Proinde et si non interim Letistrenunc, verumtamen potentiore gratia indigent isti quae potentior quam Dei unigenitus Filius, aequalis Patri ct coaeternus pro eis homofactus, sine ullo vel originali meipro- pr o peccato ab hominibus peceatorιbus crucifixus P Qui
qua uois die tertio resurrexit nuvqtiam moriturus ulteri hs pertulit timea pro mortalibus mortem, qui mortuis
praestitit vitam, ut redempti ejus sariiιine, tanto ae tuli pignore accepto dicerent: Si Deus pro nobis, quis contra non stu proprio filio non pepercit, sed pro nobis omnibus tradid. eum, quomodo non secum illo iuda nobis dona is Deus ergo naturam noram, id es, animam rationalem carnAuque hominis bris suscepit, fisceptione inriιlariter mirabili, me mirabιIiter in gulari, ut nullisjisiti est ecedentibus meritis filius Dei sic esset
.ikiuitio quo esse bomo carpis set, tu ipse erbum quod
249쪽
quod sine initio est, una persona esset , Neque enim quisquam tantae rei hujus o fidei caecus es ignorantiis, ut
audeat dicere, quamvis de Spiritu sancto Virgine Maria sitium homιnis natum, per ιberum tamen arb trium bene mi vendo. suae peccato bona operafaciendo me- russ, ut esset Dei diu ς, resistente Evangelio atque dicente Verbuincaro factum es. Nam ubi boefactum es, nisi in utero virgin. δ unde fuit initium hominis Chrisi phemq; Virgini requirenti, quomodo fere quod e per Angeti nunciabatur, Angelus restondit Spiritus sunAM supermeniet in te, Dirtus Altissimi obrumbabit tibi Propterea quo nascetur ex te sandium, ocabιtur Filius Dei. Propterea, inquit, non propter opera, quae nondum nati utique nulla sunt sed propterea quia Spiritus sanctus super eniet in te, irtus Alt4simi obumbra. bii tibi, quod nascetur ex te sanctium, ocubitur ιιιιs Dei R. nati ita profecto gratuita eo tinxit in uni tute personae hominem Deo, carnem Verbo. Uiu nutivitatevi bona opera secuta sunt, non bona opera meruerunt. Neque enim metuen ierat, ne isto instabiti Modo in imitatem person e a b Deo vatura humana suscepta, per liberum moluntatis peccaret arbitrium, chm ipsa su reptio talis esset, ut natura hominis a Deo ita suscepta nullum inse motum ma e moluntatι a jtteret PeriiDie mediatorem Deus ostendit eos quos ejus sanguine redemit,
Deere se ex malis deinceps in aeternum bonos quem lesuscepit, ut nu uam esset malus, ne ex malo factus bo-zus nou se inper Fu bonus Uam gratiam non habuishomo primur,quis nunqua melle esse malus et ane habuitis quas perma re vellet, umqtiam malus es et, sine
250쪽
i, Mens Augustini de divnc a lutorio,
qua etiam. in libero arbitrio bonus esse, posset, ad
eam tamen e liberum arbitrium deserere posset Nee ipsum ergo eus esse ooluit He sua gratia, quam reliquitii us libero arbitri quoniam liberum arbitrium ad mala susticit, ad bonum autem parum es,nisi ad umetur ab omnipotenti bono quod adjutorium si homo ill per liberum
non deseruisse arbitrium, semper esset bonusci sed des uirit, e desertus est. Tais quippe erat ad lutorium quod deserere chin mellet. f. in quo permaneret si Oellet, non quo feret ut mellet. Haec es prima gratia quae data est primo Adam, sed baeepotemior est insecundo Adam. Pr,ma est enim qua sit ut habeat homo usitiam si elit, secunda ergo plus potes, qua etiam si ut elis,
tantum metit, tanuque ardore Hligat, ut carnis moluntatem contraria concupiscentem Ooluntate spiritus mineat.
Ne illa quidem parva erat qua demonstrata est etiam potentia liberi arbitri quoniam se fumabatur ut sine hoe adjutorio in bono non maneret , sed hoc ad utori is Dellet desereret Hae autem tanto majores, ut parumst homini per illam reparare perditam libemtatem, parum si denique non posse sine illa, mel apprehendere bonum, me permanere in bono si Delit, ns etiam esticiatur ut melit Tunc ergo dedera homini Deus bovam voluntatem incilla quippe eum fecerat qui fecerat rectum Dederat is afutorium, sine quo in ea nonposset permaneres Pellet ut autem Desset, in ejus libero, liquit arbitrio. et ergopermanere si mellet, quia nore deerat a uiret perquod posset, sine quo non post