장음표시 사용
131쪽
σίτοισι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγευμασι παρεκτρέποντες ὀχετύν, στε μη θανεῖν. θεόθεν δε πνέον -υρον ἀνάγκη τλῆναι καμάτοις ἀνοδυρτοις. 52. αββαλικώτερος, ἀλλ' ουχὶ κοινωνικώτερος ουδε αἰδημονέστερος ουδ ευτακτότερος ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν οὐδε εὐμενέστερος προς τὰ των πλησίον παροράματα. 53. Oπο εργο επιτελεῖσθαι δύναται κατὰ τον κοι AT 1 νον θεοις καὶ ἀνθρώποις λόγον, ἐκεῖ οὐδεν δεινόν που γαρ φελείας τυχεῖν ἔξεστι δια της ευοδουσης και κατὰ την κατασκευὴν προιουσης νεργείας, ἐκεῖ οὐδεμίαν λάβην φορατέον. 54. Πανταχου καὶ διηνεκος επὶ σοί εστι και η παρ- AT 1 ουσρ συμβάσει θεοσεβος εὐαρεστεῖν και τοι παρουσιν ἀνθρώποις κατὰ δικαιοσυνην προσφέρεσθαι και ρ παρ' - ουσὶ φαντασία ἐμφιλοτεχνεῖν, να μη τι ἀκατάληπτον
55 μ περιβλεπου αλλότρια γεμονικά, ἀλP ἐκεῖ ATD 20 βλέπε κατ Ἀυθυ, ἐπι τί σε φυσις ὁδηγεῖ η τε του ὁλου
2 πότοισι Τ πότοις as.). μαγγανευμασι Codd. em. RS. Plutarcho cons. d. podon. 15 110c , ubi βρωτοῖσι καὶ ποτοῖσι καὶ μαγενμασι legitur; νώτοισι καὶ στρώμναισι καὶ μαντευμασιν codd. latis. βρωτοῖσι και ποτοῖσι μαγγανευμασιν
132쪽
ΑTI, δια των συμβαινόντων σοι καὶ ση δια των πρακτεωνυπο σου πρακτεον ὁ Ἀκάστφ τ εξῆς τὴ κατασκευὴ κατεσκεύασται ὁ τὰ μεν λοιπὰ των λογικον ενεκεν και ἐπὶ παντος αλλου τα χείρω των κρεlττόνων νεκεν, ταδε λογικὰ αλλήλων νεκεν το μεν ουν προηγουμενον Ἀεν αἴ του ἀνθρώπου κατασκευὴ το κοινωνικόν ἐστιε δευτερον δε το ἀνένδοτον πρ0ς τὰς σωματικὰς πείσεις
λογικης γαρ καὶ νοερας κινήσεως διον περιορίζειν αυτην καὶ μήποτε ηττασθαι μήτε αἰσθWικὴς μήτε ορμητικῆς κινήσεως ζωώδεις γαρ κάτεραι, ὴ δε νοερὰ θε id
λει πρωτιστευειν καὶ μ' κατακρατεῖσθαι πι Ἀκείνων.
δικαίως γε ' πέφυκε γὰρ χρηστικὴ πctσιν ἐκείνοις. τρίτον ἐν τῆ λογικῆ κατασκευὴ τ ὰπρύπτοπον και ἀνεξαπάτητον ' τουτων ουν χύμενον τυ γεμονικον ευθεία περαινέτω, καὶ ἔχει τὰ αυτου. 15Α 56. N. ἀποτεθνηκότα δε και μέχρι νυν βεβιωκότα τολοιπον κ του περιόντος ζῆσαι κατὰ την φυσιν. 57. Μίνως φιλεῖν το αυτ συμβαῖνον και συγκλει-
θύμενον. τί γὰρ ἁρμοδιώτερον; 58. φ κάστου συμβάματος κείνους προ μμάτων eo ἔχειν, οἶς τ αυτ συνέβαινεν, ἔπειτα χθοντο, ἐξενίζοντο, μέμφοντο νυν ουν κεῖνοι ποῖ οὐδαμου. τίουm, και συ θέλεις μοίως Ουχι δε τὰς μεν ἀλλοτρίας τροπὰς καταλιπεῖν τοις τρέπουσι καὶ τρεπομένοις, αυτις
δὲ περὶ πῖς χρῆσθαι αυτοῖς λος γίνεσθαι 'χρήσ 25 γὰρ καλος καὶ λη σου ἔσται μόνον πρόσεχε και θέλε
133쪽
προσώπου παρεχεται διάνοια συνετο αυτ και ευσχη - μον ἀεὶ συντηρο 0σα, τοιουτον καὶ πιήλου του σώματος ἀπαιτητέον. - πάντα δὲ ταυτα συν τω ἀνεπιτηδευτω φυ-
20 θείας ουτως ουν και δικαιοσυνης και σωφροσυνης καιευμενείας και πανrb του τοιούτου δαναγκαιότατον δὲ τυ διηνεκος τούτου μεμνῆσθαι ' σri γὰρ προς πάντας πραότερος. 19 Arr. pici I 28, 1 H 22 37 Mέμνγο τι πcto D.
21-23 ευμενείας . . . πραότερος Sic contracta haec exhibet :των αλλων ἀρετῶν καὶ πάντως ση ταύτη πραότερος.
134쪽
ΑT 64 Ἐπὶ μεν παντος πόνου πρόχειρον στω, τι Ουκαισχρ0ν ουδε την διάνοιαν την κυβερνῖσαν χείρω ποιεῖ ουτε γάρ, καθ λογική εστιν, ἴτε, καθωκοινωνική, διαφθείρει αὐτήν. επὶ μέντοι των πλείστων πύνων κα τοτου Ἐπικουρου σοι βοηθείτω, ὁτι υτε ἀφύρητον ουτε αἰώνιον, εὰν των ρων μνημονευης και η προσδοξάξrὶς.
- κἀκείνου δὲ μέμνησο, τι πολλὰ πίνω τὰ αυτ ὁντα
λανθάνει δυσχεραινύμενα, io το νυστάζειν καὶ το καυματίζεσθαι καὶ το ἀνορεκτεῖν Moταν Ουν τινι τούτων
δυσαρεστῆὶς λέγε αυτω, τι πύνω ἐνδίδως. 10 AT i5. υρα, μήποτε τοιουτον πάθri πρ0 τους ἀπανθρώπους, io ολ ἀπ άνθρωποι προς τους ἀνθρώπους. ΑΤ 66. IIύθεν ἴσμεν ει μη ηλαυγης Σωκράτους την διάθεσιν κρείσσων mi δου γὰρ ἀρκεῖ, εἰ Σωκράτης ἐν
δοξύτερον ἀπέθανεν και εντρεχέστερον τοι σοφισται 15 διελεγετο και καρτερικώτερον εν ω πάγω διενυκτέρευεν καὶ τον Σαλαμίνιον κελευσθεις ἄγειν γεννικώτερον ἔδο- ε, εν αντιβῆναι καὶ ε ν ταῖς δοῖς βρενθυετο, περὶ Ου καὶ
μάλιστ αν τις ἐπιστήσειεν, εἴπερ ἀληθες ν βὰλ εκειν δει σκοπεῖν, ποίαν τινὰ ην ii υχὴν εἶχε Σωκράτης 20 και εἰ δυνατο ἀρκεῖσθαι τω δίκαιος ἐναι τὰ προ αν- θρώπους και σιος τὰ πρ0 θεους μήτε κεῖ προς την
135쪽
κακίαν ἀγανακτον μηδὲ φην δουλευων τι ubi ἀγνοία ATX μήτε των ἀπονεμομένων κ του λου δε ξένον τι δεχύμενος φῶς ἀφύρητον πομένων μήτε οε του σαρκιδίου
παθεσιν ἐμπαρέχων συμπαθη τον νουν.
67. B φυσις ου Ῥυτως συνεκέρασε τω συγκρίματι, AT Δ μὴ ἐφεῖσθαι περιορίζειν αυτον καὶ τὰ ἐαυτολυφεαυτω ποιεῖσθαι λίαν γαρ ἐνδέχεται θεῖον ανδρα γενέσθαι καὶ π μηδενος γνωρισθῆναι. τούτου μέμνησο ἀεὶ και τι κείνου, τι εν λιγίστοις κεῖται το ευδαιμό- 1 νως βιοσαι' καὶ μή, τι ἀπήλπισας διαλεκτικ0ς καὶ φυσικος ἔσεσθαι, δια το0το ἀπογνως και ἐλευθερος και αἰδήμων καὶ κοινωνικ0 και ευπειθὴς θεω.68. υβιάστως διαζησα εν πλείστr θυμηδία, καν πάντες καταβοῖσιν τινα βουλονται καν τὰ θηρία διασπα15 τὰ μελύδρια του περιτεθραμμένου τούτου φυράματος. 'τί γα κωλύει ν Qσι τούτοις την διάνοιαν σωζειν
ἐαυτὴν εν γαλήνr και κρίσει τὴ περὶ των περιεστηκύ- των ἀληθεῖ καὶ χρήσει των ποβεβλημένων τοίμη 'Aστετην με κρίσιν λέγειν τω προσπίπτοντι τοῖτο πάρχεις
20 κατ ουσίαν, καν κατὰ δόξαν ἀλλοῖον φαίνxi την δε χρησιν λέγειν τω ποπίπτοντι σε ἐζήτουν ἀει γάρ μοι τοπαρ0 υλταρετῆς λογικης καὶ πολιτικῆς και το συνολον τέχνης ἀνθρώπου θεου'. 'πὰν γὰρ το συμβαῖνον θεωὴ ἀνθρώπω ἐξοικειουται καὶ ουτ καινον ουτ δυσμετα-r χείριστον, αλλὰ γνώριμον καὶ υεργές. 69. Toυτο ἔχει τελειότης του θους τ πασαν is L
136쪽
92 MAPΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ Α ραν δε τελευταίαν διεξάγειν και μήτε σφύζειν μ' εναρκαν μητε ποκρίνεσθαι. ATD 20. οἱ θεοὶ ἀθάνατοι ντες υ δυσχεραίνουσιν, τι ἐν τοσουτω αἰον δεήσει αυτους πάντως ἀεὶ τοιουτων υν- των καὶ τοσουτων φαύλων ἀνέχεσθαι προσέτι δε και κήδοντα αυτον παντοίως. συ δὲ ὁσον ουδέπω λήγειν μέλλων ἀπαυδας, καὶ ταOτα i ων των φαυλων, it Γελοιον εστ την μεν δίαν κακίαν μη φευγειν, και δυνατύν ἐστι, την δε των αλλων φευγειν, περ αδυ
Α 72. σαν η λογικὴ καὶ πολιτικη δυναμις ευρίσκη μητε
νοερον μήτε κοινωνικόν, υλύγως καταδεέστερον αυτης κρίνει. 73. Oταν συ εὐ πεποιηκως Γ και αλλος ευ πεπονθώς, τί ἔτι ζητεῖς τρίτον παρὰ ταυτα, σπερ οἱ μωροί, τ και 15δύξαι ευ πεποιηκέναι - ἀμοιβῆς τυχεῖν; ATD I4 Ουδεὶς κάμνει φελούμενος. φέλεια δε πρῆξις
κατὰ φυσιν μ' οὐ κάμνε φελούμενος, ἐν φελεῖς. AT i5 υ του λου φύσις π την κοσμοποιίαν ωρμησεν νον δε τοι παν τ γινύμενον κα ἐπακολουθησιν γίνε- οτα η ἀλόγιστα και τὰ κυριώτατά ἐστιν, εν α ποιεῖται ἰδίαν ορμὴν το του κύσμου γεμονικόν δεις πολλά σε γαληνότερον ποιήσει τουτο μνημονευόμενον. οἱ θεοὶ . . . σον υ θεις οὐχ πως θάνατος ν δυσ
χεραίνει τοιούτων καὶ τοσουτων φαύλων ἀνεχόuενος, ἀλλ' υτων παντοίως και κηδετα , και υ Go D.
137쪽
δόξεις, αφες ἀρκέσθροι δε εἰ καν το λοιπον του βίουοσον δήποτε, δε η φυσις σου θέλει, βιώσti. κατανύησον
ήσει; εὰν δόγματα ἐχη ἀν ων α ορμαὶ καὶ αἱ πράξεις.
ρ τίνα δύγματα περ ἀγαθων και κακον, Δ ουδενος μεν ἀγαθο ὁντος ἀνθρώπω ο υχὶ ποιε δίκαιον, σώφρονα, ἀνδρεῖον, ἐλευθερον, Ουδενος ὁ κακου, δ υχι ποιε τἀναντία τοι εἰρημένοις. 2. Kαν κάστην πρῆξιν ρώτα σεαυτόν πῖς μοι αυ- 25 η ἔχειν μη μετανοήσω Ἀα αυτῆς μικρον κα τέθνηκα
138쪽
3. λέξανδρος δε καὶ Γάιος καὶ Πομπήιος τί προς
υιογένη καὶ Ἐράκλειτον και Σωκράτην δοι μεν γαρ i- δον τὰ πράγματα καὶ τὰς αἰτίας και τὰς λας καὶ τα Ἀηγεμονικὰ ν αυτον ' αυτά εκεῖ δε οσων πρύνοια, καὶ δουλεία πόσων. 4. υτ ουδεν ττον τὰ αυτ ποιήσουσι καν G διαρραγῆς. 5. 0 προτον μὴ ταράσσου πάντα γὰρ κατὰ την το0 100λου φύσιν καὶ ὀλίγου χρόνου ουδεὶς οὐδαμο Du,
ῶσπερ οὐδε δριανύς, οὐδε υγουστος ηεπειτα ἀτενίσας εἰς τυ πραγμα δε αυτὶ καὶ συμμνημονεύσας, τι ἀγαθόν σε ἄνθρωπον ἐναι δεῖ και τί το ανθρώπου φύσις απαιτεῖ, πρῆξον ofτο ἀμεταστρεπτι και εἰπέ, o 15 δικαιότατον φαίνεταί σοι, μόνον ευμενος καὶ αἰδημύνως καὶ ἀνυποκρίτως.
6. Ἀων λων φύσις OOro εργον εχει, τὰ οδ ονταεκεῖ μετατιθεναι, μεταβάλλειν, αἴρειν ενθεν καὶ Ἀκεῖ φερειν. πάντα τροπαί, οὐχ στε φοβηθηναι, μή τι και 20
νύν πάντα συνήθη αλλὰ καὶ ἴσαι, ἀπονεμήσεις. 7. ρκεῖται πῆσα φύσις αυτθ εὐοδούσρὶ φύσις δε λογικὴ εὐοδεῖ εν με φαντασίαις μήτε ψευδε μήτε ἀδήλω συγκατατιθεμενη, τὰς ρμὰς δ ἐπὶ τὰ κοινωνικὰ εργα μόνα ἀπευθύνουσα, τὰς ὀρεξεις δε και τὰς ἐκκλί- 5σεις τῖν φ μῖν μόνων πεποιημενη, το δε πο της κοινῆς φύσεως ἀπονεμόμενον πὰν ἀσπαζομενη μερος
139쪽
ΤΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟ ΒΙΒΛ. Π 2, 2 12 5 γὰρ αυτῆς στιν, ως η του φύλλου φυσις της του φυτου AT φυσεως πλὴν τι ἐκεῖ μὰν η του φυλλου φυσις μερος εστ φυσεως και ἀναισθήτου και λύγου και εμποδίζεσθαι δυναμένης η δε του ἀνθρώπου φύσις μερος ἐστὶν ἀνεμποδίστου φύσεως και νοερας και δικαίας, εἴγε ἴσους και κατ' ἀξίαν του μερισμους χρόνων, οὐσίας, αἰτίου,ενεργείας, συμβάσεως, ἐκάστοις ποιεῖται. σκύπει δε μὴ εἰ- ον γ προς το εν ἴσον ευρήσεις επὶ παντός, ἀλλαε συλλήβδην τα πάντα τουδε πρ0ς ἀθρόα τα του τερου. 1 Dναγινώσκειν υκ ξεστιν. αλλὰ βριν ἀνείργειν ATD ἐξεστι Ἀλλα δονον καὶ πόνων καθυπερτερεῖν ξεστιν ἀλλα το δοξαρίου περάνω εἶναι ξεστιν ἀλλὰ i/αι- y θητοι και ἀχαρίστοις μὴ θυμοOσθαι, προσέτι κήδεσθαι
1 9. Mηκετι σου μηδεὶς ἀκούσi καταμεμφομένου ονεν αυλη βίον μηδε συ σεαυτου. 10. Η μετάνοιά στιν πίληψίς τις αυτο Δ χρῆ- σιμόν τι παρεικότος το δε ἀγαθον χρήσιμόν τι δει εἰ- ναι και ἐπιμελητεον αυτον τω καλ καὶ ἀγαθω ἀνδρί quisυδεὶς ὁ ῖν καλος καὶ Ἀγγαθb ἀνὴρ μετανοήσειεν ἐπι ATDτω δονήν τινα παρεικέναι ' υτ αρα χρήσιμον ουτε ἀγαθον δονή.11. 0υτο τί εστιν αυτ καθ' αυτο si δία κατασκευὴ AT τί με το υσιῖδες αὐτου και λικόν τί δε το αἰτιοδες; es τί δε ποιει ν τω κόσμω πόσον δε χρόνον φίσταται; 12. Ποτα εξ υπνου δυσχερος ἐγείρ si ἀναμιμνἴσκου ATDOτι κατὰ την κατασκευήν σου ἐστὶ και κατὰ την ἀνθρωπικὴν φυσιν το πράξεις κοινωνικὰς ἀποδιδόναι, το δε
140쪽
96 ΑΡΚΟΥ ΑΝΤΩΝΙΝΟΥ ATD καθευδειν κοινιν καὶ των λόγων ζωων ο δε κατὰ φυ- σιν ἐκάστω, τουτ οικειότερον καὶ προσφυέστερον καὶδ και προσηνέστερον.
τίνα δόγματα ἔχει περὶ ἀγαθῖν καὶ κακον ' εἰ γαρ περὶ ηδονης καὶ πύνου καὶ των ποlητικον κατερου και περὶ δύξης, ἀδοξίας θανάτου, ζωῆς τοιάδε τινὰ δύγματα ἔχει, οὐδεν θαυμαστον η ξενον μοι δόξει εὰν τάδε τινὰ ποι8, 10 και μεμνήσομαι, τι αναγκάζεται Ουτως ποιεῖν. AT 15. Μεμνησο, ὁτι, σπερ αἰσχρον ἐστι ξενίζεσθαι, εἰ 1 συκῆ συκα φερει ουτως, ε ὁ κόσμος τάδε τινὰ φερει, ων εστι φορύς και ἰατρω δε καὶ κυβερνήτὶ αἰσχρον ξενίζεσθαι, ει πεπυρεχεν Osro ' εἰ ἀντίπνοια γέγονεν DAT 16. ων VGo, τι καὶ το μετατίθεσθαι και πεσθαι τω διορθουντι μοίως λευθερον στι. ση γὰρ ἐνέργεια κατὰ την σην ὁρμην καὶ κρίσιν και δη και κατὰ ODντba σύν περαινομένη. 17. E μεν ἐπ σοί, τί αυτ ποιεῖς; εἰ δε ἐπ' αλλω, οτίνι μέμφη; ταῖς ἀτόμοις τοῖς θεοῖς αμφότερα μανιώδη.AT Oυδενὶ μεμπτέον εἰ μεν γὰρ δύνασαι, διόρθωσον ει δε τουτο μη δυνασαι, τύ γε πραγμα αυτό εἰ ὁ μηδετουτο, προς τί ἔτι σοι φέρει το μέμψασθαι εἰκη γὰρ soὐδεν ποιητέον.