Markou Antninou autokratoros Tn eis heauton biblia 12. Marci Antonini imperatoris in semet ipsum libri 12. Recognovit Henricus Schenel

121쪽

εὐρήσεις, ων μεσταὶ αἱ ἱστορίαι αἱ παλαιαί, αἱ μέσαι αἱ υπύγυιοι, ν νυν μεσταὶ αἱ πόλεις καὶ αἱ οἰκίαι οὐ-1ὐδεν καινόν πάντα καὶ συνηθη καὶ λιγοχρονια. 2. H ταχύγματά πώ γε αλλως δύναται νεκρωθῆναι, ἐὰν μὴ αἱ κατάλληλοι αυτοῖς φαντασίαι σβεσθοσιν ας διηνεκος ἀναζωπυρεῖν ἐπὶ σοί στι. δυναμαι περὶ τούτου, ὁ δεῖ, πολαμβάνειν εἰ δ' αρα δυναμαι, τί ταράσ-15 σομαι τὰ ξω της μης διανοίας ουδεν λως πρ0 τηνεμὴν διάνοιαν. τουτο μάθε καὶ ὁρθb εἰ ἀναβιῖναί

σοι ξεστιν ἴδε πάλιν τὰ πράγματα, Δ εώρας εν Os- τω γὰρ το ἀναβιῖναι.

3. Πομπης κενοσπουδία, επὶ σκηνῆς δράματα, ποίμνια, ἡ ἀγέλαι, διαδορατισμοι κυνιδίοις στάριον ἐρριμμένον, ψωμίον εἰς τὰς των ἰχθύων δεξαμενάς, μυρμήκων ταλαιπωρίαι καὶ ἀχθοφορίαι, μυιδίων ἐπτοημενων διαδρομαί, σιγιλλάρια νευροσπαστούμενα. χρὴ ουν εν τούτοις

122쪽

4. 1εῖ κατὰ λέξιν παρακολουθεῖν τοῖς λεγομένοις καὶ καθ' ίκάστην ὁρμὴν τοῖς γινομενοι καὶ ἐπὶ μεν OB ἐτερου ευθυς ρῆν, επὶ τίνα σκοπον η αναφορά, επὶ δε Ἀτου τερου παραφυλάσσειν, τί το σημαινόμενον. 5. Πύτερον ξαρκεῖ διάνοιά μου προς τουτο ' ου; εἰ μεν ἐξαρκεῖ, χρῖμα αυτη προς et ἔργον δε οργάνωπαρὰ τη των λων φυσεως δοθέντι ει δὲ μ εξαρκεῖ, ητοι παραχωρ του εργο τω δυναμένω κρεῖττον ἐπι- ο τελέσαι, ἐὰν ἁλλως τουτο μη καθήκri, et πράσσω, Δ δυ- ναμαι, προσπαραλαβδεν τον δυνάμενον κατὰ προσχρησιν

του μου γεμονικου ποιησαι et εις την κοινωνίαν νυν καίριον και χρησιμον ' τι γαρ αν δι' ἐμαυτου η συνἄλλω ποιο, δε μύνον χρὴ συντείνειν, εἰς κοινὴ χρή i5 σιμον και ευάρμοστον.

6. Oσοι μεν πολυυμνητοι γενόμενοι ηδ ληθη παραδέδονται Gσοι δὲ τουτους μνήσαντες πάλαι ἐκποδών. AT T. μὴ αἰσχυνου βοηθουμενος πρόκειται γάρ σοι ἐνεργεῖν τ επιβάλλον δε στρατιώτti ἐν τειχομαχία. τί quo υν, ἐὰν συ μεν χωλαίνων επὶ την επαλξιν ἀναβῆναι μονος μὴ δύνin συν ἄλλω δὲ δυνατον et τουτο; AT . Tὰ μέλλοντα γη ταρασσέτω ' ξεις γὰρ π αυτά, ἐὰν δεήσ/ὶ φέρων τ0ν αυτον λόγον, ψ νυν προς τὰ παρ

9. Πάντα ἀλλήλοις ἐπιπλέκεται και η συνδεσις ερὰ και σχεθόν τι ουδὲ ἀλλύτριον ἄλλο ἄλλω συγκατατέ-

123쪽

τε γὰρ εἷς ἐξ απάντων καὶ θ εο ει διὰ πάντων καὶ οὐσία μία και νόμος ἐς λύγος κοινος πάντων των νοερον ζωων, καὶ ἀλήθεια μία, εἴγε καὶ τελειότης μία των ὁμο-

γενον και Ου αυτο λόγου μετεχόντων ζωων. 10. Πῆν το νυλον ναφανίζεται τάχιστα τῖντον λωνουσία και παν αἴτιον εις τον τον λων λόγον τάχιστα αναλαμβάνεται και παντος μνήμη τάχιστα εγκαταχώννυ

και κατὰ λόγον. l2. Ορθb η ὀρθουμενος. 13. οἱών εστιν ν ηνωμένοις τα μελη του σώματος, τὐοτο εχει τον λόγον εν διεστῖσι τα λογικὰ προς μίαν 15 τινὰ συνεργίαν κατεσκευασμένα. μctλλον δε σοι τούτου νόησις προσπεσεῖται, εὰν προς αυτον πολλάκις λέγιὶς, ὁτι μελος εἰμὶ το εκ το λογικον συστήματος δεὰν ὁ διὰ το ρ στοιχείου μερος ἐναι εαυτον λεγύς, Οἴπω απω καρδίας φιλεῖς τους ἀνθρώπους, Ῥυπω σε

λησ1ὶ μέμψεται τὰ παθόντα, γ δε εὰν η υπολάβω, Ψ δτι κακον et συμβεβηκός, ουπω βέβλαμμαι. ἐξεστι δεμοι μη πολαβεῖν. 15. Ο τι ἄν τις ποιῆ φλέγli, με δει ἀγαθb ει ναι'

124쪽

εἶναι καὶ τ ἐμαυτου χρῖμα ἔχειν'.16. 04γεμονικον αυτ ἐαυτῶ ουπιενοχλεῖ, οἷον λεγω, ου σοβεῖ αυτ εἰς ἐπιθυμίαν δε δε τις αλλος αὐτ εφοβησα ν λυπησαι δύναται, ποιείτω αυτο γαρ αυτουποληπτικος υ τρεψε εἰς τοιαύτας τροπάς. το σωμάτιον μη πάθ'r τι, αυτ μεριμνάτω, εἰ δυa αται, και λεγέτω, i τι πάσχει τυ δε ψυχάριον το φοβουμενον, τολυπουμενον, το περι τούτων λως πολαμβάνον υδεν 10 μὴ πάθλὶ ου γαρ ξις αυτ ει κρίσιν τοιαύτην. ἀπροσδεες ἐστιν, σo εφ' εαυτῶ το ἐγεμονικόν, ἐὰν μη ἐαυτῶ ενδειαν ποι θ κατὰ ταὐτα δε καὶ ἀτάραχον και ἀνεμπόδιστον, εὰν μη αυτ ταράσση καὶ ἐμποδίζη. 17. υδαιμονία ἐστι δαίμων Ἀγαθος h 15 ἀγαθόν. τί ουν δε ποιεῖς, δε φαντασία ἀπερχου,

AT 18. Φοβεῖταί τις μεταβολὴν τί γὰρ δύναται χωρὶς ομεταβολης γενέσθαι τί δὲ φίλτερον η οἰκειότερον τρτων λων φύσει; συ δε αυτος λουσασθαι δύνασαι, ἐὰν μὴ τὰ ξυλα μεταβάλn τραφηναι δε δυνασαι, ἐὰν μη τὰ ἐδώδιμα μεταβάλη αλλο δέ τι των χρησίμων δύναται συντελεσθηναι χωρὶς μεταβολης 'ου ὁρας ουν, ὁτι και 25

125쪽

TR EI EATTON BIBΛ. Z 16,1 - 23, 2 81 αὐτ τ σε μεταβαλεῖν φοιέν εστι καὶ μοίως ἀναγκαῖον ATXτθ των δλων φύσει; 19. Λιὰ της των λων ουσίας, διὰ χειμάρρου διεκ AT πορεύεται πάντα τα σώματα τω λω συμφυῆ καὶ συν-

εργά - τα μετερα μερ ἀλλήλοις. Πόσους δ' ὁ αἰδεν μυσίππους, πόσους Σωκράτεις,

πόσους πικτητους καταπέπωκεν - τ δ αυτ και επὶ παντος ουτινοσοὐν σοι ἀνθρώπου τε καὶ πράγματος προσπιπτέτω. 10 20. Ἐμε εν μόνον περισπα μη τι αυτος ποιησω δ κατασκευ το ανθρώπου o θέλει - ου θέλει νον υ θελει.

21. γγύς μεν η ση περὶ πάντων λήθη, ἐγγυς δε

πάντων περὶ σου λήθη. i 22. Iutor ἀνθρωπου φιλεῖν καὶ ob πταίοντας. του ATXτο δὲ γίνεται, εὰν συμπροσπίπτ' Goι, τι και συγγενεῖς καὶ δι Ἀγνοιαν και ἴκ0ντες ἱμαρτάνουσι και μετ ολίγοναμφότεροι τεθνηξεσθε και προ πάντων, ὁτι Ουαεβλαψεν σε ου γαρ τληγεμονικύν σου χεῖρον ἐποίVσεν η προσθεν ην. ἡ 23 -των λων φύσις εκ της λης οὐσίας ς κηροεATBνθ με ἱππάριον πλασε, συγχεασα δε τοOτο εἰς δέν δρύφιον συνεχθήσατο θ λλὶ αὐτο 0, ἐτα εἰς ἀνθρωπά-

ρt0ν, εἶτα εἰς αλλο τι ' καστον θε τούτων πρ0ς ὀλίγιστον ὐπέστη. 'δεινὼν δε οὐδε το διαλυθηναι τω κιβωτίω, 25 σπερ οὐδε το συμπαγηναι.

126쪽

82 ΑΡΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ Α 24. 0 ἐπίκοτον os προσώπου λίαν παρα φυσιν, ' ταν πολλάκις ἐναποθνl σκειν ὴ πρόσχημα η το τελευταῖον ἀπεσβεσθη, στε λως ἐξαφθῆναι μη δυνασθαι. αὐτω γε τούτω παρακολουθεῖν πειρο, τι παρὰ τον λόγον εἰ γαρ καὶ συναίσθησις του μαρτάνειν οἰχήσεται, τίς τι του ζην αἰτία; 25. Πάντα, σα ρας, σον ουπω μεταβαλε ὐτα λα

καὶ πάλιν αλλα κ της ἐκείνων ουσίας, να ἀεὶ νεαρος ii ὁ κόσμος. 1026. Oταν τις μάρτη τι εἰς σε, ευθυς ἐνθυμου, τί ἀγαθον η κακbν υπολαβδεν μαρτεν τοῖτο γαρ ἰδδεν ἐλεησεις υτιν καὶ ουτε θαυμάσεις υτε ὀργισθήσri.*ῆτο γαρ καὶ αυτο τ αυτ εκείνω γαθιν τι πο- λαμβάνεις η αλλο μοειδές δεῖ os συγγινώσκειν. εἰ 15δε μηκέτι πολαμβάνεις τα τοιαῖτα ἀγαθὰ καὶ κακά, ραον εὐμενὴς σ3 τω παροροντι. 27 μ τα πόντα εννοεῖν ως ηδ 5ντα, αλλὰ τον παρόντων τὰ δεξιώτατα ἐκλογίζεσθαι καὶ τούτων χάριν ἡπομιμννησκεσθαι, πο αν ἐπεζητεῖτο ει μη παρην. ἄμα ομεντοι φυλάσσου, μὴ διὰ το ουτως ἀσμενίζειν αὐτοῖς ἐθίσης ἐκτιμὰν αυτά, στε, ἐάν ποτε μη παρθ, ταραχθήσεσθαι.

127쪽

σπαστίαν. περίγραψοντ ενεστὼς τos χρόνου. γνώρισον ATDτο συμβαῖνον η σοὶ Ἀλλω δίελε καὶ μέρισον τ0 πο- κείμενον ει το αἰτιωδες καὶ λικύν. εννόησον την ἐσχά ATτην ραν. τ ἐκείνω ἁμαρτηθεν κε κατάλιπε. που ἱμαρτία πέστη. 30. Συμπαρεκτείνειν την νόησιν τοις λεγομενοις. εἰσδυεσθαι τ0ν νουν εἰς τα νυν θινύμενα καὶ ποιουντα. 31. Φαίδρυνον σεαυτο ἀπλύτητι και αἰδοῖ και τῆπρος το ἀνὰ μεσον αρετης και κακίας αδιαφορία φίλη- 10 σον το ἀνθρώπινον γενος. ἀκολουθησον θεω. εκεῖνος μεν φησιν τι πάντα νομιστί, ἐτεῖ δε μόνα τα στοιχεῖ '. αρκεῖ δε μεμνησθαι, ὁτι α πάντα νομιστι εχει ηδη λίαν 6λίγα.

32. Περὶ θανάτου ' η σκεδασμύς. εἰ ατομοι Et νω- 15 σις- τοι σβεσι η μετάστασις.

33. Περὶ πόνου τ μεν ἀφύρητον ἐξάγει, το δε χρονίζον φορητύν και ιάνοια την αυτης γαληνην κατὰ ἀπόληψιν διατηρεῖ καὶ ου χεῖρον το γεμονικον γέγονεν.

τὰ δε κακουμενα μεργὶ πb του πόνου, ει γε δύναται,

εο περ αυτου ἀποφηνάσθω. 34. Περι δέξης ἴδε τάς διανοίας αυτον, iαι καὶ οἱαμεν φευγουσαι, i ὁ διώκουσαι. καὶ ὁτι δε αἱ θῖνες Ελλα ἐπ αλλαις ἐπιφορουμεναι κρυπτουσι τὰς προτέρας,

γε scripsi: εἴ τε Α εἰ - Τ. 23 τὰ πρότερα em Cor.

128쪽

ΑΤ ύτως ν τω βίω τα πρότερα πο των ἐπενεχθεντων τάχιστα ἐκαλυφθη. 35. - ουν πάρχει διανοι μεγαλοπρεπεια καὶ θεωρία παντ0 μεν χρόνου, πάσης δε υσίας, ρα ii τούτω μέγα τι δοκεῖν ἐναι τον ἀνθρώπινον βίον ἀδυνα Ἀτον ὴ δ' ς Ῥυκουν και θάνατον υ δεινόν τι γήοεται ὁ τοιουτος γηκιστά γε.'36. Βασιλικ0ν μεν υ πράττειν, κακος δε ἀκουειν. '37. Αἰσχρόν ἐστι το μεν πρόσωπον πήκοον εἰναι καὶ σχζματίζεσθαι καὶ κατακοσμεῖσθαι, ως κελεύει Ῥια id

νοια, αυτὴ i i υν εαυτῆς μ' σχ ματίζεσθαι και κατακοσμεῖσθαι.

38. οῖς πράγμασιν γαρ οὐχι θυμοῖσθαι χρεώμ μέλει γαρ αυτοῖς ουδέν. 39. 'Aθανάτοις τε θεοῖς καὶ μῖν χάρματα δοίης D40. Βίον θερίζειν, στε κάρπιμον στάχυν και τον μεν ἐναι, το δὲ μή.41. V δ' μελήθην εὐθεῖν και παῖδ' εμώ,

42. 0 γὰρ υ μετ' ἐμο και τ δίκαιον. 2043. vi συνεπιθρηνεῖν, μὴ σφυζειν.

129쪽

Oτι υ καλος λέγεις, Ἀνθρωπε, εἰ iει δεῖν κίνJυνον υπολογίζεσθαι, το ζην η τεθνάναι ανδρα, του τι καισμικρον φελος Ἀλλ' Ἀυπι κειν μόνον σκοπεῖν ὁταν πράττΓ, πύτερον δίκαια η δικα πράττει, καὶ Ἀνδρος

45. Ουτω γαρ εχει se νδρες Ἀθηναῖοι, si ἀληθεία ου αν τις αυτον τάξt ηγησάμενος βέλτιστον iναι η παρχοντος ταχθ'ri ενταυθα δειλῶς μοὶ δοκεῖν, μενοντα id κινδυνευειν μηδεν πολογιζόμενον μήτε θάνατον μήτε αλλο μηδὲν πρ του αισχρου.

46. Aλλ', o μακάριε, ρα, μὴ αλλο τι τι γενναῖον καὶ τ ἀγαθον η bis ζειν τε και σφζεσθαι μὴ γαρ τοΘ-το μεν τι ζην ὁποσονδῆ χρόνον, τόν γε ς αληθος αν-

15 δρα, εατεον ἐστι καὶ οὐ φιλοψυχητεον, αλλ' ἐπιτρεψαντα περὶ τούτων τ θεω και πιστεύσαντα ταῖς γυναιξίν, ὁτι την is αρμενην ουδ αν ἐς ἐκφυγοι, τ επὶ τούτω σκεπτέον, τίνα αν τρόπον τοῖτον ἰὸν μελλοι χρόνονβιῖναι, δε αριστα βιωη 1 Plato pol. 28 B. R. 28 D. 12 lato Gorg. 12 D.

130쪽

86 ΑΡΚΟΥ NI SENIΝΟΥΑ 47. Περισκοπεῖν στρων δρύμους σπερ συμπεριθέοντα καὶ τὰς των στοιχείων εἰς αλληλα μεταβολὰς συνεχος εννοεῖν' ἀποκαθαίρουσι γαρ ἱ τούτων φαντασίαιτον ρυπον os χαμαὶ βίου. 48. αλον τυ os Πλάτωνος και δν περὶ ἀνθρώπων του λόγους ποιούμενον επισκοπεῖν δεῖ και τὰ πίγειαωσπερ ποθεν ἁνωθεν κάτω, ἀγέλας, στρατεύματα, γεωρ- για, γάμους διαλύσεις, γενέσεις, θανάτους, δικαστηρίων

θορυβ0ν, ἐρημους χώρας βαρβάρων θνη ποικίλα ἐορ

τάς, θρηνους, αγοράς, το παμμ ιγγες και TO E Tων ναν- 10τίων συγκοσμούμενον.

49. προγεγονότα ἀναθεωρεῖν, τὰς τοσαυτα τωνηγεμονιον μεταβολάς. ξεστι και τα ἐσόμενα προεφορὰν. 0μοειδῆ γαρ πάντως ἔσται καὶ οὐχ οιον τε ἐκβηναι του

ρυθμο των νον γινομένων ὁθεν και ibo ν το τεσσαρά -

κοντα ἔτεσιν ἱστορῆσαι τον ἀνθρώπινον βίον τω ἐπὶ ἔτη μύρια. τί γαρ πλέον 5φει; ATM 50. Kαι τὰ μεν ἐκ γης φύντ εις γαιαν, τὰ ' π αἰθερίου βλαστόντα γονης εἰς αἰθέριον cπάλιν λθε πόλον AT το0το διάλυσις των ν ταῖς ἀτόμοις ἀντεμπλοκον

καὶ τοιουτός τις σκορπισμ0 των ἀπαθον στοιχείων.