장음표시 사용
91쪽
ΤΩ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟ ΒΙΒΛ Δ 50 1 51,2 1, 1 7 47ασμαι- να κατακείμενος ἐν τοῖς στρωματίοις μαυτον ATD θάλπω ' ἀλλὰ τουτο διον. προς το δεσθαι υν γε- γονας; λως δε συ προς πεῖσιν ἰ πρις ἐνεργειαν ου βλεπεις τὰ φυτάρια - τα στρουθάρια, τους μυρμηκας, τους ἀράχνας, τὰς μελίσσας το διον ποιούσας το καθ 'αυτὰς συγκροτουσα κύσμον 'επειτα συ ου θελεις τὰ dam ρωπικὰ ποιεῖw o τρέχεις ἐπι το κατὰ την σχὶ φυ-
σιν ε ἀλλὰ δει καὶ ναπαυε σθαι. δεῖ φημὶ κἀγώ εδωκε μέντοι καὶ τούτου μέτρα φυσις ἔδωκε μέντοι id καὶ του ἐσθίειν και πίνειν καὶ μως συ περ τὰ μέτρα, υπὲρ τὰ ἀρκοοντα Ου προχωρεῖς ε δε ταῖς πράξεσιν οὐκ ἔτι, ἀλλ' Vντος του δυνατου ' βου γὰρ φιλεῖς σεαυτόν ἐπεί τοι και qν φυσιν αν σου και το βουλημα ταύτης ἐφίλεις. ἄλλοι γε τὰς τέχνας αυτον φιλουντες
15 συγκατατήκονται τοῖς κατ αυτὰς ἔργοις λουτοι καιὰσιτοι συ την φύσιν την σαυτου ἔλασσον τιμας et ὁ
ρ θηναι θέλουσι μῆλλον η ταοτα συναύξειν, προς- διαφέρονται σοὶ δε αἱ κοινωνικα πράξεις υτελέστεραι φαίνονται και ησσονος σπουδης αξιαι; L ἐν τοῖς scripsi: ἐν , τοῖς in lecto Fl.). x συ
92쪽
ΛΤii 2 1δ ευκολον ἀπώσασθαι καὶ ἀπαλεῖψαι πασαν φαντασίαν την χληρὰν γῆ ἀνοίκειον καὶ υθυς ἐν πασγὶ γα
κατὰ φυσω καὶ μη σε περισπάτω ν επακολουθo0σά τινων μεμψις η λύγος, ἀλλά ει καλον πεπραχθαι ειρῆσθαι, μη σεαυτbν ἀπαξίου δεκεῖνοι μεν γαρ διονηγεμονικον χουσι καὶ ἰδία ορμῆ χρονται - συ μη περιβλέπου, ἀλλ' υθεῖαν πέραινε ἀκολουθον τῆ φύσει τὴ ἰδία καὶ et κοινῆ μία δε ἀμφοτέρων τουτων ὁ δύς. 104. Πορεύομαι διὰ των κατὰ φυσιν, μέχρι πεσον ἀναπαυσομαι, ἐναποπνευσας μεν τούτω, ἐξ ου καθ' μέραναναπνέω, πεσων δε επι το Oro, ου καὶ τ σπερμάτιον ὁ πατηρ μου συνέλεξε καὶ τ αἱμάτιον η μήτηρ και τογαλάκτιον η τροφός ε οὐ καθ' ημέραν τοσούτοις ἔτεσι 15 βόσκομαι καὶ ρδεύομαι, ο φέρει με πατουντα και εἰς
5. υριμύτητά σου ου ἴχουσι θαυμάσαι. εστω ἀλλαετερα πολλά, ἐφ' ων ου ἔχεις εἰπεῖν υ γὰρ πέφυκα δεκεῖνα ουν παρέχου, ἄπερ λα ἐστιν επὶ σοί, τ ἀκίβδη- oλον, το σεμνύν το φερέπονον, τ ὰφιλήδονον, το ἀμεμψίμοιρον, το λιγοδεές το ευμενές, το ἐλεύθερον, τοὰπέρισσον, το φλύαρον, το μεγαλειον. ου αἰσθάνrs, πόσα δη παρέχεσθαι δυνάμενος, Ἀφ' ον ουδεμία σοι
93쪽
TΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. Ε 2 6 et 49ὰφυίας κα ἀνεπιτ δειότητος πρόφασις, δμως τι κάτω ATD μένεις κών, ε και γογγυζειν καὶ γλισχρευεσθαι και
κολακευειν και το σωμάτιον καταιτιασθαι καὶ ἀρεσκευ-εσθαι καὶ περπερευεσθαι και τοσαοτα ριπτάζεσθαι τὴ
ψυχὴ δια το ἀφυος κατεσκευάσθαι ἀναγκάζρ; χὐ μὰ τους θεους' αλλὰ τούτων μεν πάλαι ἀπηλλάχθαι δυναμσο, μύνον δε ει ἄρα, δε βραδύτερος καὶ δυσπαρακολου- θητότερος καταγινώσκεσθαι και τουτ δε ἀσκητέον μὴ παρενθυμουμένω μηδε si φιληδοοντι λὶ νωθεία. 1 6 G μεν τίς ἐστιν, ταν τι δεξιον περί τινα πραξύ, προχειρος και λογίσασθαι oro την χάριν. ὁ δε πρ0ς
με τουτο ου πρόχειρος, αλλως μέντοι παρ αυτ ως περὶ χρεώστου διανοεῖται και ἐδεν, O πεποίηκεν. ὁ δει τις τρόπον τινὰ χυδε mi δεν πεποίηκεν, πιλλὰ
15 'μοιο εστιν ἀμπέλω βότρυν ενεγκούση καὶ μηδὲν ἄλλο προσεπιζητούσ/ὶ μετὰ το πάξ τον ἰδιον καρπον νζνοχέναι, δε ῖππος δραμών, κύων ἰχνεύσας, μελισσα μέλι
ποιησασα ε ἄνθρωπος δ' υ ποιησας υ ἐπισπῆται . . .
ἐπιβοῆται, αλλὰ μεταβαίνει ἐφ' τερον δε ἄμπελος ἐπὶ
ρ το πάλιν ν η ρα τον βότρυν ἐνεγκειν ' εν τούτοις οὐ δει εἶναι τοῖς τρύπον τινὰ ἀπαρακολουθήτως αυτὶ ποιουσι ' ναί ἀλλ αυτ τουτ παρακολουθεῖν Ἀδιον γάρ, φησί του κοινωνικο τ αἰσθάνεσθαι, τι κοινωνικος ἐνεργεῖ, καὶ νὴ Λία βούλεσθαι καὶ δν κοινωνον αἰσθέ 25 σθαι. αληθες μέν εστιν, o λέγεις, το δε νυν λεγομε-
94쪽
παράγονται. ἐὰν δὲ θελησ1 ς συνεῖναι, τί ποτέ ἐστι bλεγύμενον, μη φοβοf., μη παρὰ το0τ παραλίπε ὶς τι ἔργον κοινωνικόν.
AT . υχη Ἀθηναίων υσον, σον, o φίλε εθ, κατὰ τῆ ἀρούρας της θηναίων καὶ των πεδίων. ητ0 ου δεῖ ευχεσθαι η υτως, πλος καὶ λευθερως. AT 8. ποῖόν τί εστ τυ λεγόμενον τι συνέταξεν Ἀσκληπιος τούτω ἱππασίαν η ψυχρολουσίαν η ανυπο- 10 δησίαν τοιο iudi ἐστι και συνέταξεν τούτω η των ὐλων φυσις νύσ0 η πήρωσtν η ἀποβολην η αλλο τι των τοιούτων' καὶ γὰρ ἐκεῖ συνέταξε τοιουτύν τι σημαίνει 'εταξε τούτω oOτοῖς κατάλληλον ει υγίειαν' και ἐνταυθα το συμβαῖνον κάστω τέτακταί πως αυτ 15 κατάλληλον εἰς τὴν εἱμαρμένην βουτως γὰρ και συμβαίνειν τὰ χὶμῖν λέγομεν, ως καὶ τους τετραγώνους λίθους εν τοῖς τείχεσιν η εν ταῖς πυραμίσι συμβαίνεινοι τεχνῖται λεγουσι συναρμύζοντας ἀλλήλοις θ ποια
συνθέσει. 0λως γὰρ αρμονία ἐστὶ μία καὶ σπερ ἐκ d
X, συναρμόζειν Suid. 20 θέσει uid.
95쪽
κείτω ανυσις καὶ συντέλεια των τῖ κοινὶ φυσει δοκουν- 10 των οἷον et σὴ γίεια. 'καὶ οὐτως ἀσπάζου πῆ τ0 γινόμενον, καν ἀπηνέστερον δοκη, διὰ το ἐκεῖσε ἄγειν ἐπὶ την του κόσμου γίεtαν καὶ την του Aia ευοδίαν καὶ υπραγίαν δου γὰρ αν τούτω τι φερεν ει μη τω γλω συνέφερεν Ῥυδε γὰρ η τυχουσα iJσις φέρει τι, 15 μὴ τω διοικουμένω υα αυτῆς κατάλληλόν ἐστι. λδ υκουν κατὰ δυο λόγους στέργειν χρὴ το συμβαῖνόν σοι 'καθ' ενα μέν, τι σοὶ ἐγίνετο καὶ σοι συνετάττετο καὶ προς σέ πως ἐχεν νωθεν κ των πρεσβυτάτων αἰτίων συγκλωθύμενον καθ' τερον δέ, τι τω το λον διοι- 20 Ουντ της ευοδίας και της συντελείας καὶ i Λία της συμμονῆς αυτῆς καὶ το ἰδία εἰς καστον κον αἴτιόν ἐστι. λ' πηροῖται γὰρ o λύκληρον, εὰν καὶ Oτιουν διακύψύς της συναφείας και συνεχείας σπερ των μορίων,
96쪽
52 ΑΡΚΟΥ ΑΝΤSENI NOT' AT ουτω ε κα των αἰτίων χιακύπτεις δε ὁσον επὶ σοί, οταν δυσαρεστῆς, και τρόπον τινὰ αναιρεῖς. ATI Mη σικχαίνειν μηδε ἀπαυδῆν μηδε ἀποδυσπετεῖν, ε μη καταπυκνουταί σοι το απ δογμάτων ὀρθον εκαστα AT πράσσειν αλλὰ ἐκκρουσθεντα πάλιν ἐπανιέναι ' και εἀσμενίζειν ει σοὶ τὰ πλείω ἀνθρωπικώτερα, και φιλεῖν τοῖτο, φ δ πανέρχθ, καὶ, δε πρ0 παιδαγωγον την ATD φιλοσοφίαν πανιέναι, ἀλλ ως οι φθαλμιοντες πρ0ς τ σπογγάριον και τ0 ύν Δ ἄλλος προς κατάπλασμα
da προς καταιόνησιν. ουτως γὰρ υδεν ἐπιδείξ)ὶ το id πειθαρχεῖν τω λέγω, αλλὰ προσαναπαυση αυτω. 'μέμνησο δέ, τι φιλοσοφία μόνα θέλει, δ η φυσις σου θελει - δε ἴλλο θελες Ου κατὰ φυσιν. τί γὰρ του- των πρ0σηνεστερον ῆ γὰρ δονὴ υχι διὰ Οοτ σφάλλει ἀλλὰ θέασαι, εἰ προσηνέστερον μεγαλοψυχία, ἐλευ- 15θερία, ἀπλύτης, ευγνωμοσυνη ὁ Ἀλτ'ὶς 'αυτης γὰρ φρονήσεως τί προσηνεστερον, ταν το ἄπταιστον και ευρουνεν πῆσι της παρακολουθητικῆς και ἐπιστημονικης δυνάμεως ενθυμηθῆς 10. In μὲν πράγματα εν τοιαύτri ρύπον τινὰ ἐγκα 20 λυφει στίν, στε φιλοσόφοις υκ λίγοις οὐδε τοῖς τυ χοοσιν δοξε παντάπασιν ακατάληπτα εἰναι, πλην αυτοῖς γε τοι Στωικοῖς di σκατάληπτα δοκει. καὶ πῆσα φημετέρα συγκατάθεσις μεταπτώτη που γὰρ O ἀμετάπτωτος; δμέτιθι τοίνυν ἐπ αυτὰ τὰ ποκείμενα δε ολιγοχρόνια 25
97쪽
ΤΩΝ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΙΗΛ. E - 12, 2 53 καὶ εὐτελῆ καὶ δυνάμενα εν κτήσει κιναίδου γ πύρνης ATDr axiστου εἶναι. μετὰ τουτ επιθι επὶ τὰ των συμβιουν- των ηθη, ων μύλις ἐστι καὶ του χαριεσrάτου ἀνασχεσθαι, ita μη λέγω, τι και εαυτόν τις μύγις υπομένει 'εν
τοιουτω οὐ ζύτω και ρυπω και τοσαύτ/ὶ ρύσει της τεουσίας καὶ το χρόνου καὶ της κινήσεως και των κινουμένων τί ποτ' ἐστι το ἐκτιμηθηναι η το λως σπουδασθῆναι δυνάμενον, Ουδ' ἐπινοο 'τουναντίον γαρ δειπαραμυθούμενον αυτον περιμένειν την φυσικὴν λύσιν 10 και η ασχάλλειν τῆ διατριβύ, αλλὰ τούτοις μόνοις προσαναπαύεσθαι' εν με τω, τι οὐδε συμβήσεταί μοι, O οὐχι κατὰ την των λων φυσιν ἐστίν ἐτέρω δέ,δτι ξεστί μοι μηδεν πράσσειν παρὰ τον ἐμιν θεον καὶ δαίμονα Τουδεὶς γαρ ὁ ἀναγκάσων τοOτον παραβηναι. i 11. πιρος τί ποτε αρα νον χρῖμαι θ ἐμαυτου ψυχῆς AT παρ' ἔκαστα τουτο πανερωτα εαυτὶ, καὶ ἐξετάζειν, τί μοί ἐστι νυν εν τούτω τω μορίω δ δὴ γεμονικον κα- λοοσι, και τίνος αρα νυν ἔχω ψυχήν μήτι παιδίου μήτι μειρακίου μήτι γυναικαρίου μήτι τυράννου μήτι τη-
12. υποῖά τινά ἐστι τὰ τοῖς πολλοις δοκοοντα ἀγαθά, καν ἐντεῆθεν λάβοις. εἰ γάρ τις ἐπινοήσειεν πάρχοντά τινα ς ἀληθος ἀγαθά, οἷον φρόνησιν, σωφροσύνην,
δικαιοσυνην, ἀνδρείαν, υκ αν ταfτα προεπινοήσας ἐτι
98쪽
καὶ οἱ π0λλοὶ φαντάζονται την διαφοράν ου γαρ ντουτο μεν υν προσέκοπτε και ἀπηξιουτο, το ε ἐπὶ του πλουτου και των προς τρυφην η δόξαν ευκληρημάτων παρεδεχόμεθα δε ἱκνουμενως καὶ ἀστείως εἰρημενον. ἡ πρόιθι ουν καὶ ρώτα, εἰ τιμητέον καὶ ἀγαθὰ πο- ληπτέον τα τοιαῖτα, ον προεπινοηθίντων οἰκείως αν ἐπιφεροιτο τ τον κεκτημένον αυτ υπο της ευπορίας 10ου ἔχειν, ποι χεσsi. 13. Ἐξ αἰτιώδους καὶ λικου συνέστηκα ουδετερον δε τούτων iς τ μ' ον φθαρησεται, σπερ υδ εκ ουμη ντος πέστη. ουκουν καταταχθήσεται πῆν μερος ἐμον κατὰ μεταβολην εἰς μέρος τι του κόσμου και πάλιν 15εκεῖνο εἰς τερον μερος τι του κύσμου μεταβαλε καὶ
ηδ εἰς ἄπειρον. κατὰ τοιαυτην δε μεταβολην κἀγὼ υπέστην καὶ οἱ με γεννήσαντες καὶ πανιόντι εἰς ἄλλο
ἄπειρον Αουδεν γαρ κωλυει υτως φάναι, καν κατὰ
περιόδους πεπερασμένας ὁ κόσμος διοικηται. ed ATD 14. υ λύγος καὶ λογικη τέχνη δυνάμεις εἰσὶν αυ- ταῖς ἀρκουμεναι και τοῖς καθ' ἐαυτὰς ἔργοις δέρμον- ται μεν ουν ἀπο της οἰκείας ἀρχης οδευουσι δε ει τοπροκείμενον τέλος, καθ b κατορθώσεις αἱ τοιαυται πράξεις ονομάζονται h ὀρθότητα της ὁδου σημαίνουσαι. 25 AT 15 Ουδεν τουτογν τηρητέον ἀνθρώπω α ἀνθρώπει,
99쪽
ΤΩ ΕΙΣ ΑΥTON BIBA E 12, 3-16 5 55 καθ ανθρωπός ἐστιν, ουκ επιβάλλει οὐκ ἔστιν παι ATτηματα ἀνθρώπου υδε παγγελλεται αυτ η το ἀνθρώπου φυσις ουδε τελειύτητες εἰσι της το ἀνθρώπου φυσεως 'ου τοίνυν ουδε το τελο εν αυτοῖς ἐστι τω ἀνθρώπω κείμενον ουδέ γε το συμπληρωτικον os τέλους τ αγαθύν. ετι εἴ τι τουτων ην επιβάλλον τω ἀνθρώπω ου αν το περφρονεῖν αυτον και κατεξανίστασθαι επιβάλλον η οὐδε παινετ0 ην ὁ προσδεῆ τούτων εαυτιν παρεχύμενος οὐδ αν ὁ ἐλαττωτικος μυ- 10 το εν τινι τούτων ἀγαθος ην, εἴπερ ταῖτα ἀγαθὰ ν. 'νυν δ' ὁσωπερ πλείω τις ἀφαιρῖν αυτο τούτων τοιούτων ετέρων η και αφαιρούμενός τινα τούτων ἀνέχεται, τοσωδε μὰλλον αγαθύς ἐστιν. 16 Οια αν πολλάκις φαντασθης, τοιαύτη σοι ἔσται 15 η διάνοια βάπτεται γαρ π των φαντασιον η ψυχή βάπτε οὐν αὐτην τη συνεχεία των τοιούτων φαντασιων οἱον τι, που ζην ἐστιν, κεῖ καὶ υ ζην ἐν αὐλγη δε ν εστιν ἐστιν ἄρα και εὐζην ἐν αυλη. κ πάλιν ὁτιObπερ ενεκεν καστον κατεσκεύασται προς ὁ τε κατ-20 εσκεύασται, πρις oOτο φέρεται πρ0 δ φέρεται δέ, ἐν τούτω το τέλος αὐτοO' που δε et τέλος, ἐκεῖ και τοσυμφέρον και το αγαθιν κάστου το ρα ἀγαθbν os λογικο ζφου κοινωνία. ὁτι α πρb κοινωνίαν γεγόναμεν, πάλαι δέδεικται ' ου ην ναργές, τι τα25 χείρω των κρειττόνων ἔνεκεν, τα δὲ κρείττω αλλήλωm,1 καὶ καθ Α αυταῖς o*δέ QA: οὐδε .
100쪽
56 ΜΑΡΚΟΥ ΑΝΤΩNINOTAT κρειττω ὁ των μεν ψυχων τὰ εμ φυχα, των δε εμψύχων τὰ λογικά. 17. 0 τὰ δύνατα διώκειν μανικόν αδύνατον δετο τους φαύλους ' τοιαυτά τινα ποιεῖν.
AT 18 ουδεν οὐδεν συμβαίνει ουχὶ πέφυκε φερειν. δὰλλω τὰ αυτὰ συμβαίνει καὶ τοι γνοῖν, τι συμβεβηκεν, ' επιδεικνυμενος μεγαλοφροσύνην ευσταθεῖ και ἀκάκωτος μενει. δειν ον υ αγνοιαν καὶ ἀρέσκειαν iσχυροτερας iναι φρονήσεως. Α 19. πὰ πράγματα αυτ osd 0πωστιου ψυχῆς απτε- 0ται Ουδε ἔχει iσοδον προς ψυχὴν ουδε τρέψαι ουδὲ κιννησαι ψυχην δυναται τρέπει δε καὶ κινε αυτ εαυτην μόνη καὶ ῖων αν κριμάτων καταξιώσr ἐαυτήν, τοιαυτα ἐαυτὴ ποιεῖ τὰ προσυφεστοτα. 20. Καθ' τεso με λύγον μῖν ἐστιν οἰκειότατον 15ανθρωπος, καθ' oσον υ ποιητέον αὐτους καὶ ἀνεκτέον καθ' Io δε νίστανταί τινες εἰς τὰ ικεῖα ἔργα εν τι των διαφύρων μοι γίνεται ὁ ἄνθρωπος ου ησσον ηλιος η νεμο η θηρίον δυπ0 τούτων δε νέργεια μέν τις εμποδισθεί αν, ρμης δε καὶ διαθέσεως ου γίνεται οεμπίδια δια την πεζαίρεσιν καὶ την περ t τροπήν - περιτρέπει γὰρ καὶ μεθίστησι πῆν το της νεργείας κώλυμα si διάνοια εἰς το προηγούμενον κα προ ἔργου γίνεταιτο του ἔργου τούτου ἐφεκτικόν καὶ προ δου το της