장음표시 사용
301쪽
Meus Augus in de duplici adjutorio,
ratione de aeritis loquitur . Nam Epist os. bullan sunt igitur merita justorum Sunt sane,quia
ju sisunt, sed ni usi fierent, merita nou kerunt justi enim facti sunt eunt ii ii icati sunt, sed, sicut dici ipoliolus,Justificati gratis pergratiam ipsius. Et infra.
Ouod es ergo meritum hominis ante gratiam, quo merito percipia Gratiam cum omne bouum meritor noserum
nou in uobis furici nisi Gratia P Et chis Deus coronat merita nostra nihil aliud coronet, quam munerasua pVide qua longe distent hii ut modi merita a meritis Adami, quae ex arbitrii libertate cum essent, huma-r appellata, atque adeo alterius rationis. Ex quo putet Causarum unde diversitas provenit, id est Auxiliorum differentia. Illud praeclare Augusti-ntis. Non fraVird Deo cutit atur, Et misericordia ejus
praeveniet me, D nrisericordia bur subsequetur me. nde ipse mitia terna, quae utique sine in habebitur, ideo meritis praecedentibus redditur tame quia eadem merita, quibus redditur m a nobis parata sunt
per nostram suscientiam, sed in nobis Aa per gratiam, etiam ipsa Gratia nuncuptatur non ob aliud, nisi pilis gratis datur, nec ideo quia meritis non dbfur, sed quia data sunt et ipsa merita quibus dati r Ratio autem propter quam Augustiniis me ita iustorum ad misericordiam revocat, illa est ' quoniam, cum sint Dona Dei humana non siines atque adeo ad
justitiam spectare non possunt citius iodi sunt merita prim status, quae quod erantis arbitrio, humana, χὐjustitia erant otio ibi docet Augustinus me justitia de immanose extollat merito. Quid
302쪽
enim habes quod non accepist Tibi enim loqua ndebita redHretur, s ex te tibi esset usitio cui debelu . Idem tradit,&i quidem iusius Epist. to 6 i sepualia . sed mi extra Epistolarum terminop evagdria Superest hujus doctrinae proxime delibertate ac me, rito traditae illustris Augustini sententia Epist. Ita sit,ut neque fdeles situ nisi tibero arbitrio, 'aneis
istius gratia Meles fant, qu/ oram a potestate tenebri eum liberaetiit arbitrium. Sie Dei Gratia non negatur,sed meruilis humanis praecedentibus meritis et eramo' Datur 9 tiberum ita defendisur,ut humilitatesolidetur non elatione solidetur arbitrDιm c qui gloriatur non in homine,etve quolibet also,velse ipso,sed in Domino glorietur. Hic est scopus ad quem temper collimat Augustinus. ut omnem superbiae anta praecidat,ac nihil gloriae
Divinae homo decerpat Propositum quippe est ei loco isto Pauli, ora de viribus se liberi sui arbitri jactantibus, obturarC.
Jam vero differentias statuum L libertatis cujus que discrimina perspicue Augustinus tanquam radi ces diversitatis Auxiliorum proponit Epist ios. improbat errorem Pelagi, hoc modo. Asequano
ita paribus momentis potet fatem voluntatis aequa lance perpendit, ut aliquantum etiam ad non peceandum G
tire doniat quod fita Isi, nullus Dei s Ad utorio
Gratiae reseroatur ne qua nos dicamus: Ad non peccandum nihil et oluntatis arbitrium malere. Isquando aufiem piotidiano Grati a Dei miriiri nos confitetur auxilio, quan diis habeamus ad non peccandum forte Osrinum liberum arbitrium quod utique inmalidum L et is
303쪽
Mens Augustitii de duplici a lutorio,
infirmum debuit consiteri, donec sanentur omnes languores animae nostrae. Ita extollit naturam Pelagius
ut dejiciat Gratiam. Ita Augustinus contra, ut statuat Gratiam, in iuum locum arbitrium reponit. Et paulo post relato ex erroribus Pelagi dicentis naturam non egere Gratia nisi ad facilius operandum. Ait: Quanquam ne illa possibilitas liberi arbitru iam in bonum quam in malum, aequa lance per pensione mi facilitati locum relinquit, quam saltem
iidetur confessus esse dicendo facibus possunt implere
per Gratiam. Si enim per Gratiam lex aciliis impletur facillime autem sine gratia sit malum profecto sapossibilitas non aequa lance perpendituar. Haec ego adduxi, ut ostenderem semper Augustinum egisse, ut minus valere naturam in statu ruinae, quam integritatis, quomodo se cunque opiniones haberent, perspicue appareret. Vrgeamus propinquo rem ac omnibus indagatis vestigiis AEdjutoria distinguamus. Id agit Augustinus Epist. o7.ubi cum Vitali in Pelagianos in clinante disputans, ait venire se ad quaestionem Utrum praecedat haec gratia, an subsequatur molunta tem hoc ess ut planiis id eloquar, utrum ideo nobis detur, quia voti mus, an per ipsam Deus liciat ut melimus. In qua quaestione proponenda manifesthtradit Augustinus utriusque Auxili pro utroque statu disserentiam: nam e praecedentibus constat Adiutorium sine quo subsequi voluntatem δε praesto nobis esse quia volumitus, sicuti cibus, dux At vero lutoriumQuo iacere ut velimus nec expectare
voluntatem sed agere. Quid Quod assumit Proponit
304쪽
proponit exemplum lucis quo solet uti ad declarandum sutorium sne quo Pac illud exponens paulo post applicat ad statum integritatis Cujus esse proprium assirmat. Qtio nihil dici potuit manifestius. Rem ostendo Adducta clagi de naturae viribus sibi sussicientis sententia. Ne existimem ι de illo temere suspicari, Irta sp iii dirui se
eunt sentire forte efrmum ad non peccandum liberum arbitrium, quan diis sne Dei gratia id escere atque adimplere non possit,seu fanos oculos frinos dicimus ad .idendum, quod tamen nullo modo facere possunt, dest lucis auxilium. Patet lucem significare su torium sne quo ut apparet ex superiori capite citato loco de natura e Grai. c. 8. infra patebit ex testimonio lib. a. de Peccat me .remis C. s. ex his verbis satis constat dine gratia. Si est lucis Auxilium. Hoc monstrato illud superest ostendere, proprium esse hujusmodi auxilium Paradigmate lucis indicatum Integrae naturae in statu Paradisi beato. Id ago. Ubi Augustitius clagi impiam haeresin confutavit, omnino excludentis
auxilium Gratiae, ait Natura enim humana etiam fi illa integritate in qua condita se permaneret, nullo modo se ipsum Creatore suo non . ad Jumantefer aret.
Cum igitur sine Dei gratia salutem non posse cusodire
quam accepit, c. Quod necessario accipiendum est de Gratia qua non solum e modo lo quendi nona iuvantes Sine Dei gratia 1 sed excipi connexione locorum : nam in proximo Augustinus inducit modum, quo subterfugere posset datius assirmans virca natura subintellecto auxilio
305쪽
ρ Mens Aumstini de duplici adjutorio,
Gratiae i quod sana esse non poterat nisi Auxiliuis, sine quo luci simile, nam certe futorium quo: Pelagius nullatenus admitteret. Igitur quod auxilium Pelagius admittere posset illud poste Augustinus integrae naturae tribuit. Ac illud erat Adbutorium sine quo ergo istud 'est quod integro statui tribuit Augustinus.
Expendimtur pro eadem sententia praeclari quidam ex libris de peccatorini meritis , remistione
loci. ΡRimus esto ex lib. a. de eccat mer. remis c. s. in quo adducto lucis exemplo proponitur
utrumque adjutorium perspieue, ut appareat unum ab alio esse diversum . Sicut eorporis eu non aluvatur a luce, ut ab eadem luce clausus amersias die ducedat, ut autem Didaea adju-atur ab ea, neque hoc omhino nisi illa adjuverit potes, ita Deus quio x est hominis interioris aluet a mentis nostrae obtu- tui, ut non secundum nostrant, sed secundum j- sitiam boni aliquid operemur. Si autem ab illo amerti
306쪽
mur, nostrum s. Propositum erat Augustino docere cccatum, nostrum, & a nobis esse. Bontini: Deo nobis provenire , Id demonstravit exemplo lucis illato. Milo uti solet ad explicandum Adjiι- torium fine quo. Itaque habemus hic adjutorium primi generis. Si hic sisteret Augustinus suam labe factare videretur sententiam de duplici Adjutorro; nam hic videbatur eo solo,id est,sue quo est contentus quod maxim Adversari optarent. Sed Augustinus id praevidit, iraecidit conatus et Etenim cum ad institutum apte intulisici Condiersos ergo Deus afumata versos deserit. Statim addidit. Sed etiam ut convertamur ipse iuvat, quod certe oeulis lux ista non praeflat , Ut doceret non satis este
Adjutorium primi generis, ne quo luci simile, pro hoc stati nisi etiam aliud secundi, quo primo
adderetur Itaque quod primum praestaret, claro staret exemplo lucis exposuit quod secundum quia a primo non erat, Se hujus paradigma nota qua bat, apposuit a Deo conversionem non conversi, mora, avertentis se hominis Quod Augusti nus ibi celebri illa, decantata sua, e Pelagio maxime invisa ient ti1 Da quod Jubes jube quod vis. ducta non pie magis, quam apte prose'quitur. Mujus vero modum conversionis toto fer. me hoc libro secundo pergit exponere, ne nobis quicquam in ea sit, unde gloriemur, esim tamen nihil sit, cui non cooperemur itaque libertatis no- serae nos monet, sed omnino Gratia ancillantis. Ac primum queritur, c 18 Quod laborant homines in-
307쪽
Mens Augustini de duplici a lutorio
in euire in nostra voluntate, quid boni sit nostrum, quod nobis non si ex Deo quod ilia aliis modis ieri potest,ut omnes uno ictu praecidat, ait is uomodo in venire possit ignoro. Et coiiversus ad arbitrium voluntatis, quo quia reste agendo utimur eo ad gloriam captandam, interdum abuti volumus, ait: Nisi obtineamus non solii moluntatis arbitrium, quod hue atque illuc liberum flectitur, atque in eis naturalibus bonis se, itibus O male ιti natus potes sed
etiam Nohistatem bonam quae jam in eis bonis, quorum
usus esse non poteI malus nisi ex Deo nobis esse non posse, nescio quemadmodum defendamus quod dictum est.
Quid autem habes, quod non accepisti P Priori parte refutat cos qui docebant etiam sine ulla gratia liberum per se bene operari arbitrium nec idcirco tamen Deo non deberi operationem, quod ipsum
liberum arbitrium a Deo sit. Quae pars rem non continet Secunda tamen omnino continet, dum docet voluntatem bonam ex nobis non esse, sed ex
Dei dono venire; nam si cum solo futorio sne o id est, Gratia tantum instar lucis oblata bona
voluntas fieret, iam ea Dei Donuni non esset cum instar Adam i litus Gratiae a voluntate incipe-rct ataue ite flexus voluntatis ad gratiam arbit Romnin lithor Augustino me uari, iis esse ut voluntast, ut G atecedentis,4 tra si Grat tum concomitansium, adeo in illius pol bl l tunc Donum Der, sed effectus
308쪽
effectus in dii striae humanae meritum iu manum, qua nivis Gratia adjuvet concomitanter. Quin imo multo ma)ur crit ratio negandi hunc modum operandi cum ibio Alutorio sine Quo in natura lapsa, quaerat in statu integritatis. Quare Augustinus: Quod ad Deum nos con vertimus visi ipso excitante, atque ari Iu ante non possumus : aee es oluntas, bona quid halemus quod non accepimus P ct aliunde conmineis: Nam si nobis libera quaedam moluntas ex Deo se, quae adhue poteI esse bona me mali bona mero moluntas
ex nobis est,melius est id, quod a nobis, quam quod ab
illo eli. Hoc quidem in primo statu dici non poterat, quod am erat voluntas bona, tamen Augustinus in eo propter solum bonum usum Gratiae meritum negat esse donum Dei, arbitrio illud attribuit,ut appareat quid dicturus esset in nostro statu in quo prava voluntas est, si cum solo hujusmodi Ad)utorio recte liberum operaretur arbitrium Duo adhuc sunt in do rina hujus libri praeclara ad probandam utriusque differentiam Adjutori perspicua argumenta. Quae portet diligenter attendere. Primum : Rationem bene operandi a Gratia esse, Ma Gratia provenire: ut
no itia sequatur, sed ducat arbitrium atque tio operandi a Deo detur, quod ejusnodi detur, quae faciat voluntatem operari. Ini est vultis Gratiae esticacis, seu Adjutorij iide persi leue deducitur eum qui ben o Ista Jllsara ita a Deo Adjuvari, ut illi tanquam autho-
309쪽
Λ m Augustini de duplici adjutorio,
ra bonis operis ieritum sit tribuendum. Audiamus Augustinum. Cap. 7. Duo ponit principia Quae impediunt voluntatem a bono Ignorantiam .disticultatem. Deinde statuit Adjutoria qui. bus illa vincuntur, Hoc modo. Ignorantia igitur infrinitus mitia sunt, quae ιmpediunt etvoluntatem ne moveatur ad faciendum opus bomim , mel ab opere malo abstinendum. Ut autem innotescat quod latebat, ct Damotu quod non delectabat ratiaDei est,quihominum alumat voluntates. Ac ne dubia res siet. illud addit pro ratione operandi. Tanto enim quidque et hementiu et olumus, quant certii s quod bonum sit novimus, eoque delectamur ardenti.s. Quod autem major haec illustratio, Minflammatio sit beneficium Dei voluntarium, atque adeo eum authorem cne operis boni, tradit deinde Augustinus egregia ratione, quod nempe Deus modo dat, modo sabtrahit, modo auget, modo minuit pro saavoluntate siemper justa. Ideo quisquensrum bonum opus suscipere, agere, implere, nunc scit, nunc nescit,
nune de CFatur, nunc non delectatur, ut nomerit, non suae
facultatu, sed Divini muneris esse quod scit, mel quod
delectatur ac sic ab elationis manitate sanetur, sciat quam vere non de terra sa, sed spiritualiter di Amn sit Cominus dabit suamitatem terra nostra
dabit fructum suum. Quam hoc est a primi illius Adiutori sine quo conditione diversiam λ Idque
multo manifestius anparet ex sententia capitis. 9.Litelli oramus si possimus Deum, ideo etiam sanctis suis alicujus operis justi aliquando non tribuere, me cer
310쪽
iam seientiam, mel miSiricem delectationem ' ut cognoseant non a seipsis sed ab illo sibi esse lucem, qua illιιminantur tenebrae eorum, sua Nitatem quae et frudium
terrae eorum. l Iani testum plane est distinguere inter delectationem Aricem Se aliam quae non sit victrix nam non ait Deum subtrahere, delectationem, sed victricem stibtrahere, quod' laedani sit tanta quae vincat ficiat operari, quaedam minor sit, quae aut ignorantia, aut infirmitate siperetur. Cui loco similes sunt alii: Inus lib. de spiritu Lit tera c. 3. Alter lib. de Grat Christi. c. 3. Tertius lib. . de libero arbitrio, c. 18 relatus ab Augustino lib. de natura Gratia, c. 68 qui quoniam ibi approbatur duorum instat si poterit. Ex his tamen ego si tum illum de Spirit. Sc Lit volo a Dferre. Nam neque liberum arbitrium quicquam nisi ad peccandum malet, si lutea meritatis Dia. Et cum id quod agendum, quo nitendum es, caeperit non .alere, nisi etiam delectet, odi ametur, non agitur, uisus cipitur, non bene mimitur autem diligatur, Charitas Dei distunditur in cordibus Osris, non per liborum arbitrium, quod surgit ex nobis, sed per Spiritum Sanctum qui datus ese nobis. Jam apparet diversitas hujus auxili ab co quod erat proprium status Integri, nam hoc non ducebat, nec urgebat, nec trahebat arbitrium, quemadmodum istud ruinae status ducit, urget, trahit. Nam ibi voluntas erat liberat auxilium habebat in sua potestate: at vero hic cum eo indigna reddita sit, opus est, ut auxilio Gratia dirigatur,