Markou Antninou autokratoros Tn eis heauton biblia 12. Marci Antonini imperatoris in semet ipsum libri 12. Recognovit Henricus Schenel

141쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΒΙΒΛ. Π 13 23 9718. 'Εξω ο κόσμου το ἀποθαν0ν ου πίπτει. εἰ δεδε AT μένει, καὶ μεταβάλλει δε καὶ διαλυεται εἰς τὰ ἴδια, στοιχεῖα του κύσμου καὶ σά. και αυτ δε μεταβάλλει καὶ ου γογγυζει. 19. Ἐκαστον πρός τι γεγονεν, ππος, αμπελος. τί θαυμάζεις; καὶ ο ὶλιος ρεῖ πρός τι εργον γεγονα καὶ o λοιποὶ θεοι. συ υν προς τί το δεσθαι i δε εἰών χεται et ἔννοια.

20. H φύσις ἐστύχασται ἐκάστου οὐδέν τι ἔλασσον 10 1ὶς ἀπολήξεως et τῆς ἀρχῆς τε καὶ διεξαγωγ λὶς, ῶς ὁ ἀναβάλλων τὴν σφαῖραν τί ου η ἀγαθον τω σφαιρίωἀναφερομέν η κακον καταφερομένω et καὶ πεπτωκότι:*τί δὲ αγγαθ0i τὴ πομφύλυγι συνεστώση η κακb διαλυ- πείσm, τὰ μοι δε και ἐπι λύχνου. 15 21. Ἐκστρεψον και θέασαι, οἱών ἐστι, γηρῆσαν δε Oiον γίνεται, νοσησαν δέ, πορνευσαν δέ. Βραχύβιον και ὁ ἐπαινον και - ἐπαινούμενος καὶ ATB ὁ μνημονευων και ὁ μνθμονευύμενος. προσέτι δε καιεν γωνία τούτου του κλίματος κα ουδε ἐνταο θα πάντες 20 συμφωνουσι και Ουδε αυτύς τις αυτ και λη δε η γηστιγμή.22. Πρόσεχε τω ποκειμένω ob νεργεία τω δύ- Tγματι γ τω σημαινομένω. Λικαίως ταοτα πάσχεις μαλλον δε θέλεις ἀγαθος αύ- 2 ριον γενέσθαι η σήμερον ιναι. 23. Πράσσω τι πράσσω εα ἀνθρώπων ευποιίαν ἀνα-

142쪽

98 ΑΡΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ Α φερων συμβαίνει τι μοt δέχομαι επὶ τους θεους ἀναφερων και την πάντων πηγήν, ἀφ' ς πάντα τὰ γινύμενα συμμηρυεται. 24. ποῖόν σοι φαίνεται το λουεσθαι, ἔλαιον, ἱδρώς, ρύπος, δωρ γλοιοδες, πάντα σικχαντά τοιOOτον πῆν μέρος το βίου καὶ πὰν ποκείμενον. 25. Λούκιλλα Ουηρον, ἐτα Λούκιλλα Σέκουνδα μά- ξιμον, εἰτα Σέκουνδα πιτυγχανος υιότιμον, ἐταἘπιτύγχανος Φαυστῖναν Ἀντωνῖνος, ἐτα ντωνῖνος. τοιαοτα πάντα Κέλερ Ἀδριανύν, iτα Κέλερ. οἱ δε id δριμεῖς ἐκεῖνο i προγνωστικο η τετυφωμένοι πOO Oiον

δριμεῖς μεν χάραξ και Λημήτριος ὁ Πλατωνικος καὶ

δαίμων και i τις τοιoOτος. πάντα φήμερα- τεθνηκότα πάλαι ενιοι μεν ουδ' ἐπ' ὁλίγον μνημονευθέντες ο δε εἰς μυθους μεταβαλόντες, ι δε ηδ και κ μυθων 15εξίτηλοι - τούτων ουν μεμνησθαι, τι δεήσει τοι σκεδασθηναι το συγκριμάτιόν σου. η σβεσθηναι το πνευμάτιον η μεταστῆναι και ἀλλαχο καταταχθῆναι.

26. υφροσύνη ἀνθρώπου ποιεῖν τὰ ἴδια ἀνθρώπot

'ἴδιον δε ανθρώπου ευνοι προς το μύφυλον, περύ- 20ρασις των αἰσθητικον κινήσεων, διάκρισις των πιθα- νον φαντασιον, ἐπιθεώρησις της των λων φυσεως καὶ των καν αὐτὴν γινομένων.

2 i. ρεῖς σχέσεις ἡ μεν προς το ἀγγεῖον τυ περικείμενον, ἡ δὲ προς την θείαν αἰτίαν, ἀφ' ης συμβαίνει sπῆσι πάντα, ῆ δὲ πρ0 τους συμβιοΘντας.

143쪽

νίσθω ο τὴ ψυχθ' ἀλλ' ξεστιν αυτη την δίαν αἰθρίαν και γαλήνην διαφυλάσσειν και η υπολαμβάνειν, τι κακόν. πῆσα γαρ μίσις καὶ ρμὴ καὶ ὁρεξις καὶ ἔκκλι-

σι ἔνδον και Ουδεν δε αναβαίνει.

29. ξειειφε τὰς φαντασίας συνεχος αυτ λεγων νυν ἐπ μοί ἐστιν, να εν ταυτ si τὴ ψυχῆ μηδεμία πονηρία, μηδε πιθυμία μηδε λως ταραχή τις αλλὰ βλε- πων πάντα, ὁποῖά εστιν, χρῖμαι ἐκέστω κατ Ἀξίαν

10 μεμνησο ταύτης της ξουσίας κατὰ φύσιν. 30 Λαλεῖν και ν συγκλήτω κα πρ0 πάνθ' οντι-

νουν κοσμίως, μὴ περιτράνως et γιεῖ λύγω χρησθαι. 31. υλὴ υγουστου, γυνή. θυγάτηρ, γγονοι, προ γονοι. ἀδελφή, Ἀγρίππας συγγενεῖς, Ῥικεῖοι, φίλοι,

re 'Ἀρειος, Μαικήνας, ατροί, θυται ' λης αυλὴς θάνατος. εἶτα πιθι τὰς αλλας μὴ καθ' ενος ἀνθρώπου θάνατον, oior Πομπηίων - κἀκεῖνο δε τυ ἐπιγραφόμενον τοῖς μνήμασιν 'εσχατος του ἰδίου γένους επιλογίζεσθαι. πόσα ἐσπάσθησαν ι προ αυτον Ψοίνα διάδοχόν τινα καταλίπωσιν, εἶτα νάγκη ἔσχατόν τινα γενέσθαι πάλιν δε λου γένους θάνατον. 32. Συντιθέναι δεῖ τον βίον κατὰ μίαν πρῆξιν καιε ἐκάστη το εαυτῆς πέρ ει, δες ἐύν τε ἀρκεῖσθαι ' ναο τ εαυτῆς ἀπέχνὶ, οὐδε ει σε κωλυσαι δυναται ἀλλ' di ἐνστήσεταί τι ἐξωθεν' οὐδεν εἴς γε ο δικαίως και σωφρόνως καὶ υλογίστως ἄλλο δε τι ἴσως ἐνεργητικον κωλυθήσεται; ἀλλὰ τ προ αυτ το κώλυμα εὐαρεστή-

144쪽

100 ΜΑΡΚΟΥ ΑNTS NINOΥA σε καὶ τη ἐπὶ τ οιούμενον ευγνώμονι μεταβάσει ευθυς α II πραξις ἀντικαθίσταται ναρμόσουσα εἰς την συνθεσιν, περὶ ὁ λύγος 33. Ἀτυφως μεν λαβεῖν, υλυτως δε ἀφεῖναι. ATX 34. Ei ποτε iδες χεῖρα ἀποκεκομμενην η πόδα κε Ἀφαλὴν ἀποτετμημένην χωρίς πού ποτε ἀπ του λοιποὐ

το, ὁ μη θέλων τω συμβαῖνον και ἀποσχίζων αυτον η ὁ ἀκοινώνητόν τι πράσσων. ἀπερριψαί πού ποτε ἀποτης κατὰ φύσιν ἐνώσεως ' ἐπεφύκεις γαρ μέρος ' νυν 10 1εα υτον ἀπέκοψας. ἀλλ' δε γ 0μψον ἐκεινο, υτ εξεστί

σοι πάλιν ενῖσαι σεαυτύν. rosr αλλω μερε ουδενὶ θε0ς ἐπετρεψεν, χωρισθέντι καὶ διακοπεντι πάλιν συνελθεῖν. ἀλλὰ σκέψαι την χρηστύτητα si τετίμηκε τον αν

3λου, π αυτω ποί σεν, καὶ ἀπορραγέντι πάλιν πανελθεῖν καὶ συμφυνα κα τὴν οὐ μερους τάξιν απολαβε νἐποίησεν. AT 35. ΠΩσπερ τὰς ἄλλας δυνάμεις κέστω των λογικῖν si σχεδον σον η των λογικον φύσις, υτως και ταυτην 20 παρ' αὐτης εἰλήφαμεν. o τρόπον γαρ ἐκείνη παν τοενιστάμενον και ἀντιβαῖνον πιπεριτρέπει καὶ κατατάσσειεις την εἱμαρμένην καὶ μερο εαυτῆς ποιεῖ, υτως καιτο λογικον ζωον δύναται πὰν κώλυμα λην εα Dros ποιεῖν καὶ χρῆσθαι αυτω. φ Oiον αν καὶ ωρμησεν. 25

σχεδιν ὁσον verbum latere perspexit Cas. qui ἐσκέδασεν Oni).22 καὶ ult. in A. 25 ωρμησε .

145쪽

σθαι, ἀλλα καθ' εκαστον των παρόντων περώτα σεαυ-

τύ τί το εργου ἀφύρ τον καὶ ἀνυποιστον αἰσχυν- θήσl γαρ ὁμολογῆσαι. επειτα ἀναμὶν ἴσκε σεαυτόν, Orι υτε το μέλλον ουτε το παρωχηκος βαρεῖ σε, αλλ' ἀεὶ το παρόν. τουτο δε κατασμικρύνεται, δε αυτὶ μό-a ον περιορωνὶς καὶ ἀπελέγχνὶς την διάνοιαν. ει προς rosτο ii ιλον ἀντέχειν μη δύναται.

Λιότιμος - γελοῖον. τί δέ. εἰ παρεκάθηντο, ἔμελλον αἰσθάνεσθαι τί δέ εὐῆσθανοντο, ἔμελλον ησθήσεσθαι; τί δέ εἰ δοντο, ἔμελλον οὐτοι θάνατοι εἰναι δουχι

15 και τουτους προτον μεν γραίας καὶ γέροντας γενέσθαιουτως ε αρτο, ἐτα ἀποθανεῖν τλουν στερον ἔμελλονεκεῖνοι ποιεῖν τούτων ἀποθανόντων γράσος παν OOτοκα λύθρον εν θυλάκω.

38. Εἰ δύνασαι ξυ βλέπειν, βλέπε κρίνων, φησί,

20 σοφωτάτοις.

39. Λικαιοσύνης κατεξαναστατικην ἀρετην ου ορο εν si os λογικο ζωου κατασκευὴ ' δονης δε ὁ ο τηνεγκράτειαν.

146쪽

γε δοκουντος, αυτος εν ω σφαλεστάτω στηκας. -

41. Ἐμποδισμος αἰσθὶ σεως κακον ζωτικῆς φυσεως εμποδισμος ορμης μοίως κακον ζωτικης φυσεως. ἔστιο τι αλλο μοίως ἐμποδιστικον καὶ κακον τῆς φυτικης

ρὰς φυσεως. πάντα δ' ταῖτα ἐπὶ σεαυτb μετάφερε. 10πύν0ς, δονὴ ἄπτεταί σου; ψεται i σθησις. ὁρμήσαντι ενστημα ἐγενετο εἰ μεν ἀνυπεξαιρετως ὁρμας ηδη ς λογικου κακόν ε δε ὁ κοινb λαμβάνεις, ου πω βεβλαφα ουδ εμπεπύδισαι. τὰ μεντοι του νου ἴδια ουδεὶς ἄλλος i ωθεν εμποδίζειν τούτου γαρ υ πυρ, υ 15 σίδηρος ου τύραννος, ο βλασφημία, υνοτιου Eπτεται, ταν γένηται σφαῖρος κυκλοτερης ' μενει. 42. Ου ει μι ξιο εμαυτον λυπεῖν Ουδε γαρ ἄλλον πώποτε κῶν ἐλυπησα. 43. υφραίνει ἴλλον ἄλλο ἐμε δε εὰν γιες ἐχω τὶ 20ηγεμονικον, μη ἀποστρεφύμενον μήτε ἁνθρωπύν τινα μήτε τι των ἀνθρώποις συμβαινόντων ἀλλα παν ευ- μενέσιν φθαλμοῖς ρῖν τε καὶ δεχύμενον καὶ χρώμενονεκέστω κατ ἀξίαν. 44. I 0τον δου ον χρόνον σεαυτω χάρισαι. οἱ την si στεροφημίαν μῆλλον διώκοντες ου λογίζονται, or ἄλλοι

147쪽

ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΗΙΒΛ. H 40, 1-47 5 103 τοιουτοι μέλλουσιν ἐκεῖνοι ἐναι, ioί εἰσιν ουτοι, ους AT βαρουνται κἀκεῖνοι δε θνητοι. - τί δε λως πρις σε ανεκεῖνοι φωναῖς τοιαυται ἀπηχῖσιν η υπύληψιν τοιαυ-τVν περὶ σου ἔχωσιν; 45. ρύν με και βάλε, ὁπου θελεις. εκεῖ γαρ ξω ον ἐμον δαίμονα λεων, os εστιν ἀρκουμενον, εἰ εχοι καἰ ἐνεργοίη κατὰ το ἐξης τὴ ἰδία κατασκευὴ.' δρα τουτο αξιον ita δι αυτ κακος μου χη ,υχῆ καὶ χείρων αυτης ' ταπεινουμενη ὀρεγομενη ' συνθ1 δυομενη πτυρ0μένη καὶ τί ευρήσεις τούτου αξιον 46. Ἐνθρώπω οὐδενὶ συμβαίνειν τι δύναται ουκεστιν ἀνθρωπικον σύμπτωμα, οὐδε oc O υκ εστι βοι- κύν, οὐδε ἀμπελω, o ου εστιν ἀμπελικόν, οὐδε λίθω, ου εστι λίθου διον ει οὐν κάστω συμβαίνει,

15 και εἴωθεν και πέφυκεν, τί αν δυσχεραίνοις , ου γαρ

ἀφόρητόν σοι ἔφερεν η κοινη φύσις. 47. δε μεν διά τι των ἐκτος λυπνὶ, ου ἐκεῖνό σοιενοχλεῖ, αλλὰ το σον περὶ αὐτο κρίμα. τοῖτο δε δηεξαλεῖψαι επὶ o εστιν. εἰ δε λυπεῖ σέ τι των ν Dadis διαθέσει, τίς ὁ κωλύων διορθωσαι το δόγμα; μως

νύμενον, τί οὐχὶ μὰλλον νεργεῖς ῖ λυπ0 ε ἀλλὰ ἰσχυρύτερον τι νίσταται - οὐ λυπυο ου γὰρ παρὰ σε η αιτία το μη ἐνεργείσθαι. ἀλλὰ υκ ἄξιον ζην

νής, ε καὶ ὁ νεργον ἀποθνερσκει, ἄμα λεως τοι ἐνισταμένοις. μοι Reifice, Morus. 9 χείρων χείρω , χεῖρον Gat. detera Τιs Xyl. χείρον Bas.) μ η ὀρεγομένη A fort. ὀργιζομένη. συνδεομένη ,at. fort. συνδουμένη scit τω σώματι cf. isti. T1m. 73 B). λίθω T. 20 μοίως Lossi, Leopold. 26 i

148쪽

104 ΑΡΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ ATx 48. Mεμνησο, τι ἀκαταμάχητον γίνεται τυ γεμονικον, τα εις ἐαυτο συστραφεν ἀρκεσθ θ εαυτῶ μη ποι-οοντι, χη θέλει, καν ἀλόγως παρατάξηται. δτλουν, 5τα και μετὰ λύγου περιεσκεμμενως κρίν/ὶ περί τινος β διὰ ost ἀκρόπολίς ἐστιν Ἀλευθέρα παθον διάνοια Ἀουδεν γὰρ Οχυρώτερον εχε ανθρωπος, εφ' O καταφυγδεν ἀνάλωτος λοιπον αν - εὐμεν ουν μη εωρακδες τουτοὰμαθὴς ὁ ' ωρακῖ, καὶ μη καταφεύγων ἀτυχης. AT 49. Μηδεν πλεον αὐτῶ λεγε, ων αἱ προηγούμεναι φαντασίαι ἀναγγέλλουσιν ηγγελται, ὁτι ὁ δεῖνά σε id

κακος λέγει. ηγγελται τοOτο τ δε, τι βέβλαψαι, ουκηγγελται βλέπω, ὁτι νοσεῖ το παιδίον. βλέπω δτι δὲ κινδυνεύει, οὐ βλέπω. Osτως οὐ μένε ἀεὶ ἐπὶ των προ-

των φαντασιον, καὶ μηδεν υτι ενδοθεν πίλεγε καὶ Ουδέν σοι γίνεται μὰλλον δε πίλεγε ως γνωρίζων κα 15στα των ε τω κύσμω συμβαινόντων.

ATD 50. Σίκυος πικρύς ἄφες. βάτοι ν η ὁδω εκκλινον. ἀρκει μὴ προσεπείπης τι δε καὶ ἐγένετο αὐτα εν τωκόσμω , ἐπει καταγελασθη νυπb ἀνθρώπου φυσιολόγου, δε αν καὶ π τέκτονος καὶ σκυτέως γελασθείης κατα- 20 γινώσκων, τι ν τω ἐργαστηρίω ξέσματα id περιτμήματα των κατασκευαζομένων δρὰς ' καίτοι ἐκεῖνοί γε ἔχουσι, πο αυτ ρίψωσιν δε των ὁλων φύσις ἔξω οὐδεν εχει, ἀλλα το θαυμαστον της τέχνης ταύτης στίν,

ὁτι περιορίσασα αυτην πὰν το ενδον διαφθείρεσθαι και que

149쪽

iνα μήτε Ῥυσίας ἔξωθεν χρήζr μήτε, που ἐκβάλx τα

51. μήτε εν ταῖς πράξεσιν πισυρειν μήτε εν ταῖς ομιλίαις φυρειν μήτε εν ταῖς φαντασίαις ἀλῆσθαι μήτετ ii ψυχὴ καθάπαξ συνελκεσθαι νεκθόρνυσθαι μήτε ντω βίω ἀσχολεῖσθαι. 10 Kτείνουσι, κρεανομο0σι, κατάραις λαυνουσι τί ταO- τα πρ0 τ την διάνοιαν με νειν καθαράν, φρενήρη, σώφρονα, δικαίαν οiον ει τις παραστὰς πηγῆ διαυγεῖ και γλυκεία βλασφημοίη αυτήν, δε ου παυεται πύτιμον ἀναβλύουσα κα πηλον εμβάλ)ὶ καν κοπρίαν, τάχιστα 15 διασκεδάσει αυτὰ καὶ ἐκκλύσει και Ουδαμος βαφήσεται. δπος οὐ πηγὴν ἀέναον ξεις και μη φρέαρ αν φυλ/σ-σγὶς σεαυτον πάσης ρας ις ελευθερίαν μετὰ τολευμενος καὶ ἁπλος και αἰδημόνως.52. D με μη ειδώς ὁ τι Ἀστὶ κόσμος ου oi δεν, AI ε 3που ἐστίν. ὁ δε μ' εἰδώς, πρ0ς ὁ τι πεφυκεν, ου Oiδεν, ὁστις εστὶν οὐδ' ὁ τι στὶ κόσμος. ὁ δε ε τι τούτω ι ἀπολιπων L'd αν, προς ὁ τι αὐτος πεφυκεν, εἴποι. τίς οὐ φαίνεταί σοι ὁ τον των κροτούντων ἐπαινον φεύ-

150쪽

γινώσκουσιν;

53. Ἐπαινεῖσθω θέλεις π ἀνθρωπου τρις της ρας εαυτω καταρωμενου; ἀρέσκειν θελεις ἀνθρώπω ο ουκἀρεσκε εαυτω ἀρέσκει αυτ ὁ μετανοον ἐφ' απασι Ἀσχεδόν, ἐς πράσσει; ATiic 54. Μηκέτι μύνον συμπνεῖν τω περιέχοντι αερι, αλλὰ ἐδη και συμφρονεῖν τω περιεχοντι πάντα νοερῶ. Job γαρ ηττον ή νοερὰ δύναμις πάντη κέχυται καὶ διαπεφοίτηκε τω σπάσαι δυναμένφ, περ η ἀερώδης τω ἀνα- 10

πνευσα δυναμένω.

i δε κατὰ μέρος ουδεν βλάπτει τον τερον, μόνω δεβλαβερά εστι τουτω, ω ἐπιτετραπται και ἀπηλλάχθαι αυτῆς, πύταν προτον ουτως θελήσsὶ i5 AT 56. ω εμ προαιρετικῶ το του πλησίον προαιρετι- κον ἐπίσης ἀδιάφορύν εστιν, δε και το πνευμάτιον αὐ- του καὶ το σαρκίδιον. καὶ γὰρ εἰ τι μάλιστα αλληλωνενεκεν γεγόναμεν, μως τὰ γεμονικὰ μῖν καστον την ἰδίαν κυρίαν εχει επεί τοι μελλεν η του πλησίον κακία 20 εμου κακον εἰναι, περ υκ ἔδοξε τω θεω, να μη π