장음표시 사용
281쪽
Versat idem argumentum Christianae humilitatis Augustinus ac omnem tollit homini lapso materiam gloriandi. Propter quod mirotat liberandis 11 gratia liberantis. Ita ergo non gloriatur omnis caro eoram ipse non enim gloriantur injusti, iii novi habent unde nec iisti, quia ex ipso habent unde nee habent gloriam suam, nisi ipsum, miti dicunt, gloria
mea ct exaltans caput ei in Ctimque hoc inculcasset, rursum rediit ad propositum. Ac per hoc, nec de ipsa perseverantia boni voluit Deus sanctos sitos in viribus suis sed in ipso gloriari. Vires suas appellat,cum quis operetur instar Adam cum Adjutorio sine iι pro arbitrio suo agente iso: possit enim quis interrogare , cur illud siet ne ces arium ciam satis es te videretur aliud primum sine quo in arbitri potestate relictum nam si
cum illo poterat voluntas, fatis erat ut cum eo vellet: nam eo certe, dum non peccavit, bene voluit Adamus imo secum eo bene angeli boni voluerunt Mineruerui. Dare non esse opus alio Ad-3utorio, quo fieret,ut vellet sortitis, 'otentius,quam illud primum me quo.Hanc igitur praevidens quaesitonem respondet: ' Nam si in tanta infirmitate vitae hujus, in qua tamen infirmitate propter elationem reprimendam, perfici virtutem oportebat, ipsis relinqueretur voluntas sua, ut in Adjutorio Dei sine quo perseverare non posssent manerent si vellent, nec Deus in eis operaretur, ut vellent inter tot tantas tentationes infirmitate sita voluntas ipsa succumberet, Wideo perseverare non possent,
282쪽
Augustini de duplici adjutorio,
quia deficientes infirmitate nec vellent, aut non ita vellent infirmitate voluntatis ut possent. Ex necessitate causam astruxit remedij. Subvenimue1 igitur infirmitati moluntatis his anae ut dimina Gratia indeclinabiliter insuperabiliter ageretur, ideo quovis in irma, non tamen deficeret, neque ad Per state aliqua minceretur. Ita factum est, ut moluntas hominis in Dalida ct imbecilla in bono adhuc par et operse veraret per mirtutem Dei, cum ct moluntas pra- mi hominis fortis ct sana in bono ampliore non per- semera verit habens Dirtutem liberi arbitrij, quamvis
non defuturo adjutorio Dei, sine quo non posset persemerare si vellet, non tamen tali, quod in illo operaretur ut mellet. Conturbem hos fontes si explicare
velim. Tam hi nitide fluunt,ut lucem involvant, radios corri ventur. Muniit undique Augustinus viam, S aditus obstruxit, ne qua liquidis fontibus Apri irreperent. Semper hoc Augustino capitale vitum observare differentias illa duorum statuum, quas cum alibi an tum his tribus capitibus proponit, quod ijs perspectis constaret quanta esset in primo sanitas, quanta in secundo infirmitas: quam valensis fortis in primo natura , quam in secundo debilis, mimbecilla, quam liberum in primo a servitute carnis Sc captivitate peceat arbitrium, quam in secundo concupiscentiae carnis obnox ium .donainanti in carne peccatum addictum atque adeo quanta diversitas futura esset Adjutoriorum, quanta differentia gratiarum ut multo majorciliat naturae in secundo statu pro sua necessitate ac
283쪽
miseria quam in primo pro sua abi indantia QMrtitudine Gratia tribuenda. Fortissimo itine ait nisi , atque permisit, ut faceret quod et ellet, tormis servavit, ut ipso donante ἰ dii Fi1 e quod bonum si mellent. Concludit Augustinus aptissime. Dicente ergo Chrisso rogavi pro te,ne Una Fides tua, intellieuum ei dictum qui aedificatur fιpra Petram. --que ita homo Dei non solum, quia misericordiam con seeictus es ut fidelis esset' merum etiam quia Fides ipsa non deficit, qu gloriatur in Domino glorie
His verbis quibus caput hoc clauditur, docemur etiam primam vocationem fieri a Deo per Adjutorium Qui quemadmodum ultimam in vocatione perseverantiam ac omne in Praedestinatis Adjutorium esse omnino Adjutorium Quo datum proposito praedestinantis Dei. Quae doctrina propria Sc perpetua Augustini est ab eodem fonte Christianae humilitatis prosectaci cujus maxime assertor, .cultor, uti e Gratiae,cum Apostolo est Augustinus. CAP.
284쪽
Mens Augiasatini de duplici a lutorib A P. VIII. Eadem de Duplici adjutorio Sine QvqQuo idustribus duobus, altero ex libro
de Dono perseverantiae, altero ex libro de Praedestinatione Sancto rum locis Cidenter doctrina
probatur. ETsi Augi istini sententia hactenus tradita satis per se ipsa splendeat, nec majori luce indigeat
tamen operae pretium uerit aliis eam adductis, collatis testimoniis illustrare, ut appareat quanta sit ejus lux, 8 quomodo sibi Augustinus ubique respondeat, inuam in ea tradenda perspicuus, in confirmandat assiduus, in retinenda constans fuerit. A nobilissiniis locis incipiam, in quibus Cygnea jam ob mortis viciniam voce Augustinus suavistima Gratiae canit oracula. Et quanquam pleraque in liiijusmodi libris rem continentia inveniantur testimonia nolo ea omnia, nec possum vocare : necesse quippe foret totum mihi librum respondere. Duo quae clarissima sunt invito ac repraesento. Igitur libro de Dono Perseverantiae, Cap. 7. postquam praecedenti cap. donari a Deo
285쪽
perseverantiam assirmaratra id ex oratione Dominica tuai Cypriani sciitvntia confirmi ratait, ergo alia documens non essent , haec Domin/ciri citi onobis, ad causam Gryti quam defendimus si DFeeret quia nihil nobis reliquit in quo tauq iam in nos riemur. Si quid in ut nou discedamus a Deo, uo ostem di dandum esse nisi a Deo cum posceu u ostend. a
Deo. Qui eni vis urinfertur tu leutat ouem non disce di a Deo. Non hoc est omnino in νιribus liberi arbitri quales nunc sunt, fuerat in homi ne intequam caderet. Ecce a in distingiti inter Gratiam utri uoque status, dum ait majores in primo vires fuisse ad perseverandum cum poste si vellet oblata latia perseverare non enim loquitur de libero arbitrio gratia destituto, sed adjutorio Grati: Sine quo non ad)uto quas tamen appellat vires liberi arbitrij, quod pro libito eo Adjutorio utebatur. Ac nequis exciperet parvam es ne ad persevcrandum eam arbitri cum illo Adiutorio potestatim, idque ex casti
conjiceret Occurrit Pergens iniae tamen ibertas volim talis in illius primae conditionis praestantia quantum malueris, apparuit in angelis, qui Diabolo eum suis cadente in meritate steterunt, ad securitatem perpetuam non cadendi in qua nam eos esse comtissione scimus pervenire meruerunt. Patet hinc ejusdem rationis fuisse , djutorium Adam integri& Auget eorum, id est dine Nunc docet Augustinus diuersae omnino fuisse Adjutorium lapsi. Post easum aute hominis non nisi ad Gratiam suam Dem voluit pertinere ut homo accedat ad eum, neque
286쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio,
nisi ad Gratiam suam pertinere ut homo non recedat
ab eo. Oblhrva illud non nisi perinde est, a quod
Donum Dei est,arbitrio tribuendum non sit humano ac quemadmodum operante homine cum Gratia non ducente arbitrium, sed ducta ab arbitrio dicebatur operatio liberi arbitrii, cum tamen illud Gratia juvaret, ita operante Gratiae in homine ac movente ut vellet cooperante libero arbitrio, Gratiae Dei operatio tribuebatur. Prosequitur docendo Augustinus , diutorium
istud siti a Christo esse. Uane gratiam posuit in illo in quo sortem consecuti sumus praedesinat secundum
propositum ejus, qui universa operatur ne scedamus. Propter quod ei per prophetam dicium est. Fiat maenus tua super mirum dexterae tuae, e super ιlium hominis quem coiisirmasti tibi, o non scedimus a te. Reeerte non est Adam primus in quo discessimus ab eo sed dum no vii mus super quem sit manus Ius ut non discedamus ab eo. Christus enim totus eum membris
suis est propter Eccisam quae est corpus ejus, plenitudo ejus. i. ergo si siler eum manus Dei: quo opere Dei sit ut simus in Christo permanentes cum Deo, .mn seu in Adam discedente Deo. 8 Munus igituν Dei es sa non nostra, ut non discedamus a Deo. nAdjutorium si io nimirum stis sit opus Expressest dicens sinue opere Dei sit. At ne quis dubitaret retulit ad ipsam Persevcrantiam de quasti pra. Fit ut simus perse erantis cum Deo, ut perseverantiae adjungeret diutorium stu perseveratur. Deindemn firmat nostrum id non esse quemadmodum erat
287쪽
nostrum in primo statu, quod in o arbitri nostrierat uti pro libito, non uti Gratia 'sed Dei donantis perseverantiam cooperante ad eam libero arbitrio voluntatis Mais igitur Dei est ista non nostra Tandem concludit Deus ergo conmertit ad Fidem Deus ergo donat Persemerantiam usque in
Hem. Et quidem soleo dicere caput hoc septinium de dono Persevcrantiae esse compendium capitum Illorum triuii libri de Corrept. 8 Grat. Ut duo libri de Praedest. Sanct. Dono Persever. responsum continent ad objecta libro illi deCorrept..Grat. Cujus doctrinam a Massiliensibus exagitatam rogatu Prosperi milari Augustinus u. obus hisce libellis oblatis defendit mec dubito quin doctrina hujus capitisi pioximorum respondeat querelis eorum, qui apud Hilarium hujusmod differentiam Gratiarum improbabant inuemadmodum ex ejusdem Epistola particula apparet, quam idcirco volo subjicere. Deinde moles ferunt ita
dividi Gratiam quie Deltunc primo homini data ess, mel nunc omnibus datur,ut ille acceperit Gratiam, non qua
feret ut persemeraret, sed sine qua per liberum arbitrium persemerare non posset nunc mero sanctis in Regnum Dei per Gratiam praedestinatis non tale afutori-umper)everantiae datur sed tale tit eis, Perseverantia ipsa done ur non solum ut sine isto Dono Perseoerantes esse non possint, vertimetiam ut per hoc donum non nisi persevcrantes ζnt. Cui sane particulae,s proximis idem argumentum versantibus S urgentibus ita satisfacit hoc capite, adjunctis Augustinus,ut propo- sitam
288쪽
, Meus Augustini de duplici adjutorio,
stam sibi eam partem epistolae habuisse response
rus omnino videatur. Nolo tamen hic est longior, quod locum in um Litterarum Hilari sim uberius Maccuratius tractaturus. Est etiam alter locus in libro de Praedestinatione Sanctorum qui rem continet qui etsi minus distincte disterentias istas proponat, castamen & stipponit, in voluit. Qitem sic afferre volo, ut non
perpetuum caput, sed electas ejus partes tiasnacmbra poponim igitur cap s. Est etiam praeclarissimum lumen Praedestinationis ct Gratia ipse salvator. Appareat itaque nobis in nostro capite De nigratiae unde secundum uni cuiusque mensuram se per cuncta ejus membra distundit. Ea gratia sta initio Fidei suae homo quicunque bessianus, qua gratia homo ille ab initio suo usu est christus de ipso Jpiritu hic renatus, de quo es ille natus eodem stiritus in nobis remissio peccatorum, quo spiritu fudium est, ut nullum haberet ille peccatum. Satis in hujul modi exemplo elucet, quid velit Agustinus, cirpe ritiam secundi status post lapsum Adanai se omnino Donum Dei: in nobis po-tcntc Operani Cm, ill ex ea sit principium criti: non ex arbitri , uti in primo Adanai arentis sta tu Itaque addit Augustinus Humana hic morita Anticescant, quae perierunt per Adam illa fandociliaec libero, fano arbitrio cum Adjutorio quo' Adamus S Anguli habuerunt in eo statu littegritatis inchoatae beatitudinis quae sit pra ex Augustino adduxi inus,ac expendimus. Λant tales et ires habebat
289쪽
habebat Adam moluntas quae fine usi fuerat insiluia peceato, ct nihil illi ex seipsa concupiscentialiter re- si iebat,ut dignetantis bonitati, bene mimendi facilitati persemerandi ommitteretur arbitrium Inde staret ille 'libero arbitrio ea tantum gratia adjuto natet sicut boni Angeli qui steterunt, per liberum arbiterum fleterunt. Fortissimo quippe dimisit
Deus ut faceret quod mellet. Velle autem ita erat in mus potestate, ut sui ama prolibito facilitate bolaum acciperet eo adjutorio, retineret. Dederat MNe illi us bonam molantatem, AElutorium me pso in ea no posset permanere si mellet ut autem sellet in e ius libero reliqu1 arbitrio. Quod arbitri-m ita tum liberum erat ut bene melle posset male. Hinc illa meriti conditio, quod hic humanum vocat.
Humana linquit, merita contieestant, quia cum a libe- arbitrio Gratiam acceptante ac trahente ad operandum descenderent ei reserebantur, quod hu- manum cum esset, merita humana reddebat. Fa- ceret enim ille per liberum si perseveraret arbitrium, sicut fecerunt Veli sancti, i t cadentibus aliis per liberum arbitrium, per idem liberum arbitrium
steterunt 'ipsi mare optime respondent sibi hi
loci tum exemplo Chiisti Incarnati quo etiam cap. 4no ii librae Corrept tigrat utitur Augustinus, tum ratione merendi ex libcro arbitrii cum adjutorio sine quo. Jam vero quoad conditionem gratiae secundi stati s per Christum datae, non minus convenit, hu)us
cum superioribus capitis doctrina. inae mi, inquit,
290쪽
ε Mens Augustini de duplici tum
p ae regna Dei Graii per 'fami sum Dorii ru
bostrum Cu3usmodi autem ea sit, tradit hic quoad praedestinationem sine praevisione metitorum paulo post, cap. f. quoad vocationem ion quan-cunque ocatum sed qua mocatione u reddens
Ecce ad)utorium Quas, non modo potens credere, sed credens j vj que adeo at ipse Deu in nob operetur melle Atque ut obiter id animadvertam introducta Pelagi perversa de praed
si inatione ex meritis liberi arbitri sententia qua diccbatis Prociebat Deus quι futuri erant sancti, immaculati per berae molosatis arbit m. Docet nisi Gratia in nobis operantes movente, iaciente ut velimus, ac mercamur volendo, aliam rationem merendi essi humanam. Nam versans locum Pauli cap. . ad Ephesios, opponens Pelagianis alti: Cernuis autem procul dubio, cernitis, quan
gratι. contra quam merita extollantur humana. En
merita quae Pelagiani induccbant, eodem vocabulo astici quo illa Adam priora affecerat: nam tibiar-hitriunt Gratiae dominabatur, quocunque mereretur modo, merita ad se trahebat inuniana meiebat . diis ori Pelagian isti, quia Massilienses
erant, gratiae aliquod adjutorium immiscebant otio cum tale non est atquale Augustinus e Paulo volebat, meritum libero arbitrio, ceu Gratiam moderant relinquebat. inde liquet solum adiu torrum quo ciscere merit Dona Dei atque adeo Mumana non esse. Haec vero per Adam periisse quoniam