장음표시 사용
251쪽
set, si permanere Noluisset: seutfererunt angeli sancti, qui cadentibus aliis per liberum arbitritim steterunt ipsi, hujus mansionis debitain mercedem recipere meruermu, tantum scilicet beatitudinis plenitudinem, qua eis certissimum sit semper se in illa esse mansuros. Si autem hoc adjutorium, mel Angelo, Dei homini quamprim.m facti sunt defitisset, quoniam non tulis natura facta erat, ut sine divino afutorio posset maneres vellet, non utiq;
sua culpa cecidissent. Alutorium quippe defuisset, sinaquo manere non possent. Nunc aκtem quibus des tati alutorium, jam a na peccati si quibus autem datur, secundum gratiam datur, non secundam debitum editani amplius datur per Jesum Christum Dominui no- si mu quibus id dare Deo placuit, ut non solism assii equo permanere non possismus, etiam si melimus, merum etiam tantum ac lasse sit, Et melinus. quippe in nobis per hane Dei gratiam in bono recipiendo esse veranter tenendo, nonΡΓιm posse quod volumus, merumetiam melle quod possimus. Quod non fuit in homine primo: unum enim horum in illosuit, aberum nonfuit Mn quent reciperet bonum, rati non egebat, quia nondum perdiderat ut autem in eo permaneret, erebat adjutorio gratiae, sine quo id omnino non posset accepero posses mellet, sed non haebuit melle quod posset, num si habuisset,
perse νeras. g. Posset enim per emerare etiam si mellet: quod ut nollet, de libero descendit arbitrio, quod tune ita tiberim erat, ut betὰ νηλ Fe ct male. η'derit alι-ient liberius libero arbitrio, quand) non poterit servire peccato, no futuru erat sommi, fluat facta es geli sanctiis verae mea tu autem per peccatui ,
252쪽
ngens Augu stini de duplici adjutorio,
perdito bono, verito in his qui liberantur, factum es donum gratiae quae merces meriti futura erat. Quapropter
bina ista quid inter se disserant, inligentero Digilanter intuendum es po se non pereare, non post e peccare, posse non mori, o non posse morici bonum pope non deserere, bonum non posse deserere. Potuit enim non peccare primus homo potuit non mori potuit bonum non deserere. Nunquid HAuri Jumus, non potuit peccare qui tale habebat librum arbitrium Aut non potuit mori, cui dictum est, Si peccaveris, morte morieris P ut Gn potui bonum deserere, ehm hoc peccando deseruerit, e ideo mortuus sic Prima ergo libertas erat, posse non peccare no dissima erit multo, or, non posse peccare. Prima imMortalitas erat posse non mori nomissima erit mi hὰ major, ω posse mori. Prima erat perseverantiae pol sas, bonumposse non deserereri nobis ima erit faeticitas perseverantiae bonum non posse deserere.
Exponiturproxime allati capitis doctrina.
APte incipit Augiistinus : nam chim in fine capitis decim dixisset quia D pauci incomparatione pereuntium p in suo mero numero lιberantur multi . Uratis. gratiis sunt agendae quia si, eq- velut defuis meritis extollatκr, sed ommos obfruatu r
253쪽
obfruatur sequi gloriatur, in domino glorietur. Otii bus verbis in docuisset Adam posteros a masia perditionis discretos ad gratiam pertinere, atque adeo non tam meritis, quam Dei beneficio eorum salutem assignandam, ac libero Adami arbitrio gratiam quodam modo opposuisset Consequens erat dubitare, Utrum Adamus innocens ex gratia operaretur,&cujusmodi ea gratia esset, quae cum libero arbitrio& proprio merito stareto iam operari ex arbitrio, propria habere merita vix cum gratia videatur posse componi. Vel certe ut utrumque nectatur Ctyo- modo Augustinus perseverantiam in statu innocentiae arbitrios meritis tribuat, sine ulla gratiae mentione: at vero perseverantiam in statu ruinae, non meritis
libero arbitrio, sed gratiae ex integro assignet. Igitur movet quaestionem Augustinus quid ergo inquit λAdam non haluit Dei gratiam hoc ipsum quivis lector quaesisset. Cui Augustinus respondet habuisse. Sed quae .cujusmodi fuisset, ulterius investigandum erat. Id exponit dicendo magnam fui s. ωdisparem quae data est posteris in statu ruinae. AD firmat gratiani fuisse in Adamo, quia sine vitio, innocens, in bono creatus est a Deo. Probat eam vere gratiam fuisse, quia suis eam meritis non comparaverat. In quo similis erat Adami innocentis gratia
gratiae hominis lapsi ud neutra ex meritis esset; alioqui non es hi juxta Paulum gratia. Tum pergit inducere differentias istarum hominis sani Linfirmigratiarum. Tres asteri. Prima : Gratia hominis integri erat sanitatis in bonis gratia lapsi erat libe- rationis
254쪽
16 fens Augustini de duplici a lutorio,
rationis a malisci ana illa conservabat in bono gratiae, accepto a Deo : haec liberabat a malo illato ab homine. Secundari Gratia hominis Integri non fuit ex meritis Christi, quemadmodum nec gratia Angelorum, cum non fuerit redemptionis gratia; Lapsi fuit omnino ex meritis Christi, Mab ejus sanguinis fonte defluxit. Quo pretio redempti sunt homines a servitute peccati Diaboli. Unde Augustinus disertὸ ait gratiam primi hominis integri, Dei esse, conditoris esse gratiam lapsi esse Christi, Sc redemptoris Idque discrimen accurat observan
Tettia . Gratia hominis integri errat instro in .frmior quod valentem naturam ita juvabat, ut posset perseverare, non est icisbar ut perseveraret : Gratia hominis reparati erat major Se potentior, tum quod naturam lapsam erigebat, confirmabat ut possis tum quod emiebat, ut et edet. Itaque prima erat solum adjutorium sive quo non poterat homo perseverare non quo fiebat ut perseveraret Secunda non solum est adjutorium sine quo non posset, sed etiam quo fiat ut perseveret. Prima dabat pone secim da dat posse, velle. Prima dabat potentiam adhini non inferebat secunda potentiam dat, &actum
Summa est Adam in statu integro habuisse magnam gratiam, sed disparem ab ea quae fuit in statu tuinae. Illam communem Angelis, non a Christo redemptore hanc propriam hominis redempti, a Re . demptore Christo. Illam minorem quod emitan
255쪽
tum afutoriumsne quo hanc majorem quod etiam sit adjutorium quo res partes habet hujusmodi
doctrina. Omnium causas assert Augustinus.Circa primam docet Adamo necessariam fuisse gratia,quia cum solo libero arbitrio sine gratia non poterat esse bonus nam in arbitrio quod est Merum,naturae est: quod sanctum, gratiae est . Itaque liberum arbitrium ad malumsufficit, ad bonum autem parum est nisi almet etur ab omnipotenti bono. Non igitur Deus voliti esse Adam sine sua gratia, qua fiebat, ut haberet justitiam si
vellet sine qua in bono non maneret, quia sine illa manere non poterat per naturam . Addit Augustinus: si hujusmodi gratia carerent Angeli Sc Adamus, eos non esse ex defectu auxilii peccaturos pienim peccare possent, qui peccatum vitare non ponsent λ Si autem, inquit, hoc ad utorium De Angelo,
me homini, cum primum facti sint, defuisset, quoniam non talis natura facta erat, ut sine divino lutorio posset manere, sivellet, non utique sua culpa cecidissent. Afutorium quippe defuisset, sine quo manere non po1sent. Cum
hoc adjutorio potuit Adamus non peccare, iΟ- tui bene agere cin bono permanere eo adjutus in potesate habuit persemerares: ne illo no potuit omnino perseverareri nam ut id pHset, egebat adjutorio gratιae Habuit ergo gratiam , magnam gratiam. Nec enim parma erat qua demonstrata es potentia liberiarbitrii, quoniamsi alu et abutiir, ut sine hoc afutorio in
Quod attinet ad secundum : docet gratiam h minis primi Sc Angelorum a conditore Deo non aria Redemptore
256쪽
8 Mens Augustini de duplici lutorio
Redemptore Christo filisse, quod redemptionis, &reparationis non fuit. Et vere illa gratia supponebat bona, excludebat mala conservabat in bonis non eripiebat a malis . Haec cum post ruinam daretur homini lapso, supponebat mala, in quae inciderat, ab iis liberabat acentem. liberatore Redemptore Salvatore opus erat, Adamus, ait Augustinus, honis erat hi in malissιnt. Ide in illis bonis Christi morte non eguito flos a reatu haeressitario, proprio illius agni unguis absolvit. Deinde exposito, & collato utritisque hominis integri lapsi statu, describere Augustinus Redemptionis beneficium aggreditur,ac Incarnationem ipsam verbi gratiam vocat duplici sensim tum quod fons gratiae reparati hominis fuit tum quod ipsa gratis ac nullis praecedentibus meriti ejus hominis facta fuit. Potentiore gratia indigent si, quae potentior, quam Dei unigenitus lius pro eis homo factus, i erue xus Hic primus est sensus tum ad secundum. Deus inquit, naturam nostram, scilicet, ammam Mionalem, carnέmque hominis Chrisis cepit:
ua missis ustitiae suae praecedentibus meritis livi Dei se esset ab initio, quo esse homo coepisset, ut ipseMVerbum quodHe initio es, una persona esset. Et paulo post ista nativitas profecto gratuita conjunxit in
Amtasei personae Gowinem Deo carnem Verbo. Uamnatιmitatem bona opera secutasunt, non bona opera meruerunt. Ex quo apparet, Christum se si e caulam meritoriam gratiae nostrae, effectricem cum
illius agni sanguis abso erat, qui pro nobis es homo
factus erue xvi, ut redempti Uus sanguine accipere
257쪽
mus gratiam tanto majorem, ut parum esset homini per ita Iam reparare perditam libertatem, parum non posse Die illa me apprehendere bonum, vel permanere in bono, smellet etiam liceretur, ut et ellet. Haeegratia data est per Jesum Chriytum dominiim nes riιm. Hujus adjutorium feciιndumgratiam datur, non secundum debitum,
tant) amplius datur per Jesum Christum dominumn rion, ut tantum ac tales ut melimus. Itaque certamine carnis spiritus laborantes, cpericlitantes δε-risbipugnandi, vincendiquo irtutem per Chris gratiam poscunt. Imo S Exemplatem fuisse significat: cum dicit, nullis praecedentibus meritis, sed gratis eum hominem esse susceptum, ut similis esset lectio praedestinatorum per Christum ad gratiam' gloriam, electioni ipsius ad unionem hypostaticam. Idcirco respiciens ad id quod proximo capite dixerat,
rationem merendi hominis integri eam esse, ut perliberum arbitriti perseverans praemium beatitatis, ceu mercedem acciperet, quod merito redderetur, non gratis daretur: non autem me hujusmodi hominita
reparati, cui non ex meritis arbitri j, sed ex beneficio gratiae datur perseverantia, .gloria gratuita docet Christum non meruisse per liberum albi trium, ut esset Dei filius, sed id gratuito accepisse ut in eo Deus exemplar gratiae nostrae proponeret, qua ex Dei misericordia praedestinati sumus. Necenim quisquam, ait, audeat dicere,quoniam des ritu sanctoli mirgine Maria lius hominis nutus per liberum tamen arbitrium bene mi mendo bona opera fac ev-
Homeruisse, ut e Fe Dei filius, restisentes angelio atque
258쪽
Meus Augustini de duplici adjutorio,
dicerie merbum caro factum es, cini rari praeterea quia spiritus sanctus supermeniet in te, non propter opera
quae nondum noto utique nulla sunt: mox gratuitam appellat nati itate liqudd gratis facta sit, quemadmodum supra dixerat .clectionem praedestinatorum gratis factam, quod ex gratia non ex meritis esset, quae non praecederent gratiam sed sequerentur. Vnde iterum de Christi nativitates istaru natimitatem bona opera secuta sunt, non bona opera meruerunt. Ita liquido
constat Christum apud Augustinum gratiae gloriae
reparati hominis exemplari deam fuisse. Postea confert gratiam Christo datam cum gratia collata Adamo aitq; Christum extra metum ac periculum peccati esse, semper iustum, immaculatum : Adamum vero posse, si vellet, esse justum, sed injustum etiam esse posse, et aliquando voluisses; quo indicat Christum peccati omnino incapacem esse, ac peccare non potuisse igituri neque enim metuendum erat ne isto instabili modo in unitatem personae a Derbo Deo natura humana suscepta per liberum moluntatis peccaret arbitrium, chm ipsa susceptio talis esset, ut nati ra hominis a Deo ita siscepta millitisin se moti m malae oluntatis admitteret. Issam gratiam non habuit homo primus:
quanιιπqiιam edet esse malus. Sed sane habuit in quasi permanere vellet, nunquam malus siet. Etsi verbnon affirmet clare Augustinus Christum non potuisse peccare, sed nunquam malum es e voluisse, sequitur ex eo quod Adamo tribuit, sensisse Christum non potuisse peccare: iam ad finem capitis circa potestatem peccandi, duo tantum quasi extrema proposu
259쪽
it. Posse non peccare, ira non posse peccare aitq; posse non peccare, Adami integri utiles non poste peccare Beatorum esse. Quare cum haec duplex ratio recedendi a peccato sit si damus habuit primam, Christus vendicat secundam, atq; adeo ide potuit non peccare Chrasus peccare non potuit Tandem id quod caput est, docet Augustinus diversam mille gratiam homini integro datam, ab ea, quae collata est homini lapso reparato per Christum. Ac prinium utramque gratiam adjutorium vocat ac in eodem nomine rem distinguit Primam sic format ait tale adjutorium fuisse, ut illud Adam in sua potestate haberet, nam eo pro libito, uti, moniti poterat: Poterat oblatum, cum vellet admittere, poterat rei j x poterat applicare ad agendum,in removere, cum vellet itaque illius usus ex arbitrio pendebat nee illud flectebat arbitrium, sed ad nutum arbitrii flectebatur quippe erat alutoritim quod desereret, cum vellet, se in quo permaneret si esset. Quoniam eo si adjuvabatur potentia liberi arbitrii , ut suae hoc fictorio in bono non maneret sed hoc adjutorium melle . desereret Dederat Deus ho mini boni moluntatem dederatris ad utorium, Deqns in ea non posset manere smellet ut autem mellet, in ejus libero retiiquι arbitrio. Erat alutorium per quod ne quom posset perseveranter bomim facere illud adjutorium dabat o F, nam sine illo non poteratPermanere Adamus, peri poterat Posset permanere si Deliet, quia non deerat alutorium per i odpo et Illud nanciat ad recipiendam bonam volun
260쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio
talem necessarium, cum bonam eam homo a Deo accepisset. Ab eo conditus bonusti in bonis constituatus sed necessarium omnino erat ad permanendum ui eo bono, im sine eo permanere non posmi, cum illo, ac per illud posset. Namque ut reciperet bonum, gratia non egebat, quia in bona Noluntate Deus seerat rectum, nec dum eam perdiderat Egebat tamen afutorio gratiae sine quo id omnino st polset, acceperat
posses mellet. Natura opus erat, Sc adjutorto gratiae: cum illa prorsus indigeret sed usus illius in arbiti iterat potestate poterat enim damus illud deserere per liberum arbitrium, cum deseruit, per liberum arbitrium deseruit. Poterat cum illo permanere si mellet,
nam per illud acceperat posse, si ellet. Quod ut nolle delibero descendit arbitrio, quod tum ita liberum erat ut bene melle posseto male. Apparet autem magis, cuiusmodi hoc adiutorium esset, quod erat eiusdem rationis cum adjutorio Angelorum, qui ad arbitrium illo usi vel steterunt, vel ceciderunt. Sicut inquit, fecerunt Angeli sancti qui cadentibus aliis per liberum arbitriuis se idem liberum arbitrium fleterum opsti.
Unde de hoc adjutorio ita loquitur, perinde ac utriq, Angelo, homini commune esset. Si autem hoc adjutorium, inquit, Nel Angelo, mel homini chm primum facti sunt, defuisset, quoniam ho talis natura facta erat ut sine diet in a lutorio po se maneres mellet, non utique sua culpa cecidissent. Summa est . illud adjutorium dare solum vires ad pom non flacaciam ad velles; ciam omninis indisterentem ad